Het stond al even op de planning en dit jaar moest het er eens van komen... Het Stella Alpina treffen.
Een collega wilde wel meegaan, en vorig jaar beslisten we om deze editie eens mee te maken.
Plan was om er een dag of 5 voor uit te trekken en de routes werden gemaakt.
Dag 1.
Om 07u zaten we op de motor, vandaag een rit van om en bij de 750km op de planning. Bedoeling was om ergens in de buurt van Martigny (Zwitserland) te landen. Normaal gezien boek ik altijd een slaapplaats op voorhand, maar deze keer gingen we met de tent... dus op goed geluk. Mezelf kennende wist ik dat ik niet geheel onvoorbereid aan zoiets wil beginnen, dus toch maar een paar campings gezocht en als POI mee in de GPS geladen.
We vertrokken droog, maar na onze tankstop in Luxemburg is het beginnen regenen. De voorspellingen voor het weekend zagen er niet al te goed uit dus het begon al goed... al vloekend op mijne motor begon ik me af te vragen of we beter niet vertrokken waren... regen en kamperen... dat is al helemaal mijn ding niet.
Maar goed, het is nu eenmaal zo... ondertussen kon ik wel met mijn Klim pak eens een echte regentest doen. En het resultaat daarvan is positief. :duim:
Aan de Zwitserse grens een grondige controle... elke koffer moest open en de inhoud werd gecontroleerd. Gelukkig onder een groot afdak want de regen viel op dat moment met bakken uit de lucht.
Toen we eenmaal de drukte van Montreux door waren werd het echt wel tijd om te stoppen... de tweede camping op mijn lijstje werd het.
Camping Bois Noir… waar men wel euro's wilde aanvaarden maar evenveel telde als Zwitserse franken. Tja...
Veel bier heb ik die avond niet gedronken.
Tentje opgezet en het klaarde gelukkig een beetje op.
Dag 2.
Opgestaan om 06u en het was droog... dat viel dus al mee... maar eer ik mijn tent goed en wel had opgeruimd begonnen de eerste druppels weer te vallen.
We vertrokken dus in de regen, net zoals we de dag ervoor waren geëindigd..
Maar goed, de wegen werden wel plezanter... deze dag rijden we tot Chiomonte, naar een hotelletje waar ik in 2016 al eens verbleef en voor weinig geld heel lekker heb gegeten...
Via een koude en natte rit over de Grand St Bernard rijden we naar Aosta waar we getrakteerd worden op een Italiaanse zon.
Heerlijk.
Spijtig genoeg niet voor lange duur, want na de Petit St. Bernard krijgen we terug kouder en natter weer tot we de col de l'Iseran over zijn gereden.
Het is pas vanaf Mont Cenis dat we de zon terug te zien krijgen, en gelukkig gaat ze nu niet meer weg tot we thuis komen op zondagavond. :duim:
Voordat we zouden inchecken in ons hotel wilden we eens tot de tunnel van de Jafferau rijden via Salbertrand… Halverwege de klim rijden we ons vast aan een bruggetje. De winter heeft hier lelijk huisgehouden... de overblijfselen van een lawine belemmeren ons de doorgang. Spijtig... dan maar terug en naar het hotel. In het plaatselijke dorpje een paar biertjes gedronken en genoten van een heerlijke maaltijd bij "Al Cantoun"
Dag 3
Dit wordt de dag waar we naar uit hebben gekeken.
We starten onze rit met de Col de Finestre… via kleine weggetjes worden we naar het begin van deze col gestuurd... en dan krijg je iets heel moois op het scherm van je GPS...
Na die verschillende haarspeldbochtjes gaat het asfalt over op gravel... heerlijk...
Na de Finestre stond de Assietta op de planning, maar deze blijkt afgesloten te zijn op woensdag en zaterdag... en aan de blikken van de vele wandelaars en mountainbikers te zien leek het ons geen goed plan om dat verbod aan onze laarzen te lappen. Doeme… tweede tegenslag van onze trip...
Dan maar richting de Jafferau… want die willen we langs de andere kant doen om tot aan het fort te geraken.
Je kan langs de kant van Bardonnecchia het fort langs twee wegen bereiken.. de minder steile kant en de steile kant langs de skipist. Omdat ik al ergens had gelezen dat afdalen langs de skipist geen aanrader is beslisten we om via die route omhoog te rijden. Je rijd hiervoor hotel Jafferau voorbij en je komt zo op de track.
Het begon meteen stevig... en na de paar eerste hellingen zei ik al tegen mijne collega dat ik content was dat ik daar niet langs naar beneden moest rijden. Mijne S10 stond op gewone allroadbanden en was geladen als een muilezel.
Hellingen zien er op foto nooit zo steil uit als in werkelijkheid, maar ik vond dit toch pittig.
Omdat ik wat ruimte liet tussen mijn collega en ik (stof, opvliegende keien) bleef ik wat verder achter tot ik 'm op de top van een volgende helling zag staan bij twee andere motorrijders. Ik riep of er problemen waren en kreeg als antwoord dat ik goed gas moest geven voor die helling te nemen...
Eenmaal boven aan de praat geraakt met twee Duitsers waarvan één op deze helling onderuit was gegaan... voor hun was het goed geweest, zij keerden terug naar onder.
Toen ik zei dat ze beter doorreden en langs de minder steile kant zouden afdalen moesten ze lachen... daar waren ze de dag ervoor langs naar boven gereden, maar er lag daar nog zoveel sneeuw dat het fort niet te bereiken was... dus.... IK moest ook dezelfde weg terug naar beneden...
DAT had ik dus niet voorzien.
Eerst maar wat foto's voordat m'n goesting om foto's te nemen over zou zijn na een valpartij.. ik had er geen goed oog in dat ik makkelijk beneden zou geraken. Mijne collega wilde nog een stukje door naar boven en zou wel zien hoe ver hij geraakte. Twee Italianen die met hun lichte Husqvarna's aan het afdalen waren keken ook maar vreemd toen ze mij met mijne dikke ketel daar zagen staan.
En dan naar onder... het nadeel dat mijn ABS niet uitschakelbaar is had ik na de eerste afdaling al door... Contact af dus en zo verder naar beneden. Toen ik aan de refuge kwam was ik toch content dat ik het zonder valpartij heb gehaald.
Op naar het Basecamp van de Stella Alpina!
Ik had ergens gelezen dat je goed op tijd moet zijn maar wist niet goed wat ze daarmee bedoelden. Wij kwamen rond 17u aan en idd... het grootste deel kort aan de refuge en het riviertje stond al goed gevuld.
Wij vonden een mooi plekje iets hoger gelegen, en eigenlijk was dit nog niet zo slecht, weg van de drukte, maar toch kort genoeg bij om alles mee te maken.
De sfeer in dat kamp is echt geweldig... iedereen goed gezind en alle soorten motoren en mensen vind je er terug. Velen reden vanuit het dal met een hoop hout achter hun motor aan terug het kamp in om de verschillende kampvuurtjes te bevoorraden, anderen amuseerden zich met hun quad, enduro of versleten Range Rover in het riviertje en velen reden 's avonds al naar de top.. (of toch bijna, want ook de col de Sommeiler was niet te bereiken wegens sneeuw)
Mijne maat is die avond nog naar boven gereden, of toch tot het hoogst bereikbare punt. Ik ben de sfeer gaan opsnuiven in het kamp zelf. Na mijn rit op de Jafferau had ik die dag genoeg offroad gereden, en de rit naar het basecamp dat toch ook hoger ligt dan 2000m was ook al mooi.
Ik had ergens gelezen dat er daar niets te krijgen was van eten of drinken dus ik had me al voorzien, maar in die refuge kan je dus wel degelijk bier en eten krijgen... :duim::duim: (eten was niet belangrijk, maar zo'n fris biertje smaakt altijd na zo'n dag)
Niet veel Belgen (of Nederlanders) gespot, tot mijn oog viel op een aankomende Supertenere met Belgische nrplaat… Die gast ben ik toch even gaan opzoeken, bleek dat hij diezelfde dag vanuit België vertrokken was om dit gebeuren eens mee te maken.
Na een frisse nacht toch weer vroeg wakker, de eerste motorrijders begonnen aan hun klim... Rond een uur of acht cirkelde er een helikopter boven de piste... blijkbaar is er toch ene verkeerd neergekomen... Dat zo'n zaken maar niet teveel gebeuren, in België zou dit evenement al lang afgeschaft zijn denk ik...
Zowieso… beeld u eens in dat je ergens in de Ardennen een heel weekend kan wildkamperen, vuurke stoken en naar hartenlust gas kan geven met motor/quad of jeep... ik vrees dat onze generatie stillekes aan afscheid gaat moeten nemen van zulke events... geniet er van zo lang het kan.
De bedoeling was om op zondag nog een mooie rit te doen via Briancon over de col du Galibier om ergens na de Jura te stranden voor onze laatste nacht. Op maandag zouden we dan over vlotte wegen naar huis rijden.
Het begon allemaal goed, de col de l'Echelle tussen Bardionecchia en Briancon is best wel een mooie pas. Tegen dat we in Briancon waren werd het tijd voor koffie en toen werd er al een eerste keer aan gedacht om misschien op één dag naar huis te rijden... aja… die Belg met zijne Supertenere heeft het de dag ervoor toch ook gedaan...
We zouden wel zien wat we deden eens we op de Galibier waren...
Nog maar net vertrokken uit Briancon viel me een verkeersbord op met de melding dat de Galibier gesloten was die dag. Toen was de keuze snel gemaakt.
Route gestopt, en "naar huis" aangeklikt... 970km nog... het was ongeveer 11u in de voormiddag... :D
Best haalbaar dacht ik... en om half negen stopten we voor onze laatste tankstop in Martelange... Thuis aangekomen stond de dagteller op 1050km.
Best wel een pittig weekend, geluk met het weer en genoten van de tracks.
Het Stella Alpina treffen ga ik zeker nog een keer doen, het is te leuk om het bij die éne keer te houden.
Het fort van de Jafferau, de Assietta en ook de Galibier staan nu nog steeds aangevinkt om te doen, maar ik denk dat ik daarvoor best eens in september tot daar ga rijden... voor de Assietta zorg ik wel dat ik op een andere dag dan woensdag of zaterdag aan de klim kan beginnen en de kans dat ik dan tegengehouden word door sneeuw p de Jafferau lijkt me minimaal...
Een collega wilde wel meegaan, en vorig jaar beslisten we om deze editie eens mee te maken.
Plan was om er een dag of 5 voor uit te trekken en de routes werden gemaakt.
Dag 1.
Om 07u zaten we op de motor, vandaag een rit van om en bij de 750km op de planning. Bedoeling was om ergens in de buurt van Martigny (Zwitserland) te landen. Normaal gezien boek ik altijd een slaapplaats op voorhand, maar deze keer gingen we met de tent... dus op goed geluk. Mezelf kennende wist ik dat ik niet geheel onvoorbereid aan zoiets wil beginnen, dus toch maar een paar campings gezocht en als POI mee in de GPS geladen.
We vertrokken droog, maar na onze tankstop in Luxemburg is het beginnen regenen. De voorspellingen voor het weekend zagen er niet al te goed uit dus het begon al goed... al vloekend op mijne motor begon ik me af te vragen of we beter niet vertrokken waren... regen en kamperen... dat is al helemaal mijn ding niet.
Maar goed, het is nu eenmaal zo... ondertussen kon ik wel met mijn Klim pak eens een echte regentest doen. En het resultaat daarvan is positief. :duim:
Aan de Zwitserse grens een grondige controle... elke koffer moest open en de inhoud werd gecontroleerd. Gelukkig onder een groot afdak want de regen viel op dat moment met bakken uit de lucht.
Toen we eenmaal de drukte van Montreux door waren werd het echt wel tijd om te stoppen... de tweede camping op mijn lijstje werd het.
Camping Bois Noir… waar men wel euro's wilde aanvaarden maar evenveel telde als Zwitserse franken. Tja...
Veel bier heb ik die avond niet gedronken.
Tentje opgezet en het klaarde gelukkig een beetje op.
Dag 2.
Opgestaan om 06u en het was droog... dat viel dus al mee... maar eer ik mijn tent goed en wel had opgeruimd begonnen de eerste druppels weer te vallen.
We vertrokken dus in de regen, net zoals we de dag ervoor waren geëindigd..
Maar goed, de wegen werden wel plezanter... deze dag rijden we tot Chiomonte, naar een hotelletje waar ik in 2016 al eens verbleef en voor weinig geld heel lekker heb gegeten...
Via een koude en natte rit over de Grand St Bernard rijden we naar Aosta waar we getrakteerd worden op een Italiaanse zon.
Heerlijk.
Spijtig genoeg niet voor lange duur, want na de Petit St. Bernard krijgen we terug kouder en natter weer tot we de col de l'Iseran over zijn gereden.
Het is pas vanaf Mont Cenis dat we de zon terug te zien krijgen, en gelukkig gaat ze nu niet meer weg tot we thuis komen op zondagavond. :duim:
Voordat we zouden inchecken in ons hotel wilden we eens tot de tunnel van de Jafferau rijden via Salbertrand… Halverwege de klim rijden we ons vast aan een bruggetje. De winter heeft hier lelijk huisgehouden... de overblijfselen van een lawine belemmeren ons de doorgang. Spijtig... dan maar terug en naar het hotel. In het plaatselijke dorpje een paar biertjes gedronken en genoten van een heerlijke maaltijd bij "Al Cantoun"
Dag 3
Dit wordt de dag waar we naar uit hebben gekeken.
We starten onze rit met de Col de Finestre… via kleine weggetjes worden we naar het begin van deze col gestuurd... en dan krijg je iets heel moois op het scherm van je GPS...
Na die verschillende haarspeldbochtjes gaat het asfalt over op gravel... heerlijk...
Na de Finestre stond de Assietta op de planning, maar deze blijkt afgesloten te zijn op woensdag en zaterdag... en aan de blikken van de vele wandelaars en mountainbikers te zien leek het ons geen goed plan om dat verbod aan onze laarzen te lappen. Doeme… tweede tegenslag van onze trip...
Dan maar richting de Jafferau… want die willen we langs de andere kant doen om tot aan het fort te geraken.
Je kan langs de kant van Bardonnecchia het fort langs twee wegen bereiken.. de minder steile kant en de steile kant langs de skipist. Omdat ik al ergens had gelezen dat afdalen langs de skipist geen aanrader is beslisten we om via die route omhoog te rijden. Je rijd hiervoor hotel Jafferau voorbij en je komt zo op de track.
Het begon meteen stevig... en na de paar eerste hellingen zei ik al tegen mijne collega dat ik content was dat ik daar niet langs naar beneden moest rijden. Mijne S10 stond op gewone allroadbanden en was geladen als een muilezel.
Hellingen zien er op foto nooit zo steil uit als in werkelijkheid, maar ik vond dit toch pittig.
Omdat ik wat ruimte liet tussen mijn collega en ik (stof, opvliegende keien) bleef ik wat verder achter tot ik 'm op de top van een volgende helling zag staan bij twee andere motorrijders. Ik riep of er problemen waren en kreeg als antwoord dat ik goed gas moest geven voor die helling te nemen...
Eenmaal boven aan de praat geraakt met twee Duitsers waarvan één op deze helling onderuit was gegaan... voor hun was het goed geweest, zij keerden terug naar onder.
Toen ik zei dat ze beter doorreden en langs de minder steile kant zouden afdalen moesten ze lachen... daar waren ze de dag ervoor langs naar boven gereden, maar er lag daar nog zoveel sneeuw dat het fort niet te bereiken was... dus.... IK moest ook dezelfde weg terug naar beneden...
DAT had ik dus niet voorzien.
Eerst maar wat foto's voordat m'n goesting om foto's te nemen over zou zijn na een valpartij.. ik had er geen goed oog in dat ik makkelijk beneden zou geraken. Mijne collega wilde nog een stukje door naar boven en zou wel zien hoe ver hij geraakte. Twee Italianen die met hun lichte Husqvarna's aan het afdalen waren keken ook maar vreemd toen ze mij met mijne dikke ketel daar zagen staan.
En dan naar onder... het nadeel dat mijn ABS niet uitschakelbaar is had ik na de eerste afdaling al door... Contact af dus en zo verder naar beneden. Toen ik aan de refuge kwam was ik toch content dat ik het zonder valpartij heb gehaald.
Op naar het Basecamp van de Stella Alpina!
Ik had ergens gelezen dat je goed op tijd moet zijn maar wist niet goed wat ze daarmee bedoelden. Wij kwamen rond 17u aan en idd... het grootste deel kort aan de refuge en het riviertje stond al goed gevuld.
Wij vonden een mooi plekje iets hoger gelegen, en eigenlijk was dit nog niet zo slecht, weg van de drukte, maar toch kort genoeg bij om alles mee te maken.
De sfeer in dat kamp is echt geweldig... iedereen goed gezind en alle soorten motoren en mensen vind je er terug. Velen reden vanuit het dal met een hoop hout achter hun motor aan terug het kamp in om de verschillende kampvuurtjes te bevoorraden, anderen amuseerden zich met hun quad, enduro of versleten Range Rover in het riviertje en velen reden 's avonds al naar de top.. (of toch bijna, want ook de col de Sommeiler was niet te bereiken wegens sneeuw)
Mijne maat is die avond nog naar boven gereden, of toch tot het hoogst bereikbare punt. Ik ben de sfeer gaan opsnuiven in het kamp zelf. Na mijn rit op de Jafferau had ik die dag genoeg offroad gereden, en de rit naar het basecamp dat toch ook hoger ligt dan 2000m was ook al mooi.
Ik had ergens gelezen dat er daar niets te krijgen was van eten of drinken dus ik had me al voorzien, maar in die refuge kan je dus wel degelijk bier en eten krijgen... :duim::duim: (eten was niet belangrijk, maar zo'n fris biertje smaakt altijd na zo'n dag)
Niet veel Belgen (of Nederlanders) gespot, tot mijn oog viel op een aankomende Supertenere met Belgische nrplaat… Die gast ben ik toch even gaan opzoeken, bleek dat hij diezelfde dag vanuit België vertrokken was om dit gebeuren eens mee te maken.
Na een frisse nacht toch weer vroeg wakker, de eerste motorrijders begonnen aan hun klim... Rond een uur of acht cirkelde er een helikopter boven de piste... blijkbaar is er toch ene verkeerd neergekomen... Dat zo'n zaken maar niet teveel gebeuren, in België zou dit evenement al lang afgeschaft zijn denk ik...
Zowieso… beeld u eens in dat je ergens in de Ardennen een heel weekend kan wildkamperen, vuurke stoken en naar hartenlust gas kan geven met motor/quad of jeep... ik vrees dat onze generatie stillekes aan afscheid gaat moeten nemen van zulke events... geniet er van zo lang het kan.
De bedoeling was om op zondag nog een mooie rit te doen via Briancon over de col du Galibier om ergens na de Jura te stranden voor onze laatste nacht. Op maandag zouden we dan over vlotte wegen naar huis rijden.
Het begon allemaal goed, de col de l'Echelle tussen Bardionecchia en Briancon is best wel een mooie pas. Tegen dat we in Briancon waren werd het tijd voor koffie en toen werd er al een eerste keer aan gedacht om misschien op één dag naar huis te rijden... aja… die Belg met zijne Supertenere heeft het de dag ervoor toch ook gedaan...
We zouden wel zien wat we deden eens we op de Galibier waren...
Nog maar net vertrokken uit Briancon viel me een verkeersbord op met de melding dat de Galibier gesloten was die dag. Toen was de keuze snel gemaakt.
Route gestopt, en "naar huis" aangeklikt... 970km nog... het was ongeveer 11u in de voormiddag... :D
Best haalbaar dacht ik... en om half negen stopten we voor onze laatste tankstop in Martelange... Thuis aangekomen stond de dagteller op 1050km.
Best wel een pittig weekend, geluk met het weer en genoten van de tracks.
Het Stella Alpina treffen ga ik zeker nog een keer doen, het is te leuk om het bij die éne keer te houden.
Het fort van de Jafferau, de Assietta en ook de Galibier staan nu nog steeds aangevinkt om te doen, maar ik denk dat ik daarvoor best eens in september tot daar ga rijden... voor de Assietta zorg ik wel dat ik op een andere dag dan woensdag of zaterdag aan de klim kan beginnen en de kans dat ik dan tegengehouden word door sneeuw p de Jafferau lijkt me minimaal...
Laatst bewerkt:
