Oudere dames deel 3 !

Status
Niet open voor verdere reacties.
Hahaha dan zeg ik nu al dat het niet helpt ;) Maar alleen vanwege dat weekendje limburg ;) Ach... het is alleen dat belletje morgen en dan ben ik er voorlopig vanaf.... 'k wil d'r nu even tot morgenochtend niet meer aan denken.... :X

SP is aangepast hoor... je Magna staat er keurig bij *O* *O*

En dan wel de eifel in hoor, is zo mooi daar :Y

Bert en ik willen over een paar weken weekendje luxemburg doen :]
 
En dan wel de eifel in hoor, is zo mooi daar :Y

Bert en ik willen over een paar weken weekendje luxemburg doen :]

Heb het hardstikke druk de komende weekenden..... Zondag "onze" meeting, de week erna naar Barbie, de week erna heb ik wat, maar weet ik niet precies wat.... de week daarna de TT.... dan issut alweer juli en begint de schoolvakantie van de kids....
 
Heb het hardstikke druk de komende weekenden..... Zondag "onze" meeting, de week erna naar Barbie, de week erna heb ik wat, maar weet ik niet precies wat.... de week daarna de TT.... dan issut alweer juli en begint de schoolvakantie van de kids....


Okay :+

Spreken we af ? 23-08-2010
Weet ik zeker dat er nog geen afspraken staan bij jou _O-
 
*O* Goedemorgen meiden , we gaan weer lekker verder met lezen :W

oja, voor diegene die het motorblad motorplus leest kijk eens op bldz 40 :Y
Mooie foto........toch. :W
 
Laatst bewerkt:
Ik heb vanavond besloten..... Ik ga het gevecht aan !

Ik ben tóch mijn baan kwijt, hoe dan ook.... Ze willen me niet terug en ik wil daar niet meer terug op deze manier. Ik ga voor de mediator ! Kan ik mooi mijn zegje doen waar iemand bij zit en kunnen zij de dingen niet verdraaien !

Als ik terugga dan gaan ze me toch proberen over het randje te krijgen. Ik ken mezelf... dan loop ik waarschijnlijk boos weg.... en hop: reden tot ontslag = werkweigering !

Als ik morgen niet naar mijn werk ga (en écht als ik moet gaan..... ik krijg hartkloppingen bij het idee... da's niet gezond), dan ga ik het "verstoorde arbeidsrelatie-traject" in, maar dan ga ik wel vechtend ten onder (als ik ten onder ga)..... En dan.... ach.... een beetje uitzendburo heeft wel werk voor me.... dus ik kom er wel weer overheen !

Succes meid! En ontslaan kunnen ze je niet. Je bent nog steeds officieel ziek (reintegreren is nog niet volledig aan het werk) en dan heb je ontslagbescherming. Als ze van je af willen moeten ze heel wat in werking zetten. Ik ga ervanuit dat je tenminste een contract hebt voor onbepaalde tijd. Je staat nu heel sterk. Misschien kun je nog een leuke oprot-premie eruit slepen mochten ze wel door willen gaan met een ontslagaanvraag!
 
Ben ik heel even weg en dan zijn er al weer 16 posts. Wie opent deel 4?? _O- _O- _O-

Ik heb een fijne middag gehad. Ik ben aangenomen op de kaderschool van de bond en het tochtje ernaartoe op de motor ging echt HEERLIJK. :] *O*


Gefeliciteerd!!! En ook gefeliciteerd dat je je steeds lekkerder voelt op de motor.
 
Thnx allemaal voor de morele support.... !

Net gesprek gehad met de Arbo-dokter. Zij zegt dat als ik het helemaal niet zie zitten morgen dat ik niet moet gaan.... Dan zullen ze het geval verder gaan behandelen als een "arbeidsconflict"...
We zien wel waar het schip gaat strandden.......

Misschien ben ik veel te voorbarig, maar ik wil je toch een paar belangrijke tips geven. Zoals het er nu naar uitziet leidt dit onvermijdelijk tot een ontslag. Kunnen ze je niet weggepest krijgen, dan zullen ze het ontslag uiteindelijk aanvragen op grond van 'ernstige verstoorde arbeidsverhoudingen'. Omdat je pas 3 jaar in dienst bent, zal hen dit volgens de kantonrechtersformule niet al te veel kosten.

Het belangrijkste voor jou is dat je nu de stappen zet die nodig zijn om er uiteindelijk zelf het beste uit te springen. Solliciteren is weliswaar de snelste uitweg, maar je nadeel is dat je nu juist een burn out hebt (gehad) en dat fulltime werken (of zelfs 50%) voor jou eigenlijk te zwaar is op dit moment.
Ben je lid van een vakbond? Indien nee, word dat dan vandaag nog. Bij dit soort zaken scheelt het uiteindelijk vaak duizenden euro's of je een advocaat van de vakbond hebt om je bij te staan. Als je al lid bent, vraag dan vandaag nog een gesprek aan en bespreek je situatie. Zij kunnen je dan heel veel nuttige informatie geven.

Het tweede dat belangrijk is, is alles schriftelijk te bevestigen. De arbo-arts heeft je nu mondeling gezegd dat je niet hoeft te gaan, maar als het er op aan komt, zou dat heel gemakkelijk als werkweigering uitgelegd kunnen worden. Als je besluit niet te gaan, dan zou ik dat schriftelijk vastleggen in een brief aan je baas en een cc aan de arbo-arts. Iets als 'conform het gesprek met de arbo-arts deel ik u mede dat ik momenteel niet in staat ben om te werken'. 'uw opmerkingen over mijn kleding hebben een dusdanig negatief effect op mijn re-integratie'. Dit soort teksten kun je gebruiken.

Verder vraag ik me af of je nog begeleiding hebt (qua psycholoog of therapie) voor je burn out. Gewoon weer gaan werken met alleen minder uren is namelijk echt onvoldoende qua integratie/genezing. Je hebt hulp nodig om steeds je eigen beeld over jezelf bij te stellen. Wat je kon, zul je de eerste jaren nog lang niet kunnen. En het is ontzettend moeilijk om dát te accepteren. Om je eigen doelen lager te stellen, omdat dat nu eenmaal het enige realistische is.
 
Ik heb vanavond besloten..... Ik ga het gevecht aan !

Ik ben tóch mijn baan kwijt, hoe dan ook.... Ze willen me niet terug en ik wil daar niet meer terug op deze manier. Ik ga voor de mediator ! Kan ik mooi mijn zegje doen waar iemand bij zit en kunnen zij de dingen niet verdraaien !

Als ik terugga dan gaan ze me toch proberen over het randje te krijgen. Ik ken mezelf... dan loop ik waarschijnlijk boos weg.... en hop: reden tot ontslag = werkweigering !

Als ik morgen niet naar mijn werk ga (en écht als ik moet gaan..... ik krijg hartkloppingen bij het idee... da's niet gezond), dan ga ik het "verstoorde arbeidsrelatie-traject" in, maar dan ga ik wel vechtend ten onder (als ik ten onder ga)..... En dan.... ach.... een beetje uitzendburo heeft wel werk voor me.... dus ik kom er wel weer overheen !

Ja, deze had ik nog niet gelezen toen ik mijn rea schreef.....

Heel veel sterkte in elk geval.
 
Ik ben gisteren ook weer voor het eerst wezen werken. Gelukkig gaat dat bij mij een stuk prettiger dan bij Dutchess. Mijn baas geeft me alle ruimte en steunt me enorm. Momenteel ga ik op maandag en vrijdag naar de nabehandeling in het herstellingsoord. Dat zijn vooral cognitieve trainingen, NLP, SMART doelen stellen (voor wie dit bekende termen zijn), assertiviteitstraining.
Allemaal behoorlijk inspannend, maar ik merk dat het heel hard nodig is om mijn oude gedrag af te leren. Mijn oude gedrag was namelijk vooral heel hard zorgen voor alles en iedereen in mijn omgeving, waarbij ik mezelf dan als variabele opstelde (zoals mijn collega het een keer zei).

Vanaf nu werk ik dan dinsdag en donderdagochtend weer. Mijn baas heeft iemand ingehuurd om mijn functie zo lang als nodig is over te nemen, zodat ik rustig terug kan keren.
Gelukkig heeft onze afdeling ook 30 vacatures erbij gekregen (op een totaal van 120). Er is namelijk een uitgebreid onderzoek geweest naar alle ellende van vorig jaar. Conclusie van het onderzoek is dat veel mensen erg lang onder extreem hoge druk gewerkt hebben (waaronder ik) en dat er eigenlijk al jaren geleden extra capaciteit bij had gemoeten. Een andere conclusie is dat ik 'zeer adequaat' gehandeld heb na de zelfmoord van mijn medewerker (de directe aanleiding voor mijn burnout). Ik ging het rapport met wat spanning lezen, maar uiteindelijk was het een grote opluchting. Gerechtigheid. Zo voelde het.
 
goedemorgen allemaal

@ Carmina Burana
Wat fijn dat het rapport zo positief was naar jouw toe. Dat moet een goede steun in de rug geven. Succes verder met het herstarten!

@ Dutchess
Zulke stress als je moet gaan werken is echt heel ongezond. Het is goed om je eigen grenzen te bewaken. Sterkte!

Ik mag morgen weer werken, heb sinds kort een heerlijke baan. Werken betekent ook de motor uit de schuur en heerlijk tuffen *O*

Iemand hier ervaring met een Suzuki GSX-F600? Die staat op mijn verlanglijstje :+

Ik heb zo'n rare ochtend vandaag. Normaal ben ik die moeder die nog net op tijd, maar meestal net te laat het schoolplein oprent. Rij ik net naar school, dacht YEAH, op tijd, nog geen moeder te zien......ben ik een uur te vroeg |(
Straks weer een poging doen dan maar -O-
 
@Dutchess... met het lezen van jouw verhaal komt het bij mij allemaal weer naar boven.

Gelukkig heb ik niet te maken gehad met het 'wegpesten' en met het ziek zijn, maar ik moest er uit vanwege financiele problemen bij het bedrijf '( Ondanks dat ik een spilfunctie had en mijn directe collega maar wat graag met de VUT wilde (maar alleen met een aardige regeling) moest ik toch weg omdat ik er nog maar drie jaar werkte -O- Niemand snapte het, maar ja, ik moest er aan geloven. In januari 2005 hoorde ik het, maar ik moest doorwerken tot mei 2005. Nee, snappen deed ik het niet.

In eerste instantie heb ik stug doorgewerkt onder het motto "mij krijgen ze niet klein". Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik wilde met opgeheven hoofd het bedrijf verlaten. Niettemin trok ik het in april 2005 niet meer (wat je zegt: hartkloppingen, de hele nacht wakker liggen, het scenario -tig keer doornemen etc.) en ben vanaf toen thuis gebleven. Niemand van het bedrijf belde of durfde met mij te praten (je voelt je dan net zo'n paria). Pas na twee weken (!) belde de ARBO-arts. Waarom ik niet kwam werken |( Ik heb hem toen haarfijntjes uitgelegd dat ik op de nominatie stond ontslagen te worden en dat ik de huidige situatie niet meer trok. Omdat het nog maar voor enkele weken was heeft hij zijn medewerking gegeven en ik kreeg keurig drie dagen later een brief (met cc naar bedrijf) waarin stond dat ik tot het eindigen van deze baan niet meer hoefde te komen en ziek gemeld werd :} Prima vent!

Zodra ik het wist dat ik ontslagen moest worden moest ik mijzelf aangeven bij het CWI. Wat een stelletje *&^^$## :( Ze behandelden mij alsof het aan mij lag dat ik ontslagen werd en alsof ik zelf geen enkele poging ondernam om aan een nieuwe baan te komen... Er werd me zelfs een baan opgedrongen door een vent van het CWI, maar hij wilde niet zeggen om welk bedrijf het ging toen ik er naar vroeg. Toen ik er voor bedankte werd hij boos... Ik heb hem met knarsende tanden uitgelegd dat IKZELF op zoek ging naar een baan, een baan die bij me zou passen. Ik geloof niet dat hij blij met mij was, maar oei, wat was ik woest :( :X :Y

Uiteindelijk heb ik maar 12 sollicitaties geschreven (terwijl ik nog niet 'ontstressed' was en er dus eigenlijk niet aan toe was), bij één bedrijf op gesprek gekomen en tot de laatste twee gekomen (ze hebben gekozen voor de iets jongere... want we hadden gelijke capaciteiten vonden ze) en bij een tweede bedrijf was ik na twee gesprekken de uitverkorene :} en dat terwijl ik geen greintje kennis had van de branche. Maar door mijn jarenlange ervaring als binnendienst (en planner) en de juiste instelling, wilde ze me toch heel graag hebben :Y

Ik wil maar zeggen: ook jij vind vast zo weer een baan *O* die écht bij je past.
Houd je hoofd omhoog en handel alleen zoals jij er zelf een goed gevoel bij hebt. Dát is het allerbelangrijkste!

[me="Quicksilver"]wil iedereen heel veel sterkte toewensen die in een soort gelijke situatie zit... het zijn nu eenmaal k*t tijden wanneer je zoiets meemaakt B| [/me]

Oeps, toch weer een heel verhaal geworden...
 
Wat een heerlijke lieve reacties allemaal !!! Thnx !!! Wat heerlijk dat we ook over dit soort dingen kunnen kletsen hier !

Ik ben inderdaad niet naar mijn werk gegaan vanmorgen. Jankend mijn baas opgebeld dat ik het écht niet kon. Maandag zijn er nog een aantal andere dingen gezegd en die trekt hij nu weer in twijfel. Het staat buiten kijf dat dit een verstoorde arbeidsrelatie is. Ik heb 20 juni een afspraak met de Arbo-arts..... we zien wel hoe het gaat lopen !

Fijn om te lezen trouwens dat het bij de meeste uiteindelijk wel weer goed komt allemaal. Ook bij mij hoor ! Ik heb té hard aan mezelf gewerkt de afgelopen maanden (onder deskundige begeleiding) om op het punt te komen dat ik tevreden ben met wie ik ben en ik weet wat ik kan en dat laat ik me niet afnemen door een botte baas !
(zelfs de arbo-arts heeft zich **per ongeluk** uitgesproken tegen mij over het feit dat zij hem meer dan bot vond).

Eneh..... zondag: *O* *O* Is het de 10e !!! Ik heb er zin in !!! *O*
 
@Dutchess, veel sterkte en als jij achter je eigen beslissing staat, moet je het zeker doen. Hier wordt je alleen maar ongelukkig van. En dat is heel slecht voor je gezondheid.

@Bleu, wat een prachtige foto. :}

@Carmina, dank je. Vanochtend ook weer op de motor en het ging nog steeds lekker. Dus dames, let op, ik kom zondag met een big smile op mijn gezicht het plein oprijden. 8-)

@Anne, dank je. Ik ben alleen bang dat mijn baas het niet leuk vind dat ik er nog iets bij ga doen, waarbij ik niet op de afdeling ben. We zitten namelijk al met personeels tekorten. Maar ik heb het in overleg gedaan en toen vonden ze het goed. Dus jammer dan.
 
Ik heb niet het blad "Motorplus"..... kunnen we de foto ook bekijken via website ??!?!

En zoja... linkje misschien ?!??!?!?
 
Goeie middag alle lieve schatten

Er is van alles aan t broeien merk ik hier.. werkbazen enz enz B|

Sterkte meisjes , -O- :j

Ik zelf ben net thuis
Mijn opdracht als slachtoffer was.. Ik ben aan t skaten en wil over een stalen hekje springen ( jaja ik word nog es een stoere mammie )
En dat gaat natuurlijk FOUT

En ik breek dus mn sleutelbeen

Ik had vanmorgen ff bij mn buurvrouw aangebelt of ze toevallig nog Skates had liggen.. een ouwe kinder skate helm had ik nog wel.. groen geel blauw.. alle felle kleure.. in t vierkante vorm.. WALGELIJK dus en ik zat dus echt voor KNIJN _O- _O-

Maar de Rode Kruis leden gaven complimenten over mn outfit.. geweldig hoe ik daar op hun verzoek in gesprongen ben om t levens echt te doen compleet met alles wat erbij hoort

nu ff eten.. ff bijlezen en relaxen ;) :j
 
Om eerlijk te zijn... ik heb momenteel niet zoveel "andere" broeken.... Ik ben 22 kilo afgevallen en moet eigenlijk een compleet nieuwe garderobe aanschaffen.....

Ik ben vier jaar geleden ook 23 kg afgevallen. Elke 5 kg had ik weer een nieuw maat nodig, maar daar had ik een handige oplossing voor gevonden: leger des heils winkel. Hier in de stad heeft het Leger des Heils een tweedehandskleding zaak.
Voor een euro koop je daar een broek of shirt. Ik herinner me nog die reactie van die man: "U komt hier niet zo vaak, he". Dus ik: "Nee, elke 5 kg".

:+

De maten die weer te groot werden heb ik weer in de verzamelbakken van het Leger des Heils gegooid.

Ik heb nu nog een paar kledingstukken op zolder hangen in mijn 'oude' maat. Al het andere heb ik weggegeven. Soms stijg ik weer een kg. Heel soms 2. Maar omdat ik geen grotere maten meer heb, helpt me dit wel om me te dwingen die kg's er ook weer af te krijgen. Na vier jaar op hetzelfde gewicht durf ik nu eindelijk te geloven dat ik het ook vast kan houden. Eigenlijk moet er nog wel een kg of 5-10 af, maar ik denk dat dat niet zo slim is. De elasticiteit neemt natuurlijk ook af met de jaren en ik zit niet toevallig in dit draadje _O-
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Terug
Bovenaan Onderaan