Bochtenkoning
MF veteraan
Nu een nieuwer verhaal. Onlangs weggeweest om naar een BMW K100LT te gaan kijken ergens in de provincie Zeeland. Een heel fokking eind rijden ernaartoe vanuit Oost-Brabant en het was warm die dag. Heel warm. Daarom heel blij met de airco in de auto afgereisd om de Beemer te gaan bekijken.
Het bleek ook een heel eind rijden. Hoe dichter we de plaats naderden waar we moesten wezen (vlakbij de Westerschelde) hoe uitgestorvener het werd. Daar aangekomen de motor bekenen en gevraagd om een proefrit. Dit was mogelijk en de motor werd klaargezet met de mededeling dat er nog wel genoeg benzine in zat om een flink ritje te maken. Ik kon ook niet wachten om te gaan rijden. Niet zozeer om de motor alswel het bloedhete weer, Ik stond nl. al behoorlijk te zweten in mijn leren jas.
Afijn, ik ga een stukkie rijden en al na een paar 100 meter voelde ik de motor stotteren. De motor zat onder het stof dus ik wijtte het maar aan de oude benzine en de lange tijd stilstaan. Na een tijdje zou het wel beter moeten gaan hield ik mezelf voor.
Het stotteren werd echter steeds erger en na een paar kilometer, uitgerekend in the middle of nowhere, stopte de BMW ermee langs de kant van de provinciale weg.
Daar stond ik dan. "Fuk!" dacht ik. Gelukkig heb ik altijd m'n GSM bij dus in mijn jaszakken gevoeld naar mijn telefoon. Deze bleek ik dus in de auto te hebben laten liggen.....
Ik had wel een carpoolplaats gezien onderweg, misschien was daar iemand te vinden. Balend als een stekker, zwetend als een otter maar toch vol goede moed probeerde ik de motor die honderden meters naar de carpoolplaats te duwen. Na een 150 meter begin je toch die Duitse degelijkheid te vervloeken want zo'n bakbeest weegt stiekum toch wel wat en die fokking zon (sorry, zon) was wel erg warm. Nét toen ik bij de carpoolplaats aan kwam lopen wilde een bestelwagen net wegrijden. De beste bestuurder stopte en bekeek met grote ogen die hevig zwetende meneer die vloekend die motor voortduwde. Gelukkig bleef hij lang genoeg staan om hem te vragen of ik met zijn telefoon mocht bellen. Dat mocht maar wat was nou het telefoonnummer van die verkoper? Blijkbaar was zijn telefoon nog aangemeld op het Belgische GSM netwerk want 1888 snapte de telefoon totaal niet. Uiteindelijk mijn vader kunnen bellen, situatie doorgegeven, hoe die vent heette en waar hij woonde en dan maar hopen dat mijn vader het goed begrepen had want de telefoon stoorde als een gek.
Toen kon ik verder alleen maar wachten. De vriendelijke bestelauto-meneer moest verder. Ik had hem hartelijk bedankt want in al die tijd dat ik daar stond was er verder geen mens voorbij gekomen. Na een snikheet half uur kwam er iemand aan die blijkbaar bij de verkoper hoorde. Met de jerrycan uit zijn auto hebben we de tank van de BMW weer iets kunnen vullen en opgelucht ben ik toch weer verder gegaan met de proefrit. Ik geef niet zomaar op....
Alleen, van welke kant was ik nu gekomen?
Ik wist het niet meer. En welke kant die meneer met de jerrycan op was gereden had ik niet gezien. Nergens geen bewegwijzering te vinden en dat echt kilometers lang. En de benzine in de tank begon tot overmaat van ramp ook weer op te raken, het rode lampje van de benzinemeter begon ook weer zenuwachtig te branden. Uiteindelijk zag ik een bordje met fietsroutes die wel de juiste weg aangaf. Dus die weg maar gevolgd. Deze weg bleek echter echt over te gaan in een fietspad. Nood breekt wet dus maar doorgereden. Onderweg een paar boze bejaarde fietsers tegengekomen die mopperend aan de kant moesten maar uiteindelijk toch op de goede weg terug gekomen.
Ik heb bij terugkomst eerst een kwartier aan de waterkraan gehangen om het vochtgehalte een beetje op peil te brengen. Daarna de verkoper vriendelijk bedankt voor het meegeven van een motor met een bijna lege tank. Omdat de motor na bijvullen weer prima liep is de koop toch gesloten maar heb er toch dankzij de ellende een set nieuwe Metzeler banden tegen een hele flinke korting bijgekregen.
Kijk dus altijd bij het wegrijden of er genoeg benzine in de tank zit, ook al zegt de verkoper van wel. Kan je een heleboel ellende besparen. En neem altijd je GSM mee!
Het bleek ook een heel eind rijden. Hoe dichter we de plaats naderden waar we moesten wezen (vlakbij de Westerschelde) hoe uitgestorvener het werd. Daar aangekomen de motor bekenen en gevraagd om een proefrit. Dit was mogelijk en de motor werd klaargezet met de mededeling dat er nog wel genoeg benzine in zat om een flink ritje te maken. Ik kon ook niet wachten om te gaan rijden. Niet zozeer om de motor alswel het bloedhete weer, Ik stond nl. al behoorlijk te zweten in mijn leren jas.
Afijn, ik ga een stukkie rijden en al na een paar 100 meter voelde ik de motor stotteren. De motor zat onder het stof dus ik wijtte het maar aan de oude benzine en de lange tijd stilstaan. Na een tijdje zou het wel beter moeten gaan hield ik mezelf voor.
Het stotteren werd echter steeds erger en na een paar kilometer, uitgerekend in the middle of nowhere, stopte de BMW ermee langs de kant van de provinciale weg.
Daar stond ik dan. "Fuk!" dacht ik. Gelukkig heb ik altijd m'n GSM bij dus in mijn jaszakken gevoeld naar mijn telefoon. Deze bleek ik dus in de auto te hebben laten liggen.....
Ik had wel een carpoolplaats gezien onderweg, misschien was daar iemand te vinden. Balend als een stekker, zwetend als een otter maar toch vol goede moed probeerde ik de motor die honderden meters naar de carpoolplaats te duwen. Na een 150 meter begin je toch die Duitse degelijkheid te vervloeken want zo'n bakbeest weegt stiekum toch wel wat en die fokking zon (sorry, zon) was wel erg warm. Nét toen ik bij de carpoolplaats aan kwam lopen wilde een bestelwagen net wegrijden. De beste bestuurder stopte en bekeek met grote ogen die hevig zwetende meneer die vloekend die motor voortduwde. Gelukkig bleef hij lang genoeg staan om hem te vragen of ik met zijn telefoon mocht bellen. Dat mocht maar wat was nou het telefoonnummer van die verkoper? Blijkbaar was zijn telefoon nog aangemeld op het Belgische GSM netwerk want 1888 snapte de telefoon totaal niet. Uiteindelijk mijn vader kunnen bellen, situatie doorgegeven, hoe die vent heette en waar hij woonde en dan maar hopen dat mijn vader het goed begrepen had want de telefoon stoorde als een gek.
Toen kon ik verder alleen maar wachten. De vriendelijke bestelauto-meneer moest verder. Ik had hem hartelijk bedankt want in al die tijd dat ik daar stond was er verder geen mens voorbij gekomen. Na een snikheet half uur kwam er iemand aan die blijkbaar bij de verkoper hoorde. Met de jerrycan uit zijn auto hebben we de tank van de BMW weer iets kunnen vullen en opgelucht ben ik toch weer verder gegaan met de proefrit. Ik geef niet zomaar op....
Alleen, van welke kant was ik nu gekomen?
Ik wist het niet meer. En welke kant die meneer met de jerrycan op was gereden had ik niet gezien. Nergens geen bewegwijzering te vinden en dat echt kilometers lang. En de benzine in de tank begon tot overmaat van ramp ook weer op te raken, het rode lampje van de benzinemeter begon ook weer zenuwachtig te branden. Uiteindelijk zag ik een bordje met fietsroutes die wel de juiste weg aangaf. Dus die weg maar gevolgd. Deze weg bleek echter echt over te gaan in een fietspad. Nood breekt wet dus maar doorgereden. Onderweg een paar boze bejaarde fietsers tegengekomen die mopperend aan de kant moesten maar uiteindelijk toch op de goede weg terug gekomen. Ik heb bij terugkomst eerst een kwartier aan de waterkraan gehangen om het vochtgehalte een beetje op peil te brengen. Daarna de verkoper vriendelijk bedankt voor het meegeven van een motor met een bijna lege tank. Omdat de motor na bijvullen weer prima liep is de koop toch gesloten maar heb er toch dankzij de ellende een set nieuwe Metzeler banden tegen een hele flinke korting bijgekregen.
Kijk dus altijd bij het wegrijden of er genoeg benzine in de tank zit, ook al zegt de verkoper van wel. Kan je een heleboel ellende besparen. En neem altijd je GSM mee!
