Racen met klassieke motoren

[daddyphilipsen]

Deze remklauwen zitten ook op de cbr1000f sc21 en de 1e serie vfr750f rc24. En laat ik die nu alle 2 hebben
Deze constructie bedient het mechanisme van het antiduik systeem in de voorvork

 

[oldskoolgsxr]

Het vervolg....

Maar eerst nog een klein detail. Tot +- 2010 kon je in België gewoon een jaarlicentie kopen na een doktersbezoek. Intussen zijn er verplichtte theorie en praktijklessen te volgen voor het aanstaande raceseizoen. Gelukkig voor mij werd dit niet met terugwerkende kracht ingevoerd. Nog steeds geldt : heb je de laatste 5 jaar een (nationale, europese of internationale) licentie gehad dan hoef je de opleiding niet meer te volgen. Ik heb deze dans steeds kunnen ontlopen. Dat scheelde weer enkele 100-den euro's.
Een andere piste was om daglicenties te kopen ter plaatse. Dat kon toen onbeperkt, maar was duurder vanaf de 3e wedstrijd tov een jaarlicentie. Wat raar was, was het feit dat je voor een daglicentie zelfs niets naar de dokter hoefde! Je zag dan piloten die een zeer bedenkelijke conditie hadden en toch konden meedoen. Intussen is dit ook aangepast en beperkt.
Those where the day's.
Het gevolg was wel dat je van die lokale "zondagracers" zag opdoemen en die al hun geld op hun achtertuinwedstrijd hadden ingezet. In hun kielzog volgde hun plaatselijke fanclub. Als je die piloot van de weg reed, had je een onsympatiek ontvangstcommité die jou even kwam "bezoeken" . Hun held vernederen deed je niet ongestraft.
Van in den beginne werd er ook steeds gedreigd met alcohol en drugscontroles. We lachten dit weg.
De eerste en enige alcoholcontrole is pas in 2018 en 2019 uitgevoerd. Enkel maar in Chimay.

Goed het vervolg dus :

Na alle administratieve rompslomp en technische keuring stond ik met een hartslag van 150 in het parc fermé en keek naar de veel beter afgewerkte machines rondom mij. F*ck dat ziet er al statisch veel sneller uit (en nog veel duurder) . Al het lawaai tesamen van het warmdraaien was zeer indrukwekkend voor een beginner en liet een diepe indruk na, intimiderend zelfs.… hopelijk maak ik me niet te belachelijk.

Start training : De vrolijke puppie wordt losgelaten. We rijden parc uit, draaien rond het café/ benzinestation naar het hele lange rechte stuk. Ik schakel rustig op tot 5 . Aangekomen op het einde van de rechte lijn….PeeeeeeEEEEEBOOOOOOtak! Vastloper (een dubbele !) en was nog maar aan het opwarmen... Miljaar. (Kwaad en zwaar ontgoocheld. Waar ben ik aan begonnen? Negatieve gedachten flitsten door mijn hoofd toen ik stond te wachten op de bezemwagen. De barometer stond op onweer en depressie. Ik bol het gelijk af en verkoop die rotte nest….dacht ik even.

Eens terug aangekomen op het plein, pintje gedronken en rustig omkleden. Ik belde naar de motorzaak waar ik de Suzuki had gekocht en vertelde mijn probleem. Ik kreeg instructies om dit en dat te doen. Maar had geen cilinders of sproeiers bij. OK, zucht… even 160km over en weer om alles bij hem te halen. Uren later terug op het plein en kon ik beginnen sleutelen. Natuurlijk had ik alle trainingen gemist en moest ik nog eerst naar de organisatie om te vragen of het ok was om achteraan te starten. Gelukkig kon dit zonder probleem. We zaten nog net in de tijd van de eenvoud, weet u nog (licenties, technische keuring, alcoholcontrole...)

De hele avond en deel nacht gesleuteld en de carbu-bezetting goed rijk gezet. Dat zijn geen leuke avonden voor beginners. Sleutelen buiten, ver van je garage met je zaklamp . Achteraf gezien is dit niet zo moeilijk, maar alle begin is niet eenvoudig. Ach ja, het vormt je en later pluk je er de vruchten van.

Sunday, race day ! Prachtige blauwe hemel. 25°C voorspelling. Ideaal.

Toch had ik slecht geslapen door de vele indrukken van de eerste dag en was nog in grote twijfel of ik dit avontuur wel wilde beleven….Binnen enkele uren zal ik weten of mijn sleutelwerk resultaat gaat geven.

Parc ferme/ opwarmronde. Rustig blijven. Motor draait goed. Geen vastloper. En o-ja het circuit even in je opnemen. En o-ja, tussengas geven bij remmen. Fuck da’s niet eenvoudig. En o-ja koppeling beetje laten slippen. En o-ja, choke afzetten, En o-fuck zo’n lichter vliegwiel doet het toerental plots wel heel snel oplopen, o-wat heeft zo’n 2takt echt weinig motorrem …..eens aangekomen op de startopstelling zetten ze me helemaal achteraan. Maar ik was reeds blij. De motor draaide nog.

3 gedachten schieten door mijn hoofd.

- Ik zie de voorste rij niet door alle 2 takt-walm Hoe ga ik nu de startvlag zien zwaaien?

-Wat een stank. Nog 30seconden en ik ben doodziek. (Door de lange rechte stukken van Mettet is de bezetting van de carburatoren toch vaak zeer rijk en geeft dit een mooie blauwe rookformatie uit alle 2 takt uitlaten)

-Uitrijden en voorlaatste finishen. Dat is het doel. Geen gekke dingen doen. Alles goed coördineren. Inshallah.

De start met een klein beetje rook. Ik zit ergens vergast achteraan.

Wordt vervolgt....

 

[oldskoolgsxr]

Dit heb ik altijd een intrigerende foto gevonden. Het is al prijs voor 1 piloot bij de start. Is hij tegen een andere stilstaande piloot gereden die plots opdoemde in de tweetaktrook?

 

[TeamHeronSuzuki]

Mooi verhaal!

 

[leotje60]

Zo herkenbaar.....mooi om te lezen. Ga door!

 

[downsider]

Ja................meer

 

[supervet]

Ooooowwww dat sleutelen bij je eerste optreden Ik ging ook in mn eentje de eerste circuitdag doen met mn eigengebouwde gebakje. De avond ervoor tot laat alles netjes ingepakt en gecheckt, toch wel zenuwachtig.
Eerste sessie 3e rondje ofzo lambdameter helemaal de verkeerde kant op, snel van circuit af. Sleutelen tussen de sessies door. in 45 minuten carbs opnieuw bezet met trillende handjes. Nu een klusje van 20 minuten na een beetje ervaring maar wel de dag gered

Maar ik zeg meer van dit soort verhalen!! Helemaal vet dat je er foto's bij hebt

 

[Von Smallhausen]

Leuk verhaal ga zo door!
In Nederland ga ik ook regelmatig naar een demo race ,boekel ,gemert etc.
Maar ook naar Gedinne , de sfeer is daar erg fijn , kennis van me rijd daar met een ex gp zijspan.

 

[Timo84]

Rijden er mensen van hier ook ooit mee in Boekel?

 

[FT500R]

Wat een verhaal! En wat een vastloper!
Misschien domme vraag maar moet na het monteren van een nieuwe cilinder de boel eerst niet rustig inlopen? Lijkt mij dat meteen het rechte eind van Chimay dan niet de beste manier is om alles rustig op elkaar in te laten werken

@sidecarracing, @supervet en @daddyphilipsen jullie mogen door voor de wasmachine. Inderdaad de 2 inbus bouten aan de anti-duik kant van de vork. De klauw scharniert dus om de bovenste bout heen bij het aanremmen en trekt bij de onderste bout een palletje de voorvork uit waardoor een intern systeem de gaten in de demperstang voor de ingaande demping blokkeert, dit zit alleen op de linker poot. Ik heb dit antiduik gebeuren intern verwijderd dus het heeft geen functie meer maar zit wel nog op de voorvork.
De bouten hebben inderdaad geen volledige draad maar er zit ook nog een bus in het lager waar het in draait dus waarschijnlijk is een 5mm ring wel een oplossing (als de bout dan nog lang genoeg is). Anders heb ik wel een adres waar ik bouten kan krijgen van de juiste sterkte met een stuk zonder draad. Die busjes moet ik dan wel nog zien te maken. Zeker die voor de onderste is erg klein/smal.

 

[oldskoolgsxr]

Kijken ze bij demo's de borging van de remmen na?
Een FT500 heeft als troef zijn 1 cilinder concept. Maar geen power.
Ik zou van jou remmen een sterk punt maken en een hoge bochtensnelheid aankweken. Bij het minste rechte stuk is de andere weg.
Misschien eens aanleren om remplatines te maken met het geschikte aluminium en daar dan leuke remtangen voor zoeken. Oude brembo's P08 of AP lockheeds. In ieder geval niet te giftig, want gedoseerd aanremmen onder hellingshoek tot de apex is een fijne kunst om te beheersen en giftige remmen zijn dan uit den boze.

Maar niets doen is ook ok. Zo kom je aan de grens van wat het machientje kan en verschuif je de lat telkens door er wat geld tegenaan te smijten. Je investeringen worden meer gespreid...

Hier een yamaha SR500? Die had ongeveer hezelfde vermogen als jou FT. Deed mee voor de fun. Zijn dunne remvork plooide en voorband tegen uitlaatcollector en dat was een probleem.

 

[oldskoolgsxr]

Mijn start was rustig. Ik moest afgaan op het geluid en de beweging van de motoren zo’n 4-5 rijen voor mij. Gewoon achteraan aanschuiven tot de eerste bocht. Na de eerste bocht is het kot open, gas in de hoek en bidden dat het ding niet uit elkaar spat. Dat trilt van jewelste, dat krijst. De windturbulenties nemen gestaag toe. Geen oordopjes. (om beter de vastloper te horen aankomen, zeggen ze…)
Mijn 2 ogen op de toerenteller en quasi niet op de baan. Die naald schiet van 7000 naar 9000tr/min pijlsnel door dat vervloekte lichter vliegwiel en ik kreeg duidelijk de instructies om niet boven de 8500tr/min te gaan!
Minimaal 3 vingers op de koppelingshendel om bij de minste twijfel in te grijpen. Het is natuurlijk geen yamaha TZ350, verre van. Een Suzuki T500 is een bedeesde boerenbrommer () naast zo’n productieracer, maar niettemin ideaal 2takt beginnersmateriaal....
Na het lange rechte stuk had ik al 1 deelnemer ingehaald. Maar het remmen was zo klunzig en zo vroeg en met zoveel tussengas (geen vasloper aub, geen vastloper!) dat ik zowat stilstond, op 50meter voor de bocht. Maar ik was blij. De motor deed het nog steeds! Nog niets kapot. Ik was wel terug laatste, maar van dan af is er iets geklikt en is mijn leercurve pijlsnel de hoogte in geschoten. Het tempo werd met grote stappen beter bij de eerste doorkomst en het aanremmen van de eerste bocht naar rechts verschalkte ik bijna 4 deelnemers! Dat gaaf me een boost zelfvertrouwen en een last viel van mijn schouders. De motor draaide goed, dus een groot deel van de aandacht kon nu besteed worden aan sturen, remmen, gas, rijlijnen, op tijd schakelen etc,etc….

( we gaan de 2e ronde in. Enkelen reeds achter mij)

niet nadenken, gaaazzzz!! (tanden flossen, nagels bijknippen, 3x wc bezoek, banden op 12 bar...het kan helpen voor minder grammen en meer kmh's!!)



Ook zag ik de eerste gestrande deelnemers aan de kant. Nou, zo maak je snel plaatsen goed.

Ik herinner mij nog vaag dat het bij 4-5 ingehaalde deelnemers bleef. Heel het peleton trekt uit elkaar en het is jou topsnelheid die hier eerder plaats-bepalend is dan het aanremmen en je bochtensnelheid. Persoonlijk denk ik dat het 1 van de redenen kan zijn dat Mettet straatrace ermee is gestopt. Door zijn hoge gemiddelde snelheid en minder stuurmanskunsten.

De rest van de race kan ik mij niet goed meer herinneren. De tijd doet zijn werk en de 10tallen races die later zullen volgen maken het allemaal vaag.

Eens aangekomen was de blijdschap compleet. De motor draaide goed en het was gelukt. Ontmaagd. Natuurlijk wist ik perfect hoeveelste ik was aangekomen en wat mijn snelste tijd was. (met een gemiddelde van +145kmh) Maar met de tijd en het verstrijken der jaren verlies je al die resultatenbladen. Wat ik in 2008 nog heel belangrijk vond is anno 2020 nog maar een vodje papier waar ik weinig belang aan hecht en dus verloren.

Wat veel belangrijker was dan een 8e-13e of 22e plaats was de debriefing met de piloten die rondom mij waren geklasseerd. Door de gedeelde pret, plezier en emoties werden al snel vriendschappen gesloten. Met enkelingen uit de eerste race heb ik nog af en toe contact! We dronken wat pretpalen (bier) en wisselden technische tips en vergeleken onze stuurmanskunsten voor – tijdens en na de bocht. Maar het is aan jou om te filteren wat nuttig is natuurlijk. Een honda cb450 black bomber bvb kan een bocht op een heel andere manier ronden dan jou 2takt.

Het zijn die debriefgesprekken dat ik later deels kon gebruiken om mijn leercurve stijgend te houden en niet door te staan staren op mijn uitslag op een A4-tje. Wij rijden een laag niveau en weinig mensen hebben daar iets te verbergen, dus werd er veel uitgewisseld. Maar nogmaals : het is een deel van de classic-sfeer, maar uw bullshit-filter moet je zelf kweken. Mijn bullshit filter was nog met grote mazen, dus ik slikte veel als zoete koek.

De 2e race later op de dag :

Mijn reputatie werd toen reeds gemaakt in het peloton, want na een betere start had ik ook reeds mijn eerste panne. Voor het eerst en niet voor het laatst braken mijn zware einddempers af. Omdat dit reeds in de eerste ronde gebeurde heeft 1/4 van de deelnemers de demper moeten ontwijken, want die rolde en buitelde vervaarlijk alle kanten op. Ik had het snel door en had vermogensverlies ,maar ben gewoon doorgereden. Hierdoor zowat laatst aangekomen want snelheid was 20-30kmh lager. (uitrijden en minimaal voorlaatste, dat was mijn doel weet u nog?) De anderen kwamen mij later hun uitwijkmaneuver vertellen….onder het genot van Jupiler. Dat was mijn enige afkoopwaar.

Waarom zo’n zware dempers? Omdat ze (de suzuki dealer) mij toen hadden wijsgemaakt dat zware dempers de uitlaatgassen warmer houden en daardoor sneller uitstromen. Bovenop de expansiegolf. Te lang heb ik dat geloofd en te lang heb ik hiermee geknoeid. Ook geld voor nieuwe dempers wilde ik vermijden. Foute besparingen. Maar ook dat was onderdeel van mijn leerproces.

Achteraf gezien, ja….had je het anders gedaan.

waar is de demper?? Zie ook mijn remdosering met 4 volle vingers en volle gewicht op de achterrem. De oververhitte trommel deed quasi niets. Blokkeren was onmogelijk.

De 2e wedstrijd van het kampioenschap 2008 werd enkele weken later verreden. Chimay. Het ongelofelijke unieke 10km groot circuit. Een once in a lifetime racerevaring. Maar dat wist ik toen nog niet.

Interesse?

 

[leotje60]

8500 toeren is al aan de hoge kant voor een T500, De zuigers scheuren gemakkelijk bij hogere toerentallen. Met Wiseco's gaat het iets beter maar ik neem het risico niet.

 

[supervet]

Zeer veel interesse ja!

 

[Robinjo]

Leuk

 

[Dhr. Bosso]

Zeer veel interesse ja!

 

[Nsmeijer]

Absoluut, heel gaaf om zo te horen

 

[TeamHeronSuzuki]

Mooie schrijfstijl ook!

 

[Coert65]

Ook ik wil er wel meer van lezen! Leuk en pakkend geschreven, net alsof je er zelf bij bent.

 

[downsider]

Ook ik wil er wel meer van lezen! Leuk en pakkend geschreven, net alsof je er zelf bij bent.

Dat was ie ook

 

[Janbros]

Mooie schrijfstijl ook!

in een ver verleden beter gekend als de Bosbes-stijl

 

[oldskoolgsxr]

Dank voor jullie vele toffe reacties.
En mijn tofste momenten beleef ik niet in de classic sprint races want die zijn na enkele ronden voorbij, maar in de classic endurance wedstrijden. Daar gebeurd tenminste wat over een aantal uur. Maar dus eerst de classic sprints.
Gun me wat tijd, want het is wat druk hier privé en ik moet me terug wat inlezen en puzzelstukjes vinden.
De rest praat ik wel aan elkaar.

@Janbros : "bosbes-stijl". Dat is nog van voor Christus !

 

[Von Smallhausen]

Leuk om je verhalen te lezen, ik kijk al weer uit naar de volgende

 

[oldskoolgsxr]

Ik heb het mij dit keer wat makkelijker gemaakt. Ik vond een verslag terug en heb hiervan een deel gekopieerd. Dit is accurater dan wat mijn verschrompelde okkkernoot nog kan bedenken.
Hoe historisch (in mijn ogen) dat weekend ook was, hoe weinig er van te vinden is op het net en in mijn archief. Ik heb quasi geen foto's van dat weekend. En al bijna niets waar ik op sta. Niet dat dat zo belangrijk is natuurlijk.



Mijn 2e circuit en 2e race ooit zou al snel in mijn top 3 komen van meest ongelooflijke races in m’n beperkte carrière.

2008 was een jubileumjaar voor Chimay. De toenmalige organisator, Marc Mouton, had een huzarenstukje afgeleverd om nog éénmaal op het historisch circuit te mogen racen. We reden ongeveer op 90% van het originele oorspronkelijke traject. 9,5km lang en door velden en bossen, langs boerderijen, kapelletjes en door een gehuchtje. Ongelooflijk mooi. Het glooiende landschap op en over. Stiekem heb ik gehoopt dat ze dit nogmaals konden her-organiseren voor 2012 (75J circuit des frontières) of 2017 (80J circuit des....) maar het is er nooit meer van gekomen.
Ik begrijp het best. Zo'n groot circuit hypotheekt een grote groep mensen die langs het circuit woont en het vraagt veel flexibiliteit van die inwoners als er een weekende lang met 200km/h op 3 meter van jou voordeur wordt voorbijgevlamd. Wij, als groep liefhebbers, zouden dat geweldig vinden. Maar helaas, de tijd van de Mille Miglia, Targa Florio of La Carrera Panamericana waar ze door dorpjes vlamden met Lola's T70's ligt al decennia's achter ons.


Stiekem ben ik wel trots met het feit dat ik nog op het grote Chimay hebt gereden, want dat zijn maar enkele honderden piloten geweest. Ik zit nog bij de aller allerlaatste lichting. Zijn er nog circuits op het vaste continent of zelfs in Engeland waar je 60seconden lang het gas gewoon openhoudt en de lange slingers volgt? De NW 200 misschien? Misschien op Man in de kleinere klassen? De dikke motoren kunnen dit niet als ik de onboards volg met "trottle" en "brake" balkjes. Die vechten constant met het reliëf van het asfalt.
Mettet duurde zo'n 50seconden vol open denk ik mij nog te herinneren.

In 2008 had ik niet echt het besef dat dit een laatste historisch feit ging zijn en was toen vooral gefocust om het lange circuit snel te leren kennen. Want 9,5km is wel heel groot. Het langste traject waar ik ooit en waarschijnlijk tot het einde der (race)dagen zal rijden.

Tussen de 2 wedstrijden had ik weinig aan de motor gedaan, behalve de demper laten lassen en de rest verstevigd. Ketting gesmeerd. Bezetting bleef hetzelfde voor carburatie en secundaire overbrenging.
Ik kwam met meer vertrouwen wegens de goede prestaties van Mettet en ook dat ik deze keer mijn mentor bij me had. De man die mij de motor had verkocht.

Helaas, helaas.....Ezels en stenen
De eerste training verliep opnieuw slecht. Alweer een vastlopen na...... 400meter (een kleintje want voelde ze aankomen)...... Gevloek, maar minder getreurd, we hebben reserve onderdelen bij en ik begin het te kennen.
Eigen domme fout, het was berekoud s'morgens vroeg en had de naald en sproeier moeten verhogen/ vergroten.

Maar,we hebben reserve onderdelen bij..... ja toch?
Ja toch, in die doos ?
Zeg dan gewoon ja.....?
Ja?
(....)



Wordt vervolgt.

 

[supervet]

nee dus geen reserve onderdelen. kijken hoe dat opgelost wordt