Racen met klassieke motoren


Hier de 125cc op TTman in de lighweight klasse.
Vanaf seconde 9. Wat een snelheid hebben die kleine motortjes! Die zullen wel over de minuut de gas in de hoek houden en achter het vizier blijven staren.
En die bandjes....:o 110-120mm?
Let wel even op, deze lightweight-klasse rijdt ook samen met 400cc(?) viertakt machientjes. Je hoort het aan het geluid in de film.

Op dat niveau zal je elke pk minder en elke 2kg te veel wel voelen op je voorganger die traag maar zeker wegrijdt....
 
Ik heb wat meer tijd met de naderende lockdown.


Het vervolg :


Zucht. Geen zuigers bij. Discuteren heeft geen zin.
Dit wordt weer een ongewilde race tegen de klok. Maar dat zijn het soort races die ik wilde vermijden. Ze stonden niet in mijn draaiboek. :N
In een vlaag van voortschrijdend inzicht en een prima werkende kristallen bol had ik een 2e straatlegale motorfiets bij. Een suzuki gsxr750 van 1989.
Ik denk dat ik deze meegenomen had om ter plaatse te verkopen.
080510.JPG

De obligate heen en terugreis (360km) aan een tempo waar ik de intrekking van mijn rijbewijs riskeerde op 90% van het traject ben ik een handvol uren later terug.
Hier een foto net aangekomen aan de garage om 2 zuigers te tanken. Raar dat ik nog de tijd vond om een foto te trekken??:?

De motor lag al open dus was de klus vrij snel geklaard.



Gelukkig was de eerste training s'morgens vroeg en de 2e training s'namiddags laat. Net op tijd om mij aan te melden in het parc fermé.
Opnieuw ben ik zenuwachtig.
Al dat geloop en gejaag zal toch niet voor niets zijn?
En als de motor het volhoud, krijg ik dan de layout van dit circuit in 1 training in mijn geheugen? er zijn maar 4(!) ronden voorzien.

Maar alles verliep gelukkig goed. Ik kwalificeer mij 31e van de 43 ingeschreven in de 500cc reeks. (mooi deelnemersveld niet?)
Toch vond ik de rijervaring nog veel te weinig om een beetje beslagen aan de start te komen. Toen alle trainingen waren afgelopen en de straat terug aan het verkeer werd vrijgegeven heb ik nog een motorfiets kunnen lenen van een sympatieke buurman. De toen net nieuw uitgekomen Aprilia Dorsoduro 750.
Tot valavond scheurde ik zo goed en zo kwaad als het kon en maakt ik mijn huiswerk af. :]

Terug aangekomen aan mijn tentje (meer had ik niet om te slapen) de motor teruggegeven met een paar flessen wijn.
Douche genomen en nog snel de tentoonstelling bezocht van ale mooie patons die toen werden tentoongesteld.
Ik weet dat ik nog 5 woorden heb gewisseld met de zoon Roberto Pattoni. Zijn vader's motoren en wat hij heeft ontwikkeld zijn echt kleine wondertjes.
David tegen de grote fabrieksrijders Goliath. :t

browse.jpg


Sunday raceday.-O-

Eerste race.
De start was zeer vreemd. Het peloton vertrok als een sneltrein bij het startsignaal en ik had een zeer (zeer) trage start. Neen ik zat niet in 2e versnelling. De koppeling slipte gewoon veel te veel. Had ik de platen oververhit bij de startopstelling? Gelukkkig kwam er na lang wachten wat gang in en was ik eindelijk vertrokken. In de verte zag ik nog net de voorlaatste piloot uit mijn gezichtsveld verdwijnen in de eerste bocht. Damn!B|
Mijn tactiek was dezelfde als op Mettet. Aanklampen en meegetrokken worden in het begin. Niet dus. Door al dat geklungel en luisteren naar de bijgeluiden van de motor had ik ook nog een blackout en wist ik na de 3e bocht/slinger niet goed meer hoe het verder liep. Ik wist niet meer of de volgende naar links of naar rechts draaide ! Alweer vertrouwen op de bordjes langs de weg. Dit is geen racen meer, maar een sportief tochtje in de Ardennen. Ik was helemaal alleen tussen de velden aan het rijden. Geen voorste concurrent meer. Geen publiek. Weinig referentiepunten. enkel wat bordjes en hier en daar een achteloos baaltje stro voor een verkeersbord.


Die 4 ronden + De extra rondjes op de Aprilia was veel te weinig om het circuit goed te kennen op racetempo. Het groot Chimay is bloedsnel met zeer veel slingers waar je volgas door kunt. Dat weet je maar door het vaak te proberen.

chimay kapelletje.png

Chimay_20[1].jpg


DSC_64890078.jpg


Desolaat, alleen, vrij. Vul zelf maar in. 9km is groot.

Ik zat aerodynamisch achter mijn windscherm en keek naar de bordjes langs de weg die pijlsnel op me afkwamen met aanduidingen 300-200-100m en dan een pijl naar links of rechts . Maar hoe scherp deze was en hoe hard ik moest remmen voor die bocht had ik geen flauw benul. Er waren dus bochten die volgas door konden. Toch was mijn tempo goed genoeg om enkele grotere knoeiers dan mezelf te naderen en in te halen. Ik heb 3 piloten uiteindelijk voorbij gestoken. Voor mij een mooie morele opsteker.

Het circuit was prachtig. Aan start-finish was er veel volk tot 500meter erna. Daarna reed je opnieuw alleen tussen de velden en de bomen. Amper een kat langs de baan. Gelukkig waren de zijwegen en kruispunten goed afgesloten anders wist ik niet welke kant uit te rijden.

Ook het kapelletje halverwege zal me voor altijd bijblijven. Je zag deze al van ver opdoemen en je reed er volle vaart op af om dan op het laatste moment volgas langs te scheren. Wegens het gezichtsbedrog deed ik keer op keer het gas even dicht, want ik dacht er toch tegen te rijden, maar het asfalt draaide keurig af net op de top van de heuvel waar het kapelletje stond.

Helaas was het na 4 ronden reeds afgelopen en reed ik als 30e van de 44 binnen. 30e ? Jawel, ik had er 3 ingehaald, maar er waren ook 11 deelnemers uitgevallen met motorpech. Je ziet ze dan met pech langs de kant staan wachten. Lang wachten, want als het busje vol is moet je proberen op de volgende een lift te krijgen.

DSC_65230083.jpg

in the zone.jpg

In de namiddag was er weer een race en reed ik de 4 ronden (met meer circuitervaring) als totale tijd zomaar even 1min30 sneller rond. (dus niet per ronde hé) Ik weet niet welke finishplaats mij dit heeft opgeleverd. Maar alweer een ongelooflijke snelle gemiddelde snelheid voor mijn 45jarige classic racer aan 144kmh!

De organisatie heeft de 2 races bij elkaar opgeteld en een algemene ranking (race1+2) opgesteld. Dit is de enige keer dat ze dit zo gedaan hebben. Ook een vreemd initiatief vond ik.

De tijden van de 2 races opgeteld ben ik keurig 20e van de 44e starters ge-eindigt.

Zomaar eventjes 19 piloten hebben tijdens 1 van de 2 races motorproblemen gehad! Dit komt natuurlijk door de enorme snelheid, de lange volgas periodes en de oude arme gemartelde motoren.

Het was een prachtig weekend en naderhand gezien een historisch moment. Zeer waarschijnlijk zal er nooit meer geraced worden op het mooiste circuit van België.
 

Bijlagen

  • images.jpg
    images.jpg
    8 KB · Weergaven: 7
Laatst bewerkt:
Op Chimay heb ik altijd goede resultaten behaald. De meeste podiums in de classic endurance.
Ik was er een beetje succesvol, maar had er toch een grote haat/liefde verhouding mee. Bloedlink door zijn eenvoudige layout in huidig gebruik. Daar verkijken velen zich met te vaak fatale afloop in die 12 jaar.

Over mijn belevingen op Chimay kan ik nog enkele anekdotes schrijven.

Het podium halen in 2014 met 3 doden dat weekend (+ een verlamde + een 4e dode toeschouwer verkeersongeluk op terugweg naar huis) op Chimay heeft mij doen inzien dat het leven zeer relatief en volatiel kan zijn. Het was een staaltje van opperste concentratie en heb mij in een bubbel moeten afsluiten om emoties niet toe te laten.

IMG_2404[1].JPG



Maar enkele weken later in Gedinne tijdens een zwaar race-ongeluk waar ik tussen de bewusteloze piloten op de grond moest laveren ben ik geknakt. (gelukkig geen blijvend letsel voor de slachtoffers naderhand gebleken).
Het is niet allemaal goud dat blinkt in de classic's als je een beetje niveau wilt halen. Tot waar je risico's wilt nemen kan in je hoofd (voor de race) duidelijk zijn, maar in de praktijk en tijdens de race is je verstand soms een extra zorgenkind. Het draait overtoeren om de binnenkomende informatie te verwerken en de handelingen instinctief uit te voeren, maar het moet ook wat denkwerk doen hoe je best dit of dat probleem oplost. (bvb mechanisch of inhalen deelnemer, dubbele gele vlag,...) Fouten zijn toch snel gemaakt. Enkel (relatieve) rust en ontspanning tijdens het rijden kan dit risico verkleinen. Maar dat leer je door veel te racen. Waar ik natuurlijk niet aan toe kom.
 
Ik heb wat meer tijd met de naderende lockdown.


Het vervolg :


Zucht. Geen zuigers bij. Discuteren heeft geen zin.
Dit wordt weer een ongewilde race tegen de klok. Maar dat zijn het soort races die ik wilde vermijden. Ze stonden niet in mijn draaiboek. :N
In een vlaag van voortschrijdend inzicht en een prima werkende kristallen bol had ik een 2e straatlegale motorfiets bij. Een suzuki gsxr750 van 1989.
Ik denk dat ik deze meegenomen had om ter plaatse te verkopen.
Bekijk bijlage 1559256
De obligate heen en terugreis (360km) aan een tempo waar ik de intrekking van mijn rijbewijs riskeerde op 90% van het traject ben ik een handvol uren later terug.
Hier een foto net aangekomen aan de garage om 2 zuigers te tanken. Raar dat ik nog de tijd vond om een foto te trekken??:?

De motor lag al open dus was de klus vrij snel geklaard.



Gelukkig was de eerste training s'morgens vroeg en de 2e training s'namiddags laat. Net op tijd om mij aan te melden in het parc fermé.
Opnieuw ben ik zenuwachtig.
Al dat geloop en gejaag zal toch niet voor niets zijn?
En als de motor het volhoud, krijg ik dan de layout van dit circuit in 1 training in mijn geheugen? er zijn maar 4(!) ronden voorzien.

Maar alles verliep gelukkig goed. Ik kwalificeer mij 31e van de 43 ingeschreven in de 500cc reeks. (mooi deelnemersveld niet?)
Toch vond ik de rijervaring nog veel te weinig om een beetje beslagen aan de start te komen. Toen alle trainingen waren afgelopen en de straat terug aan het verkeer werd vrijgegeven heb ik nog een motorfiets kunnen lenen van een sympatieke buurman. De toen net nieuw uitgekomen Aprilia Dorsoduro 750.
Tot valavond scheurde ik zo goed en zo kwaad als het kon en maakt ik mijn huiswerk af. :]

Terug aangekomen aan mijn tentje (meer had ik niet om te slapen) de motor teruggegeven met een paar flessen wijn.
Douche genomen en nog snel de tentoonstelling bezocht van ale mooie patons die toen werden tentoongesteld.
Ik weet dat ik nog 5 woorden heb gewisseld met de zoon Roberto Pattoni. Zijn vader's motoren en wat hij heeft ontwikkeld zijn echt kleine wondertjes.
David tegen de grote fabrieksrijders Goliath. :t

Bekijk bijlage 1559257

Sunday raceday.-O-

Eerste race.
De start was zeer vreemd. Het peloton vertrok als een sneltrein bij het startsignaal en ik had een zeer (zeer) trage start. Neen ik zat niet in 2e versnelling. De koppeling slipte gewoon veel te veel. Had ik de platen oververhit bij de startopstelling? Gelukkkig kwam er na lang wachten wat gang in en was ik eindelijk vertrokken. In de verte zag ik nog net de voorlaatste piloot uit mijn gezichtsveld verdwijnen in de eerste bocht. Damn!B|
Mijn tactiek was dezelfde als op Mettet. Aanklampen en meegetrokken worden in het begin. Niet dus. Door al dat geklungel en luisteren naar de bijgeluiden van de motor had ik ook nog een blackout en wist ik na de 3e bocht/slinger niet goed meer hoe het verder liep. Ik wist niet meer of de volgende naar links of naar rechts draaide ! Alweer vertrouwen op de bordjes langs de weg. Dit is geen racen meer, maar een sportief tochtje in de Ardennen. Ik was helemaal alleen tussen de velden aan het rijden. Geen voorste concurrent meer. Geen publiek. Weinig referentiepunten. enkel wat bordjes en hier en daar een achteloos baaltje stro voor een verkeersbord.


Die 4 ronden + De extra rondjes op de Aprilia was veel te weinig om het circuit goed te kennen op racetempo. Het groot Chimay is bloedsnel met zeer veel slingers waar je volgas door kunt. Dat weet je maar door het vaak te proberen.

Bekijk bijlage 1559261
Bekijk bijlage 1559262

Bekijk bijlage 1559264

Desolaat, alleen, vrij. Vul zelf maar in. 9km is groot.

Ik zat aerodynamisch achter mijn windscherm en keek naar de bordjes langs de weg die pijlsnel op me afkwamen met aanduidingen 300-200-100m en dan een pijl naar links of rechts . Maar hoe scherp deze was en hoe hard ik moest remmen voor die bocht had ik geen flauw benul. Er waren dus bochten die volgas door konden. Toch was mijn tempo goed genoeg om enkele grotere knoeiers dan mezelf te naderen en in te halen. Ik heb 3 piloten uiteindelijk voorbij gestoken. Voor mij een mooie morele opsteker.

Het circuit was prachtig. Aan start-finish was er veel volk tot 500meter erna. Daarna reed je opnieuw alleen tussen de velden en de bomen. Amper een kat langs de baan. Gelukkig waren de zijwegen en kruispunten goed afgesloten anders wist ik niet welke kant uit te rijden.

Ook het kapelletje halverwege zal me voor altijd bijblijven. Je zag deze al van ver opdoemen en je reed er volle vaart op af om dan op het laatste moment volgas langs te scheren. Wegens het gezichtsbedrog deed ik keer op keer het gas even dicht, want ik dacht er toch tegen te rijden, maar het asfalt draaide keurig af net op de top van de heuvel waar het kapelletje stond.

Helaas was het na 4 ronden reeds afgelopen en reed ik als 30e van de 44 binnen. 30e ? Jawel, ik had er 3 ingehaald, maar er waren ook 11 deelnemers uitgevallen met motorpech. Je ziet ze dan met pech langs de kant staan wachten. Lang wachten, want als het busje vol is moet je proberen op de volgende een lift te krijgen.

Bekijk bijlage 1559265
Bekijk bijlage 1559266
In de namiddag was er weer een race en reed ik de 4 ronden (met meer circuitervaring) als totale tijd zomaar even 1min30 sneller rond. (dus niet per ronde hé) Ik weet niet welke finishplaats mij dit heeft opgeleverd. Maar alweer een ongelooflijke snelle gemiddelde snelheid voor mijn 45jarige classic racer aan 144kmh!

De organisatie heeft de 2 races bij elkaar opgeteld en een algemene ranking (race1+2) opgesteld. Dit is de enige keer dat ze dit zo gedaan hebben. Ook een vreemd initiatief vond ik.

De tijden van de 2 races opgeteld ben ik keurig 20e van de 44e starters ge-eindigt.

Zomaar eventjes 19 piloten hebben tijdens 1 van de 2 races motorproblemen gehad! Dit komt natuurlijk door de enorme snelheid, de lange volgas periodes en de oude arme gemartelde motoren.

Het was een prachtig weekend en naderhand gezien een historisch moment. Zeer waarschijnlijk zal er nooit meer geraced worden op het mooiste circuit van België.
Mooi verhaal. Echter toch iets wat mij niet geheel duidelijk is. Waarom deed je de verkenning met de Appie van de buurman en niet op jouw meegebrachte GSXR?
 
Omdat ik geen kans laat schieten om een interessante motor te testen. De man was mecanicien voor een aprilia dealer. Toen droomde ik van een dorsoduro. Met mijn puppie-oogjes heb ik een testrit kunnen losweken....
...
Met de jaren heb ik een hechte vriendengroep overgehouden met het classic-racen. Wij testen vaak elkaars motoren.
Vaak oud ijzer om dan te overwegen of we er een racer van zouden kunnen maken. Vaak voor endurance en zien we wie er goed mee uit de voeten kan om als 2e of reservepiloot te fungeren. Zit er potentieel in? Wie kent het blok? Wie heeft wat nog liggen op de plank om het ding betrouwbaar en wat meer vitaminen te geven?
Sommige projecten starten en worden niet afgemaakt, sommige wel met wisselend succes op de racebaan. Sommige knallen stuk en worden donorbrommer....rip
 
Deze 2 eerste wedstrijden op Mettet en Chimay waren ook mijn enige vastlopers tot ik stopte met 2takt races.
Dus het is niet allemaal kommer en kwel voor de afstelling. De uitlaat daarentegen.... Daar vertel ik later nog wel over.


Maar soms heb je reeds een verhaal nog voor je de motor op het circuit hebt ingeschreven.

Onze endurance suzuki gsx1100 voor seizoen 2014-2015 was moe. Reed perfect, maar de pit was er uit na uren en uren volgas. Compressie was tussen 6 en 10 bar. de rest (rijwielgedeelte, remmen,...) voldeed nog net.
Ons teambudget was krap. Laten we zeggen 0€.
Geen prostitutie en geen sponsoring in het vooruitzicht. Dus creatief denken.

Even terug in de tijd.
Onze eerste aankoop van een gsx1100 was toen nog mogelijk voor 800€. Zie wat een beauty dat je nog voor die prijs eind 2013 (voor seizoen 2014-2015) kon vinden !! :9~ In Nederland gevonden. Motoren zijn daar duurder nieuw dan België, maar ze zijn er zuiniger op en worden iets beter bewaard. Anno 2020 zou dit een gelukstreffer zijn voor die prijs.

130908 nieuw project met Léon.JPG


De opmaak voor seizoen 2014. We hebben enkel het motorblok van de 800€ gsx1100es gebruikt.
De rest was met wat we hadden in onze beide garages.
Trouwens de gsx1100es hebben we nog steeds zonder motorblok ergens in de garage staan.

IMGP6732.JPG

Hier de opbouw van de gsx1100 endurance racer met klein budget en ontleende motorblok.
Het wit geschilderde frame vond ik een goed idee van mijn teamgenoot. Zo vind je sneller nakende olieproblemen. En trust me, die motoren zweten even hard als wij na uren gasgeven.
 
Deze 2 eerste wedstrijden op Mettet en Chimay waren ook mijn enige vastlopers tot ik stopte met 2takt races.
Dus het is niet allemaal kommer en kwel voor de afstelling. De uitlaat daarentegen.... Daar vertel ik later nog wel over.
zal wel alles met dit te maken hebben, dodelijk voor een luchtgekoelde en eigenlijk wilde hij daarmee een uitlaat voor een te laag toerengebied "herstellen" :
Waarom zo’n zware dempers? Omdat ze (de suzuki dealer) mij toen hadden wijsgemaakt dat zware dempers de uitlaatgassen warmer houden en daardoor sneller uitstromen. Bovenop de expansiegolf. Te lang heb ik dat geloofd en te lang heb ik hiermee geknoeid.
 
Deze 2 eerste wedstrijden op Mettet en Chimay waren ook mijn enige vastlopers tot ik stopte met 2takt races.
Dus het is niet allemaal kommer en kwel voor de afstelling. De uitlaat daarentegen.... Daar vertel ik later nog wel over.


Maar soms heb je reeds een verhaal nog voor je de motor op het circuit hebt ingeschreven.

Onze endurance suzuki gsx1100 voor seizoen 2014-2015 was moe. Reed perfect, maar de pit was er uit na uren en uren volgas. Compressie was tussen 6 en 10 bar. de rest (rijwielgedeelte, remmen,...) voldeed nog net.
Ons teambudget was krap. Laten we zeggen 0€.
Geen prostitutie en geen sponsoring in het vooruitzicht. Dus creatief denken.

Even terug in de tijd.
Onze eerste aankoop van een gsx1100 was toen nog mogelijk voor 800€. Zie wat een beauty dat je nog voor die prijs eind 2013 (voor seizoen 2014-2015) kon vinden !! :9~ In Nederland gevonden. Motoren zijn daar duurder nieuw dan België, maar ze zijn er zuiniger op en worden iets beter bewaard. Anno 2020 zou dit een gelukstreffer zijn voor die prijs.

Bekijk bijlage 1560138

De opmaak voor seizoen 2014. We hebben enkel het motorblok van de 800€ gsx1100es gebruikt.
De rest was met wat we hadden in onze beide garages.
Trouwens de gsx1100es hebben we nog steeds zonder motorblok ergens in de garage staan.

Bekijk bijlage 1560139
Hier de opbouw van de gsx1100 endurance racer met klein budget en ontleende motorblok.
Het wit geschilderde frame vond ik een goed idee van mijn teamgenoot. Zo vind je sneller nakende olieproblemen. En trust me, die motoren zweten even hard als wij na uren gasgeven.
het dacht Ik verplicht voor de veiligheid een plaatje voor het achtertandwiel dat voet er niet tussen kan
 
Mooi is dat he met die suzuki's. Tis net lego. Alles past op elkaar

Ja, euh nee, toch niet zo eenvoudig. Het past soms wel, maar het moet nog endurance proof gemaakt worden. Daar zijn we een hele winter (rustig) mee bezig.

@ kawa ted : een bescherming voor achtertandwiel is verplicht en zo reden we op circuit toch altijd mee rond...
Mijn mede rijder ( Léon) had wel vaak de neiging om te overdrijven met veiligheid. We reden soms met 2 kg aan achtertandwielbescherming en grote schetsplaten....;)
Maar we kijken al lang niet meer op een kg meer als ik in de spiegel kijk. _O- :X
2014-07-27%201600%20Chimay%20(Endurance%20Post-Classic)[1].jpg


Maar vorig jaar 2019 ben ik uitzonderlijk gevallen op het asfalt tegen geschat 70kmh en was er quasi niets stuk. Al het "zware" metaal op de uitgekiende plaatsen en een dosis geluk heeft er voor gezorgd dat we de wedstrijd konden uitrijden met minimaal onophoud.
 
Dus na de opbouw van de gsx1100 met ontleend motorblok voor het seizoen 2014 en 2015 en nà 30h wedstrijd en even zoveel vrij rijden en trainingen werd het tijd voor een ander blok.
Alweer had ik het geluk dat ik in de herfst van 2015 in NL een suzuki 1100 vindt voor 1000€.
Ik denk een grijze import want zijn benaming is GS1100E van 1983. Op het kenplaatje stond wel gsx1100ES. Is dat geen USA model?

Het ding had wat achterstallig onderhoud (zo op het eerste zicht stokoude banden en versleten remmen) en vond toen 1000€ net wat te duur, maar na een testrit was ik meteen verkocht.
Wat draaide dat blok goed zeg! Precies 15pk en 15Nm meer dan ons huidig blok. Het blok blaakte van gezondheid. Direct gekocht.

IMG_1353.JPG


Eens thuis, direct bevestiging met de compressies die nog quasi perfect waren.
Oliewissel en filtertje gedaan.

Belletje s'avonds : ik heb ons blok voor 2016 gevonden! -O- Haal het geleende blok maar uit het frame en ik doe hetzelfde met de gs1100e en wisselen de zaak.
Dat was het plan, maar ik ben steeds de uitbundigste van ons 2. En Léon wilde eerst zeker zijn dat het ding ook echt goed is. :?
Fijn hoor dat wantrouwen in de ploeg...;) Maar we wonen 135km van elkaar en even komen testen zat er niet direct in.

Toen zag ik dat de 70 cycles run op het einde van het motorseizoen 2015 een 200m dragrace organiseerde in Eeklo voor oude motoren tot 1979.
Dit was nog maar de 4e keer en steeds gratis en met veel ambiance.
Ik had de motor zaterdag gekocht en zondag vond de dragrace plaats.
Ik ernaar toe met het risico niet toegelaten te worden. 1983 is na 1979 natuurlijk.
Ik legde duidelijk aan de inschrijving-stand uit dat ik niet wil opgenomen worden in het klassement, maar gewoon wat runs wil doen om het blok te testen.
De chrono is minder belangrijk.
Dat blijkt geen probleem te zijn en schuif aan in de rij.

Uit ervaring weet ik dat gsx1100 standaard geen spontane wheelie-bakken zijn en het vermogen/ koppel voor die tijd erg vroeg inkomt. Veel beter dan een kawa gpz1100 2klepper die meer een eindrush heeft bij de laatste 1500tr/min.

11999698_10208039112998650_1243502473833254398_o[1].jpg
21314340_848469078664253_7677669932002669163_n[1].jpg

IMG_0177[1].jpg


Foto 2017 met onze endurance (N°12)
Minder geschikt voor dit soort capriolen, want stond nog op lange overbrenging en staat te hoog. Maar just for fun heel tof.

153591985540525900_resized.jpg


ClassicSprint2013_Cor_87[1].jpg

Hier nog met de suzuki gt500 (blauw/wit) waar ik moeiteloos de max 500cc klasse win. Alleen bestond die nog niet. _O-
Ik denk 4e algemeen geworden met veel 1000cc'ers achter mij. Deze licht getunde waterorgel was net te snel voor mij.
 
Laatst bewerkt:
Ja ik ken hem van reputatie, maar niet als vriend. Ik kom hem zeer soms toevallig tegen. Die wereld is klein.
Van hem verliezen is aanvaardbaar....alhoewel.;-)
 
eerste run :
Het systeem van pre-stage en stage van de fotocellen is miniem. Een cm meer naar voor of achter is reeds genoeg om terug buiten de zone te geraken.
eens de 2 rijders in positie zakken de 3 gele lampen bliksemsnel en wordt het groen.
Jouw allesbepalende reactiesnelheid zal reeds een mooie voorsprong opbouwen op de andere.
Tof in theorie, moeilijk in de praktijk.
Toch doe ik alles goed en de toeren schieten de hoogte in. Alleen sta ik nog zo goed als stil. :?
Ik ga vooruit, maar niet zoals ik wens. Ik schuif zelfs opzij. Mijn wiel spint als een bezetene en na 1 seconde draai ik de gas dicht.
Run verloren....

Tja, de achterband is 30jaar oud, met haarscheurtjes en steenkoud. Wat wil je daarmee bereiken?

band gs1100e.jpg


Even bezinnen. Terug naar mijn auto met aanhangwagen.
Lucht achterband aflaten tot 800gr
Burnout trekken om het bandje wat vlak te maken
Het koppelingsmechanisme smeren (hendel aan stuur en hefboom aan blok)

Terug in de rij aanschuiven. Na 15minuten is het terug aan mij.
Even een burnoutje trekken om de band op te warmen net voor de start. :]

We zetten ons klaar en GO!
Nu komt er actie, nu schieten we al veel beter vooruit! 1 -2- 3 zonder koppeling en.... 4e versnelling? Neen laat de motor maar brullen tot de lijn.
Fuuck ik zit reeds aan 150-160kmh. Die verglaasde enkelzuigerremmen voor en achter zijn niets waard. Remvloeistof zal waarschijnlijk ook drap zijn.
Net voor het NADAR hekwerk geraak ik gestopt. Dat scheelde niets.

Wat een gezond blokje. Geen lekken, geen zweten. Carbu's werken goed.
Dit is gsx-betrouwbaarheid en stevigheid ! Perfect voor de classic endurance.

3 runs later is mijn tijd nog wat gezakt en kan ik echt verklaren dat dit motorblokje is goedgekeurd.
Na een rondje gele pretpalen aan de tent voor de mannen die ik ken laad ik de motor op en zet de neus van de wagen richting huis en haard.
De dag was nog niet klaar en de runs gingen nog uren door, maar ik had wat anders gepland die zondag. En bovendien, maandag terug een werkweek.

In de vroege avond beld 1 van de mijn vrienden die ook aanwezig was met het nieuws dat ze mijn naam 10 minuten hebben afgeroepen want ik was de overall winnaar. Snelste algemeen. Op het hoogste schavotje.
Ja maar ik ben buiten categorie. Die info is precies niet van de inschrijving naar de chrono organisatie geraakt.

Mijn 8 jarige dochter die het telefoongesprek afluisterde begreep het niet helemaal.
Ik had gewonnen en ging de beker niet afhalen? De frons op haar voorhoofd maakte plaats voor ontchoogeling. Wat een papa is me dat nu? '(
Zij heeft er dagen mee gezeten en het aan al haar schoolvriendinnetjes verteld die het horen wilden...._O- Het leven is soms wat minder eenvoudig, meisje.

Einde verhaal, blokje in onze classic endurance racer.
Oude blok in de GS1100E en verkopen voor 1000€. Had dus enkel maar de benzinekosten voor ophalen motor en naar Eeklo dragrace rijden. Plus olie en filter.
Alvorens er vingers de lucht in schieten en ik beticht wordt van afzetterij enz, enz => het is verkocht aan een vriend/concurrent die een basis nodig had voor een racer en sowieso alles ging uit elkaar halen en uitboren. Maw. veel geld in pompen.

Nog een foto'tje van het net.
Niet volgens de endurance regels, maar altijd mooi zo'n afgeslankte hippo.:)

Suzuki-GS1100-Restomod-11-768x512.jpg
 
Met nogal weinig vermogen in het FT500 blokje moet ik het met name van de bochtjes hebben, vandaar dat ik dan ook de oude achterveren wil vervangen.
Ik was van plan voor de achterschokbrekers de Hagon 2810 te kopen. Deze is in 3 standen te stellen qua veervoorspanning en in 10 standen demping (gecombineerd uitgaand en ingaand) en heeft een erg mooie prijs/kwaliteit verhouding. Nou sprak ik met de importeur van Hagon en die zei dat een hoop racers juist kiezen voor de (goedkopere) standaard hagon shocks. Deze hebben een progressief dempingssysteem (niet instelbaar) maar deze is daardoor adaptiever dan de handmatig ingestelde. Wat zouden jullie hier aanraden?
 
Wat wordt er hier bedoeld met adaptiever? Dat hij sneller aanspreekt? Misschien is dat wel fijner voor op de stratencircuits waar die demo's gereden worden....
 
Volgens de importeur (Rita Morren, zeer aardige dame met zoals het klonk zeker kennis van zaken);
Bij de instelbare demping van de 2810 serie stel je de demping op 1 setting in. Effectief zal je waarschijnlijk nooit de zachtste of de hardste setting kiezen maar meestal ergens tussen 3 en 7. Op de weg kom je meerdere situaties tegen die eigenlijk vragen voor verschillende dempersettings en een 'fixed' setting is daardoor eigenlijk een soort van compromis.
De standaard serie van Hagon heeft progressieve demping (ongeveer in de range van de 3-7 van de 2810 serie) en heeft daardoor dit compromis niet.
Opzich een leuk verhaal, op het moment dat een verkoper ook het goedkopere product aanraad ipv het duurdere ben ik ook altijd wel geneigd eerder te luisteren. Echter bij (demo) racen lijkt mij de instel mogelijkheid juist wel fijn omdat bij een niet in te stellen progressieve demping er ook een kans bestaat dat je er juist altijd net naast zit in plaats van op een groot gedeelte van de omstandigheden wel juist.
 
lastig kiezen inderdaad. Maar eerst de betaalbare optie klinkt voor mij altijd als een goed plan. Je kunt het later altijd nog zo gek maken als je wil ;)
 
Met nogal weinig vermogen in het FT500 blokje moet ik het met name van de bochtjes hebben, vandaar dat ik dan ook de oude achterveren wil vervangen.
Ik was van plan voor de achterschokbrekers de Hagon 2810 te kopen. Deze is in 3 standen te stellen qua veervoorspanning en in 10 standen demping (gecombineerd uitgaand en ingaand) en heeft een erg mooie prijs/kwaliteit verhouding. Nou sprak ik met de importeur van Hagon en die zei dat een hoop racers juist kiezen voor de (goedkopere) standaard hagon shocks. Deze hebben een progressief dempingssysteem (niet instelbaar) maar deze is daardoor adaptiever dan de handmatig ingestelde. Wat zouden jullie hier aanraden?

Wel eens gedacht aan YSS?

https://www.yss-suspension.eu/
 
Laatst bewerkt:
Jazeker. Heb een behoorlijke vergelijking gemaakt tussen Hagon, Ikon, YSS en Bitubo. Uiteindelijk op Hagon uitgekomen vanwege prijs/kwaliteit verhouding en omdat ik meteen een package deal heb met voorvork veren.
 
Gisteren op bezoek geweest bij de importeur van Hagon (Morren import) en met hen besproken wat ik het beste kon doen.
Hele aardige behulpzame mensen dus grote aanrader om daar langs te gaan.
Uiteindelijk uitgekomen op de 'gewone' shocks in plaats van de instelbare 2810 serie. Dan wel met veren precies afgestemd op mijn gewicht, motor en toepassing. Ook meteen een set progressieve voorveren meegenomen dus de vering is nu als het goed is helemaal geregeld.
 
Terug
Bovenaan Onderaan