Motor rijden in Sierra Leone,
De laatste jaren heb ik veel over de wereld gereisd, helaas nooit veel meer gezien dan Hotels, en luchthavens. Momenteel ben ik aan het Werk in Sierra Leone, en ik kwam in contact met Oscar, en zijn motorfiets, een 150cc TVS Challanger. Een motorfiets die je veel ziet in Afrika en Azië, aangezien er zoveel van rondrijden op de wereld heb ik het idee dat het best een goede motorfiets moet zijn. Ik vertelde hem dat ik graag een stukje wou rijden en dat was geen probleem. Even oefenen met de kickstart en weg was ik, op en neer door de straat.
Ik vertelde hem dat hij wel wat onderhoud aan zijn motorfiets moest doen, het stuur zat los, de koppelingskabel zat met een knoop vast, hij lekte olie maar toch reed het wel oké.
Ik vroeg hem of het niet mogelijk was een motorfiets te huren, hij ging kijken wat er mogelijk was. De volgende dag stond er een jonge jongen met een Bajaj Boxter 150cc van een jaar oud hij zag er netjes uit en alles werkte. Ik sprak af dat ik voor 200.000 Leone’s (€25,-) zijn motorfiets een dagje mocht lenen. Aftanken na de rit was niet nodig zij die.
De volgende dag stonden Oscar en de verhuurder klaar, na een klein stukje te hebben gereden merkte ik dat het schakelen niet zo goed ging, dit komt omdat de Bajaj anders schakelt als de motorfietsen die wij hier in Nederland gewend zijn, de Bajaj, schakelt N-1-2-3-4, en net als bij choppers heb je 2 schakelpedalen een voor omhoog schakelen en één om terug te schakelen.
Vervolgens wilde ik het contact uit zetten, maar dat is niet zo éénvoudig als het lijkt. Iedereen in Afrika saboteert zijn contact slot dusdanig dat je nadat je het contact hebt aangezet de sleutel er uit kunt halen, de sleutel kun je dan netjes in je broekzak stoppen. Ze doen dat zodat als ze aangehouden worden de politie niet het contact af kan zetten, best slim van die jongens daar.
Op pad gingen we, wat onwennig met het nieuwe schakelen vanuit clinetown (freetown) op weg naar Waterloo. Het verkeer was even wennen het is druk en gaotisch in freetown, een hoop getoeter mensen die zomaar oversteken, autos die links en rechts inhalen. Het is gebruikelijk als je niet zo snel rijd om op het midden van de weg te rijden, dan kan iedereen je rechts inhalen.
Buiten de stad kwamen we tot mijn grote verbazing een tolpoortje tegen, gelukkig is er een apparte baan voor motorfietsen en daar mag je gratis doorheen. De wegen buiten de stad zijn van goede kwaliteit en het landschap is prachtig. Wel jammer dat er weinig scherpe bochten te vinden zijn zoals je dat bijv. in de Ardennen of de IJfel aantreft.
Vlak na Waterloo stopte we bij het Armed Forcec Training Centre, de legerbasis van Sierra Leone waar alle mariniers worden opgeleid. Ik werd vriendelijk ontvangen door 3 soldaten en Oscar vertelde ze dat hij mij de basis wilde laten zien. Er werd nog even gesproken over mijn identiteit want ik zou natuurlijk wel een spion kunnen zijn. Oscar vertelde ze dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en met die garantie mochten we door lopen.
De basis zag er wat armoedig uit en buiten wat leger vrachtwagens om was er eigenlijk niet zo heel veel te zien. We gingen terug naar de motoren op weg naar Tumbu.
In Tumbu woonde een vriend van Oscar en die wilde hij voor stellen. We kwamen aan bij een klein huisje en ik werd voorgesteld aan Spido, Spido had zijn eigen las werkplaatsje. Stroom kreeg hij van een generator en water uit een riviertjes wat vlak langs zijn huis stroomde. Oscar wilde mij wat mooie stranden laten zien maar hij was bang dat hij met een blanke niet makkelijk langs de politie controles kon komen, mede omdat oscar acht dat ik geen papieren had, ik vertelde hem dat ik mijn rijbewijs bij had en toen ik die liet zien wilde hij wel die kant op. Spido besloot mee te gaan hij kende de politie posten goed en dan zouden we er zo voorbij komen.
Op de Motor en door naar Mama Beach. Een klein stukje afroad rijden en we een stijle heuvel af en we stonden op het Mama Beach, een strand waar veel lokale vissers met een kanos vertrekken om vis te vangen. Het was erg druk op het strand er werden visnetten gerepareerd en de kanos werden weer klaar gemaakt om de volgende dag te gaan vissen.
Op naar het volgende strand, Kent Beach voor een drankje. Vlak voordat we bij het strand kwamen stonden er wat jongens te wachten en die vertelde ons dat we moesten betalen voor het strand, in ruil daarvoor houden ze het strand schoon en netjes. Tegelijk met ons stopte er ook een taxi en daar kwamen 2 jonge dames uit. Gaan jullie ook naar het strand vroeg Oscar, ja zeiden de dames, geen probleem spring maar bij Jort achterop hij brengt jullie wel, en voor ik het wist zaten er 2 dames achterop die de laatste 200 meter mee reden naar het strand.
Na een drankje op het strand was het tijd voor de volgende bestemming, ik wilde Oscar en Spido mee uit eten nemen in Lumli Beach, een plek waar ik al eerder was geweest en waar ze hele goede pizza’s serveren. Volgens Oscar moesten we helemaal terug rijden en zou het te lang duren, Google Maps gaf mij een andere route en die duurde iets langer als een uur en dat was nog goed te doen. Omdat Oscar de weg niet kende twijfelde hij erg, maar toen Spido zij ach maakt toch niet uit, zijn telefoon weet echt de wel waren we weer vertrokken.
De weg van Kent tot aan Tokeh was van goede kwaliteit en we konden lekker door rijden, de Bajaj rijd makkelijk harder dan 80 km p/u maar tot 60km p/u rijd hij het lekkerst daarboven gaat de motorfiets toch wat trillen.
Bij Tokeh, was de weg opgebroken er stond een bord dat ze met de weg bezig waren, later bleek dat er nog helemaal geen weg was. Op Google Maps staat het stuk aangeduid als Highway maar in werkelijkheid is het een modder pad met stenen en kuilen een aantal bruggen van meer dan 10 meter hoog, 1,5m breed en geen railing bracht ons over een aantal snel stromende rivieren, werkelijk waar adembenemend. Één lokale afrikaan riep me nog hard na waarom dat ik mijn koplamp aan het staan het was immers dag :p. na een km of offroad door kuilen en plassen kwamen we weer op de gewone weg.
Ik had deze weg al eens eerder gereden toen ik naar Beach Nr 2 was geweest en ik kende dus ik reed voorop. En ik besloot me als een echte afrikaan te gedragen. Veel toeteren en links en rechts inhalen. Ik had veel bekijks, zoveel blanken op een motorfiets zien ze niet in Afrika, er werd veel gelachen en gezwaaid onderweg. We kwamen aan bij de pizaria, en we bestelde wat te eten. “wat wil je eten Oscar hier is het menu”, hmm wat hebben ze, doe maar pizza, “wat voor Pizza” met kip, en klaar was de bestelling.
Omdat het al donker werd besloten we snel te eten zodat we op tijd terug zouden zijn. Dit lukte helaas niet we vertrokken in de schemer en het werd snel donker. Oscar en Spido zouden voorop rijden want hun wisten de weg terug door de stad. Jeetje wat een chaos ‘s nachts, geen straat verlichting mensen die op straat lopen, taxi’s, bussen, honderden Kekeh’s en stinkende vrachtautos.
De regels in de stad zijn simpel, wie het meeste lef heeft gaat voor, gepaard met veel getoeter reden we door de stad. En nog een belangrijke tip, als je sneller rijd dan de rest dan hoef je niet op het verkeer achter je te letten. De middellijn van de weg is het domein van de motor rijder in Freetown, enkel wanneer er een grote bus of vrachtwagen tegemoet komt ga je even op zij, en anders blijf je lekker in het midden rijden. Het laatste stukje was misschien maar 15 km toch doe je er al gouw een 45 minuten over.
Vlak voor aankomst nog even tanken en hier begonnen de pomp bedienende en de Spido ruzie te maken het ging volgens mij nergens over maar het gevolg was een overstromende benzine tank. Voor 120.000 Leone’s zaten beide tanks weer helemaal vol
Nog een paar minuten en we zijn terug bij het startpunt.
Ik kan niet anders zeggen dan dat dit de leukste motor rit in mijn leven is geweest, en wat betreft de Bajaj Boxter dit is een hele fijne motorfiets. Hij is niet snel maar hij zit lekker, hij stuurt goed. En hij kan ieder terrein aan zonder problemen en dat voor een nieuwprijs van nog geen €750,-
Oscar en Spido bedankt.
Specificatie Bajaj Boxter
Motor, luchtgekoeld, 1 cylinder, 144.8cc
Vermogen: 12 pk @ 7500 rpm 12 Nm @ 5000 rpm
Versnellingen: 4
Grond speling: 190mm, prima voor offroad
Gewicht: 123 kg
Top snelheid 94 km p/u
Aantal personen: max 4
Opties:
- Standaard bagage drager
- Ketting kast, voorkomt overbodig vuil op je ketting, waardoor je minder hoeft schoon te maken
- Goede toeter
- Knipper lichten (overbodig)
De laatste jaren heb ik veel over de wereld gereisd, helaas nooit veel meer gezien dan Hotels, en luchthavens. Momenteel ben ik aan het Werk in Sierra Leone, en ik kwam in contact met Oscar, en zijn motorfiets, een 150cc TVS Challanger. Een motorfiets die je veel ziet in Afrika en Azië, aangezien er zoveel van rondrijden op de wereld heb ik het idee dat het best een goede motorfiets moet zijn. Ik vertelde hem dat ik graag een stukje wou rijden en dat was geen probleem. Even oefenen met de kickstart en weg was ik, op en neer door de straat.
Ik vertelde hem dat hij wel wat onderhoud aan zijn motorfiets moest doen, het stuur zat los, de koppelingskabel zat met een knoop vast, hij lekte olie maar toch reed het wel oké.
Ik vroeg hem of het niet mogelijk was een motorfiets te huren, hij ging kijken wat er mogelijk was. De volgende dag stond er een jonge jongen met een Bajaj Boxter 150cc van een jaar oud hij zag er netjes uit en alles werkte. Ik sprak af dat ik voor 200.000 Leone’s (€25,-) zijn motorfiets een dagje mocht lenen. Aftanken na de rit was niet nodig zij die.
De volgende dag stonden Oscar en de verhuurder klaar, na een klein stukje te hebben gereden merkte ik dat het schakelen niet zo goed ging, dit komt omdat de Bajaj anders schakelt als de motorfietsen die wij hier in Nederland gewend zijn, de Bajaj, schakelt N-1-2-3-4, en net als bij choppers heb je 2 schakelpedalen een voor omhoog schakelen en één om terug te schakelen.
Vervolgens wilde ik het contact uit zetten, maar dat is niet zo éénvoudig als het lijkt. Iedereen in Afrika saboteert zijn contact slot dusdanig dat je nadat je het contact hebt aangezet de sleutel er uit kunt halen, de sleutel kun je dan netjes in je broekzak stoppen. Ze doen dat zodat als ze aangehouden worden de politie niet het contact af kan zetten, best slim van die jongens daar.
Op pad gingen we, wat onwennig met het nieuwe schakelen vanuit clinetown (freetown) op weg naar Waterloo. Het verkeer was even wennen het is druk en gaotisch in freetown, een hoop getoeter mensen die zomaar oversteken, autos die links en rechts inhalen. Het is gebruikelijk als je niet zo snel rijd om op het midden van de weg te rijden, dan kan iedereen je rechts inhalen.
Buiten de stad kwamen we tot mijn grote verbazing een tolpoortje tegen, gelukkig is er een apparte baan voor motorfietsen en daar mag je gratis doorheen. De wegen buiten de stad zijn van goede kwaliteit en het landschap is prachtig. Wel jammer dat er weinig scherpe bochten te vinden zijn zoals je dat bijv. in de Ardennen of de IJfel aantreft.
Vlak na Waterloo stopte we bij het Armed Forcec Training Centre, de legerbasis van Sierra Leone waar alle mariniers worden opgeleid. Ik werd vriendelijk ontvangen door 3 soldaten en Oscar vertelde ze dat hij mij de basis wilde laten zien. Er werd nog even gesproken over mijn identiteit want ik zou natuurlijk wel een spion kunnen zijn. Oscar vertelde ze dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en met die garantie mochten we door lopen.
De basis zag er wat armoedig uit en buiten wat leger vrachtwagens om was er eigenlijk niet zo heel veel te zien. We gingen terug naar de motoren op weg naar Tumbu.
In Tumbu woonde een vriend van Oscar en die wilde hij voor stellen. We kwamen aan bij een klein huisje en ik werd voorgesteld aan Spido, Spido had zijn eigen las werkplaatsje. Stroom kreeg hij van een generator en water uit een riviertjes wat vlak langs zijn huis stroomde. Oscar wilde mij wat mooie stranden laten zien maar hij was bang dat hij met een blanke niet makkelijk langs de politie controles kon komen, mede omdat oscar acht dat ik geen papieren had, ik vertelde hem dat ik mijn rijbewijs bij had en toen ik die liet zien wilde hij wel die kant op. Spido besloot mee te gaan hij kende de politie posten goed en dan zouden we er zo voorbij komen.
Op de Motor en door naar Mama Beach. Een klein stukje afroad rijden en we een stijle heuvel af en we stonden op het Mama Beach, een strand waar veel lokale vissers met een kanos vertrekken om vis te vangen. Het was erg druk op het strand er werden visnetten gerepareerd en de kanos werden weer klaar gemaakt om de volgende dag te gaan vissen.
Op naar het volgende strand, Kent Beach voor een drankje. Vlak voordat we bij het strand kwamen stonden er wat jongens te wachten en die vertelde ons dat we moesten betalen voor het strand, in ruil daarvoor houden ze het strand schoon en netjes. Tegelijk met ons stopte er ook een taxi en daar kwamen 2 jonge dames uit. Gaan jullie ook naar het strand vroeg Oscar, ja zeiden de dames, geen probleem spring maar bij Jort achterop hij brengt jullie wel, en voor ik het wist zaten er 2 dames achterop die de laatste 200 meter mee reden naar het strand.
Na een drankje op het strand was het tijd voor de volgende bestemming, ik wilde Oscar en Spido mee uit eten nemen in Lumli Beach, een plek waar ik al eerder was geweest en waar ze hele goede pizza’s serveren. Volgens Oscar moesten we helemaal terug rijden en zou het te lang duren, Google Maps gaf mij een andere route en die duurde iets langer als een uur en dat was nog goed te doen. Omdat Oscar de weg niet kende twijfelde hij erg, maar toen Spido zij ach maakt toch niet uit, zijn telefoon weet echt de wel waren we weer vertrokken.
De weg van Kent tot aan Tokeh was van goede kwaliteit en we konden lekker door rijden, de Bajaj rijd makkelijk harder dan 80 km p/u maar tot 60km p/u rijd hij het lekkerst daarboven gaat de motorfiets toch wat trillen.
Bij Tokeh, was de weg opgebroken er stond een bord dat ze met de weg bezig waren, later bleek dat er nog helemaal geen weg was. Op Google Maps staat het stuk aangeduid als Highway maar in werkelijkheid is het een modder pad met stenen en kuilen een aantal bruggen van meer dan 10 meter hoog, 1,5m breed en geen railing bracht ons over een aantal snel stromende rivieren, werkelijk waar adembenemend. Één lokale afrikaan riep me nog hard na waarom dat ik mijn koplamp aan het staan het was immers dag :p. na een km of offroad door kuilen en plassen kwamen we weer op de gewone weg.
Ik had deze weg al eens eerder gereden toen ik naar Beach Nr 2 was geweest en ik kende dus ik reed voorop. En ik besloot me als een echte afrikaan te gedragen. Veel toeteren en links en rechts inhalen. Ik had veel bekijks, zoveel blanken op een motorfiets zien ze niet in Afrika, er werd veel gelachen en gezwaaid onderweg. We kwamen aan bij de pizaria, en we bestelde wat te eten. “wat wil je eten Oscar hier is het menu”, hmm wat hebben ze, doe maar pizza, “wat voor Pizza” met kip, en klaar was de bestelling.
Omdat het al donker werd besloten we snel te eten zodat we op tijd terug zouden zijn. Dit lukte helaas niet we vertrokken in de schemer en het werd snel donker. Oscar en Spido zouden voorop rijden want hun wisten de weg terug door de stad. Jeetje wat een chaos ‘s nachts, geen straat verlichting mensen die op straat lopen, taxi’s, bussen, honderden Kekeh’s en stinkende vrachtautos.
De regels in de stad zijn simpel, wie het meeste lef heeft gaat voor, gepaard met veel getoeter reden we door de stad. En nog een belangrijke tip, als je sneller rijd dan de rest dan hoef je niet op het verkeer achter je te letten. De middellijn van de weg is het domein van de motor rijder in Freetown, enkel wanneer er een grote bus of vrachtwagen tegemoet komt ga je even op zij, en anders blijf je lekker in het midden rijden. Het laatste stukje was misschien maar 15 km toch doe je er al gouw een 45 minuten over.
Vlak voor aankomst nog even tanken en hier begonnen de pomp bedienende en de Spido ruzie te maken het ging volgens mij nergens over maar het gevolg was een overstromende benzine tank. Voor 120.000 Leone’s zaten beide tanks weer helemaal vol
Nog een paar minuten en we zijn terug bij het startpunt.
Ik kan niet anders zeggen dan dat dit de leukste motor rit in mijn leven is geweest, en wat betreft de Bajaj Boxter dit is een hele fijne motorfiets. Hij is niet snel maar hij zit lekker, hij stuurt goed. En hij kan ieder terrein aan zonder problemen en dat voor een nieuwprijs van nog geen €750,-
Oscar en Spido bedankt.
Specificatie Bajaj Boxter
Motor, luchtgekoeld, 1 cylinder, 144.8cc
Vermogen: 12 pk @ 7500 rpm 12 Nm @ 5000 rpm
Versnellingen: 4
Grond speling: 190mm, prima voor offroad
Gewicht: 123 kg
Top snelheid 94 km p/u
Aantal personen: max 4
Opties:
- Standaard bagage drager
- Ketting kast, voorkomt overbodig vuil op je ketting, waardoor je minder hoeft schoon te maken
- Goede toeter
- Knipper lichten (overbodig)