Reis verslag, motor rijden in Sierra Leone.

jort17

Die hard MF'er
20 feb 2006
605
1.086
Breda
Motor rijden in Sierra Leone,
De laatste jaren heb ik veel over de wereld gereisd, helaas nooit veel meer gezien dan Hotels, en luchthavens. Momenteel ben ik aan het Werk in Sierra Leone, en ik kwam in contact met Oscar, en zijn motorfiets, een 150cc TVS Challanger. Een motorfiets die je veel ziet in Afrika en Azië, aangezien er zoveel van rondrijden op de wereld heb ik het idee dat het best een goede motorfiets moet zijn. Ik vertelde hem dat ik graag een stukje wou rijden en dat was geen probleem. Even oefenen met de kickstart en weg was ik, op en neer door de straat.
Ik vertelde hem dat hij wel wat onderhoud aan zijn motorfiets moest doen, het stuur zat los, de koppelingskabel zat met een knoop vast, hij lekte olie maar toch reed het wel oké.
Ik vroeg hem of het niet mogelijk was een motorfiets te huren, hij ging kijken wat er mogelijk was. De volgende dag stond er een jonge jongen met een Bajaj Boxter 150cc van een jaar oud hij zag er netjes uit en alles werkte. Ik sprak af dat ik voor 200.000 Leone’s (€25,-) zijn motorfiets een dagje mocht lenen. Aftanken na de rit was niet nodig zij die.

20191013_133303.jpg


De volgende dag stonden Oscar en de verhuurder klaar, na een klein stukje te hebben gereden merkte ik dat het schakelen niet zo goed ging, dit komt omdat de Bajaj anders schakelt als de motorfietsen die wij hier in Nederland gewend zijn, de Bajaj, schakelt N-1-2-3-4, en net als bij choppers heb je 2 schakelpedalen een voor omhoog schakelen en één om terug te schakelen.
Vervolgens wilde ik het contact uit zetten, maar dat is niet zo éénvoudig als het lijkt. Iedereen in Afrika saboteert zijn contact slot dusdanig dat je nadat je het contact hebt aangezet de sleutel er uit kunt halen, de sleutel kun je dan netjes in je broekzak stoppen. Ze doen dat zodat als ze aangehouden worden de politie niet het contact af kan zetten, best slim van die jongens daar.

20191013_133312.jpg


Op pad gingen we, wat onwennig met het nieuwe schakelen vanuit clinetown (freetown) op weg naar Waterloo. Het verkeer was even wennen het is druk en gaotisch in freetown, een hoop getoeter mensen die zomaar oversteken, autos die links en rechts inhalen. Het is gebruikelijk als je niet zo snel rijd om op het midden van de weg te rijden, dan kan iedereen je rechts inhalen.
Buiten de stad kwamen we tot mijn grote verbazing een tolpoortje tegen, gelukkig is er een apparte baan voor motorfietsen en daar mag je gratis doorheen. De wegen buiten de stad zijn van goede kwaliteit en het landschap is prachtig. Wel jammer dat er weinig scherpe bochten te vinden zijn zoals je dat bijv. in de Ardennen of de IJfel aantreft.

20191013_141926 (Groot).jpg


Vlak na Waterloo stopte we bij het Armed Forcec Training Centre, de legerbasis van Sierra Leone waar alle mariniers worden opgeleid. Ik werd vriendelijk ontvangen door 3 soldaten en Oscar vertelde ze dat hij mij de basis wilde laten zien. Er werd nog even gesproken over mijn identiteit want ik zou natuurlijk wel een spion kunnen zijn. Oscar vertelde ze dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en met die garantie mochten we door lopen.

20191013_135108 (Groot).jpg


De basis zag er wat armoedig uit en buiten wat leger vrachtwagens om was er eigenlijk niet zo heel veel te zien. We gingen terug naar de motoren op weg naar Tumbu.
In Tumbu woonde een vriend van Oscar en die wilde hij voor stellen. We kwamen aan bij een klein huisje en ik werd voorgesteld aan Spido, Spido had zijn eigen las werkplaatsje. Stroom kreeg hij van een generator en water uit een riviertjes wat vlak langs zijn huis stroomde. Oscar wilde mij wat mooie stranden laten zien maar hij was bang dat hij met een blanke niet makkelijk langs de politie controles kon komen, mede omdat oscar acht dat ik geen papieren had, ik vertelde hem dat ik mijn rijbewijs bij had en toen ik die liet zien wilde hij wel die kant op. Spido besloot mee te gaan hij kende de politie posten goed en dan zouden we er zo voorbij komen.

20191013_141907 (Groot).jpg


Op de Motor en door naar Mama Beach. Een klein stukje afroad rijden en we een stijle heuvel af en we stonden op het Mama Beach, een strand waar veel lokale vissers met een kanos vertrekken om vis te vangen. Het was erg druk op het strand er werden visnetten gerepareerd en de kanos werden weer klaar gemaakt om de volgende dag te gaan vissen.

20191013_143738 (Groot).jpg


Op naar het volgende strand, Kent Beach voor een drankje. Vlak voordat we bij het strand kwamen stonden er wat jongens te wachten en die vertelde ons dat we moesten betalen voor het strand, in ruil daarvoor houden ze het strand schoon en netjes. Tegelijk met ons stopte er ook een taxi en daar kwamen 2 jonge dames uit. Gaan jullie ook naar het strand vroeg Oscar, ja zeiden de dames, geen probleem spring maar bij Jort achterop hij brengt jullie wel, en voor ik het wist zaten er 2 dames achterop die de laatste 200 meter mee reden naar het strand.
Na een drankje op het strand was het tijd voor de volgende bestemming, ik wilde Oscar en Spido mee uit eten nemen in Lumli Beach, een plek waar ik al eerder was geweest en waar ze hele goede pizza’s serveren. Volgens Oscar moesten we helemaal terug rijden en zou het te lang duren, Google Maps gaf mij een andere route en die duurde iets langer als een uur en dat was nog goed te doen. Omdat Oscar de weg niet kende twijfelde hij erg, maar toen Spido zij ach maakt toch niet uit, zijn telefoon weet echt de wel waren we weer vertrokken.

20191013_144035 (Groot).jpg


De weg van Kent tot aan Tokeh was van goede kwaliteit en we konden lekker door rijden, de Bajaj rijd makkelijk harder dan 80 km p/u maar tot 60km p/u rijd hij het lekkerst daarboven gaat de motorfiets toch wat trillen.
Bij Tokeh, was de weg opgebroken er stond een bord dat ze met de weg bezig waren, later bleek dat er nog helemaal geen weg was. Op Google Maps staat het stuk aangeduid als Highway maar in werkelijkheid is het een modder pad met stenen en kuilen een aantal bruggen van meer dan 10 meter hoog, 1,5m breed en geen railing bracht ons over een aantal snel stromende rivieren, werkelijk waar adembenemend. Één lokale afrikaan riep me nog hard na waarom dat ik mijn koplamp aan het staan het was immers dag :p. na een km of offroad door kuilen en plassen kwamen we weer op de gewone weg.

20191013_170731 (Groot).jpg


Ik had deze weg al eens eerder gereden toen ik naar Beach Nr 2 was geweest en ik kende dus ik reed voorop. En ik besloot me als een echte afrikaan te gedragen. Veel toeteren en links en rechts inhalen. Ik had veel bekijks, zoveel blanken op een motorfiets zien ze niet in Afrika, er werd veel gelachen en gezwaaid onderweg. We kwamen aan bij de pizaria, en we bestelde wat te eten. “wat wil je eten Oscar hier is het menu”, hmm wat hebben ze, doe maar pizza, “wat voor Pizza” met kip, en klaar was de bestelling.

20191013_182102 (Groot).jpg


Omdat het al donker werd besloten we snel te eten zodat we op tijd terug zouden zijn. Dit lukte helaas niet we vertrokken in de schemer en het werd snel donker. Oscar en Spido zouden voorop rijden want hun wisten de weg terug door de stad. Jeetje wat een chaos ‘s nachts, geen straat verlichting mensen die op straat lopen, taxi’s, bussen, honderden Kekeh’s en stinkende vrachtautos.

20191013_190151 (Groot).jpg


De regels in de stad zijn simpel, wie het meeste lef heeft gaat voor, gepaard met veel getoeter reden we door de stad. En nog een belangrijke tip, als je sneller rijd dan de rest dan hoef je niet op het verkeer achter je te letten. De middellijn van de weg is het domein van de motor rijder in Freetown, enkel wanneer er een grote bus of vrachtwagen tegemoet komt ga je even op zij, en anders blijf je lekker in het midden rijden. Het laatste stukje was misschien maar 15 km toch doe je er al gouw een 45 minuten over.
Vlak voor aankomst nog even tanken en hier begonnen de pomp bedienende en de Spido ruzie te maken het ging volgens mij nergens over maar het gevolg was een overstromende benzine tank. Voor 120.000 Leone’s zaten beide tanks weer helemaal vol
Nog een paar minuten en we zijn terug bij het startpunt.
Ik kan niet anders zeggen dan dat dit de leukste motor rit in mijn leven is geweest, en wat betreft de Bajaj Boxter dit is een hele fijne motorfiets. Hij is niet snel maar hij zit lekker, hij stuurt goed. En hij kan ieder terrein aan zonder problemen en dat voor een nieuwprijs van nog geen €750,-
Oscar en Spido bedankt.

20191013_143712 (Groot).jpg


Specificatie Bajaj Boxter
Motor, luchtgekoeld, 1 cylinder, 144.8cc
Vermogen: 12 pk @ 7500 rpm 12 Nm @ 5000 rpm
Versnellingen: 4
Grond speling: 190mm, prima voor offroad
Gewicht: 123 kg
Top snelheid 94 km p/u
Aantal personen: max 4 😊
Opties:
- Standaard bagage drager
- Ketting kast, voorkomt overbodig vuil op je ketting, waardoor je minder hoeft schoon te maken
- Goede toeter
- Knipper lichten (overbodig)

Bajaj Boxter 150x.jpg
 

Bijlagen

  • 20191013_143712 (Groot).jpg
    20191013_143712 (Groot).jpg
    135,9 KB · Weergaven: 20
  • 20191013_152101 (Groot).jpg
    20191013_152101 (Groot).jpg
    123,1 KB · Weergaven: 18
Meeting old Friends

Ik was voor mijn werk weer in Sierra Leone. Zelfde stad en zelfde plek als 2 jaar geleden voor de reparatie van een schip.
Op de eerste dag van mijn verblijf kwam ik al veel oude bekende tegen van 2 jaar geleden.
Oscar werkte ook nog steeds op de scheepswerf en iedereen begroete mij vriendelijk.
Nadat de reparaties waren voltooid zou ik nog een schip bezoeken. Dit schip lag echter voor de kust en ik verbleef daar enkele dagen aan boord.

Bij terugkomst in Freetown moest ik meteen een PCR test afnemen zodat ik terug naar Nederland kon vliegen. Dit neemt 48 uur in beslag en dit gaf mij mooi wat tijd om nog een motor trip te maken.
Oscar kon niet mee, hij had een drukke maand, zijn vader was overleden en die zou komende week begraven worden. Waar wij als Nederlanders na overlijden netjes binnen een week een tuintje op ons buik hebben duurt dat in Sierra Leone zeker 4 weken.
Yusef, de jongen waarvan ik 2 jaar geleden de Bajas Boxer had geleend had wel zin om mee op pad te gaan en hij kende wel iemand die zijn motor wilde verhuren.

Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend nam ik om 6 uur een taxi naar scheepswerf waar ik Yusef zou ontmoeten. Vroeg opstaan loont want vanaf 7 uur word het een gekkenhuis in Freetown en dan kan een taxi rit makkelijk 3 keer zo lang duren.
Ik had nog niet ontbeten, maar bij aankomst in kline Town werd er al her en der vers brood verkocht. Voor 8000 Leones ( € 0,64) kocht ik wat fruitsap en een grote homp vers brood. Dat moet voldoende zijn om de ochtend door te komen.

Niet veel later kwam Yusef aan en de jongen waarvan ik de motor zou gaan huren. 300.000 Leones betaalde ik de eigenaar van de motor. De jonge twijfelde, en vroeg aan Yusef, kan die wel rijden, heeft ie een rijbewijs. Yusef stelde hem gerust en vertelde hem Jort weet wel wat die doet. En het was goed.


20211104_165232.jpg


Leuk weetje de vernieuwde Bajaj Boxer komt heeft tegenwoordig 5 versnellingen in plaats van 4 en het dashboard is uitgerust met een gear indicator bestaande uit 5 lampjes, voor iedere versnelling één.

20211105_141257.jpg


We vertrokken, Rij jij maar voorop Jort je weet de weg hier toch al en ik volg je wel. Zo vertrokken we Freetown uit over de Bai Bureh Road. Hier is het echt chaos. Toeterende auto’s kekeh’s, vrachtwagens met meer zwarte rook uit de uitlaat als de hoogovens in IJmuiden, en overvolle stadsbussen. Links inhalen, rechts inhalen en veel toeteren. Dan ben je het snelst de stad uit. Terwijl het overige verkeer moeite heeft om 30 km p/u te halen kun je op de motor makkelijk de dubbele snelheid halen in de stad.

De Bai Bureh road, gaat net buiten de stad over in de Masiaka-Yonibana Highway, net zoals vorige keer lag deze weg er prachtig bij. Tot aan Waterloo was het nog steeds redelijk druk op de weg, maar daarna werd het al gouw rustiger.

De Bajaj Boxer BM 150 waar ik op reed had wat problemen, de idle speed stond te laag waardoor de motor steeds uitviel. En af en toe wat plofte. We stopte even langs de weg, yusef had zo een schroevendraaier geregeld bij een local en stelde de idle speed even goed af. Hij deed zelf ook al het onderhoud aan zijn Bajaj Boxer dus hij wist precies waar hij aan moest draaien. Veel Locals stellen de carburateur veelste arm af zodat de motoren zuiniger lopen.

Ik had Google Maps een beetje bestudeerd voor vertrek en ik had een mooie route in gedachten. Na een km of 5 sloegen we rechtsaf richting Songo. Het mooie asfalt van de snelweg veranderde in een Gravel pad. Dat is dan maar zo en we gingen verder, want als je niet verder gaat kom je nergens.

20211104_092332_01.jpg


Aan de grens van het dorpje Songo, was een politie post, iets wat je hier veel ziet. 2 andere motor rijders en Yusef mochten zo door rijden maar ik moest stoppen “you white man, do you have a licence” ik lachte en zij, ‘’tuurlijk kijk maar eens hier’’ ik haalde mijn rijbewijs tevoorschijn en liet het zien, ‘’ kijk ik mag op een scooter, een kleine motor, een middel grote motor, een grote motor, een auto, en zelfs met de tractor op pad” Om die tractor moest de agent hard lachen. ‘’welcome to Sierra Leone and safe Journey’’ het touw wat als slagboom fungeerde ging omlaag en ik mocht door.

20211104_094551.jpg


We reden lekker door, het gravel pad was van goede kwaliteit dus we konden makkelijk 60 km p/u rijden. De weg kronkelde mooi door een moeras achtig gebied met links en rechts grote water reserves.

20211104_095128.jpg


Hoewel de weg op Google Maps toch duidelijk over de Ribi Rivier heen ging, bleek dit in praktijk toch net even anders. Ze waren wel bezig een brug te bouwen maar dit project was de komende jaren nog niet klaar. Wel was er een veerboot waar 1 a 2 auto’s op paste, maar ook deze werkte niet meer. Gelukkig had de lokale bevolking daar wel wat op gevonden. 2 kano’s gemaakt van een uitgeholde boomstam voeren op handkracht op en neer om de mensen naar de overkant te brengen.

Yusef had dit nog nooit gedaan en stond een beetje te twijfelen. Ik zij hem we moeten met de kano naar de overkant, andere locals doen het ook dus het zou wel goedkomen, en als we niet doorgaan dan komen we nergens. Yusef Informeerde naar de prijs, 5000 leones per motor en 2000 leones per persoon.

20211104_100011.jpg


Een local verkocht wat ze hier noemen Jelly fruit (groene kokosnoot). En of ik dit ook wilde. Ach waarom ook niet. Ik kocht 2 kokosnoten en deze werden vakkundig met een machete van een halve meter open gemaakt. Het is de bedoeling dat je hem eerst leeg drinkt, daarna maakt de verkoper hem verder open zodat je de kokos, die in inderdaad erg jelly-achtig is kunt opeten.

20211104_100600.jpg


Ondertussen was er weer een kano aangekomen, omdat we vreemde waren kregen we voorrang op de andere wachtende. Professioneel werden onze motoren de rivier ingereden en de kano ingetild. De motoren zouden eerst naar de overkant gaan en daarna werden wij opgehaald.

20211104_101015.jpg


20211104_102354.jpg


We vervolge onze weg Bij de controle post van het dorpje Mabang, ging het er anders aan toe als bij de eerdere controle post, hier zij de achtent juist “the white man can go” en nu moest Yusef zijn papieren laten zien, zo zie je maar weer dat je als toerist niet altijd benadeeld word.

20211104_103349.jpg


Ik hoopte dat de weg weer zou veranderen in asfalt maar helaas was dat niet het geval, Sterker nog het mooie gravel pad veranderde in een steeds slechter wordend modder pad. Met diepe kuilen grote plassen water.

We passeerde veel kleine dorpjes waarbij ik steeds duidelijk werd opgemerkt. “look at that white man” of “give me a dollar’’ hoorde ik ze roepen. Ook veel mensen lachte me toe en zwaaide uitbundig. Het doet me denken aan een verhaal van mijn moeder, ze vertelde mij ooit eens dat toen zij een klein meisje was er een neger kwam schaatsen bij haar in Franeker. En heel het dorp kwam erop af om dat te zien. Dat gevoel maar dan andersom heb ik deze dag ook vele malen gehad. Dat is niet erg maar wel apart.

In het plaatsje Bradford Maakte we een stop bij een lokale school. Alle kinderen waren aan het buiten spelen en ze vonden het toch wel interessant een toerist in Bradford. Twijfelend maar zingend kwam ze naar me toe gelopen. Ook de leraar kwam erbij staan. Ik vroeg of ze al veel hadden gedaan vandaag op school. Nee dat was niet het geval want het was schoonmaak dag. Waar zou deze man vandaan komen? vroeg de leraar, één jonge riep Amerika, een ander riep Guinee, maar veel verder dan dat kwamen de kinderen niet. Ik zij dat ik uit Europa kwam en vroeg ze welke landen ze kende in Europa. Toen bleef het stil. Ik vertelde ze dat ik uit Nederland kwam en zij tegen de leraar, dat moet je ze maar eens uitleggen. We maakte een leuke groepsfoto en we vervolgde onze reis.

20211104_111015.jpg


Ik voelde dat de Bajaj minder grip had de voorband zwalkte van links naar rechts. Yusef had hier ook last van zij hij en het lag niet aan de band of de motor maar aan het gladdere wegdek. Dan maar de snelheid wat minderen en met circa 30 km p/u sukkelde we door over de slechte weg.

20211104_113748.jpg


Niet veel later, Stopte mijn motor ermee, een gebrek aan brandstof. Er zat nog brandstof in de tank dus daar kon het niet aan liggen. Yusef vertelde mij dat dit wel eens gebeurt als je in een te hoge versnelling rijd. Even wachten, starten met de choke en dan doet de motor het weer.

Hoe lang zou de weg nog zo doorgaan vroeg ik mezelf af, we waren al een hele tijd op weg maar zonder ook maar een tank station tegen te komen. Mijn benzine meter gaf aan dat ik nog ongeveer een kwart tank had en Yusef zijn meter stond nog iets later. Ik heb geen zin om midden in Sierra Leone te stranden zonder benzine. Toch maar zo snel mogelijk weer op de hoofdweg zien te komen.

Bij Rotifunk sloegen we linksaf. De weg werd smaller en bestond eigenlijk uit niks anders als 2 banden sporen waar precies een auto overheen kon rijden. Om het spoor te volgens reden we dicht langs bosjes, die langs mijn armen en benen zwiepte.

Een heuvel na beneden met onderaan een diepe kuil en grote plas water. Yusef was gestopt om te kijken hoe we hier het beste om of doorheen konden, ik wilde ook stoppen, maar dankzij het ontbreken van abs gleed mijn voorwiel weg. Ik kon mezelf staande houden maar de motor lag op zijn valbeugel. Gelukkig geen schade. We gingen door de waterplas heen en niet veel later verloor Yusef ook de controle over zijn motor, hij belande in de bosjes. Gelukkig ook geen schade, maar dit geeft wel aan hoe slecht dit stuk weg was.

Het einde van het ons off-road avontuur kwam in zicht nog enkele km’s tot aan de hoofd weg en ook het modder pad veranderde weer langzaam in goed begaanbaar gravel.

Op de kruising met de hoofdweg stopte we om wat te drinken. En we vroegen naar het dichtstbijzijnde tank station. Dat is nog zeker 30 km. Yusef zou het niet halen. Gelukkig konden we ter plaatsen wat benzine kopen. Dit werd verkocht per halve liter in gebruikte water flesjes. Maar we waren wel mooi geholpen.

20211104_142036.jpg


We gingen verder op pad. Een zo goed als lege snelweg lag voor ons. Ik denk dat menig Panigale of Hayabusa rijder maar wat graag zon stuk asfalt tot zijn beschikking zou willen hebben. Een mooi moment om te testen Hoe hard mijn BM 150 gaat. Berg op 80 km p/u, berg af tikte ik de 98 km p/u aan, maar kort daarna stopte de motor er weer mee. Oh nee dacht ik bij mezelf hij zou toch niet in de soep gelopen zijn, maar ik dacht aan die eerdere keer dat hij uitviel, waarschijnlijk toch een probleempje in de brandstof toevoer.

Ik stopte langs de kant, choke aan, starten en gaan. We reden op ons gemakje met 80 km/pu door. Mijn geleende helm met chineese goedkeur en 3 maten te groot waaide steeds naar achter, waardoor ik het grootste gedeelte met 1 hand op mijn helm reed.

We kwamen aan in Masiaka, hier konden we beide motoren weer vol tanken. 10.000 Leones per liter, een stuk goedkoper als in Nederland, maar in verhouding voor de locals erg prijzig.

Van mijn laatste geld kocht ik nog wat drinken in de lokale bar en nu konden we het laatste stuk van onze rit terug naar Kline Town in één keer maken.

Nog een politie stop, de agent die ons stopte vertelde mij dat ik de baas was omdat ik voorop reed en als baas zijnde moest ik hem maar helpen om wat drinken te kopen. Ik vertelde hem dat ik net mijn laatste Leones had uitgegeven, met dat antwoord nam die genoegen en we mochten door.

Het laatste stuk over de Bai Bureh Road niks anders als in de ochtend. Druk, chaos, vies, en gevaarlijk. Toch zijn er stukken waar je op de motor makkelijk met 70 km p/u door het verkeer heen komt. En de zelfde regel als 2 jaar terug geld nog steeds. ‘’Als je harder rijd als de rest hoef je alleen maar op het verkeer voor je te letten.” Maar rem op tijd als het nodig is want de remmen van de Bajaj zijn zeer matig.

Gereden route
Motor rit 4-11-2021.JPG


Bij aankomst in Kline Town, dronken we nog wat met oude bekende, en daarna terug naar mijn hotel. de meeste locals hier zijn erg leuk en vriendelijk, na 2 jaar zijn ze mij niet vergeten en ik hun ook niet. Ik kom ze vast nog wel eens tegen :)

20211104_173946.jpg
 

Bijlagen

  • 20211104_123741.jpg
    20211104_123741.jpg
    575,3 KB · Weergaven: 15
  • 20211104_103349.jpg
    20211104_103349.jpg
    840,4 KB · Weergaven: 15
  • 20211104_092248.jpg
    20211104_092248.jpg
    252,3 KB · Weergaven: 18
Laatst bewerkt:
Geweldig om te lezen , heb ook het vorige verslag nu gelezen .
Toch wel gaaf dat je voor het werk naar daar gaat en dan op een motor nog kan rond rijden en met een local die je het een en ander kan laten zien .
 
Terug
Bovenaan Onderaan