Reisverlag 2021: TET Frankrijk & Italië

[MotoRobin]

Het begon nu toch weer te kriebelen om een verslag te schrijven van de afgelopen zomervakantie. Het is even kijken of het lukt, maar ik zal proberen iedere dag minstens één reisdag te plaatsen. Veel plezier met lezen!


Vooraf

Op 29 juni post @Traffic Taurus de vraag of iemand mee wil om de Franse en Noord-Italiaanse TET te rijden. Precies wat voor mij ook op de planning stond en de tijdsperiode komt ook nog eens exact overeen met mijn vakantie. Toch twijfel ik even. Wil ik wel met een vreemde op vakantie? Uiteindelijk toch gereageerd en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!

De plannen zijn eigenlijk snel gemaakt. Wanneer mijn vakantie begint, is TT al in de omgeving van Colmar met zijn vriendin. We besluiten elkaar op maandagochtend, 2 augustus, in die omgeving te treffen. Het idee is vrij simpel. We hebben een route om te volgen en verder bekijken we het van dag tot dag. We boeken niks van tevoren en als we het niet met elkaar kunnen vinden, spreken we af om onze eigen weg te gaan. Spoiler: dat gebeurt niet.

Sinds mijn vorige vakantie in Luxemburg heb ik een aantal aanpassingen gedaan. Zo heb ik een nieuwe slaapzak, een Outwell Contour Lux. Relatief zwaar (1700 g) en wel erg groot voor op de motor (42 x 24 cm), maar o zo fijn én warm doordat dit een asymmetrische slaapzak is (1 kant dik -3°C, de andere dun 11°C).

Ook heb ik een zijrek gemaakt om 2 tassen van 15L aan te hangen. Later krijg ik het briljante idee (al zeg ik het zelf) om in een loze ruimte een watertankje te plaatsen.

Daarnaast rij ik nog een testrit over de TET van Zuid-Nederland met de complete uitrusting (40/50 kg) op de motor gebonden. Dit gaat allemaal vrij soepel, dus ik besluit klaar te zijn voor de vakantie.

Op de dag voordat ik vertrek, besluit ik nog om een voetje te maken voor de zijstandaard. Deze zal goed van pas komen bij het vele parkeren op zand en in het gras.

DAG 1
Begin: 18.44 (Best)
Eind: 23.49 (Oudrenne)
Gereden tijd: 05.05 uur
Gereden afstand: 329 km (329 km totaal)
Hoogteverschil: 2294 m
Gemiddelde snelheid: 64 km/h

Spoiler: Route

Deze vakantie begint met een verjaardags feestje in Best. Thuis gooi ik de tank vol en hup richting Best. Voor vanavond heb ik een Airbnb geboekt waar ik middels een toegangscode naar binnen kan. Het is al duidelijk dat het laat gaat worden vandaag, maar ik wil ook niet al te vroeg vertrekken. Uiteindelijk ben ik zelfs als één van de laatste weg.

Vol van alle hapjes, maar zonder echt avondeten te hebben gehad begin ik aan mijn reis. Van tevoren heb ik al bedacht dat ik niet volledig over de snelweg wil rijden, dus de route gaat van noord tot zuid door Luxemburg. Echter, daar zijn we nog lang niet.

De route tot aan Luxemburg is mij enigszins bekend. Die heb ik al vaker gereden. Rond een uur of acht rij ik voorbij Verviers. Vanaf hier is het een erg mooi stuk snelweg over het glooiende landschap.

Ik ben nog niet gestopt en mijn tank begint aardig leeg te raken. Bij de eerstvolgende parkeerplaats besluit ik kort te stoppen en te kijken waar ik kan tanken. Luxemburg ga ik niet halen op deze tank. Dan maar in België tanken.

Ik stap weer op en vervolg mijn reis. Heerlijk rijden zo, lekker tempo maken terwijl ik kan genieten van het uitzicht. Maar verrek, waar is dat tankstation nou? Ja hoor, die blijk ik fijn voorbij te zijn gereden. Echter heb ik ook nooit een bordje gezien. Balen, die tank is zo goed als leeg. Ik besluit mijn snelheid drastisch te minderen en zo zuinig mogelijk door te rijden tot het volgende tankstation. Die blijkt zich dan toch in Luxemburg te bevinden. Met 18.18 liter erbij in de 18.5 liter tank blijk ik zelfs nog wat over te hebben. Heb ik dan niks geleerd van de vorige vakantie?

Het is inmiddels negen uur ‘s avonds en ik moet nog heel Luxemburg door. De zon is redelijk onder aan het gaan en ik begin aardig trek te krijgen. Een snelle blik op Google Maps leidt mij naar een pizzeria.

De pizza was heerlijk, maar liet helaas erg lang op zich wachten. Tevens was deze veel duurder dan ik had verwacht. Het was dan ook niet een pizzeria zoals ik had verwacht.

Goed, het begint toch al laat te worden. Daarnaast druppelt het buiten een beetje. Ik stap snel op en rij verder. Het schiet goed op, maar het rijden in de regen terwijl de zon onder is is niet erg prettig. Gelukkig is er nog maar weinig verkeer op de weg. Een combinatie van het tijdstip en corona verwacht ik.

Overdag zal dit waarschijnlijk een erg mooie route zijn, maar zo in het donker is er geen bal aan. Gelukkig veranderd de weg al snel in een autosnelweg en kan het tempo weer omhoog. Bij Schengen ga ik er vanaf. De accommodatie is vlak over de grens in Frankrijk, maar eerst profiteer ik nog even van de gunstige brandstofprijzen.

Met de tank vol vervolg ik mijn weg de duisternis in. Het laatste stukje moet ik echt rustig aan doen. Het is laat en ik wil snel naar de bestemming, maar zo in het pikke donker goed door rijden erg link. Gelukkig is het niet ver meer.

Iets voor middernacht bereik ik het einde van de rit van vandaag. Ik sleep de tassen snel naar binnen, douche nog even en duik snel mijn bed in. Welterusten.

 

[MotoRobin]

DAG 2
Begin: 10.05 (Oudrenne)
Eind: 18.30 (Orbey)
Gereden tijd: 09.53 uur
Gereden afstand: 347 km (676 km totaal)
Hoogteverschil: 4414 m
Gemiddelde snelheid: 35 km/h

Spoiler: Route

Rond half negen wordt ik wakker in een ietwat klein bed. Aangezien ik geen ontvangst heb in dit gehucht dus ik spendeer mijn eerste half uur van de dag eens niet aan het doelloos scrollen.

Ik bedenk mij dat ik niet echt bij mijn zijtassen kan wanneer deze op de motor hangen. De grote tas zit dan in de weg. De eerste klus voor vandaag is dus mijn complete bepakking omgooien. Alles wat ik in principe onderweg of als eerste op de camping niet nodig heb gaat in de zijtassen. De rest in de grote tas. Gelukkig zit alles in kleinere tasjes en is het klusje zo geklaard.

Vandaag staat een stuk van de TET sectie 13 op de planning. Voor wie het niet weet, de TET is een route door heel Europa met het idee om zo veel mogelijk offroad te rijden. Het meeste is ook met de grote adventure motoren te rijden, maar er zitten ook een heleboel stukken tussen waar een enduro op zijn minst wenselijk is. De route begint op een paar kilometer van Oudrenne, waar ik heb overnacht. De route laadt ik alvast in in de Osmand app. Het is vandaag zondag, dus het is mijn laatste dagje alleen.

Voor vandaag heb ik nog ontbijt en lunch meegenomen. Ik werk snel een paar broodjes naar binnen en begin met de zware tassen over de steile trap naar beneden te sjouwen. Het zonnetje schijnt al aardig en de temperatuur is aangenaam. Wanneer ik de tassen op de motor aan het binden ben, komt de eigenaar van het huisje met het gezin. Ik maak nog even een babbeltje. De route voor vandaag is behoorlijk lang, dus ik hou het kort.

Rond tien uur begin ik dan eindelijk aan de route. Het begint eigenlijk al meteen goed. Al snel kom ik erg moeilijk stuk tegen met veel natte en zeer gladde klei. Het is behoorlijk ploeteren om er doorheen te komen. Ik kan alleen maar hopen dat het voor de rest van de route niet zo erg is.

Ik vervolg mijn weg over hele mooie paden door de Franse natuur. Tot op heden ben ik toch al aardig wat keren in Frankrijk geweest, maar zo heb ik het nog nooit beleeft. Erg gaaf. Rond half twee zie ik een bankje in het zonnetje aan de rand van een meer, tijd voor lunch.

Ik geniet nog even van het zonnetje, maar niet voor lang. Er moeten immers kilometer worden gemaakt. Inmiddels ligt het tempo ook op de offroad stukken al een stuk hoger. Ik begin steeds meer vertrouwen te krijgen in mijn rijkunsten. Uiteraard kan dat maar op één manier eindigen..

Op het gras verlies ik even grip. Dat is normaal niet zo erg, gebeurt wel vaker offroad. Echter vond ik het deze keer nodig om de voor rem te hard in te knijpen. Daardoor schuif ik zo het greppeltje in. Ja inderdaad, het is slecht te zien op de foto, maar het loopt daar ongeveer 50 cm af.

Gelukkig lig ik niet onder de motor en kan ik zonder ergens last van te hebben opstaan. Eerst zet ik mijn helm maar eens af en doe ik mijn jas uit. Snel nog even een fotootje en dan kan ik gaan proberen de motor op te tillen.

Wanneer ik dichter bij de motor kom, schrik ik. Ik ruik benzine! Snel check ik of ik het ergens zie lopen. Nee ik zie niks. Ruik ook geen brand, dus ik wil de motor zo snel mogelijk recht op hebben. Ik doe mijn best om ver onder de motor iets stevigs te pakken, zodat ik mijn borst tegen het zadel heb. Even flink kracht zetten, maar dan staat de motor ook weer rechtop.

Oké, even rustig nu. Ik bekijk alles goed en zie nog steeds geen benzine. Dat is in ieder geval goed. Nu sta ik daar wel mijn motor vast te houden met het voorwiel halverwege de greppel in en het achterwiel een klein stukje. Die krijg ik dus met geen mogelijk omhoog geduwd. Even kijken, oké, eerst helemaal de greppel in en dan met een lopende motor er naast lopend terug omhoog.

Een mooi plannetje, maar dat loopt alweer meteen in de soep. Ik laat de motor namelijk nog eens vallen, in zo goed als exact dezelfde positie. Eerst nog een keer tillen dus, het beestje wordt er niet lichter op..

De tweede keer lukt het mij wel en dan staat de motor toch weer mooi op de weg. Schadevrij, wel te verstaan.

Na kort mijn rust te pakken rij ik weer verder. Dit akkefietje heeft toch behoorlijk wat tijd gekost. Ik besluit daarom mijn route iets in te korten. Hier en daar snij ik wat stukken van de TET af. Ook doe ik het offroad iets rustiger aan.

Na een kilometer of 50 draai ik van de TET af om door te steken richting Colmar. Daar in de buurt heb ik een camping geboekt. Ik kom nog over hele mooie en lekker bochtige wegen. Erg leuk rijden zo.

Om half zeven ben ik bij de camping. Het inchecken gaat snel en er is ook nog keuze genoeg v.w.b. de plekjes. Bij de receptie heb ik ook mijn avondeten besteld, een mix tussen een crêpe en een pizza.

Terwijl ik op het eten wacht, zet ik mijn tent op. Het is alweer een paar maanden geleden dus dit duurt iets langer dan normaal. Toch staat de tent ruim voordat het eten er is.

Ondertussen komt er een Duitser (onderdeel van een groepje motorrijders) naar mij toe. Hij vraagt of ik mee wil naar een restaurant. Helaas heb ik al besteld. Dan komt ook het eten. Het was lekker, maar qua hoeveelheid viel het erg tegen. Gelukkig had ik nog een broodje over van de lunch.

Wanneer ik nog wat wil drinken zet ik het kraantje van mijn watertankje open. Wat is dat nu weer? Er komt niks uit. Blijkt mijn briljante idee helemaal niet zo briljant te zijn. Er zit een groot gat in de tank, veroorzaakt door het eigen gewicht en de trillingen verwacht ik.

Balen, want ik weet ook niet zeker of het water hier uit de kraan drinkbaar is. Ik heb ook geen zin om mijn vakantie ziek te beginnen, dus ik besluit richting Colmar te gaan op zoek naar water. Ik wilde toch nog tanken.

De zoektocht naar water blijkt een stuk lastiger dan ik had verwacht. Het is zondag en alles wat überhaupt open was, is al lang dicht. Zelfs tankstations zijn gesloten. Uiteindelijk vind ik nog een Mc Donalds die nog open is waar ik voor een absurd bedrag twee flesjes water koop, maar ze zijn tenminste lekker koud. Ook wat waard. Op het menu zie ik ook nog een goed uitziend ijsje dat ik nog niet ken. Aangezien ik niet veel gegeten heb vanavond en de ijsjes van de Mac over het algemeen goed zijn neem ik er eentje.

Inmiddels is het al half 11 geweest dus ik spring snel op de motor richting de camping. Daar aangekomen spring ik nog even onder de douche om daarna mijn bedje in te duiken. Het is wel weer mooi geweest voor vandaag.

 

[Tmanneke]

Goed begin. Ik volg !

 

[Grandia]

best een zware motor voor de TET en 50/50 banden, benieuwd hoe dit verder gaat. Je wateroplossing is mooi, maar je hebt wel een steviger tankje nodig, maar dat weet je zelf inmiddels ook. Persoonlijk rijd ik altijd met camel bag, dan drink ik veel meer overdag.

 

[MotoRobin]

best een zware motor voor de TET en 50/50 banden, benieuwd hoe dit verder gaat. Je wateroplossing is mooi, maar je hebt wel een steviger tankje nodig, maar dat weet je zelf inmiddels ook. Persoonlijk rijd ik altijd met camel bag, dan drink ik veel meer overdag.

Ja, ik heb ook zo'n camel bag. Zo eentje van Shot, zoals ook te zien is in jouw reisverslag. Inderdaad ook omdat ik merkte dat ik veel te weinig dronk. Echter rijden we wel in afgelegen plaatsen zonder hulp van anderen. Je weet natuurlijk nooit wat er gebeurt en dan is 2 liter water veel te weinig om bij je te hebben. Eigenlijk wilde ik ook een tankje van 3 liter vinden, maar deze paste zo perfect dat ik het wilde proberen. Ook handig er aan is dat je het kraantje open kunt laten staan om even je handen te wassen of iets. Helaas is het inderdaad gemaakt van te zwak plastic. Ik ga het niet nog eens maken, denk dat ik er een gereeedschapskastje maak.

Ik zal nog niet verklappen hoe het allemaal verlopen is, maar kan het volgende wel zeggen
De TET is officieel gemaakt voor enduro motoren, maar als je zo rond kijkt zie je ook genoeg zware allroads rondrijden op de TET. Misschien wel meer dan de echte enduro's. De Freewind is een relatief lichte allroad van 186 kg nat dus daar heb ik al een klein voordeel t.o.v. de echte zware jongens. De 650 cc 1 cilinder heeft ook lekker veel koppel. De bandenkeuze is natuurlijk altijd een compromis. Ik kan er geen echte noppen om leggen, want dan haal ik waarschijnlijk halverwege de trip nog niet eens. Met 50/50 banden kan ik zo'n trip gemakkelijk uit rijden. Ook presteren ze uitstekend op het asfalt en daar maak je toch de meeste kilometers, zelfs als je de TET rijdt. Het zijn trouwens Mitas E07 en E07+ banden. Ze liggen er nu nog steeds om en ben er zeer tevreden over.

 

[Grandia]

Alleen maar leuk dat je het met een Freewind hebt gedaan

 

[MotoRobin]

DAG 3
Begin: 10.43 (Orbey)
Eind: 19.43 (Quingey)
Gereden tijd: 09.00 uur
Gereden afstand: 249 km (925 km totaal)
Hoogteverschil: 3049 m
Gemiddelde snelheid: 28 km/h

Spoiler: Route

‘s Ochtends stuur ik TT een berichtje om even af te stemmen waar en hoe laat we elkaar treffen. De camping ligt op een redelijke hoogte, dus het is nog behoorlijk koud. Voor mij dus zeker geen haast om mijn nest uit te komen. Wanneer de zon op komt, begint de temperatuur ook op te lopen. Ik kruip mijn bedje uit en begin met het opruimen van de slaapcabine.

Dan krijg ik een berichtje terug van TT. Vanmorgen hoeft het allemaal niet zo snel te gaan. We besluiten het simpel te houden. Wie het eerste klaar is met opruimen rijdt naar de ander. Zeker geen straf in deze omgeving, de weg naar de andere camping ziet er uit als een hele leuke bergweg. Overigens zijn we beiden nog lang niet klaar om te vertrekken. De lokale bakker komt langs om broodjes ze verkopen. Hier koop ik er een aantal voor het ontbijt en de lunch.

Rond half 11 blijken we tegelijk klaar te zijn. Daarom zoeken we even een punt op de route waar we elkaar kunnen treffen. Dat is bovenop Col de la Schlucht geworden, niet ver van ons beiden vandaan.

De weg ernaartoe is een erg leuk bochtig weggetje en al snel weet ik TT te vinden. Even kort kennis maken en dan vertrekken we. Voor nu rijden we nog even de snelste route. Deze zal ons naar Vy-lès-Lurre leiden waar onze echte route begint. Gelukkig is het niet ver rijden.

Wanneer we in Vy-lès-Lurre zijn, stoppen we even om te lunchen. Daarnaast zet ik alvast de route in de Osmand app. De rest van de dag zullen we sectie 22 van de TET volgen. Deze route is pas sinds openbaar gemaakt, maar de filmpjes van de makers van de route zien er veelbelovend uit.

De route begint nog met een aantal kleine asfaltwegen, maar gaat al snel over in gravel paadjes. Dit gaat zo verder voor een tiental kilometers. Het is zo erg fijn rijden. Het weer is goed, het rijden is niet erg moeilijk en de omgeving is prachtig.

Echter, houden we dit niet voor lang. Ineens rijden we een bos in en de weg verandert al direct in een gladde klei/modder boel met diepe sleuven.

Het blijkt tijd voor een mooie teambuilding oefening. Ondanks de 50/50 banden die wij om de wielen hebben liggen, komen we niet vooruit. We zullen elkaar dus moeten duwen en dan is het ook echt geen klein stukje.

Na een uur of twee ploeteren is onze dag nog een stukje slechter geworden. Het blijkt namelijk allemaal voor niets te zijn geweest. We kijken op onze navigatie en moeten rechtdoor. Over 50 meter is er weer een normale weg. Echter, we zien dit:

Dat gaat hem dus echt niet worden. Het pad is ineens opgehouden. Dat is toch even balen, we zullen ons om moeten draaien. Gelukkig is het een stuk gemakkelijker om terug te rijden. Het is nu naar beneden, dus de zwaartekracht helpt ons een stukje. Elkaar duwen is gelukkig niet nodig.

Eenmaal beneden stampen we de modder van de laarzen en kijken we eens op de navigatie hoe we dan wel moeten rijden. We zien nog een paadje naast het pad waar we in waren gereden. Het zal toch niet dat we die moesten hebben? Een snelle blik leert ons dat het niet veel uit maakt, ook dat is een gigantische modderbende en nóg steiler omhoog. Daar hebben we geen zin meer in. We besluiten om te rijden, zo ver is het niet.

Al snel rijden we weer op de TET. De weg vervolgt zich door prachtige stukken Frankrijk.

Een stuk later komen we bij een beekje waar het pad doorheen lijkt te gaan. Ik heb nog nooit door zo’n beekje gereden, dus ik stop even. Voor TT is het niet zo bijzonder, maar nu we toch gestopt zijn maken we gebruik van de situatie. We spreken af elkaar even te filmen wanneer we er doorheen rijden.

Het blijkt niet zo’n diep beekje te zijn en het is ook lang niet zo glad of moeilijk om er doorheen rijden als ik dacht. Even later komen we een aantal koeien tegen.

Ze lijken niet erg vriendelijk, maar er klopt ook iets niet. Dan zie ik het. Ze zijn uit hun wei ontsnapt. We weten niet echt wat we er mee moeten, maar kunnen ook niet echt iets doen. Daarnaast ziet het er niet uit alsof ze ons er voorbij willen laten. We draaien ons om en zoeken een omweg.

In het eerstvolgende dorp zien we een vrouw in de tuin werken. We besluiten even te stoppen om haar over de koeien te vertellen. Hopelijk kan zij de boer op de hoogte stellen.

Om half zeven tanken we even en zien we ook een supermarkt. Ik heb geen eten bij me voor vanavond dus ik ga even naar binnen. Daarnaast zoeken we ook even een camping op. Er is er eentje niet ver van hier. Eerst even een foto van onze pakezels en dan rijden we er heen.

Iets later staan we bij de camping. We lopen de receptie in en vragen of ze nog plek hebben. Niet veel later hebben we de tent staan en beginnen we te koken. Voor mij de eerste keer bij een motorvakantie. Het is toch even wennen met de nieuwe spulletjes, maar dat geeft niet. We hebben de tijd en het zonnetje schijnt nog.

TT is hier merkbaar meer ervaren mee. Hij heeft zijn eten al op voordat ik klaar ben. Ook heb ik er een grote pleuriszooi van gemaakt, maar dat komt ook doordat ik al deze spullen samen met andere kampeerspullen in één grote tas heb.

Na het eten nog even douchen en dan snel naar bed. We hebben toch meer kilometers gereden dan eerst gedacht, maar het was daarmee ook een vermoeiende dag.

 

[MotoRobin]

DAG 4
Begin: 09.27 (Quingey)
Eind: +- 18.00 (Maillat)
Gereden tijd: +- 08.33 uur
Gereden afstand: +- 200 km (1125 km totaal)
Hoogteverschil: Onbekend
Gemiddelde snelheid: Onbekend

Spoiler: Route

Vanmorgen kom ik er achter dat TT ook met opruimen een stuk sneller is. Natuurlijk heb ik mijn tent nog niet zo vaak opgezet en afgebroken, maar zijn tent is ook veel sneller op te ruimen. Ook blijken koffers toch een stuk praktischer te zijn dan die tassen van mij. Tegen de tijd dat ik alleen nog de buitentent heb staan, heeft TT alles op de motor hangen. Hij heeft geluk, ik pech, want het begint net te regenen. Zeker geen licht buitje. Ik probeer mijn tent zo snel mogelijk in te pakken. De buitentent en het grondzeil liggen toch achterop de motor, dus het maakt eigenlijk niet zo veel uit dat die nat zijn geworden.

Ondanks de regen gaan we toch weer verder met de TET route. Ondanks dat mijn telefoon waterdicht is, vindt deze het natte weer niet zo prettig. Ik heb de telefoon dan ook op het stuur gemonteerd zitten, het is immers ook mijn navigatie. Hij vangt zo behoorlijk veel water. De accu is binnen een uur leeg, ondanks dat deze aan de lader hangt. Vandaar ook dat de gps tracker vandaag zijn werk niet goed doet.

Daarnaast begint rond een uur of elf mijn pak water door te laten. Het zou waterdicht moeten zijn, maar dat is toch beperkt zo lijkt het. Ook mijn handschoenen laten het water door. Ik wordt nat, echt nat. In het begin van de middag stoppen we bij een restaurant. IJskoud en doorweekt lopen we naar binnen. Het is een stuk luxer dan we zouden willen, maar we moeten nu echt even opwarmen.

Het eten is er lekker en het is ook erg fijn om mijn pak even uit te hebben. Tegelijkertijd probeer ik mijn telefoon op te drogen, zonder resultaat.

Na een uur gaan we toch weer verder. Dat natte pak aantrekken is nog best lastig en de kou begint mij al direct op mijn zenuwen te werken. Ook hier heeft TT het beter bekeken. Hij heeft een echt regenpak over zijn motorpak, waardoor alleen zijn handschoenen doorweekt zijn. Bij thuiskomst ga ik ook een regenpak kopen, dit wil ik nooit meer meemaken!

We vervolgen onze weg over de TET, maar het begint toch erg glad te worden. Het hoeft ook niet lang te duren of ik ga op mijn bek. Gelukkig niet hard, gewoon een klein schuivertje zoals wel vaker gebeurd offroad. TT stopt een stukje verderop, maar ik heb de motor alweer opgetild. Hij filmt nog even hoe ik aan kom rijden en ja hoor, ik ga weer op mijn bek.. De foto is van tijdens de val.

Ietsjes later merk ik op dat mijn voorspatbord aan loopt tegen het wiel. Niet goed, want dat begint meteen te vreten. We halen het gereedschap tevoorschijn en beginnen te sleutelen. Het lukt om net een beetje speling te creëren. Goed genoeg voor nu.

We rijden weer verder, maar ik ben nu eigenlijk wel klaar met vandaag. Verstijfd van de kou en bang om nog eens te vallen, met het risico op echte schade. Daar heb ik echt geen zin in. Het rijden gaat ook niet meer, in ieder geval offroad. Op het asfalt gaat het nog wel, daar heb ik nog wel vertrouwen in mijn eigen kunsten.

Omdat we beseffen dat we veel te drogen hebben, besluiten we een hotel te boeken. Daarnaast verlaten we hiervoor de TET, het hotel ligt ook niet aan de route. Goed nieuws voor mij dus, voor vandaag alleen nog asfaltwegen. Echter, nog steeds behoorlijk nat.

Wanneer we bij het hotel aan komen kijkt de baliemedewerkster ons een beetje raar aan. We zien er natuurlijk ook echt niet uit nu. Ook druppelen we lekker op de vloer. We krijgen snel een kamer en we vragen ook maar meteen een aantal extra handdoeken. Daar deed ze eerst nog even moeilijk over, maar uiteindelijk zag ze ook wel in dat een zeiknatte hotelkamer ook niet erg handig is.

Op de hotelkamer kleden we ons om. Ook proberen we de kachel aan de praat te krijgen, maar dit wil niet lukken. Zo moeilijk kan het toch niet zijn? Blijkbaar moest deze nog ingeschakeld worden bij de receptie. Nadat dit gedaan is, zetten we de kachel op zijn max en de hotelkamer verandert langzaam in een heuse sauna.

Inmiddels heb ik ook trek gekregen. TT heeft nog iets te eten over, maar ik mag op zoek. Het hotel heeft niets. Ook zijn alle winkeltjes dicht. Ik zie nog een truckstop waar ik naar binnen loop. Ze hebben een buffet. Daar eet ik één van de goorste maaltijden die ik ooit heb gehad.

Ik loop weer terug naar het hotel en wil mij even douchen. TT laat al weten dat de badkamer erg klein is en dat er alleen koud water uit de douche komt. Nou, we hebben dus een geweldig hotel gekozen..

Na een hele korte douche praten we nog wat bij en bedenken we wat we morgen gaan doen. Het weer zal hier niet snel beter worden dus we besluiten om morgen naar de andere kant van de Alpen te gaan. Morgen gaan we naar Italië!

 

[MotoRobin]

DAG 5
Begin: 10.28 (Maillat)
Eind: 18.32 (Camping Gran Bosco)
Gereden tijd: 08.03 uur
Gereden afstand: 297 km (1422 km totaal)
Hoogteverschil: 4424 m
Gemiddelde snelheid: 37 km/h

Spoiler: Route

Vandaag beginnen we met wat onderhoud aan de motoren. De kettingen mogen wel eens gesteld worden en ik wil proberen mijn stuur weer recht te krijgen. Dat is volgens mij ook de oorzaak van waarom het spatbord aan liep. Ik draai alle boutjes van de voorvork los, behalve die van de bovenste twee klemmen en zorg dat de voorvork een aantal keer wordt ingedrukt. Het helpt een beetje, maar het stuur staat nog steeds een beetje krom. Dat went wel, denk ik.

We zijn hier pal aan een snelweg, de A40, die ik thuis al had gezien. Deze schijnt spectaculair te zijn met vele viaducten met geweldige uitzichten. Ik overtuig TT om dit stukje snelweg te pakken, ondanks dat het een tolweg is.

Helaas merken we al op de snelweg dat het beloofde uitzicht niet zichtbaar is. Het regent en is mistig. Gelukkig kunnen we op deze manier wel even tempo maken door de plensbuien. De tol kost ook maar €3 dus dat stelt niet zo veel voor.

Ook vandaag zal ik weer doorweekt zijn. Echt waardeloos. Toch verkiezen we vandaag weer de bochtige wegen. Geen TET, die is er (nog) niet voor dit stuk, maar een aantal passen willen we wel graag nemen.

Vanaf de omgeving Albertville rijden we weer de wat snellere route. We volgen de weg onder en langs de A43. De borden geven al Turijn aan. De Fréjus tunnel is ons veel te duur, dus we verkiezen de route over de bergen heen. Zo rijden we over Col du Galibier, met beter weer was deze nog veel mooier geweest.

Via Briançon rijden we naar Italië. Eenmaal in Italië begint het weer al een stukje op te klaren. Het is nog niet warm, maar de regen begint aardig op te houden. Niet veel later zijn we bij de bekende camping Gran Bosco. Hier blijven we twee nachten.

Terwijl we de tent op zetten, begint het toch weer een beetje te druppelen. Ik laat de binnentent nog even voor wat het is, zodat we bij mij in de tent kunnen zitten om te koken. Het is misschien niet helemaal veilig, maar zolang je een beetje voorzichtig doet gaat het goed.

Ook een fijne bijkomstigheid is de warmte die de twee branders genereren. Het is nu zelfs aangenaam in de tent, heerlijk. We bekijken het weerbericht nog even en zien dat het vanaf morgen weer zonnig zal zijn, gelukkig. Omdat we twee nachten blijven, zullen de kleren morgen ook goed kunnen drogen.

Voor nu hang ik nog even de binnentent er in en spring ik onder de douche. HEERLIJK, zo’n warme douche. Ook nog eens zonder muntjes dus ik blijf er asociaal lang onder staan. Dat kon ik goed gebruiken.

 

[Von Smallhausen]

Mooi geschreven Moto Robin ! Ik kijk al uit naar het vervolg.
Regen vind ik persoonlijk geen probleem , maar tot op je vel nat worden wel brrrr , maar dat ligt aan je kleding.
Koop een tri laminaat leger regenbroek , goedkoop , robuust en je blijft droog ! Ideaal voor tet. En natuurlijk een goeie jas !

 

[MotoRobin]

DAG 6
Begin: 10.37 (Camping Gran Bosco)
Eind: 19.51 (Camping Gran Bosco)
Gereden tijd: 09.13 uur
Gereden afstand: 182 km (1604 km totaal)
Hoogteverschil: 4981 m
Gemiddelde snelheid: 20 km/h

Spoiler: Route

Omdat we vandaag toch al de kleren willen laten drogen, besluiten we om vanochtend eerst de was te doen. Het is zoveel dat ik een aantal scheerlijnen moet opofferen om alles op te kunnen hangen. Het waait een beetje en het zonnetje schijnt. Dat moet goed drogen.

Gisteren waren we niet meer gestopt bij een supermarkt. Zodoende heb ik ook nog geen ontbijt. Vandaag hebben we alle tijd. Het rondje dat we gaan rijden moet goed haalbaar zijn. Rond half elf beginnen we aan het rondje. Er staan drie grote passen op de planning, Colle delle Fínestre, Colle dell'Assietta en Col de Sommeiller. Ook zou ik graag naar fort Jafferau rijden, maar dat gaat voor vandaag te veel worden.

Bij de eerste supermarkt die we tegenkomen stoppen we even om ontbijt en lunch te halen. Daarna rijden we door naar de Colle delle Fínestre. Een vrij simpel stukje offroad rijden, maar het biedt een erg mooi uitzicht.

Bovenop de pas raakt de Yamaha van TT oververhit. Hij heeft al eerder last gehad van koelproblemen en dit is de tweede keer. Wat de oorzaak is krijgen we maar niet uitgevogeld. We wachten even en rijden dan weer verder. Bergaf moet het ook weer extra koeling bieden.

De Colle dell'Assietta is niet ver hiervandaan. We moeten nog een keer kijken op de navigatie waar deze pas nu precies begint, maar hebben het dan ook zo gevonden. Het uitzicht is ook hier weer top.

We zijn niet de enigen hier vandaag. Passeren is niet erg gemakkelijk dus soms stoppen we even om van het uitzicht te genieten.

We rijden vrij rustig naar de top. Ook deze weg is simpel te rijden. Iedere motor kan hier komen. Even later bereiken we de top.

Na een kort babbeltje met een andere motorrijder, komen we er achter dat de weg naar fort Jafferau gesloten is. Erg jammer, aangezien deze echt bovenaan mijn lijstje staat. Daar zal die dan nog wel even moeten blijven staan, ben ik bang.

We vervolgen onze weg weer. Het is hier echt mooi rijden. Voor wie nog twijfelt, gewoon gaan!

Vanaf hier is het ineens erg rustig dus het tempo kan iets omhoog. Het enige overige verkeer rijdt nog sneller en komt ons zo nu en dan voorbij. Niet zo’n punt, we letten goed op.

Een stukje verderop is TT een tikkeltje te enthousiast. In een bocht geeft hij iets te veel gas en laat de motor zo onder zich vandaan schuiven. Ach, kan gebeuren. Geen schade dus we kunnen weer door.

Inmiddels bereiken we het einde van deze mooie pas. Het is alweer drie uur geweest. Het weer is nog steeds geweldig, zeker gezien de afgelopen dagen. We stellen de navigatie in op het begin van de Col de Sommeiller.

Om kwart voor vijf zijn we in de buurt. TT is hier al eens geweest en wijst aan waar hij toen heeft gestaan met zijn tent. Het is hem ook opgevallen dat zijn extra grootlicht aan aan de bekabeling bungelt. Die moeten we dus even los halen. Een mooier plekje om dat te doen krijg je denk ik niet gevonden.

Een paar minuten later staan we bij de ingang van de Col de Sommeiller. We wisten al dat er tol betaald moet worden, maar we zien niemand in het hokje. Ook is de slagboom dicht. We kijken wat rond, maar zien niemand. Op een bordje staat dat de weg vanaf vijf uur tolvrij is. We besluiten even te wachten.

Rond tien over vijf zien we dat de slagboom open staat. Top, dat was het wachten wel waard. Deze ‘weg’ is een stuk pittiger dan de andere twee die we vandaag hebben gereden. Het grootste stuk is goed te doen, maar wanneer je wat hoger komt begint het een serieus stukje offroad te worden. Erg leuk dus.

Zo nu en dan probeer ik te springen. Heel hoog kom ik niet, maar los lukt nog net. Een beetje spelen.

 

[MotoRobin]

Rond zes uur zijn we boven, waar je op bijna 3000 meter hoogte zit. Volgens mij ben ik nog nooit zo hoog geweest (met de voeten op aarde dan)! Ik weet dat er achter het hek nog een meertje is en kan het niet laten om er even heen te rijden. Ik weet dat het eigenlijk niet mag, maar een fotootje met de gletsjer kan ik niet weerstaan.

Daarna rijden we weer terug naar beneden. We stoppen nog even bij het bekende beekje. Op de weg naar boven was ik misschien iets te enthousiast en vloog ik zonder nadenken over het bruggetje heen. Nu wil TT toch nog even een filmpje maken van hoe we er doorheen rijden.

Rond zeven uur besef ik mij dat ik geen eten meer heb voor vanavond. Ik zoek nog even een winkeltje op en zorg dat ik nu wel voor een aantal dagen aan eten koop. TT heeft nog meer dan genoeg, ik grap wel eens dat hij voor twee weken aan eten bij zich heeft.

Niet veel later zijn we terug op de camping en inderdaad, de kleren zijn allemaal droog. Wel kom ik er achter dat er een vervelende plant staat die de zaden aan mijn kleding laat plakken. Het zijn van die kleine harde bolletjes. Het kost behoorlijk wat tijd om die er allemaal vanaf te halen.

Nadat de was allemaal ingepakt is, kook ik nog wat, smeer ik de ketting even, douche ik mij en ga ik naar bed. Wat een dag.

 

[MotoRobin]

DAG 7
Begin: 09.51 (Camping Gran Bosco)
Eind: 19.12 (TET Italië sectie 2)
Gereden tijd: 09.18 uur
Gereden afstand: 241 km (1845 km totaal)
Hoogteverschil: 6432 m
Gemiddelde snelheid: 26 km/h

Spoiler: Route

Vandaag trekken we weer verder naar het zuiden. Uiteraard is TT weer sneller klaar met inpakken, maar niet lang daarna ben ook ik klaar voor vertrek. Toch redelijk snel ingepakt voor mijn doen.

We bekijken even de route. De TET volgt o.a. de Colle dell'Assietta die we gisteren al hadden gereden. Die was erg mooi, maar hoeven we niet nog eens te rijden. Die gaan we vandaag overslaan.

Omdat ik heel graag naar fort Jafferau wil, rijden we nog even naar het begin van die route om te kijken of deze niet toch toevallig open is. Het is toch maar een paar kilometer van de camping vandaan. Het is een leuk stuurman weggetje naar boven, maar daar staat dan toch een bord dat de route vandaag gesloten is voor gemotoriseerd verkeer.

Teleurgesteld rijden we weer terug. We rijden richting het einde van de Colle dell'Assietta zodat we daar de TET op kunnen draaien. De snelste route is nog een behoorlijk stuk rijden om de berg heen. Ook maak ik nog een navigatiefoutje waardoor we nog een stukje omrijden ook.

Na een uur of twee rijden, komen we bij de eerste pas van vandaag. Eindelijk weer even weg van dat asfalt met die vele (waarschijnlijk neppe) flitskasten.

Even later slaat de TET een weg in die is afgesloten wegens wegwerkzaamheden. We stoppen even om te bedenken wat te doen. Het is een behoorlijk stuk omrijden, maar we hebben vandaag ook al gemerkt dat het tempo niet erg hoog ligt. We gaan even over het asfalt verder. Gelukkig lijkt het uiteindelijk wel mee te vallen hoe ver het om is. Waarschijnlijk winnen we er nog best wat tijd mee. Op zo’n onverharde pas ligt het tempo lang niet altijd even hoog.

We zien een supermarkt en besluiten even lunch te halen. Zo op de parkeerplaats steekt de zon behoorlijk dus we gaan even in de schaduw zitten. Na de lunch moet ik even bij mijn achterwiel zijn. Ik ga even met één knie op de grond zitten en ja hoor precies in een kauwgom. Wat zijn mensen die die kauwgoms zo op de grond gooien toch asociale klootzakken!

Nou goed. Ik weet wel wat mij op gaat vrolijken. Weer lekker verder rijden. Al snel zijn we bij de volgende pas. De TET leidt ons langs een mijn. Die ligt ook afgelegen zeg.

De uren beginnen toch aardig op te tellen. We gaan eens zoeken waar we een camping kunnen vinden. Dat blijkt hier nog niet zo gemakkelijk. We kunnen wel een flink stuk van de TET weg rijden voor een camping, maar dat willen we eigenlijk ook niet doen. Daarnaast lijken we het ergste te hebben gehad. De navigatie geeft een stuk minder bochten aan.

Dat blijkt een verkeerde inschatting te zijn. Waar de navigatie rechte lijnen aangeeft, blijkt het een steile en bochtige piste onderhoudsweg te zijn. Het rijden schiet voor geen meter meer op. Daarnaast voelt TT zich niet meer zo goed en begint zich zodoende te irriteren aan mijn tempo. Sowieso ligt zijn rijvaardigheid offroad op een hoger niveau, maar ook zijn motor is beter uitgerust voor dit soort werk. Echter, kan ik simpelweg niet harder. Naast dat ik geen zin heb om onnodige schade te riskeren, ben ik ook gewoon al behoorlijk moe. Het is immers al een lange en zware dag geweest.

Eenmaal boven gekomen stoppen we bij een waterpunt, even bijtanken. We zien de tijd aan ons voorbij vliegen en besluiten vanuit het volgende dorp direct naar een camping te rijden. Ook zal ik proberen wat harder door te rijden.

We zijn bijna bij de top en beginnen dus snel weer aan de afdaling. Het tempo ligt inderdaad een stuk hoger, maar dat vergt van mij ook een enorme concentratie. Zo erg, dat ik blindelings de TET blijf volgen. Het dorpje rij ik zonder het echt op te merken voorbij.

Er volgt weer een flinke klim en ik begin mij af te vragen waarom we nog steeds niet bij het dorp zijn.

Ik probeer het tempo zo hoog mogelijk te houden. Inmiddels rijden langs twee auto’s waarvan het er uit ziet dat ze er gaan wildkamperen. Meteen na hun begint een of ander parcour. Het is een serieus stukje offroad rijden met grote losse stenen, steile hellingen, scherpe bochten en heuveltjes die wat weg hebben van drempels, maar dan wel drempels waar ik niet overheen kom zonder de grond te raken. Gelukkig is mijn zelfgemaakte skidplate van voor tot achter vlak en blijf ik er niet op hangen.

Na zo’n 200 meter stop ik even. Ik zie TT niet meer. Even later komt hij er aan en stelt voor om bij de twee auto’s ook maar wild te gaan kamperen. Daar stem ik mee in.

We vragen de familie of ze het goed vinden als we onze tentjes bij hen erbij zetten. Dat is geen probleem. Het zijn hele vriendelijke mensen met twee erg nieuwsgierige kinderen. Uit het waterkraantje komt zo goed als geen water en we hebben niet erg veel bijgevuld bij het vorige kraantje. De familie biedt ons beiden een 1.5 liter fles water aan. Met bubbeltjes en ik drink eigenlijk geen spa rood, maar dat maakt nu even niet uit. Ik ben erg dankbaar.

Ik pak mijn kookset samen met een instant pasta uit de tas en begin te koken. Ik voeg de juiste hoeveelheid water toe zoals het op de verpakking staat, maar lijkt inmiddels we soep te zijn geworden. Het vuur gaat even hard aan om het wat in te laten dikken. Vijf minuten later ben ik er wel weer klaar mee. Geen zin meer om te wachten. Het smaakt voor geen meter, maar ik mag niet klagen over iets dat ik gratis heb gekregen.

Deze instant pasta is namelijk nog van mijn trip naar Luxemburg. Op een naastgelegen camping had ik toen deze gekregen toen ik vroeg naar een restaurant. Vanwege corona was er toen eigenlijk niks open, maar ik had ook geen brander bij toen. Uiteindelijk toen toch nog een afhaal locatie gevonden.

Maar ik dwaal af. Na het eten probeer ik nog een beetje de boel schoon te krijgen en ga dan snel op zoek naar een geschikte plek voor de tent. TT heeft zijn plekje al gevonden, vlak naast het pad. Echter, zie ik een weiland met een heuveltje. Ik besluit er omhoog te rijden en eens te kijken hoe het uitzicht daar is. Geweldig!

Overal ligt er koeienstront, maar het gras is kort en het uitzicht is geweldig! Snel zet ik mijn tent op. Dan maak ik even een fotootje voor het thuisfront en is het wel weer mooi geweest voor vandaag. Het internet werkt niet helemaal mee dus ik rij nog even naar beneden om met TT af te spreken hoe laat we vertrekken. Dan ga ik naar bed, ik ben helemaal uitgeput.

 

[stoffelke]

Prachtige trip

 

[gassen]

Chapeau voor de manier van schrijven, leest heerlijk weg

 

[MotoRobin]

Chapeau voor de manier van schrijven, leest heerlijk weg

Bedankt! Het is ook erg leuk om te schrijven

 

[Von Smallhausen]

Mooie foto's ook , top !

 

[Tmanneke]

Mooie beelden, mooi verslag. Doet mij goesting krijgen om weer te vertrekken, maar zal nog efkes moeten wachten vrees ik.

 

[MotoRobin]

Mooie beelden, mooi verslag. Doet mij goesting krijgen om weer te vertrekken, maar zal nog efkes moeten wachten vrees ik.

Bedankt! Voor mij geldt helaas hetzelfde. Zal wel het voorjaar moeten worden, want tot de zomer ga ik niet volhouden

 

[Tmanneke]

Als t goed is vertrek ik in April naar de Britse en Ierse Eilanden.
Maar eerst de rest van je verslag lezen.

 

[rojerasen]

Leerzaam en met bewondering ! Ik heb helaas vastgesteld dat een avontuur zoals dat van jullie niet mijn pakkie-an is !

 

[MotoRobin]

DAG 8
Begin: 08.58 (TET Italië sectie 2)
Eind: 20.19 (Ventimiglia)
Gereden tijd: 11.21 uur
Gereden afstand: 224 km (2069 km totaal)
Hoogteverschil: 3192 m
Gemiddelde snelheid: 20 km/h

Spoiler: Route

Om half acht sta ik op. Ontbijt heb ik niet dus ik begin alvast met inpakken van de binnentent. Dan rij ik eens naar beneden. TT blijkt de hele nacht gezelschap te hebben gehad van een grote groep dames.

Deze dag begint dus goed voor hem. Dan heb ik toch een beter plekje uitgekozen. Ik heb heerlijk rustig geslapen vannacht. Nergens last van gehad. Daarnaast zal het veel moeite kosten om een mooier plekje te vinden om te overnachten:

Inmiddels is het weer tijd om af te breken. Van de koeienstront heb ik uiteindelijk geen last gehad. Ik heb namelijk een extra grondzeil bij dat ik nog onder die van de tent leg. Die vouw ik zo op dat de vieze kant tegen elkaar zit. Niet dat het veel uitmaakt, die stront was allang droog.

Even later beginnen we aan de klim waar we gisteren zijn afgehaakt. Het begint al gelijk goed. TT moest aan de kant voor een auto die tegemoet kwam en komt geen meter meer vooruit. Ik zie het dus stap af en ren zo’n 50 meter omhoog. Pfoe dat is toch behoorlijk steil en dan ook nog met het motorpak aan. Het zweet loopt al aardig over mijn rug.

Met een duwtje komt TT weer vooruit. Ik wandel terug naar mijn motor en begin aan hetzelfde stukje. Ik rij net en zie TT onderuit gaan. Shit, maar ik kan hier ook niet stoppen. Ik vlieg hem voorbij, zoek een plekje om de motor neer te zetten en ren terug naar beneden. Het blijkt mee te vallen. TT mankeert niks, maar ik mag wel even helpen met het tillen van de motor. Hij stapt weer op en rijdt mij voorbij, maar niet veel later gaat het nog een keer mis. Wederom help ik met tillen.

Nu rij ik vooraan. Het is erg lastig rijden en wetende dat gang alles is hier vergeet ik TT in de gaten te houden of hij er nog wel is. Na een paar 100 meter stop ik even. Ik zie hem niet meer achter mij. Na even wachten is hij er nog steeds niet. Ik zet de motor uit en probeer te luisteren waar hij is, maar het is stil.

Snel zet ik mijn helm af en ren ik naar beneden. TT heeft inmiddels zijn motor alweer rechtop. Hij heeft duidelijk zijn dag niet vandaag. De lege maag maakt het er ook allemaal niet gemakkelijker op. Zoals gebruikelijk laten foto’s niet zien hoe stijl iets is. Daarnaast valt het hier nog wel mee met de vervelende stenen.

Terwijl TT naar boven rijdt, loop ik er achter aan. Bij mijn motor moet hij wel even wachten voordat ik er ben. Het is wel een stukkie en op een lege maag in de hitte is het geen pretje. Ik heb dan ook even pauze nodig wanneer ik bij de motor ben.

Wanneer ik de helm weer op zet, beslaat mijn bril gelijk. Lekker handig op dit stuk, maar gelukkig is het zo weg met wat rijwind. We zijn nog een kleine 2 uur onderweg voordat we de bewoonde wereld bereiken.

We zoeken een winkeltje op waar we wat eten kunnen kopen. Dan konden we wel even gebruiken. Ook bekijken we even hoe we gaan rijden vandaag. De kust is nog ver weg, maar dat is het doel voor vandaag. We besluiten dan ook om een groot stuk van de TET af te snijden. We zetten het begin van de LGKS in de navigatie en kiezen de snelste route. Veel rechtoe rechtaan wegen, waardoor we flink tempo kunnen maken.

Eenmaal bij de LGKS is het nog even zoeken waar we het pad op kunnen. We rijden nog even verkeerd en komen bij een fort uit. Man wat waait het hier hard.

Een snelle blik op de kaart leert dat we een klein stukje terug moeten. We rijden nog even door een fort en komen dan bij het tolpoortje, €15 per motor graag.

De LGKS is niet erg moeilijk om te rijden, maar wel erg spectaculair. Soms rij je aan de Italiaanse kant, soms rij je aan de Franse kant. Zo verloopt het pad heel wat kilometers over de bergkam. Het is een beetje bewolkt, maar de temperatuur is nog steeds heel aangenaam. Doordat de LGKS niet zo moeilijk is en het vandaag behoorlijk rustig is, kunnen we op een aantal stukken lekker tempo maken. Toch zijn we vandaag ook erg in de stemming om foto’s te maken.

Iets verderop komen we achter een groep motorrijders. Zij rijden op hun beurt achter een langzaam rijdende auto. Het duurt dus ook even voordat iedereen er voorbij kan. Geen punt, we hebben geen haast. Dan rijden we nog een stukje achter de groep aan, waarna zij aan de zijkant stoppen. We gaan weer met zijn tweetjes verder.

Niet lang daarna wil TT toch weer eens bewijzen dat hij inderdaad zijn dag niet heeft.

Gelukkig is zijn grootste schade een scheur in zijn handkap. Ja die Tenere is gemaakt voor dit werk, dat is weer knap duidelijk geworden.

Thuis had ik al gezien dat er aan het einde van de LGKS een beeld staat vanwaar je een geweldig uitzicht moet hebben. Daar gaan we heen. Het is nog een stukje rijden, maar niet veel later zijn we er. Het laatste stukje is echt spectaculair. We rijden wederom op een bergkam, met links van ons een mooi uitzicht en rechts van ons een afgrond met een dicht wolken pakket. Wouw.

Van het uitzicht bij het beeld is niets overgebleven. Een en al wolken, toch wil ik snel een foto maken van mijn motor bij het beeld.

Het is inmiddels alweer drie uur en we hebben geen zin om nogmaals wild te moeten kamperen. We proberen een camping te bellen, maar hier bovenop de berg is de verbinding erg slecht. Ik kan geen woord verstaan van de beste man aan de andere kant van de lijn. We besluiten het over een uur nogmaals te proberen.

Het is niet helemaal duidelijk hoe we eigenlijk verder moeten. We rijden verkeerd en komen op een erg steil paadje dat ons over de bergkam zou leiden. We vragen het een aantal wandelaars die terug komen en ja hoor, het loopt dood. In een bocht proberen we ons om te draaien.

Door de helling verlies ik mijn balans en ik ga met een smakker naar de grond. Gelukkig weet ik goed hoe ik moet vallen. Ik maak er een mooie koprol van en sta meteen. We mogen voor de zoveelste keer vandaag een motor optillen. Met wat hulp van TT krijg ik de motor dan toch met de voorkant naar beneden gericht. Ik rij meteen een stukje, maar kom er dan al snel achter dat mijn motor toch wat minder stevig ontworpen is. Het spatbord loopt alweer aan en ook het stuur staat weer een stukje krommer. Bij een recht stukje stop ik en kijk eens wat er aan de hand is.

Ik merk op dat er al een stukje van het spatbord is weggevreten. Zo kan ik dus echt niet verder. We besluiten het spatbord los te halen. Dit blijkt een stuk gemakkelijker gezegd dan gedaan. De kleine inbusboutjes willen niet meewerken en draaien direct door. Shit.

Gelukkig zitten er aan de onderkant normale moeren, maar die krijgen we niet los zonder het voorwiel eruit te halen. We zoeken een grote steen om de voorkant op te laten rusten en beginnen aan de klus.

Het heeft aardig wat tijd gekost, maar dan zijn we toch eindelijk onderweg. Het spatbord zit achterop gebonden. Deze keer ook op de juiste weg. Echter, nu hebben we een keuze te maken. Gaan we naar Frankrijk of Italië? Ik weet dat Tende niet al te ver rijden is en dat daar ook een camping is, dus stel voor om daarheen te rijden.

We rijden met een noodgang de berg af en eenmaal in de buurt van Tende schrik ik toch even. Hier blijkt een enorme natuurramp te zijn geweest. Hele huizen zijn weggevaagd door het water. Soms zie je ook een half huis met nog de helft van het interieur. Ik heb echt met de mensen hier te doen, het zal je huis maar zijn! Ook zijn er overal nood weggetjes aangelegd om nog maar enigszins aan de vervoersbehoefte te voorzien.

Bij de camping aangekomen vragen we of ze plek hebben voor ons. Helaas, geen plek meer. Hmm oké, wat nu? We gaan even op het bankje zitten en beginnen te googlen. In de directe omgeving is er niks te vinden. Het is inmiddels al zes uur geweest en we krijgen maar geen camping gevonden. Handig he, zo in het hoogseizoen in één van de meest toeristische locaties van het land. We bellen iedere camping binnen een straal van van 2 uur rijden en krijgen uiteindelijk een camping gevonden.

Deze camping is wel weer in Italië, maar heeft ook een enorm voordeel. Het ligt aan zee! Het is echt al lang geleden dat ik aan de Middellandse Zee ben geweest. De route erheen is eigenlijk vrij simpel, het is de weg langs het riviertje dat zoveel verwoest heeft. Dat is goed merkbaar, overal zie je restanten van huizen en gigantische stenen in de rivier. Ook zijn er natuurlijk heel wat wegwerkzaamheden.

Even later komen we bij een tunnel uit. Door de wegwerkzaamheden is dit nog maar eenrichtingsverkeer. We wachten en we wachten, maar het licht springt maar niet op groen. Een snelle blik op de navigatie leert dat er ook een weg om de tunnel heen is. Het is niet ver dus we besluiten die te nemen. Wat extra bochten is op de motor sowieso geen straf.

Dan komen we erachter waarom niemand deze weg gebruikt, op het einde is deze afgesloten. Weggevaagd door de rivier. Omdraaien en terug naar de tunnel dus. Zo te zien hebben we niets verloren, want dezelfde auto’s staan er nog steeds. TT maakt nog even een foto.

Vijf minuten later springt het licht dan toch op groen, eindelijk. We vervolgen onze weg weer. In de tunnel hoor ik een stuk metaal van de motor af vallen. Dit blijkt later mijn zelfgemaakte voetsteun te zijn. Jammer, maar helaas.

We zijn inmiddels ook weer terug in Italië en het begint weer een stukje drukker te worden. Bij een verkeerslicht spreken we af niet meer op elkaar te wachten, maar elkaar weer bij de camping te zien. Het inhalen is toch een stuk gemakkelijker als je niet na hoeft te denken of de ander ook nog wel mee kan.

Vlotjes weet ik mij een weg door het verkeer te banen en verlies ik TT in mijn spiegels. Een flink stuk verderop is er een ietswat vreemd knooppunt waar ik verkeerd rij. Ik zie ineens de tolweg voor mijn neus, dat was niet de bedoeling. Ik kijk even om mij heen of ik iemand zie en draai mij snel om, gelukkig kan ik zo oversteken naar de weg die van de tolweg af komt. Een paar minuten later draai ik het terrein van de camping op en natuurlijk staat TT er al.

Snel boeken we een plekje. Het is echt zo’n stadscamping met een rots harde ondergrond. Een paar kromme haringen later staat de tent dan toch. Het begint inmiddels al donker te worden terwijl ik begin te koken. Met het hoofdlampje op, begin ik aan mijn maaltijd. Dat gaat er goed in.

Omdat we aan zee staan willen we toch graag nog even zwemmen, al is het maar om het idee. Na het eten trekken we dan ook onze zwembroek aan, nemen we direct de douchespullen mee en lopen richting het strand. Op het strand is het echt pikkedonker. Gelukkig heb ik mijn hoofdlampje mee, die kan ik fijn met het rode knipperlampje aan bij de spullen leggen. Anders gaat het lastig zoeken worden ben ik bang.

We beseffen ons goed dat het best link is waar we mee bezig zijn dus we gaan niet dieper dan waar we kunnen staan. Het water is nog lekker. Dit kunnen we wel gebruiken na zo’n lange dag.

Na een kwartiertje vinden we het wel weer goed geweest. We lopen terug naar de camping en springen meteen onder de douche. Althans, dat is de bedoeling. Ze hebben een systeem waarbij je een kaartje hebt dat je tegen een lezer moet houden om de douche te laten starten. Dit werkt niet bij mij. Gelukkig hebben we beiden twee kaartjes dus ik zal het zo met de tweede van TT proberen. Dan springt ineens mijn douche aan. De kaartjes geven maar twee minuten douchetijd en ik had mij natuurlijk alweer aangekleed. Lekker dan. Snel kleed ik mij uit en spring ik er onder. Tenminste wel een lekker warme douche.

TT is inmiddels alweer klaar en staat buiten op mij te wachten. Dan komt de eigenaresse ineens tegen mij schreeuwen dat ik er uit moet. Het is al kwart over elf en de douches gaan eigenlijk om elf uur dicht. Ik denk, waar slaat dit nou weer op. Ten eerste heb je dat nooit tegen ons verteld, hangt er geen bordje en is het niet mijn schuld dat die douches het eerst niet deden. Ik droog mij snel af en neem mijn spullen mee naar buiten.

Dan is het nog even tijd voor de afwas. Ik moet even gniffelen. €0.50 voor warm water, wat een grap. Had ik al gezegd dat de camping ook al enorm duur is per nacht? Achja, we hadden geen keus en wat wil je hier in het hoogseizoen in de bloemenstreek? Snel naar bed dan maar.

 

[MotoRobin]

DAG 9
Begin: 10.07 (Ventimiglia)
Eind: 17.47 (Les Thuiles)
Gereden tijd: 07.40 uur
Gereden afstand: 265 km (2334 km totaal)
Hoogteverschil: 5756 m
Gemiddelde snelheid: 35 km/h

Spoiler: Route

Vanmorgen ben ik al vroeg wakker. Vanacht sliep ik voor het eerst met de slaapzak omgekeerd. Het is de hele nacht namelijk behoorlijk warm gebleven. Niet vreemd natuurlijk. Tot vannacht sliepen we altijd wel op redelijke hoogte, nu zitten we op zeeniveau. De spulletjes hebben deze test goed doorstaan, ik ben in ieder geval niet de tent uitgedreven van het zweet.

Echter, goed geslapen heb ik niet. Niet vanwege de warmte maar van het vele geluid om de camping heen. We liggen pal naast een helling waar de Italiaanse scootertjes de hele nacht door met ronkende motor naar boven rijden. Als dat al niet genoeg is, ligt er achter de kleine camping ook nog een spoorweg. Ik snap nog steeds niet waarom maar iedere trein toetert er, vreselijk iritant natuurlijk wanneer je probeerd te slapen.

Omdat ik zo vroeg op ben en we eigenlijk nog geen route hebben voor vandaag, ga ik eens aan de slag met Kurviger. We zijn heel dicht bij Monaco en daar ben ik alleen nog als klein kind geweest. Daar wil ik dus sowieso eventjes langs rijden. Daarna, ja geen idee eigenlijk. Ik stel het zo in dat we in ieder geval op de Col de la Bonette komen, uiteraard via de bochtige wegen.

Inmiddels is TT ook wakker geworden. Ik vertel hem over de route die ik zojuist gemaakt heb en het lijkt hem ook wel wat. Vandaag een keer geen offroad stukken, maar wel een aantal grote passen. Ook eens mooi voor de verandering.

We eten iets, smeren nog even de ketting, pakken onze spullen in en dan zijn we weer onderweg. Meteen rijden we al verkeerd, het blijkt hier een klein doolhof aan eenrichtingswegen te zijn. Maar ach, met een uitzicht over de Middellandse Zee is het niet zo erg om een kilometertje extra te rijden.

De route leidt ons langs de kust richting Frankrijk. Het verkeer is hier natuurlijk een stuk drukker dan we de afgelopen dagen hebben gehad, maar het valt mij eigenlijk juist goed mee. Ik had het veel drukker verwacht hier aan de kust in het hoofdseizoen. Echter, in sommige plaatsjes vliegen de motorscooters ons letterlijk om de oren. We worden aan alle kanten ingehaald, waarbij ik soms denk dat ze levensmoe zijn. Rare jongens, die Fransen.

Het duurt niet lang of we rijden Monaco binnen. De route die ik heb uitgestippeld brengt ons als het goed is door de befaamde tunnel van het circuit, langs de haven om via het casino weer het ministaatje te verlaten.

Ook hier rij ik weer verkeerd, waardoor we de juiste tunnel niet gevonden kregen. We komen ineens vanuit de andere kant bij de haven. Oke, dan rijden we toch tegengesteld van de route die ik gepland had. Ik zie een politie agent op een rotonde staan praten met iemand. Een beetje vreemd, maar ik rij er gewoon langs. Ik zie dat TT wordt tegengehouden en dan begrijp ik het. Ook deze weg is afgesloten. In ieder geval vanuit deze kant, want er komen genoeg auto’s tegemoet.

Ik steek mijn hand op naar de agent en rij terug om dan maar richting het casino te rijden. Een stukje verderop zie ik dat de weg naar het casino ook al is afgesloten. Balen zeg. Ik wil toch graag tenminste één bezienswaardigheid zien waarvoor ik hier ben gekomen. We rijden een rondje door de stad om nu wel bij de tunnel uit te komen. Tenminste, dat denk ik. Helemaal zeker ben ik niet meer van mijn zaak.

We rijden de tunnel door en komen pal voor de haven uit. Ook een keer leuk om te zien, allemaal die dure boten.

Nu ik dit gezien heb, mogen we weer terug Frankrijk in. Door al dat gecross door de stad hebben we nog maar weinig kilometers gemaakt. Ook begint de temperatuur al aardig op te lopen. Die rijwind kunnen we nu goed gebruiken.

De route vervolgt zich nog even terug langs de kust in de richting van Italië. Echter, nu ietsjes hoger in de heuvels. Lekker bochten rijden, heerlijk. Vanaf nu gaat de trip ook weer naar het noorden, langzaam aan naar huis. Na een paar uur beginnen de tanks aardig leeg te raken, maar langs de route zien we geen tankstations. Logisch natuurlijk, de leuke wegen zijn afgelegen, daar heb je geen tankstations. Het is een stukje rijden, maar dan hebben we er toch eentje gevonden.

Deze ligt aan een bijzondere weg, alleen weten we dat nog niet. Voor ons ziet het er uit als iedere andere weg met twee richtingen. Met de tank vol, vervolgen we onze reis. De Col de la Bonette staat zelfs al op de bordjes, maar is toch nog zo’n 100 km verderop. Het is alweer half drie, dus we gaan voorlopig wer verder over de snelste route. Dat zijn ook al aardig bochtige wegen.

Nu pas valt mij op wat deze weg speciaal maakt. Het was ooit een normale weg, maar voor het tegemoet komende verkeer hebben ze parallel een weg boven de rivier en door de heuvels gemaakt. Zo geven de borden het dus ook aan. Dit is een redelijk bochtige weg met twee rijbanen alsof het een snelweg is. Er komen dan ook wel eens wat auto’s voorbij, ook in de blinde bochten. Aangezien ze voor ons niet echt door rijden, begin ik ook maar met inhalen.

Het tempo kan even flink omhoog en ik jakker door de bochten. Het valt mij op dat TT niet volgt. Zal hij niet door hebben dat dit eenrichtingsverkeer is? Ik minder even vaart en zie hem dan naderen. Iets verderop slaan we toch af, op naar de Col de la Bonette!

De Col de la Bonette is 2715 meter hoog, dus we hebben nog een flinke klim te gaan. Na een uur stoppen we weer even. TT geeft aan dat hij redelijk aan zijn max zit qua tempo en ik geef natuurlijk meteen aan dat hij zeker niet over zijn eigen kunnen moet gaan rijden. Echter, begint het hier wel drukker te worden met verkeer. We spreken af elkaar op de top weer te treffen. Dan kan hij op zijn gemak naar boven rijden en ik het verkeer soms voorbij steken om lekker van de bochten te genieten.

Zo met de volbeladen Freewind kan ik behoorlijk hard door de bochten, maar waar ik echt voor moet opletten is het gebrek aan vermogen bij het inhalen. Dat is hier hoog op de berg, nog steeds stijgend toch wel een dingetje. Maarja, wat wil je van een A2 motor? De Mitas E07(+) banden lijken zich erg goed te houden in de bochten. Ik heb geen enkel moment dat ik meer grip zou willen, top bandjes.

Eenmaal boven zet ik de motor naar de lange rij met andere motoren. We zijn zeker niet de enige die naar boven rijden. Een mooi moment om wat foto’s te maken.

Inmiddels is TT er ook en ik vraag of ik even zal kijken voor een camping. Het is al bijna half vijf en we willen het fiasco van gisteren niet herhalen. Echter, hier bovenop de berg heb ik geen ontvangst. Gelukkig hebben we vandaag een backup. Als we geen camping gevonden krijgen, kamperen we aan de Col du Parpaillon.

Inmiddels zit TT al op de motor en ik zeg tegen hem, rij maar alvast. We moeten even op zoek naar ontvangst om een camping te vinden. Hij begint alvast met rijden, terwijl ik nog mijn helm op moeten zetten en mijn handschoenen aan moet doen. Snel genoeg spring ik op de motor om de achtervolging in te zetten.

Nu heb ik natuurlijk geen gebrek aan vermogen, maar het is daardoor nu goed oppassen geblazen. De bocht uitvliegen is met deze afgronden geen aanrader, niet dat het normaal wel aan te raden is. Ik heb al behoorlijk wat ervaring met het rijden in de bergen en kan mij zodoende net wat gemakkelijker door het verkeer wurmen. Niet veel later rij ik achter TT en wuift hij mij voorbij. Ik voer het tempo weer een beetje op, op jacht naar het internet.

Uiteindelijk moet ik helemaal tot beneden aan de pas rijden om ontvangst te krijgen. Daar bel ik alvast camping Barcelonnette op, deze was mij aangeraden. Helaas hebben ze geen plek meer. Ietsjes verderop ligt er nog een camping, le Fontarache. Hier hebben ze nog één plaatsje zonder stroom, perfect voor ons. Inmiddels is TT er ook al even, dus we kunnen meteen door. Om kwart voor zes zijn we er dan eindelijk.

We krijgen een plekje naast een speeltuintje aangewezen. Een groep motorrijders die niet hadden gebeld en net na ons arriveren krijgen te horen dat er geen plek meer is. We hebben dus echt geluk.

Deze camping is echt een famililie camping, het doet voor mij nostalgisch aan. Van de spelende kinderen heb ik geen last. Het is juist weer eens leuk om terug de bewoonde wereld in te komen. De tent staat binnen no-time, waarna we een duik nemen in het zwembad. Lekker zeg, het water even in na zo’n dagje in de stekende zon.

Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om te koken, dus ik besluit te kijken wat een pizza kost. Het valt mij nog reuze mee, dus ik besluit er eentje te bestellen. Terwijl ze de pizza maken kleed ik mij snel om. Wanneer ik terug kom is de pizza klaar. Bij de tent is TT inmiddels ook klaar met koken. Even rustig eten dus, terwijl de zon langzaam onder gaat.

In de schemer komt er nog een jongen op een KLE500 langs, zo’n nieuwere. We maken even een praatje. Hij wil nog niet echt offroad rijden, heeft de motor nog niet zo lang en wil het eerste krasje niet riskeren. Wel een erg mooie motor trouwens. Ook een mooie kleur zo in het oranje.

Nog even douchen en dan kruip ik mijn ‘slaapkamer’ in. Het begint nu toch weer behoorlijk af te koelen.

 

[MotoRobin]

DAG 10
Begin: 10.31 (Les Thuiles)
Eind: 19.12 (Tignes)
Gereden tijd: 08.41 uur
Gereden afstand: 288 km (2622 km totaal)
Hoogteverschil: 7431 m
Gemiddelde snelheid: 33 km/h

Spoiler: Route

Rond een uur of acht wordt ik wakker. Vannacht heb ik heerlijk geslapen, zo zonder lawaai. Het is nog erg koud buiten. Ik stuur een appje naar TT en vraag of hij ook al wakker is. Ja, maar het is nog koud dus we willen nog even blijven liggen. We hebben het nog even over mijn tassen t.o.v. van zijn koffers.

Mijn zijtasjes zijn sowieso veel te klein. Daarnaast worden ze behoorlijk vies en doordat je ze op moet rollen, krijg je ze niet open of dicht zonder vieze handen te krijgen. Toch niet erg handig. De grote tas bovenop is ook een gedoe. Er zit ongelofelijk veel in en ik krijg het niet goed ingepakt zonder eerst alles eruit te halen. Ook niet erg handig.

TT heeft koffers en een kleine roltas. Koffers wegen leeg al behoorlijk veel, maar zijn erg gemakkelijk in te pakken. Daarnaast krijg je geen vieze handen als je even iets moet pakken. Ook gaat dat veel sneller en gemakkelijker. Bij de tassen zijn het erg veel handelingen om ze open te krijgen. Vier klipjes en nog klittenband. Het begint duidelijk te worden dat ik misschien toch maar eens koffers moet gaan kopen.

Inmiddels is negen uur en is het al aardig opgewarmd en we voelen het zonnetje op de tent. Tijd om er uit te kruipen. We doen het nog even rustig aan en proberen te genieten van het lekkere weer. Eerst maar eens een ontbijtje. Gisteren had ik nog even broodjes besteld, dus die kan ik vanmorgen op gaan halen.

Dan is het toch tijd geworden om de tent in te pakken. Ik begin er steeds handiger in te worden en al vlot heb ik alles ingepakt. We zijn klaar om te vertrekken. Voor vandaag staat er niet echt een route op de planning. We willen in ieder geval de Col du Parpaillon rijden. Daarna nog een aantal bekende passen in noordelijke richting.

Bij de ingang van de camping bedenk ik mij ineens iets. Mijn stuur staat natuurlijk nog steeds scheef en vroeger als dat zo was bij mijn fiets, zocht ik een lantaarnpaal en boog ik het weer recht. Waarom zou dat met de motor ook niet kunnen? Bij een grote boom probeer ik het en ja hoor, het werkt! Veel had het dan ook niet nodig, maar mijn stuur staat weer recht. Zal mijn spatbord dan weer passen?

Van TT krijg ik de tijd niet om dat uit te proberen. Hij wil graag vertrekken. Oké, geen probleem. Dat spatbord heb ik de afgelopen dagen niet gemist. Al snel zijn we bij het begin van de pas. Het is mooi rijden zo tussen de bomen door en al snel zijn we bij een stroompje. Er is een oude brug, maar die is afgesloten. Die ziet er ook niet echt degelijk uit. Het pad gaat naast de brug door het stroompje. Diep is het niet, dus veel stelt het niet voor.

Inmiddels zijn we ook boven de boomgrens. Lekker in het zonnetje rijden we verder naar de bekende tunnel. Daar zijn we dan ook zo. Er staat nog iemand met een Tenere, die mag je ook wel verwachten op dit soort plekken. Net als de dikke GS’en.

We kijken nog even rond en rijden dan de tunnel in. Hier mis ik dan toch mijn spatbord. Al het water wordt zo mijn gezicht in geworpen, bah. We rijden rustig door. Het voelt niet glad aan, maar dit is niet echt een plek waar ik een schuivertje wil maken. Aan de andere kant stoppen we weer even. Het uitzicht is hier echt geweldig.

Dan rijden we weer verder. Deze kant van de pas is een stuk minder steil en heel gemakkelijk te rijden. Hier zou ik met mijn auto nog wel naar boven rijden. Iets verderop stopt TT even om een fotootje te maken. Ik heb het niet meteen in de gaten en rij door. Terwijl ik tussen de koeien rij, maakt hij een foto van mij.

Een stukje verderop stop ik om op TT te wachten. Nu sta ik klaar om een actiefoto te maken.

Niet veel later bereiken we alweer het einde van deze pas. We stoppen even om te kijken waar we nu heen gaan. Eigenlijk kunnen de motoren wel weer een paar slokken benzine gebruiken, dus daar gaan we naar op zoek.

Deze vinden we in een klein dorpje op de route richting Briançon. Ook is er een supermarkt dus we halen meteen wat eten voor de lunch. Het is inmiddels ook weer tijd om wat te eten. Tijdens de lunch kijken we even of we al een camping kunnen vinden. We willen nog wel wat kilometers maken vandaag dus deze mag niet te dichtbij liggen. We komen uit bij le camping de Tignes. Om hier te komen zullen we door Italië langs camping Gran Bosco rijden.

Maar daar zijn we nog niet. Eerst nog een paar leuke passen. Ik stel Google Maps in op de Col d'izoard en we beginnen weer met rijden. Volgens Google moeten we ineens linksaf slaan, terwijl de borden iets anders aangeven. Ach, weet ik veel. We volgen de navigatie maar. Het blijkt een klein omweggetje te zijn. We mogen even flink klimmen en komen weer op een offroad pad uit. Toch vreemd van de snelste route, maar ook even leuk als afwisseling van het asfalt achter de campers aan.

Niet veel later draaien we weer de weg op richting de Col d'izoard. De pas een een heerlijke weg om te rijden. Er zullen hier veel motorrijders komen, want we spotten een aantal fotografen in de berm die foto’s van ons beginnen te maken.

Niet veel later rijden we weer Italië in, maar niet voor lang. Bij Susa draaien we weer af om de pas richting Frankrijk te pakken. Het blijkt een prachtige brede weg te zijn met goed asfalt en heerlijke bochten. Daarnaast is er ook een erg mooi stuwmeertje.

Via de Col de l'Iséran zijn we dan al snel bij de camping. Eerst zetten we eens de tent op. Tijdens het koken hebben we het over morgen. Er is niet veel meer van de Alpen te zien en we hebben onze zinnen inmiddels gezet op thuis. Al snel komen we tot de beslissing dat we morgen naar huis gaan. Voor mij is het net iets meer dan 1000 km, voor TT nog zo’n 1200.

We vinden het beiden niet erg prettig om samen een groot stuk snelweg te rijden. Het kost meer energie en aangezien we toch niet met elkaar kunnen praten, heb je er ook niet veel aan om samen te rijden. Misschien bij de pauzes, maar die zullen we toch alleen maar tot het minimale beperken, zowel qua aantal als tijdsduur. Goed, het is dus besloten. Morgen zullen onze wegen zich scheiden.

Inmiddels heb ik mijn eten op en het is nog licht. Gezien mijn ervaring vandaag in de tunnel, wil ik toch graag mijn spatbord terug plaatsen. Er zijn hier geen stenen om het voorwiel van de grond te krijgen. Ik kijk even rond en vind een aflopend stukje naast het paadje. Ik zet de motor er middels de middenbok zo neer dat het voorwiel van de grond blijft staan. Dan is het wiel er zo uit.

Ook maakt TT nog even een foto van mij.

Het wiel zit er al snel weer in en alles past zoals het ooit gezeten heeft. Niets staat meer scheef en het spatbord loopt niet meer aan, perfect. Ook poets ik nog even de verlichting. Die ga ik morgenvroeg nodig hebben.

Al snel gaat de zon onder en ik weet nog twee mooie plaatjes te maken.

Het is tijd geworden om te douchen. Dit zijn gewoon een aantal containers die op de camping zijn neergezet. Nogal klein van binnen, maar er is tenminste wel warm water. Tijdens het afdrogen valt ineens de verlichting uit. Hmm, dan is het toch wel erg donker ineens. Ik zet de deur maar open om nog een klein beetje omgevingslicht te hebben. Weer aangekleed loop ik snel richting de tent.

Het gras blijkt al goed nat te zijn. Bij de tent aangekomen zijn mijn sokken dan ook weer lekker vochtig. Achja, morgen doe ik toch een nieuw paar aan. In de tent baal ik even, ik heb zelfs de binnentent er nog niet ingehangen. TT Appt dat hij morgen de wekker op zes uur zet. Dat is mij toch wel erg vroeg, maar ik beloof op te staan voordat hij vertrekt. Snel hang ik de binnentent er nog even in, richt ik de slaapcabine in en bekijk ik nog even de route voor morgen. Dan is het toch echt tijd om naar bed te gaan.

 

[MotoRobin]

DAG 11
Begin: 07.05 (Tignes)
Eind: 17.08 (Helden)
Gereden tijd: 10.03 uur
Gereden afstand: 1009 km (3631 km totaal)
Hoogteverschil: 4366 m
Gemiddelde snelheid: 100 km/h

Spoiler: Route

Om half zeven wordt ik wakker. Het is een kort nachtje geweest en het is toch zo lekker warm in de slaapzak. Het is goed merkbaar dat we in de bergen zijn, want het is echt nog goed koud buiten. Ik hoor dat TT zijn tent op aan het rollen is. Shit, dan moet ik er toch uit.

Hij is inderdaad zo goed als klaar om te vertrekken. Ik bedank hem voor de leuke vakantie en we nemen afscheid. Dat was het dan, we zijn weer alleen.

Binnen een half uur heb ik ook alles ingepakt en ben ik klaar om te vertrekken. Ik gooi het afval nog even in de container en dan ben ik ook onderweg. Zonder te hebben ontbeten, dat doe ik wel bij de eerste tankstop.

Een hele tijd geleden heb ik in Nederland een proefrit gemaakt om te kijken hoe het lange afstand rijden gaat. Dat bleek mij goed af te gaan, 900 km in een rondje Nederland in twaalf uur tijd. Dat was goed te doen. Nu moeten we iets verder.

Het is nog donker en we mogen eerst nog wat door de bergen cruisen. Eigenlijk wel lekker, zo zonder ander verkeer. Ik rij net langs de Saint Bernard pas, gisteren heb ik nog over zitten twijfelen of ik niet de pas mee zal pakken om via de Mont Blanc tunnel weer terug Frankrijk in te gaan. Het zou zelfs een stukje sneller zijn en ik zou Lyon kunnen vermijden. Echter, die tunnels zijn mij veel te duur.

Al snel rij ik op een grotere weg. Het begint ook iets drukker te worden. Het is ook dinsdag dus mensen zullen weer naar hun werk gaan. Het tempo zit er inmiddels goed in. Ik probeer mezelf wel netjes aan de maximum snelheid te houden. Grappig dat er zo weinig anderen zijn die die snelheid rijden.

Niet veel later en net voorbij Chambery is de tank te leeg om het volgende tankstation te halen. Het is inmiddels ook al negen uur en ik heb er ongeveer 150 km op zitten dus een mooie tijd om te stoppen. Ze hebben hier maar een raar systeem om te tanken. Je moet eerst naar binnen om te betalen. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt dus ik denk dat het hetzelfde werkt als de onbemande pompen in Nederland. Ik pak een paar broodjes uit het schap en loop naar de kassa toe. Daar geef ik aan dat ik ook wil tanken. Hij vraagt hoeveel? Ja weet ik veel, zo vol mogelijk. Nee hij moest een exact getal hebben, maar sprak natuurlijk geen Engels. Na wat gedoe zeg ik dan maar 15 liter, dat moet zeker passen en dan maar iets eerder stoppen de volgende keer.

Bij de pomp blijkt meneer €15 geselecteerd te hebben. Nou, zoveel liter is dat niet. Dan zie ik links van mij een onbemande pomp met pin-paal staan. Toch even proberen en ja hoor, dit werkt zonder gedoe. Ik gooi de tank vol en ga op de parkeerplaats staan. Snel even een broodje naar binnen werken. Na een klein kwartier en een paar appjes naar het thuisfront rij ik weer verder.

Het kilometers vreten gaat mij lekker af. Al snel kom ik bij de eerste Péage. Van tevoren had ik al mijn pinpas in mijn rechter broekzak gestopt en mijn creditcard in mijn linker. Zo snel vinden wat ik nodig heb zonder eerst nog met een portemonnee te moeten kloten. Nog rijdend doe ik mijn handschoenen uit en ik ga er een beetje op zitten. Die wil je natuurlijk niet verliezen hier. Bij het tolpoortje trek ik een kaartje en die stop ik snel bij mijn pinpas. Al wegrijdend doe ik een voor een mijn handschoenen aan, waarna ik weer door kan. Op deze manier verlies ik eigenlijk zo goed als geen tijd met de tolpoortjes t.o.v. het overige verkeer, top.

Mijn volgende stop is een stukje onder Dijon. Het is inmiddels elf uur en ik heb er alweer 230 km op zitten sinds de laatste stop. Het schiet dus goed op. Ik wil nog snel door, dus nog zonder af te stappen gooi ik de tank vol. Met vijf minuten rij ik weer verder.

Het is lekker weer. De zon schijnt, maar niet te fel. Het is warm, maar niet heet. Heerlijk zo. Nog een aantal keer rij ik door de tolpoortjes. Telkens op dezelfde manier, gaat lekker zo. Na nog eens 240 km stop ik net na een uur vlak voor Nancy. Normaal kan ik wel zo’n 300 km uit een tank halen, maar met deze snelheden draai ik maar een paar duizend toeren onder het maximum in de hoogste versnelling. Daarnaast geeft de bagage natuurlijk ook wat extra weerstand. Ik rij dus niet bepaald zuinig, maar dat geeft niet. Ik ga naar huis.

Terwijl ik sta te wachten bij de kassa, stuur ik TT een berichtje. Schiet het bij jou lekker op? Hij zal wel aan het rijden zijn, want ik krijg geen reactie. Ik eet snel mijn lunch op en stap weer op de motor. Twintig minuten later krijg ik een berichtje terug. Hij is ook net voor Nancy aan het lunchen. Volgens mij ben ik hem dan al voorbij, waar dat is gebeurt zou ik niet weten. Wel weet ik dat hij gisteren aangaf met een gangetje van 100 km/h naar huis te rijden. Dan rij ik toch wel een stukje sneller.

Een kwartiertje later krijg ik nog een berichtje, de accu is plat en hij krijgt hem niet aangeduwd. Terwijl hij op de ANWB wacht, rij ik Luxemburg in. Wanneer ik België in rij, krijg ik nog een paar berichtjes. Hij heeft een aantal foto’s gevonden van de fotografen op de Col d'izoard. Ik heb geen zin om ze te kopen, dus zal ze er hier ook niet bij plaatsen.

In België begin ik hem toch een beetje te knijpen. De tank begint goed leeg te raken, maar er komt maar geen tankstation. Ik begin wat snelheid te minderen, geen idee waar het volgende tankstation is. Om kwart voor vier, na 280 km, is er dan toch een tankstation. Ik sta bij Luik, net voor de bekende afdaling.

Nu kan ik ook even reageren op TT. Hij blijkt nog steeds te wachten op de wegenwacht. Balen zeg! Ik suggereer dat hij iemand met startkabels zoekt, maar dat heeft volgens hem geen nut als de dynamo het niet doet. Verder kan ik ook niets voor hem betekenen. Ik laat het thuisfront weten dat ik bij Luik ben en vanavond mee hoop te eten. Snel stap ik weer op de motor.

Door de overstromingen van de afgelopen tijd zijn er flink wat opstoppingen in Luik. De navigatie stuurt mij door het oostelijke deel van de stad. Het zijn geen leuke wegen als je net 900 km snelweg hebt gereden, maar ik sta tenminste niet in de file. Al snel rij ik weer op de snelweg, bijna in Nederland.

Altijd wanneer ik Nederland in rij, krijg ik zo’n gevoel weer thuis te zijn. Het is dan ook niet meer ver naar huis, één van de voordelen van in Limburg wonen.

Bij Maastricht rij ik de tunnel door, goed oplettend dat ik niet te hard rij. Je zou maar gepakt worden door de trajectcontrole. Nog even over de A2 en dan ga ik er bij Grathem af. Vanaf hier is het nog maar een half uurtje binnendoor tot ik thuis ben. Om iets over vijf rij de motor achterom. Dat was het dan, ik ben weer thuis!

Eigenlijk voel ik mij nog topfit. Dat had ik niet verwacht na 1000 km. Het verkeer zat dan ook goed mee en ik heb er dan ook maar tien uur over gedaan. Zo lang reden we wel vaker op een dag.

Ik stuur nog even een berichtje naar TT. Een half uurtje later krijg ik er eentje terug. Wat blijkt? Een boutje van zijn accu was los. Ja, dan is het niet gek dat de motor niet meer wil starten. Had toch maar voor die startkabels gevraagd, dan was je er al veel eerder achter gekomen denk ik. Rond kwart over tien is ook hij eindelijk thuis. Dat valt mij eigenlijk nog wel mee. Hij heeft veel tijd verloren met die accu. Dan is het zo ver, de vakantie is voor ons nu ook echt afgelopen.



Tot slot
Dagen op reis: 11
Gereden tijd: 96.51 uur
Gereden afstand: 3631 km
Hoogteverschil: 46339 m
Gemiddelde snelheid: 37 km/h
Brandstof: ~ 208 L
Kosten: ~ €700


Wat een trip was dit zeg! Ik heb echt genoten van de wegen en paden die we hebben bereden. Wat zeker mee heeft geholpen bij dit avontuur was het goede gezelschap. TT, je bent echt een toffe gast en bedankt voor de geweldige dagen!

We hebben heel wat kilometers gereden, maar de kosten vallen mij juist erg mee. Zeker gezien meer dan de helft van die €700 op is gegaan aan benzine. Nog geen €30 per dag exclusief de brandstof. Motorkamperen kan dus ook erg goedkoop zijn.

Dit smaakt in ieder geval naar meer. Meer TET, meer bergpassen, meer motorrijden!

Het schrijven verliep een stuk gemakkelijker dan ik van tevoren dacht. Misschien komt het ook wel doordat ik alweer snak naar de volgende vakantie en op deze manier het vakantiegevoel weer een beetje probeer terug te krijgen. Voor mij is dat zeker gelukt, hopelijk voor jullie ook.