Reisverslag 2014, Rondje Oostzee

Frazer

Happy Misfit
Donateur
4 apr 2007
10.650
16.217
Koog aan de Zaan
Ja je leest het goed in de titel, en nee het is geen oud omhoog gekickt topic. Een nieuw verslag van een oude reis. Ik heb nog wat oude verslagen die ik nooit heb geplaatst, dus om de deprimerende dagen van deze winter herfst een beetje door te komen zal ik een begin maken ze hier te plaatsen. In dit geval dus een verslag uit 2014. De motor heb ik nog steeds, maar toch is het alweer bijna 6 jaar geleden. De tijd vliegt.

Na vele jaren Alpen, Pyreneeën en andere meestal bergachtige gebieden werd het dit jaar maar eens tijd voor wat anders. Scandinavië trekt al jaren, maar toch is het er nog nooit van gekomen. Tijd om daar eens verandering in te gaan brengen. De Noordkaap wordt het niet, die staat wel op het lijstje maar schuif ik nog even vooruit tot ik iets meer tijd heb.

Na wat brainstormen krijgt het plan wat vorm, het wordt een rondje Oostzee. Door Zweden omhoog naar de Poolcirkel, oversteken naar Finland en dan weer afzakken naar het zuiden. Oversteken naar Estland, de Baltische staten doorkruisen, en dan weer terug. In het kader van “nu we er toch zijn” nog even wat steden meepakken, en dan is het toch best een gevarieerd rondje. Alle landen, afgezien van Duitsland, zijn nieuw voor me. Omdat ik niet onbeperkt tijd heb, en ook geen zin heb lange halen snelweg, kies ik zowel voor de heen als voor de terugweg voor een overtocht met de ferry. Te beginnen met Kiel-Göteborg. De overtochten zijn wel geboekt, verder staat het schema niet vast. Uiteraard ga ik kamperen, alleen bij slecht weer misschien een hut, we zullen zien!


Donderdag 29 mei 2014, Dag 1

De laatste spullen pakken, motor beladen en klaar maken voor vertrek. Het weer werkt om te beginnen al niet echt mee, het is slechts een graad of 10 en er valt een dikke motregen. Voorspelling is wel dat het in de loop van de dag vanuit het noorden droog wordt, en laat ik nou net die kant op gaan. Ik hoop dus dat ik “de loop van de dag” iets eerder bereik.

Om 8 uur ben ik klaar voor vertrek. Altijd even dat kriebeltje in de buik, gezonde spanning. Niks vergeten? Je kent het wel. Vanmiddag vanaf 17:00 uur kan ik in Kiel inchecken voor de boot. 580 kilometer rijden, dus tijd genoeg. Snelweg is niet echt mijn hobby, maar vandaag moet het even. Rustig aan beginnen, weer even wennen aan die beladen motor, en twee gloednieuwe banden op een nat wegdek werken ook niet erg mee aan het vertrouwen.

Klein stukje A8, en dan direct de langste snelweg van NL, de A7 op, die ik helemaal van begin tot eind mag afrijden. Het is fris en de motregen blijft er ook nog even bij. Al snel geeft de thermometer op de motor -10 aan. Nou is het wel fris, maar -10 is wel erg extreem, dus de thermometer is het eerste mankement deze reis. Hopen dat het daarbij blijft.

Aan het begin van de afsluitdijk wordt het gelukkig droog, en naar later zou blijken bleef dat ook de rest van de dag zo. Er staat wel een stevige zijwind, wat het rijden op de afsluitdijk er niet veel prettiger op maakt. Witte schuimkoppen klotsen tegen de dijk aan, maar het is droog en dat is al heel wat. Tegen het einde van de afsluitdijk beginnen zich zelfs al wat droge sporen op de weg af te tekenen. Nog niet echt vakantieweer, maar het gaat de goede kant op.

Voorbij Groningen zoek ik een parkeerplaats, de eerste 200 kilometer zitten erop. Er staat nog steeds een harde en koude wind en ik heb het inmiddels ijskoud gekregen. Toch maar even wat extra kleding tevoorschijn toveren. Heel slim dat ik mijn softshell en winterhandschoenen onderin de bagage heb gestopt, dus ongeveer alles moet uit de koffers. Ik had ze meegenomen voor eventuele kou in het Noorden, maar daarbij had ik niet echt verwacht ze in Groningen al nodig te hebben.

Ik wacht nog even met tanken tot ik de Duitse grens gepasseerd ben. De brandstofprijzen in NL bevinden zich op dat moment op een historisch hoogte/dieptepunt van tegen de 2 euro per liter, dus voor 30 cent verschil loont het wel de moeite om even door te rijden. Hoewel ik normaal makkelijk 400km per tank rij, is het met volle belading en sterke tegenwind over de snelweg wel een ander verhaal. Mijn trouwe eencilinder moet alle 48 paarden laten aanrukken om tegen de wind in te boxen, dus de eerste Duitse pomp net over de grens bij Nieuweschans komt als geroepen.

Met een volle tank rij ik na nog een 5 minuten in Duitsland gelijk de file in. Hoewel ik weet dat het niet is toegestaan om er tussendoor te rijden ga ik toch echt niet aansluiten. Gelukkig is het maar een klein stukje en zit ik al snel weer op tempo. Het valt me op dat ik onderweg heel veel Harleys tegenkom, die zullen vast ergens een meeting hebben. Rond 13:00 uur een stop voor de lunch, bak koffie en een broodje, en gelijk ook de tank weer even vol. De rest van de route voorloopt zonder bijzonderheden. Ik schiet al lekker op, dus ik kan rustig aan doen. Het is nog steeds koud, maar ik ben al lang blij dat het droog is.

Om 15:00 uur sta ik voor de terminal van de Stenaline in Kiel. Veel te vroeg, want de incheck opent pas om 17:00. Bij pomp gooi ik nog een keer de tank vol, en haal wat eten en drinken voor tijdens de overtocht. Dan rij ik een stukje de haven van Kiel in, en stop bij een bankje langs het water. Mooi uitzicht over de baai van Kiel, en het is zowaar een soort van mooi weer geworden. Het is trouwens Hemelvaartsdag vandaag, en in Duitsland geven ze daar blijkbaar meer aandacht aan dan bij ons. Overal lopen groepjes jongeren in redelijk beschonken toestand. Ze slepen bolderkarren met radio’s en natuurlijk veel bier met zich mee.

DSC02105.JPG


Tegen een uur of 5 rij ik weer naar de terminal en sluit me aan in de rij motoren die er al staan. Er staan al aardig wat motoren, terwijl het toch nog vrij vroeg in het seizoen is. Na de incheck mogen de motoren ook vrijwel meteen aan boord. Er liggen ruim voldoende spanbanden, dus op het gemakje zet ik de motor goed vast. Klein tasje met spullen voor onderweg ligt al bovenaan in de koffer, dus ik kan gelijk door naar het passagiersdek. Een heleboel trappen verder sta ik zwetend in motorpak voor mijn hut, maar de elektronische sleutel blijkt niet te werken. Weer een paar trappen naar de informatiebalie, nieuwe sleutelkaart en alle trappen weer omhoog voordat ik eindelijk naar binnen kan.

DSC02111.JPG


Ik dump mijn spullen in de hut, trek wat makkelijkere kleding aan en loop een rondje over het schip. Ik ga veel met de boot naar de UK dus nieuw is het niet, maar ik vind zo’n overtocht altijd wel bijzonder. Boven op het dek is het druk en hoewel de wind nog koud is schijnt de zon volop. Ik kijk hoe we uitvaren en koers zetten naar open zee. Na wat eten in het restaurant zit ik nog even de genieten op het buitendek. Achter een glazen wand in de zon is het goed vol te houden. De zee is kalm en je merkt eigenlijk niet eens dat je op een boot zit. In de verte zijn de Deense eilanden te zien, en we zitten zelfs zo dichtbij dat mijn telefoon het Deense netwerk oppakt. Aan het einde van de avond krijg ik nog een prachtige zonsondergang te zien, en dat terwijl de dag zo bewolkt begon. De eerste dag zit erop, morgen begint het echt!

DSC02115.JPG



DSC04051.JPG



Vrijdag 30 mei 2014, Dag 2

Ik ben vroeg wakker, maar ik heb redelijk goed geslapen. Eerst maar eens kijken hoe het er buiten uitziet. Het schip is blijkbaar nog in diepe rust, want er is weinig volk te zien. De lucht is strakblauw, dat is een goed teken. Nog geen land in zicht, alleen wat andere scheepvaart. In de bar haal ik een bak koffie en brood had ik nog bij me. Intussen wordt het ook wat drukker aan boord, en een uur voor het aanmeren komt er land in zicht. De eerste indruk van Zweden ziet er goed uit, rotsige kusten en allemaal kleine eilandjes. Langzaam lopen we de haven van Göteborg binnen. De zon schijnt volop en ook de temperatuur is een stuk verbeterd ten opzichte van gisteren. Ik begin het in mijn motorpak zelfs al behoorlijk warm te krijgen. Al snel worden de passagiers met eigen vervoer omgeroepen om naar de voertuigdekken te gaan. De motor staat er nog perfect bij, maar de zee was zo rustig dat hij waarschijnlijk ook wel was blijven staan als ik hem niet had vastgezet. Waar de motoren gisteren nog als eerste aan boord mochten, kunnen we nu pas als laatste van boord dus ik moet helaas even wachten. Eenmaal buiten staat het hele terrein nog vol met wachtende auto’s. Waarom is me niet duidelijk maar er zit weinig gang in. Zonder rijwind in de volle zon zit ik behoorlijk te zweten op de motor. Bij het hek wordt het oponthoud duidelijk, alcoholcontrole van de politie. Ik drink sowieso geen alcohol, dus niks aan de hand voor mij.

DSC02131.JPG


DSC02139.JPG


Eenmaal van het terrein zoek ik op de Garmin eerst nog even de dichtstbijzijnde pinautomaat om Zweedse kronen te halen, maar daarna kan ik eindelijk op weg. Om de drukte van de stad uit te komen pak ik eerst een kilometer of 30 snelweg voordat ik de binnenwegen opzoek. De route heb ik op de kaart globaal uitgestippeld en zet ik met wat viapunten handmatig over in de Garmin. Vooraf routes maken vind ik teveel gedoe, kost tijd en ik heb er gewoon geen zin in, en dit geeft me ook de mogelijkheid om af te wijken als ik dat wil. Vandaag ga ik naar Stockholm, met ruim 500km toch een stevige rit.

De wegen zijn mooi en goed, de omgeving licht glooiend met vooral veel bossen. Je houdt ervan of vind het niks, ik hoor tot nu toe bij de eerste groep. De maximumsnelheid ligt vrij laag, en hoewel ik zelf zeker geen snelle rijder ben zit je er op een lange rechte weg toch snel overheen. Goed blijven opletten dus, want er staan hier bijna meer flitspalen dan bomen. Kennelijk staat er ook de doodstraf op het negeren van een stopbord, want hoewel de weg over grote afstand te overzien is stopt iedereen netjes en blijft bijna zolang staan dat er juist verkeer aankomt. Kort samengevat rijden de Zweden hier echt als slakken, en terwijl ik helemaal geen haast heb begin ik me er toch aan te irriteren. Wij zouden het zondagsrijders noemen, maar ze hebben hier gewoon geen haast. Het is wel lekker om mijn gehaaste levensstijl los te laten, maar het heeft even tijd nodig.

De eerste gravelwegen komen in zicht, en dat is ook wel waar ik voor gekomen ben. Het is schitterend rijden door het bos, maar door de droogte wel erg stoffig. Midden in de natuur, precies waar ik me thuis voel. Rond de middag haal ik een zak krentenbollen van de appie uit de koffer, dus de lunch is rond. In het bos en met alleen fluitende vogels om je heen, wat wil je nog meer.

DSC02142.JPG


Helaas valt me na de lunch op dat de lucht steeds meer begint te betrekken. De bewolking wordt dikker maar het lijkt voor alsnog droog te blijven. Lijkt, want uiteindelijk begint het toch te spatten. Nog niet hard, maar ik neem me voor om dit keer eens niet te lang te wachten met aantrekken van mijn regenpak. Beter een keer teveel dan te weinig. Mijn pak is prima waterdicht, maar anders zit ik vanavond met al die natte zooi in mijn tentje. Helaas blijkt dat ik mijn regenpak niet voor niks aan heb, want het begint steeds harder te regenen. Het is blijkbaar lang droog geweest, want er ligt veel wit schuim op de weg. Oppassen dus!

Omdat het weer alleen maar slechter lijkt te worden, en ik nog lang niet in de buurt van mijn voorgenomen eindpunt van de dag ben zoek ik wat grotere wegen op. Vandaag wil ik Stockholm halen, dan kan ik morgen een dag de stad bekijken. Als ik alles binnendoor blijf rijden gaat het wel heel lang duren vandaag. In de stromende regen zit ik zeker 30km achter een vrachtwagen. Niemand haalt hier in en door het slechte weer is de weg moeilijk te overzien dus ik blijf er maar achter. Wel kent de chauffeur blijkbaar goed de weg, want hij heeft de gang er aardig inzitten. Op gepaste afstand volg ik maar. Ik baal wel van de regen, de dag begon zo mooi!

Als ik de drukte van Stockholm nader zoek ik ook voor het laatste stuk weer even de snelweg op, dat geeft het minste oponthoud door drukte. Het laatste stuk schiet lekker op en rond 18:00 ben ik op de stadscamping van Stockholm. Onder mijn regenpak is alles gelukkig nog droog, maar door het vuil en de spray op de wegen zit ik onder het zand. Het is helemaal wit uitgeslagen en ik zie er uit als een zombie. Ik zoek een plekje op de camping en begin de spullen af te laden. Dan pas valt me op dat de twee caravans waar ik tegenover sta Nederlands blijken te zijn, en gelijk wordt ik uitgenodigd voor de koffie. Dat laat ik me na een paar uur in de stromende regen geen tweede keer zeggen, dus ik neem het aanbod graag aan. Ze zijn al een paar weken in Zweden en dit is de eerste verregende dag die ze hebben. De voorspelling voor de komende dagen is beter, dus daar hoop ik dan maar op.

Na de koffie snel mijn tent op zetten, en vanuit de andere NL caravan wordt me een hamer gebracht want de grond is keihard. De eigenaar van een Zweedse caravan achter me komt ook even een praatje maken en de motor bekijken. Omdat ze de komende nacht nog meer regen voorspellen en hij toch een paar dagen weg gaat mag ik ook wel in zijn caravan slapen. Ik bedank voor het aanbod, ik red me prima in mijn tentje, maar als dit het voorbeeld van Zweedse gastvrijheid is dan zit het wel goed!

In het kleine afhaalrestaurantje haal ik wat te eten, want het is inmiddels al 20:00 uur geweest. Na het eten duik ik de sauna van de camping in om even bij te komen van de dag. Later op de avond is wordt het gelukkig droog en loop ik nog een klein rondje over de camping. Het ligt aan mooi meer met een zwemstrand, maar helaas is het daar nu even niet het weer voor. Om 23:00 uur zoek ik na een vermoeiende dag mijn bed op, het is mooi geweest voor vandaag.

DSC02196.JPG
 
Zaterdag 31 mei, Dag 3

Vannacht heb ik het een aantal keer horen regenen, maar als ik om 7 uur wakker word lijkt het droog. Te vroeg gejuicht helaas, want als ik de tent open rits valt er een dikke motregen en dat hoor je niet op het tentdoek. Om half 8 haal ik in het campingwinkeltje wat verse broodjes en de bialetti gaat op het vuur. Een beetje opschieten, want ik ga vandaag de stad in dus ik wil niet teveel tijd verdoen.

Op 500 meter lopen van de camping ligt een metrohalte. Na 20 minuten in de metro stap ik uit in hartje centrum van Stockholm, halte Gamla Stan (= Oude Stad). Het motregent nog een beetje, maar daar laat ik me maar niet door tegenhouden vandaag. Stockholm is gebouwd op meerdere eilanden en wordt daardoor ook wel het Venetië van het Noorden genoemd. Via verschillende bruggen zijn de eilanden met elkaar verbonden. Omdat het nog een beetje spat besluit ik eerst een museum te bezoeken.

DSC02149.JPG


DSC02147.JPG


Het Vasa museum is Zweedse trots en eigenlijk bijna verplichte kost als je in Stockholm bent. Er staat een flinke rij voor de deur, maar het loopt redelijk snel naar binnen. Het museum gaat over het in 1628 gezonken oorlogsschip de Vasa. Dit zeilschip moest het vlaggenschip van de Zweedse Marine worden en zou onverslaanbaar zijn. Helaas voor de Zweden zonk het schip al op zijn eerste reis, na nog geen zeemijl te hebben gevaren, in de haven van Stockholm. Wegens een constructiefout bleef het water niet helemaal buiten de deur en was het snel afgelopen met het schip. Destijds had men niet de middelen om het schip te bergen en in de loop der jaren is het vergeten. In de jaren 50 van de vorige eeuw werd het wrak gelokaliseerd, en na maar liefst 333 jaar op de bodem van de zee te hebben doorgebracht in 1961 geborgen. Het bijzondere aan het schip is dat het uitzonderlijk goed bewaard gebleven is en in zijn geheel te bezichtigen is. Grote hoeveelheden prachtige houtsnijwerken en versieringen aan het schip zijn nog helemaal origineel, en zelfs delen van kleding en schoeisel van de opvarenden werden nog teruggevonden. Een leuk museum, en bijzonder dat het er na zo’n lange tijd op de zeebodem nog zo goed uitziet.

DSC02170.JPG


Als ik het museum weer uitkom is het gelukkig droog en breekt zelfs af en toe de zon door. De rest van de dag slenter ik een beetje door de stad. Stockholm is erg mooi, veel oude gebouwen en vanwege de ligging op vele eilanden heb je overal een mooi uitzicht naar het volgende eiland. Het toeristenseizoen is nog niet echt begonnen dus het is rustig, weinig autoverkeer en lekker overzichtelijk. Ik ben geen stadsmens, maar toch heb ik het wel naar mijn zin hier. In de oude stad veel mooie gebouwen, kerkjes en het koninklijk paleis, en leuke kleine winkelstraatjes. Alles omringt door water waar van alles voorbij komt, van watertaxi’s en plezierbootjes tot ferry’s en cruiseschepen. Het is absoluut de moeite waard om te bezoeken. Ze zeggen wel eens dat Stockholm de mooiste stad van het noorden, en zelfs een van de mooiste van de wereld is. Nou heb ik niet veel vergelijkingsmateriaal, maar een mooie stad is het zeker.

DSC02182.JPG


DSC02188.JPG


DSC02190.JPG


Rond 17:00 uur heb ik het wel weer gezien en pak in de metro weer terug naar de camping. Bij de supermarkt naast de metrohalte haal ik wat te eten voor vanavond en ga dan weer terug naar de tent. De zon schijnt nog lekker, dus ik kan wat natte spullen van gisteren drogen. Langs het meer op de camping zoek ik een mooi plekje en zit even te genieten van de rust en natuur. Ik ga nog maar eens de sauna in, die heb je tenslotte niet elke dag tot je beschikking. In de loop van de avond krijg ik nog een prachtige ondergaande zon te zien, waarna ik moe van de dag mijn bed weer opzoek. Morgen gaan we weer verder.

Zondag 1 juni 2014, Dag 4

De zon schijnt lekker op de tent als ik wakker word, dat is alvast een goed teken. Broodjes halen, koffie zetten en ontbijten, en daarna alles weer inpakken. Alles moet zijn plek in de koffers weer even vinden, maar na een paar dagen wordt dat vanzelf wel weer automatisme. Om 10 uur rij ik de camping en af en ga ik eerst weer een stukje de snelweg op, dat is toch de makkelijkste en snelste manier om uit de drukte van de stad te komen. Het is zondag dus rustig op de weg, maar helaas maakt de blauwe lucht al snel plek voor bewolking. Het zal toch niet weer… Gelukkig heb ik dit keer meer geluk, en trekt het na verloop van tijd weer helemaal open. De temperatuur is ook prima, de winterhandschoenen en trui kunnen in de koffer blijven vandaag.

Ik pak voornamelijk binnenwegen en rij over prachtige wegen, glooiend langs meren, bos en akkers, en af en toe zelfs een paar mooie bochten. Het lijkt veel van hetzelfde, maar toch verveeld het me niet. Ik maak nog een paar onverharde uitstapjes door bossen en langs meren, genieten hier! Echte hoogtepunten zitten er niet in, maar het is de natuur en de eenvoud die het mooi maken, ik hou ervan.

DSC02201.JPG


Het laatste stuk van vandaag loopt door een mooi nationaal park. Prachtige wegen en mooie bochten, het gaat echt niet allemaal strak rechtdoor in Zweden, je moet alleen van de hoofdwegen wegblijven. Ze zijn hier wel met de weg bezig dus op sommige stukken heeft het asfalt even plaatsgemaakt voor grind. Op een aantal stukken lijkt het wel van dat grove spoorweggrind, en het ligt er waarschijnlijk pas net dus het is nog niet echt aangereden. Beetje lastig dus met de motor, zeker in bochten. Ik knijp hem een beetje want er zitten echt scherpe stenen tussen en ik wil hier geen band lek rijden. Nergens natuurlijk, maar hier zeker niet. Over een stuk van 150km kom ik slechts een stuk of 10 auto’s tegen, dus het is redelijk uitgestorven.

Om 18:00 uur is het een mooie tijd om te stoppen bij een camping in Ljusdal. Wildkamperen mag hier natuurlijk ook, maar ik ben toch meer van de campings. Het hoeft niet luxe te zijn, maar een beetje voorzieningen vind ik toch wel fijn. Een erg leuk Zweeds meisje bij de receptie helpt me, maar zodra de eigenaresse van de camping aan komt lopen en mijn paspoort ziet gaat ze gelijk over in het Nederlands. Dat zal je altijd zien, die Nederlanders heb je ook overal. Ik zet snel de tent op, en doe even een handwasje met wat kleding. De zon schijnt nog volop en de dagen zijn lang in de Zweedse zomer, dus dat droogt nog wel.

DSC02207.JPG


Na het eten loop ik nog een rondje door de omgeving, ook hier weer een prachtig meer langs de camping. Er zijn zelfs nog kinderen aan het zwemmen, maar mij is het toch een beetje te fris. Later op de avond komt er nog een Nederlandse motorrijder aan op de camping, maar hij verblijft in het huis van de eigenaren dus zal vermoedelijk wel familie of een bekende zijn. Verder is het rustig op de camping, het vakantieseizoen is nog niet begonnen, dus veel aanspraak is er nog niet.

DSC02211.JPG
 
Laatst bewerkt:
Maandag 2 juni 2014, Dag 5

Ik ben om 7 uur wakker, maar omdat ik pas vanaf 08:30 uur broodjes kan krijgen probeer ik voor die tijd toch alvast wat spullen in te pakken. Inmiddels blijkt dat de motorrijder van gisteravond toch zijn tentje nog heeft opgezet, en hij komt even een praatje maken. Het blijkt een controleur van de ASCI te zijn en hij wil me interviewen over mijn verblijft op de camping. Ik vind het best, maar veel valt er niet te beoordelen na één avond en nacht op de camping. De vragenlijst is zo afgewerkt, maar dan raak je aan de praat over motoren en vakanties en ben je zo weer een uur verder. Mijn plan om vroeg te vertrekken kan gelijk de prullenbak in, maar het is vakantie en sociale contacten horen er ook bij.

Rond 10 uur ben ik weer klaar voor vertrek. Vannacht is het toch de bedoeling om te gaan wildkamperen, dus ik neem vanaf de camping vast wat extra water mee. Eerst even tanken, bandenspanning nog even iets hoger zetten want de banden lijken me vrij hard te slijten. Ook maar even een spons over de verlichting, want door het stof op de gravelpaden is er van de achterkant van de motor vrij weinig te herkennen.

Het weer is ook vandaag weer prima en de route is prachtig. Al snel krijg ik weer gravelwegen, en veel ook. Meer dan 100km achter elkaar kom ik geen asfalt tegen. Schiet niet echt op, maar het is wel prachtig. Ik kom wel wat verkeer tegen, maar waan me toch redelijk in de middle of nowhere. Het is alleen oppassen voor de grote bomentrucks, want die hebben de gang er lekker inzitten en laten grote stofwolken achter. Zo rij ik uren achter elkaar door de prachtige natuur, bossen, meren en grote rivieren. Ik heb het al eerder gezegd, maar ik hou ervan. Ik stop nog bij een oud kerkje langs de route. Van binnen versierd met allerlei houtsnijwerken. Wie denkt de foto te herkennen heeft gelijk, want ik gebruikte hem al eens in het Rara waar was ik topic.

DSC02212.JPG


DSC02221.JPG


DSC02222.JPG


Als ik de stad Umea nader wordt het weer wat drukker, dus via de snelweg steek ik er even voorbij. Als ik langs de Mac kom besluit ik hier maar even wat te eten, de dag loopt al aardig op zijn eind en ik heb wel honger gekregen. Als ik nu vast wat eet kan ik daarna nog even doorrijden. Kan ik meteen via de wifi het thuisfront even op de hoogte stellen, want het is nog voor de tijd van de Europese internetbundels en een buitenlandbundel vind ik zonde van het geld.

Na het eten rij ik nog een stukje door een zoek een plekje om te kamperen. Dat is nog makkelijker gezegd dan gedaan, want overdag liggen die plekjes voor het oprapen, maar als je wat zoekt dan vind je niks. Langs de meren is het veel privéterrein en is het ook erg drassig dus niet geschikt om te kamperen. Het is een bosbouw gebied, dus de open plekken zijn vaak bezaaid met hout en boomstronken, dus ook niet echt ideaal. Uiteindelijk vind ik toch een plekje, niet zo idyllisch als in de folder, maar het kan er ermee door. Al snel zwermen de muggen om mijn kop en wordt ik helemaal lek gestoken. Ook het aanleggen van een klein vuurtje heeft niet echt het gewenste effect. De muggen zitten nog net niet zelf bij het vuur te bbq’en, maar het scheelt weinig. Dan maar snel de tent opzetten, alles naar binnen gooien en mezelf opsluiten. Het is inmiddels ook al tegen tienen, dus besluit ik maar te gaan slapen, dan zie ik morgen wel weer verder.

DSC02236.JPG



Dinsdag 3 juni 2014, Dag 5

Ondanks dat je al wildkamperend vaak elk geluidje hoort val ik toch redelijk snel in slaap. Het is al licht als ik wakker word, of is het nog licht? Ik kijk op mijn horloge en het is 02:00 uur. Het wordt hier dus niet meer donker, dat is ook wel een bijzondere ervaring. Als ik om 6 uur weer wakker wordt vind ik het wel mooi geweest. Ik lag er toch vroeg in, dus ik ga me klaar maken voor vertrek. Helaas hadden de muggen vandaag ook weinig zin in uitslapen, dus al snel is het weer net zo erg als gisteren. Dan maar even wachten met ontbijten, ik rij eerst wel een stukje verder.

Na een half uurtje rijden stop ik even, doe mijn helm af en jas uit en wacht een paar minuten of de muggen me hier ook weten te vinden. Dat blijkt gelukkig niet het geval te zijn, het verschilt kennelijk nogal per locatie. Brander en bialetti weer uit de koffer en hier dan maar even ontbijten. Ik doe het rustig aan vandaag. De afgelopen dagen heb ik flink wat kilometers gemaakt, dat is meestal ook wel mijn tactiek de eerste paar dagen, maar nu ga ik wat meer relaxen.

DSC02237.JPG


Het is nog vroeg, schitterend weer en windstil, het zorgt voor prachtige weerspiegelingen van de omgeving in de meertjes. Geweldige uitzichten, kan zo in een reisgids. Ik rij rustig, en zie achter me een vrachtwagen naderen. Ik heb geen zin om me te laten opjagen, dus ik laat hem er langs en haak op gepaste afstand weer aan. Terwijl ik er een paar honderd meter achter zit zie ik rechts in het akkerland opeens een groot beest wegrennen. Hij is waarschijnlijk geschrokken van de vrachtwagen. Zo groot als een paard, met een hele aparte manier van lopen, een eland! Ik zie hem stoppen langs de bosrand, en omdat er toch niemand achter me rijdt kan ik meteen stoppen. Hij blijft zowaar staan, zelfs als ik afstap en mijn camera pak. We kijken elkaar aan, en zelfs als ik een stukje op hem afloop blijft hij staan. Als ik te dichtbij kom loopt hij toch het bos in, maar als ik terugloop en weer opkijk komt hij er weer uit. Ik loop weer terug, kijk nog een keer om en hij volgt weer, maar stopt als ik omkijk. Net alsof hij een spelletje speelt. Hele mooie ervaring, en nog op de foto ook. Als ik nog een foto wil maken draait hij zich om en rent het bos in. Ik had vooraf wel gehoopt een eland te zien, ze zijn schuw en je moet geluk hebben, maar het is gelukt!

DSC02238.JPG


DSC02241.JPG


Onderweg stop ik regelmatig even om te genieten van de prachtige natuur met bossen en mooie meertjes. Het is heerlijk weer, en de strakblauwe lucht maakt het natuurschoon alleen maar mooier. Af en toe pak ik wat onverhard mee, maar de doorgaande wegen zijn gewoon geasfalteerd. Ik heb het goed naar mijn zin, echt genieten hier! Het is ook goed te merken dat ik al behoorlijk noordelijk kom. De natuur wordt ruiger en kaler, en de afstanden tussen de dorpjes worden steeds groter. Genietend van de omgeving rij ik verder, tot ik links langs de weg opeens een rendier zie staan. Hij lijkt vlak voor me te gaan oversteken, maar bedenkt zich op het laatste moment gelukkig. Achter me steekt hij over en duikt de bosrand weer in, dus het is te laat voor een foto maar ik weet dat het toch niet bij deze enkeling blijft. Rendieren zijn in Noord-Scandinavië wat koeien en schapen in Nederland zijn. Ze zijn dus niet zeldzaam en horen vrijwel altijd bij een kudde met een eigenaar. Het enige is dat ze hier vrij rondlopen. Ze zijn tot op zekere hoogte gewend aan mensen, dus meestal niet erg schuw.

DSC02259.JPG


DSC02265.JPG


Omdat ik vanmorgen al om 7 uur onderweg was vind ik het even na 16:00 uur wel mooi geweest. Mijn eindpunt van vandaag is het dorpje Overkalix. Wildkamperen is leuk, maar een lekkere warme douche kan ik toch ook wel erg waarderen, dus vannacht weer gewoon een camping. Een prima plek langs een mooie rivier. De camping is pas een paar dagen terug weer opengegaan na de winter, dus het is nog erg rustig. Enkele hutjes zijn bezet, maar ik ben de enige kampeerder. Als de tent staat ruil ik snel mijn motorbroek om voor mijn zwembroek, want het is nog steeds erg lekker weer en ik loop te zweten in mijn pak. Zo in het warme zonnetje ziet de rivier er wel heel aanlokkelijk uit, en ik heb nou eenmaal de eigenschap dat als ik water zie ik er in wil. Het water is ijskoud, en dat is nog een understatement, maar wat dacht je dan in Noord-Zweden, het is nog niet eens zomer. Echt zwemmen kan je het dus niet noemen, maar opgefrist ben ik zeker. Lekker in de zon droog en warm ik weer op.

DSC02273.JPG


Tegen de avond kom ik er achter dat de parkeerplaats van de school achter de camping een soort hangplek blijkt te zijn. De lokale jeugd komt hier samen, auto’s met harde muziek en racen met scooters. Zelfs de camping is niet veilig, want diverse keren komt een jongen op een scooter zijn wheeliekunsten vertonen. Bij het zien van mijn motor neemt de bewijsdrang helemaal de overhand, ik kan er wel om lachen. De jeugd rijdt hier allemaal in oude Volvo’s, maar dan omgekeurd tot landbouwvoertuig met zo’n driehoek achterop. Uiteraard met dikke geluidsinstallaties erin. Hard kunnen ze niet, maar burnouts gaan nog prima… Er is hier in de omgeving natuurlijk helemaal geen fuck te beleven, dus de jeugd moet zichzelf vermaken hier. Denk je rustig in Noord-Zweden te staan. Gelukkig maakt de jeugd het niet te laat en heb ik er verder weinig last van.
 
Laatst bewerkt:
Woensdag 4 juni 2014, dag 7

Ik ben gewend om doordeweeks om 5 uur op te staan, dus meestal kost het wel een paar weken om dat ritme helemaal kwijt te raken. Dit keer ben ik om half 7 wakker, het kan slechter. Ik heb prima geslapen en de lokale jeugd heeft zich gedragen. Ik ga gelijk mijn bed maar uit, dan ben ik lekker op tijd vandaag. Ik ga straks de grens met Finland over, en daar is het één uur later. Dat uur ben ik vandaag op voorhand dus al kwijt. Lekker op tijd beginnen vandaag.

Hoewel ik maar een kilometer of 200 in de planning heb vandaag, kom ik wel een aantal bezienswaardigheden tegen. Echt veel onderzoek doe ik vooraf nooit, maar meestal kijk ik wel even vluchtig of er onderweg iets is wat ik wil bezichtigen. Om te beginnen kruis ik vandaag voor het eerst de Poolcirkel, dus dat is uiteraard even een momentje om bij stil te staan. Maar dat later vanochtend.

Om een uur of 8 ben ik klaar voor vertrek, lever de sleutel van het toiletgebouw in, tank de motor af en ga op pad. Al snel spot ik voor de tweede keer deze reis een eland! Ik zie hem vanuit mijn ooghoek nog net het bos in rennen. De kans dat ik hem nog ga zien is klein, dus ik neem niet de moeite om te stoppen voor een foto.

Ik volg de grensrivier de Torne älv, nu nog aan de Zweedse kant. Na een kleine 100 kilometer vanaf de camping kom ik aan bij de Poolcirkel. Het is nog vroeg, pas een uur of 9, dus de kiosk en het informatiecentrum even verderop zijn nog dicht en ik ben de enige bezoeker. Het is natuurlijk een denkbeeldige lijn, aan de andere kant is de wereld niet opeens anders, maar het is toch een leuke mijlpaal. Ik heb er vanaf huis inmiddels 2698 kilometer opzitten. Bij de Poolcirkel denk je misschien als eerste aan sneeuw en ijs, maar de temperatuur is inmiddels alweer opgelopen tot dik 25 graden.

DSC02278.JPG


DSC02280.JPG


Na de gebruikelijke foto’s stap ik weer op en steek de Poolcirkel over. Al is het dan maar voor even, want vanmiddag steek ik even verderop waarschijnlijk alweer terug over. Ik volg de rivier nog een stukje, voordat ik bij het dorpje Pello de grens met Finland oversteek. Aan de Zweedse kant nog even de laatste kronen uitgeven aan wat eten en drinken, want in Finland hebben ze gewoon euro’s. Deze grensovergang is tevens het meest Noordelijke puntje wat ik op deze reis zal bereiken, want vanaf hier zak ik weer langzaam af naar het zuiden.

DSC02292.JPG


Vanaf de grens is het nog zo’n 100km naar Rovaniemi, de hoofdstad van Fins Lapland. Rovaniemi ligt net iets onder de poolcirkel, en volgens het kerstverhaal woont en werkt de kerstman hier. Maar ik kom niet voor de kerstman, ik kom hier voor het museum Arktikum. Een museum met waarin van alles over Lapland aan bod komt. Natuurlijk oorspronkelijke bewoners, de Sami met hun cultuur, maar ook flora en fauna, het Noorderlicht, en helaas ook de actualiteit van de klimaatverandering die uiteraard ook in Lapland goed zichtbaar is. Al met al een zeer interessant museum als je zoals ik geïnteresseerd bent in Lapland, de Sami en alles wat daarbij hoort. Foto's maken mag niet binnen, maar als je eens in de buurt ben en een beetje bent begaan met de natuur en de geschiedenis van Lapland is het zeker de moeite waard.

Omdat ik toch in de buurt ben ga ik toch een kijkje nemen bij het Santa Klaus Village. Eigenlijk meer omdat ik nieuwsgierig ben wat voor een toeristische poppenkast het daar is, en ach ik ben er nu toch. Het slaat nergens op, een verzameling souvenirwinkels waar het hele jaar de meest kitscherige kerstspullen verkocht worden. Natuurlijk kan je de kerstman bezoeken en met hem op de foto. Nu heb ik sowieso al niet heel veel met de kerst, maar zo halverwege het jaar en bij 25 graden slaat het echt nergens op. Maar het werkt, aan toeristen geen gebrek. Ik scoor een paar stickers voor op de motorkoffers, en dan vind ik het wel weer best. Bij vertrek spreek ik nog een groepje motorrijders uit Oostenrijk. Ze hebben ongeveer dezelfde plannen als ik, langs de Russische grens naar Helsinki en dan door naar de Baltische staten. Wie weet ik kom ze nog ergens tegen.

DSC02299.JPG


Ik laat Santa verder met rust en ga op zoek naar een camping. Hier bij het Santavillage loopt ook weer de Poolcirkel, dus na amper een halve dag ben ik alweer terug aan “onze” kant. Ik vind een prima camping even buiten Rovaniemi, langs een mooie rivier. Er staan nog wat andere motorrijders en campers, waarvan zo ongeveer iedereen onderweg is naar de Noordkaap of daar vanaf komt. Ik ben een van de weinige die niet die kant op gaat. Ik heb een mooi plekje langs het water, en hoewel ik al snel in de schaduw sta is het nog heerlijk weer en windstil. Helaas moeten vanwege de muggen toch de lange broek en trui aan, maar de overlast valt nog mee. Ik loop nog een rondje, ga wat buurten bij andere kampeerders en kijk een beetje rond. Tegen half 1 's-nachts maak ik nog onderstaande foto, voor het tijd wordt mijn slaapzak in te kruipen.

DSC02303.JPG




Donderdag 5 juni 2014, dag 8

Na een week mooi weer had ik ook vandaag de zon verwacht, maar het is grijs, zwaar bewolkt en het waait flink. Koud is het niet, en voorlopig is het droog dus we zullen zien wat de dag brengt. Het inmiddels gebruikelijke ritme start weer, bakkie zetten, ontbijten, spullen pakken en klaarmaken voor vertrek. Even de helm schoonmaken, want dat is door het warme weer een groot vliegenkerkhof geworden.

Ik rij lekker rustig, en de bewolking begint een beetje weg te trekken. Het is wat minder warm dan de laatste dagen, maar dat is ook wel even lekker, het is prima motorweer. De weg van Rovaniemi naar Kuusamo is niet bijster spannend, dus als ik halverwege een bordje richting een bezienswaardigheid zie staan ga ik even kijken. Wat het is kan ik niet lezen, maar loopt via een gravelpad het bos in dus dat is altijd goed, al komt het nergens uit.

Het blijkt een kloof met waterval en een stuw die vroeger gebruikt werd om het gekapte hout naar lager gelegen gebied te vervoeren. Het hout lieten ze gewoon door de rivier meevoeren, maar dat liep vast of beschadigde op de watervallen, daarom werd er een soort glijbaan voor boomstammen naast gebouwd. Leuk om te zien, en zo kom je nog eens ergens.

DSC02306.JPG


De temperatuur is weer aardig opgelopen, en een kleine wandeling in motorpak heeft er voor gezorgd dat ik het alweer flink warm heb gekregen. Snel weer wat rijwind opzoeken dus. Vandaag blijkt rendierdag te worden, want overal kom ik ze tegen. Vooral langs de weg, maar ook midden op de weg en dan het liefst vlak na een bocht. Goed blijven opletten dus. Soms een tijdje niks, en dan opeens weer een midden op de weg. Verder hang ik vandaag een beetje de toerist uit. Als ik wat leuks langs de weg zie ga ik even kijken. Een mooi meertje, uitkijkpunt of wat leuke onverharde bospaden. Gewoon van de natuur genieten, ik hou er wel van.

DSC02329.JPG


DSC02342.JPG


Helaas begint de lucht te betrekken en gaat het zelfs wat regenen. De echte bui mis ik tot nu toe, maar hoe verder ik kom hoe natter de weg, het heeft duidelijk net geregend. Naarmate ik dichter bij mijn eindbestemming voor vandaag kom worden de wegen steeds mooier, flink glooiend en prachtige bochten. Jammer dat de weg drijfnat is, en het water ook flink schuimt omdat het blijkbaar al lang droog is. Rustig aan dus. Aangekomen in het stadje Suomussalmi, mijn eindpunt voor vandaag, ga ik eerst nog even tanken en boodschappen doen. De lucht is inmiddels bijna paars en het is drukkend warm, typisch onweers-weer. Snel op zoek naar een camping voor het noodweer losbarst.

De Garmin leidt me naar de plek waar de camping zou moeten zijn, en er staan ook wel bordjes maar ik kan niks vinden. De toegangsweg is een mulle zandweg waarvan het niet lijkt of er recent nog iemand gereden heeft. Met het naderende noodweer heb geen zin om tijd de verspillen aan het zoeken naar de camping, dus ik ga naar een andere camping die ik een paar kilometer terug zag liggen.

Snel aanmelden, want als ik ergens een hekel aan heb is het om in de stromende regen de tent op te moeten zetten. Het begint in de verte al te rommelen, dus het onweer kan nooit lang meer duren. Als ik een plekje zoek zie ik dat alle tentplekken op de kale bosgrond liggen. Geen grasspriet te zien, dus dat wordt bij regen waarschijnlijk een grote baggerzooi. Er staan wat hutjes, die eigenlijk ook nog op een veel mooiere plek staan, dus ik ga maar even vragen of er nog wat vrij is. Er zijn nog 2-persoons hutjes vrij, voor €28,- per nacht waarvan ik er al 13 had betaald voor de tent. Daar ga ik niet moeilijk over doen, dus vannacht slaap ik onder een dak.

Het hutje is erg klein en bovendien op zijn zachtst gezegd ook niet al te nieuwe meer. Een stapelbed, wat gelijk ook de breedte van het hutje is, klein tafeltje met 2 krukjes en een koelkast die belachelijk groot is voor het kleine hutje en klinkt als een opstijgende F16. Maar voor 28 euro verwacht ik ook geen 4-sterren onderkomen. Ik sta in ieder geval niet in de bagger, en het uitzicht is geweldig. Koelkast uit het stopcontact en de telefoonoplader erin. De niet al te fris ogende matras en dekens mik ik op het andere bed, ik gebruik mijn eigen slaapzak wel. Het koelt af, gaat hard waaien en in de verte is het onweer hoorbaar, laat maar komen, ik zit droog.

DSC02347.JPG


Toch blijft het echte noodweer uit. Los van een korte felle bui, veel flitsen en wat flinke klappen onweer is er eigenlijk weinig aan de hand, het trekt waarschijnlijk net langs. Op de veranda van mijn hutje, met uitzicht over het meer kook ik wat te eten. Na het eten maak ik een rondje over de camping, wat net als mijn hutje allemaal een beetje vergane glorie is. Stokoude caravans, het restaurantje ziet er niet uit alsof het in dit decennium nog open is geweest, en het toiletgebouw is ook niet om aan te zien. In de hutjes vooral veel seizoenarbeiders uit Letland en Litouwen. Bij een van de hutjes staan wat Zwitserse motoren, maar de bestuurders zijn nergens te bekennen.

Aan het einde van de avond zijn alle tekenen van het noodweer verdwenen. De lucht is opgeklaard en ik geniet van een prachtige zonsondergang. Het is een oude troep hier, maar wat is het mooi!

DSC02357.JPG
 
Laatst bewerkt:
Vrijdag 6 juni 2014, dag 9

Prima geslapen, en de lucht is weer al vanouds stralend blauw. Voor mijn hutje langs de oever van het meer gaat de bialetti op het vuur en ontbijt ik lekker in het ochtendzonnetje, het is weer een heerlijke dag. Omdat ik geen tent hoef af te breken ben ik snel klaar voor vertrek en lever ik de sleutel in bij de receptie. Daar staat ook een van de Zwitserse motorrijders waarvan ik gister de motoren al zag staan. Ik maak even een praatje en ze blijken hier niet geheel vrijwillig te zitten. Hun maat is 2 dagen terug onderuit gegaan en heeft zijn knie gebroken. Hij is inmiddels al teruggevlogen naar Zwitserland en ze zoeken nu stallingsruimte voor zijn motor in afwachting van repatriëring. Zo zie je maar weer, een ongeluk zit altijd in een klein hoekje en geeft onze kwetsbaarheid maar weer eens aan.

DSC02364.JPG


Ik begin vandaag met een museumbezoekje. Bij het voorbereiden van deze trip las ik ergens een stuk over de Finse winteroorlog, en aangezien ik wel ben geïnteresseerd in militaire historie vind ik het wel leuk om dat even mee te pakken. Volgens de Garmin is het slechts 20 minuten rijden naar het museum, dus ik ben er zo.

Aangekomen bij het museum kijk ik eerst buiten even rond. Er staan wat oude voertuigen en geschut, al heeft het duidelijk wel betere tijden gekend. Na een rondje buiten ga ik binnen kijken. Er zijn nog best redelijk wat bezoekers, had ik niet verwacht. Het museum is duidelijk recent gebouwd of in ieder geval gemoderniseerd. Vertalen van de teksten paste blijkbaar niet meer binnen het budget want nagenoeg alle tekst is helaas in het Fins. Een paar zinnen in het Engels, maar daarmee houdt het echt op. De Finse taal is eigenlijk nergens mee te vergelijken en stamt in tegenstelling tot andere Scandinavische talen ook niet van het Germaans af. Ik kan er dus helemaal niks van maken. Ik vraag nog bij de receptie of er geen vertalingen zijn, maar helaas. Buiten staan overal borden in het Engels, er ligt zelfs een museumfolder in het Nederlands, maar binnen zijn ze dat voor het gemak maar even vergeten. Het ziet er verder allemaal best aardig uit, mooie diorama’s waar duidelijk aandacht aan is besteed, maar omdat ik niks kan lezen heb ik het vrij snel gezien. De filmzaal loop ik eerst een paar keer voorbij omdat die ook alleen in het Fins staat aangegeven, maar als er mensen uitkomen vind ik het toch nog. De film heeft gelukkig wel Engelse ondertiteling. De film is maar kort, dus uiteindelijk sta ik binnen het uur alweer buiten.

DSC02394.JPG


Waar de Finse winteroorlog eigenlijk in het kort op neerkomt, is zoals zo vaak gewoon landjepik. Rusland was mening recht te hebben op de gebieden die tot dan toe bij Finland hoorden, en is in de winter van 1939 binnengevallen. De Finnen konden de eerste aanvalsgolf in de bitter koude winter afhouden, maar was uiteindelijk niet opgewassen tegen de Russische overmacht. Doordat het met dank aan Nazi-Duitsland in de rest van Europa ook niet bepaald stabiel was, is dit eigenlijk een beetje een vergeten oorlog geworden. Het verhaal is natuurlijk veel ingewikkelder, maar voor wie er meer over wil weten is er gelukkig wikipedia.

Buiten nog een aantal monumenten en een route langs het oude slagveld waar het stikt van de (deels gerestaureerde) schuttersputten en loopgraven. Moeilijk voor te stellen dat het destijds -20 of kouder was en was bedekt onder een dikke laag sneeuw. Nu is het zeker +25 graden en door de hoge luchtvochtigheid flink heet. Zoals in veel gebieden in de regio is het hier een beetje moerassig. Overal staat stilstaand water, en zeker met deze temperaturen betekend dat muggen, muggen en nog eens muggen. Zolang je blijft lopen gaat het nog, maar zodra je even stopt, al is het maar even voor een foto steken ze je helemaal lek. Het is best interessant om allemaal te zien, maar door de muggen loop ik noodgedwongen in dicht motorpak en met handschoenen aan, en dat is met 25 graden bepaald geen pretje. Ik ben blij als ik na een korte wandeling weer op de motor zit, eerst maar even uitwaaien.

DSC02437.JPG


Vanaf het museum is het nog een kleine 20km tot de Russische grens. Een gravelweg leidt naar de overgang die overigens niet als openbare grensovergang in gebruik is. Je kunt hier als toerist dus niet de grens over, maar zo dicht bij Rusland ben ik nog nooit geweest dus ik ga toch even kijken. De grens is eigenlijk niet meer dan een slagboom, daar achter waarschijnlijk nog een stuk grenszone tot de daadwerkelijke grens. De grenspost ziet er niet eens zo heel oud uit, maar is wel volledig verlaten.

DSC02443.JPG


Omdat ik maar kort in het museum ben geweest is het nog redelijk vroeg op de dag, dus ik kan nog wel wat kilometers maken vandaag. Ik blijf min of meer parallel aan de grens en ik ga richting de stad Kuhmo. Dat is nog ongeveer 150 kilometer dus een mooi doel voor vandaag. Heb ik alle tijd om onderweg nog wat rond te kijken en wat gravelwegen te pakken. Gewoon een beetje rustig rondtoeren, regelmatig even stoppen bij een van de vele meren, gewoon lekker relaxt. Overal langs de meren mooie picknickplaatsen met kampvuurplaatsen en zwemsteigers, alles wat bij ons in Nederland binnen de kortste keren door de jeugd zou zijn gesloopt, in de fik gestoken of opgeblazen, hier kan dat gewoon.

DSC02457.JPG


Eenmaal in Kuhmo doe ik eerst nog wat boodschappen voor vanavond en selecteer dan de dichtstbijzijnde camping in de Garmin. Langs de weg ook borden naar de camping, maar ter plaatse vind ik alleen een hotel. Bij de receptie van het hotel krijg ik te horen dat er helemaal geen camping is, nooit geweest ook. De dichtstbijzijnde is 10 kilometer terug. Vreemd dat er dan toch borden staan, maar het zal wel. Ik stuit nog op een ander museum over de winteroorlog, maar dat blijkt helaas gesloten.

De camping waar ik naartoe word gestuurd blijkt een prachtige kleine camping te zijn. Mooi veldje, keurig sanitair en aan een prachtig meer. Het is nog steeds heerlijk weer, dus als de tent staat neem ik eerst een duik in het meer. Het is erg koud, maar het is dan ook begin juni en een aantal weken terug was het waarschijnlijk nog bevroren. Je frist er in ieder geval lekker van op! Helaas ook hier redelijk wat muggen, en de muggenspray die ik vanmiddag heb gekocht heeft helaas niet het gewenste effect. Altijd terplekke pas kopen lees je overal, dat is veel beter dan wat ze in NL verkopen. Hmm, zal best.

Na het eten ga ik nog even een rondje door de omgeving lopen. Ik kan me voor de muggen wel opsluiten in de tent maar ik weet al hoe die er van binnen uitziet, en zolang je blijft lopen gaat het wel. Ik zit in een natuurgebied, dus wandelingen genoeg. Ik kies een korte want het is al wat later. Via een netwerk van bruggen en vlonders loop je langs de meren en riviertjes, erg mooi allemaal. Terug bij de tent zit er toch weinig op dan binnen te blijven, en zoek ik op tijd mijn bed maar op.

DSC02470.JPG




Zaterdag 7 juni 2014, dag 10

’s Nachts word ik wakker van regen op de tent, dat is even jammer want het weer was zo mooi gisteren. Toch is het droog als ik om 7 uur de tent open rits, de lucht is zelfs alweer helemaal blauw. De muggen zijn helaas ook alweer wakker, maar als ik even later even op de zwemsteiger in de zon zit merk ik dat ze hier niet zitten. Dus ik verplaats het ontbijtspul die kant op en zit heerlijk in de zon aan een bakkie koffie. Meer heeft een mens toch eigenlijk niet nodig.

Terug bij de tent zijn de muggen er weer. Ik probeer de spray nog een keer, maar het lijkt wel muggen lokspray, dat werkt echt niet. In motorpak de tent inpakken en ik zweet me alweer kapot. Prachtige camping maar jammer van de muggen. Ik zet weer koers naar Kuhmo, waar ik gisteren ook al was. Ik rij weer langs het museum wat gister gesloten was. Nu is het wel open, dus ik ga even snel naar binnen. Dit keer wel alles in het Engels, dus het is weer een beetje goedgemaakt.

Het is alweer tegen de middag als ik weer op stap, dus het is tijd om even wat kilometers te gaan maken. Al snel rij ik langs een parkeerplaats waar een motorclub een tussenstop heeft. Er staan zeker wel een stuk of 30 motoren, dus ik stop even om te kijken. De bestuurders krijgen een rondleiding over wat blijkbaar ook nog een stuk slagveld uit de oorlog is. Overal loopgraven, stukken geschut en een antitankwal. Later zou ik er trouwens nog de nodige onderdelen van tegenkomen. Ik kijk even kort rond en ga dan weer verder.

DSC02483.JPG


Het vervolg van de route is een beetje saai, veel rechte wegen. Gelukkig komen er na een uurtje weer wat bochtige stukken en wordt het ook wat glooiender. Eindpunt voor vandaag is de stad Savonlinna, dat kwam ik ergens tegen in een boekje en schijnt een mooie burcht te hebben. Ik heb nog wel wat kilometers te gaan, maar het is wel haalbaar voor vandaag.

De route is schitterend, en ik stuit nog op een veerpontje. De pont ligt aan de overkant maar de afstand is slechts een meter of 200. Voor ik het weet ligt hij aan de goede kant en kan ik aan boord. Er komt niemand langs en ook de automobilisten stappen niet uit, dus kennelijk is het gratis. Ik heb amper de tijd om een foto te nemen voor we alweer aan de overkant zijn.

DSC02498.JPG


Ook aan de overkant is het vervolg van de route erg mooi. De laatste paar kilometer voor Savonlinna kom ik borden tegen naar de camping die ik had uitgezocht, maar overal zijn de tentlogo’s afgeplakt. Ik ben benieuwd of hij dan wel open is? Ik rij toch maar die kant op en zie het vanzelf wel. Het blijkt toch geopend, al is alles nogal vergane glorie. Ik moet me aanmelden bij een landhuis aan de rand van de camping, wat er ook niet al te best meer uitziet. Het lijkt meer op een kraakpand. De camping is toch nog wel een soort van druk, maar het is allemaal een beetje ouwe troep. De tentvelden lijken meer op een knollenveld, overal kuilen en gras zo stug dat het wel een snelwegberm lijkt.

DSC02504.JPG


Ik eet wat eerder dan normaal om vanavond nog even in het stadje te kijken. Het is net even te ver om te lopen, dus ik stap maar op de motor. Het weer is intussen flink betrokken en ik krijg een klein buitje, maar gelukkig valt het mee. Ik wandel een stukje door het stadje en kijk even bij de burcht die zoals ik ook wel had verwacht in de avond gesloten is. Al snel begint het helaas weer te regenen, en dit keer zet het ook door. Op een overdekt terras pak ik maar een bakkie koffie, en ik kan met de wifi gelijk het thuisfront weer even op de hoogte brengen. Destijds was er nog geen gratis EU-bundel en ik vond het altijd zonde van het geld om te betalen voor een dure buitenlandbundel of betaalde wifi op campings. Het thuisfront kreeg gewoon een oldskool sms’je en verder kon ik prima zonder internet.

Ik kan mooi het weerbericht even checken, afgezien van deze avond ziet het er allemaal prima uit. Ook de komende dagen is de voorspelling goed. Ik blijf nog even zitten om wat te drinken tot het droog wordt. Ik ben voor dit korte stukje even in mijn spijkerbroek op de motor gestapt, en ik heb geen zin om zeiknat te regenen. Gelukkig duurt de regen niet al te lang en kan ik droog terugrijden.

DSC02509.JPG
 
Laatst bewerkt:
Jammer van alle muggen!
Voor Finland heb ik een speciale imkershoed gekocht. Verder ook alles bedekken begrijp ik.
Verder heeft mijn Vango Omega 350 een heel grote binnentent. Die kan je daar dus wel gebruiken om de mosquitoes te overleven!

BTW Welke merk/ type tent heb je?
Mijn plan dit jaar was ook rondje Oostzee en dan tot Noordkaap.
Maar nu met Corona, moet ik er toch nog maar eens over nadenken. Want hoe erg het is in Rusland, dat blijft een vraagteken.
 
Laatst bewerkt:
Vooral het stuk langs de Fins/Russische grens was heel erg met de muggen, maar met 25 graden en overal stilstaand water wil het ook wel.

Mijn tent destijds was een Coleman Phad 3, tegenwoordig in iets gewijzigde vorm te koop als Tatra 3. Prima tentje, maar ik ben inmiddels alweer overgestapt op wat anders. Na een paar jaar begon hij wel wat slechter te worden en gebruik ik hem niet meer voor lange trips.
 
Heel gaaf verslag!! En prima qua timing, een tijdlang waren er hier geen nieuwe reisverslagen hier te lezen. Oh, er staan nog 2 scooters ergens in Frankrijk......👍
 
Wij waren jaren geleden eind mei / begin juni in Finland. Langs de westkust omhoog en ter hoogte van de poolcirkel naar de oostgrens en weer naar beneden en het binnenland in. Wij hadden toen weinig last van muggen. Wel lag er op de oostelijke hellingen nog sneeuw.
Veel tracks gelopen, o.a. de Berenroute. En inderdaad ‘s nachts rond 2u klaarwakker: dan maar een rondje offroaden ;)
In je verslag veel herkenbare plaatsen. Mooie herinneringen. Onmogelijke taal. Veel rendieren, een paar keer een eland, ver weg.
Opvallend: vele km’s rijden op gravel door de bossen en langs meren en niks of niemand tegenkomen en dan een kruising met 4 benzinestations.
Wij zijn heen en terug met de veerboot vanaf Stockholm gegaan: dikke pret met totaal dronken Finnen die meetolden op een 4e rangs bandje :+
 
Het hangt er ook daar natuurlijk vanaf hoe de weersomstandigheden zijn. Een zachte winter en mooi voorjaar en zorgt voor veel meer muggen dan een strenge winter en koud voorjaar. Ik ben er sindsdien nog regelmatig geweest, en de ene keer meer last dan de andere keer.
 
Heel gaaf verslag!! En prima qua timing, een tijdlang waren er hier geen nieuwe reisverslagen hier te lezen. Oh, er staan nog 2 scooters ergens in Frankrijk......👍

Ik heb nog een verslag, die hoop ik voor het volgende "verslagenseizoen" ook nog te plaatsen, anders komt het volgend jaar wel weer. Leek mij ook wel weer leuk om in de winter wat te lezen te hebben, dus de timing is niet geheel toevallig
 
Zondag 8 juni 2014, dag 11

Helaas krijg ik in de ochtend nog een flinke bui op mijn kop. Koffiezetten en ontbijten dus noodgedwongen in de tent, en dan van binnenuit alvast zo veel mogelijk opruimen. Het is altijd een beetje behelpen in de regen. Gelukkig stopt het net voordat ik de buitentent wil afbreken met regenen, maar het spul is natuurlijk wel drijfnat.

Vandaag is het de bedoeling om richting Helsinki te gaan, en dan morgen de stad te bekijken. De Garmin werkt eerst een beetje tegen, maar uiteindelijk kom ik toch op de route die had bedacht. Het is een prachtige stuurweg met mooie bochten, hoogteverschil en schuine verkanting. Zeker de mooiste weg die ik deze reis heb gereden. Ik rij door een merengebied met veel rotsige kusten en kleine eilandjes. Het ziet er duidelijk anders uit dan de rest van Finland, want het is hier veel rotsiger met veel meer hoogteverschil. De regen van vanochtend is al weer vergeten en de zon schijnt inmiddels volop. Ik ben duidelijk niet de enige motorrijder hier, want het is zondag en ook de locals nemen het ervan. Ik ga voor koffie met gebak bij een kioskje langs de weg en geniet van het mooie weer. Lekker rijden, en af en toe een beetje klooien op wat onverharde paden die ik tegenkom, genieten!

DSC02513.JPG


DSC02517.JPG


Na de lunchstop kom ik steeds dichter bij Helsinki, en worden de wegen groter en drukker. De laatste kilometers kies ik dan maar voor de snelweg, want rijden door voorsteden is niet echt mijn favoriete bezigheid. Om half 4 kom ik aan op de stadscamping van Helsinki, dus ik ben nog lekker op tijd. Het is een grote en drukke camping, maar het ziet er allemaal netjes uit. Bij de receptie kom ik een van de Oostenrijkse motorrijders tegen die ik in Santa Claus Village in Rovaniemi sprak, grappig dat je elkaar ruim 1000km verderop weer tegenkomt.

Ik ben vroeg, dus na het opzetten van de tent kan ik mooi wat “huishoudelijke” klusjes doen. Wassen hoort er helaas ook af en toe bij. Daarna heb ik mooi de tijd om nog even te gaan zwemmen. De camping heeft een strandje aan een inham van de zee. Het lijkt net een meer, maar staat toch echt in verbinding met de zee en is natuurlijk zout. Het is wel stukken minder koud dan de meren in het noorden, 18 graden staat er op een bordje. Ik kan dus echt even lekker zwemmen zonder gelijk onderkoelt te raken.

DSC02523.JPG


Ik had er op gerekend wat te eten in het restaurantje van de camping, maar als ik er na het zwemmen langs loop blijkt het al dicht. Beetje raar want net was het nog open, maar inderdaad staat er op de openingstijden dat het sluit om 19:00 uur. Dat zijn toch geen tijden? Dan maar even naar de supermarkt tegenover de camping, maar het eerste pinksterdag en die is niet open. Verder lijkt er in de directe omgeving niet echt iets te zijn waar ik kan eten, en ik heb geen zin om weer op de motor te stappen. Gelukkig heb ik altijd wel wat zakjes soep, noodles en vriesdroogvoer in de koffer, en ik heb nog wat brood van vanmiddag over dus ik zal niet verhongeren.


Maandag 9 juni 2014, dag 12

Het is nog maar net 7 uur als ik wakker word, maar het is al een drukte van belang op de camping. Ze zijn aan het schoonmaken, opruimen, en kleine tractors rijden rond om het vuil op te halen. Het gaat allemaal niet bepaald geruisloos. Nou wilde ik toch al een beetje op tijd weg vandaag dus ik heb er geen last van, maar voor je rust moet je hier duidelijk niet zijn.

Vandaag ga ik een dagje Helsinki in en na een ontbijtje in de zon loop ik naar de metro. De halte ligt vlak voor de deur, dus ik hoef niet ver te lopen. Voor 8 euro een dagkaart en ik kan de hele dag met alle soorten OV, inclusief pontjes. In 20 minuten sta ik in het centrum van de stad. Het centraal station zou een van de highlights moeten zijn, maar staat compleet in de steigers. Dat begint goed. De kaartjes van de stad zijn niet echt duidelijk en het voelt een stuk groter en minder overzichtelijk dan Stockholm.

Als eerste ga ik naar de witte kathedraal. Hij staat op een verhoging en is vanuit de hele stad zichtbaar en dus niet te missen. Het is nog vroeg dus overal erg rustig. In vergelijking tot de buitenkant valt het binnen een beetje tegen, dus ik ben vrij snel uitgekeken. Dan door naar de grote markt, maar het is pas half 10 en ze zijn alles nog aan het opbouwen. Het heeft dus niet altijd voordelen om vroeg te zijn.

DSC02525.JPG


Vlakbij ligt de grote Russische rode kathedraal, dus ga ik daar eerst even heen. Er is een mis bezig, maar ik mag er wel even in om te kijken. Het is erg mooi versierd met schilderingen op het plafond en de muur, maar foto’s maken is tijdens de mis niet toegestaan. Een aantal bezoekers wagen zich eraan, maar worden gelijk door de bewaking weggestuurd.

DSC02536.JPG


Dan door naar Suomenlinna, een forteiland wat is gebouwd om Finland (wat toen nog deel uitmaakte van Zweden) te beschermen tegen de Russen. Het staat tegenwoordig op de werelderfgoedlijst van Unesco en er zijn diverse musea. Met een pontje vaar je er in 20 minuten naartoe. De musea gaan allemaal pas om 11 uur open, en het is pas 10 uur. Dan maar even een rondje lopen en een bakkie doen. Om eerlijk te zijn vind ik het allemaal niet zo bijzonder. Een likje verf en wat onderhoud zou geen kwaad kunnen. Het uitzicht over de stad is wel leuk.

Na 11 uur ga ik eerst een kijkje nemen in het militair museum. Niet echt groot, maar best aardig. Voertuigen uit vroeger tijden, maar ook wat recenter. Buiten ligt nog een onderzeeër die je kan bezichtigen. Blijft toch bijzonder om van binnen te zien, je zou er spontaan claustrofobisch van worden. Na het museum maar weer een rondje koffie met gebak. Daarna heb ik het wel weer gezien en pak ik het pontje weer terug naar de stad. Op de markt is het inmiddels een drukte van belang. Vooral veel kraampjes waar je kan eten, voornamelijk vis en andere meuk uit zee. Daar ben ik sowieso geen liefhebber van, maar door het gebak van net heb ik ook nog niet echt honger.

DSC02565.JPG


DSC02554.JPG


Dan wandel ik nog een beetje door de stad, bekijk wat winkeltjes en hang de toerist uit. Ik pak de bus naar het Olympisch stadion, waar je vanaf de uitkijktoren van 72 meter hoog een mooi uitzicht over de stad hebt. Terwijl ik van het uitzicht sta te genieten word ik aangesproken door een al wat oudere man. Of ik hier ook alleen ben? Het is een Brit, maar hij woont in Australië. Zijn vrouw is een aantal jaar terug overleden, en hij gaat nu jaarlijks op familiebezoek in Engeland. Onderweg maakt hij elke keer een tussenstop in een andere stad. Dit keer dus Helsinki. We staan boven op de toren wel een uur te praten over van alles en nog wat. Dit zijn de dingen die ik mooi vind van alleen reizen. Je hebt zomaar contact met wildvreemden die je waarschijnlijk niet had gesproken als je met een groep was geweest. Alleen maak je veel sneller contact, en stappen anderen ook makkelijker op jou af. We dalen de toren weer af en gaan weer terug naar het centrum van de stad. Het is nog best een eindje lopen en ik begin mijn benen zo langzamerhand wel te voelen. Ik kies dus voor de tram, hij gaat liever lopen. Zo wensen we elkaar na een leuk gesprek het beste gaan weer alleen verder.

DSC02597.JPG


Het is inmiddels al tegen een uurtje of 6 als ik weer terug ben op de markt en heb ik best honger gekregen. De kraampjes met vis laat ik voor wat ze zijn en ik ga voor een stalletje met rendiervlees, dat moet je in Scandinavië toch een keer geprobeerd hebben. Het is zeker niet verkeerd, maar als ze hadden gezegd dat het gewoon gekruid rundvlees was geweest dan had ik het ook geloofd. Na het eten stap ik weer op de metro en ga ik terug naar de camping, het is mooi geweest voor vandaag. Helsinki is best een aardige stad, maar Stockholm beviel me een stuk beter.

Naast me op de camping staat inmiddels een Noorse motorrijder met een Harley. Hij komt heel enthousiast een praatje maken, maar toch blijkt het niet echt een spraakzaam type. Of hij spreekt gewoon weinig Engels. Hij komt van een grote internationale Harleymeeting in Estland en is weer onderweg naar huis. Dat verklaard waarschijnlijk ook het grote aantal Harley’s wat ik op de heenweg in Duitsland tegenkwam. Later komt nog een motorrijder buurten, een Brit op een oude BMW. Samen met een vriend is hij onderweg naar Rusland. Ze willen naar Vladivostok, maar hebben problemen met hun visum en zijn hier neergestreken. Hij is 75 jaar oud en wil nog op de motor naar Vladivostok, briljant. Ik hoop dat ik op die leeftijd ook nog zulke plannen heb, als we de wereld tegen die tijd tenminste nog niet naar de klote geholpen hebben...

Ik zoek redelijk bijtijds mijn bed op. Ik voel de benen wel na een dag door de stad slenteren. Morgen pak ik de boot naar Tallinn, dus ik wil ook een beetje op tijd opstaan.
 
Laatst bewerkt:
Dinsdag 10 juni 2014, dag 13

Vandaag ga ik met de boot over naar Tallinn, en ik moet om 9 uur inchecken. Snel ontbijten, tent afbreken en de spullen inpakken. De zon schijnt alweer volop, wat heb ik toch een geluk met het weer! Om 8 uur rij ik van de camping en ga ik richting de terminal. Het is maar 20 minuten rijden dus ik ben ruim op tijd. Ik heb een paar dagen terug al gereserveerd en dat is maar goed ook, want volgens de borden bij de check-in is deze afvaart volgeboekt. Ik moet even wachten, en er komen nog de nodige motorrijders bij. Pas na 10 uur mogen we aan boord, dus ik heb het vermoeden dat we de vertrektijd van half 11 niet gaan halen. De bemanning zet de motoren vast met een spanband over het zadel. Daar ben ik niet zo’n voorstander van, maar het is maar voor 2 uurtjes en met mijn handschoenen er tussen moet het wel goedkomen. Dan wordt omgeroepen dat we vertraging hebben omdat het laden langer duurt. Dat verbaasd me niks, maar uiteindelijk gaan we slechts een kwartiertje later dan gepland weg.

DSC02609.JPG


DSC02612.JPG



Ik kijk eerst even buiten aan dek hoe Helsinki uit zicht verdwijnt, daarna zoek ik binnen een stoel op. De wifi is gelukkig goed, dus de tijd is zo voorbij. Voor ik het weet wordt iedereen alweer omgeroepen om naar de voertuigen te gaan. Spanband er weer af, en de motoren mogen als eerste van boord. Op naar Estland, alweer het vierde land deze reis. Ik ga direct richting een camping even buiten de stad. Er is ook maar één camping in de buurt, dus de keuze was makkelijk. Het is maar 3 kilometer van de terminal, maar eenmaal daar moet ik nog flink zoeken. De “camping” blijkt eigenlijk meer een industrieterrein. Het is een voormalig bedrijfspand met een grote geasfalteerde parkeerplaats. Die doet dienst als camper/caravanplaats, en in een paar kleine plantsoentjes kunnen nog een paar tenten staan. In een loods is de receptie en iets wat waarschijnlijk ooit een kleedruimte voor het personeel is geweest is nu het toiletgebouw. De douches zijn zoals in een sporthal, gewoon één grote ruimte. Het is duidelijk niet ontworpen om dienst te doen als camping. Het is de meest primitieve camping die ik tot nu toe heb gehad, en gelijk ook de duurste. €18,- per nacht. Sinds 3 jaar betalen ze hier ook gewoon met euro’s, dat is dan wel weer makkelijk.

DSC02660.JPG


Het is makkelijk reizen zo, ik heb nog geen 20 kilometer gereden en ik ben ik een ander land en gelijk een andere hoofdstad. Omdat ik nog een hele middag de tijd heb en het oude centrum van Tallinn niet echt groot is trek ik er geen aparte dag voor uit. Ik eet nog even een broodje bij de tent en ga dan richting het centrum. De bus stopt recht voor de camping en het is maar 3 haltes naar het centrum.

Het oude centrum van Tallinn is ommuurd door een vestingmuur en ligt helemaal apart van het moderne nieuwe centrum. Ik blijf in de oude binnenstad, het drukke moderne centrum hoeft van mij niet zo. Het is een mooie stad met veel oude gebouwen, kerken, gezellige pleintjes en terrasjes omgeven door de oude vestingmuur. Het is relatief klein en dus makkelijk lopend te bekijken. Het voelt eigenlijk meer als een dorpje dan als een stad. Het ligt op een heuvel, dus vanaf de vestingmuur heb je een mooi uitzicht over de haven en de zee er achter. Ik slenter maar wat rond, bekijk wat souvenirwinkeltjes en doe een bakkie op een terrasje.

DSC02650.JPG


DSC02652.JPG


Tegen de avond zoek ik een restaurantje voor wat te eten. Ze hebben allemaal de menukaart buiten staan, maar je kan er niet rustig op kijken zonder dat je meteen door het personeel wordt aangesproken om vooral bij hun te komen eten. Vrij irritant vind ik dat, maar dat is blijkbaar normaal hier. Uiteindelijk kies ik voor het restaurant waar ik niet word lastig gevallen door het personeel als ik alleen maar in de buurt kom. Iedereen eet trouwens erg laat hier heb ik het idee, want ondanks dat het al 6 uur is geweest zijn de meeste terrasjes nog leeg, en de mensen die er zitten zijn alleen wat aan het borrelen. Ik heb al flink trek, dus ik ga gewoon voor een hoofdgerecht. Ik hou het maar gewoon bij schnitzel met friet en salade, dat is altijd wel goed. Na het eten loop ik nog een klein rondje, en ga dan weer terug naar de bushalte. Het is een leuk en gezellig stadje, lekker overzichtelijk en niet te druk, dat bevalt me wel. Als je het alleen bij het oude centrum houdt is een half dagje ook wel genoeg. Bij de busterminal doe ik nog wat boodschappen in een grote en keurig nette supermarkt waar zelfs zo’n grote Franse Intermarche een kleintje bij is. Had ik niet direct verwacht hier.

DSC02654.JPG


DSC02656.JPG


Terug op de camping is het nog wat drukker geworden, er zijn de nodige tentjes bijgekomen. De meesten zijn weg, waarschijnlijk ook in de stad. Als ik even later de route voor morgen in elkaar zit te prutsen stopt er een motorrijder op een Super Tenere bij het tentje achter me. Hij komt gelijk even buurten. Het is een Canadees die met de motor op wereldreis is. Hij is begonnen in Kaapstad en vanaf daar helemaal naar de Noordkaap gereden. Vanaf hier gaat hij Rusland in, wat hij helemaal wil doorsteken, dan over naar Alaska, door de USA naar Zuid-Amerika en vervolgens nog naar Japan. Dat zijn nog eens plannen!

DSC02663.JPG


Later spreek ik ook nog een fietser, die helemaal op de fiets vanaf Frankrijk onderweg is naar de Noordkaap. Altijd leuk om zoveel verschillende mensen te spreken, met ieder zijn eigen verhaal. Rond een uur of 10 heb ik het wel gehad, ik ga douchen en zoek mijn bed op. De eerste dag in Estland is goed bevallen. Ik had vooraf geen idee wat ik me bij deze landen moest voorstellen. Ik had toch wel wat oude Sovjettroep verwacht, maar tot nu toe valt het erg mee. De stad ziet er modern uit, de wegen zijn goed, het openbaar vervoer is goed en schoon en de winkels doen zeker niet onder voor dat in West-Europa. Nu zit ik natuurlijk wel rondom de hoofdstad, morgen zullen we zien wat ik in het binnenland aantref.
 
Laatst bewerkt:
Woensdag 11 juni 2014, dag 14

Ik lag gister redelijk vroeg in bed, dus om 7 uur ga ik mijn bed uit. Een aantal tentjes om me heen zijn al weg, ik heb niks gehoord. Ook wereldreiziger John is al bijna klaar voor vertrek. We maken nog even een praatje en ik wens hem een veilige reis. Hij houdt een blog bij, dat zal ik later nog eens checken. Na een ontbijtje ben ik om half 9 zelf klaar voor vertrek. Eerst nog even de tank vol, €1,30 per liter scheelt flink met Zweden en Finland waar het ongeveer net zo duur is als bij ons. Ook maar weer eens even de bandenspanning checken, en de verlichting even stofvrij maken.

Ik kom al snel op een grote en nieuwe weg naar het zuiden. Mede mogelijk gemaakt door de EU staat er op een bord, heb ik er ook zelf nog een beetje aan bijgedragen. Het is ook een drukke weg, met veel vrachtverkeer, dus er is weinig aan. Ik pak de kaart erbij en kies voor een andere route. Ook verder in het binnenland zijn de wegen over het algemeen behoorlijk goed, het land doet sowieso erg westers aan. Estland is natuurlijk ook alweer 10 jaar lid van de EU, dus ik had ook zeker geen 3e wereldland verwacht. Je ziet nog wel veel grijze flats zoals je die in Oost-Duitsland ook nog duidelijk kan herkennen. Ook veel oude huizen, maar daar staan dan wel weer gewoon dure auto’s voor de deur. Sowieso valt me op dat hier opmerkelijk veel dure auto’s rondrijden.

Het landschap lijkt verder een beetje op Nederland, wel minder druk, maar het is overwegend plat, veel akkers en weiland met af en toe een stuk bos. Niet echt een uitdagende omgeving, zeker niet voor de motor. Ik rij even door de kustplaats Parnu, het Zandvoort van Estland, maar op een doordeweekse dag buiten het hoogseizoen is het uitgestorven. Ik ga vandaag richting Riga, wat nagenoeg recht onder Tallinn ligt. Het enige wat ik eigenlijk hoef te doen is de kust volgen, dan kom je er vanzelf. De weg loopt echt letterlijk langs de kust, soms zit je maar 100 meter van de zee af. Duinen zijn hier niet, het bos loopt vrijwel door tot op het strand. Bij een van de strandjes stop ik om wat te eten, ik heb het hele strand voor mezelf.

DSC02679.JPG


DSC02681.JPG


Via de kustweg rij ik al snel Estland weer uit. Het is land is niet groot, je bent er zo doorheen. Ik rij Letland binnen en zie het eigenlijk meteen veranderen. Het is hier veel minder Westers, de huizen zijn oud en in slechte staat. De wegen zijn slecht, veel spoorvorming en gaten. De auto’s zijn de stinkende afdankertjes uit het Westen en met regelmaat komen er rokende en stokoude Kamaz vrachtwagens voorbij. De bevolking ziet er duidelijk armer uit, sommigen zelfs vies en onverzorgd. Niet allemaal natuurlijk, maar een duidelijk verschil met Estland.

DSC02685.JPG


Het landschap veranderd verder weinig, het blijft een beetje saai. Ik pak nog een paar gravelwegen mee, en zelfs die zijn slechter. Veel gaten en kuilen en enorm stoffig. Ik maak nog een paar foto’s bij een vervallen kerk die gewoon staat te wachten op instorting. Even verderop heb ik op een gravelweg een bijna-dood ervaring met een vrachtwagen. Hij komt me in een flauwe bocht op volle snelheid tegemoet, hij is leeg en de aanhanger drift er helemaal dwars achteraan. Het hele spul komt op me af schuiven en raast in volle vaart langs me. Door de stofwolk zie ik helemaal niks meer, maar omdat het achteropkomend verkeer mij ook niet kan zien durf ik ook niet te lang stil te blijven staan.

DSC02688.JPG


Ik rij nog een stuk binnendoor tot ik in de buurt van Riga kom. Hier moet ik de hoofdwegen wel op en kom ik midden in de avondspits terecht. Het is ontzettend druk en ik kom met de brede zijkoffers nauwelijks tussen de file door. De camping ligt midden in het centrum, dus veel keus heb ik niet, ik moet het centrum wel door. Gelukkig brengt de Garmin me keurig naar de camping, waar het best wel druk is. Het lijkt een beetje op de camping in Tallinn, maar gelukkig wel met wat meer ruimte voor tenten. Er zit 24 uur bewaking, dat is blijkbaar nodig. Het centrum van de stad is op loopafstand, alleen even de rivier de Daugava oversteken. Dat is lekker makkelijk. Morgen blijf ik een dagje staan om de stad te bekijken.

DSC02689.JPG




Donderdag 12 juni 2014, dag 15

Om half 5 word ik wakker van regen op de tent. Dat is niet best, want mijn was hangt nog buiten. Ik had gisteravond even van de wasmachine gebruik gemaakt, en als je als zuinige Nederlander dan toch betaald dan gooi je er ook gelijk zo veel mogelijk in, vrijwel alle kleding die ik bij me heb. Het regent blijkbaar al een tijdje, want alles is behoorlijk nat. Binnenhalen heeft ook geen nut meer, dus ik laat het er maar bij.

Ik duik mijn bed weer in en word om half 8 weer wakker. Om 8 uur gaat de receptie open en haal ik maar een muntje voor de droger. Die is nog wel even bezig, dus ik hoef me niet te haasten. Na een kleine 2 uur is mijn kleding droog en kan ik de stad in. Het is ongeveer een kwartiertje lopen, dus ideaal zo vanaf de camping. Ik kijk even rond in het centrum, maar het kan me eigenlijk niet zo erg boeien. Er staan veel mooie oude gebouwen, maar ik ben niet echt een stadsmens en dan zijn 3 steden in 4 dagen toch een beetje teveel van het goede. Ik ben eigenlijk een beetje stad-moe. Jammer voor Riga, maar het is niet anders. Ik ga nog even lunchen op een terrasje, en daarna loop ik weer terug naar de camping.

DSC02705.JPG


DSC02692.JPG


DSC02702.JPG


DSC02709.JPG


Op een foldertje bij de receptie van de camping zag ik nog iets over een voormalig concentratiekamp even buiten de stad. Niet bepaald een gezellig uitje natuurlijk, maar alles wat met de 2e wereldoorlog te maken heeft dat heeft nou eenmaal mijn interesse. Ik ben toch onverwacht vroeg op de camping, dus daar ga ik nog even kijken.

Ik moet weer terug door het centrum van Riga, wat nogal een chaotische stad is om doorheen te rijden. Veel korte op- en afritjes die slecht zijn aangegeven. Rij je op de rechterbaan, gaat hij er kort na een bocht zonder aangeven opeens vanaf. Gelukkig rijdt het meeste verkeer op een paar gekken na vrij rustig.

Na een kilometer of 20 kom ik bij het kamp. Er is geen museum of iets, je kunt gewoon vrij rondlopen. Ik ben de enige bezoeker. Het ligt een beetje verscholen in het bos en dat geeft toch een beetje een luguber gevoel. Het was een doorgangskamp, zoals Westerbork in Nederland. Er staan de nodige borden met foto’s en de contouren van de barakken zijn op de grond aangegeven, daar wordt je toch altijd weer even stil van. Op het terrein een aantal enorme monumenten, daar waren de Sovjets goed in. Omdat er verder geen museum is ben ik na een uurtje rondlopen wel weer uitgekeken en stap ik weer op de motor.

DSC02715.JPG


Terug naar de camping zit ik weer in de avondspits van Riga, maar inmiddels begin ik er wat beter in te worden. Het lijkt erop dat ze hier niet echt aan motorrijders gewend zijn. Ze maken nauwelijks ruimte voor je, en als het al gelukt is om bij een verkeerslicht vooraan te komen gaan ze de sprint met je aan als het groen wordt.

Ik gooi de tank alvast even vol, dat scheelt morgen weer. Terug op de camping loop ik nog even naar de naastgelegen supermarkt, alweer een mega grote winkel. Ik dacht dat ze in Frankrijk groot waren, maar hier kunnen ze er ook wat van. Naast me op de camping staat inmiddels een stel Nederlanders, ze hebben een hele toer door de Baltische staten gemaakt. Het is alweer een tijdje geleden dat ik andere Nederlanders ben tegengekomen, dus het is wel weer even lekker om in je eigen taal een praatje te kunnen maken.

De avond is het gebruikelijk ritueel, eten maken, afwassen, bakje koffie zetten, beetje rondlopen en ouwehoeren her en der. Morgen ga ik richting Klaipeda, waar ik de ferry terug naar Kiel neem. Het scheelt me bijna 1500 kilometer snelweg door Polen en Duitsland, en een overtocht per ferry vind ik altijd wel leuk. Het is nog 350 kilometer en ik hoef pas om 21:00 uur in te checken, dus ik heb alle tijd.
 
Vrijdag 13 juni 2014, dag 16

Ik word zowaar wakker van de wekker, dat is volgens mij ook de eerste keer. Buiten is het zwaar bewolkt en er staat een stevige wind. Ik hoef me niet te haasten, dus ik pak op het gemak de spullen en in en hou alvast wat apart voor op de boot. Met dank aan de harde wind is de tent helemaal droog, dat is ook wel fijn. Om snel de stad uit te komen pak ik eerst een stukje snelweg, maar snel daarna zoek ik de binnenwegen weer op. Ik pak nog wat onverharde wegen, maar vanwege veel grind en losse stenen doe ik het erg rustig aan.

Na verloop van tijd begint het een beetje te spatten en doe ik voor de zekerheid mijn regenpak maar aan. Ik mag niet klagen, het is pas de tweede keer deze reis. Het blijft bij wat gespetter, maar aan de grote plassen te zien heeft het wel flink geregend. De wegen zijn plaatselijk erg slecht, veel gaten en spoorvorming, wat door de regen helemaal vol water staat.

Aan het begin van de middag steek ik de grens met Litouwen over. Ik had eigenlijk verwacht dat dit land het slechtste van de drie zou zijn, maar dat lijkt mee te vallen. De wegen zijn in beter staat dan in Letland. Je kunt wel zien dat deze landen gewoon achterlopen vergeleken met de rest van Europa, maar ze zijn hard bezig om dat in te halen. Overal wordt aan de weg gewerkt en worden nieuwe woningen en gebouwen neergezet.

DSC02730.JPG


Op een onverhard weggetje vind ik een mooi plekje om te eten, maar net als ik mijn regenpak uittrek begint het weer te regenen. Gelukkig is het snel weer over, dus zonder regenpak rij ik na het eten weer verder. Even verderop begint de lucht wel weer erg donker te worden, en net op het moment dat ik wil stoppen om uit voorzorg mijn regenpak weer aan te trekken gaat het los. Ik schuil onder een paar bomen, want zo’n heftige stortbui duurt vaak maar even. Met regenpak aan ga ik weer verder, korte buitjes en droge stukken wisselen elkaar af dus echt nat word ik uiteindelijk niet.

DSC02731.JPG


Hoe dichter ik bij de kust kom hoe beter het weer wordt, en mijn regenpak kan weer uit. Ik maak een tussenstop in de badplaats Palanga. Klinkt als een tropisch eiland, maar het is gewoon in Litouwen. Het stikt hier van de Russische auto’s, dus het is blijkbaar de favoriete badplaats van de Litouwse Oosterburen. Ik loop even een rondje over de boulevard, maar helaas accepteren ze nergens creditcard of Euro’s dus een bakkie doen zit er niet in. In Litouwen betalen ze als enige van de Baltische Staten nog niet met Euro’s. (Inmiddels wel, maar in 2014 nog niet). Pinautomaten kom ik ook nergens tegen, en ik weet niet eens wat voor munteenheid ze hebben of wat het waard is. Bovendien ben ik het land vanavond alweer uit, dus daarvoor ga ik niet helemaal geld wisselen.

Van Palanga is het maar een half uurtje naar Klaipeda. Ik rij een klein rondje door de stad, en ga dan alvast op zoek naar de terminal waar ik straks moet inchecken. Ik ben nog vroeg genoeg, maar dan weet ik alvast waar ik moet zijn en hoef ik straks niet te zoeken. Het is eigenlijk een vrachtlijn met beperkte plekken voor passagiers. Het ligt dus ergens middenin een druk havengebied, en van een terminal is eigenlijk niet echt sprake. Als ik de locatie heb gevonden ga ik terug naar de stad om wat te eten. Het eerste wat ik tegenkom is een pizzatent, waar je ook nog kan pinnen, dus dat zit goed. Het is inmiddels half 7 en ik hoef pas om 21:00 uur in te checken dus ik heb nog tijd zat. Het is een mooie moderne tent, ze spreken vloeiend Engels (dat valt hier in de rest van het land nog wel een beetje tegen), het eten is goed en ze hebben wifi, dus ik blijf hier gewoon nog even hangen. Na nog een bakje koffie ga ik iets na 8 uur weer richting incheck.

Ik hoop maar dat er ook nog wat gewone passagiers zijn en niet alleen maar vrachtwagenchauffeurs. De incheck blijkt toch al eerder open, dus ik kan gelijk door. Er staan nog wat Duitse motorrijders en wat auto’s, dus ik ben gelukkig niet de enige. Een opstelplaats is er niet, dus we staan eigenlijk tussen de containers en moeten regelmatig aan de kant voor een vrachtwagen. Het laden van de vracht is al in volle gang, dus het is een drukte van belang. Ik kan in de tussentijd alles mooi even ordenen, papieren weer opbergen, regenpak weer in de koffer, ketting even smeren en alle spullen voor onderweg er alvast uit. Tegen 9 uur kunnen we aan boord en mogen we gelukkig weer zelf de motoren vastzetten. Samen met de andere motorrijders lopen we naar boven voor de kamersleutels.

DSC02740.JPG


Ik had een tweepersoonshut geboekt, maar ik heb een vierpersoons gekregen, dus dat is helemaal mooi. De hut is prima, wat ouder dan op de Stenaline maar voor een semi-vrachtschip valt het me helemaal niet tegen. Het is alleen jammer dat er geen wifi is, maar je kan niet alles hebben. Er is sowieso weinig te doen aan boord, een restaurant en bar met tv-hoek, maar dat is alles. Om 22:30 varen we uit en kijk ik nog hoe de skyline van Klaipeda uit beeld verdwijnt. Ik hoop dat de tijd morgen een beetje snel gaat, want de overtocht duurt ruim 20 uur. Pas om 19:00 uur morgenavond zijn we in Kiel.

DSC02745.JPG


DSC02743.JPG




Zaterdag 14 juni 2014, dag 17

Ik heb redelijk goed geslapen vannacht. Je kon de golfslag goed voelen, maar ik heb er gelukkig geen last van. Eerst maar eens aankleden en buiten op dek kijken. Het is fris en afgezien van wat andere schepen in de verte is er weinig te zien. Brood heb ik nog bij me, dus ik ontbijt in de hut en scoor daarna een bak koffie in de bar.

DSC02758.JPG


Verder is het gewoon een kwestie van alles in een zo laag mogelijk tempo doen vandaag. Beetje rondlopen, buiten op dek kijken, voor de tv hangen en kijken naar onverstaanbare Litouwse tv, koffie halen, ouwehoeren met andere passagiers. Tussendoor even lunchen in het restaurant, dan even uitbuiken en naar de binnenkant van mijn ogen kijken, en hetzelfde schema als in de ochtend nog eens herhalen. Buiten schijnt inmiddels een lekker zonnetje en als je op het dek uit de wind gaat zitten is het prima uit te houden, al hadden ze wel een paar stoelen of banken neer mogen zetten.

DSC02754.JPG


DSC02753.JPG


Het laatste stuk duurt het langst, het is druk in de baai van Kiel dus de kapitein doet het rustig aan. Zwemmen was waarschijnlijk nog sneller geweest. Inmiddels heb ik de hut weer opgeruimd, spullen gepakt en motorpak weer aan. Samen met de andere motorrijders wachten we in de bar tot we naar het autodek mogen. In de tussentijd nog maar een bakkie, dat had ik nog bijna niet gedaan vandaag.

DSC02771.JPG


DSC02769.JPG


Pas na 19:00 uur worden we omgeroepen en kunnen we naar de motoren. Er blijken nog meer motoren en trikes bijgekomen te zijn, want ik sta helemaal ingebouwd. Ik heb de motor zo los en ben klaar om te gaan, maar de rest neemt uitgebreid de tijd. Ik kan geen kant op zolang de anderen niet weg zijn. Als we dan eindelijk weg zijn moeten we nog wachten op personenauto’s die moeten keren en vrachtwagens die er achteruit af moeten, het mag allemaal even duren.

Tegen 20:00 uur sta ik dan eindelijk weer aan land in de stad waar ik 2 weken geleden vertrokken ben. Ik rij nog een uurtje naar de Deense grens. Ik ben er vlakbij en ik heb nog 2 vakantiedagen over, en omdat ik nog nooit in Denemarken ben geweest pak ik dat ook nog even mee. Het is al laat dus rustig op de weg en ik kan zo doorrijden. Het is 21:00 uur als ik aankom op de camping aan de Deense kant van het Flensburgerfjord. De receptie is al dicht maar een vriendelijke man komt uit het woonhuis even verderop en ik kan me nog aanmelden. Ik kan zelfs nog broodjes voor morgen bestellen, wat een service!

Intussen is het bijna 10 uur val ik zowat om van de honger, want op de boot kon je nog niet eten. Ik breek mijn noodrantsoen van soep, brood en noodles maar weer aan. Moe van het niks doen lig ik tegen middernacht in bed. Het was een lange overtocht, maar het viel me nog mee hoe snel de tijd ging.
 
Terug
Bovenaan Onderaan