lonetraveler
KTM
- 5 nov 2018
- 270
- 150
Goed verhaal. Dank voor het delen.
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
en dit soort valpartijtjes weerhouden mij ervan om alleen zulke pasjes te gaan rijden.
Bij het eerste tolhokje aan de zuidkant op de lgks kon ik een espresso koffie kopen. Weliswaar uit een cup apparaat, maar prima!
Vind jij de lgks de moeite waard om, zeg vanaf Briancon, er 4uur heen en 4uur terug extra voor door te rijden, in vergelijking met sommelier, assietta en jafferau?
(die laatste heb ik nog niet gereden).
Ik ben erg benieuwd waar de tocht nog meer langs gaat!
Heel herkenbaar. Was daar vorig jaar ook. Mooi, maar de drukte bedrief het regelmatig. Helemaal als je de kust nadert. Ben toen ook weer snel noord-west gegaan.
Ben er eens in begin mei geweest. Weer was wisselvallig maar ik had soms de wereld voor me alleen. Heerlijk. In juli/augustus daarentegen trok ik het soms gewoon niet meer vanwege de hitte.Ik ben er twee jaar terug ook nog geweest maar dan begin juni. Heerlijk rustig en de temperatuur nog enigszins aangenaam, stuk meer naar mijn zin gehad toen.
Inderdaad spannend zo'n onweer boven je als je in de bergen bent. Voelt 10x zo erg dan we in Nederland gewend zijn.Dinsdag 21 juli 2015, dag 12
De lucht is ondanks de regen van gisteravond weer strakblauw als ik de tent open rits, de temperatuur is wel een flink stuk lager. Ik wandel een paar minuutjes naar het dorp om bij de bakker verse broodjes te halen, en ga daarna rustig ontbijten. Dan pak ik alles weer in en maak me klaar voor vertrek. Het is routine, alleen elke keer weer op een andere plek. Dat vind ik het mooie van kamperen, elke dag weer op een andere plek. En wat voor een plek vandaag ook weer, wat een prachtig uitzicht.
Bekijk bijlage 1492972
Binnen een paar minuten van de camping sta ik aan het begin van de Col du Galibier, een pas die altijd een speciaal plekje in mijn hart heeft. Jaren geleden was dit de eerste echt serieuze pas die ik in de Alpen reed, en dat vond ik toen best spannend zo zonder vangrails langs diepe afgronden. Inmiddels heb ik de Galibier al talloze keren bedwongen, maar ik heb hier toch altijd weer een beetje het gevoel van toen. Ik zwaai even naar de fotografen, maar bestellen doe ik die foto’s toch niet. Een heerlijke klim naar de top, het is nog relatief vroeg en dus nog lekker rustig. Vlak onder de top, net voor de tunnel doe ik op het terras even een bakkie. Hoewel ik al genoeg foto’s heb stop ik even later op de top toch nog voor een plaatje, hoort er toch een beetje bij.
Bekijk bijlage 1492974
Vanaf de top daal ik af richting Valloire en door naar de Col du Télégraphe. Het is inmiddels trouwens alweer net zo heet als ik de afgelopen weken gewend ben, het is alleen iets meer bewolkt. Eenmaal afgedaald tot in het dal ga ik richting Saint-Jean-de-Maurienne, door het lelijkste en smerigste stuk weg dat ik in de Alpen ken. Ik heb me laten vertellen dat het al een stuk beter is dan vroeger, maar ook nu nog veel lelijke industrie. Het is vies en stoffig en bloedheet.
De bedoeling is om via de Col de Chaussy richting de Col de la Madeleine te gaan. Dat wil ik eigenlijk doen via de Lacets de Montvernier, de serie krappe bochten die tegen de berg zijn aangebouwd. Maar zoals gewoonlijk heb ik me nauwelijks voorbereid en is mijn kaart van dit deel niet gedetailleerd genoeg, waardoor ik de verkeerde route heb genomen. Ik rij wel richting de Col de Chaussy, maar dan via een andere route (de D77 in plaats van de D77b). Daar kom ik pas achter als ik al boven op de pas ben, en ik heb geen zin om weer 10km terug te rijden. Komt een andere keer wel weer.
Via een leuk maar niet echt spannend onverhard pad steek ik door naar Col de la Madeleine, waar je vlak voor de top bij de skiliften weer op de verharde weg uitkomt. Ik hou het op de pashoogte bij een paar snelle foto’s, want ondanks dat ik hier op 2000 meter hoogte zit is het bijna niet te harden zo heet. Bij helder weer heb je een mooi uitzicht op de Mont Blanc, maar er hebben zich wat wolken omheen verzameld dus dat zit er deze keer niet in.
Bekijk bijlage 1492975
Bekijk bijlage 1492978
Halverwege de afdaling stop ik bij een riviertje in de schaduw om even bij te komen. Het is tegen de 40 graden en het asfalt begint op sommige plekken zelfs helemaal zacht te worden. Mijn sporen blijven gewoon zichtbaar in het asfalt. Het riviertje is helaas niet diep genoeg om te kunnen zwemmen, maar het zorgt wel voor wat koele lucht als je er dichtbij zit dus het is lekker om even uit te rusten.
Het laatste stuk van vandaag gaat over iets grotere wegen, via Moutiers richting Bourg Saint Maurice. In Aime, een dorpje net voor Bourg Saint Maurice heb ik een camping gekozen. Morgen wil ik in de regio nog wat offroad rijden, en dit lijkt me een redelijk centrale plek om één of twee dagen te blijven staan. Wat ik op de kaart niet had gezien is dat de camping hemelsbreed niet ver van Bourg Saint Maurice af ligt, maar wel een flink stuk hoger, waardoor het via een slingerweg alsnog 10 kilometer rijden is. Maakt verder niet uit, ik kom hier toch om te rijden. De camping ziet er prima uit, niet te groot en een prachtig uitzicht. Wel aardig vol, maar dat is in deze tijd nou eenmaal zo. De vriendelijke eigenaresse wijst me naar een mooi plekje op een van de terrassen. Niet echt groot, maar genoeg voor mij.
Het is verleidelijk om eerst het zwembad in te duiken, maar donkere wolken beginnen zich rond de omliggende bergen te verzamelen en met deze bloedhitte verwacht ik een knetterende onweersbui. Eerst de tent opzetten dus, en zorgen dat alles goed vast staat want zo op deze hoogte zou het best eens kunnen gaan spoken. Als alles staat duik nog even snel het water in. Het zwembad is maar klein, maar toch even lekker. In de verte hoor je het al rommelen en niemand waagt zich verder meer in het water. Als ik verderop wat lichtflitsen zie hou ik het ook maar snel voor gezien.
Bekijk bijlage 1492984
Bekijk bijlage 1492985
Ik had nog even de hoop om buiten te kunnen koken, maar de lucht boven me wordt pikzwart en het kan nooit lang meer duren voor het los gaat. Al snel vallen dikke druppels, die over gaan in regen en dan in een wolkbreuk. Het begint te waaien en al snel gaat het helemaal los. Het onweer zit recht boven de camping en het water komt met bakken naar beneden. Hoewel ik er niet bang voor ben is zo’n stevige bui in je tentje toch altijd wel een beetje spannend. Gelukkig doorstaat de tent het prima en blijft al het water keurig buiten de deur. Terwijl de wind flink aan de tent trekt lukt het zelfs om in de voortent wat eten te koken. Voordeel van zo’n felle bui is dat het meestal niet al te lang duurt, en ook nu is het na een uurtje weer droog. Op de camping zijn nauwelijks plassen of sporen van een hoosbui te zien, kennelijk zijn ze wel wat gewend hier. De overige kampeerders lijken het ook allemaal te hebben doorstaan. Hopelijk is het morgen weer opgeklaard.
Wederom herkenbaar gebied... motor niet op het veld dat is iets uit zwitserland, oostenrijk en duitsland... zeikerds...
oh en de Iséran is niet de hoogste (verharde...), dat is de Bonnette (en onverhard kun je nog wel hoger zoals je weet)
Leuk weer! Maar die Zwitserse mentaliteit is, samen met francs en prijzen, de reden dat ik Zwitserland liever over sla. Te veel slechte ervaringen op campings aldaar.
Ik ga er wel eens een dag in en zorg dat ik dan niets nodig hebMet name die prijzen hakken er wel in ja, maar eens in de zoveel jaar geef ik er toch maar aan toe. Dit keer was het alleen even snel op doorreis, maar ik ben er regelmatig voor langere perioden geweest. Naar mijn mening is Zwitserland toch wel het mooiste Alpenland, dus helemaal overslaan vind ik gewoon zonde. Afgelopen jaar nog op de schitterende camping in La Fouly gestaan.
Het is gezeur om niks, maar de Iseran is wel degelijk de hoogste pas. De Cime de la Bonette is weliswaar hoger, maar dat is strikt genomen dan weer geen pas maar een rondje om de top. De Col de la Bonette, de daadwerkelijke pas dus, is lager dan de Iseran. Maar wat ik zeg, gezeur om niks en maakt de wegen er niet minder om.