Mister Vogezen
Prov Antwerpen.
Wat een land zeg !Dag 16, Maandag 22 april 2019. Gereden: 231, Totaal: 3963
Het zonnetje doet zijn best, maar het is erg heiig, de bergen aan de overkant van het meer kan ik nauwelijks zien. Gelukkig warmt het wel redelijk op zodat ik lekker in het waterige zonnetje kan ontbijten. Ik hou toch altijd het meest van de ochtenden, zeker met een lekker zonnetje erbij. Nieuwe dag, rustig opstarten en ontbijten met een bakje koffie. Daardoor ben ik in de ochtend nooit snel weg, maar daar geniet ik juist van. In de avond ben je toch vaak moe van een dag rijden, gaat de zon weer onder. Dan pak ik liever in de ochtend wat extra tijd, zo ook vandaag. Op het trappetje naar het water zit ik over het meer te kijken terwijl de koffie naast me pruttelt, wat is kamperen toch mooi! Ondanks dat het water erg koud is kan ik het toch niet laten om een duik te nemen. Duik is eigenlijk een groot woord, want het duurt vrij lang voor het water wat dieper wordt, en zo ver ga ik niet lopen want dan zijn mijn voeten al afgestorven. Veel meer dan er snel even in plonzen is het niet, en daarna lekker in het zonnetje opdrogen natuurlijk. Dan nog even snel douchen, spullen pakken en klaarmaken voor vertrek. Het is 10 uur, ik ben niet eens ontevreden over de tijd.
Bekijk bijlage 1410935
Eerst even de tank vol gooien, dan kunnen we weer even vooruit. Ze hebben hier nog overal pompbediendes, en voor de zekerheid vraag ik vooraf even of ik kan pinnen of met euro’s kan betalen. Pinnen niet, euro’s wel. Voor 2100 Albanese Lek zit de tank vol, wat hij omrekent naar 18 euro. Als ik het snel even omreken is het nog een vrij eerlijke deal. Wisselgeld krijg ik wel in Lek. Ik was eigenlijk van plan om vandaag Albanië alweer uit te rijden, maar tot nu toe bevalt het me hier zo goed dat ik nog een extra dagje blijf. Vandaag probeer ik wat meer het binnenland in te gaan, eens kijken hoe het echte Albanië eruit ziet. Ik heb gisteravond een route gemaakt die echt over de kleine weggetjes gaat dus ik ben benieuwd wat ik ga aantreffen. Eerst nog een stukje over een doorgaande weg, en daarna over een kleine en waarschijnlijk onverharde bergpas.
Het onverharde stuk begint prima, een brede gravelweg die met elke motor makkelijk te rijden zou zijn. De Garmin kent de weg ook gewoon als een bestaande route, dus tot zo ver is het goed te doen. Het uitzicht over de omliggende besneeuwde bergen is geweldig, en ik passeer nog wat wandelaars en een herder met een kudde schapen. Naarmate ik hoger komt wordt het pad slechter en slechter. Eigenlijk had ik meteen al moeten omkeren, maar het bloed kruipt dan toch waar het niet gaan kan. Het is nu kurkdroog, maar door de regen zijn diepe geulen in het pad uitgesleten. Dit soort technische paden liggen me altijd juist en daar geniet ik ook het meest van, daarom keer ik niet om. Het probleem in dit geval is dat de motor door de bagage aan de achterkant gewoon te zwaar beladen, en de voorkant daardoor te licht wordt. Normaal als ik offroadritjes doe ga ik veel lichter bepakt en geen koffers maar tassen. Nu was ik niet van plan echt ingewikkelde paden te gaan rijden, maar als ik er eenmaal ben kan ik het toch niet laten.
Bekijk bijlage 1410939
Door de bepakking heb ik weinig druk op de voorkant, en dat merk ik als ik wat steiler omhoog en over stenen of bulten rij. Soms ben ik de voorkant bijna kwijt en een aantal keer kan ik de motor nog net houden. Ook dit was een moment geweest om terug te gaan, maar dat zit gewoon niet zo in me. Even verder krijg ik weer een paar diepe geulen, en dan gebeurt wat er al een tijdje aan zit te komen. Ik geef een beetje gas bij om uit de geul te komen, druk op het voorwiel is weg en voor ik het weet staat het stuur dwars en gaat het voorwiel de geul weer in. Evenwicht is weg en ik zet mijn voet wel neer, maar door de diepe geul is er onder mijn voet alleen maar lucht. Dan verlies ik het toch echt van de zwaartekracht en gaat het hele spul tegen de vlakte. Niet echt een probleem, is wel vaker gebeurd. Het enige wat in dat soort situaties altijd door mijn hoofd gaat is dat ik bang ben dat er benzine over de hete uitlaat lekt en het spul in de fik vliegt. Ik ruik wel benzine, de tank ik zit ook nokkie vol, maar er loopt op het eerste gezicht niks uit dus het zal allemaal wel meevallen.
Bekijk bijlage 1410940
Eerst maar eens een foto, en de GoPro even opstellen om de bergingsactie op beeld te zetten. Dan de bagagerol en de rechter koffer eraf. De linker koffer kan er niet af, want daar ligt een motor op. Zelf sta ik ook in de geul en de motor ligt over het zwaartepunt heen, dus het kost me nog aardig wat moeite om hem weer op te tillen, maar het lukt. Met de motor op de wielen kan ik nog niks, want ik sta te laag om op te kunnen stappen en op de standaard zetten kan ook niet. Doordat alleen de linker koffer er nu nog aanhangt wil de motor maar al te graag weer omvallen. Er zit niks anders op dan de motor op de andere kant te leggen zodat de koffer er af kan. Met mijn lichaam als contragewicht laat ik hem voorzichtig zakken en leg hem op de andere kant. Dan kan ook de linker koffer eraf, die door een flinke deuk wel een beetje aan inhoud heeft ingeleverd. Dan trek ik de motor weer in een positie dat ik hem makkelijk kan optillen en zet hem weer op de wielen. Geen schade verder, en het is starten en lopen. Zonder bagage rij ik een meter of 50 verder de heuvel op tot ik weer een vlak stukje heb gevonden waar ik hem kan neerzetten. Dan weer een voor een de koffers ophalen, alles weer opladen en dan even uitpuffen. Het is warm en ik zweet me kapot. Ik check even de inhoud van de koffer, want precies bij die deuk staan wat flesjes met olijfolie, kookbenzine, shampoo en zonnebrand. Als er eentje is geplet of lek is zie ik dat liever nu meteen dan vanavond als alles zich al door de koffer heeft verspreid. Gelukkig is alles nog heel. Ik ben nog geen minuut klaar als er van boven een auto komt aanrijden, zal je altijd zien, kon die geen 10 minuten eerder langskomen? Het is een oude Landcruiser, tot de top gevuld met brandhout. Engels spreekt de bestuurder niet, maar met handen en voeten vraag ik hem of het pad verder te doen is. Verder naar boven is “good” naar beneden is “no good”. Dat laatste had ik zelf ook al ontdekt, maar als ik goed begrijp is de rest van het pad omhoog goed te doen.
Bekijk bijlage 1410941
Bekijk bijlage 1410942
Gedeeltelijk klopt het wel, maar ik kom nog wel een aantal flink slechte stukken tegen. Ik had ook verwacht dat ik al bijna op het hoogste punt en dus op de helft was, maar dat valt nog vies tegen. Het is allemaal flink ploeteren en zweten, maar de rest van de route hou ik de glimmende kant weer netjes boven. Alles loopt goed af, en na ongeveer 1,5 uur kom ik weer in de (soort van) bewoonde wereld. Ik schrik me nog kapot als er 2 boerderijhonden wild blaffend achter me aan stormen. Ik heb het niet op honden, en zeker niet als ze tot mijn middel komen en niet in vrede lijken te komen. Ik probeer voor ze uit te rijden, maar door de krappe haarspeldbochten in de nog steeds onverharde weg kan ik geen snelheid maken, en bovendien spelen de honden vals door de bochten af te snijden. Gelukkig deinzen ze terug als ik een goed repertoire Nederlandse scheldwoorden op ze loslaat. Ze blijven me blaffend volgen, maar als ik weer een schreeuw geef nemen ze weer wat afstand, tot ze het uiteindelijk voor gezien houden. Om eerlijk te zijn ben ik dit keer best opgelucht als ik uiteindelijk in een dorpje uitkom en weer asfalt onder de bandjes heb.
Bekijk bijlage 1410943
Ik vervolg mijn weg over de SH75 in de richting van de grens met Griekenland. Het is een prachtige weg, het asfalt is redelijk goed en de uitzichten zijn geweldig. Echt genieten vandaag! Het is door mijn onverharde uitstapje al halverwege de middag als ik toch wel trek begin te krijgen. Ik heb vandaag nog niet echt winkels gezien, dus ik stop bij een leuk restaurantje om wat te eten. Een mooie plek en zowel binnen als buiten erg sfeervol ingericht. Ik twijfel tussen een aantal maaltijdsalades, en de eigenaar stelt voor dat hij zelf een samenstelling van verschillende keuzes maakt. Klinkt als een goed idee, en dat blijkt het ook te zijn!
Bekijk bijlage 1410944
Met meer dan genoeg te hebben gegeten stap ik weer op en geniet verder van de SH75. Vanaf het dorpje Leskovik wordt de weg slecht, heel erg slecht. De omgeving is nog steeds geweldig, maar de weg is echt verschrikkelijk. Het is een en al gaten en kuilen en op veel stukken kom ik niet eens boven de 20km/u. Pas als de weg zich na ongeveer 25km samenvoegt met de SH80 begint het wegdek weer ergens op te lijken. Het laatste half uurtje loopt weer over een redelijk goed wegdek, en nog altijd door een prachtige omgeving. Iets na 6 uur kom ik aan op de camping die ik gisteravond bij het maken van de route heb uitgekozen. Het is een kleine en primitieve boerencamping, maar wel heel leuk. De gastvrouw verontschuldigt zich wel 10x dat er geen wifi is en dat haar Engels niet zo goed is, wat nog best wel meevalt. Ik ben de enige kampeerder van vannacht en ze wil van alles weten, waar ik vandaan kom, wat ik doe, wat ik vind van Albanië en nog veel meer. Ze vertelt trots dat haar dochter studeert in Tirana. Ze heeft een hond, een paar katten en een geit die reageert op zijn naam en komt als je hem roept, heel grappig.
Bekijk bijlage 1410948
Ik zet snel de tent neer en stap dan weer op de motor, eten kan nog wel even wachten want ik zit nog vol van de lunch. Ik zag gisteren op Tripadvisor dat er vlakbij de camping een gebied met thermale bronnen is, dus daar wil ik wel even kijken. Helaas is het nog vroeg in het seizoen en wordt het om 20:00 uur al donker dus ik moet een beetje opschieten. In het dorpje haal ik voor het eerst deze reis een paar flesjes drinkwater, want ik vertrouw het hier niet helemaal. Tot nu toe dronk ik overal gewoon uit de kraan en dat ging goed, maar hier vond ik het kraanwater niet zo heel lekker ruiken. Een paar kilometer de bergen in kom ik bij het bronnengebied, waar ze in de rotsen verschillende kleine zwembaden hebben gemaakt zodat je in de thermale bronnen kan zwemmen. Een prachtige oude brug op de achtergrond. Het is gewoon openbaar en gratis, dus je kan er zo terecht. De laatste twee bezoekers vertrekken net, en hun kampvuurtje smeult nog wat na. In de omliggende struiken zoek ik eerst nog wat brandhout zodat ik het vuur nog een beetje kan opstoken. Het water ruikt een beetje zwavelachtig en doet me denken aan IJsland waar je dit ook overal had. Het is naar schatting een graad of 30, dus lekker om even te zwemmen. Zwembroek heb ik wel bij me, maar waarom zou ik die naar zwavel laten stinken als ik hier toch alleen ben, zonder kan ook wel. Ik wissel af tussen twee baden die dicht bij elkaar liggen. Er schijnen er verder in het bos nog meer te liggen, maar dat geloof ik wel. Helaas begint het wat te spatten dus ik leg mijn kleding even onder een tafeltje wat er staat. Ik las dat de locals zich insmeren met modder uit de bronnen, zou helend moeten zijn. Als een goed toerist betaamd pas ik me aan de locals aan en neem ik een modderbad. Baadt het niet dan schaadt het ook vast niet. Na een uurtje begint het te schemeren en wordt het tijd om te vertrekken. Ik stook het vuurtje nog een beetje op om op te drogen en hijs me daarna weer in motorpak. Geweldig dit, ik had graag nog wat langer gebleven maar het wordt snel donker en verlichting is hier totaal niet.
Bekijk bijlage 1410949
In een kwartiertje ben ik weer op de camping en gaat het spatten langzaam over in echt regenen. Koken doe ik dus noodgedwongen in de tent. De campinghond blijft continue naast mijn tent liggen en waakt over me. Als hij buiten het terrein wat zwerfhonden opmerkt gaat hij er wild blaffend en grommend op af om ze weg te jagen, en komt daarna weer terug. Dat gaat zo nog een paar keer door. Af en toe schrik ik me kapot omdat hij plotseling als een wilde tekeer gaat en naar het hek rent. Als het wat harder gaat regenen gaat hij bij het toiletgebouw onder een afdakje liggen maar hij houdt alles in de gaten. Zodra het regenen wat minder wordt komt hij weer bij me liggen. Leuk beest, ook al heb ik het niet op honden.
Ik zal die SH 80 , SH 75 vanaf de Griekse grens richting Tepelene afrijden.
Goed om te lezen dat het wegdek daar best te doen is.