Reisverslag 2020: Plan B, Zweden

Dag 5, Donderdag 10 september 2020. Gereden: 0. Totaal: 1084

Het was een frisse nacht, maar ik heb goed geslapen. Er was een perfecte dag voorspeld, en tot nu toe word ik niet teleurgesteld. Strakblauw en het zonnetje komt net op. Het waait wel flink, en het is fris. Lekker! Een perfecte dag om te wandelen dus. Ik start eerst rustig op, want de receptie is pas om 10 uur open dus voor die tijd kan ik toch niet weg. Iets voor 10 uur loop ik vast die kant uit, was in het toiletgebouw eerst wat kleding uit, dan kan dat mooi drogen vandaag. Bij de receptie krijg ik een kaartje voor een wandeling van 14km, mooie afstand, niet te gek. Ik vraag gelijk een douchemunt voor vanavond, maar dat systeem blijkt niet meer te werken. Had ik gisteravond ook gewoon kunnen douchen dus…

IMG_20200910_112139.jpg


Rond een uurtje of 11 ben ik weer bij de tent, hang de was uit, pak mijn spullen en ga op pad. Het weer is perfect, al snel loop ik nog maar in mijn T-shirt. De wandelroute is niet heel bijzonder, en lijkt me ook niet heel fanatiek belopen. Veel hoog gras en soms wat lastig te volgen. Het loopt voornamelijk door het bos, ook door veel kaal gekapte stukken, en dat is nou niet echt heel leuk lopen. Tussendoor een even lunchen in het zonnetje, en weer door.

Tegen een uurtje of 3 kom ik bij een picknickplaats/schuilhut langs een mooi meertje. Mooi weer, helder meertje, dat kan natuurlijk maar een ding betekenen, daar moet ik effe in. Echt warm is het water niet, maar dat mag de pret niet drukken. Goede voorbereiding is het halve werk, dus eerst even een vuurtje aanleggen om straks weer op te kunnen drogen. Zwembroek heb ik uiteraard niet bij me, maar aangezien ik de hele dag toch nog geen mens tegen ben gekomen zit ik daar niet zo mee. Het water blijkt bij nadere inspectie toch echt wel ijskoud te zijn, maar wie A zegt moet ook B zeggen. Na een paar slagen heen en weer is het toch echt wel genoeg, en ga ik snel terug naar het vuur. Ik zit lekker op te drogen bij het vuur, maar hoor ik nou voetstappen van achter de hut? Lijkt me stug, er is niemand hier. Even goed luisteren, maar het zijn toch echt voetstappen. Heel snel weet ik nog net terug in mijn boxer te springen, maar dan komt er inderdaad opeens iemand de hoek om. Hij had waarschijnlijk ook niemand verwacht, en zeker niet zo schaars gekleed... Het blijken uiteindelijk 3 Duitse gasten die aan het hiken zijn en hier willen overnachten. Het vuur heb ik in ieder geval al voor ze aangelegd. We zitten nog even te praten, en dan ga ik weer verder.

IMG_20200910_152129.jpg


IMG_20200910_173819.jpg


Ik koppel nog een extra stuk aan mijn wandelroute, waardoor ik op iets van 17 kilometer uitkom. Het laatste stuk langs het meer waar ook mijn tentje staat. Tegen zessen ben ik weer terug, en is het tijd voor een welverdiend bakkie koffie aan de waterkant. Na een bakkie en even uitrusten is het ook al weer tijd om wat eten op het vuur te zetten. Noodles met wat extra verse groenten er doorheen, lekker makkelijk.

IMG_20200910_181531.jpg


IMG_20200910_192333.jpg


Na het eten staat me nog een laatste wandelingetje te wachten, richting het toiletgebouw om af te wassen, water te halen en te douchen. De laatste echte douche was op de boot, dus na een paar dagen zonder is het altijd weer genieten. Het is inmiddels donker als ik terug naar de tent loop. Het is precies 1 kilometer, een kwartiertje lopen. Best te doen, maar vanochtend heb ik het ook al een keer gelopen, daarna de wandeling, en nu nog een keer. Alles bij elkaar heb ik toch een goeie 20 kilometer in de benen. Halverwege hoor ik een hoop geritsel in de struiken, en zie ik een beest wegrennen. Het is te donker om het echt goed te kunnen zien, maar het is in ieder geval te groot voor een hert. Eland? We zullen het nooit weten…

Terug bij de tent stook ik het vuur weer lekker op, en zit ik nog lekker een avondje bij het vuur. Een beter vermaak dan het staren in de vlammen is er bijna niet, en het kost niks. Morgen weer lekker sturen!
 
Dag 6, Vrijdag 11 september 2020. Gereden: 122km. Totaal: 1206

Het was iets minder fris dan afgelopen nacht. Door de bomen duurt het nog wel even voor ik in de zon sta, dus ik verplaats het hele spul weer richting de oever van het meer. Ik zit heerlijk in de zon aan de koffie, en de temperatuur begint langzaam op te lopen. Ondanks dat ik gisteren al heb ervaren dat het water niet bepaald warm is, kan ik het toch niet laten om er nog een keer in te gaan. Gewoon omdat het kan, hoe verder noordelijk ik ga hoe minder warm het waarschijnlijk zal worden, dus ik profiteer er nog even van. Na een korte duik weer even opwarmen in het zonnetje, tot deze achter de bomen gedraaid is.

IMG_20200911_092206.jpg


Uiteindelijk komt mijn tent in de zon, en wacht ik tot alles een beetje droog is. Het voelt nog een beetje onwennig, maar ik heb deze vakantie 4 weken de tijd en geen heel duidelijk reisplan, dus ik hoef geen lange dagen te maken als ik daar geen zin in heb. Zo is het dus al bijna 12 uur voor ik eindelijk op weg ben. Waar ik vanochtend nog niet op had gerekend is dat het plotseling helemaal begint te betrekken, dat had ik niet gedacht toen ik 2 uurtjes geleden nog vol in de zon zat.

Bij Arvika gooi ik voor de zekerheid nog een paar liter benzine in de tank. Het was nog niet echt nodig, maar ik wil vanaf hier de TET route oppakken, en ik heb geen idee hoeveel tankstations ik daar ga tegenkomen. Met een volle tank zoek ik de dichtstbijzijnde plek op waar ik de TET kan oppakken. Werkt prima met de route zichtbaar als track in de Garmin, dan zie je hem vanzelf voorbij komen.

De eerste kilometers zijn nog niet heel interessant, het zijn vooral rechte paden door nog redelijk bewoonde omgeving. Maar wat nog minder is, het begint langzaam te spetteren. Ik kom al snel langs een overkapping van een oude schietbaan (elk beetje dorp in Zweden heeft een jachtschietbaan), dus daar kan ik mooi even droog lunchen. Het regent niet hard, maar je zal zien dat als ik nu doorrij, ik straks in de zeikende regen zit en geen droge plek kan vinden.

Ik gok er nog even op om zonder regenpak verder te rijden, maar dat is van korte duur. Al snel gaat het harder regenen en sta ik mijn regenpak alsnog aan te trekken. En die gaat de rest van de dag helaas ook niet meer uit. Ik rij kort op de Noorse grens, en al snel sta ik op een splitsing van de TET. Linksaf gaat Noorwegen in, rechtsaf blijft in Zweden. Noorwegen kom ik toch niet in, dus ik blijf aan de Zweedse kant. Ik rij min of meer parallel aan de grens, en laat de bewoonde wereld een beetje achter me. Ondanks het weer is het best leuk rijden.

IMG_20200911_150802.jpg


IMG_20200911_163645.jpg


Tegen een uur of 5 kom ik langs een klein idyllisch schuilhutje. Je mag er gratis overnachten staat er op een bordje. Het is voor het mooie nog iets te vroeg om te stoppen, omdat ik ook al laat vertrok heb ik het idee dat ik pas net onderweg ben, maar toch vind ik het wel leuk om hier te blijven. Normaal gesproken zou ik doorrijden, maar ik heb me voorgenomen dit jaar ook eens wat andere dingen te doen dan alleen maar rijden. Ik ben de regen trouwens ook wel zat, en de voorspelling voor vanavond is nog slechter. Win-win dus!

IMG_20200911_164619.jpg


Ik haal mijn zooi van de motor en neem mijn intrek in het hutje. Aan de hoeveelheid muizenstront te zien ben ik niet de enige bewoner. Er staat een houtkacheltje, en brandhout is er al. Ik moet alleen van de grote blokken wat kleinere houtjes hakken om het aan te kunnen maken. Heb ik mijn kleine handbijltje ook niet voor niks meegenomen. Kacheltje aan, spullen aan de waslijn en relaxen maar. De regen komt inmiddels met bakken uit de lucht, dus het is geen straf om vannacht lekker overdekt te zitten.

IMG_20200911_175346.jpg


Veel is er natuurlijk niet te doen in het kleine hutje, dus ik vul de avond met Netflixen. Toch mooi dat ik wat gedownload heb, want mobiel bereik is er niet hier. Ook geen stroom, en door het kleine raampje komt maar weinig licht binnen, dus het is al snel behoorlijk donker binnen. De houtkachel is nogal een stevig gietijzeren model, en het duurt even voordat hij goed warm is, maar als hij eenmaal heet is veranderd het hutje binnen no-time in een sauna. De regen klettert op het dak, een betere nacht voor een hut in plaats van een tent is er bijna niet. Ik besluit maar op tijd te gaan slapen, dan kan ik morgen ook wat vroeger vertrekken. Ik heb wel zin om weer een lekker lange dag te maken. De kachel heb ik inmiddels al uit laten gaan, maar die blijft nog wel een paar uurtjes heet. Het is zowat niet uit te houden binnen zo heet is het. Het raam kan niet open, en omdat het buiten windstil is komt er ook maar weinig frisse lucht door de deur binnen. Een beetje te lang doorgestookt.

IMG_20200911_194242.jpg


Terwijl ik op tijd naar bed ga, besluiten de muizen juist op tijd uit bed te komen. Zodra ik mijn hoofdlamp uitdoe komen ze tot leven. Ik heb al mijn spullen al zo veel mogelijk in de koffers gestopt, zodat ze daar in ieder geval niet bij kunnen. Helaas heeft de hele familie muis nachtdienst, want ze gaan helemaal los. Ik ben niet bang voor muizen, maar het maakt vooral een takkeherrie. Ze zitten overal aan te knagen, het lijkt wel alsof de hut elk moment kan instorten. Soms is het even stil, en net als ik half in slaap val beginnen ze weer. Ik heb het nog 3 uur zien worden, maar om 7 uur word ik toch wakker van de wekker. Blijkbaar toch nog een paar uurtjes geslapen.

Dag 6.png
 
😀ik moest wel lachen hmm toch echt voetstappen bij dat hutje...mooi man..lekker doen wat je wilt.
 
Dag 7, Zaterdag 12 september 2020. Gereden: 261. Totaal: 1467

Ook al heb ik met dank aan de muizen maar weinig geslapen, toch voel ik me redelijk fit. Na een aantal korte rijdagen en een dag wandelen heb ik echt zin om weer een flinke dag door te halen. Omdat ik geen tent hoef af te breken ben ik na het ontbijt redelijk snel klaar voor vertrek. Het is inmiddels droog geworden, en als ik de voorspellingen moet geloven blijft dat vandaag ook grotendeels zo. Het is nog wel grijs en dicht bewolkt en door de vele regen voelt het klam aan.

Als ik na een paar kilometer op een uitzichtpunt even stop voor een foto pakt mijn telefoon weer wat bereik op. Een berichtje van mijn moeder dat ze gisteren de hond hebben moeten laten inslapen. Oja dat was ook zo, het was een paar dagen geleden al besloten, maar ik had er helemaal niet meer aan gedacht. Sterk spul die Fishermans Friend...

IMG_20200912_090136.jpg


Ik vervolg vandaag de TET route, ik zie wel hoe ver ik kom. De eerste helft van de dag bestaat de route vooral uit veel rechte gravelwegen, niet echt spannend. Het hoogtepunt is een modderpad van een paar honderd meter. Een stukje verderop stuit ik op een autowrak waarvan de bestuurder de route waarschijnlijk ook niet zo spannend vond. Als je de enige bocht in de weg mist reed je vast geen 50, en zo ziet het wrak er ook niet uit trouwens. Het zal waarschijnlijk vannacht of vanochtend gebeurd zijn, want de alarmlichten voor zover nog aanwezig branden nog. Ik hoop dat de bestuurder er goed vanaf gekomen is.

IMG_20200912_092555.jpg


IMG_20200912_100147.jpg


In de loop van de ochtend wordt de bewolking wat dunner en breekt zelfs de zon even door. Ik kan zelfs lekker in het zonnetje lunchen. De tweede helft van de dag wordt de route ook aanzienlijk mooier. Het is een soort moerasachtig gebied, veel meertjes en drassige grond. In de zomer vast een muggenwalhalla, maar zo laat in het seizoen heb ik gelukkig nergens last van. De omgeving is prachtig, en de weg wordt een stuk bochtiger. Heerlijk rijden, het mooiste stuk tot nu toe.

IMG_20200912_141959.jpg


Er vallen wat kleine buitjes, en in de verte zie ik een flinke onweerslucht ontstaan. Doordat de route steeds om de meertjes heen slingert, ga ik het ene moment recht op de bui af en lijk ik er het andere moment juist weer van weg te rijden. Ik ben benieuwd of ik het droog ga houden. Even verderop wordt het me toch wel duidelijk dat de bui recht op me af komt, maar dat zorgt wel voor hele mooie plaatjes. Voor de foto heb ik de motor even gedraaid, maar ik ga wel degelijk recht op de bui af.

IMG_20200912_141441.jpg


IMG_20200912_141710.jpg


Terwijl de eerste dikke druppels beginnen te vallen bereik ik precies een half overdekte schuilhut langs het meer. Kan niet beter, meestal kom je die juist tegen als je al zeiknat bent. Laat het nou ook nog eens precies koffietijd zijn, dus ik klik snel de koffer met alle kookgerei van de motor en schuif hem onder de overkapping.

IMG_20200912_144616.jpg


IMG_20200912_152535.jpg


Terwijl de onweersbui, inclusief hagel helemaal los gaat, zit ik te genieten van een bakkie versgemalen koffie uit de Bialetti. Wat een timing dat ik precies op tijd die shelter tegen kwam, want het is geen lullig buitje. Ook een geluk trouwens dat ik tot op de druppel genoeg water voor de koffie had, de camelbak is helemaal leeg. Ik weet niet zeker of het water uit deze meren zomaar drinkbaar is. Verder noordelijk gok ik het altijd wel, maar hier nog relatief zuidelijk weet ik het niet zeker. Ik heb voor nood wel een waterfilter mee, maar dat kan later altijd nog. Meren genoeg hier, en voorlopig hou ik het nog wel even vol.

Na een dik half uur is het epicentrum van de bui wel voorbij. Droog is het nog niet, maar ik ga hier geen uur wachten. Ik twijfel even, maar trek toch mijn regenpak maar aan. Al snel draai ik toch van de bui af, kan hij weer uit. Echt nodig was het niet.

IMG_20200912_160033.jpg


Wat me wel een beetje zorgen baart is dat het tanklampje van de motor is gaan knipperen en de reservemeter inmiddels loopt. Ik heb deze motor nog niet zo lang, dus ik heb eigenlijk geen idee hoe lang ik op reserve kan rijden. Met mijn oude 660 kon ik dik 100km op de reserve rijden, maar met deze weet ik het gewoon niet. 50km zal toch zeker wel moeten lukken, dus voorlopig is er nog geen nood, maar in de middle of nowhere met zo’n knipperend lampje zit je toch niet echt relaxt. Volgens de Garmin zitten er niet echt tankstations dichtbij, en ik heb eigenlijk ook niet zo’n zin om 20km van mijn route af te moeten wijken. Dan nog maar een stukje door.

Ik heb inmiddels 47 km op z’n reserve gereden als ik een dorpje binnen rij. Volgens de Garmin is de dichtstbijzijnde pomp 16km verderop, dus er zit niks anders op dan toch maar een stukje van de route af te wijken, dat is beter dan duwen. Op hoop van zegen. Ik ben nog geen 500 meter verder als ik nog in hetzelfde dorp een kleine buurtsuper met benzinepomp tegen kom. Deze stond niet in de Garmin, dat valt weer mee! Ik tank 13 liter, volgens mij kan er volgens het boekje 14 liter in. Het was dus nog niet echt knijpen, maar als ik nog 16km verder had gemoeten was de bodem toch wel in zicht gekomen. Nu ik hier toch sta haal ik in de buurtsuper maar gelijk wat boodschappen voor het eten vanavond. Het is inmiddels 17:00 uur als ik weer verder ga, ik rij nog een uurtje door en dan ga ik een slaapplek zoeken.

Ik rij weer dicht tegen de Noorse grens als de TET weer uitkomt op het asfalt. Al snel stuit ik op een afgesloten weg, aan het grote vaste hek te zien een definitieve afsluiting. Als een goed TET-rijder betaamd rapporteer ik de afsluiting via de app aan de linesman, zodat de route aangepast kan worden. De alternatieve route is gelukkig niet moeilijk te vinden. Het asfalt is nog maagdelijk en alle machines staan nog langs de weg. Zo te zien rij ik langs een gloednieuw vliegveld, het Scandinavian Mountains Airport. Zal vast voor de wintersport hier, en aan de Noorse kant van de grens zijn.

Er volgt een flink stuk asfalt, maar na een kilometer of 40 kom ik weer op het gravel uit. Het is inmiddels bijna 6 uur, en het wordt tijd om een kampeerplek te zoeken. Ik spot genoeg mooie wildkampeerplekken, maar er is nergens water. Zal je altijd zien, normaal stroomt overal water en net nu ik het nodig heb vind ik niks. Ik zal toch echt water moeten hebben, want ik heb niks meer. Als ik even verderop door het dorpje Sörsjön rij ik zie ik een bordje met een pijl en de tekst “offroadcamp”, mijn aandacht is getrokken! Even een snelle check op google en ze zijn open, die kant op dus.

Het is nog een kilometer of 10 rijden, en doordat de zon al begint te zakken en ik hier best wel hoog zit begint het al aardig fris te worden. Het is inmiddels half 7 als ik aan kom op de camping. Een werkelijk schitterende plek op een soort hoogvlakte. Ik word zeer vriendelijk ontvangen door de Duitse eigenaresse. Het is maar een kleine camping met 7 plaatsen en een aantal hutjes. Er is nog één grote plek vrij, maar als ik een beetje aan de rand ga staan kan er eventueel nog iemand bij en mag ik voor half geld. Prima, de plek is groot zat en aan het einde van de dag verwacht ik toch niet veel aanloop meer.

Het is een kleine maar keurig nette camping. De eigenaren zijn Duits en het is pas een aantal jaar open. Ze organiseren offroadtochten met Polaris buggy’s en in de winter met sneeuwscooters. Het terrein is helemaal aangekleed in met een avontuurlijke en motorische look, tot in de details doorgevoerd. Overal oude machines en werktuigen, een kraan in de vorm van een oude benzinepomp en motorblokken als plantenbak, heel leuk allemaal. Er is een mooie houtgestookte sauna, maar die is voor vanavond helaas al gereserveerd.

Het waait flink, en de temperatuur gaat aardig onderuit. Vanwege de harde wind kook ik in de halfopen tent. Na het eten ga ik nog een klein stukje lopen. Er hoort een zwemmeertje bij de camping, ongeveer een kwartiertje lopen. Helaas wordt het al snel donker, dus halverwege keer ik weer om. Het pad is niet zo duidelijk en ik ben bang dat ik het niet meer terugvind als het straks echt donker is. Morgenochtend nog maar eens proberen. Als ik in het donker nog even sta af te wassen spreek ik een van de andere kampeerders. Hij is net in de sauna geweest. Ze hadden hem voor de hele avond gereserveerd maar zijn er wel klaar mee, dus als ik wil kan ik er nog in. Dat laat ik me als saunaliefhebber geen 2x zeggen! Eerst nog even een paar blokken hout extra op het vuur, dan even snel douchen, en dan even heerlijk een half uurtje zweten. Ik hou ervan. Onder een kraakheldere sterrenhemel en de Melkweg zit ik lekker af te koelen. Heerlijk.

Dag 7.png
 
Is het niet zo dat je als je gewoon water uit een beek of helder meer in je bialetti doet het toch wel veilig is aangezien je het meer dan gekookt hebt?
 
Is het niet zo dat je als je gewoon water uit een beek of helder meer in je bialetti doet het toch wel veilig is aangezien je het meer dan gekookt hebt?
Ik denk het ook wel hoor, en wat verder in het noorden doe ik het ook wel, daar drink ik het ook gewoon ongekookt. Een beetje inschatten waar het kan natuurlijk. Beekjes zijn dan nog wat makkelijker, in een meer is het aan de oevers vaak wat modderig en drijft veel troep van planten en bladeren, zeker als de wind jou kant op staat. Maar in principe ga ik elke dag weg met 3 liter water in de camelbak, dan weet je zeker dat het goed is. Als ik een beetje zuinig aan doe red ik het daar 2 dagen mee.
 
Voor koffie/thee/soep kan het, jezelf wassen ook. Je zou natuurlijk ook gekookt water in je camelback kunnen doen 's ochtends: lekker warm als je vroeg vertrekt. 8-)
 
Met wildkamperen zorg ik dat ik altijd bij het water sta, wassen en afwassen kan dan gewoon. Als je dat ook nog met je drinkwater moet doen ga je het niet redden met 3 liter. Water koken doe ik eigenlijk nooit, dan gebruik ik liever een filter. Voordat het zover is afgekoeld dat je het in die camelbak kan gooien ben je een uur verder.
 
Vraagje tussendoor: zo'n camelbag op je rug: hoe warm is dat bij warm weer?
 
Vraagje tussendoor: zo'n camelbag op je rug: hoe warm is dat bij warm weer?
Je voelt het natuurlijk wel, maar ik heb er zelf eigenlijk geen last van. Iets extra op je rug is natuurlijk altijd warmer dan wanneer je dat niet hebt, maar het grote voordeel vind ik dat je gewoon tijdens het rijden kan drinken. Op een erg hete dag gaan die 3 liter er ook gewoon doorheen. Voorheen had ik 1 of 1,5 liter bij me, dus ik drink nu gewoon 2x zoveel en merk ook dat ik me dan gewoon stukken fitter voel. Dat extra ding op mijn rug is het voor mij zeker waard.
 
Dag 8, Zondag 13 september 2020. Gereden: 344. Totaal: 1811

Het was een frisse nacht, het is nog steeds kraakhelder en de zon schijnt. Gisteren was een lekker lange dag, dus vandaag doe ik het weer wat rustiger aan. Ik wandel eerst even naar het meertje. Het is maar goed dat ik dat gisteren in het donker niet meer gedaan heb want dan had ik het waarschijnlijk niet gevonden. In het zonnetje zit ik even een kwartiertje op de stijger naar het water te staren, en loop dan weer terug naar de tent. Dan natuurlijk een bakkie, ontbijten, en een tweede bakkie kan ook nog wel. Ik kijk nog een beetje rond op de camping, en ik krijg van de eigenaresse nog wat tips om verder in Zweden nog te bezoeken. Het was een fijne camping, netjes en een leuke sfeer. En op nog geen 2km van de TET, dus zeker een aanrader als je er langs komt.

IMG_20200913_085543.jpg


Het is al 11 uur geweest voor ik weer op pad ben. Ik ben van plan om vandaag nog een stuk van de TET te rijden, ongeveer tot aan het plaatsje Sveg. Het eerste deel van vandaag is nog wel leuk, een aantal stukken erg glibberige modder waar ik echt rustig met de voetjes aan de vloer overheen moet. Ik heb zelfs nog een paar kleine doorwadingen van riviertjes. Veel stelt het niet voor, maar het is leuk voor de afwisseling. Het is een prachtige dag, en ik lunch weer lekker in het zonnetje.

IMG_20200913_131253.jpg


IMG_20200913_135826.jpg


Na de lunch wordt de route wat minder. Eerst volgt een kilometer of 30 asfalt, daarna gaat het wel weer over gravel, maar niet echt leuk. Kilometers rechtdoor, dan een enkele bocht en weer kilometers rechtdoor. Veel kaalgekapte bosgebieden, niet echt leuk om doorheen te rijden. Vanwege een ingestorte brug moet ik een paar kilometer omrijden. Het riviertje doorwaden was waarschijnlijk nog wel haalbaar, maar de oever aan de overkant is zo zompig en modderig dat ik er nooit door kom. Verderop staan wel sporen van waarschijnlijk enduro’s, maar met mijn motor ga ik het niet proberen. Je moet ook weten wanneer je moet stoppen.

IMG_20200913_150456.jpg


Iets eerder dan ik vooraf had bedacht verlaat ik de TET. Ik vind er maar weinig aan hier, dus ik ga verder over het asfalt. Conclusie na de eerste paar dagen Zweedse TET, er zitten erg mooie stukken tussen, maar ook veel stukken die wat saai zijn. De paden zijn technisch gezien eigenlijk nergens moeilijk. Zo voor de afwisseling vind ik het wel leuk, maar dagen achter elkaar deze route volgen hoeft voor mij echt niet.

IMG_20200913_155116.jpg


Over het asfalt rij ik door naar Sveg. Ik heb hier een aantal jaar geleden onderweg naar de Noordkaap al eens op een camping gestaan, dus het is bekende omgeving. Ik gooi de tank weer vol, haal een bak koffie en een kaneelbroodje en ga buiten op een bankje in de zon even kijken wat de plannen voor de rest van de dag zijn. Hoewel, heel veel rest van de dag is er niet meer over, want het is al half 6. Ik wil nog wel wat kilometers maken vandaag. Morgen wil ik de route over de Flatruet, de hoogste weg van Zweden, rijden. Ik zoek alvast naar een camping daar in de buurt, en kom op de site van een Nederlandse camping. Ze zijn in 2019 pas begonnen, laat ik die in tijden van corona dan maar een beetje steunen. Het is nog 1,5 uur rijden, dat is nog wel haalbaar vandaag. De camping staat nog niet vermeld in mijn campingbestand, dus ik rij eerst die kant op en zoek het laatste stuk later wel.

Na ongeveer een uur rijden zie ik even verderop een tegenligger naar me seinen. Wat zou er zijn, iets met mijn verlichting ofzo? Als ik dichterbij kom zie ik dat hij stilstaat, misschien pech? De bestuurder zit nog achter het stuur, en tot ik zo goed als naast hem sta heb ik eigenlijk nog steeds niet door wat hij van me wil. Dan zie ik dat hij met zijn telefoon iets in de berm aan het filmen is, en als ik kijk staat er op nog geen 20 meter een enorme eland. Wow wat gaaf en wat een mooi beest! Ik heb ze in voorgaande jaren ook wel gezien, maar nooit zo mooi en zo dichtbij als nu. Het lijkt erop dat de auto hem niet veel doet, maar een motorrijder zijn ze waarschijnlijk minder gewend. Hij maakt al aanstalten om er vandoor te gaan, dus ik wil niet te onverwachte bewegingen maken om mijn telefoon te pakken. Hij loopt weer rustig terug het bos in, en voor ik mijn telefoon te pakken heb staat hij alweer te ver voor een scherpe foto. Toen ik stopte stond hij net achter die voorste boompjes.

IMG_20200913_183743.jpg


Ik maak nog een kort praatje met de man in de auto, “doe maar voorzichtig” zegt hij want het stikt ervan hier. Het jachtseizoen is begonnen, dus ze zijn allemaal een beetje opgejaagd. Een paar kilometer verderop is het inderdaad weer raak, een moeder met een jong staat in een grasveld. Iets verder weg dan de vorige, maar alsnog duidelijk zichtbaar. Zodra ik stop nemen ze meteen de benen. Net als ik weer rij zie ik in de verte een busje met alarmlichten rechts in de berm staan. Ik kom langzaam dichterbij, misschien weer een? 100 meter achter het busje een remspoor, glas, koelvloeistof, en in de berm een dode eland. Zonde, maar deze krijg ik tenminste wel op de foto. Het busje ligt in puin, maar de inzittenden mankeren gelukkig niks.

IMG_20200913_190435.jpg


Ik zit niet echt lekker meer op de motor, ik wil eigenlijk een beetje opschieten want het is al bijna 19:00 uur, maar de wetenschap dat het hier krioelt van de elanden maakt me er niet gerust op. Ik weet wel wie het in ieder geval niet gaat winnen als ik er een voor mijn wiel krijg. Toch maar wat snelheid eruit en zo dicht mogelijk tegen de middenstreep rijden, dan zit ik in ieder geval het verste weg van beide bermen.

Eenmaal aangekomen in Funäsdalen, waar ik dacht dat de camping was, sta ik wel voor een camping maar die lijkt totaal niet op wat ik voor ogen had. Dit is een nogal deprimerende wintercamping. Nog eens op de site van de Nederlandse camping kijken dan. Ik voer het adres in, en het blijkt nog 25km verderop te zijn. Gemeentes zijn groot en uitgestrekt hier. Ik overweeg nog even om hier te blijven, maar het is nu toch al laat dus dat laatste half uurtje kan er ook nog wel bij.

Ik ben net het dorp uit, als ik in een weiland nog twee elanden zie staan, weer een moeder met jong. Dit keer rij ik eerst voorbij, pak buiten beeld mijn telefoon en rij langzaam terug voor een foto. Ze staan er nog, maar zodra ik stop peren ze hem meteen. Helaas weer geen succes. Niet voor een scherpe foto dan, maar wel 5 elanden op rij gezien! Super, ik had al genoegen genomen met één.

IMG_20200913_192839.jpg


Het is al laat, de zon is onder en het koelt gelijk flink af. De thermometer op het dashboard staat op 6 graden. Ik maak nog snel een foto van de zonsondergang, en rij dan de laatste kilometers naar de camping. Het is 20:00 uur als ik aankom, en al zo goed als donker. Ik word ontzettend vriendelijk ontvangen door Winnifred en Hans, de eigenaren van de camping. Zet eerst maar snel je tent op, de rest komt daarna wel. De zon zakt inmiddels verder en de lucht wordt nog mooier, aan de rand van de camping maak ik eerst nog een paar foto’s, de tent moet nog maar even wachten.

IMG_20200913_193537.jpg


IMG_20200913_200532.jpg


Als de tent staat meld ik me aan en we maken natuurlijk even een praatje. Het zijn ontzettend vriendelijke mensen, ze hebben deze camping vorig jaar overgenomen en woonden daarvoor in NL op nog geen 10 kilometer van waar ik woon. We doen nog een bakkie en ik krijg wat informatie over de omgeving. Ik was eigenlijk van plan om morgen weer te vertrekken, maar volgens Winnifred en Hans is het er genoeg te doen in de omgeving, waaronder een aantal mooie wandelingen, dus is het eigenlijk zonde om morgen meteen weer te vertrekken. Ik slaap er nog even een nachtje over, dan zie ik morgen wel. Of ik voor morgenochtend nog verse broodjes wil bestellen? Dat sla ik uiteraard niet af!

Terug bij de tent bedenk ik me dat ik eigenlijk nog niet eens heb gegeten. Ik heb ook niet echt honger trouwens, terwijl het toch al half 10 is. Ik gooi toch maar even snel een zak pasta in de pan. Als ik na het douchen in bed kruip staat de thermometer op 1°, en als ik om 2 uur ’s nachts nog een keer wakker word staat zelfs het ijs op de tent.

Dag 8.png
 
Dag 9, Maandag 14 september 2020. Gereden: 108km. Totaal: 1919

Ondanks de kou heb ik goed geslapen. Ik heb besloten om inderdaad een dag extra te blijven om een beetje in de omgeving rond te kijken. Enige nadeel, de Flatruetweg moet dan wachten tot morgen, en de weersvoorspelling voor morgen is niet best. Vandaag beloofd wel een mooie dag te worden. Om half 9 staan de croissants klaar, wat een luxe! Broodjesservice zie je hier verder eigenlijk nergens, dus het lijkt wel vakantie.

IMG_20200914_090649.jpg


Hans heeft me een wandeling van 8 kilometer uitgelegd. Het start gelijk hier op de camping en loopt naar een schuilhutje op een hoogvlakte een stukje verderop. 8 kilometer is precies mooi, ik heb ook niet zo’n zin om een volle dag te lopen, en met een beetje geluk kan ik vanmiddag dan alsnog te Flatruetweg even meepakken.

Ik loop eerst een stukje langs het meer. Het is windstil, en de omgeving reflecteert prachtig in het rimpelloze water, geweldig mooi. Dan steek ik de weg naar de Noorse grens over. De grensovergang is hier slechts 8 kilometer vandaan, maar omdat de Noorse grens gesloten is (ook Zweden zelf mogen niet naar Noorwegen) is de weg volkomen leeg. Ik heb er afgezien van een enkele vrachtwagen de hele ochtend nog niks zien rijden. De wandeling is vrij eenvoudig, ik kan de juiste route niet helemaal vinden omdat er ook wat sneeuwscooterpaden doorheen lopen, maar als ik het zo zie gaat het allemaal wel min of meer dezelfde kant op. Ik loop eerst nog een stukje door het bos, maar al snel kom ik boven de boomgrens en ben ik echt verbaasd hoe ruig het hier is. Vanaf de camping lijkt het er niet direct op dat je binnen een uur lopen op een hoogvlakte bent, dus ik ben echt positief verrast. Het doet me denken aan Noord-Lapland waar ik al eerder wat tochten liep, maar dat is toch echt nog ruim 1000km noordelijker. Prachtig hier, zeker een gebied om te onthouden!

IMG_20200914_105001.jpg


IMG_20200914_123008.jpg


Het waait flink op de top, maar het is prachtig hier. Je kan kilometers ver Noorwegen in kijken, heel mooi. Ik ga hier zeker nog eens terug om een meerdaagse wandeling te maken. Achter een grote rots heb ik een plekje uit de wind om even te lunchen. Nog wat foto’s en een beetje in de verte staren, en dan weer terug naar beneden.

Ik dacht een andere route naar beneden te lopen, maar uiteindelijk kom ik weer op hetzelfde pad uit. Ook prima, geen zin om verder te zoeken. Om 14:00 uur ben ik weer terug op de camping, ik ben echt verrast over de prachtige omgeving. Voor de tent zet ik eerst even een bakkie en ik zit nog een half uurtje heerlijk in de zon. Er is nog tijd zat voor een rondje vanmiddag. Voor ik weg ga doe ik eerst nog even snel een handwasje, dan kan dat vanmiddag nog mooi even drogen. Koffers van de motor, voor de zekerheid toch mijn regenpak mee, je weet nooit. Om half 4 ben ik onderweg.

De Flatruet hoogvlakte ligt op zo’n 50 kilometer rijden van de camping, en is met 975 meter de hoogste weg in Zweden. Het lijkt misschien niet zo hoog, maar gezien het klimaat zijn dit soort hoogtes te vergelijken met ruim het dubbele in bijvoorbeeld De Alpen. Ik heb van Hans nog de tip gekregen voor een andere route hier vlakbij de camping, dus dat pak ik eerst even mee. Het is een tolroute, er hangt een bord dat je een paar kronen tol in de brievenbus moet gooien. Nou wil ik best betalen, maar de brievenbus is nergens te bekennen. Dan houdt het op natuurlijk. Het is een onverharde route van een kilometer of 6 naar een mooi uitzichtpunt. Even genieten van het uitzicht, en weer door.

IMG_20200914_155857.jpg


De eerste kilometer of 30 richting de Flatruet gaat gewoon over de doorgaande weg, daarna wordt het onverhard. De route is prachtig en de bomen in herfstkleuren lijken soms wel in brand te staan. Ongeveer halverwege passeer je het Samidorp Mittådalen, waar ze nog echt van de rendieren leven. Uiteraard wonen ze niet meer tenten, maar de Samicultuur fascineert me enorm, dus ik vind het leuk om te zien.

IMG_20200914_171053.jpg


De Flatruet hoogvlakte is indrukwekkend, los van wat gras en mos groeit er helemaal niks en je kunt enorm ver kijken. Het doet me zelfs een beetje denken aan IJsland, alleen dan met rendieren. Ik ben blij dat ik deze kant nog even opgegaan ben, want in de bewolking en mist die ze voor morgen voorspellen heb je er helemaal niks aan hier. Nu zorgt de ondergaande zon zorgt voor prachtige luchten. Schitterend hier!

IMG_20200914_175736.jpg


IMG_20200914_174539.jpg


IMG_20200914_180838.jpg


De weg loopt door, maar een rondje maken is niet mogelijk en ik moet dus via dezelfde weg terug. Zeker geen straf. Eenmaal weer terug in de bewoonde wereld gooi ik in Funäsdalen de tank alvast even vol, dat scheelt morgen weer. Bij de naastgelegen pizzeria besluit ik mijn eigen tank ook maar even vol te gooien, het is al half 7 en ik heb wel trek. Er zit slechts één andere klant, dus binnen een paar minuten staat de pizza op tafel.

Terug bij de tent loop ik in het laatste daglicht de motor nog even na, de ketting mag wel wat gespannen worden, en natuurlijk even gesmeerd. Verder is er uiteraard weinig op aan te merken, is maar goed ook met slechts 4000km op de teller, maar het zit er nou eenmaal ingebakken. Bij de 660 moest er elke paar dagen wel een slok olie bij, en trilde er nog wel eens wat los, dus die liep ik elke paar dagen even na. Ik zet nog even een bakkie en maak nog een praatje met Hans. Dit is pas hun tweede seizoen op de camping, en ondanks de corona hebben ze eigenlijk een beter seizoen gedraaid dan vorig jaar. Alle Zweden moesten in eigen land blijven, en dan gaan ze of naar de kust of naar de bergen. Ze zijn druk bezig om samen met een timmerman nog een aantal Stuga’s en een sauna bij de te bouwen, en die moeten eigenlijk voor de winter klaar zijn. Vorig jaar viel begin oktober de eerste sneeuw al, dus met 4 tot 6 weken moet in ieder geval de hele buitenboel klaar zijn. De timmerman woont 300km verderop en verblijft hier op de camping. Omdat de zomers maar zo kort zijn werkt hij van zonsopgang tot zonsondergang aan een stuk door. Zo gaat dat hier, alles moet binnen een paar maanden gebeuren, en dat op een camping die dan juist volop in bedrijf is. Al met al hebben ze nog grootste plannen voor de komende jaren, en ik denk dat ik hier nog wel eens terug kom.

Dag 9.png
 
Dag 10, Dinsdag 15 september 2020. Gereden: 262. Totaal: 2181,5

Vannacht heeft het al wat geregend, maar in de ochtend is het gelukkig zo goed als droog. Natuurlijk weer verse croissants, het lijkt wel Frankrijk. Als ik ga afrekenen raken we natuurlijk weer aan de praat, de koffie komt op tafel, en voor ik het weet is het alweer 11 uur geweest. Maakt niet uit, dit soort contacten maken het juist leuk.

Om half 12 zit ik op de motor, en rij ik weer richting de Flatruet. Het is vochtig weer en af en toe spettert het een beetje. In Funäsdalen doe ik nog wat boodschappen voor de komende dagen, en ga dan de Flatruet weer op. Ik ben gisteren natuurlijk al geweest, maar dit is ook mijn vervolgroute dus ik moet er vandaag weer overheen. Al snel rij ik de bewolking in en zie ik zowat niks meer. Mist en spetters, maar 0,0 uitzicht. Blij dat ik gisteren al geweest ben. Ik besteed er dus maar weinig tijd aan, en ben snel weer door.

IMG_20200915_130525.jpg


Aan de andere kant van de hoogvlakte stop ik Ljungdalen bij een informatiepunt met een klein museum. Even snel rondgekeken, maar na een kwartiertje ben ik er wel doorheen. Het regent inmiddels flink, en omdat ik hier onder een overkapping droog kan zitten eet ik gelijk maar even wat.

Ik rij verder langs het Storsjön meer, en over de Fabodvagen richting Håckas. Ook hier passeer ik weer de nodige Sami nederzettingen, al lijkt het meer op een soort openluchtmuseum en heb ik het idee dat het vooral voor de toeristen is. Het toeristenseizoen voor zover dat er al was is inmiddels over, dus alles is gesloten. De verdere route van vandaag is niet zo bijzonder. Sommige dagen kunnen niet lang genoeg duren, en op andere dagen beleef je gewoon niet zo veel. Vandaag is zo'n dag, hoort er ook af en toe bij. Het blijft druilerig weer en de temperatuur komt de hele dag niet boven de 10 graden. Nederland zit op dit moment in een nazomerse hittegolf en het is dik 30 graden, het verschil kan zowat niet groter zijn.

IMG_20200915_163049.jpg


Vanaf Håckas pak ik een stukje E45 tot Östersund. Omdat ik vandaag pas laat vertrok is het alweer 18:00 uur als ik in Östersund aankom. Omdat er voor vannacht erg slecht weer is voorspelt wil ik eigenlijk op zoek naar een stuga. Er komt een hoop regen en harde wind aan, en daar heb ik niet zo’n zin in. Op de eerste camping waar ik kom beginnen de stuga’s bij 75 euro per nacht, en dat vind ik echt teveel. Dan maar door naar de tweede camping. Helaas blijkt de receptie al dicht, en als ik het telefoonnummer op de deur bel krijg ik een bandje in het Zweeds. Gaat hem niet worden dus. Dan valt mijn oog op een klein half open hutje aan de rand van het veld, waar mijn tent prachtig in lijkt te passen. Het hoort eigenlijk bij de midgetgolfbaan, maar aangezien alles hier is uitgestorven is het prima geschikt voor mij. Toch in mijn tent, maar dan overdekt, top. Zelfs de motor past nog bijna helemaal onder het uitstekende dak. Niet zo idyllisch, maar wel verrekte handig.

IMG_20200915_185601.jpg


IMG_20200915_191908.jpg


De hele avond regent het, maar ik zit heerlijk droog. De eigenaar van de camping komt later op de avond een inspectierondje doen, steekt zijn hand op en vind het allemaal wel best. Later op de avond begint het hard te waaien, maar de wind staat precies op de achterkant van het hutje, perfect dus. Helaas is de weersvoorspelling voor morgenochtend ook nog niet al best, maar we zullen zien.

Dag 10.png
 
Na jouw verhaal staat ook bij mij Zweden op de to-do list, maar wat mij zou weerhouden zijn die verhalen over helebakken met muggen. Hoe waar zijn die? In ieder geval bedankt voor een heerlijk geschreven verhaal!
 
Na jouw verhaal staat ook bij mij Zweden op de to-do list, maar wat mij zou weerhouden zijn die verhalen over helebakken met muggen. Hoe waar zijn die? In ieder geval bedankt voor een heerlijk geschreven verhaal!

Muggen heb je vooral in de warme zomermaanden, voornamelijk vanaf ongeveer half juni tot half augustus. Een beetje afhankelijk van het weer uiteraard. Als je die maanden vermijdt scheelt het al enorm. Verder naar het noorden heb je ook minder last, daar is het te koud. Muggen doen het met name goed rondom stilstaand water, maar in een land van meren, moerassen en veengebieden is dat dus vrijwel overal. Ik heb wel het idee dat het ten opzichte van een aantal jaren terug wat begint af te nemen. Net als hier wordt het ook in Zweden steeds droger, veel poeltjes en meertjes komen in de zomer droog te staan.

Ik ben er zelf meerdere keren in begin juni, en vanaf half augustus geweest, en dan valt het over het algemeen heel erg mee. Ik weet niet wat de ervaring van @Tmanneke in de zomermaanden was?
 
Tja, die elanden. Vooral met een jong erbij is hun gedrag onvoorspelbaar.
En wat mij betreft is je tent in dat minigolfhutje de kampeerfoto van het jaar. Briljant ! Ik zou er nooit opgekomen zijn. _O-

En wat muggen betreft @Janenjoep : je leert er mee leven. In Scandinavië verkopen ze in de supermarktjes goed antimuggen spul, junglesap of zoiets. Ik gebruikte de sprays, dat is handiger en voelt minder vettig dan de olies die ze verkopen. Neem geen spul mee uit Nederland/België, dat werkt daar niet. En hou je tent dicht. Ga niet tussen de bomen staan, maar zoek open (winderige) plekken. En laat het je niet tegenhouden. Het is vervelend, maar de ervaring is zoveel keren mooier dat je het gewoon vergeet. 😎
 
Laatst bewerkt:
Wat betaal je ongeveer voor een camping overnachting met eigen tentje in Zweden?
Voor NL begrippen best veel, meestal zo tussen de 200 en 250 kroon (20/25 euro), met uitschieters naar zelfs 300.

Oké, daarvoor heb je dan wel meestal goed uitgeruste campings, met keuken, zitruimte, goed sanitair en soms sauna, maar ik vind het alsnog vrij duur. Vaak is het ook een all-in tarief, dus voor een plek, kampeermiddel, 2 personen en stroom. Als solo reiziger op de motor is dat meestal niet gunstig. Wildkamperen loont dus wel de moeite.
 
Voor NL begrippen best veel, meestal zo tussen de 200 en 250 kroon (20/25 euro), met uitschieters naar zelfs 300.

Oké, daarvoor heb je dan wel meestal goed uitgeruste campings, met keuken, zitruimte, goed sanitair en soms sauna, maar ik vind het alsnog vrij duur. Vaak is het ook een all-in tarief, dus voor een plek, kampeermiddel, 2 personen en stroom. Als solo reiziger op de motor is dat meestal niet gunstig. Wildkamperen loont dus wel de moeite.
Ben je bij wildkamperen niet bang voor leiden die je willen beroven of iets dergelijks? Zal in Scandinavië wel meevallen maar elders?
 
Ben je bij wildkamperen niet bang voor leiden die je willen beroven of iets dergelijks? Zal in Scandinavië wel meevallen maar elders?
Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren, maar ik ben daar niet zo mee bezig. Als ik kampeerders zou willen beroven zou ik persoonlijk eerder op een camping gaan zoeken dan ergens in een uitgestrekt buitengebied. Als ik ergens in de bergen sta ben ik er bijvoorbeeld eerder bang voor dat het weer onverwachts omslaat ofzo, dat je midden in de nacht in een storm terecht komt. Als er slecht weer op komst is wijk ik liever uit naar een camping. Maar hoog in de bergen kan het weer toch plotseling omslaan, ook al is dat niet de voorspelling. Daar let ik altijd wel op, stel dat het plotseling erg gaat regenen, sta ik dan niet zo dicht bij het water dat mijn tent overstroomt, of sta ik niet dichtbij dode bomen die kunnen omvallen als het opeens gaat waaien, dat soort dingen.
 
Laatst bewerkt:
Dag 11, Woensdag 16 september 2020. Gereden: 216,5. Totaal: 2398

Ik heb een prima nacht in het hutje gehad, en de tent is nog mooi droog. Ideaal dus. Ik ontbijt rustig aan, want de receptie van de camping gaat toch pas om 10 uur open. Ik had nog een rondje willen lopen, maar er valt een dikke motregen en ik heb geen zin om me zeiknat te laten regenen. Wat ze bij de receptie aan het doen zijn weet ik niet, maar het aanmelden duurt zowat een half uur, en dat terwijl ik de enige klant ben. Maar ik krijg koffie, en maak intussen een praatje met de schoonmaakster, dus ik vind het wel best. Het is toch kloteweer buiten.

Ondanks dat het in de loop van de ochtend droog zou worden blijft het maar regenen. Ik ga de boel wel inpakken, want als ik nog langer wacht hoeft het niet meer. Gelukkig sta ik droog, en kan ik ook zo goed als droog bij de koffers. Scheelt een hoop gekloot en een nat pak. Om 11 rij ik de camping af. Eerste stop voor vandaag is een koffiebranderij in het centrum van Östersund. Koffie is een van mijn eerste levensbehoeften, en ik ben bijna door mijn eigen verse bonen uit NL heen. Ik zag toevallig dat er hier in Östersund een kleine branderij zit. Het is maar een klein stukje rijden, dus ik ben er zo. De Big Lake Coffee kafferosteri in Östersund is maar een klein zaakje, maar ik hou van dat soort dingen. Ik proef wat koffie, en neem natuurlijk een zakje bonen mee. Sápmi Tribute koffie blend, ik ben benieuwd. Sápmi is trouwens de traditionele naam voor het land van de Sami. Dat wat wij in de volksmond Lapland noemen. Weer wat geleerd. Ik krijg nog de tip om de grootste koffiegoeroe van Zweden, in Lycksele, te bezoeken. Heb ik al eens eerder wat over gelezen, en ik kom later deze reis ook nog wel in die omgeving, dus dat pak ik nog wel even mee.

Eenmaal weer buiten spettert het nog steeds een beetje, maar ik heb geen zin om mijn regenpak aan te doen. Vanaf Östersund wil ik naar de Vildmarksvägen, de wildernisweg in het Nederlands. Het begin ligt in Strömsund, 100km verder noordelijk. Omdat ik geen zin om 100km over de saaie E45 te rijden pak ik een gravelweg die min of meer parallel loopt. Ik doe onderweg nog wat boodschappen, en als ik de buurtsuper weer uitkom is het zowaar droog. Een half uurtje later trekt het zelfs helemaal open en breekt de zon door. Het waait nog steeds keihard, maar ik kom langs een hutje waar ik mooi uit de wind kan zitten. Volgens mij is het een soort kleedhokje voor het strandje, en in de deuropening zit ik heerlijk in de zon te eten. Wie had dat een uurtje terug gedacht.

IMG_20200916_140616.jpg


Ik rij over soms eindeloos lijkende gravelwegen. Echt spannend is het allemaal niet, maar de omgeving is mooi en het zonnetje maakt het allemaal nog net wat mooier. Het alternatief is de E45, en dat is nog minder leuk, dit is tenminste nog onverhard. Na een paar uurtjes kom ik in Strömsund weer op de verharde weg uit. Hier in Strömsund start de Vildmarksvägen. Het is een rondje van zo’n 500 kilometer door de Zweedse wildernis. Het hoogste punt op de route is het Stekenjokkplateau, op 876 meter hoogte. De hele route is trouwens wel gewoon geasfalteerd, het gaat eigenlijk meer om de omgeving dan om de weg zelf. Langs de route liggen de nodige bezienswaardigheden, watervallen, oude Samidorpen en veel mooie wandelgebieden. De komende dagen zal ik het grootste deel van de route volgen.

IMG_20200916_145502.jpg


De komende nacht ben ik van plan om te gaan wildkamperen. Ik was deze reis sowieso van plan dat wat vaker te gaan doen, maar tot nu toe is het er nog niet echt van gekomen. Ik ben zelf niet zo’n wildkampeerder, het primitieve maakt me niet uit, maar zeker als ik alleen reis vind ik het aan het eind van de dag op een camping juist wel fijn om een beetje aanspraak te hebben. De voorgaande nachten heb ik mooie campings gehad en leuke contacten opgedaan, dat soort dingen mis je als je wildkampeerd en dat vind ik wel jammer. Ik ben ook niet zo goed in het vinden van de juiste plekjes. De mooiste plekken vind je altijd als je ze niet zoekt, midden op de dag als het nog veel te vroeg is om te stoppen. Als je aan het eind van de dag echt op zoek bent, dan lijken die mooie plekken opeens allemaal verdwenen. Eigenlijk moet je eerder beginnen met zoeken, en gelijk stoppen als je een geschikte plek hebt gevonden, ook al is het nog vroeg. Dat vind ik dan weer zonde van de dag, dus ik begin altijd te laat. Vandaag ga ik het maar weer eens proberen.

Ik rij nog een klein uurtje van de Vildmarksvägen, en tegen een uur of 5 begin ik langzaam uit te kijken naar een geschikt plekje. Ik vind wel wat plekjes, maar het is het allemaal net niet. Na een half uur kom je er achter dat de eerste eigenlijk nog het meest geschikt was, maar inmiddels ben je alweer 20km verder. Zo duurt het uiteindelijk nog tot 6 uur voordat ik een perfect plekje tegenkom. Mooi vlak, beetje beschut, aan het water, perfect. Ik ben niet de eerste hier, want er ligt al een mooie kring stenen voor een vuurtje. Eerst de tent opzetten, en terwijl de zon ondergaat nog even wat brandhout zoeken.

IMG_20200916_183606.jpg


IMG_20200916_183909.jpg


Het eten is simpel vandaag, een pakje soep en een paar broodjes. Na het eten is het inmiddels donker, en verkas ik naar de vuurplaats. Mooi vuurtje, bakkie erbij en in de vlammen staren. Dat is dan weer de charme van wildkamperen. Het waait nog steeds flink en de vonken vliegen alle kanten op. Gelukkig heeft het de laatste dagen flink wat geregend, maar in een droge zomer zou dit niet echt een strak plan zijn. Het is weer een koude avond, maar ik heb gelukkig precies genoeg hout om het tot een uurtje of 11 uit te kunnen houden. Als het vuur uit is zoek ik lekker mijn warme slaapzak op.

IMG_20200916_193330.jpg

IMG_20200916_210538.jpg


Dag 11.png
 
Terug
Bovenaan Onderaan