Reisverslag 2020: Plan B, Zweden

Je doet het maar wel :t Top hoor !
Als je lekker in je vel zit dan is alleen zijn natuurlijk geen of veel minder een probleem en kun je meer aan maar je had, wat je zelf schrijft, Corona gedoe, veel regen, weinig aanspraak en privé niet zo lekker dan ligt er best veel op je bord.
Je leert het meest over jezelf in tijden dat het tegen zit en je het allemaal zelf moet zien te rooien zegt men dus dit was misschien wel een hele goede ervaring/leermoment?
Of heb je het idee, achteraf gezien, dat je toch beter thuis had moeten blijven?

Heb je eigenlijk voorkeur voor solo rijden of rijdt je liever met 2 of een paar metgezellen?

Weer met erg veel plezier gelezen Frazer !!!
 
Je doet het maar wel :t Top hoor !
Als je lekker in je vel zit dan is alleen zijn natuurlijk geen of veel minder een probleem en kun je meer aan maar je had, wat je zelf schrijft, Corona gedoe, veel regen, weinig aanspraak en privé niet zo lekker dan ligt er best veel op je bord.
Je leert het meest over jezelf in tijden dat het tegen zit en je het allemaal zelf moet zien te rooien zegt men dus dit was misschien wel een hele goede ervaring/leermoment?
Of heb je het idee, achteraf gezien, dat je toch beter thuis had moeten blijven?

Heb je eigenlijk voorkeur voor solo rijden of rijdt je liever met 2 of een paar metgezellen?

Weer met erg veel plezier gelezen Frazer !!!

Achteraf gezien ben ik zeker blij dat ik gegaan ben, want het was echt niet alleen maar ellende. Ik heb hele mooie dingen gezien, prachtige gebieden ontdekt waar ik zeker nog eens naar terug ga. Ik ben een natuurmens, dus zo'n eland, een zonsondergang, mooi vergezicht, vuurtje voor je tent, daar geniet ik intens van. Als ik thuis was gebleven had ik dat gemist, en mezelf ook alleen maar in de weg gezeten. Vooraf wel getwijfeld of ik dit verslag zou plaatsen, of het wel "leuk genoeg" was, maar als ik hier en via persoonlijke berichten alle mooie reacties lees dan ben ik blij dat ik het wel gedaan heb.

Voor langere reizen ga ik liever solo, dan kan ik lekker mijn eigen gang gaan. Normaal gesproken kom je genoeg mensen tegen om een praatje mee te maken, en dan is het helemaal niet zo eenzaam als het soms lijkt. Ik heb het in ieder geval nooit als eenzaam ervaren. Echt eenzaam ben ik dit keer ook niet geweest hoor, het is meer dat ik dit keer gewoon weinig afleiding had. Ik ga ieder jaar ook wel een paar keer met anderen weg, dat is ook super, maar na een weekje heb ik dat wel weer gehad.
 
Die introspectie kan ik juist heel erg waarderen. Er zijn al genoeg 'sensatiebloggers' voor wie iedere bocht nog geweldiger is dan de volgende, en die nooit een 'minder' moment durven te benoemen uit angst dat het allemaal niet leuk genoeg is. Ik kan me heel goed indenken dat 4 weken in je eentje rondreizen fantastisch kan zijn, maar bij tijd en wijle ook eenzaam en confronterend. Er staan een hoop erg leuke en grappige reisverhalen op dit forum, en niemand die ik zo'n 'sensatieblogger' zou willen noemen, maar de verhalen van jou en Sammie worden juist door die reflectie nog wat 'echter' en maken het voor mij het mooist om te lezen. Dank daarvoor. :Y
 
Gewoon een eerlijk en mooi verslag. Ik ben vaak alleen op weg en ervaar dezelfde hoogte- en dieptepunten. Dat maakt de ervaring niet minder waardevol of minder interessant. Ik ben benieuwd naar het vervolg! 👍
 
Als je al met een 'rugzak' op pad gaat kan het 2 kanten op gaan of er zoals deze trip er tussen in.maar wat je al zei..het was niet alleen negatief. Het hoort bij het solo reizen..je hebt meer tijd om na te denken.
Zo heb ik ooit een dag gehad tijdens een trip en dacht wat ik hier nu zo leuk aan vind aan solo reizen en onderweg zijn terwijl ik thuis een vriendin en kinderen heb en of ik de motor wel moest houden...ik schrok er echt van....na een tijdje was die gedachte weg en ben ik blij dat ik het nog steeds doe.
Maar 1 ding..gewoon blijven schrijven.:t
 
Bedankt voor alle complimenten! Het kwam bij mij ook af en toe best even binnen hoor, want als je al geen voldoening meer vindt in de dingen die je het liefste doet, waarin dan nog wel? Dat gevoel bekruipt me nu nog steeds wel eens. Maar het kan niet altijd meezitten, en dat mag best gezegd worden. Gelukkig doe ik een hoop mensen plezier met mijn verslag, en dat maakt een hoop goed!
 
Beter dan @MBKNLD kan ik het zelf niet verwoorden, dus daar sluit ik me bij aan!

@Frazer Tof dat je ons zo meeneemt in de mooie én de minder mooie momenten. :t
Het doet me denken aan de uitdrukking "Zonder wrijving geen glans".

Het valt mij altijd hoe op bij mij de "mislukte" vakanties (veel regen, lelijke val met de motor, topkoffer verloren) achteraf de beste verhalen zijn... die blijven me veel beter bij dan de "goede", vlekkeloos verlopen vakanties.
 
Dag 21, Zaterdag 26 september 2020. Gereden: 291. Totaal: 4513,5

Ik ben op tijd gaan slapen, en heb de wekker om half 7. Als ik vroeg vertrek mis ik hopelijk de meeste regen vanmiddag. Om 08:15 uur ben ik gereed voor vertrek, voor mijn doen best vroeg. Het is 6 graden en ik geniet van de frisse en vochtige ochtendgeur. Zelfs voor Zweedse begrippen is het nog heerlijk rustig overal. Soms heb je niet veel nodig voor een geluksmomentje, want die zijn er echt nog wel. Ik vertrek normaal nooit zo vroeg, terwijl ik dit misschien wel het mooiste tijdstip van de dag vind om te rijden.

IMG_20200926_074343.jpg


Gisteravond heb ik de zaken even op een rijtje gezet, en een plan gemaakt voor de komende dagen. De afgelopen twee dagen liepen gewoon niet lekker, en ik merk aan mezelf dat ik behoefte heb aan een iets meer gestructureerd plan. Ik hoef geen uitgestippelde route, maar ik wil wel een globale richting voor de komende dagen hebben.

Zo heb ik voor vandaag bedacht om richting de camping van Offroad Zweden te gaan, ook wel bekend als Wilco en Nollie die ooit meededen aan het programma “Ik Vertrek”. Ze verhuren motoren, en organiseren begeleide offroadtochten door Zweden, maar hebben ook gewoon een camping. Ik ken ze niet persoonlijk, maar ik heb ze wel eens op de Motorbeurs gesproken en ik weet dat ze hier ergens in de buurt zitten. Morgen ga ik dan richting Noorse grens, en ga ik nog een keer langs de camping van Hans en Winnifred waar ik eerder al stond. Omdat de omgeving me wel beviel, en omdat het gewoon hele aardige mensen zijn. Daarna zak ik parallel aan de Noorse grens nog wat verder af naar het zuiden, dat stuk heb ik nog niet gehad. Tot slot wil ik het de komende dagen iets rustiger aan doen, en meer genieten van de kleine dingen.

In Strömsund heb ik er inmiddels een uurtje opzitten en wel trek in een bakkie. Wegens een gebrek aan horeca zit ik weer heel gezellig bij een tankstation. Na de koffie ga ik door naar Ramsele waar ik stop om te tanken en boodschappen te doen. Als ik de winkel weer uit kom regent het al, en als ik de buienradar moet geloven gaat het vandaag ook niet meer stoppen. Ik had gehoopt dat de regen nog een paar uurtjes weg zou blijven, maar helaas. Ik hijs me in mijn regenpak en ga weer verder.

Zolang de temperatuur niet al te laag is vind ik rijden in de regen op zich niet zo’n punt, dus ik zit er best lekker in vandaag. Als ik globaal maar een doel heb om naartoe te rijden en weet dat ik aan het eind van de dag mijn spullen weer kan drogen. Ook al regent het en maak ik verder niet zo veel mee vandaag, is het tot nu toe best een prima dag. Ik probeer mezelf een beetje te herpakken, en tot zo ver gaat dat best aardig. Er zitten gewoon niet zoveel hoogtepunten in de route van vandaag, en in de regen schiet het maken van foto's er ook meestal bij in.

Bij een shelter stop ik even voor de lunch, en omdat ik toch vroeg ben neem ik er maar de tijd voor. Het regent toch al, het wordt hooguit weer droog. Ik maak een soepje warm, broodje erbij en als afsluiter nog een bakkie. Ook wel lekker om weer even wat warms binnen te hebben. Het blijft ondertussen gestaag doorregenen, dus na een uurtje pauze moet ik de nattigheid weer in. Het moment dat je dan die natte en koude helm weer op moet zetten vind ik nog het ergste van regen, maar als alles weer op lichaamstemperatuur is merk je er nog weinig van.

IMG_20200926_135342.jpg


Het is inmiddels 15:15 uur als ik aankom op de Offroad Zweden camping. Alleen de dochter des huizes is thuis, en ik mag een plekje zoeken. De camping is leeg, dus dat moet vast lukken. Het regent nog steeds stug door, dus ik drop mijn spullen eerst in de stookhut. In de stromende regen de tent opzetten heb ik niet zo’n zin in, en het is nog lang niet donker dus dat kan ook nog wel even wachten. In het keurige toiletgebouw neem ik eerst maar eens een warme douche en trek wat droogs aan. Weer terug in de stookhut leg ik een vuurtje aan en leg alle natte zooi te drogen. Vast niet goed voor je helm om hem te drogen naast een vuur, maar dan had hij maar geen helm moeten worden.

IMG_20200926_171153.jpg


Als het even wat minder lijkt te regenen zet ik snel de tent op en gooi vanwege de lekkage de tarp er maar overheen. Heb ik die tenminste ook niet voor niks mee. Het bouwwerk verdient niet echt de schoonheidsprijs, maar het gaat erom dat de tent droog blijft. De camping ziet er verder keurig uit, het levende bewijs dat er ook succesvolle kandidaten bij Ik Vertrek voorbij komen. Twee van de verhuurmotoren staan nog buiten. Later hoor ik van Wilco dat er net twee Duitsers vetrokken zijn, en dat dit de laatste boeking van het jaar was. De motoren staan nog buiten te wachten op een wasbeurtje voordat ze de winterstalling in gaan. Eerlijk is eerlijk, de Tenere 700 is een heerlijke motor, maar bij het zien van de twee 660’s mis ik de mijne stiekem wel een beetje.

IMG_20200927_081045.jpg


IMG_20200927_093351.jpg


Het blijft regenen, dus de rest van de middag en avond breng ik door in de stookhut. Lekker warm bij het vuur, bakkie erbij en Netflix aan. Veel anders kan je met dit weer ook niet. In de avond komt Wilco thuis en zitten we bij het vuur een uurtje te kletsen. Aardige vent, en ze hebben een prachtig bedrijf. Doordat ze beiden naast het bedrijf ook nog een andere baan hebben zijn ze het coronajaar tot nu toe redelijk goed doorgekomen. Ik hoop voor ze dat alles volgend jaar weer min of meer normaal verloopt.

Dag 21.png
 
Geweldige verhalen van jou Frazer, ik herken er behoorlijk wat van omdat ik zeven jaar lang een vakantiehuis had in de buurt van Mora, en driie keer Noordkaap heb gedaan, de eerste keer toen je nog met een boot moest naar het eiland en alleen via de bekende zand/klei/olie wegen. Daarna nog een keer met vrouw en auto, en een paar jaar geleden met de motor. Het kan soms erg triestig zijn qua landschap als het wat regent en alles grijs is, en soms ook verbazingwekkend mooi als de zon schijnt . De cultuur is soms nogal primitief , een Sami hut bijvoorbeeld, eerlijk gezegd vond ik daar geen moer aan. Maar mooi om jouw beschrijvingen te lezen , geeft weer een wat ander beeld . Ja, en soms is in je uppie wel confronterend, en jij kunt daar wel mee omgaan gelukkig. Je wordt alleen maar sterker. Ik was twee jaar geleden in alleen naar Trondheim via de bekende mooie plaatsen en wegen, topvakantie, terwijl afgelopen jaar via een eurocamptent ergens in de buurt van Passau. Maar een dag eerder naar huis, er was weinig aan , weinig kontakten, het leek wel alsof er alleen chagrijnige mensen onderweg waren. Dus niet echt leuk. Nou , dit jaar maar weer beter , dat zal jij ook wel zo ervaren en ik kijk nu al weer uit naar je volgende belevenissen !
 
Nou je hoeft niet te twijfelen of je een reisverslag wel moet maken hoor ;)

De foto's zijn al ruim de moeite waard en de verhalen er om heen al extra , mag je ook omkeren die 2 ;)
Het viel mij op dat op mijn terugreis vanuit Portugal afgelopen September ( spamalert : Portugal en Spanje in Oktober 2020 No forno editie. ) er verhoudingsgewijs veel mensen volgden. Ook mede , net als jou, door mensen die eigenlijk zelf ook hadden willen gaan naar de wat zuidelijke gebieden. Maar misschien ook omdat het 'Live' was en men dus ouderwets elke dag ging kijken naar een 'nieuwe aflevering' ipv alles 'bingewatchen'

In dit verslag heb ik dat ook en krijg je ook leuke reacties en niet teveel offtopic gedoe tussendoor.
Ik vind het ook mooi om te zien hoe leuk je het land vind en ook terug wil , het is voor mij een bevestiging dat de kans op regen in Scandinavië te groot is voor zo een ouwe zeikerd als mij die niet tegen regen kan en te gierig is voor het hoogseizoen ;)

als dit ongewenst of teveel topic was , lees ik het wel en zet ik hier een mooi eland plaatje neer , ben benieuwd naar de rest :t 🦌🦭
 
Dag 22, Zondag 27 september 2020. Gereden: 183. Totaal: 4696,5

Ik hoor geen regen op de tent als ik om 8 uur wakker word, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Het is nevelig en af en toe motregent het een beetje. Alles is klam, maar de tarp heeft zijn werk gelukkig gedaan, er liggen geen plassen in de tent. Tijdens het inpakken krijg ik nog een flinke bui, maar buiten is alles toch al drijfnat. Als ik klaar ben sta ik na het afrekenen nog zeker een uur met eigenaresse Nollie te praten, Wilco is aan het jagen. Ik vind het mooi om te horen hoe goed ze het hier voor elkaar hebben. Heeft een hoop bloed, zweet en tranen gekost, maar het resultaat mag er zijn. Respect.

IMG_20200926_171316.jpg


Om 12 uur ben ik weg, en al snel begint het voor de verandering maar weer eens te regenen. In Bräcke gooi ik de tank maar weer vol, en is er zowaar een restaurantje open. Een “Dagens Rätt” is een Zweeds lunchbuffet (ook wel afgekort tot alleen “Dagens”) en is in tegenstelling tot a la carte in de avond wel goed betaalbaar. Voor meestal zo’n 100 Kroon (10 euro) heb je een prima lunchbuffet met meerdere warme gerechten, salade, toetje en koffie. Als je in Zweden betaalbaar wilt eten kan je dat beter in de middag doen dan in de avond. Tijdens de lunch stel ik mijn plannen voor vandaag even bij. Eigenlijk had ik het plan om nogmaals over de Flatruet route te gaan, en te overnachten op de camping waar ik op de heenweg ook al stond. Dat plan heb ik nog wel, maar doordat ik zo laat weg was red ik dat vandaag niet meer. Ik bedenk wel een extra rondje voor vanmiddag en doe een extra overnachting, dan ga ik morgen richting Flatruet. Als ik wat op de Garmin zit te kijken voor een extra rondje zie ik dat de TET hier letterlijk voor de deur langsloopt. Dat is wel mooi voor vanmiddag, en dan hoef ik zelf niet na te denken over een route. Kwestie van het lijntje volgen, lekker makkelijk.

De rest van middag verloopt gelukkig redelijk droog. Af en toe valt wel een buitje, maar gelukkig niet aan een stuk door. Dit stuk van de TET is best aardig, het is een beetje glooiend en de paden zijn mooi. De herfstkleuren in de bomen zijn waanzinnig mooi, en je ziet het door de reis heen veranderen. Aan het begin van de vakantie waren de bomen in het zuiden nog vrijwel helemaal groen, in Jokkmokk was alles al bruin en zelfs al kaal, en hier in het midden is het nog prachtig gekleurd. Een soort reis door de seizoenen, maar dan andersom.

IMG_20200927_143218.jpg


IMG_20200927_143031.jpg


Als ik de E45 weer kruis is het wel mooi geweest voor vandaag. De dag loopt al tegen het einde, dus het is tijd om een camping te zoeken. Het is overal nog nat en het begint flink mistig te worden, en met dat soort weer heb ik toch liever een camping waar je tenminste nog een beetje droog kan zitten. Vlakbij Åsarna vind ik een mooie camping. De eigenaresse doet nog een poging om me een stuga in te praten, maar daar is bij mij wel heel slecht weer voor nodig. Ik ga gewoon voor mijn tent, die is toch nog zeiknat dus het is sowieso beter om hem op te zetten. Ook de tarp is nog nat, dus ik creëer maar dezelfde opstelling als afgelopen nacht.

IMG_20200927_181901.jpg


Na het eten neem ik ook hier mijn intrek in de stookhut. Bakkie erbij, even een belletje naar het thuisfront en een beetje netflixen. Als ik later op de avond weer buiten kom is het inmiddels zo mistig geworden dat ik echt mijn best moet doen om de tent terug te vinden. Het is ook nog eens aardedonker, en ik zie niet verder dan een meter of 10.

Dag 22.png
 
Thanks Frazer voor je verslag zo ver en je open schrijfstijl.

Ook voor mij zijn die wisselende stemmingen herkenbaar.
Als je alleen reist is er veel tijd voor malende gedachten, dat kan soms wat te veel worden. Zeker als je niet zo lekker in je vel zit.
De "mindere dagen" zijn dus zeer herkenbaar. Die lijken dan wel een beetje op de mist die je hierboven beschrijft. ;)
Niet veel goeds te zien.

Zonder de dalen zijn er ook geen pieken, ontzettende dood doener maar wel waar.
 
@ Frazer
Ik vind 't stoer dat je ondanks al deze nattigheid, en droef makende mist toch nog iets van de vakantiereis weet te maken.
Er lijkt in deze reis geen einde te komen aan telkens weer veel regen.
Wrs zou ik de moed op hebben gegeven om in 1 ruk 1500km naar het zuiden te rijden voor beter weer.
 
Ook genoten van je verhaal en de foto`s. Ben zelf ook wel die kant op geweest en ik vind het landschap, de uitgestrekheid, geweldig. Foto`s zijn ook altijd heel herkenbaar Zweden.:t
 
De sfeer die je beschrijft in je verhaal doet mij erg denken aan de roman Nooit meer slapen van W.F. Hermans. Dat speelt zich af in Noord-Lapland, maar beschrijft dezelfde eindeloze leegheid, mist, nat, muggen en soms moedeloosheid van de hoofdpersoon die er uiteindelijk ook alleen op uit gaat om na veel verdwalen wel weer in de bewoonde wereld terecht te komen. (want nog geen GPS...)

Ik ben ook weleens in mijn eentje een weekje gaan motorrijden, lekker, je kan links of rechts gaan als je dat wilt, zonder rekening te houden met anderen, maar de avonden (was in juni, dus lang licht) waren wel lang en saai. Campings waren nog uitgestorven en dus weinig aanspraak. Uiteindelijk ging ook mijn motor nog eens kapot, dus dat maakte het er niet beter op :-) Ik ga nu toch liever met een stel gelijkgestemde gasten op pad. Dan maar een voorgeplande route rijden (die ik dan wel zelf maak, de rest volgt maar...)
 
Klopt. Ook herkenbaar voor mij. Ik heb er vooral last van dat ik moeilijk keuzes kan maken en mij teveel focus op iets wat MOET van jezelf (belachelijk dus). Stond in Jausiers en wilde in 1 dag op en neer (ca 250km v.v) nog ff de Lgks rijden op de Africatwin, "want nog niet op deze motor gereden (....)" . Ik stond s-morgens vroeg op en heb heerlijk in de buurt een fantastische rijdag gehad, veel ontspannerder want begon niet pas na 100km maar na 10km ! (Rondje Parpaillon en Vars) en minstens even fraai. Let go, let go: al dat moeten en besluiteloosheid....terwijl je gewoon met een gave reis bezig bent. Ik toon denk ik dat gedrag omdat een stem in mij zegt "je bent nu in de buurt, hup niet zeuren maar rijden" : belachelijk dus.
 
De sfeer die je beschrijft in je verhaal doet mij erg denken aan de roman Nooit meer slapen van W.F. Hermans. Dat speelt zich af in Noord-Lapland, maar beschrijft dezelfde eindeloze leegheid, mist, nat, muggen en soms moedeloosheid van de hoofdpersoon die er uiteindelijk ook alleen op uit gaat om na veel verdwalen wel weer in de bewoonde wereld terecht te komen. (want nog geen GPS...)
Ik ken het verhaal, ik ben niet zo'n lezer maar ik heb de film gezien. Ik vond er persoonlijk geen zak aan trouwens, maar ik begrijp wat je bedoelt. Misschien komt het in mijn verslag soms een beetje te ellendig over, want zo is het gelukkig niet altijd geweest hoor. Volgende etappe komt er zo aan, ondanks mist een van de mooiste dagen van de reis
 
Dag 23, Maandag 28 september 2020. Gereden: 223,5. Totaal: 4921

Er hangt nog steeds een dichte mist en buiten is alles drijfnat. Ik gooi mijn slaapzak in het toiletgebouw maar even over de kachel, want na een paar dagen slecht weer is alles klam. Voordeel van een rustige camping is dat je alle ruimte kan claimen, er heeft toch niemand last van. Er staan slechts een paar andere campers, waaronder een Nederlandse. Hij stond er al toen ik aankwam, staat er nog steeds als ik weg ga, en in al die tijd zijn de bewoners er niet uit geweest. Er brand licht binnen, dus ze zijn er wel, maar de deur is niet open geweest. Kan je hem net zo goed thuis voor de deur zetten lijkt me... Om 10:15 uur ben ik weer op weg. Ik ga nog steeds naar de Flatruet, maar omdat ik gisteren toch nog best een eind ben gevorderd heb ik alle tijd. Ik zie wel wat er onderweg nog op mijn pad komt.

De mist is erg plaatselijk, het ene moment is het vrijwel weg, het andere moment zit ik er weer vol in en zie ik geen hand voor ogen. Hoewel het de laatste dagen best fris is, hou ik wel van die wisselende weersomstandigheden. Vandaag is het windstil, de meren liggen er rimpelloos bij, en de mistflarden die er boven hangen geven het geheel een mysterieus tintje. De herfstkleuren maken het af, het is eigenlijk prachtig. Even verderop is de mist zomaar weer helemaal verdwenen. Als ik even stop voor een foto, is het ook wel een prima moment om een bakkie te zetten. Meestal heb ik onderweg weinig zin om alles uit de koffers te vissen, maar zoveel werk is het eigenlijk helemaal niet.

IMG_20200928_111850.jpg


IMG_20200928_115250.jpg


Vandaag is weer eens zo’n dag dat alles klopt, en ik ben gewoon heerlijk aan het rijden. Daar was ik wel weer even aan toe. De omgeving is niet eens zo heel spectaculair, maar het loopt gewoon lekker. Het rimpelloze water met de reflectie van de omgeving erin blijft fantastisch om te zien. Tijdens de lunchpauze zit ik op een grote rots een beetje naar de mist in de verte te staren, het heeft gewoon iets, jammer dat je dat op een foto moeilijk vastlegd.

IMG_20200928_132654.jpg


IMG_20200928_140819.jpg


Naarmate ik de Flatruet nader en wat in hoogte begin te klimmen zie ik door de flarden mist af en toe wat blauwe lucht. Het lijkt erop alsof ik straks boven de mist uitkom, dat zou helemaal geweldig zijn. En inderdaad, na een tijdje kom ik boven de mist uit, en lijkt het wel alsof ik opeens in een andere wereld terecht kom. Strakblauw en de temperatuur loopt op tot 13 graden. Wat een prachtige ervaring zeg! Bovenop de Flatruet zoek ik een mooi plekje uit om even te kunnen genieten van de zon. Ik leg eerst alle natte zooi te drogen, tent, tarp, regenpak. Het waait stevig en met de zon erop droogt het als een malle. In de luwte achter een rots lig ik languit een uurtje te genieten in het zonnetje, heerlijk zeg!

IMG_20200928_144718.jpg


IMG_20200928_150905.jpg


IMG_20200928_152332.jpg


Ik zit boven de wolken, dus als ik weer verder ga komt onherroepelijk het moment dat ik de mist weer in duik. Terwijl er even verderop nog een kudde rendieren oversteekt ga ik de mist weer tegemoet. Eenmaal weer op de verharde weg krijg ik het volgende prachtige moment alweer voorgeschoteld. Ik rij heuvelop weer een mistbank uit, terwijl de zon precies over de rand van de heuvel komt. Het lijkt alsof ik rechtstreeks de zon in ga rijden, waanzinnig mooi.

IMG_20200928_164646.jpg


IMG_20200928_164922.jpg


IMG_20200928_175532.jpg


Vlak voordat ik op de camping ben maak ik nog een uitstapje. Ik ga de berg op waar ik twee weken terug ook al was, eens kijken of ik nog een keer boven de bewolking uit kan komen. Gewoon omdat het kan. En weer kom ik boven de bewolking uit, en zie vanaf boven de mist als een deken boven het dal hangen. Sprakeloos.

IMG_20200928_181302.jpg


Om half 7 kom ik weer aan op de camping van Hans en Winnifred. Op de heenweg heb ik al kennisgemaakt met hun gastvrijheid, en zodra ik de camping op rij komt Hans al naar buiten. We zijn net klaar met eten maar we hebben nog genoeg over, dus als je wilt? Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, en zo zit ik een paar minuten later aan de keukentafel met een bord warm eten voor me.

“Mijn” plek is nog vrij, en in de schemer kan ik nog net de tent opzetten. Na een uurtje hangen hijs ik me weer in mijn motorpak voor een laatste ritje. De Noorderlichtvoorspelling is goed, en ik weet inmiddels dat ik bovenop de berg boven de bewolking zit. Zo rij ik in het pikdonker nog een keer het onverharde pad naar boven. Goed opletten, want de dubbele ledkoplamp van de Tenere lijkt heel wat maar valt me in de praktijk wel een beetje tegen. Eenmaal boven sta ik in het pikdonker een half uurtje naar de horizon te staren, maar ben ook wel een beetje op mijn hoede. Volgens Hans is er hier een paar dagen geleden nog een beer gespot, die waarschijnlijk op zoek is naar een plek voor een winterslaap. Zo helemaal alleen in het donker vind ik het stiekem wel een beetje spannend. Ik zie uiteraard niks, geen beren en geen Noorderlicht, maar dat mag de pret niet drukken. Het was een fantastische dag!

Dag 23.png
 
Ik volg nog steeds met veel genoegen! Prachtig met die mist! Op de motor nooit erg fijn op het vizier, maar het levert inderdaad prachtige plaatjes op. Dat wisselende weer is eigenlijk ook wel weer het grootste voordeel van jouw reismoment.
 
Mooi is dat, dat je ineens uit de mist rijdt en dat je de wolken dan in de dalen ziet.
Zo heb je dat ook wel eens in de bergen. Zoals hier blijkt lukt dat ook zonder vele U-turns.
Nee, al die bochten hoeft voor mij ook niet echt meer. Middelgebergte vind ik veel leuker rijden.
 
Ik heb het wel eens andersom gehad, dat je een pas oprijdt en dat je dan ineens in de dichte mist of eigenlijk gewoon in een wolk rijdt. Echt geen hand voor ogen te zien. Op je navigatie kijken of je nou een haarspeld naar links of naar rechts krijgt en wanneer en afstappen om te kijken of de weg nou links of rechts van die boom gaat. Maar het was al laat en omkeren was geen optie. Was blij dat ik op de weg omlaag weer onder die wolk vandaan kwam.
 
Terug
Bovenaan Onderaan