Reisverslag 2020: Plan B, Zweden

Dan kan 't ook nog mooier!
Ik reed ooit de Col du Tourmalet omhoog...................
In het dal Bagnères-de-Bigorre was het zwaar bewolkt. Omhoog rijdend zat ik ineens in dikke mist.
Nog een stuk verder richting de col helemaal weer vrije lucht. Prachtig zonnig weer!

Edit: Foutje: col is niet met 'de' maar met 'DU' (van= van de)
 
Laatst bewerkt:
Ik heb het ook wel eens gehad in de Pyreneeën, was nog voor het internet op je telefoon tijdperk. Was de hele ochtend al slecht weer, regen kwam met bakken uit de lucht. Wij naar de receptie van de camping om te vragen of er in de buurt nog iets binnen te doen was, museum ofzo. De eigenaar van de camping wist wel iets beters, en liet op zijn computer een webcam boven op de pas (weet niet meer welke) zien. Strak blauwe lucht! Heel de middag in een strak blauw en bloedheet Spanje gereden, eind van de middag over dezelfde pas terug Frankrijk weer in, en het was nog steeds net zo slecht weer als in de ochtend.
 
Dag 24, dinsdag 29 september 2020. Gereden: 188. Totaal: 5109

De mist is helaas nog steeds niet opgetrokken, maar het waait een beetje en hopelijk trekt het daardoor weg. Ik ben vrij vroeg wakker, en de broodjes zijn pas om half 9 klaar. Eerst nog een klein wandelingetje in de omgeving dan maar. Tegen een uur of 10 is alles weer klaar en ingepakt en meld ik me weer bij Hans om te betalen. De koffie sla ik natuurlijk niet af, we kletsen nog een beetje over wat er in de omgeving te doen is. Er zijn mooie meerdaagse wandelingen, ze kunnen je met de auto wegbrengen en dan kan je zelf teruglopen of je loopt vanaf de camping en ze halen je op een afgesproken plek weer op. En je kan het natuurlijk zo lang maken als je zelf wilt. Dat ga ik zeker onthouden voor de toekomst.

Om 11 uur bedankt ik ze voor de gastvrijheid, en ga dan weer op pad. In Funäsdalen gooi ik de tank even vol, en ga dan door richting Idre. Een prachtige mooie glooiende weg, heerlijk om te rijden. Jammer dat het nog steeds mistig is, en de weg vochtig. Daardoor doe ik het noodgedwongen wat rustiger aan, maar de weg wordt er niet minder door.

In plaats van de geasfalteerde 311 naar Idre te blijven volgen, neem ik op aanraden van Hans bij Sörvattnet de afslag naar de langere, maar onverharde route naar Idre. Idre is de meest zuidelijke plaats in Zweden waar nog Sami wonen en rendieren gehouden worden. Dat is duidelijk te zien, want regelmatig kruis ik een kudde rendieren. Sommige met geweien zo groot dat ik er spontaan een hernia van krijg. Wie denkt dat je naar de poolcirkel moet voor rendieren heeft het mis, want Idre ligt zelfs nog ruim onder de helft van Zweden.

IMG_20200929_134239.jpg


IMG_20200929_133213.jpg


IMG_20200929_133229.jpg


De route naar Idre was prachtig, maar in het dorp zelf is vrij weinig te beleven. In de hoop nog wat bergen te kunnen zien maak ik nog een uitstapje naar het wintersportgebied Idrefjäll, maar al snel rij ik de dichte mist in. Dat heeft dus geen zin. Ik ga weer terug naar Idre, en door richting Särna. Een beetje late lunchstop met een vuurtje erbij, en dan weer door.

IMG_20200929_163448.jpg


Omdat ik gisteren niet hoefde te koken heb ik nog voldoende boodschappen “in huis”, dus de supermarkt kan ik overslaan vandaag. Rond een uurtje of 5 rij ik in Särna langs een mooie camping, en vind ik het eindelijk wel mooi geweest voor vandaag. Het was een korte dag, nog geen 200km gereden, maar dat is ook wel eens lekker. Ik heb toch het gevoel dat ik de laatste dagen een beetje tijd aan het rekken ben. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik nog moet doen, maar het is dinsdag en ik heb pas over 5 dagen de boot terug. Ik doe dus vooral rustig aan, neem wat langere pauzes en maak de laatste dagen weinig kilometers. Met de wetenschap van nu had ik de boot eventueel een paar dagen eerder kunnen boeken, maar ik heb de goede zin wel weer een beetje terug gevonden en ik vermaak me verder wel.

De receptie van de camping in Särna is gesloten, maar bij de deur staat een bak met kaartjes met een plaatsnummer, code van het toiletgebouw en de wifi, en je mag zelf een plek zoeken. Het is rustig, dus ik kan op de eerste rang een plek met prachtig uitzicht over het meer uitzoeken. Terwijl ik bezig ben met opzetten van de tent komt er even verderop een kleine Engelse camper staan. De eigenaren komen even praten en stellen zich voor als Paul en Carol. Ook een erg leuk stel, en voor we het weten staan we een uur te ouwehoeren. Tegen de tijd dat ik klaar ben met de tent begint het al te schemeren, en schiet mijn voorgenomen rondje wandelen er een beetje bij in. Geeft ook niet, want doordat ik zowat op elke camping alleen stond miste ik dit soort sociale contacten de laatste dagen wel een beetje.

Koken in het donker ben ik de laatste dagen wel aan gewend, en al snel staat de hele keuken inboedel uitgestald voor de tent. Veel mensen gaan graag uit eten op vakantie, ik vind het juist wel mooi om voor mijn tentje zelf wat in elkaar te klooien. Hier in Zweden is het trouwens ook wel noodzaak, want veel horeca is er niet. Na de afwas zet ik nog een bakkie, en verblijf de rest van de avond in het servicegebouw. Er staat een relaxte bank, het is warm en de wifi is goed, prima dus.

IMG_20200929_202413.jpg


Dag 24.png
 
Ik heb op een camping nog nooit een service gebouw gezien. Is dat iets van de Nordics?
Vrijwel alle campings in Scandinavië hebben in of bij het toiletgebouw een keuken die je kan gebruiken, sommige echt met alles erop en eraan, tot magnetrons en vaatwassers aan toe. Andere zijn wat meer basic, maar een kookgelegenheid hebben ze bijna altijd wel. Vaak is er bij de keuken ook wel een ruimte waar je binnen kan zitten om te eten, en soms ook nog een zithoek. Wat dat betreft zijn de campings daar wel iets beter uitgerust dan in de rest van Europa.
 
Vrijwel alle campings in Scandinavië hebben in of bij het toiletgebouw een keuken die je kan gebruiken, sommige echt met alles erop en eraan, tot magnetrons en vaatwassers aan toe. Andere zijn wat meer basic, maar een kookgelegenheid hebben ze bijna altijd wel. Vaak is er bij de keuken ook wel een ruimte waar je binnen kan zitten om te eten, en soms ook nog een zithoek. Wat dat betreft zijn de campings daar wel iets beter uitgerust dan in de rest van Europa.
Duidelijk thanks, ben benieuwd, we willen proberen dit jaar met de Tiguan naar de Noordkaap te sjeesen
Gaaf die beesten! Maar zo'n lange trip en dan zo weinig mensen tegenkomen... dan zou ik echt wel de sociale contacten missen.
Ja die zou ik ook missen.
 
Gaaf die beesten! Maar zo'n lange trip en dan zo weinig mensen tegenkomen... dan zou ik echt wel de sociale contacten missen.
Ik kan zelf goed alleen zijn, en normaal gesproken heb ik er geen moeite mee om weinig mensen tegen te komen. Ik ben wel vaker 4 weken alleen weg geweest, en dat gaat altijd prima. Onderweg en op campings kom je altijd genoeg mensen tegen, en zeker als motorrijder heb je best snel contact is mijn ervaring. Veel mensen vinden het blijkbaar toch een soort bijzonder als je alleen onderweg bent. Ik word best vaak aangesproken door voorbijgangers, juist in de gebieden waar het niet zo toeristisch is. Normaal heb ik aan die contacten blijkbaar genoeg, maar dit keer was het overal zo rustig, dat zelfs ik het begon te missen. Dat ik voor vertrek al niet echt lekker in mijn vel zat zal er ook zeker een aandeel in gehad hebben. Maar achteraf onthoudt je toch vooral de leuke dingen, ik tenminste wel, dus als ik het morgen weer opnieuw zou moeten doen ging ik gewoon weer.
 
Dag 24, dinsdag 29 september 2020. Gereden: 188. Totaal: 5109

De mist is helaas nog steeds niet opgetrokken, maar het waait een beetje en hopelijk trekt het daardoor weg. Ik ben vrij vroeg wakker, en de broodjes zijn pas om half 9 klaar. Eerst nog een klein wandelingetje in de omgeving dan maar. Tegen een uur of 10 is alles weer klaar en ingepakt en meld ik me weer bij Hans om te betalen. De koffie sla ik natuurlijk niet af, we kletsen nog een beetje over wat er in de omgeving te doen is. Er zijn mooie meerdaagse wandelingen, ze kunnen je met de auto wegbrengen en dan kan je zelf teruglopen of je loopt vanaf de camping en ze halen je op een afgesproken plek weer op. En je kan het natuurlijk zo lang maken als je zelf wilt. Dat ga ik zeker onthouden voor de toekomst.

Om 11 uur bedankt ik ze voor de gastvrijheid, en ga dan weer op pad. In Funäsdalen gooi ik de tank even vol, en ga dan door richting Idre. Een prachtige mooie glooiende weg, heerlijk om te rijden. Jammer dat het nog steeds mistig is, en de weg vochtig. Daardoor doe ik het noodgedwongen wat rustiger aan, maar de weg wordt er niet minder door.

In plaats van de geasfalteerde 311 naar Idre te blijven volgen, neem ik op aanraden van Hans bij Sörvattnet de afslag naar de langere, maar onverharde route naar Idre. Idre is de meest zuidelijke plaats in Zweden waar nog Sami wonen en rendieren gehouden worden. Dat is duidelijk te zien, want regelmatig kruis ik een kudde rendieren. Sommige met geweien zo groot dat ik er spontaan een hernia van krijg. Wie denkt dat je naar de poolcirkel moet voor rendieren heeft het mis, want Idre ligt zelfs nog ruim onder de helft van Zweden.

Bekijk bijlage 1589535

Bekijk bijlage 1589533

Bekijk bijlage 1589534

De route naar Idre was prachtig, maar in het dorp zelf is vrij weinig te beleven. In de hoop nog wat bergen te kunnen zien maak ik nog een uitstapje naar het wintersportgebied Idrefjäll, maar al snel rij ik de dichte mist in. Dat heeft dus geen zin. Ik ga weer terug naar Idre, en door richting Särna. Een beetje late lunchstop met een vuurtje erbij, en dan weer door.

Bekijk bijlage 1589536

Omdat ik gisteren niet hoefde te koken heb ik nog voldoende boodschappen “in huis”, dus de supermarkt kan ik overslaan vandaag. Rond een uurtje of 5 rij ik in Särna langs een mooie camping, en vind ik het eindelijk wel mooi geweest voor vandaag. Het was een korte dag, nog geen 200km gereden, maar dat is ook wel eens lekker. Ik heb toch het gevoel dat ik de laatste dagen een beetje tijd aan het rekken ben. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik nog moet doen, maar het is dinsdag en ik heb pas over 5 dagen de boot terug. Ik doe dus vooral rustig aan, neem wat langere pauzes en maak de laatste dagen weinig kilometers. Met de wetenschap van nu had ik de boot eventueel een paar dagen eerder kunnen boeken, maar ik heb de goede zin wel weer een beetje terug gevonden en ik vermaak me verder wel.

De receptie van de camping in Särna is gesloten, maar bij de deur staat een bak met kaartjes met een plaatsnummer, code van het toiletgebouw en de wifi, en je mag zelf een plek zoeken. Het is rustig, dus ik kan op de eerste rang een plek met prachtig uitzicht over het meer uitzoeken. Terwijl ik bezig ben met opzetten van de tent komt er even verderop een kleine Engelse camper staan. De eigenaren komen even praten en stellen zich voor als Paul en Carol. Ook een erg leuk stel, en voor we het weten staan we een uur te ouwehoeren. Tegen de tijd dat ik klaar ben met de tent begint het al te schemeren, en schiet mijn voorgenomen rondje wandelen er een beetje bij in. Geeft ook niet, want doordat ik zowat op elke camping alleen stond miste ik dit soort sociale contacten de laatste dagen wel een beetje.

Koken in het donker ben ik de laatste dagen wel aan gewend, en al snel staat de hele keuken inboedel uitgestald voor de tent. Veel mensen gaan graag uit eten op vakantie, ik vind het juist wel mooi om voor mijn tentje zelf wat in elkaar te klooien. Hier in Zweden is het trouwens ook wel noodzaak, want veel horeca is er niet. Na de afwas zet ik nog een bakkie, en verblijf de rest van de avond in het servicegebouw. Er staat een relaxte bank, het is warm en de wifi is goed, prima dus.

Bekijk bijlage 1589537

Bekijk bijlage 1589538
Idre en Idrefjall zijn 's zomers uitgestorven, het zijn typische wintersportgebieden. Salen, een stukje verderop is de start van de Vasaloppet, de langlaufmarathon die van 90 km die Mora als eindpunt heeft. In de winters echt druk !!
 
Ik vind zelf het alleen reizen ook wel heerlijk, maar vind het op campings dan wel weer fijn als er toch wel andere mensen zijn, en hoe jij het nu omschrijft is het overal echt wel uitgestorven.
 
Ja, zo denk ik ook.
Reizen is fijn helemaal in eigen tempo, meestal een beetje sukkelen en alles bekijken. Een andere dag gas en 1000 km.
Onderweg kom je dan wel mensen tegen voor een praatje. Nu ik er over terugdenk, was dat vorig jaar toch wel een stuk minder.
Dat was weer de corona? Mss was ikzelf meer terughoudend, maar wellicht geldt dat ook voor anderen?
 
Ja, zo denk ik ook.
Reizen is fijn helemaal in eigen tempo, meestal een beetje sukkelen en alles bekijken. Een andere dag gas en 1000 km.
Onderweg kom je dan wel mensen tegen voor een praatje. Nu ik er over terugdenk, was dat vorig jaar toch wel een stuk minder.
Dat was weer de corona? Mss was ikzelf meer terughoudend, maar wellicht geldt dat ook voor anderen?
Voor mij was het dubbel. De eerste week was ik in Oostenrijk, niet ver van het Spielbergcircuit, daar had ik het prima naar de zin, de tweede trip was richting Passau om die hoek eens te verkennen, en dat was gewoon minder. Waar ik een weekje plande , had ik het na 5 dagen al gezien en weer in een streep naar huis. Het kan echt verkeren , zoals Bredero al wist.
 
Zo, ik ben weer bijgelezen. Wat een mooie foto's @Frazer en weer goed geschreven.
Ik herken de kwade dagen tijdens het alleen reizen wel. Het hoort erbij, elke solo reiziger weet dat, maar houdt er bij vertrek geen rekening mee. Maar goed ook, er zouden weinig reizigers zijn en bijgevolg veel minder boeiende reisverslagen of pakkende lectuur, zoals hierboven ergens beschreven.
 
Dag 25, woensdag 30 september 2020. Gereden: 192. Totaal: 5301

Ik ben op tijd wakker, en ga nu maar even het uurtje wandelen wat ik gisteravond gemist heb. Als ik weer terug kom staat Paul net voor zijn camper. “Coffee Dutchie?” De nodige bakken koffie gaan er doorheen, en ik maar denken dat Engelsen altijd thee dronken. We zitten samen te ontbijten en te kletsen over van alles en nogwat. De tijd gaat snel als het gezellig is, dus als ik weer bij de tent sta is het alweer 11 uur, en dan moet ik alles nog doen.

IMG_20200930_110011.jpg


Een uurtje later zijn alle spullen gepakt, en als ik Paul en Carol gedag wil zeggen vragen ze me of ik in het naastgelegen restaurant mee ga lunchen. In de eerste instantie bedank ik ervoor, het is al laat en anders kom ik vandaag helemaal nergens meer. Als ik met mijn helm in mijn hand naast de motor sta denk ik, waarom eigenlijk niet? Lunchen moet ik toch, of ik dat nou hier doe of over een uur maakt ook niet uit. Ik krijg er geen spijt van, want het is zeker een van de beste lunchbuffetten die ik in Zweden heb gehad. Normaal zijn ze al niet karig, maar hier is het helemaal uitgebreid en smaakt ook nog eens perfect. Het is gewoon jammer dat ik echt vol zit, anders had ik graag nog een rondje gedaan.

Ik kreeg van Paul nog de tip voor een korte wandeling naar een waterval in het nationaal park Fulufjället. Het is een kilometer of 20 terug richting Idre, de kant die ik eigenlijk niet op moet, maar wat maakt het uit. Over een paar mooie onverharde wegen rij ik die kant op, en loop de laatste 2 kilometer naar de waterval. Watervallen doen het altijd goed, en het is leuk voor de afwisseling.

IMG_20200930_132818.jpg


IMG_20200930_142139.jpg


Het is inmiddels al 16:00 uur als ik weer langs de camping in Särna rij. Als ik dat vooraf had geweten had ik de tent laten staan en was ik een extra nacht gebleven. Dat maakt nu niet meer uit, dus kan ik ook nog wel even wat kilometers maken. Het stadje Mora is 110km verderop, dat is nog wel een mooie afstand voor vandaag. Onderweg stuit ik op een oude uitkijktoren, die werd gebruikt om de bossen af te speuren naar bosbranden. Hij staat natuurlijk op het hoogste punt in de omgeving, en is vrij toegankelijk. Ik klim natuurlijk even naar boven voor een prachtig uitzicht over de omgeving. Dit soort spontane uitstapjes kan ik altijd wel waarderen.

IMG_20200930_164214.jpg


IMG_20200930_165126.jpg


De camping in Mora is enorm groot maar niet duur. Het lijkt wel hoe groter de camping hoe goedkoper, je zou het juist andersom verwachten. Als de tent staat doe ik eerst nog even een handwasje en hang het uit in de droogruimte. Dan is alles morgen mooi droog en heb ik genoeg voor de resterende dagen. De camping ligt aan de rand van het stadje, dus na het eten loop ik het centrum nog even in. Ik had gehoopt hier nog enige gezelligheid aan te treffen, maar alles is uitgestorven. Of het nou aan corona ligt of dat hier nooit wat te beleven is weet ik niet, maar van een relatief grote plaats als Mora had ik wel iets meer verwacht. Dan terug op de camping nog maar een beetje netflixen.

Dag 25.png
 
Mora, is dat niet waar die beren zitten? Ik ben ook op die camping geweest, maar weer omgedraaid.
Verder is daar inderdaad niks te beleven, ook afgelopen zomer niet.
 
Beren heb ik niet gezien daar, wel messen (Morakniv), en ze zijn nogal trots op de kennelijk zeer beroemde schilder Anders Zorn die daar zijn eigen museum heeft. Had ik overigens nog nooit van gehoord, maar dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over meneer Zorn. Verder heb ik niet het idee dat er veel te doen was.
 
Leest weer lekker weg, nu hopen dat zweden dit jaar open gaat, dan kan ik er ook naar toe.

Fijne messen die mora dingen, lekker licht, en zo goedkoop dat je er niet mega voorzichtig mee hoeft te doen. Mijn standaard mes samen met een opinel als ik meerdere dagen met de motor ga kamperen.
 
Dag 25, woensdag 30 september 2020. Gereden: 192. Totaal: 5301

Bekijk bijlage 1589827

Een uurtje later zijn alle spullen gepakt, en als ik Paul en Carol gedag wil zeggen vragen ze me of ik in het naastgelegen restaurant mee ga lunchen. In de eerste instantie bedank ik ervoor, het is al laat en anders kom ik vandaag helemaal nergens meer. Als ik met mijn helm in mijn hand naast de motor sta denk ik, waarom eigenlijk niet? Lunchen moet ik toch, of ik dat nou hier doe of over een uur maakt ook niet uit.
Bekijk bijlage 1589827
Jaaaaaa, deze foto geeft mij vakantie-gevoel!
Oke, is een herfst-tafereel door verkleurd blad, maar iig geen mist en regen!

Zo'n opportunity om mee te gaan lunchen, is beter om niet te laten lopen.
Zulke dingen heb ik wel eens voorbij laten gaan, want ik moest die dag nog naar.........?
Dan ben je 10 km op weg en heb je er spijt van. Daarom als zo''n kans er is om te lunchen.......? DOEN!!
De volgende dag haal je die 'verloren kms ' wel weer in!
 
Bedankt weer @Frazer Mocht je ooit nog eens bij die waterval (Njupeskär) zijn, bovenop, op de Fulufjället kun je ook mooi wandelen!

@Tmanneke Mora is vlak bij Orsa en daar is inderdaad Gronklitt, het berenpark (en tijgers,linxen, wolven etc.) Moet zeggen dat het echt wel een schitterend park is, de dieren hebben echt veel ruimte en toch kun je ze zien omdat er door het hoogteverschil best wat uitkijkpunten zijn.
 
Bedankt weer @Frazer Mocht je ooit nog eens bij die waterval (Njupeskär) zijn, bovenop, op de Fulufjället kun je ook mooi wandelen!

@Tmanneke Mora is vlak bij Orsa en daar is inderdaad Gronklitt, het berenpark (en tijgers,linxen, wolven etc.) Moet zeggen dat het echt wel een schitterend park is, de dieren hebben echt veel ruimte en toch kun je ze zien omdat er door het hoogteverschil best wat uitkijkpunten zijn.
Mijn huis was op 30 km van Mora, richting Rattvik . In Rattvik is de Classic Car Week, altijd in dezelfde week. Dan is het daar echt hardstikke druk en komen er vloten van klassieke auto's en motoren, echt honderden , inmiddels ook van all over Zweden. Er is dan geen plaats meet te boeken op welke camping of B&B of hotel dan ook. Mora zelf is meestal rustig en het is het eindpunt van de Vasaloppet, in februari. Als je wilt overnachten in die buurt in een B&B dan is Backlunds Boende in Vikarbyn een absolute aanrader. Als je dit doet, doe ze ( Marie en Lasse) dan de groeten van Peter en Hetty !!

Als je Mora uitrijdt richting Rattvik heb je aan de rechterhand een groot winkelgebied , waar je in de Overskotbolaget allerlei kunt kopen, o.a. gereedschap, verf, maar ook eten. Ook de moeite waard is de Biltema, allellei gereedschap maar ook kampeerspullen. Ik raakte er nooit uitgekeken. Natuurlijk is er ook een ICA en dergelijke. Verderop is aan de linkerkant richting Rattvik een tankstation waar je goedkoop kunt tanken. Nu moet je het verder zelf maar uitvinden !
 
Laatst bewerkt:
Beren heb ik niet gezien daar, wel messen (Morakniv), en ze zijn nogal trots op de kennelijk zeer beroemde schilder Anders Zorn die daar zijn eigen museum heeft. Had ik overigens nog nooit van gehoord, maar dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over meneer Zorn. Verder heb ik niet het idee dat er veel te doen was.
Stukje verderop worden de beroemde Dala paardjes gemaakt, allemaal nog met de hand. Je kunt de fabriek bezoeken en is als toerist wel leuk.
 
Het laatste stuk was over zo'n vlonderpad inderdaad maar verder als op bovenstaande foto kon ik niet komen volgens mij
 
Terug
Bovenaan Onderaan