Erwin P
Crashtest dummy
Dit jaar ging de reis naar Noorwegen en Zweden.
Mede vanwege de huidige Corona toestanden leek ons dit een mooie bestemming omdat we daar mooi gebruik konden maken van de Allemannsretten.
In eerste instantie zouden Madame en ik samen met nog 2 kameraden gaan. De één had ontiegelijke vertraging met het halen van zijn motor rijbewijs, de ander werd kort voor de vakantie geschept door een bestelbusje waarna hij en zijn motor in de prak lagen...
Enfin gezellig met z'n tweetjes dus...
Zondag 25 juli zijn we vertrokken vanuit regio Zwolle en zijn we in één rechte lijn naar Puttgarden gereden, de boot naar Rodby genomen en daarna over de brug naar Malmo gereden waar we voor de eerste nacht een AirBnB hadden geboekt. Weinig bijzonders die eerste dag, gewoon even knallen en km's maken.
Wel een grappig detail, over de brug eenmaal in Zweden aangekomen was er een grenscontrole. Even kort de vraag waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen mochten we verder rijden. Toch maar even gevraagd of we geen Coronapas oid hoefden te laten zien... ''Als jullie helemaal hierheen zijn komen rijden en nog doorgaan naar Noorwegen hebben jullie het wel goed voor elkaar, rij maar door''.
De dag daarop zijn we direct te TET op gedraaid. In het begin vooral veel erg mooie verharde wegen met af en toe een stukje gravel. Dat mag echter de pret niet drukken, het is allemaal heel mooi glooiend en kronkelend tussen vooral boeren velden en kleine dorpjes door. Naarmate de dag verder duurde kwamen we steeds meer op het onverharde terecht totdat het goed 90% gravel met hier en daar een bospad en wat stukjes asfalt werd.
Aan het eind van de dag aan een meertje gekampeerd vlak bij Ossjo.
De dag daarop hadden we een halve dag met vrij standaard gravel weg en heel veel bos. Erg gaaf in het begin, maar weinig uitdaging aan om eerlijk te zijn. We hadden net Sectie 1 afgerond toen we even pauze hielden en ons een Duitser op een afgeladen Ducati Scrambler achterop gereden kwam. Tijdje slap geouwehoerd en besloten om samen verder te rijden op Sectie 3.
Vrijwel direct werden we het bos in geleid en snapten zowel zijn als mijn navigatie het niet meer. Dit leidde tot een verkeerde afslag die wel heel onbegaanbaar leek. Te voet dus even verkend en kwam dus ook nergens uit. Echter zat er wel een mooie klim en diepe groeven in waar de Duitser direct al geen heil in zag. Uiteraard wilde ik het wel proberen!
Enfin, de koffers er af en volle frisse overmoed tegen de bult op. Achterwiel glibbert alle kanten op en ik overdwars op het pad omhoog. Ca 5 minuten later was de motor gedraaid, zat iedereen onder de prut en konden we weer!
De rest van de dag veel ''wegen'' door het bos gereden, veel op en neer, boomstronken en rotsklimmetjes. Op een enkel tuimelpartijtje in de bocht bult op van Madame de glimmende delen boven gehouden. Al met al een erg mooie TET dag! Aan het eind van de dag een shelter opgezocht nabij Missveden waar we met z'n 3en overnacht hebben.
De volgende dag nog zo'n ca 120km opgereden met ''unsere neue freund'' en waarna onze wegen zich splitsten, net als de hemelen waarna de stortvloed kwam... Helemaal doorweekt zijn we s'avonds op een camping aan het meer bij Valsatter beland waar maar een hutje genomen hebben om een beetje op te drogen.
Na vertrek van de camping werd het vooral niet droger. Ons plan was om net ten noorden van Charlottenberg een shelter te pakken en de volgende dag de grens over te steken. Echter tijdens het boodschappen doen in Charlottenberg hoorden we dat op enkele grensovergangen de grens gesloten was. Ons plan dus iets om moeten gooien en over de hoofdweg bij Charlottenberg Noorwegen binnen gekomen. De grenscontrole was erg streng met militairen en het hele circus. We hadden echter alles keurig voor elkaar dus konden zo verder. Gezien ook deze dag aardig verregend was wilden we ergens een hutje boeken, dat viel nog vies tegen tot we op een camping'kje net ten zuiden van Kongsvinger uitkwamen.
De volgende dag waren de weergoden ons beter gezind en hebben we de hele dag heerlijk kunnen rijden. We wilden de TET weer oppakken aan de grens, maar gezien deze ook gedeeltelijk OP de grens loops was dit volledig afgezet. Bij het vele keren helaas de KTM grondwaarts gegaan en de rechter spiegel gebarsten, maargoed wat je daar in ziet ben je toch al geweest dus niks aan de hand.
Gelukkig waren wij niet de enige die aan het knooien waren met de route, zo ook een Noors stel van midden 50 op 2 keurige CB500X'en die het onverhard rijden aan het ontdekken waren. Besloten om samen een stuk op te rijden.
Eerst reden wij achterop waarbij het tempo erg laag lag, ondanks dat het 2 zeer ervaren motorrijders waren was gravel, stenen en bult op/af toch wel een beetje spannend. Met het navigeren er bij ging het eigenlijk net niet en hebben we toch een aantal afslagen gemist. Daarna heb ik het voortouw genomen en reed Madame achterop die mij via de intercom op de hoogte hield van hoe het ging. Toen ze eenmaal een voorbeeld hadden en de navigatie geen roet meer in het eten gooide zag je het stel steeds soepeler rijden waarna ook de snelheid op een mooi reistempo uitkwam. Tot aan Hamar was het een vrij mooie route met redelijk wat variatie. Heb je beperkte tijd en moet je wat skippen, dan kan het geen kwaad om vanaf hier af te snijden naar Lillehamer. Dit hebben wij niet gedaan, wij zijn doorgegaan de bergen in waar we dan ook afscheid hebben genomen van het Noorse stel, zij kenden de route al per auto.
Na een flink stuk gereden te hebben op de kaart een mooi achteraf weggetje gevonden. Bleek een heel mooi idyllisch plekje te zijn aan de rand van het bos tussen een aantal beekjes en vijvertjes.
En toen werden dingen wel even heel serieus. Daar aan de ''Ringsaker'' (ja verzin die maar), aan het kampvuur, heb ik Madame gevraagd of ze verder door het leven wilde gaan als Madame P!
Hierop kreeg ik gelukkig een JA en de rest van de avond is privé
De volgende dag een korte etappe gemaakt naar Fagerness waar we maar eens uitgebreid uit eten zijn gegaan om de voorgaande avond te vieren. Notitie aan de arme romantici, stel de vraag niet in Noorwegen, dat kost je meerdere ribben uit je lijf!
Daarna lekker een Hytte gepakt gezien het toch al donker was.
Deze dag hebben we flink kilometers gemaakt met toch echt de mooiste vergezichten van de hele route. Het grootste gedeelte van deze etappe was boven de boomgrens. Hoewel niet erg uitdagend zeker de moeite waard! Deze dag hebben we afgesloten met een tripje naar Blaho. Een kneiter van een stenen zendmast op het hoogste punt in de regio. Eenmaal beneden maar een camping'kje gepakt voor het gemak.
Notitie aan de campingeigenaren plaats die kerel met die 990 die vroeg vertrekken wil niet exact midden op de camping
Vanaf hier begon ook Sectie 4 (ja de nummering is een beetje random). Hier begon de ondergrond ook weer wat interessanter te worden. Wat grovere stenen, wat meer zand en wat stijlere klimmetjes. Vooral het kleine losse loopje bij Folldal is echt de moeite. Daar kom je met afgeladen motoren toch wat meer aan het werk. Met de koffers er aan was hij echter nog goed te doen, zonder koffers was het gewoon heerlijk spelen. Al is het wel oppassen dat het tempo niet te hoog wordt. De grote stenen geven niet mee, gelukkig onze voorvelgen ook nog niet...
S'avonds bij Alvdal een Hytte gepakt en rustig aan gedaan.
De volgende dag aan Sectie 2 begonnen. Als je 1 sectie moet kiezen, ga dan hiervoor. Erg mooie uitstapjes, mooie plekjes en de meeste kleine uitdagingkjes, al moet je daar af en toe wel voor van de route afwijken. Dat hebben we dan uiteraard ook gedaan. Op een gegeven moment ging er een afslag linksaf over een stoompje heen. Zal een meter of 10/15 breed zijn geweest en een cm of 40 diep in het midden en het stroomde wel redelijk door. Uiteraard MOET je daar doorheen, ookal ligt het niet op de route. Paar keer heen en weer aan het spelen geweest inclusief foto's en filmpjes. Nog eens goed op de kaart gekeken, verrek, daar kunnen we ook langs over smalle kronkelweggetjes. Dus wij weer oversteken en uiteraard, die ene keer dat er geen camera aan staat, gaat Madame precies in het midden liggen. Wij allebei de laarzen vol, maar verder geen schade, dachten we... Maargoed meer van dat later. We zijn het stroompje dus over gestoken en na ca 100 meter een hek... Nouja, maar weer terug en de TET vervolgen dan.
Dus goed na een stuk gereden te hebben lade de telefoon voor de navigatie al niet bij, toen we een stuk later stil stonden om een poortje te openen rook ik ook een echt ampère luchtje van mijn motor af. Bleek dat de USB-C die had gebungeld tijdens de oversteek korstsluiting had gehad en aan het smelten was... Huh, die USB lader was toch afgezekerd...? Nouja verder gereden met Madame dit keer voorop omdat haar telefoon nog wel laden kon tijdens het rijden.
Eenmaal s'avonds een mooi plekje opgezocht in de lus bij Dalsbygda en de voorkant van de motor maar eens los gemaakt en het Ali ladertje met interne zekering eens los gepeuterd. Hier kwam in de inventiviteit der Chinezen wel weer even boven. Ze hebben van het transistortje tegelijk de smeltzekering gemaakt!
Gelukkig hadden we een losse powerbank 20.000mA mee genomen en heeft de 990 een handig vakje tussen de tanks. 1x in de 4 dagen opladen was voldoende.
Motor weer in elkaar en dooorrrr.
De dag daarop leidde ons door de oude kopermijn regio rond Roros. Een erg mooie omgeving en voor mij tot nog toe het mooiste/leukste stadje van Noorwegen. Wel echt de moeite om even een middagje doorheen te sjouwen al is het wel aan de toeristische kant.
Die avond in het net ten noorden van Tufsingdal gekampeerd. Mooi plekje, mooi beschut en echt het gevoel dat je in de middle of nowhere zit.
Na een klein stukje verhard en rechtoe rechtaan gereden te hebben deze ochtend kwamen we al snel op een mooi kronkelend, heuvelachtig gravel stuk uit. Madame reed voorop en in volle jeugdige overmoed ging het tempo omhoog en omhoog. Tot uiteraard plots...
Schuin rechts omhoog en net over de top links omlaag. Dat ga je op die snelheid met dat wegdek niet redden! De greppel in en bam op d'r zij. Gelukkig buiten een blauwe plek, een geknapt lampje en een wiel dat er weer scheef in stond weinig aan de hand. Door de constructie en het brieke plastic was uiteraard het voorspatbord weer geknapt. Degene die dat ding (en al het plastic) heeft ontworpen komt ook in aanmerking voor Seppuku
Verder wel echt heerlijk gereden en de rijdag afgesloten met een ritje naar bovenop Trontoppen. Mooi uitzicht over de omgeving en we kwamen er nog 2 Duitsers en een Nederlander tegen die in tegengestelde richting als ons over de TET reisden.
Die avond wederom voor het gemak maar even een camping opgezocht vanwege het gemak. Poging gedaan het spatbord te lijmen met de secondelijm die we hadden, uiteraard niet gelukt, maar toch bezigheidstherapie. Toen met een aansteker aan elkaar gesmolten wat echt ver boven verwachting werkte. Later een keer de stukjes die losbarsten met 2 componenten lijm gedaan en dat zit nog steeds
De volgende dag direct op het begin berg op waarna het steeds grover gesteente begon te worden en de paden steeds smaller. Plots hield de TET op, maar de weg niet. Hier werden het echt flinke keien en flink heuvelaf. Veel meer dan een kilometer of 2 duurde dat niet, maar voor de kleine Versys met het 19' wieltje toch flink stuiteren. Hierom moest ik flink inhouden, vooral heuvelop terug. Daar dacht ik al wat zoetigs te ruiken... En ja hoor een paar km verderop stond ik even stil met het voorwiel iets bult op... Allemaal damp vanonder de kuip... Luchtje alsof er een suikerspinkraam in de fik staat... Radiateur weer lek.
2 jaar geleden is die een keer door getrild waar de fan er tegenaan zit. Destijds gemaakt met kneedbaar staal. Had ik nog willen vervangen voor deze trip, maar is een beetje ten onder gegaan in de rest van de planning en ach, het zat al zo lang goed.
Langs de kant van de gravelweg maar even de radiateur er af halen dus. Tank er af, hele voorpartij er af. Dichtgesmeerd met vloeibare pakking (kneedbaar staal vergeten), het lekte nog wel aardig, maar het spoot er niet meer uit. Vol gekieperd met water en zo'n 60 km over de TET doorgereden tot de eerste garage.
Helaas konden die weinig voor ons betekenen, maar daar voor de deur stond wel heel toevallig een Noor met te veel vrije tijd en een mooie hobbyschuur. Hij nodigde ons uit om mee te komen en hij wilde wel een poging wagen de radiateur te solderen.
Na verwoede pogingen met soldeerbouten en branders van zowel hem als mij is het niet gelukt het lek te dichten. Maar even goed ontvet en een flinke klodder vloeibaar metaal er op. Niet zo'n netjes dun randje als de vorige keer, maar echt dicht.
Dat moet natuurlijk 2 uur drogen dus de rest van de middag hebben we besteed aan slap ouwehoeren, reisverhalen uitwisselen en inspiratie opdoen over de omgeving. Een welbestede middag dus!
Hij raadde ons sterk af de eerstkomende lus te doen van de TET. Dat zou alleen een brede 2 baans gravelweg tussen de bomen door zijn waar hij zelfs met zijn buikschuiver BMW te hard reed. We moesten echter weg 217 van hem nemen. Dat was een prima advies! Een prachtige asfalt stuurmansweg.
Gezien het al laat was maar weer een camping opgezocht. Tent plaatsen waren even duur als een Hytte, dus maar weer lekker onder een dak pitten vannacht.
Nu moesten we de grens nog over, ons helemaal voorbereid op weer een file en Corona apps en legitimatie laten zien.... Niks, de grens was gewoon 100% open dit keer. Altijd fijn natuurlijk.
Nu dat we toch in Scandinavië waren moesten we ook maar eens een sauna pakken, wederom, altijd fijn natuurlijk.
Toch nog even wat km's maken tot we plots een bordje ''Offroad-Camp'' zagen staat. Uiteraard even voor omgereden. Bleek een heel leuk opgezette ''Pastranaland'' achtige camping te zijn met allerlei bijzondere hutten enz. Helaas geen kampeerplek beschikbaar en alleen nog een vrij prijzige hut.
Maar weer doorgereden en een shelter opgezocht. Hier zat al een Deens/Canadees stel, mooi gezellige avond van gemaakt en toen zij naar hun tent gingen hebben wij onze hele tent maar opgezet in de shelter. Scheelt toch weer toch EN nat inpakken
De volgende etappe was een zware. Het begon en heel grof gravel en al snel werd het korte bochten en grotere stenen op zich nog niks aan de hand, gewoon gaaf. Totdat daar waar wel een brug op de kaart stond, er geen brug was. De bekende oversteek bij Sveg. We hadden al wel gelezen dat meerdere leden het niet aangedurfd hadden dus wij moesten wel
Eerst maar eens even te voet overgestoken, stroomde best pittig en aan de overkant was het een grote diepe blubberbende.
Ongeveer de diepte inschattend plus nog wat omhoogklotsend met de motor dwars door het water kwamen we tot de conclusie dat de kleine Versys verzuipen zou. Madame is dus omgereden naar de overkant terwijl ik mij voorbereide op de oversteek.
Direct in het begin dook de motor al zover voorover dat ik maar afgestapt ben. Normaal als ik stil kom tegen een steen kan ik hem prima houden bij het snel afstappen, maar met water dat tegen de hele zijkant drukt... Denk het niet. Dus de motor aan de hand mee naar de overkant. Met al de flinke stenen op de bodem tot wel 40cm diameter kwam ik onverbiddelijk vast te zitten. Gelukkig had ik er een lieftallige assistente bij die met een spandband om de voorvork poten mee kon helpen trekken. Ook dat bleek soms niet voldoende en moest ik de motor aan voor of achterzijde even een stukje zijwaarts tillen of stenen aan de kant trekken. Aan de overkant aangekomen had de achterband simpelweg niet de grip. Gelukkig zat de spanband nog om de voorvork en konden we hem doortrekken en rijden.
Had ik het in m'n eentje ook gedaan...? Vermoedelijk wel, maar dat was wel even een heftige dag geworden denk ik
Hierna bleek zo ongeveer het hele stuk TET van die dag onder water te staan. Plassen dieper dan m'n vooras waren geen uitzonderingen. Verder nog een paar relatief steile klimmen met zand, maar vooral een mooie desolate route.
S'avonds laat een hotelletje gepakt in Sveg om de volgende dag vol frisse moed te beginnen.
Eenmaal aan die dag begonnen reden we al een paar uur over een saaie 2-baans gravelweg. Eens op de kaart gekeken en ex-Zweden gangers gevraagd of dit nog veranderde. Niet echt bleek het antwoord. Tot je dusdanig ver bovenin kwam wat wij toch al niet meer gingen redden. Toen hebben we maar besloten dat dit onze laatste dag TET zou worden deze vakantie. Nog doorgereden tot net boven Stavre omdat we wisten dat daar een shelter aan het meer moest zitten. Prachtig plekje inderdaad dus daar maar lekker gekampeerd.
Gezien de TET voor ons afgelopen was over de grote hoofdweg naar Sundsvall geknald. Mooie stad, maar verder weinig te beleven, net naar het zuiden maar een hotelletje gepakt met als idee vroeg weer door te gaan om een avondje in Stockholm rond te slenteren.
Zo gezegd zo gedaan. Eerst nog even geprobeerd de snelweg te vermijden, maar dat brengt verder weinig. Dus de snelweg maar gepakt en tegen het eind van de middag ons hotel in hartje Stockholm bereikt. Heel erg mooie stad en prima te voet te verkennen, maar nog veel beter op die elektrische stepjes die overal staan. Echt degene die het een goed idee vond om daar iedereen op rond te laten scheuren en dat verkocht heeft aan de gemeente verdient een standbeeld ''verkoper van het jaar''. Levensgevaarlijk, maar zo prachtig mooi jagen door die stad heen![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
S'avonds kwamen we er in een overvolle kroeg ook achter dat niet alleen op het platte land, maar ook in de steden de Corona maatregelen al losgelaten zijn door het publiek. Heerlijk als vanouds wezen stappen
Terwijl we in Stockholm rondliepen bedacht ik me dat ik nog kennissen had in Zweden, een paar kerels die ik een jaar of 4 geleden ontmoet heb ik Nepal. Ik meende me ook te herinneren dat die uit het zuiden van Zweden kwamen. Berichtje gedaan. En ja hoor: ''Kom maar langs, ik trommel de rest ook op en maken we er een BBQ en Bier dag van''. Nouja op naar Linkoping. Zo gezegd zo gedaan...
Na een ochtend uitbrakken. Zijn we op de motor gestapt om over de snelweg naar Trelleborg te jagen. Daar een nachtboot geboekt, in Travemunde Duitsland wakker geworden en nog een snelweg dagje naar huis gemaakt. Die boot overtocht maakt van 9 uur rijden naar Zweden ineens maar 4 uurtjes, zeker een aanrader!
En tsja, nou zijn we weer thuis en kunnen we het volgende avontuur plannen,
Erwin P en Madame toekomstig P
Mede vanwege de huidige Corona toestanden leek ons dit een mooie bestemming omdat we daar mooi gebruik konden maken van de Allemannsretten.
In eerste instantie zouden Madame en ik samen met nog 2 kameraden gaan. De één had ontiegelijke vertraging met het halen van zijn motor rijbewijs, de ander werd kort voor de vakantie geschept door een bestelbusje waarna hij en zijn motor in de prak lagen...
Enfin gezellig met z'n tweetjes dus...
Zondag 25 juli zijn we vertrokken vanuit regio Zwolle en zijn we in één rechte lijn naar Puttgarden gereden, de boot naar Rodby genomen en daarna over de brug naar Malmo gereden waar we voor de eerste nacht een AirBnB hadden geboekt. Weinig bijzonders die eerste dag, gewoon even knallen en km's maken.
Wel een grappig detail, over de brug eenmaal in Zweden aangekomen was er een grenscontrole. Even kort de vraag waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen mochten we verder rijden. Toch maar even gevraagd of we geen Coronapas oid hoefden te laten zien... ''Als jullie helemaal hierheen zijn komen rijden en nog doorgaan naar Noorwegen hebben jullie het wel goed voor elkaar, rij maar door''.
De dag daarop zijn we direct te TET op gedraaid. In het begin vooral veel erg mooie verharde wegen met af en toe een stukje gravel. Dat mag echter de pret niet drukken, het is allemaal heel mooi glooiend en kronkelend tussen vooral boeren velden en kleine dorpjes door. Naarmate de dag verder duurde kwamen we steeds meer op het onverharde terecht totdat het goed 90% gravel met hier en daar een bospad en wat stukjes asfalt werd.
Aan het eind van de dag aan een meertje gekampeerd vlak bij Ossjo.
De dag daarop hadden we een halve dag met vrij standaard gravel weg en heel veel bos. Erg gaaf in het begin, maar weinig uitdaging aan om eerlijk te zijn. We hadden net Sectie 1 afgerond toen we even pauze hielden en ons een Duitser op een afgeladen Ducati Scrambler achterop gereden kwam. Tijdje slap geouwehoerd en besloten om samen verder te rijden op Sectie 3.
Vrijwel direct werden we het bos in geleid en snapten zowel zijn als mijn navigatie het niet meer. Dit leidde tot een verkeerde afslag die wel heel onbegaanbaar leek. Te voet dus even verkend en kwam dus ook nergens uit. Echter zat er wel een mooie klim en diepe groeven in waar de Duitser direct al geen heil in zag. Uiteraard wilde ik het wel proberen!
Enfin, de koffers er af en volle frisse overmoed tegen de bult op. Achterwiel glibbert alle kanten op en ik overdwars op het pad omhoog. Ca 5 minuten later was de motor gedraaid, zat iedereen onder de prut en konden we weer!
De rest van de dag veel ''wegen'' door het bos gereden, veel op en neer, boomstronken en rotsklimmetjes. Op een enkel tuimelpartijtje in de bocht bult op van Madame de glimmende delen boven gehouden. Al met al een erg mooie TET dag! Aan het eind van de dag een shelter opgezocht nabij Missveden waar we met z'n 3en overnacht hebben.
De volgende dag nog zo'n ca 120km opgereden met ''unsere neue freund'' en waarna onze wegen zich splitsten, net als de hemelen waarna de stortvloed kwam... Helemaal doorweekt zijn we s'avonds op een camping aan het meer bij Valsatter beland waar maar een hutje genomen hebben om een beetje op te drogen.
Na vertrek van de camping werd het vooral niet droger. Ons plan was om net ten noorden van Charlottenberg een shelter te pakken en de volgende dag de grens over te steken. Echter tijdens het boodschappen doen in Charlottenberg hoorden we dat op enkele grensovergangen de grens gesloten was. Ons plan dus iets om moeten gooien en over de hoofdweg bij Charlottenberg Noorwegen binnen gekomen. De grenscontrole was erg streng met militairen en het hele circus. We hadden echter alles keurig voor elkaar dus konden zo verder. Gezien ook deze dag aardig verregend was wilden we ergens een hutje boeken, dat viel nog vies tegen tot we op een camping'kje net ten zuiden van Kongsvinger uitkwamen.
De volgende dag waren de weergoden ons beter gezind en hebben we de hele dag heerlijk kunnen rijden. We wilden de TET weer oppakken aan de grens, maar gezien deze ook gedeeltelijk OP de grens loops was dit volledig afgezet. Bij het vele keren helaas de KTM grondwaarts gegaan en de rechter spiegel gebarsten, maargoed wat je daar in ziet ben je toch al geweest dus niks aan de hand.
Gelukkig waren wij niet de enige die aan het knooien waren met de route, zo ook een Noors stel van midden 50 op 2 keurige CB500X'en die het onverhard rijden aan het ontdekken waren. Besloten om samen een stuk op te rijden.
Eerst reden wij achterop waarbij het tempo erg laag lag, ondanks dat het 2 zeer ervaren motorrijders waren was gravel, stenen en bult op/af toch wel een beetje spannend. Met het navigeren er bij ging het eigenlijk net niet en hebben we toch een aantal afslagen gemist. Daarna heb ik het voortouw genomen en reed Madame achterop die mij via de intercom op de hoogte hield van hoe het ging. Toen ze eenmaal een voorbeeld hadden en de navigatie geen roet meer in het eten gooide zag je het stel steeds soepeler rijden waarna ook de snelheid op een mooi reistempo uitkwam. Tot aan Hamar was het een vrij mooie route met redelijk wat variatie. Heb je beperkte tijd en moet je wat skippen, dan kan het geen kwaad om vanaf hier af te snijden naar Lillehamer. Dit hebben wij niet gedaan, wij zijn doorgegaan de bergen in waar we dan ook afscheid hebben genomen van het Noorse stel, zij kenden de route al per auto.
Na een flink stuk gereden te hebben op de kaart een mooi achteraf weggetje gevonden. Bleek een heel mooi idyllisch plekje te zijn aan de rand van het bos tussen een aantal beekjes en vijvertjes.
En toen werden dingen wel even heel serieus. Daar aan de ''Ringsaker'' (ja verzin die maar), aan het kampvuur, heb ik Madame gevraagd of ze verder door het leven wilde gaan als Madame P!
Hierop kreeg ik gelukkig een JA en de rest van de avond is privé
De volgende dag een korte etappe gemaakt naar Fagerness waar we maar eens uitgebreid uit eten zijn gegaan om de voorgaande avond te vieren. Notitie aan de arme romantici, stel de vraag niet in Noorwegen, dat kost je meerdere ribben uit je lijf!
Daarna lekker een Hytte gepakt gezien het toch al donker was.
Deze dag hebben we flink kilometers gemaakt met toch echt de mooiste vergezichten van de hele route. Het grootste gedeelte van deze etappe was boven de boomgrens. Hoewel niet erg uitdagend zeker de moeite waard! Deze dag hebben we afgesloten met een tripje naar Blaho. Een kneiter van een stenen zendmast op het hoogste punt in de regio. Eenmaal beneden maar een camping'kje gepakt voor het gemak.
Notitie aan de campingeigenaren plaats die kerel met die 990 die vroeg vertrekken wil niet exact midden op de camping
Vanaf hier begon ook Sectie 4 (ja de nummering is een beetje random). Hier begon de ondergrond ook weer wat interessanter te worden. Wat grovere stenen, wat meer zand en wat stijlere klimmetjes. Vooral het kleine losse loopje bij Folldal is echt de moeite. Daar kom je met afgeladen motoren toch wat meer aan het werk. Met de koffers er aan was hij echter nog goed te doen, zonder koffers was het gewoon heerlijk spelen. Al is het wel oppassen dat het tempo niet te hoog wordt. De grote stenen geven niet mee, gelukkig onze voorvelgen ook nog niet...
S'avonds bij Alvdal een Hytte gepakt en rustig aan gedaan.
De volgende dag aan Sectie 2 begonnen. Als je 1 sectie moet kiezen, ga dan hiervoor. Erg mooie uitstapjes, mooie plekjes en de meeste kleine uitdagingkjes, al moet je daar af en toe wel voor van de route afwijken. Dat hebben we dan uiteraard ook gedaan. Op een gegeven moment ging er een afslag linksaf over een stoompje heen. Zal een meter of 10/15 breed zijn geweest en een cm of 40 diep in het midden en het stroomde wel redelijk door. Uiteraard MOET je daar doorheen, ookal ligt het niet op de route. Paar keer heen en weer aan het spelen geweest inclusief foto's en filmpjes. Nog eens goed op de kaart gekeken, verrek, daar kunnen we ook langs over smalle kronkelweggetjes. Dus wij weer oversteken en uiteraard, die ene keer dat er geen camera aan staat, gaat Madame precies in het midden liggen. Wij allebei de laarzen vol, maar verder geen schade, dachten we... Maargoed meer van dat later. We zijn het stroompje dus over gestoken en na ca 100 meter een hek... Nouja, maar weer terug en de TET vervolgen dan.
Dus goed na een stuk gereden te hebben lade de telefoon voor de navigatie al niet bij, toen we een stuk later stil stonden om een poortje te openen rook ik ook een echt ampère luchtje van mijn motor af. Bleek dat de USB-C die had gebungeld tijdens de oversteek korstsluiting had gehad en aan het smelten was... Huh, die USB lader was toch afgezekerd...? Nouja verder gereden met Madame dit keer voorop omdat haar telefoon nog wel laden kon tijdens het rijden.
Eenmaal s'avonds een mooi plekje opgezocht in de lus bij Dalsbygda en de voorkant van de motor maar eens los gemaakt en het Ali ladertje met interne zekering eens los gepeuterd. Hier kwam in de inventiviteit der Chinezen wel weer even boven. Ze hebben van het transistortje tegelijk de smeltzekering gemaakt!
Gelukkig hadden we een losse powerbank 20.000mA mee genomen en heeft de 990 een handig vakje tussen de tanks. 1x in de 4 dagen opladen was voldoende.
Motor weer in elkaar en dooorrrr.
De dag daarop leidde ons door de oude kopermijn regio rond Roros. Een erg mooie omgeving en voor mij tot nog toe het mooiste/leukste stadje van Noorwegen. Wel echt de moeite om even een middagje doorheen te sjouwen al is het wel aan de toeristische kant.
Die avond in het net ten noorden van Tufsingdal gekampeerd. Mooi plekje, mooi beschut en echt het gevoel dat je in de middle of nowhere zit.
Na een klein stukje verhard en rechtoe rechtaan gereden te hebben deze ochtend kwamen we al snel op een mooi kronkelend, heuvelachtig gravel stuk uit. Madame reed voorop en in volle jeugdige overmoed ging het tempo omhoog en omhoog. Tot uiteraard plots...
Schuin rechts omhoog en net over de top links omlaag. Dat ga je op die snelheid met dat wegdek niet redden! De greppel in en bam op d'r zij. Gelukkig buiten een blauwe plek, een geknapt lampje en een wiel dat er weer scheef in stond weinig aan de hand. Door de constructie en het brieke plastic was uiteraard het voorspatbord weer geknapt. Degene die dat ding (en al het plastic) heeft ontworpen komt ook in aanmerking voor Seppuku
Verder wel echt heerlijk gereden en de rijdag afgesloten met een ritje naar bovenop Trontoppen. Mooi uitzicht over de omgeving en we kwamen er nog 2 Duitsers en een Nederlander tegen die in tegengestelde richting als ons over de TET reisden.
Die avond wederom voor het gemak maar even een camping opgezocht vanwege het gemak. Poging gedaan het spatbord te lijmen met de secondelijm die we hadden, uiteraard niet gelukt, maar toch bezigheidstherapie. Toen met een aansteker aan elkaar gesmolten wat echt ver boven verwachting werkte. Later een keer de stukjes die losbarsten met 2 componenten lijm gedaan en dat zit nog steeds
De volgende dag direct op het begin berg op waarna het steeds grover gesteente begon te worden en de paden steeds smaller. Plots hield de TET op, maar de weg niet. Hier werden het echt flinke keien en flink heuvelaf. Veel meer dan een kilometer of 2 duurde dat niet, maar voor de kleine Versys met het 19' wieltje toch flink stuiteren. Hierom moest ik flink inhouden, vooral heuvelop terug. Daar dacht ik al wat zoetigs te ruiken... En ja hoor een paar km verderop stond ik even stil met het voorwiel iets bult op... Allemaal damp vanonder de kuip... Luchtje alsof er een suikerspinkraam in de fik staat... Radiateur weer lek.
2 jaar geleden is die een keer door getrild waar de fan er tegenaan zit. Destijds gemaakt met kneedbaar staal. Had ik nog willen vervangen voor deze trip, maar is een beetje ten onder gegaan in de rest van de planning en ach, het zat al zo lang goed.
Langs de kant van de gravelweg maar even de radiateur er af halen dus. Tank er af, hele voorpartij er af. Dichtgesmeerd met vloeibare pakking (kneedbaar staal vergeten), het lekte nog wel aardig, maar het spoot er niet meer uit. Vol gekieperd met water en zo'n 60 km over de TET doorgereden tot de eerste garage.
Helaas konden die weinig voor ons betekenen, maar daar voor de deur stond wel heel toevallig een Noor met te veel vrije tijd en een mooie hobbyschuur. Hij nodigde ons uit om mee te komen en hij wilde wel een poging wagen de radiateur te solderen.
Na verwoede pogingen met soldeerbouten en branders van zowel hem als mij is het niet gelukt het lek te dichten. Maar even goed ontvet en een flinke klodder vloeibaar metaal er op. Niet zo'n netjes dun randje als de vorige keer, maar echt dicht.
Dat moet natuurlijk 2 uur drogen dus de rest van de middag hebben we besteed aan slap ouwehoeren, reisverhalen uitwisselen en inspiratie opdoen over de omgeving. Een welbestede middag dus!
Hij raadde ons sterk af de eerstkomende lus te doen van de TET. Dat zou alleen een brede 2 baans gravelweg tussen de bomen door zijn waar hij zelfs met zijn buikschuiver BMW te hard reed. We moesten echter weg 217 van hem nemen. Dat was een prima advies! Een prachtige asfalt stuurmansweg.
Gezien het al laat was maar weer een camping opgezocht. Tent plaatsen waren even duur als een Hytte, dus maar weer lekker onder een dak pitten vannacht.
Nu moesten we de grens nog over, ons helemaal voorbereid op weer een file en Corona apps en legitimatie laten zien.... Niks, de grens was gewoon 100% open dit keer. Altijd fijn natuurlijk.
Nu dat we toch in Scandinavië waren moesten we ook maar eens een sauna pakken, wederom, altijd fijn natuurlijk.
Toch nog even wat km's maken tot we plots een bordje ''Offroad-Camp'' zagen staat. Uiteraard even voor omgereden. Bleek een heel leuk opgezette ''Pastranaland'' achtige camping te zijn met allerlei bijzondere hutten enz. Helaas geen kampeerplek beschikbaar en alleen nog een vrij prijzige hut.
Maar weer doorgereden en een shelter opgezocht. Hier zat al een Deens/Canadees stel, mooi gezellige avond van gemaakt en toen zij naar hun tent gingen hebben wij onze hele tent maar opgezet in de shelter. Scheelt toch weer toch EN nat inpakken
De volgende etappe was een zware. Het begon en heel grof gravel en al snel werd het korte bochten en grotere stenen op zich nog niks aan de hand, gewoon gaaf. Totdat daar waar wel een brug op de kaart stond, er geen brug was. De bekende oversteek bij Sveg. We hadden al wel gelezen dat meerdere leden het niet aangedurfd hadden dus wij moesten wel
Eerst maar eens even te voet overgestoken, stroomde best pittig en aan de overkant was het een grote diepe blubberbende.
Ongeveer de diepte inschattend plus nog wat omhoogklotsend met de motor dwars door het water kwamen we tot de conclusie dat de kleine Versys verzuipen zou. Madame is dus omgereden naar de overkant terwijl ik mij voorbereide op de oversteek.
Direct in het begin dook de motor al zover voorover dat ik maar afgestapt ben. Normaal als ik stil kom tegen een steen kan ik hem prima houden bij het snel afstappen, maar met water dat tegen de hele zijkant drukt... Denk het niet. Dus de motor aan de hand mee naar de overkant. Met al de flinke stenen op de bodem tot wel 40cm diameter kwam ik onverbiddelijk vast te zitten. Gelukkig had ik er een lieftallige assistente bij die met een spandband om de voorvork poten mee kon helpen trekken. Ook dat bleek soms niet voldoende en moest ik de motor aan voor of achterzijde even een stukje zijwaarts tillen of stenen aan de kant trekken. Aan de overkant aangekomen had de achterband simpelweg niet de grip. Gelukkig zat de spanband nog om de voorvork en konden we hem doortrekken en rijden.
Had ik het in m'n eentje ook gedaan...? Vermoedelijk wel, maar dat was wel even een heftige dag geworden denk ik
Hierna bleek zo ongeveer het hele stuk TET van die dag onder water te staan. Plassen dieper dan m'n vooras waren geen uitzonderingen. Verder nog een paar relatief steile klimmen met zand, maar vooral een mooie desolate route.
S'avonds laat een hotelletje gepakt in Sveg om de volgende dag vol frisse moed te beginnen.
Eenmaal aan die dag begonnen reden we al een paar uur over een saaie 2-baans gravelweg. Eens op de kaart gekeken en ex-Zweden gangers gevraagd of dit nog veranderde. Niet echt bleek het antwoord. Tot je dusdanig ver bovenin kwam wat wij toch al niet meer gingen redden. Toen hebben we maar besloten dat dit onze laatste dag TET zou worden deze vakantie. Nog doorgereden tot net boven Stavre omdat we wisten dat daar een shelter aan het meer moest zitten. Prachtig plekje inderdaad dus daar maar lekker gekampeerd.
Gezien de TET voor ons afgelopen was over de grote hoofdweg naar Sundsvall geknald. Mooie stad, maar verder weinig te beleven, net naar het zuiden maar een hotelletje gepakt met als idee vroeg weer door te gaan om een avondje in Stockholm rond te slenteren.
Zo gezegd zo gedaan. Eerst nog even geprobeerd de snelweg te vermijden, maar dat brengt verder weinig. Dus de snelweg maar gepakt en tegen het eind van de middag ons hotel in hartje Stockholm bereikt. Heel erg mooie stad en prima te voet te verkennen, maar nog veel beter op die elektrische stepjes die overal staan. Echt degene die het een goed idee vond om daar iedereen op rond te laten scheuren en dat verkocht heeft aan de gemeente verdient een standbeeld ''verkoper van het jaar''. Levensgevaarlijk, maar zo prachtig mooi jagen door die stad heen
S'avonds kwamen we er in een overvolle kroeg ook achter dat niet alleen op het platte land, maar ook in de steden de Corona maatregelen al losgelaten zijn door het publiek. Heerlijk als vanouds wezen stappen
Terwijl we in Stockholm rondliepen bedacht ik me dat ik nog kennissen had in Zweden, een paar kerels die ik een jaar of 4 geleden ontmoet heb ik Nepal. Ik meende me ook te herinneren dat die uit het zuiden van Zweden kwamen. Berichtje gedaan. En ja hoor: ''Kom maar langs, ik trommel de rest ook op en maken we er een BBQ en Bier dag van''. Nouja op naar Linkoping. Zo gezegd zo gedaan...
Na een ochtend uitbrakken. Zijn we op de motor gestapt om over de snelweg naar Trelleborg te jagen. Daar een nachtboot geboekt, in Travemunde Duitsland wakker geworden en nog een snelweg dagje naar huis gemaakt. Die boot overtocht maakt van 9 uur rijden naar Zweden ineens maar 4 uurtjes, zeker een aanrader!
En tsja, nou zijn we weer thuis en kunnen we het volgende avontuur plannen,
Erwin P en Madame toekomstig P
Laatst bewerkt:
