Reisverslag 2022: 7 weken zwerven door Europa:
Omdat mijn plannen voor een lange reis buiten Europa al twee jaar niet door kunnen gaan, blijft het ook in 2022 bij een rondje binnen Europa. Achteraf gezien was het in 2022 op zich wel weer mogelijk geweest, maar aan het begin van het jaar was het allemaal nog niet zo zeker. 4 tot 6 maanden weg vergt de nodige voorbereiding, dus begin 2022 heb ik de knoop doorgehakt om het toch nog een jaar op te schuiven. Met het oogpunt op die andere reis heb ik wel al een hoop vakantiedagen opgespaard, maar die mag ik maximaal 2 jaar bewaren. Een deel zou na dit kalenderjaar verlopen, en dat laten we natuurlijk niet gebeuren. Samen met nog wat opgespaarde overuren en adv dagen kom ik totaal tot 7 weken, heel vervelend!
Ook binnen Europa heb ik nog inspiratie genoeg. De Transfăgărăşan in Roemenië staat sowieso nog hoog op mijn lijstje, ik wil nog een keer terug naar Montenegro en Albanië, ik moet Kosovo nog afvinken, maar dichter bij huis wil ik ook weer eens keer naar Zwitserland, bergwandelingen maken, en ik wil het 2e weekend van juli eindigen op het Stella Alpina treffen. De meest logische route zou zijn om eerst richting de Balkan te gaan, en dan op de terugweg naar de Alpen, maar omdat de Transfăgărăşan meestal pas tegen het einde van juni open gaat heeft dat nu nog niet zoveel zin. Helemaal chronologisch zal het rondje dus niet worden, maar ik ga me wel vermaken!
(Alvast een mededeling van huishoudelijke aard, de triplog van de Garmin ben ik helaas kwijt, anders had ik er per dag een kaartje bij gezet).
Maandag 30 mei, dag 1. Gereden: 422,5
Ik heb 7 weken de tijd, dus ik begin vandaag met een korte etappe. Voor vandaag staat Luxemburg op de planning. Ik heb afgesproken om vanavond met een collega die samen met een vriendin toevallig ook in Luxemburg is wat te gaan eten in Diekirch. We hebben voor 19:00 uur gereserveerd, dus alle tijd vandaag.
Het grootste deel van de bagage heb ik gisteren al gepakt, vandaag alleen nog wat kleine dingen. Dan kan alles aan de motor, en tot slot nog een rondje door het huis om alles netjes achter te laten. 7 weken is niet niks, dus ik voel toch wel een beetje gezonde spanning. Om 10:30 uur trek ik de deur achter me dicht, alles op slot, tot over 7 weken!
De eerste stop is al na een paar kilometer, nog even snel een bakkie bij moeders voor ik echt op pad ga. Ze past vandaag op de kleine van m’n zusje, dus zo zie ik mijn neefje ook nog even voor ik weg ga. Na een uurtje zeg ik ze gedag, en om 11:45 uur ben ik dan echt op pad.
Het is maar 12 graden en het spat een beetje, nog niet echt weer om in de vakantiestemming te komen. Ik had de hoop om in een keer door te rijden tot Maastricht, maar voorbij Eindhoven begin in toch wel serieus trek te krijgen. Niet zo gek ook, want het is al bijna half 2. Op parkeerplaats ’t Haasje tussen Eindhoven en Weert haal ik een bakkie koffie en eet ik de broodjes die ik al bij me had. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 17 graden, dus het begint er een beetje op te lijken.
Na het eten stap ik weer op en rij de rest van de A2 af. In Luik gooi ik de tank vol, €2,20 voor een liter 98. Net iets goedkoper dan bij ons, maar veel scheelt het niet. Gaat een dure vakantie worden ben ik bang. Te hoogte van de Barrage de Fraiture is de temperatuur alweer gezakt naar 14 graden, maar dat zal verderop wel weer iets oplopen.
Ik ga er af bij Bertogne, en rij dan nog een stukje binnendoor. Langs Foy en het Bois Jacques, bekend van de serie Band of Brothers. Bij Bras ga ik de grens met Luxemburg over, en pak dan het bekende stuk van Wiltz naar Kautenbach even mee. Om niet al te laat op de camping aan te komen pak ik het laatste stuk weer toch weer de iets grotere weg. Ik heb nog een afspraak vanavond, en wil me even rustig kunnen installeren.
Om 17:15 uur ben ik op mijn vaste camping in Ingeldorf. Ik maak een praatje met de eigenaresse, en betrek een plekje vlakbij het toiletgebouw. Lekker makkelijk, en de hele avond ben ik er toch niet. Als de tent staat ga ik even onder het gemalen water en maak ik me klaar. Om half 7 loop ik via de achterkant van de camping in een half uurtje naar Diekirch. Na een gezellig etentje sluiten we nog af op een terrasje, en gaan om 23:00 uur weer onze eigen weg. De dames zijn moe van 5 dagen wandelen, en ik moet nog een dik half uur in het donker terug lopen. De eerste helft van het wandelpad is nog verlicht, maar de rest gaat in het donker. Gelukkig hoef ik alleen maar rechtdoor de rivier de Sure te volgen, en dan kom ik er vanzelf. Iets na half 12 ben ik weer terug op de camping, en rond middernacht kruip ik mijn bed in voor de eerste nacht in mijn tentje deze vakantie. Als alles goed gaat dan gaan er nog velen volgen!
Dinsdag 31 mei, dag 2. Gereden: 382, Totaal: 804
Ik heb wat onrustig geslapen vannacht, maar ik ben redelijk uitgerust als ik om half 8 de tent uit kruip. Plens water in mijn gezicht, lenzen in, en dan wandel ik in een kwartiertje naar de supermarkt verderop. Croissantjes, brood voor vanmiddag en alvast eten voor vanavond, dan hoef ik vandaag geen boodschappen meer te doen.
Na het ontbijten en inpakken van de spullen ben ik om 10:30 uur klaar voor vertrek. Niet echt vroeg, maar ik vind het in de ochtend altijd fijn om een beetje rustig aan te doen, en waarom zou ik me haasten, ik heb 7 weken de tijd!
Het doel voor vandaag is het Zwarte Woud. Dit keer ga ik eens niet door de Vogezen naar het zuiden. Ik wil naar Zwitserland, dus op zich maakt het niet zo heel veel uit, maar ik ben nog nooit met de motor in het Zwarte Woud geweest. Het eerste stuk van vandaag ga ik over de snelweg, anders kom ik er nooit. Voorheen reed ik eigenlijk nooit snelweg, maar de laatste jaren vind ik het wel eens lekker om even snel richting een ander gebied te trekken.
Ik kom totaal niet in mijn ritme, maar dat moet misschien nog even wennen. Rond half 3 ben ik Baden-Baden voorbij en ga ik de B500 op. Ik weet het, het is de bekende route, maar ik ben niet van plan om hier heel lang te blijven, gewoon van noord naar zuid er doorheen is mooi zat voor nu.
Het is prima rijden hier, en op een doordeweekse dag ook lekker rustig. Het stikt wel van de politie en de flitspalen, dus ik hou de snelheid goed in de gaten. Bij de Mummelsee, wat blijkbaar een toeristisch plekje is, stop ik even voor een bakkie en een stuk taart. Schwarzwalder Kirschtorte natuurlijk.
Ik ben nog geen minuut weg van de Mummelsee als ik een heel peloton politieagenten op een parkeerplaats zie staan. Een fuik voor motoren, en uiteraard word ik ook naar binnen gedirigeerd. Ik heb alle papieren netjes bij me, uitlaat is origineel en verder is er ook niet veel veranderd aan de motor, dus geen reden tot paniek. Ik heb het idee dat het voornamelijk studenten zijn, en alles wordt uitgebreid bekeken. Of ik het keuringsbewijs van mijn Barkbusters handkappen bij me heb, want daar staat geen CE-keur op. Ja natuurlijk, wat denk je zelf? Ook zitten ze een beetje aan mijn Kaoko-cruisecontrol te plukken (die zijn niet toegestaan in Duitsland), maar ik heb niet het idee dat ze precies weten wat het is. Laatste punt van kritiek is het ontbreken van een reflector aan de achterzijde. Een leidinggevende wordt erbij gehaald, maar die vindt het volgens mij allemaal wel prima. Er staan motoren in de rij waar waarschijnlijk iets meer eer aan te behalen is. Een reflector is volgens hem niet verplicht in Nederland (volgens mij wel), en de rest boeit hem ook niet echt. Terwijl zijn collega de papieren controleert maak ik nog een praatje met de agent, prima kerel trouwens. Alles is goed, en na een minuut of 10 mag ik weer door.
Ik volg de B-500 verder, al heet hij hier volgens mij niet meer zo. Het is lekker bochtig, en zonder het al te gek te maken kan ik best even lekker sturen. Tegen 17:00 uur pak ik de campingapp er even bij, en selecteer een camping zo’n 20 kilometer verderop. Net voor ik daar aankom begint het een beetje te spetteren, dus ik maak iets meer tempo. Ik heb geen zin om in de laatste 5 minuten nog nat te regenen. De regen zet gelukkig niet door, en om half 6 kom ik aan op Trendcamping Wolfach. Ziet er prima uit allemaal. Met €18,50 per nacht niet echt goedkoop, maar vooruit. En vriendelijke mevrouw achter de balie wijst me naar het tentenveld, wat nog helemaal leeg is. Ik zoek een mooi vlak plekje uit en zet de tent op.
Na het eten, afwassen en een bakkie heb ik eigenlijk nog wel zin om even een rondje te lopen. Er zijn diverse wandelingen vanaf de camping, maar de kortste is 10 kilometer en dat vind ik voor nu even te lang. De eigenaresse van de camping wijst me nog een andere route, ook van 10 kilometer maar die kan je halverwege afsnijden om het een paar kilometer in te korten. Dat lijkt me prima.
Om een uurtje of 8 loop ik weg, en het gaat gelijk pittig stijl omhoog. Ik kom langs de plekken die ze me heeft aangewezen, maar waar ik ook kijk, een kortere route vind ik nergens. Als het begint te schemeren zet ik er maar een beetje vaart achter, anders loop ik straks in het donker. Pas als ik de camping weer zie liggen kan ik een korter pad nemen, maar het is al bijna 22:00 uur en zo goed als donker als ik daar weer aankom. Waarschijnlijk heb ik alsnog de hele route gelopen, of in ieder geval het grootste deel. Terug op de camping ga ik douchen, en dan nog een uurtje Netflixen, voor ik ga slapen.
Woensdag 1 juni, dag 3. Gereden: 327, Totaal: 1131,5
Om half 8 ben ik wakker, maar de bestelde broodjes kan ik pas vanaf half 9 ophalen. Ik blijf nog liggen tot 8 uur, ga dan een klein rondje lopen en neem op de terugweg de broodjes mee terug. De lucht is strakblauw, dus het beloofd een mooie dag te worden. Lekker ontbijten in het zonnetje, en na het inpakken ben ik om half 11 weer onderweg.
Ik zet de Garmin op het plaatsje Waldshut-Tiengen, aan de grens met Zwitserland, en laat de Garmin zelf via bochtige wegen een route verzinnen. Bij Garmin werkt dat vaak een stuk minder goed dan bij TomTom, maar deze keer lukt het aardig. Ik krijg een mooie route, en een hoop bochten. Helaas begint de lucht al snel te betrekken en raakt het flink bewolkt. Als dat maar goedkomt.
Vanaf vandaag heeft de Duitse overheid de accijns op brandstof verlaagd, dus net voor de grens gooi ik de tank nog even vol. In plaats van de €2,20 van gisteren is het nu nog “maar” €1,90. Rond 13:00 uur steek ik de Rijn, en daarmee de grens met Zwitserland over. Ongeveer gelijktijdig begint het helaas te spatten, nog niet hard, maar het spat wel. Het is de bedoeling om vandaag tot Grindelwald te rijden, en daar morgen een dag te wandelen. Omdat het nog best een stukje is, en het eerste stuk langs Luzern toch niet erg spannend is, zet ik de Garmin even op de snelste route. Wel met het vermijden van snelwegen, want ik heb geen vignet. Het is druk, veel vrachtverkeer en een hoop verkeerslichten. Na ongeveer een uurtje spetteren begint het echt te regenen. Ik twijfel een beetje, ga ik schuilen of ga ik door? Ik moet ook nog lunchen, dus als ik een supermarkt met een groot afdak zie duik ik er toch maar onder. Dat blijkt een goed besluit, want binnen een paar minuten komt het met bakken uit de lucht.
Nu ik hier toch sta trek ik bij een pinautomaat binnen wat Zwitserse Francs uit de muur en ik scoor een bak koffie. 5,50 Chf (ongeveer gelijk aan de euro) voor een dubbele Espresso, welkom in Zwitserland. Brood heb ik nog bij me, dus ik ga gelijk even lunchen. Als ik uitgegeten ben is ook de ergste bui over, en ik ga weer verder. Het spat nog steeds wel een beetje, maar het is goed te doen.
Tot Wolhusen rij ik nog over de doorgaande route, maar daarna wordt het beter. In Schopfheim ga ik richting de Panoramastrasse Glaubenbielen. Het spat nog steeds en de weg is drijfnat, maar de eerste bergen komen langzaam in zicht. Niet voor lang trouwens, want hoe hoger ik kom hoe mistiger het wordt. Het zicht is zo slecht dat ik op de pashoogte pas van een paar meter afstand zie dat er een groepje wielrenners staat. Ik kan wel stoppen maar ik zie toch niks, dus ik ga rustig verder. Even verderop wordt het iets beter, en maak ik toch een korte stop. De wielrenners, die inmiddels aan hun afdaling zijn begonnen stoppen ook, en blijken Nederlanders te zijn, dus we staan even te kletsen.
Ondanks de regen is de afdaling naar Giswil toch leuk. Terwijl ik richting Brienz rij begint het helaas weer harder te regenen. De snelweg is afgesloten wegens werkzaamheden, dus al het verkeer moet over de binnenweg waar ik ook overheen rij, en daarbij is het ook nog avondspits. Druk dus, behoorlijk druk.
Rond half 7 kom ik aan op camping Gletsjerdorf Grindelwald. Een camping aan de voet van de indrukwekkende bergen de Eiger, Mönch en Jungfrau, al is daar op dit moment weinig van te zien. De weergoden zijn me gunstig gezind, want het is even 10 minuten droog, precies genoeg voor het opzetten van de tent. Daar is het ook echt wel mee gezegd, want al snel regent het weer. Onder het afdak van het toiletgebouw vind ik een plekje om droog te kunnen koken. Er staat ook een grote partytent op het veld, maar daar hebben mijn Franse buren hun intrek al in genomen. Op zich pas ik er makkelijk bij, maar ze zitten daar al zolang als ik hier ben de ene peuk met de andere aan te steken, dus daar hoef ik niet zo nodig bij te zitten, zeker niet om te eten. Ik heb geen boodschappen gedaan, maar ik heb een paar zakken instantpasta in de koffer zitten, dus dat is wel voldoende.
Vanaf een uurtje of 8 wordt het droog, en al vrij snel maakt de donkere lucht plaats voor wat blauwe stukken. Kan ik nog mooi even naar het dorpje lopen. Terug op de camping nog even douchen, uurtje Netflix, en dan naar bed. Morgen blijf ik hier een dagje om te wandelen, als het weer goed genoeg is tenminste. Als alles in de wolken zit heb je er ook niks aan, en de voorspelling is niet al te best. We zullen zien.
Omdat mijn plannen voor een lange reis buiten Europa al twee jaar niet door kunnen gaan, blijft het ook in 2022 bij een rondje binnen Europa. Achteraf gezien was het in 2022 op zich wel weer mogelijk geweest, maar aan het begin van het jaar was het allemaal nog niet zo zeker. 4 tot 6 maanden weg vergt de nodige voorbereiding, dus begin 2022 heb ik de knoop doorgehakt om het toch nog een jaar op te schuiven. Met het oogpunt op die andere reis heb ik wel al een hoop vakantiedagen opgespaard, maar die mag ik maximaal 2 jaar bewaren. Een deel zou na dit kalenderjaar verlopen, en dat laten we natuurlijk niet gebeuren. Samen met nog wat opgespaarde overuren en adv dagen kom ik totaal tot 7 weken, heel vervelend!
Ook binnen Europa heb ik nog inspiratie genoeg. De Transfăgărăşan in Roemenië staat sowieso nog hoog op mijn lijstje, ik wil nog een keer terug naar Montenegro en Albanië, ik moet Kosovo nog afvinken, maar dichter bij huis wil ik ook weer eens keer naar Zwitserland, bergwandelingen maken, en ik wil het 2e weekend van juli eindigen op het Stella Alpina treffen. De meest logische route zou zijn om eerst richting de Balkan te gaan, en dan op de terugweg naar de Alpen, maar omdat de Transfăgărăşan meestal pas tegen het einde van juni open gaat heeft dat nu nog niet zoveel zin. Helemaal chronologisch zal het rondje dus niet worden, maar ik ga me wel vermaken!
(Alvast een mededeling van huishoudelijke aard, de triplog van de Garmin ben ik helaas kwijt, anders had ik er per dag een kaartje bij gezet).
Maandag 30 mei, dag 1. Gereden: 422,5
Ik heb 7 weken de tijd, dus ik begin vandaag met een korte etappe. Voor vandaag staat Luxemburg op de planning. Ik heb afgesproken om vanavond met een collega die samen met een vriendin toevallig ook in Luxemburg is wat te gaan eten in Diekirch. We hebben voor 19:00 uur gereserveerd, dus alle tijd vandaag.
Het grootste deel van de bagage heb ik gisteren al gepakt, vandaag alleen nog wat kleine dingen. Dan kan alles aan de motor, en tot slot nog een rondje door het huis om alles netjes achter te laten. 7 weken is niet niks, dus ik voel toch wel een beetje gezonde spanning. Om 10:30 uur trek ik de deur achter me dicht, alles op slot, tot over 7 weken!
De eerste stop is al na een paar kilometer, nog even snel een bakkie bij moeders voor ik echt op pad ga. Ze past vandaag op de kleine van m’n zusje, dus zo zie ik mijn neefje ook nog even voor ik weg ga. Na een uurtje zeg ik ze gedag, en om 11:45 uur ben ik dan echt op pad.
Het is maar 12 graden en het spat een beetje, nog niet echt weer om in de vakantiestemming te komen. Ik had de hoop om in een keer door te rijden tot Maastricht, maar voorbij Eindhoven begin in toch wel serieus trek te krijgen. Niet zo gek ook, want het is al bijna half 2. Op parkeerplaats ’t Haasje tussen Eindhoven en Weert haal ik een bakkie koffie en eet ik de broodjes die ik al bij me had. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 17 graden, dus het begint er een beetje op te lijken.
Na het eten stap ik weer op en rij de rest van de A2 af. In Luik gooi ik de tank vol, €2,20 voor een liter 98. Net iets goedkoper dan bij ons, maar veel scheelt het niet. Gaat een dure vakantie worden ben ik bang. Te hoogte van de Barrage de Fraiture is de temperatuur alweer gezakt naar 14 graden, maar dat zal verderop wel weer iets oplopen.
Ik ga er af bij Bertogne, en rij dan nog een stukje binnendoor. Langs Foy en het Bois Jacques, bekend van de serie Band of Brothers. Bij Bras ga ik de grens met Luxemburg over, en pak dan het bekende stuk van Wiltz naar Kautenbach even mee. Om niet al te laat op de camping aan te komen pak ik het laatste stuk weer toch weer de iets grotere weg. Ik heb nog een afspraak vanavond, en wil me even rustig kunnen installeren.
Om 17:15 uur ben ik op mijn vaste camping in Ingeldorf. Ik maak een praatje met de eigenaresse, en betrek een plekje vlakbij het toiletgebouw. Lekker makkelijk, en de hele avond ben ik er toch niet. Als de tent staat ga ik even onder het gemalen water en maak ik me klaar. Om half 7 loop ik via de achterkant van de camping in een half uurtje naar Diekirch. Na een gezellig etentje sluiten we nog af op een terrasje, en gaan om 23:00 uur weer onze eigen weg. De dames zijn moe van 5 dagen wandelen, en ik moet nog een dik half uur in het donker terug lopen. De eerste helft van het wandelpad is nog verlicht, maar de rest gaat in het donker. Gelukkig hoef ik alleen maar rechtdoor de rivier de Sure te volgen, en dan kom ik er vanzelf. Iets na half 12 ben ik weer terug op de camping, en rond middernacht kruip ik mijn bed in voor de eerste nacht in mijn tentje deze vakantie. Als alles goed gaat dan gaan er nog velen volgen!
Dinsdag 31 mei, dag 2. Gereden: 382, Totaal: 804
Ik heb wat onrustig geslapen vannacht, maar ik ben redelijk uitgerust als ik om half 8 de tent uit kruip. Plens water in mijn gezicht, lenzen in, en dan wandel ik in een kwartiertje naar de supermarkt verderop. Croissantjes, brood voor vanmiddag en alvast eten voor vanavond, dan hoef ik vandaag geen boodschappen meer te doen.
Na het ontbijten en inpakken van de spullen ben ik om 10:30 uur klaar voor vertrek. Niet echt vroeg, maar ik vind het in de ochtend altijd fijn om een beetje rustig aan te doen, en waarom zou ik me haasten, ik heb 7 weken de tijd!
Het doel voor vandaag is het Zwarte Woud. Dit keer ga ik eens niet door de Vogezen naar het zuiden. Ik wil naar Zwitserland, dus op zich maakt het niet zo heel veel uit, maar ik ben nog nooit met de motor in het Zwarte Woud geweest. Het eerste stuk van vandaag ga ik over de snelweg, anders kom ik er nooit. Voorheen reed ik eigenlijk nooit snelweg, maar de laatste jaren vind ik het wel eens lekker om even snel richting een ander gebied te trekken.
Ik kom totaal niet in mijn ritme, maar dat moet misschien nog even wennen. Rond half 3 ben ik Baden-Baden voorbij en ga ik de B500 op. Ik weet het, het is de bekende route, maar ik ben niet van plan om hier heel lang te blijven, gewoon van noord naar zuid er doorheen is mooi zat voor nu.
Het is prima rijden hier, en op een doordeweekse dag ook lekker rustig. Het stikt wel van de politie en de flitspalen, dus ik hou de snelheid goed in de gaten. Bij de Mummelsee, wat blijkbaar een toeristisch plekje is, stop ik even voor een bakkie en een stuk taart. Schwarzwalder Kirschtorte natuurlijk.
Ik ben nog geen minuut weg van de Mummelsee als ik een heel peloton politieagenten op een parkeerplaats zie staan. Een fuik voor motoren, en uiteraard word ik ook naar binnen gedirigeerd. Ik heb alle papieren netjes bij me, uitlaat is origineel en verder is er ook niet veel veranderd aan de motor, dus geen reden tot paniek. Ik heb het idee dat het voornamelijk studenten zijn, en alles wordt uitgebreid bekeken. Of ik het keuringsbewijs van mijn Barkbusters handkappen bij me heb, want daar staat geen CE-keur op. Ja natuurlijk, wat denk je zelf? Ook zitten ze een beetje aan mijn Kaoko-cruisecontrol te plukken (die zijn niet toegestaan in Duitsland), maar ik heb niet het idee dat ze precies weten wat het is. Laatste punt van kritiek is het ontbreken van een reflector aan de achterzijde. Een leidinggevende wordt erbij gehaald, maar die vindt het volgens mij allemaal wel prima. Er staan motoren in de rij waar waarschijnlijk iets meer eer aan te behalen is. Een reflector is volgens hem niet verplicht in Nederland (volgens mij wel), en de rest boeit hem ook niet echt. Terwijl zijn collega de papieren controleert maak ik nog een praatje met de agent, prima kerel trouwens. Alles is goed, en na een minuut of 10 mag ik weer door.
Ik volg de B-500 verder, al heet hij hier volgens mij niet meer zo. Het is lekker bochtig, en zonder het al te gek te maken kan ik best even lekker sturen. Tegen 17:00 uur pak ik de campingapp er even bij, en selecteer een camping zo’n 20 kilometer verderop. Net voor ik daar aankom begint het een beetje te spetteren, dus ik maak iets meer tempo. Ik heb geen zin om in de laatste 5 minuten nog nat te regenen. De regen zet gelukkig niet door, en om half 6 kom ik aan op Trendcamping Wolfach. Ziet er prima uit allemaal. Met €18,50 per nacht niet echt goedkoop, maar vooruit. En vriendelijke mevrouw achter de balie wijst me naar het tentenveld, wat nog helemaal leeg is. Ik zoek een mooi vlak plekje uit en zet de tent op.
Na het eten, afwassen en een bakkie heb ik eigenlijk nog wel zin om even een rondje te lopen. Er zijn diverse wandelingen vanaf de camping, maar de kortste is 10 kilometer en dat vind ik voor nu even te lang. De eigenaresse van de camping wijst me nog een andere route, ook van 10 kilometer maar die kan je halverwege afsnijden om het een paar kilometer in te korten. Dat lijkt me prima.
Om een uurtje of 8 loop ik weg, en het gaat gelijk pittig stijl omhoog. Ik kom langs de plekken die ze me heeft aangewezen, maar waar ik ook kijk, een kortere route vind ik nergens. Als het begint te schemeren zet ik er maar een beetje vaart achter, anders loop ik straks in het donker. Pas als ik de camping weer zie liggen kan ik een korter pad nemen, maar het is al bijna 22:00 uur en zo goed als donker als ik daar weer aankom. Waarschijnlijk heb ik alsnog de hele route gelopen, of in ieder geval het grootste deel. Terug op de camping ga ik douchen, en dan nog een uurtje Netflixen, voor ik ga slapen.
Woensdag 1 juni, dag 3. Gereden: 327, Totaal: 1131,5
Om half 8 ben ik wakker, maar de bestelde broodjes kan ik pas vanaf half 9 ophalen. Ik blijf nog liggen tot 8 uur, ga dan een klein rondje lopen en neem op de terugweg de broodjes mee terug. De lucht is strakblauw, dus het beloofd een mooie dag te worden. Lekker ontbijten in het zonnetje, en na het inpakken ben ik om half 11 weer onderweg.
Ik zet de Garmin op het plaatsje Waldshut-Tiengen, aan de grens met Zwitserland, en laat de Garmin zelf via bochtige wegen een route verzinnen. Bij Garmin werkt dat vaak een stuk minder goed dan bij TomTom, maar deze keer lukt het aardig. Ik krijg een mooie route, en een hoop bochten. Helaas begint de lucht al snel te betrekken en raakt het flink bewolkt. Als dat maar goedkomt.
Vanaf vandaag heeft de Duitse overheid de accijns op brandstof verlaagd, dus net voor de grens gooi ik de tank nog even vol. In plaats van de €2,20 van gisteren is het nu nog “maar” €1,90. Rond 13:00 uur steek ik de Rijn, en daarmee de grens met Zwitserland over. Ongeveer gelijktijdig begint het helaas te spatten, nog niet hard, maar het spat wel. Het is de bedoeling om vandaag tot Grindelwald te rijden, en daar morgen een dag te wandelen. Omdat het nog best een stukje is, en het eerste stuk langs Luzern toch niet erg spannend is, zet ik de Garmin even op de snelste route. Wel met het vermijden van snelwegen, want ik heb geen vignet. Het is druk, veel vrachtverkeer en een hoop verkeerslichten. Na ongeveer een uurtje spetteren begint het echt te regenen. Ik twijfel een beetje, ga ik schuilen of ga ik door? Ik moet ook nog lunchen, dus als ik een supermarkt met een groot afdak zie duik ik er toch maar onder. Dat blijkt een goed besluit, want binnen een paar minuten komt het met bakken uit de lucht.
Nu ik hier toch sta trek ik bij een pinautomaat binnen wat Zwitserse Francs uit de muur en ik scoor een bak koffie. 5,50 Chf (ongeveer gelijk aan de euro) voor een dubbele Espresso, welkom in Zwitserland. Brood heb ik nog bij me, dus ik ga gelijk even lunchen. Als ik uitgegeten ben is ook de ergste bui over, en ik ga weer verder. Het spat nog steeds wel een beetje, maar het is goed te doen.
Tot Wolhusen rij ik nog over de doorgaande route, maar daarna wordt het beter. In Schopfheim ga ik richting de Panoramastrasse Glaubenbielen. Het spat nog steeds en de weg is drijfnat, maar de eerste bergen komen langzaam in zicht. Niet voor lang trouwens, want hoe hoger ik kom hoe mistiger het wordt. Het zicht is zo slecht dat ik op de pashoogte pas van een paar meter afstand zie dat er een groepje wielrenners staat. Ik kan wel stoppen maar ik zie toch niks, dus ik ga rustig verder. Even verderop wordt het iets beter, en maak ik toch een korte stop. De wielrenners, die inmiddels aan hun afdaling zijn begonnen stoppen ook, en blijken Nederlanders te zijn, dus we staan even te kletsen.
Ondanks de regen is de afdaling naar Giswil toch leuk. Terwijl ik richting Brienz rij begint het helaas weer harder te regenen. De snelweg is afgesloten wegens werkzaamheden, dus al het verkeer moet over de binnenweg waar ik ook overheen rij, en daarbij is het ook nog avondspits. Druk dus, behoorlijk druk.
Rond half 7 kom ik aan op camping Gletsjerdorf Grindelwald. Een camping aan de voet van de indrukwekkende bergen de Eiger, Mönch en Jungfrau, al is daar op dit moment weinig van te zien. De weergoden zijn me gunstig gezind, want het is even 10 minuten droog, precies genoeg voor het opzetten van de tent. Daar is het ook echt wel mee gezegd, want al snel regent het weer. Onder het afdak van het toiletgebouw vind ik een plekje om droog te kunnen koken. Er staat ook een grote partytent op het veld, maar daar hebben mijn Franse buren hun intrek al in genomen. Op zich pas ik er makkelijk bij, maar ze zitten daar al zolang als ik hier ben de ene peuk met de andere aan te steken, dus daar hoef ik niet zo nodig bij te zitten, zeker niet om te eten. Ik heb geen boodschappen gedaan, maar ik heb een paar zakken instantpasta in de koffer zitten, dus dat is wel voldoende.
Vanaf een uurtje of 8 wordt het droog, en al vrij snel maakt de donkere lucht plaats voor wat blauwe stukken. Kan ik nog mooi even naar het dorpje lopen. Terug op de camping nog even douchen, uurtje Netflix, en dan naar bed. Morgen blijf ik hier een dagje om te wandelen, als het weer goed genoeg is tenminste. Als alles in de wolken zit heb je er ook niks aan, en de voorspelling is niet al te best. We zullen zien.
Laatst bewerkt:
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
