Reisverslag 2022: 7 weken zwerven door Europa

[Frazer]

Voor passen betalen, ook in CH…..

Ja voor de Panoramaroute naar de Oberaarsee, maar dat is volgens mij een private weg van de energiemaatschappij van het stuwmeer. Was voorheen wel altijd gratis dacht ik, maar nu dus niet meer.

 

[David_ZZR]

Gaaf pak! Een vriend van me attendeerde me ook al op Klim of Halvarssons wat ook erg goed schijnt te zijn.

 

[Frazer]

Gaaf pak! Een vriend van me attendeerde me ook al op Klim of Halvarssons wat ook erg goed schijnt te zijn.

Halvarssons ken ik alleen van naam, verder geen ervaring mee. Die Klim vind ik erg fijn, zit lekker, veel ventilatieritsen dus ook in de zomer lekker luchtig.

 

[brancopreto]

De eerste week zit er alweer op! Altijd leuk om te lezen en waanzinnig hoe goed voorbereid je bent. Zelf een verrekijker mee! Erg benieuwd naar de komende 6 weken!

 

[Frazer]

De eerste week zit er alweer op! Altijd leuk om te lezen en waanzinnig hoe goed voorbereid je bent. Zelf een verrekijker mee! Erg benieuwd naar de komende 6 weken!

Net voor de vakantie een klein reismodelletje gekocht, een beetje een experiment of ik hem wel echt zou gaan gebruiken, maar vooral met wandelen is het toch best leuk.

 

[Frazer]

Zondag 5 juni, dag 7. Gereden: 0, Totaal: 1497

Een van mijn voornemens voor deze vakantie is wat meer te gaan wandelen, dus vandaag weer een dagje zonder motor op stap. Helaas is de weersvoorspelling met name voor de middag niet zo heel best. Ik heb de wekker om 7 uur gezet en probeer een beetje vroeg weg te gaan, dan ben ik vanmiddag hopelijk voor de ergste regen weer terug. Voor alsnog is het bewolkt, maar droog. Na een ontbijtje en het bij elkaar zoeken van de spullen ben ik om 08:45 uur klaar om te gaan. Ik kan gewoon lopen vanaf de camping, dus de motor heeft ook een dagje vakantie.

Ik volg het riviertje wat over de camping loopt, en kom uit bij de grote stuwdam waar ik vanaf de camping op uitkijk. Het stuk tegen de dam op gaat gelijk pittig steil omhoog en ik kom maar moeilijk op gang. De regen van gisteravond maakt het klam en benauwd, en zwetend als een otter klim ik omhoog.

Vanaf de parkeerplaats bij de stuwdam volg ik de wandeling naar de Bergseehutte, 1.50 uur lopen. Meestal kom ik redelijk in de buurt van die geschatte tijden, dus het is geen hele lange wandeling. Die tijd is wel enkele reis uiteraard. Na een half uurtje lopen las ik even een korte stop in, maar langs het pad zie, en vooral hoor, ik 2 gezinnen met een hele horde luidruchtige kinderen achter me aan komen. Ik heb geen zin om daar de rest van de dag vlak voor of achter te lopen, dus ik breek de pauze af en zet er even flink de pas in.

Het eerste deel van de route is nog vrij vlak, maar daarna gaat het behoorlijk steil te hoogte in. Geen wonder dat het bijna 2 uur lopen is, terwijl ik de hut al vanaf de camping kon zien liggen en het hemelsbreed maar een paar kilometer is. Inmiddels is ook de zon doorgebroken, dus voor zover ik het nog niet warm genoeg had wordt het nu helemaal heet.

Ongeveer een half uurtje voor ik de hut bereik maak ik een pauze om te lunchen. Het is nog niet eens 12 uur, maar ik heb vroeg ontbeten en het klimmen vraagt zijn energie. Na het eten maak ik me op voor het laatste stukje. Het blijft erg steil omhoog gaan, en nog steeds gaat het bepaald niet vanzelf. Soms heb je van die dagen.

Gelukkig krijg ik na de lunch weer iets meer energie, en gaat het laatste half uurtje tot de hut wat soepeler. Ik heb al geluncht, maar koffie met gebak in de hut gaat er natuurlijk altijd in. Buiten kijk ik nog even rond in de omgeving, en bij een mooi helder bergmeertje. De naam van de Bergseehutte komt natuurlijk ergens vandaan. Helaas lijkt het niet lang te gaan duren voor de Bergsee wat verder gevuld gaat worden, want het trekt in rap tempo dicht. Omdat ik zeker nog wel 2 uur aan het lopen ben voor ik weer op de camping ben begin ik maar aan de terugweg, het is inmiddels 13:00 uur.

Het duurt niet lang voor het een beetje begint te spatten, maar gelukkig zet het nog niet echt door. Het is een kleine voorbode, want er komt zo te zien echt nog wel meer aan. Het steile pad daalt niet makkelijk af, dus ook dit schiet niet echt op. Net voordat ik de parkeerplaats bereik begint het weer te regenen, en dit keer wel hard. Als ik hier in mijn tas op zoek ga naar mijn regenkleding ben ik waarschijnlijk net zo nat als wanneer ik nog een paar minuten doorloop om op de parkeerplaats te schuilen, dus ik stap nog even stevig verder.

Toch behoorlijk nat duik ik op de parkeerplaats onder een overkapping. Ik sta in ieder geval even droog, maar ik moet nog een heel stuk naar de camping, en volgens de buienradar gaat het voorlopig niet droog worden. Gelukkig heb ik er rekening mee gehouden, dus ik heb een droog shirt en een regenjas bij me. De regenjas is eigenlijk voor over mijn motorpak, dus het kleedt niet echt af als je er alleen maar een shirtje onder hebt. Ik verzuip er bijna in, maar ik blijf tenminste een beetje droog.

Ik wacht tot een kleine dip op de buienradar, en zet er dan flink de pas in richting de camping. Het steile pad over de stuwdam is inmiddels veranderd in een glibberige modderpartij, en om het feest compleet te maken begint het ook nog eens behoorlijk te onweren. Nou ben ik daar op zich niet bang voor, maar aangezien ik in het dal ongeveer het hoogste punt in de wijde omtrek ben loopt het ook niet echt relaxt.

Ik kom langs een tunnel die vanuit het stuwmeer komt, en kan eindelijk even schuilen voor het onweer. De tunnel is waarschijnlijk de overloop van het stuwmeer, “Lebensgefahr, Betreten Verboten” staat er op een bord. Ik weet niet of dit echt een goed idee is, maar een wandeling als levende bliksemafleider is ook niet zo'n aantrekkelijke optie.

Na een half uurtje is het ergste onweer voorbij, en durf ik het wel weer aan. De regen weet nog van geen ophouden, en de stroompjes die aan alle kanten van de bergen afkomen doen het pad veranderen in een rivier. Het water staat een stuk hoger dan mijn schoenen, dus het is lekker soppen terug naar de camping. Om een beetje ruimte in de koffers te besparen ben ik een tijdje geleden overgestapt van hoge bergschoenen naar lage wandelschoenen, dat is een stuk makkelijker meenemen. Het loopt heerlijk, maar als het water tot je enkels komt is het wel klaar met de waterdichtheid. Om precies 15:00 uur ben ik weer op de camping, en duik ik snel de tent in.

Het blijft niet lang regenen, en na een uurtje breekt zelfs de zon even door. Ik probeer mijn kleding en schoenen een beetje te drogen, maar helaas houdt de zon het al snel weer voor gezien. Rond 18:00 begint het weer te regenen en dat blijft de hele avond ook zo. Koken en eten moeten dus in de tent, en ook daarna vul ik de tijd maar met een beetje Netflixen. Later op de avond wordt de regen minder, maar helemaal droog is het nog steeds niet. Ik loop toch maar even richting douche, want dat is wel even lekker na een dag wandelen in de hitte.

 

[MotorWilly]

Ik volg. Leuk geschreven en weer een bron om inspiratie op te doen.

 

[Frazer]

Maandag 6 juni, dag 8. Gereden: 228, Totaal: 1725.5

Ik word wakker van het zonnetje op de tent, dat is een goed teken. Het is strakblauw, dus ik hang eerst maar zoveel mogelijk natte zooi te drogen. Na 3 nachten moet alles weer even gereorganiseerd worden, dus het inpakken duurt wat langer als normaal. Normaal leef ik zoveel mogelijk uit de koffers, dat scheelt zooi in de tent, maar na een paar dagen heb je zo ongeveer alles wel een keer gebruikt en komt die zooi vanzelf wel.

Om kwart over 10 ben ik weer onderweg. Een paar dagen vanuit één plek is wel even lekker, maar ik vind het heerlijk om weer onderweg te zijn. Vanuit Andermatt ga ik richting de Oberalppas, en omdat ik pas net onderweg ben en er boven toch niet zo heel veel te zien is, stop ik niet op de top maar rij gelijk door. Tussen Ilanz en Bonaduz rij ik door de indrukwekkende en ruige Rijnkloof. Ik kende het niet, maar het is een mooi stuk om doorheen te rijden.

Vanuit Bonaduz rij ik een stuk naar het zuiden, om richting de Splügenpas te gaan. Voor ik de pas op ga maak ik onderaan eerst even een stop voor de lunch, waarna ik weer met frisse energie de berg op ga. Die energie heb ik niet echt nodig trouwens, want het is druk. Er zijn meerdere locaties met wegwerkzaamheden, die steeds geregeld zijn met zo’n bloedirritant (meestal niet goed afgesteld) tijdelijk verkeerslicht. Door de verkeerslichten hoopt het verkeer steeds op, en ik kom er maar moeilijk omheen. Om afstand te houden bij het inhalen van wielrenners blijven veel auto’s er in onoverzichtelijke bochten achter hangen, en dat schiet bergopwaarts bepaald niet op. Ik raak een beetje geïrriteerd omdat ik zowat de hele pas stapvoets omhoog sukkel, en dan volgen er een paar inhaalacties die misschien niet echt de schoonheidsprijs winnen en me op een paar toeterende automobilisten komt te staan. Sorry, maar als je toch niet durft in te halen, hou dan gewoon een beetje rechts in plaats van in het midden te blijven hangen, dan kan ik er tenminste nog langs. Ik zal verder niet klagen over de wielrenners, want die zijn nou eenmaal kut, kunnen ze ook niks aan doen.

Eenmaal boven zet ik de motor toch maar even een beetje uit het zicht, want ik heb geen zin in geïrriteerde bestuurders die komen klagen terwijl mijn eigen irritatie ook al vrij hoog zit, dat komt niet goed. Gelukkig maakt het prachtige landschap een hoop goed, en al snel is mijn bloeddruk weer op het normale niveau.

Na een korte stop op de top steek ik de grens met Italië over, al is het maar voor even. Terwijl ik afdaal naar Chiavenna begint de temperatuur flink op te lopen, tot hij in het dorp de 32 graden aantikt. Tot nu toe het hoogste van deze vakantie, maar wat ik dan nog niet weet is dat ik het grootste deel van deze reis in dit soort temperaturen ga rondrijden, en zelfs nog een stuk hoger dan 32.

Het is nog niet echt nodig, maar in Chiavenna gooi ik even de tank vol. €1,97 per liter is toch net even wat vriendelijker dan 2,30 Zwitserse Franc. Na de tankstop zet ik weer koers richting de Zwitserse grens, maar dit keer via de Malojapas. De pas zelf is niet zo heel boeiend, maar op een uitkijkpunt maak ik toch even een snelle stop. Uit de Engelse camper waar ik naast sta komt iemand die me in onvervalst Schots accent laat weten very happy te zijn met de Schotse vlag op mijn motorkoffer.

Rond 17:00 uur kom ik aan op de camping in Silvaplana. Ik heb al een paar keer eerder op een camping hier vlakbij in Sankt Moritz gestaan, maar die is verder niet heel bijzonder, dus tijd voor wat anders. Silvaplana ligt maar op een paar kilometer afstand, en de recensies van de camping zijn goed.

De camping ligt aan een meer, en trekt blijkbaar een hoop windsurfers. Niet het eerste waar ik aan zou denken bij een meer op 1800 meter hoogte, maar het waait hier op hoogte natuurlijk vaak. Het is Pinksteren, en behoorlijk druk op de camping, met voornamelijk surfers. Ik vind een mooi plekje met uitzicht op het meer. De wind over het meer is wel fris en behoorlijk stevig. Zolang de zon erbij is gaat het nog wel, maar als er even een wolk voor de zon komt is het meteen fris.

Tegen de avond vertrekken de meeste surfers weer, het pinksterweekend is voorbij. Ik loop een rondje over de camping, die steeds leger begint te worden. Het toiletgebouw is enorm, een beetje op het overdrevene af. Groot, luxe, rijen met afwasplekken en zelfs vaatwassers, en een grote droogruimte voor natte surfzooi. Ik besluit gelijk maar even een wasje te doen, want hier in de droogruimte krijg ik het makkelijk droog voor morgen.

Na het eten en een bakkie koffie loop ik nog een stukje langs het meer en ik kijk even in het dorpje. De kleren van vandaag was ik gelijk even uit onder de douche, die kunnen mooi de droogruimte in. Normaal gesproken moet ik altijd opletten of ik mijn was wel droog krijg, zeker als het al wat later op de dag is, maar dit is wel erg makkelijk.

De laatste paar dagen wisselen de mooie en slechte dagen elkaar een beetje af. Vandaag was een prachtige dag, voor morgen is de voorspelling helaas behoorlijk slecht, de hele dag regen. Ik kijk het even aan, als het echt zo slecht wordt blijf ik misschien wel een dagje staan. Het zou op zich nog niet eens zo heel slecht uitkomen trouwens. Mijn moeder is met de caravan onderweg naar Oostenrijk, en vooraf heb ik al gezegd dat ik misschien wel even langskom als ik in de buurt ben. Hun bestemming ligt hier niet zo heel ver vandaan, maar ze hebben zelf dagje vertraging opgelopen, waardoor ze pas overmorgen aankomen. Als ik hier morgen een dag extra blijf komen we daar ongeveer gelijktijdig aan, dus dat komt ook wel goed uit. We zien morgen wel verder.

Dinsdag 7 juni, dag 9. Gereden: 56km, Totaal: 1781.5

Als ik om 07:30 uur wakker word is het nog droog, maar niet voor lang. Om 8 uur begint het te regenen, dus ik duik snel de tent weer in. Shit, vergeten mijn brood op te halen bij de receptie, moet ik alsnog nog door de regen. Gelukkig heb ik een kleine paraplu bij me. Als ik terug bij de tent ben ga ik eerst maar eens rustig ontbijten. De voorspelling is niet gewijzigd, nog steeds tot halverwege de middag regen. Ik kijk het tot het middaguur aan, als het dan nog niet droog is blijf ik hier staan.

Na een paar uurtjes Netflixen regent het nog steeds, en de buienradar voorspelt niet veel goeds. Dan blijf ik maar staan, niet echt leuk zo'n hele dag in de tent, maar in de stromende regen op de motor is ook niet alles. Met een beetje geluk wordt het later in de middag nog droog en kan ik misschien nog een rondje rijden. Zou mooi zijn, want eigenlijk moet ik ook nog boodschappen doen.

Om een uur of 2 is het even droog, maar niet veel langer dan een half uurtje. Uiteindelijk is het 4 uur als het weer even droog is, en volgens de radar zou dat een paar uurtjes zo moeten blijven. Ik hijs me in mijn motorpak, maar zodra ik op de motor zit begint het weer te regenen. Ik zit nu toch al, dus ik zie wel hoe nat ik ga worden. Als ik terug kom gooi ik het hele spul wel in de droogruimte, dan is het morgen wel weer droog.

Ik zit aan de voet van de Julierpas, dus die ga ik even omhoog, gewoon omdat het kan. Heb ik tenminste nog iets gedaan vandaag. In de regen rij ik omhoog, maar het gaat niet al te hard en dan vind ik het eigenlijk best wel leuk. Niet te veel risico nemen natuurlijk, maar toch proberen om alsnog een beetje mooie en vlotte lijnen te rijden. Aan de andere kant ga ik weer naar beneden, en daar lijkt het iets droger. Op de weg zijn zelfs al wat droge lijnen te zien. Omdat ik geen heel rondje kan rijden daal ik af tot het eerste dorp, keer dan om en ga weer terug omhoog. Ook dit keer weer vlotjes maar behoudend, en dat is ook gewoon leuk.

Terug op de pashoogte stop ik bij het restaurantje voor een bak koffie, we maken er maar gewoon wat van vandaag. Door het slechte weer is er weinig volk, en ook de bestuurder van de Mash met zijspan die buiten voor de deur staat tref ik binnen niet. Koffie met huisgemaakte mierzoete notentaart, en dan maak ik me weer op voor de afdaling.

Het is zo goed als droog als ik naar beneden rij, en onderaan sla ik af naar St. Moritz. Silvaplana heeft geen supermarkt, maar St. Moritz ligt gelukkig maar een paar kilometer verderop. Als ik na het boodschappen doen weer buiten bij de motor kom regent het weer, en niet zo zachtjes ook. Was een goed idee om mijn helm en handschoenen op de motor te laten liggen...

Na een minuut of 10 kom ik drijfnat weer aan op de camping. Ik zet de motor bij de tent, pak mijn trainingsbroek en slippers en loop in volledig motorpak naar de droogruimte. Daar hang ik alles uit, en loop omgekleed in mijn droge campingsmoking weer terug naar de tent.

Na het avondeten wordt het weer droog, en dat blijkt de rest van de avond gelukkig zo te blijven. Omdat ik het grootste gedeelte van de dag in de tent heb gelegen ga ik na het eten maar een stuk lopen. Ik schat in dat een rondje om het meer zo’n uurtje lopen is, dus dat moet nog wel lukken voor het donker is. Voor de zekerheid doe ik het rondje tegen de klok in, dan begin ik nu het nog licht is met het stukje langs de autoweg daar loop ik liever niet in het donker. Dat blijkt maar goed ook, want ik heb me er toch een beetje op verkeken. Ik ben ruim 1,5 uur aan het lopen, 8 kilometer volgens de app. Het laatste stuk is het al flink donker, maar loop ik gelukkig over een apart wandelpad.

Ik ben inmiddels grote vrienden met de droogruimte, dus onder douche was ik ook nog even de kleding van vandaag uit, dan kan ik morgen letterlijk met een schone lei weer op pad. Het is inmiddels weer opgeklaard en de voorspelling voor morgen is goed, dus we gaan weer voor!

 

[Frazer]

Woensdag 8 juni, dag 10. Gereden: 182km, Totaal: 1964

Door de regen van gisteren hangen er wat lage wolken tegen de bergen aan, maar de zon schijnt volop. Ik ruim alvast wat spullen op, en kan om 8 uur mijn broodjes ophalen. Om 10 uur is alles weer ingepakt, en ben ik klaar voor vertrek. Het zonnetje brand aardig, en natuurlijk word ik aangetrokken tot het meer. Een bergmeer op 1800 meter begin juni, dat kan maar één ding betekenen, het is natuurlijk ijskoud. Toch kan ik het niet laten, ik moet er gewoon in. Niet dat ik zo'n Wim Hof aanhanger ben ofzo hoor, maar als ik water zie moet ik er gewoon in.

De natte zwembroek onder de spanband van de tas, en dan op pad. Ik ga weer langs St. Moritz, en dan naar de Albulapas. Het weer is prima, maar zodra ik de hoogte in ga wordt het toch behoorlijk fris. Toch maar even snel een extra shirt aan, en door naar boven. De Albula is ook weer een prachtige pas, door een desolaat landschap. Ik kan de vinger er niet helemaal opleggen, maar de bergen in Zwitserland doen toch anders aan dan in de rest van de Alpen. Misschien zit het gewoon tussen de oren, maar op de een of andere manier voelt het toch anders.

Na een korte stop op de pas daal ik aan de andere kant weer af. Regelmatig kruis ik de prachtige spoorviaducten van de Albulabahn. Die sierlijke ronde bogen in zo'n berglandschap vind ik altijd prachtig om te zien. Spoorwegen aanleggen kunnen ze hier in Zwitserland wel. Ooit zou ik nog wel eens een treinreis door Zwitserland willen maken, maar dat kan wel wachten tot ik 75 ben.

Beneden in een typisch Zwitsers bergdorpje stop ik bij een bakkerij voor een bakkie en een broodje. Kerk, Hotel zur Post, bakkerij en een fontein in het midden. Wat heb je nog meer nodig? De tijd lijkt hier gewoon een stuk minder snel te gaan dan in de rest van de wereld.

Langs Chur ga ik richting Liechtenstein. Hoewel ik veel in de Alpen kom, ben ik op de een of andere manier nog nooit in Liechtenstein geweest. Ik ben er altijd omheen gereden, tijd om daar maar eens verandering in te gaan brengen. Het stelt natuurlijk niks voor, maar het moet toch even afgevinkt worden.

Eenmaal in Liechtenstein zoek ik de enige bergweg van betekenis uit. Het is een doodlopende weg naar het skigebied Malbun, maar dan zie je tenminste nog een klein beetje van het landje in plaats van er alleen doorheen te rijden. Heel spannend is het niet, maar het gaat toch redelijk de hoogte in. Het laatste stukje is gesloten voor gemotoriseerd verkeer, dus ik rij weer een stukje terug en zoek een mooi plekje in de schaduw langs een beekje om te lunchen.

Van moeders krijg ik een appje dat ze zijn aangekomen op de camping in Oostenrijk, dus na het eten ga ik ook die kant op. Ik daal weer af en ga richting Vaduz, langs de bekende burcht en dan door naar de grens. Als je 2x met je ogen knippert ben je het land al weer uit, maar dat maakt niet uit. Liechtenstein: check.

In Feldkirch haal ik bij de eerste pomp die ik tegenkom een vignet voor Oostenrijk. Ik weet niet of ik hoofdwegen ga aandoen, maar voor een paar euro heb je een 10 dagen vignet, dus daar ga ik niet moeilijk over doen. Na een half uurtje kom ik aan bij de camping in Nuziders, en heeft moeders de koffie al klaar staan. Ik kan bij hun op de plek staan, die is groot zat.

Aan het eind van de middag trekt het helemaal dicht, en het gaat zelfs regenen. De temperatuur stort in een keer omlaag. Het was een warme dag, maar het begint nu zelfs behoorlijk fris te worden. Voordeel van de sleurhut met voortent is dat je nog knap kan zitten als het regent, dus zo erg is het ook weer niet. In de avond is het even droog en lopen we nog een rondje door het dorp, en na een lekker warme douche zoek ik rond 23:00 uur mijn slaapzak weer op.

 

[David_ZZR]

Ik wil ook weer!!!! Begin door jouw verhaal echt zin te krijgen weer te gaan rijden. Nu is het jammer genoeg nog te koud om te kamperen maar misschien eind april... Ik weet niet of er dan al passen open zijn dus het zal, als ik vrij kan krijgen, een last minute route worden.

 

[ex-motorloos]

Knap dat je (ogenschijnlijk tenminste) zo weinig bagage bij je hebt!
Een tent, matje en een slaapzak en nog een gaspitje begrijp ik....knap hoor.

Leuk...ik volg.

Ook ik zit met verbazing te kijken naar het (ogenschijnlijk) gebrek aan volume/bagage. @Frazer doet blijkbaar iets erg goed met het inpakken, hulde!
Want: tent mee, kookgerei mee, wandelspullen mee PLUS wat er sowieso altijd al mee moet: kleding, toiletspullen, campeerspullen... WOW!

 

[Tuh]

Ook ik zit met verbazing te kijken naar het (ogenschijnlijk) gebrek aan volume/bagage. @Frazer doet blijkbaar iets erg goed met het inpakken, hulde!
Want: tent mee, kookgerei mee, wandelspullen mee PLUS wat er sowieso altijd al mee moet: kleding, toiletspullen, campeerspullen... WOW!

Straks is het net als die survivalgast op discovery, buiten beeld staat iemand met een stationwagon met caravan en bagage

 

[ex-motorloos]

Straks is het net als die survivalgast op discovery, buiten beeld staat iemand met een stationwagon met caravan en bagage

Dat zou dan wel hilarisch zijn .

Maar toch ben ik serieus geintreseerd in de inpakskills van @Frazer.

 

[Crossing The Rubicon]

Wederom fabelachtig mooie plaatjes @Frazer!

 

[James Bond]

Heel mooi reisverslag! Ik lees dit met veel plezier s-morgens heel vroeg in mijn forenzentrein in deze koude dagen. En inderdaad, het valt niet mee om de max toegestane snelheid te halen op deze bergpassen. (Idem in Luxemburg). Voor de bebouwde kom altijd terugschakelen en remmen: zelf klap ik dan ook mijn systeemhelm open, zodat ik vooral langzaam blijf rijden.

 

[Robertehv]

Leuk verhaal @Frazer lees weer met veel genoegen jouw vlotte schrijfstijl.

 

[Frazer]

Dat zou dan wel hilarisch zijn .

Maar toch ben ik serieus geintreseerd in de inpakskills van @Frazer.

Zo gek weinig is het toch niet? 2x 35L zijkoffer en een 50L roltas. Voor mijn gevoel niet heel weinig. Ik zou zelfs nog wel de nodige dingen thuis kunnen laten als het moet.

Koffer rechts voor wandelschoenen, slippers, gereedschap, paar zakken Adventure-food voor nood, ehbo setje, doosje met wat kleine dingen voor noodreparaties (tape, tyraps, bandenreparatie, zekeringen e.d) tent, stokken, haringen.

Koffer links voor brander, alle eetgerei, Bialetti, toiletspullen, nog wat gereedschap, koffie, 2 potjes broodbeleg, en verder eigenlijk al het losse spul.

Roltas voor slaapzak, matje, lakenzak, stoel, regenjas, paraplu, 2 reserve binnenbanden, kleine wandelrugzak, setje reservehandschoenen, softshell, en natuurlijk kleding.

 

[Frazer]

Donderdag 9 juni, dag 11. Gereden: 195.5km, Totaal: 2160

Het weer houdt zijn schommelende karakter nog even vast. Gisteren los van de laatste paar uurtjes weer een mooie dag, vandaag weer een slechte. We hadden eigenlijk het plan om vandaag een bergwandeling te gaan maken, maar het weer is slecht. Het heeft de hele nacht flink geregend, volgens de eigenaar van de camping wel 30mm. Lijkt me wat veel, maar het zal wel. Helaas blijft het daar niet bij, want volgens de radar komt er nog wel wat meer aan.

We hangen maar een beetje in de voortent, want je hebt er ook niks aan om met dit weer de bergen in te gaan. Het loopt niet lekker en alles zit in de wolken. Tot na 11 uur blijft het regenen, maar gelukkig wordt het daarna redelijk droog. Om te wandelen is het helaas al te laat, want de halve dag is al om. Dat verschuiven we maar tot morgen, dan wordt het beter weer. Het was eigenlijk niet mijn de bedoeling om 3 nachten te blijven, maar vooruit. Ik ben er nu toch, en op die ene dag komt het ook niet aan.

Ik blijf natuurlijk niet de hele middag op de camping hangen, dus nu het weer droog is ga ik een stuk rijden. Ik zit aan de voet van de Silvretta, dus de keuze voor de route is snel gemaakt. Het is inmiddels half 1, en als ik eerst nog ga eten wordt het ook weer zo laat dus ik zoek onderweg wel iets. Het eerste stuk door het dal schiet niet echt op, maar na het aftikken van 14,50 bij het tolstation wordt het leuk. Door het slechte weer van vanochtend is het heel rustig, maar wel behoorlijk fris. Op de bergen rondom ligt zelfs verse sneeuw. Je mag hier maar 60, dus ik hobbel rustig omhoog en geniet van de omgeving.

Boven op de Bielerhohe heb ik inmiddels best trek gekregen, dus ga ik in het restaurant maar even wat eten. Stiekem is het ook wel lekker om binnen een beetje op te kunnen warmen, want de temperatuur blijft steken op 6 graden. Ik ben blij dat ik nog een thermoshirtje heb meegenomen, die gaat na het eten lekker aan, en ik wissel de doorwaaihandschoenen om voor de dichte variant.

De daling vanaf de Silvretta is niet zo bijzonder, dus daar ben ik redelijk snel doorheen. Ik pak een stukje snelweg, en neem de afrit naar Lech. Helaas begint het weer te regenen, en de temperatuur die in het dal weer iets was opgelopen daalt weer terug naar 7 graden. Het is mooi rijden, maar ik heb het koud, vooral mijn handen. Waar ik in het maken van het rondje ook even niet op had gelet is dat de schaal van mijn kaart van Oostenrijk een stuk groter is dan die van Zwitserland die ik de afgelopen dagen heb gebruikt. Het rondje is dus flink langer dan ik had ingeschat.

Onderweg heb ik nog een beetje onenigheid met een automobilist die het nodig vindt om zowat tegen mijn achterband aan te blijven rijden. Ik zie de voorkant van zijn auto niet eens in de spiegels zo dicht zit hij er achter, en terwijl de regen met bakken uit de lucht komt en over de weg stroomt is dat niet echt een pretje. Als ik nu tegen het dek ga heb ik geen schijn van kans. Ik probeer het eerst met vriendelijke gebaren, maar als die niet helpen worden ze iets duidelijker. Als ik stuit op zo’n tijdelijk wegwerk-verkeerslicht waar al een flink rijtje auto’s staat ben ik even in twijfel. Stap ik af om even een niet zo vriendelijk gesprek aan te gaan, of hou ik de eer aan mezelf en rij ik langs de rij naar voren, dan ben ik van hem af. Ik kies maar voor de 2e optie, dat geeft iets minder voldoening maar is beter voor de bloeddruk.

Van Lech ga ik door naar Damuls en dan de Fascinajoch. Ik ben niet eerder in dit deel van Oostenrijk geweest, maar ik ben positief verrast. Jammer dat ik het ijskoud heb en dat het maar blijft regenen, dus het maken van foto's schiet er even bij in. Rond half 6 ben ik weer op de camping en ga ik eerst maar eens douchen om weer een beetje op te warmen. Een leuke route, maar jammer van de regen en de kou. Gelukkig kan ik de natte kleding hier uithangen, dat zal morgen wel weer droog zijn.

Moeders heeft voor vanavond een restaurantje in Bludenz gereserveerd, en tegen die tijd is het gelukkig ook droog. Ik wandel in een half uurtje die kant op, en ze gaan zelf op de fiets. Oostenrijk, dus natuurlijk Wiener Schnitzel, en na een gezellig etentje loop ik weer terug naar de camping. Op de terugweg loop ik alvast even langs de kabelbaan om voor morgen een wandeling uit te zoeken, en na nog een drankje in de sleurhut zoek ik mijn tent weer op.


Vrijdag 10 juni, dag 12. Gereden: 0

We hebben afgesproken om een beetje op tijd weg te gaan, dus om 8 uur zitten we aan het ontbijt. Het is bewolkt en drukkend warm, maar volgens de voorspelling zou het droog moeten blijven. Daar gaan we dan maar vanuit. Vanaf de camping lopen we naar de kabelbaan in het dorp en gaan omhoog.

We hebben een wandeling van totaal 3,5 uur uitgekozen, een rondje met een tussenstop in een berghut. Het eerste deel is niet heel bijzonder, veel tussen de bomen en daardoor weinig uitzicht. Het loopt niet heel steil, maar wel gestaag omhoog, tot we uiteindelijk boven de boomgrens uitkomen.

Na een half uurtje lunchpauze gaan we voor het laatste klimmetje naar de hut. Het is toch wel wat steiler dan ik verwacht had, en door de regen van gisteren lopen er een hoop stroompjes water naar beneden. Het is op sommige punten best glad door de modder, dus opletten geblazen. Af en toe trekt er wat lage bewolking langs de berg en zitten we vol in de mist, maar gelukkig blijft het niet lang hangen.

Tegen een uur of 3 zijn we bij de Frassenhutte, en gaan we natuurlijk voor koffie en taart. We hebben niet zo veel tijd om al te lang te blijven zitten, want de kabelbaan gaat maar tot 17:00 uur en we moeten nog wel een uurtje lopen. Na een half uurtje gaan we dus maar weer op pad.

De afdaling is niet echt leuk, het gaat heel steil naar beneden, met veel losliggende stenen en boomwortels. Alsof je een uur aan het traplopen bent, maar dan met losse treden. Ik heb wel eens leukere wandelingen gelopen, en we zijn blij als we rond half 5 weer bij het kabelbaanstation zijn. We springen gelijk in een van de gondels, en na een minuut of 10 zijn we weer beneden.

Het laatste half uurtje naar de camping valt stiekem nog best tegen, maar eenmaal daar wacht ons een koud drankje. Dat is het voordeel van een sleurhut met koelkast. De rest van de dag doen we niet veel, en beetje uitrusten, her en der een praatje met wat andere kampeerders, en dan naar bed. Morgen weer verder!

 

[Frazer]

Zaterdag 11 juni, dag 13. Gereden: 423km, Totaal: 2558

Na 3 nachten hier ga ik vandaag weer verder. Ik wil ook wel even wat kilometers maken vandaag, want ik voel me een beetje opgejaagd. Twee dagen weinig gedaan vanwege de regen en 3 dagen gewandeld. Ik ben al bijna 2 weken onderweg, en ik zit nog maar op één dag rijden van huis. Niet dat de afgelopen 2 weken niet leuk waren hoor, maar heb 7 weken de tijd, en ik vind het eigenlijk zonde om dan relatief dicht bij huis te blijven. Als je een beetje je best doet rij je hier in één dag heen, dus dat kan ook wel een keer voor een kortere vakantie. De komende dagen wil ik dus een beetje opschieten.

Na ontbijten, inpakken en betalen van de camping ben ik om 10 uur klaar voor vertrek. Ze hebben me aangeslagen als bijzettentje, dus de 8 euro per nacht compenseren de dure Zwitserse campings weer een beetje. Ik zeg moeders gedag, en dan ga ik lekker rijden. Het is mooi weer, en ik heb er zin in!

Omdat ik een beetje op wil schieten pak ik eerst een stuk snelweg. In het traject naar Innsbruck kom ik door een paar flinke tunnels, de Arlbergtunnel van maar liefst 14 kilometer, nog eentje van 5 kilometer, en paar kortere van rond de 2 kilometer, totaal rij ik bijna 25 kilometer door tunnels. Wat ik van Oostenrijk nooit zo goed snap is dat er naast de vignetplicht ook nog trajecten zijn waar je apart tol voor moet betalen, zo ook deze tunnels. Maak dat vignet dan een paar euro duurder zou ik zeggen, maar dat zal wel te makkelijk gedacht zijn.

Ik neem de afrit naar het Ötztal, want ik ga natuurlijk niet de hele dag snelweg rijden vandaag. Ik gooi de tank vol, haal een broodje voor de lunch en ga dan richting Sölden voor de Timmelsjoch. Na het aftikken van 15 euro mag ik het poortje door en de pas op. Het motormuseum dat een aantal jaar terug is afgebrand is weer herbouwd, en volgens de borden met een mooiere collectie dan daarvoor. Ik vraag me af waar ze dat dan vandaan hebben, want het lijkt me dat je juist de topstukken in je museum zet, en die zijn afgefikt. Tijd en zin om het te checken heb ik niet, dus ik zet koers naar het hoogste punt van de pas, op 2509 meter. Het is zaterdag, mooi weer dus behoorlijk druk. Ik kijk even kort rond, maak een paar foto’s op de top, eet zittend op een steen een broodje, en ga dan weer door.

Net over de top rij ik Italië in, en daal af naar Sankt Leonard. Daar sla ik af richting de Jaufenpas. De klim naar de Jaufenpas leent zich er voor om een beetje meer gas te geven. Ik ben niet de enige die er zo over denkt, en al snel word ik ingehaald door 3 sportmotoren. De 3 verdwijnen al snel uit beeld, maar nummer 4 komt me op een recht stuk voorbij en denkt dat hij net zo snel is als zijn maten. Helaas neemt hij iedere bocht als een natte krant, het lijkt helemaal nergens op. Totaal onvoorspelbare lijnen en hij rijdt me vreselijk in de weg. De bocht uitkomend geeft hij dan weer vol gas, waardoor ik er niet langs kan, en in de volgende bocht herhaalt het zich weer. Zelfs als ik hem even weg laat lopen zit ik er na 2 bochten alweer achter. In de bochten prik ik hem er 2x naast, maar vanwege zijn onvoorspelbare lijnen durf ik hem niet helemaal te pakken. Heeft ook weinig nut, want bij uitkomen gaat hij weer vol op het gas, en omdat zijn Street Triple veel meer power heeft trekt hij iedere keer weer weg. Zo verkloot hij ongeveer al mijn bochten, en raak ik steeds geïrriteerder. Als je ziet dat een ander sneller is, neem dan gewoon even je verlies en geef een beetje ruimte. Gas geven op een recht stuk kunnen we allemaal, prutser. De twee hekkensluiters van het groepje snappen het spelletje wel, en blijven een stuk achter me. Als zijn 3 maten boven op de top staan te wachten en hij ook stopt, besluit ik wederom de eer maar aan mezelf te houden en een stuk verderop te stoppen. De twee achterste rijders staan even later met hem te praten en wijzen meerdere keren mijn kant op, dus ik denk dat mijn geïrriteerde gebaren in de bochten wel genoeg gezegd hebben. Nu lijk ik misschien net een of andere gefrustreerde gek, maar dat valt wel mee hoor. Ik trek het alleen slecht als mensen geen rekening houden met anderen en hun onkunde compenseren met vermogen. Als je hard wil rijden op rechte stukken, ga dan lekker de snelweg op en ga geen anderen in de weg rijden.

Het asfalt op de afdaling is helaas een stuk minder goed dan aan de andere kant, dus ik laat de frustratie achter me en daal rustig af. Vanaf Sterzing pak ik een klein stukje snelweg naar het zuiden. Het is een tolweg, en het is behoorlijk druk bij de tolpoort. Ik vind het bij tolpoorten altijd een beetje aso om langs de rij naar voren te rijden, het voelt anders dan bij file. Iedereen staat te wachten, en bovendien kost het mij op de motor meestal meer tijd dan bij een automobilist. Ruim voor het poortje ga ik dus maar weer de rij in, om het wereldbedrag van €1,80 af te tikken. Aan de andere kant, richting de Brenner is het nog veel drukker. Bijna het hele traject van de 20 kilometer die ik rij staat het verkeer aan de andere kant vast.

De E66 via Bruneck richting Lienz schiet niet echt op, het is druk en er zijn veel wisselende snelheden. Het enige leuke is het uitzicht op de Dolomieten, maar omdat ik daar afgelopen jaar september nog een week ben geweest laat ik dit verder voor wat het is. Ik ga de grens met Oostenrijk weer terug over, en haal dan in Lienz even wat boodschappen. Het is zaterdag en alles sluit hier om 18:00 uur, dus ik ben bang dat ik dat net niet red als ik tot de camping door rij.

Ik ga richting de Millstättersee, waar ik een camping in gedachten heb waar ik al eerder ben geweest. In het dorpje Millstatt zelf gooi ik de tank nog een keer vol, dan kan ik morgenochtend gelijk door. Om 18:30 uur kom ik aan op camping Neubauer, die direct aan het meer ligt. Ik hoop maar dat ze plek hebben, want deze regio is best druk. De camping staat inderdaad zo goed als vol, maar gelukkig hebben ze een uitloopveldje met nog een stuk of 10 plekken, wat nog helemaal leeg is. Het veldje ligt op een helling en de plaatsen zijn niet echt vlak. Als het even kan wil ik morgenochtend ook nog een beetje schaduw, dus er blijft niet veel keus over.

Als de tent staat trek ik eerst snel mijn zwembroek aan voor een lekkere duik in het meer. Het was een behoorlijk hete dag, dus de afkoeling is erg welkom. Terug bij de tent staan er inmiddels andere kampeerders naast me, die zich gelijk komen verontschuldigen dat ze zo dicht bij me staan. Het is natuurlijk een beetje een ongeschreven kampeerregel dat je niet zo dicht naast iemand gaat staan als dat niet nodig is, maar ze willen natuurlijk ook vlak staan. Ik snap het wel, en het maakt me ook niet uit.

Na het eten loop ik nog een rondje over de camping, en werk dan het verslag weer bij. Ik moet een paar dagen inhalen omdat ik niks heb geschreven, en dat kost stiekem nog best veel tijd. Het is dan ook al 23:00 uur als ik ga douchen en daarna mijn bed op zoek.

Zondag 12 juni, dag 14. Gereden: 194km, Totaal: 2751.5

Om 7 uur ben ik wakker, en om half 8 ga ik eruit. Het ritme van het weer is gebroken, vandaag de 2e mooie dag op rij. Meteen de zwembroek aan, want ik begin de dag met een lekkere duik in het meer. Even wakker worden, dat vind ik eigenlijk wel het mooiste wat er is als ik aan het water sta. Dan loop ik nog een klein rondje, haal de broodjes op, en na het ontbijt volgt het inmiddels bekende inpakritueel. Om 10 uur ben ik klaar, maar omdat dat ik gisteren wel een aardige afstand heb afgelegd, heb ik vandaag iets meer rust. Het is alweer behoorlijk warm, dus ik trek de zwembroek nog een keer aan en ga nog even zwemmen.

Om half 11 heb ik mijn motorpak weer aan, en ga ik weer op weg. Bij een tankstation vlakbij check ik nog even de bandenspanning, en zet de achterkant iets harder. Aan de overkant van het tankstation haal ik alvast wat boodschappen, want de koffie is zo goed als op en dat laat ik natuurlijk niet gebeuren. Ook zijn de winkels hier op zondag alleen in de ochtend open, dus ik haal gelijk eten voor vanavond.

Ik pak een paar kilometer snelweg om wat sneller bij mijn volgende bestemming te komen, de Nockalmstrasse. Dit is met stip mijn favoriet in Oostenrijk, dus die moet ik natuurlijk even meepakken. De Grossglockner vind ik veel te druk en te duur, de Nockalm is dan wel iets minder hoog, maar goedkoper, veel rustiger en naar mijn mening mooier. 15 euro lichter mag ik de slagboom door, en kan het grote genieten weer beginnen. Ik rij als een bejaarde toerist, lekker rustig om me heen kijken en genieten van de omgeving. Ik had het op deze mooie zondag drukker verwacht, maar het valt me alles mee. De locals tikken natuurlijk ook niet iedere zondag 15 euro af voor een rondje wat ze al lang kennen.

Op de Eisentalhöhe, met 2042 meter het hoogste punt van de Nockalmstrasse, stop ik even om een broodje te eten, en vervolg dan weer de route. Heerlijke glooiende bochten en prachtige vergezichten. Het is misschien eerder liefelijk dan heel spectaculair, maar dat vind ik nou precies het mooie.

Na nog een stukje binnendoor ga ik via iets grotere wegen richting Klagenfurt, en dan naar de Loiblpas. Ik geloof niet dat ik deze ooit eerder heb gereden, dus ik ben benieuwd. Het is een redelijk doorgaande weg, maar door een kloof en lang diverse watervallen is het mooi rijden. Net voor de ingang van de Loibltunnel aan de Oostenrijkse zijde valt mijn oog op een monument met een hoop verse bloemenkransen. Daar wil ik wel iets meer van weten, dus ik stop even om te gaan kijken.

In de tweede wereldoorlog besloten de Nazi’s dat er voor een snellere verplaatsing van materieel en troepen een betere verbinding over de Loiblpas moest komen. Ze gaven opdracht voor het aanleggen van een tunnel onder het steilste deel van de pas, maar bouwen deden ze uiteraard niet zelf. Dwangarbeiders uit het beruchte concentratiekamp Mauthausen werden ingezet voor het aanleggen van de tunnel. Om de dwangarbeiders te huisvesten werden aan zowel Oostenrijkse als Sloveense zijde van de te bouwen tunnel subkampen van Mauthausen geopend. Ieder jaar in juni is er op deze plek een herdenking, en deze was gisteren. Vandaar de verse bloemen. Kort na de oorlog werd de tunnel gesloten, om een aantal jaar later weer te worden geopend. In 1966 is de tunnel verbreed, en na heropening in 1967 werd de oude pasweg voor gemotoriseerd verkeer afgesloten. Met de opening van de Karawankentunnel in 1991 kwam een veel snellere verbinding tussen Oostenrijk en Slovenië tot stand, en verloor de Loibltunnel zijn nut voor het doorgaande verkeer. Dit zijn de dingen die ik interessant vind om even mee te pakken, zo leer je ook nog wat.

Hoewel de Garmin de oude pasweg nog wel aangeeft is deze aan beide zijden helaas afgesloten, er zit niks anders op dan de tunnel te nemen. Eenmaal in Slovenië stop ik bij de eerste pomp om een vignet te halen. Net als in Oostenrijk kost het hier maar een paar euro, dus daar ga ik niet moeilijk over doen. Toen ik hier 3 jaar geleden voor het laatst was kon ik nog een “echt” vignet halen, maar nu kan het blijkbaar alleen nog maar digitaal. In tegenstelling tot Oostenrijk is het digitale vignet hier wel direct na aanschaf geldig. In Oostenrijk heb je vanwege het herroepingsrecht op digitale aankopen nog 3 weken de tijd om je bestelling te annuleren, en pas vanaf dan is het vignet dus geldig. In Slovenië gaat het vignet gelukkig wel direct na aanschaf in, en de digitale bestelling is zo gedaan.

Het is nog ongeveer een half uurtje rijden tot de camping die ik heb uitgekozen, camping Šobec in Lesce. Het meer bij de camping is ook openbaar, en aangezien het zondag is en de thermometer inmiddels op 31 graden staat, is het stervensdruk rond de camping. Bij de receptie sta ik even te wachten tot ik aan de beurt ben, maar gelukkig sta ik in de airco. Ik mag een plekje zoeken in de vrije zone, en rij direct naar de plek waar ik 3 jaar geleden ook stond. Niet dat ik per se weer daar moet staan, maar het was dicht bij de receptie in een niet al te drukke zone van deze behoorlijk grote camping. Ik hoef niet zo nodig het mooiste uitzicht, of strak aan het water, ik heb liever een wat rustige plek. Het plekje zelf is bezet, maar een paar meter verderop is plek genoeg.

Als het zo warm is wacht ik meestal even met het opzetten van de buitentent, dan kan de boel nog even luchten van de afgelopen nacht. De buitentent zit er zo omheen, en dat doe ik meestal pas als het wat minder warm wordt. Hoewel de verleiding om te gaan zwemmen groot is, was ik eerst nog even wat kleding uit, dan droogt het hopelijk nog. Als de was hangt loop ik richting het meer voor een welverdiende duik. Heerlijk om even op te frissen.

Het is al bijna 8 uur als ik weer terug bij de tent ben, tijd om wat eten te gaan maken. Dat sluit ik natuurlijk af met een bakkie, en ga dan nog een rondje lopen. Ik vind het altijd wel leuk om te zien wat er nog meer op de camping staat. Er staan behoorlijk wat motorrijders, maar ook de nodige aanhangers waarop ze deze kant op gekomen zijn. Van de zelf rijders zitten de meesten in een huisje of safaritent, er zitten opvallend weinig echte kampeerders tussen. Maakt niet uit, ieder zijn ding.

Ik eindig mijn rondje lopen bij de strandbar, waar ik nog een uurtje zit om wat te drinken, en een beetje dom op mijn telefoon zit te scrollen. Terug bij de tent werk ik het verslag weer even bij, en ga dan douchen en naar bed. Morgen een relaxte dag, ik blijf hier nog een dagje staan om een rondje door de omgeving te maken. De omgeving is me goed bekend, maar ik vind het te mooi om snel voorbij te rijden.

 

[JBi]

Zo gek weinig is het toch niet? 2x 35L zijkoffer en een 50L roltas. Voor mijn gevoel niet heel weinig. Ik zou zelfs nog wel de nodige dingen thuis kunnen laten als het moet.

Koffer rechts voor wandelschoenen, slippers, gereedschap, paar zakken Adventure-food voor nood, ehbo setje, doosje met wat kleine dingen voor noodreparaties (tape, tyraps, bandenreparatie, zekeringen e.d) tent, stokken, haringen.

Koffer links voor brander, alle eetgerei, Bialetti, toiletspullen, nog wat gereedschap, koffie, 2 potjes broodbeleg, en verder eigenlijk al het losse spul.

Roltas voor slaapzak, matje, lakenzak, stoel, regenjas, paraplu, 2 reserve binnenbanden, kleine wandelrugzak, setje reservehandschoenen, softshell, en natuurlijk kleding.

Zijkoffers lijken misschien niet zo groot op de foto. Op de KTM SMT zijn de standaard zijkoffers maar zo'n 15L per stuk, dus had ook nog 2x 30L roltassen en een klein tanktasje. Ongeveer evenveel ruimte maar de KTM zag een stuk bepakter uit dan jouw T7.

 

[David_ZZR]

wat eens schitterende kampeerplekken weet jij toch altijd te vinden!

 

[kevin0299]

We blijven het volgen, wat een prachtig verslag. Veel bekende stukken net alsof ik er zelf weer rij.

 

[HondaB]

Lekker verhaal weer Frazer. Heerlijk net als andere heb ik gelijk zin om mijn spullen te pakken en te gaan. Nog 4 maanden...

 

[AdventureGirl]

Zalige kost Frazer. Ik haak met plezier aan. Heb voor komend jaar het eerste onbekende hebbedingetje al opgeschreven. Een doorsteekje. Dank!
Komend jaar hebben Caroline en ik vermoedelijk ook wat meer Zwitserland en Italie op ons pad. Maas... alles kan veranderen. Who knows.

@Frazer @David_ZZR , ik rij met een Halvarssons jas. Gelamineerd.
Ook zeer tevreden mee al heb ik wel teruggekoppeld dat ze beter steekzakken kunnen doen dan scheve zakken met een rits.
Uit steekzakken valt in ieder geval niets. Voor de rest prima jas, al is hij met heet weer warmer dan de BMW Rallye Pro II.

 

[jean-pie]

Wat is dit weer lekker om zo een reis door te lezen , de foto's, het verslag , al tijd genieten.
Op naar de volgende dagen.