Reisverslag 2022: Abracadabra....

[Rucarodi]

Zaterdag 30-04-2022: Thuis – Bar-sur-Aube

Kilometers: 556


Zo, de corona perikelen zijn verleden tijd en dus trekken we de motoren maar weer eens uit schuur om een rondje te gaan rijden, we, dat zijn wederom Broer en ik…

We hadden eerst een midweekje Eifel staan in deze week in 2021 maar door de maatregelen moesten we deze verzetten naar 2022 waar we toen een weekend extra aangeplakt hadden zodat we 6 daagjes hadden, echter onze derde compaan deze reis had net een nieuwe baan en niet genoeg vrije dagen opgebouwd en ging dus niet mee… Tja, en nu? We zouden eerst maandag tot zondag gaan maar nu konden we ineens op zaterdag weg omdat we niet meer naar het geboekte hotel hoefden, Yeah, roadtrip!! Dus we hadden nu 8 dagen te vullen met motorrijden, tsjoe, wat een straf..

Waar gaan we heen? Vroegen we elkaar… “Ik wil wel naar het Zwarte woud” zei ik en Broer wilde nog eens naar de Franse Ardennen en de Noord-Vogezen.

Okee, de reis was dus in grove lijnen uitgezet en daarna zouden we wel zien.

Vorige keer reed Broer op een Tiger 1050 maar had hier vorig jaar de versnellingsbak van in de soep gedraaid en heeft een Versys 650 hiervoor in de plaats gekocht, ik was vorig keer op m’n trouwe Kawerda maar heb vorig jaar een FJR 1300 gekocht en wou deze wel eens over de bergkammen jagen.

We vertrekken zaterdag morgens om 08:00 uur richting Namen via de snelweg en duiken daarna langs de Maas via Dinant de Franse Ardennen in voor wat slingerwerk over de kleine weggetjes, de Versys doet vrolijk wat ie moet doen maar de 300 kilo van de FJR is toch andere koek als de 180 kilo wegende Kawerda, moet ‘m af en toe goed de bochten in sleuren. Effe wennen maar voor de rest een super machine om mee te toeren..

Als we ergens een bakkie doen vraag ik aan Broer “Hé, waarom gaan we niet naar de Morvan?”, nooit geweest op de motor en we besluiten het plan gewoon helemaal om te gooien en gaan recht naar het zuiden richting de Morvan, we pakken na de Franse Ardennen de wat snellere D-wegen door de Champagnestreek en zoeven genoeglijk over het Franse platteland met de talrijke gele koolzaad velden en af en toe snaar strak rechte wegen naar Bar-Sur-Aube voor de eerste overnachting.

Hier is een soort camping met van die kleine houten iglootjes waar je met z’n tweeën in kan slapen, voor ons perfect want dat is het enige wat we hier komen doen.

Het iglootje heet Acrabadabra en omdat we toch een topictitel zochten... Viola!

De motoren mogen bij uitzondering naast het iglootje staan en we trekken de zojuist gekochte (koude) biertjes open en strekken effe de beentjes, het was een lange dag en hebben iets van dik 500+ kilometer in de billen.

 

[Rucarodi]

Zondag 01-05-2022: Bar-sur-Aube - Digoin

Kilometers: 337

Goeiemorrege, wat een klein hok zeg, zo’n iglootje, leuk als je niks bij hebt maar met motorpakken, bagage en helmen en zo is het maar een krappe bedoening …dit doen we vanavond anders besluiten we, maar goed, de nacht is goed doorgekomen en strompelen naar het douchegebouw voor een frisse douche en na het ontbijt gaan we op pad om de Morvan in te duiken.

De route begint in Rouvray in het noordwesten van de Morvan en we rijden vanaf hier een route die ik op de Tomtom gemaakt had een beetje kriskras door de Morvan over kleine slingerwegen. Het eerste deel ging het over, zoals wij dat noemen, geitepaadjes. Dat zijn die kleine wegen waar het mos en gras op het middendeel van de weg staat, mooi rijden dat wel maar toch zet ik de route op wat minder kronkelig. Nu gaat het over heerlijk slingerende paden en nemen het heuvelige landschap in ons op. Het is een heel mooi gebied met veel meertjes/vijvers en watertjes waar je lekker tussendoor slingert. In mijn beleving wat minder hoge heuvels als de Eifel maar met hetzelfde bocht gehalte, doet ook een beetje Engels aan met heggetjes rondom de akkers en langs de wegen, moeilijk uit te leggen maar ga er eens naartoe zou ik zeggen.

Als we ergens aan de onderkant de Morvan weer uitrijden wordt het tijd om weer een slaapplekkie te zoeken en vinden dit in Digoin, vlakbij het centrum. Dit blijkt deze keer een verzameling van bijzondere slaaplekken te zijn, varierend van zo’n houten iglootje zoals gisteren maar ook Pipo wagens en zelf bootjes waar je naar toe moest roeien om er te kunnen slapen, “Oeh!” zegt Broer..”ik wil op zo’n bootje slapen!” Dat leek mij ook wel wat maar als we horen dat dit best aan de prijs is besluiten we toch maar voor een Pipowagen.

Er blijkt ook nog eens Kermis in de stad en dat betekent Bier en patat en nadat we geïnstalleerd zijn in de kar gaan we op het gemakje naar het centrum. Hierbij gaan we over een aquaduct wat over de rivier de Loire heengaat en is uit 1834 en nog steeds waterdicht, knap hoor!

Op de Kermis nuttigen we een patatje en drinken een biertje en als we langs de schiettent komen kan ik het niet laten.. ”Kom, we schieten een beertje voor onze vrouwen..” zeg ik tegen Broer en na wat tegenstribbelen gaat ie toch overstag, we hebben de grootste schik en verdomd, we schieten genoeg bij elkaar om iedere een beertje uit te zoeken, super kinderachtig maar zo leuk…

Via de andere brug gaan we terug naar de Pipowagen en na een bakkie koffie lekker naar bed.

 

[HondaB]

Al weer een verslag. Jeetje de zomer kan niet beter beginnen. Ik volg het broederverhaal weer .

 

[Rucarodi]

Maandag 02-05-2022: Digoin – Les Estables

Kilometers: 242

“Als we naar het zwarte woud willen dan moeten we nu ergens linksaf gaan slaan” zeg ik in de ochtend tegen Broer en na wat rekenen komt het er op neer dat als we dit doen dat we dan donderdag alweer thuis zijn…. “Nah, dat gaan we niet doen ..” grinniken we tegen elkaar en drukken de route nog verder naar het zuiden voor de Auvergne en Ardeche. Al eens geweest maar de bochtjes lonken teveel om ons hier wat van aan te trekken…



We knuppen na het ontbijt de zooi weer op de motoren en vervolgen onze reis naar het zuiden, de route gaat globaal van Digoin naar Les Estables aan de rand van de Ardeche.

Het eerste stuk volgen we het kanaal wat via dat aquaduct door de stad loopt en het landschap is vrij vlak en langs het kanaal gaat het bruggetje op en bruggetje af, erg leuk om te zien en het gebrek aan heuvels en bochten is niet eens zo erg.

Wat later gaat het de Auvergne in en na Lapalisse komen de bochten en heuvels weer terug in het landschap, we slingeren op het gemakje langs Ambert richting La Puy en Velay om een plekkie voor de nacht te scoren.

La Puy en Velay is een flinke stad en hier houden we niet van dus we drukken een klein stukkie door om wat te zoeken voor te slapen. Google maps geeft meer dan zat opties maar een ieder die we bellen is of gesloten of nemen niet de moeite om voor twee man de boel op te starten. Uiteindelijk hebben we een hotelletje gevonden met een appartement voor 63 euro, niet duur voor twee man maar het is een uitgeleefd en troosteloos geheel. Waar we zitten is ingesteld op de wintersport en nu dus totaal verlaten en heel veel is gewoon dicht, en we moeten nog eten ook nog!

Bij gods gratie eindelijk een Auberge gevonden die open was en waar we wat konden eten, dit hebben we gelijk maar goed gedaan en een Burger Montagne met friet genomen aangevuld met een paar flesjes bier…

En om de troosteloosheid te completeren gaat het in de avond ook nog regenen haha, wel een dubbele regenboog gezien!

 

[Rucarodi]

Dinsdag 03-05-2022: Les Estables – Brénod

Kilometers: 276

We zijn allebei vroeg wakker en slurpen een eigen gebrouwen bak koffie naar binnen want het ontbijt laat op zich wachten, om 8 uur maar eens op onderzoek waar dit nou is, receptie dicht, restaurant gesloten en niemand te zien natuurlijk. Afijn wachten dan maar….als we eindelijk iemand spreken, tegen 9 uur, blijkt er ergens diep in de krochten van dit hell hole een zaal te zijn waar we wat konden eten… gloeiende gloeiende, zitten we daar op te wachten……

Na het ontbijt als de sodemieter op de motoren en wegwezen hier want het was intussen half tien geweest en we hadden voor hetzelfde al 100 kilometer verderop kunnen zitten. Zodra we het dorp uitrijden begint de Ardeche meteen wat bochten voor ons voorwiel te werpen en de frustratie van vanmorgen verdwijnt al snel en genieten alweer volop van hetgeen Frankrijk ons biedt! We maken een klein krul door de Ardeche naar het zuiden en smijten de motoren over de wegen en genieten met volle teugen van het super asfalt en lekkere bochten, de rullen staan op de banden…we gaan later weer richting het noorden om via de Jura naar het Zwarte woud te gaan.

Als we weer noordelijk gaan komen we bekende namen tegen van vorige keer maar nemen niet dezelfde wegen, want dat zou gaan vervelen haha…

Broers Versys liep wat uit de pas voor zijn gevoel en ergens bij een garage wat lucht in de achterband gedaan want die bleek op 1,8 bar te staan en verklaard gelijk de platte kant op het loopvlak… “Daar kom jij niet mee thuis Broer” zeg ik en zeker niet als we zo lopen te hoeken met die dingen hier en daar zal een andere op moeten…

Ter hoogte van Lyon steken we andermaal de Rhone over en zien de Jura oprijzen uit het landschap en gaan op zoek naar een plek voor de nacht. Broer vindt wat op internet en we programmeren de navi ernaar toe, als we ter plaatse zijn in Brénod hebben we moeite om het huis te vinden maar na een wijzende vinger van de buurman naar boven zien we de eigenaar lachend over het tuinhekje leunen en ons naar binnen wuiven naar de binnnenplaats om het hoekje.

“E voe reservé? “ vraagt ie als we de motoren op de standaard zetten en na een “non” van ons komt zijn vrouw erbij en na wat gespeelde twijfelende blikken onderling komt er een glimlach en wordt gezegd dat we welkom zijn! “A vee voe manger?” vraag ik in m’n beste frans of er nog eten is/was, zoniet geen probleem want we hebben nog een stukkie brood van vanmiddag zeg ik…

Nou, dat eten zat wel snor, zelden zo gastvrij ontvangen en aan tafel gezet om met de pot mee te eten, we hadden een voorafje, een hoofdgerecht, een kaasplank, een toetje, wat fruit en de flessen wijn vlogen over tafel… en om de buik echt te laten ontploffen nog een onvervalste espresso na. Mijn hemel wat was dat lekker en veel, ook een heel geanimeerd gesprek met de eigenaars en twee andere gasten die avond … de term “Als god in Frankrijk” krijgt zo wel betekenis…

Na het eten stommelen we naar onze kamer waar twee tweepersoons bedden staan en vallen voldaan in slaap, wat een verschil met gisteren!

Als je ook deze ervaring wil dan moet je naar B&B Le clos Marie in Brénod!

 

[Rucarodi]

Woensdag 04-05-2022: Brenód - Badenweiler

Kilometers: 386

We staan uitgerust op en frommelen alvast de spullen in de tassen en houden ons hart vast voor het ontbijt, als dit een herhaling wordt van gisteravond dan kunnen we onze lol wel op! En dat klopt, alles zelfgemaakt van lokale producten en nog warm stokbrood erbij.. pffff dat het er nog bij kon…



We nemen hartelijk afscheid en rollen de motoren de binnenplaats af om de Jura in te duiken, ook hier al geweest vorige keer maar toen bogen we af naar de Vogezen terwijl we nu doorstoten naar het Zwarte woud. Het blijft een mooie omgeving en rijden via de kleine wegen naar het noordoosten van de Jura. Het was intussen wat begonnen met regenen en tijdens een flinke bui zie ik een werkplaats waar autobanden buiten staan en draai bij de rotonde rond om de druk in de achterband van Broer te checken. Blijkt dat er hiernaast een motorzaakje zit en Broer huppelt hier gelijk naar binnen op zoek naar een nieuwe achterband. Er lagen stapels en stapels banden en er was er maar één geschikt voor de Versys van Broer voor een schappelijke prijs ook nog en voordat wij ons tweede bakkie op hadden stond de motor alweer buiten met een gesmeerde ketting op de koop toe. Supersnel en superservice en ondertussen weer droog geworden, some things are ment to be….

Met een vers rubber over de slingerende natte wegen doen we de eerste kilometers maar lekker rustig om de band in te rijden, we vervolgen de D-437 en om op tijd in het Zwarte woud te zijn smokkelen we de route later een stukje via de snelweg over de Rijn om wat meters te maken. We mikken op de onderkant van het Zwarte woud en gaan op zoek naar een slaap plek in Badenweiler.

Onderweg lekker stukkie brood met brie....


Omdat wij altijd zo goed voorbereid (ahum ahum) op reis gaan schrikken we ons eigen de pleuris van de prijzen hier per nacht… de eerste was gelijk 110 per nacht zonder eten of ontbijt, teringjantje…

Afijn, na lang zoeken vinden we een heel keurig appartementje voor 90 euro en gegeten hadden we ondertussen al, Schnitzel natuurlijk, whatelse… en ontbijten doen we wel bij de bakker. Die avond een rondje door het dorp gedaan om de beentjes wat te strekken en door de achterband moest er wat cash geld aangevuld worden bij Broer bij een pinautomaat. Het is hier het ene kuuroord na het andere dus er zal wel heilzaam water of zo uit de grond komen hier, is ook te merken aan het publiek wat hier rond strompelt/rolt/gereden wordt…

Cafe’s waren dicht en bij een nabij gelegen hotelbar werden we buiten gezet omdat we geen hotelgasten van hunnie waren…dus een biertje zat er niet in. Het appartementje was voorzien van ligbad en Broer zei “Ik ga lekker effe liggen weken in dat bad” , dus we kuieren terug naar huis, Broer in bad en ik kijk nog effe wat filmpjes terug op de Gopro. Daarna lekker slapen….

 

[Rucarodi]

Donderdag 05-05-2022: Badenweiler - Oberhausen

Kilometers: 257



Het Zwarte woud, donkere bossen en beetje mytisch in mijn ogen. Jaaaaren gelden wel eens geweest met de auto ergens bij Baden-Baden maar nu voor het eerst met de motor, ik heb een route gepland die een beetje kriskras erdoor slingert zodat we zoveel als mogelijk te zien krijgen, het is ook het eerste doel wat we halen qua plan deze reis..haha

Het weer houd niet over en het regent, ook afgelopen nacht en bij mij heeft het contactslot hierdoor denk ik kuren gekregen en wil nauwelijks op contact. Na wat morrelen met de sleutel springt ie er op en we rijden af naar de donkere bossen en heuvels.

De lucht is donker en dreigend en als we ergens voor een stoplicht staan komt er met een grote krak een bliksemflits naar de grond schuin voor ons en ik schrik me de touwtering en een halve seconde later een heule grote boemeleboem erachteraan….Zowdan, onweer is wel serieuze shit hier in de bergen…haha

We slingeren de eerste berg op en worden getrakteerd op een heuse hagelbui met flinke hagelstenen die ook nog op de weg blijven liggen, ja hé ho, als het zo moet….als we hoger en hoger komen wordt ook het zicht slechter en slechter, niet geheel vreemd als je de regenwolken in rijdt en we krijgen een deja vu van vorige keer in de Vogezen, nauwelijks dertig meter zicht en een mooi uitzicht kunnen we helemaal wel vergeten. Dit doen we twee keer, zo’n bult op, maar is eigenlijk zinloos dus de verdere route blijven we lekker beneden in de dalen, beter zicht en later op de dag zelfs droger en droger….

Ik had ergens gezien dat je met een rodelbaan de berg af kan roetsjen en dat leek me wel wat en verhip, langs de route ligt zo’n baan en we besluiten hier langs te gaan, het weer zit echter niet mee want elke keer als we droog rijden worden we als we stoppen voor een pauze weer ingehaald door de regen en als we de rodelbaan doen rijden we waarschijnlijk de rest van de dag in de regen, geen trek in en we komen vast nog eens in het Zwarte woud. We rijden door en plotten een route naar het noorden van het woud, het wordt droger en droger en later wordt het zelfs lekker weer.

Van wat ik gezien heb van het Zwarte Woud ben ik wel onder indruk, erg mooi en mooie wegen, jammer dat we in de hoogte zulk slecht zicht hadden dus en re-visit hier zit er dik in.

Als we ergens in buurt van Baden-Baden een slaaplek zoeken opper ik het idee aan Broer dat we net zo goed wat verder kunnen doorrijden naar het noordwesten zodat we morgen nog de noord-Vogezen mee kunnen pakken. Goed idee en we vinden een plekje in Oberhausen bij een stadsboerderijtje, we steken de Rijn over met een pontje en zijn onder de indruk van de stroming die hierin staat, pfhoe, de pont moest dwarsover tegen de stroom in oversteken. Ook onderweg nog even schaamteloos een broodje Kebab naar binnen gefrot zodat het eten ook gelijk geregeld was.

Als we aankomen mogen de motoren op de binnenplaats achter het grote hek, drinken nog een paar flesjes Carlsberg Urbier, (oerbier) Lekker spul en we sliepen er goed op…

 

[Rucarodi]

Vrijdag 06-05-2022: Oberhausen - Dasburg

Kilometers: 396

We hadden gisteravond alles al betaald en als we vertrokken konden we de poort gewoon open laten staan.

Om 08:00 uur kruipen we in het zadel en geven de motoren de sporen weer terug naar het zuiden voor de Noord-Vogezen, ook hier als eens doorheen gereden maar nu gaan we dit gebied eens goed verkennen en de route zwiert en slingert in de richting van Phalsbourg en vanaf daar gaat het weer noord waarts richting de Eifel naar Dasburg waar we een laatste overnachting hebben in Hotel Daytona.

Weer een lekkere lunch onderweg....


Als we weer richting de Duitse grens gaan komen we in een stuk terecht met alleen maar dorpjes, rotondes en stoplichten en schiet voor geen meter op en we worden hier een beetje chaggo van en pleuren de motoren van ellende maar even 30 kilometer op de snelweg om in mooier gebied te komen, dit lukt en even later zwieren en slingeren we ons zelf door de Eifel bovenlangs Trier naar Dasburg waar we om 18:15 aankomen na dik 10 uur in het zadel… en nu bier, laatste avond!

We lusten ze goed en gaan na een gezellige avond voldaan slapen…

 

[Rucarodi]

Zaterdag 07-05-2022: Dasburg - Thuis

Kilometers: 325

Ondanks de alcoholtjes van gisteren staan we vroeg op om de motoren te bepakken met de bagage om na het ontbijt gelijk te kunnen vertrekken, ontbijtje zit erin, nog een T-shirtje als souvenir van deze vakantie en doei doei tot een volgende keer!

Nu besloot m’n contactslot er echt mee op te houden na een paar dagen morrelen met de sleutel maar ging deze keer onder geen beding meer op contact, he verdikkie, de laatste dag….serieus joh?

We kregen ‘m echt niet aan de praat dus de ADAC maar gebeld want je moet toch wat en ik ben niet voor niks al jaren lid, “Ach, dat wordt afslepen” zegt Hilly van het hotel “repareren doen ze hier niet aan” en de schrik zit erin bij me want de motor achterlaten in het buitenland…ech nie!

Ik bel naar mijn eigen motorzaak voor advies en die zegt dat het iets elektronisch is in het slot en niet mechanisch… “Dan kan ik ‘m toch hotwire’n?” vraag ik, en ja dat kon, nu nog uitvinden hoe.

De juiste draden waren zo gevonden, nu nog verbinden, de buurman had nog een kroonsteentje, Broer nog wat electra draad en de intussen verschenen ADAC meneer had ergens nog een mannetje/vrouwtje verbinding in z’n truck, hoppetee! aan de knutsel en binnen 10 minuten konden we weer op weg…

Om de motor weer stil te zetten hoefde ik alleen maar de verbinding los te trekken….

De laatste slingers gaan uiteraard via Luxemburg naar Baton Rouge in Vielsalm voor een traditie getrouw bakkie koffie bij Ben en Hettie en later gaan we via de Ardennen naar Soumagne waar we de motoren op de snelweg zetten naar huis!

Zo… dat was ‘m de…. roadtrip 2022, ik hoop dat je genoten hebt van dit verslag zoals wij van de reis….

 

[nightmare]

 

[Tmanneke]

In eén ruk uitgelezen. Was weer tof. Alleen is die kaas geen brie, wel een camenbert. Maar welke kniesoor struikelt daar nu over?

 

[Frazer]

Mooi verhaal weer! Jammer van de kuren aan de FJR, maar gelukkig toch nog op weten te lossen.

 

[Rucarodi]

Contactsloten schijnt bij Yamaha een dingetje te zijn... Heb intussen al een nieuw contactslot bemachtigd via CMS nl
Niet helemaal plug and play maar met wat knutselen toch een nieuw contactslot met de oude sleutel...

 

[David_ZZR]

Dit had een verslag van mij kunnen zijn... Heerlijk toerend door frankrijk en vervolgens afsluiten in Vielsalm

 

[David_ZZR]

Ohja en toegevoegd aan het overzicht

 

[jean-pie]

Leuk verslag en lekker weg gelezen , contact slot is achteraf mooi opgelost zo maar altijd jammer dat zo iets gebeurd .

 

[Rucarodi]

Van de 84 filmpjes die we samen gemaakt hebben komt nog een compilatie, maar hier alvast een stukje uit het Zwarte Woud ....

 

[Crossing The Rubicon]

Top!