Reisverslag 2022: TET Griekenland en Roemenië

[mv250raid]

Afgelopen donderdag ben ik thuisgekomen na een trip van 3 weken waar ik grote gedeelten van de TET van Griekenland en Roemenië heb gereden. Ik ben niet zo’n uitgebreide schrijver als bijvoorbeeld @Frazer en @Tmanneke maar omdat er niet zoveel topics zijn over Zuidoost-Europa toch maar wat van mijn hand hier.

Na vorig jaar mijn eerste grote buitenlandse TET gereden te hebben (de volledige Zweedse van 3000 km) wilde ik eigenlijk vorig najaar al de Spaanse of Griekse TET gaan doen. Door omstandigheden kwam het daar toen niet van maar dit voorjaar stond het gesternte goed en konden de voorbereidingen van start gaan. Een van de leermomenten in Zweden was dat het rijden met aluminium koffers niet handig is als het terrein wat moeilijker wordt (breedte met koffers 1m04) of als je ermee gaat liggen. Daarom heb ik een soft luggage systeem gekocht van Mosko Moto, de Reckless (V3.0) Revolver in de nieuwe kleurstelling Woodland. Daarmee werd mijn spanwijdte beperkt tot 80 cm en werd het systeem ook 7 kilo lichter. Dat er ook nadelen zijn neem ik op de koop toe. De koffers, met rek, heb ik echter nog, voor andere events zijn ze wel weer handiger. In Zweden ben ik er ook achter gekomen dat het rijden van een TET met een “open face” helm wel kan maar niet ideaal is. Daarom vorig jaar november een nieuwe Arai Tour-X4 besteld. Door de wereldwijde logistieke problemen liet de levering maar op zich wachten en had ik de hoop al bijna opgegeven dat ik de helm nog voor mijn reis zou binnenkrijgen maar een week voor vertrek kwam deze toch binnen. Verdere modificaties bestonden uit het monteren van een zogenaamde Boosterplug. Dit omdat de KTM 790 Adv door zijn arme afstelling en lage roterende massa nog wel eens afslaat, met name bij technische stukken. De plug is weliswaar een dure temperatuurafhankelijke weerstand met aparte stekkers maar het was de investering waard want de motor is de hele reis hooguit 2 keer afgeslagen. Als laatste heb ik afgelopen winter mijn lineaire veren voor en achter laten vervangen door progressief gewonden exemplaren en low friction voorvork keerringen laten monteren door Hyperpro in Alphen a/d Rijn.

Het plan was om, afgezien van de heen en terugreis, zoveel mogelijk te gaan kamperen, al dan niet wild. De hoofddoelstelling was de TET Griekenland en afhankelijk van hoe moeilijk, lees: hoe snel, de trail was als bonus ook gedeelten van de Bulgaarse en Roemeense TET te gaan rijden. Ik had in ieder geval aardig wat tijd hiervoor uitgetrokken. Feit was ik moest werken op Bevrijdingsdag en met Pinksteren, daartussen was ik vrij, 30 dagen. Wordt vervolgd...

gr. Harry

 

[Grandia]

kan niet wachten op het vervolg

 

[Tmanneke]

ik lees ook mee. Alvast een goed begin.

 

[Frazer]

+1, zeker omdat ik daar over een maandje zelf ook zit, Roemenië dan

 

[David_ZZR]

Gaat dit nog aangevuld worden? Dan voeg ik 'm toe in het overzicht als het verslag af is.

 

[mv250raid]

Gaat dit nog aangevuld worden? Dan voeg ik 'm toe in het overzicht als het verslag af is.

Uiteraard, ik meld me wel als de laatste bijdrage geplaatst is.

 

[LockOn]

Ik lees mee

 

[mv250raid]

Een paar dagen voor vertrek nog een paar nieuwe banden laten monteren (Mitas E-07 en E-07+ Dakar). Dit is voor het eerst dat ik dit merk eronder heb maar deze banden hebben de naam dat ze lang meegaan, we zullen zien. Toch verbaasde ik me over de beperkte hoeveelheid profiel op de voorband, 6 mm.

Op vrijdag 6 Mei na een warme lunch, uitgezwaaid door de vrouw, vertrok ik. West van Würzburg (D) had ik mijn eerste overnachting al omdat ik zo laat vertrok van huis. De volgende reisdag moest ik meer kilometers maken (800) want de volgende overnachting had ik eerder al geboekt in Vicenza (I). Tot aan de veerstoep zou ik zoveel mogelijk snelwegkilometers rijden want de boot vertrok op zondagmiddag. De volgende afvaart was pas weer op woensdag en wilde niet gelijk aan het begin van de reis dagen verkwisten. Het enige stukje secundaire weg was vanaf de Duits-Oostenrijkse grens bij Kemten (D) tot aan Innsbruck (A). Uitgerekend dat stuk viel er dichte (mot)regen waardoor het tempo van het verkeer er aardig uitging. Ik wist echter dat dit pokkenweer zou plaatsvinden dus daarom was ik vroeg vertrokken. Dusdanig vroeg dat toen ik de Brenner pas gepasseerd was er nog tijd was om vanaf Trento (I) nog een secundaire afsteker te nemen via de SS 349.

Nou klinkt Griekenland heel ver met de motor (2700 km naar Patras) maar als je je realiseert dat er vanuit noord Italië ook veerdiensten daarheen varen dan is de rij afstand te overzien (1200 km). Eerder had ik een hut geboekt bij Anek Lines die je van Venetië naar Patras brengt op 8 mei. Maar 11 dagen voor het ontmeren annuleerde de rederij de afvaart. Gelukkig kon ik een alternatief boeken bij Minoan Lines die echter vanuit Ancona vertrok waardoor er 300 asfalt kilometers extra bijkwamen. Daarmee waren de veerdienstperikelen nog niet voorbij. De vertrektijd was gepland op de 8e om 16:30. Op 3 mei werd de afvaart verzet naar de 9e om 01:30, de 5e werd die weer verzet naar de 8e om 20:30. Dus vanaf Vicenza had ik tijd zat om op tijd te zijn en daarom sliep ik lekker uit en nam de secundaire weg naar Ancona. Als klap op de vuurpijl kreeg ik rond het middaguur weer een SMS van de rederij dat de tijd nog een keer verzet werd naar de 9e om 08:30. Dat hield dus in dat ik in Italië een extra overnachting moest boeken. Heb toen een hotelletje genomen niet ver van de haven. Voordeel daarvan was dat ik die avond al the tickets kon afhalen bij de rederij zodat ik de ochtend daarop me niet 3 uur van tevoren hoefde te melden maar slechts een uur. Daardoor kon ik ook rustig in het hotel ontbijten. Kreeg ook een e-mailadres waarin gevraagd kon worden om een financiële compensatie.

Aangekomen bij de veerstoep stond er al een flinke rij voornamelijk vrachtwagens en was ik, zo op het eerste oog, de enige motorrijder. Later kwam er nog een 62 jarige Duitser met een Yamaha T-max 250 scooter bij. Topkoffer erop en aan zijn rug had hij, met draagbanden, een 20 kilo zware koffer die afsteunde op de duoseat. Was ook wel tropisch gekleed met zijn blote voeten in zijn sandalen. Over de Alpen had hij dan wel weer sokken aan (charmant), hij was daarbij goed natgeregend. Vertelde dat hij 1200 km aan een stuk had gereden en af en toe wat wegtrekkertjes had gehad. Ik heb mijn mening maar voor me gehouden want het was nogal een IWAB (Ik Weet Alles Beter). Als een van de laatsten embarkeerden we maar stonden wel vooraan als we de dag erop aankwamen om 08:30. De motoren werden door de bemanning zeevast gezet. Ik had een 2-persoons binnenhut voor mezelf en het restaurant aan boord was fair geprijsd.

 

[Eelco36]

Leuk om te lezen! Ben benieuwd.

 

[mv250raid]

Vlak voor het slapengaan de klok alvast een uur vooruit gezet. Zuidoost-Europa ligt een tijdzone verder naar het oosten. Na een goede nachtrust gekeken of er nog een ontbijt werd geserveerd aan boord maar dat was niet zo. Gelukkig heb ik voor de eerste dagen wel een pakje muesli brood bij me dus daar maar wat van gegeten. Zoals gezegd stonden de motoren vooraan vlak bij de laadklep en was ik snel op de wal. Doordat het nog wel spitsuur was in Patras kostte het nog wel even tijd eer ik de TET kon oppakken.

Voordat ik daarover begin even wat toelichten over waarom ik het gedeelte van plan was zoals in de eerste post in rood aangeven. De hele TET Griekenland is namelijk > 4000 km en ik ben ook geen 36 meer. Ik rijd het liefst alleen en als je in de problemen komt ben ik volledig op mezelf aangewezen. En afgelegen was het vaak… Daarom lees ik altijd goed de beschrijving van het spoor op de TET website. Daarin wordt het berggebied (Pindos) noordwestelijk van Patras, richting Albanië, de ruggengraat van Griekenland genoemd en de bergen tussen Patras en Sparta (Peloponnese) als wat glooiender beschreven. Dan ten slotte de Rhodope bergen die bosrijker zijn en voor de helft in Bulgarije liggen. Die ruggengraat bewust gelaten voor wat het is, denk dat de zwarte etappes, om even in ski moeilijkheidsgraad te spreken, daar wat frequenter zijn.

Eenmaal de warmte en drukte van de grote stad achter me te hebben gelaten ging het al rap de hoogte in. Eerst over asfalt maar dat verliet ik al vrij snel, veel rotsachtige “wegen” met een hoop kuilen. Kwam er ook achter dat de ingaande demping van de vering te ver dicht stond want ik gebruikte maar een deel van de vering. Toch blij dat mijn motor rijkelijk veerweg heeft. Rond het middaguur zat ik boven de 1500 m en af en toe moest ik door gesloten hekjes die ik natuurlijk weer zo achterliet als dat ik ze aantrof. Op de foto hierboven zie je rechts Patras. Sommige hindernissen moesten even te voet worden beoordeelt zoals waterstroompjes die precies (verlaagd) in een haarspeldbocht liggen, even wat rotsbrokken verwijderen, dat soort werk. Prachtige vergezichten en een rust, heerlijk! Doordat het onverharde die dag duidelijk de overhand had drukte dat ook aardig het gemiddelde. Die dag misschien 170 km gereden ondanks de weinige pauzes.

Uiteindelijk ging ik me in de namiddag bekommeren om de volgende overnachting. Had weliswaar mijn complete kampeeruitrusting bij me maar thuis al gezien dat in het binnenland de campingdichtheid bedroevend laag is. De meeste campings (>80%) liggen aan de kust en het was nog vroeg in het seizoen dus er waren er ook een hoop nog niet open, dat maakt de spoeling aardig dun. Toch vond ik er een in mijn navigatie apparaat, bevestigd door de app van Archies. Niet ver van de route, in Olympia, daar waar het Olympisch vuur wordt ontstoken en deels, middels estafettelopers, naar het organiserende land wordt gebracht. Matige camping, geen Nederlandse standaard maar het kon ermee door. De douches waren bijvoorbeeld lauw. Travellunch maaltijd bereid op mijn brander die ik, voor het eerst, stookte op superbenzine. Normaal gebruik ik Coleman fuel maar wilde ook een soort van reservebrandstof voor de motor bij me hebben (900 cc fles). Bij het voorverwarmen kwam de hele brander (Optimus Nova) echter onder de roet te zitten dus volgende keer weer Coleman .

 

[mv250raid]

11-12 Mei:De ochtend erop heb ik de archeologische monumenten bezocht, het museum heb ik gelaten voor wat het was. Met alle respect, het was leuk om dat eens gezien te hebben maar qua cultuur snuiven vond ik dat eigenlijk wel genoeg. De ene pilaar lijkt veel op de andere zal ik maar zeggen.

Weer verder met de TET. De route ging niet meer zo hoog al op de eerste dag maar technische stukken zaten er toch wel weer in zoals een stuk weg die half was weggespoeld, zie hierboven dat stuk in de schaduw. Dan zijn dan weer typisch van die momenten om daar niet blind overheen te raggen maar eerst even verkennen (risico inventarisatie) en na wat keien weggeschopt te hebben er wel resoluut, met voldoende momentum, overheen te gaan. In die contreien, west van Olympia, zaten ook wat zanderige stukken. Niet mega diep maar toch wel weer opletten en de juiste stahouding aannemen. Die dag was ook wel de zwaarste van de hele reis doordat ik op een gegeven moment op een single track kwam vol met losse keien en daarnaast was de landeigenaar zijn erfafscheiding aan het aanleggen strak langs de track. Alleen de palen (betonijzeren sprieten) stonden er waardoor ik eigenlijk niet op maar langs de track moest rijden met verkanting. Direct naast de palen ging het ook vrij stijl naar beneden zodat de controle kwijtraken over de motor behoorlijk consequenties had. Heb over een stuk van 500 meter 2 uur gedaan. Door de vrij hoge temperatuur (25°C) en het zwoegen zoog dat ook veel energie uit mijn lichaam weg, was blij dat die hindernis achter de rug was. Heb er geen foto van en weet ook niet meer waar het precies was, heb het verdrongen, laten we het daar maar op houden. Daarom heb ik op tijd weer een volgende overnachting gezocht, geen camping te vinden en geen mooie stek gezien om te wildkamperen. Ook geen fut om de tent op te zetten trouwens dus daarom een pension genomen.

De volgende dag de draad weer opgepakt en op een stuk asfalt kwam ik een lokale bewoner tegen. Af en toe een vos en een wild zwijn met jongen, daar keek ik niet van op. Maar een schildpad, daar rekende ik niet op. Heb het beestje helpen oversteken en deze was geen uitzondering. Tijdens de hele TET een stuk of vier schildpadden langs de weg gezien.

Ook weer een aantal keren de 1500 m gepasseerd met prachtige vergezichten. Op een gegeven moment merkte ik dat ik wat concentratieverlies had dus tijd om naar Sparta te rijden voor een overnachting. Sparta is een beroemde stadstaat uit de oudheid maar daar was niet veel meer van te merken. Het is in de loop van de tijd in verval geraakt en in de 19e eeuw door de Griekse koning Otto weer nieuw leven ingeblazen. Wat ik later hoorde is dat deze stad nog steeds een zekere mate van autonomie heeft. Zo wilde men daar geen verkeerslichten en die zijn er dan ook niet gekomen.

 

[mv250raid]

13-16 Mei: Sparta was voor deze reis ook het meest zuidelijke punt dus vanaf hier ging het weer langzaamaan in noordelijke richting. Vandaag plande ik richting Korintië te gaan. De dagen ervoor hadden toch wel wat tol van mijn lichaam geëist en daarom besloot ik vanaf nu wat eerder op de dag uit te gaan kijken naar de volgende overnachting en ook niet te moeilijk doen om af en toe wat stukken van de TET over te slaan. Op een gegeven moment doorkruiste ik Nauplion, een vrij grote kustplaats en niet veel later werd ik geconfronteerd met een, in mijn ogen, zwarte piste. De trail ging een meter of 400 steil omhoog, ik schat 20%. Dat risico wilde ik niet nemen en voor degene die precies willen weten waar dat was: 37,52953°N, 22,83966°E.

Daar vandaan via rijksweg 7 naar Korintië gereden waar ik eerst ging genieten van het mooie uitzicht vanaf kasteel Acrocorinth die uitkijkt over de Ormos Korinthou (baai).

In Korintië verbaasde ik me nog over hoe onveilig daar gereden wordt op de motor. Zo kwam vaderlief dochter ophalen van de Pilates die, zonder enige vorm van bescherming, achterop de KTM springt. Heb ze hier en daar in dat land ook wel vaker zonder helm zien rijden maar deze vond ik toch wel bijzonder.

De overnachting trouwens wel geboekt net buiten die grote stad, in Loutraki, noord van de baai direct aan de TET. Daar drong het pas tot me door dat het in Zuidoost-Europa verboden is om je Wc-papier door te spoelen. Ik had wel eerder bordjes gezien maar ging er in mijn onschuld vanuit dat het om ander papier ging dan Wc-papier, niet dus.

De volgende ochtend ging het eerst langs mooie strandjes maar al gauw ging het weer de bergen in waardoor het, met het toenemen met de hoogte, ook wat minder warm werd.

Wat mij ook opviel was dat er in de natuur heel veel bijenkassen stonden, veel daarvan leken ook onklaar gemaakt te zijn met een dikke kei, het waarom blijft voor mij een raadsel. Langs een verharde weg stond er ook een hele trits, nu had ik mijn vizier wel goed dicht…

Er begon in de loop van de middag in de bergen zich ook enorme buienwolken te ontwikkelen en toen ik bij een benzinepomp even de tijd nam voor een ijsje zag ik daar een paar andere motorrijders waarvan er een Suzuki Hayabusa met slicks, ik bedoel dus geen afgereden wegbanden. Ik duimde nog voor ze dat ze droog weer zouden thuiskomen. Zelf hield ik het wel droog want ik overnachtte in het dal aan de kust en zag daar de mega buienwolk met een aambeeld van misschien wel meer dan 100 km doorsnede langzaam oplossen.

Een dag later, oostelijk van Larissa, werd het wat bosrijker en toch wel de nodige modderpoelen, dusdanig dat er af en toe aardig geploegd moest worden waardoor het tempo weer aardig omlaag ging.

Zag daar ook nog een vuursalamander.

 

[mv250raid]

17-19 Mei: Alle inspanningen begonnen toch wel hun tol te eisen bij met name een paar pezen van mijn handen die geïrriteerd begonnen te raken. Daarom heb ik die dag geen TET gereden maar een, voor mijn doen vrij luxe, hotel geboekt met zwembad west van Thessaloniki. Was daar al rond het middaguur dus aardig wat tijd om daar te chillen en na te denken over het vervolg van de route waarbij ik enigszins bezorgd was over een koufront die vanuit het noorden kwam afzakken en waarop flink wat regenbuien met onweer zouden zitten. Dat zou de begaanbaarheid van de TET negatief kunnen beïnvloeden.

De volgende dag de eerste uren nog TET gereden. Daar kwam ik in een dorpje terecht met plaveisel van natuursteen en dicht daarop gelijk de huizen. Je kunt je voorstellen dat de trail dan niet helemaal spatzuiver op de kaart staat vanwege verminderde GPS ontvangst tijdens de opname. De strekking is dan meestal wel duidelijk als je links of rechtsom uiteindelijk maar weer op de trail terecht komt nietwaar? Maar ik kwam daardoor toch enigszins in de problemen omdat er weer naar rechts gegaan moest worden nam ik een 20% helling die eigenlijk een soort trap was. Soort van, want de treden zaten meer dan een halve meter uit elkaar en dan ging de trede 10 cm omhoog, op zicht prima te doen. Tot het moment dat er een berg puin mij de doorgang versperde. De motor omkeren was geen optie dus moest ik gewoon achteruit met 200+ kilo onder me. Dat hield in dat, met beide voeten op de grond, er alleen gebruik gemaakt kon worden van de voorrem. Stuurcorrecties, in de trap zat ook nog een soort bocht, hadden weinig effect als je voorwiel iedere keer blokkeert. Uiteindelijk allemaal goed gekomen maar flink staan zweten. Daarna weer de TET verlaten omdat ik voor het te verwachten onweer onder de pannen wou zitten en een hotel geboekt in Xanthi. De timing was in ieder geval goed want anderhalf uur na het inchecken ging het goed los buiten. Het plan was om de dag erop via hoofdwegen, ik achtte de trail te glad geworden door de neerslag, naar Bulgarije te rijden en daar te kijken of die inmiddels begaanbaar was.

Op de 19e was het weer droog maar door de frontpassage was de luchtsoort duidelijk koeler, zeker toen de weg naar de Bulgaarse grens ook nog aardig de hoogte in ging. Op een gegeven moment was het nog maar 11°C. Een dag later ging het in Nederland flink los. Bulgarije hoort niet tot de Schengen landen en ik hield rekening met wachttijden bij de grens. Al met al viel het mee, misschien was het oponthoud 20-25 minuten. Behalve mijn Europese Identiteitskaart wilde men ook het kentekenbewijs zien, later naar Roemenië hetzelfde. Omdat Bulgarije een relatief klein land is waar ik niet zo heel lang dacht te blijven heb ik daar geen geld gewisseld of opgenomen. Deze grensovergang was ook deel van de TET dus bleef ik die gewoon volgen. Op een gegeven moment werd het weer onverhard maar ben weer omgekeerd omdat de onweersbuien van de dag ervoor de boel hier en daar aardig glibberig hadden gemaakt (aardig kleigehalte hier en daar) en ik wilde niet in de problemen komen. Een eind verderop in Zlatograd probeerde ik het nog eens maar ook hier was het me te baggerig. Omdat in de TET beschrijving stond dat deze regio (Rhodopian Mountains) in het natte seizoen het beste te berijden zijn, heb ik de Bulgaarse TET gelaten voor wat het was. Op naar de volgende overnachting in Plovdiv, qua grootte de 2e stad van Bulgarije.
Qua leesbaarheid van het Grieks naar het Bulgaars schoot ook niet echt op trouwens, in Bulgarije hebben ze het Cyrillische schrift, net als in Rusland.

 

[mv250raid]

20-22 Mei: Toen ik, nog in Nederland, Peter (van Bartang.eu) vertelde dat ik mogelijk ook Bulgarije zou doorkruisen gaf hij me nog een tip: “Bezoek, als je daar dan toch bent, de Bulgaarse UFO”. Omdat ik de TET toch liet voor wat die was, lag de UFO aardig op de route naar Roemenië en heb ik besloten die aan te doen. Officieel heet het bouwsel Buzludzha Monument en is in 1981 voltooid, hier nog meer info daarover. Het is een auditorium gebouwd ter herinnering aan de oprichting van de Bulgaarse Socialistisch Democratische Partij die in 1891 daar heimelijk plaatsvond. Ik wist dat het niet opengesteld was voor publiek (binnen althans) maar je kunt er prima omheen lopen. Het was indrukwekkend, ook de weg er naartoe is mooi met de nodige haarspeldbochten. Toen ik later in Roemenië hierover vertelde tegen locals werden ze niet enthousiast , waarop ik zei dat ik het gebouw indrukwekkend vond zonder een waarde oordeel te geven over het communisme. Via mooie secundaire wegen ben ik naar mijn volgende overnachting gereden net zuid van Ruse (BG) wat vlakbij de Donau ligt die de grens vormt tussen Bulgarije en Roemenië.

Het plan was om in Roemenië het zuidelijk deel van de TET te rijden die door de Zevenburgse Alpen, beter bekend als Transsylvanië, loopt. Eerst dus naar de trail toe rijden door de grens over te steken de hoofdstad ronden. Roemenië heeft, net als Bulgarije, veel secundaire hoofdwegen zijn ook tol plichtig. Gelukkig zijn motorfietsen vrijgesteld hiervan, separaat wordt er ook op veel Donau bruggen tol geheven. Maar ook hier, niet voor ons. De grens duurde een kwartiertje, allemaal wel te overzien, en omdat ik in dit land wat langer plande te vertoeven heb ik gelijk wat geld gewisseld. Op naar Boekarest, beter gezegd, de rondweg. Als je op de kaart kijkt zie je een ringweg om de stad heenlopen. Had al gezien dat mijn navigatie me dwars door het centrum wilde sturen dus ik moest gewoon opletten. Hoewel ik dat ook deed zag ik het stadse verkeer steeds drukker worden en kwam ik erachter dat ik mijn afslag gemist had. Wordt ook niet duidelijk aangegeven. Je zou verwachten dat een stad het gebruik van de ring zou stimuleren. Omdat ik vanuit het zuiden erin gekomen was besloot ik niet weer terug te rijden maar oostelijk aan te houden en aan die kant de ring op te rijden. Ja, het is een ringweg maar niet een Europese hoofdstad waardig. Het is gewoon een 2-baans provinciale weg van slechte kwaliteit met veel werkzaamheden (ze willen het kennelijk verbeteren) en behoorlijk druk. Kortom, het kostte me veel tijd. Later keek ik de gemiste afslag nog eens terug in Street View maar het bordje was echt heel klein.

Door al dat gedoe aan de grens en de drukte bij Boekarest was het inmiddels al weer middag geworden dus pakte ik een stuk snelweg om vlot naar de TET te komen. Na een paar dagen even geen TET gereden te hebben was dit weer volop genieten. Mij geïrriteerde handen waren ook weer enigszins hersteld en de begaanbaarheid was goed. Het was weer flink klimmen met hier en daar wat licht technische stukken. Uiteindelijk een overnachting gedaan zuid van Brasov.

De volgende dag de draad weer opgepakt en verder in westelijke richting het spoor volgen. In die etappe zat wel wat meer verhard. Op een gegeven moment begon mijn telefoon herrie te maken en kreeg ik een noodmelding waarin gewaarschuwd werd voor een wilde beer die in die regio gespot was, gelukkig niet tegengekomen dat beest. Een eind verderop kwam ik een grote kudde schapen tegen, zet de motor maar even uit in zo'n geval.

Toch reed ik verder dan ik eerder had ingeschat en zag ik dat ik nog voor 70 km aan benzine had. Ik reed op dat moment op het TET gedeelte richting de Transfăgărășan en het was dus die pas nemen en op benzinedampen de volgende pomp halen of omkeren en 25 km verderop tanken. Dat laatste (gelukkig, bleek naderhand) gedaan en in die buurt weer overnacht in een pension.

 

[Pietje1975]

Leuk verhaal! Ik volg.

 

[Frazer]

Ik weet niet of de Ufo op mijn route uitkomt over een paar weten, maar hij staat vast genoteerd! Dat soort plekken hou ik wel van. Ook niet vanwege de betekenis, maar juist dat afwijkende in het landschap

 

[James Bond]

Gaaf! UFO was ook bij Abonded Engineering op Discovery Channel of National Geographic.

 

[mv250raid]

23-24 Mei: Toen ik afscheid nam van de gastvrouw vroeg ze me of ik de Transfăgărășan wilde gaan rijden. Toen ik dat bevestigde zei ze dat die pas gesloten was, heb ik dat... Op mijn telefoon zag ik dat bevestigd, vanaf de zuidkant tot aan de top een blokkade van een kilometer of 10. Jammer, ik had me daar echt op verheugd. Voor degene die het niets zegt, de Transfăgărășan is bij het grote publiek bekend geworden toen het Britse Top Gear Roemenië aandeed en daarbij ook deze pas reed. Hier een link op Youtube. Toen gewoon de TET vervolgd en dacht, als ik er vanaf de zuidkant niet kan komen maak ik later op de route wel een omtrekkende beweging om het vanaf de noordkant te proberen. Dus het was maar goed dat ik de dag ervoor niet geprobeerd heb de pas te rijden met mijn beperkte brandstofvoorraad. Vrij snel ging het spoor het bos in waardoor het niet meer “spot-on” op de navigatie stond en ik onbedoeld een alternatieve variant reed. Behoorlijk modderig maar uiteindelijk kwam ik weer samen met het spoor. Door even een verslapping van de concentratie lag ik, naar het noorden rijdend richting Sibiu, naast de motor, even een modderig plasje verkeerd genomen cq ingeschat. Kostte me nog een hoop moeite om dat stuk ijzer weer op z’n poten te krijgen maar uiteindelijk lukte het.

Toen ik later even stopte op de parkeerplaats van een benzinestation om even op de kaart te kijken viel het me op dat het daar zo rustig was, 1 klant in de 5 minuten dat ik daar stond aan een drukke weg. Het bleek een benzinepomp van Gazprom te zijn, moeten ze daar op dit moment kennelijk ook niet veel van hebben. Die nacht oostelijk van Sibiu weer overnacht met het plan om de Transfăgărășan vanaf de noordkant te rijden.

De route begon na verloop van tijd aardig te slingeren maar nog steeds tussen de bomen zodat ik nog geen mooi uitzicht had en het was ook uitzonderlijk rustig wat me niet verbaasde, de doorgang was tenslotte verspert. Borden die dat aankondigen, nog niet misschien. Totdat er pontificaal een paar dranghekken met verkeersbord me duidelijk maakte dat het hier al ophield.

Veel eerder dan op de kaart stond aangegeven, dat was toch wel een behoorlijke deceptie. Rechtsomkeert gemaakt en onderweg kwam ik nog wat buitenlanders tegen die misschien nog niet eens wisten dat de pas gesloten was.

Dus wat er hier op de foto staat, genomen vanaf de top, zover ben ik bij lange na niet geweest. Toen maar weer de TET opgepikt zuidelijk van Sibiu die weer door bergachtig bosrijk gebied liep. Nu begon het, voor het eerst sinds Oostenrijk, te regenen, daar worden dergelijk onverharde wegen meestal niet beter van maar het viel mee. Het meest irritante is eigenlijk dat je vizier vol met druppeltjes komt wat je zicht negatief beïnvloed. Een paar uur later ging het spoor weer over in asfalt en zou een stuk over de Transalpina gaan, ook zo’n, iets minder, bekende transit door Transsylvanië. Maar ook hier borden, maar nu op zijn minst tijdig, die aangaven dat tussen twee dorpen de weg afgesloten was.

Aangezien de TET de Transalpina (67C) maar gedeeltelijk zou volgen ben ik deze gewoon gaan rijden met name om in te schatten hoe moeilijk het stuk zou zijn als de verharde weg weer zou worden verlaten. Dat bleek mee te vallen, doordat ik boven de bomengrens kon ik het spoor tot ver weg zien lopen en die bleef redelijk op hetzelfde niveau voor zover ik kon kijken. Dat zou ik morgen gaan doen, was het voornemen, maar eerst weer terug naar het noorden naar Petroșani voor een overnachting. Daar aangekomen ging ik toch maar eens googelen over een tweetal POI’s in de trail die de mysterieuze titel hadden: “there be dragons”. Dat maakte me nieuwsgierig maar die punten kwamen pas aan het einde van een minimaal anderhalf durend onverhard gedeelte. Dus als die POI’s zwarte piste waren kon ik dat hele stuk weer terug. Gelukkig vond ik op Youtube een tweetal video’s van lui die daar wel hadden gereden zodat ik er bij voorbaat vanaf zag. @Frazer : kennelijk kan het met een T700 maar beter niet alleen.
link 1
link 2

 

[Ojee]

Die UFO. Als je een beetje van architectuur houdt: een mooi voorbeeld van Brutalisme.

 

[mv250raid]

25-26 Mei: En met deze “bombshell” (here be dragons), om weer even bij Top Gear terug te komen, viel ook de beslissing dat het eigenlijk wel mooi geweest was en mijn zegeningen beter kon tellen. De weersverwachting was namelijk ook vrij onbestendig en het zou ook verder afkoelen de komende week. Dus ik liet door mijn navigatie uitrekenen hoe ver het naar huis was over de grote weg. Dat was nog best wel een stukje tuffen (ruim 1800 km) maar toch de beslissing genomen om te kijken of dat in twee dagen te doen was. In het verleden ging dat allemaal wat vanzelfsprekender toen ik nog BMW RT’s had met alle bescherming tegen de elementen die dat soort motoren bieden. Het ruitje op de 790 R is weliswaar vervangen door een iets hoger exemplaar maar ik had de hele reis min of meer de wind tegen. De navigatie rekende twee varianten uit die vrijwel even lang waren:

• Praag-Hannover-Osnabrück
• Passau-Frankfurt-Keulen

Aangezien de tweede variant door het Ruhrgebied liep heb ik gekozen voor de eerste.

De volgende dag zat ik op tijd weer op de motor maar moest eerst nog 80 km secundaire weg overbruggen voordat de snelweg opgedraaid kon worden en rond het middaguur stond ik aan de Roemeens-Hongaarse, de laatste niet Schengen, grens. Het oponthoud was hier misschien 10 minuten, viel aardig mee. Omdat er toch een kleine file staat bij zo’n overgang doe ik mijn helm bij voorbaat af dat is niet alleen makkelijker bij de identificatie maar dat communiceert ook wat beter. Buiten de snelweg heb ik verder niets gezien van Hongarije. Wat wel uitermate prettig was waren de lage brandstofprijzen. Even voor de beeldvorming, een dag later zag ik in Nederland € 2,42 aan de snelweg staan en hier € 1,21 voor een liter Euro 95. De route door Hongarije was bijna 400 km en Budapest heeft zijn ringweg wel voor elkaar en kon derhalve ook vlot worden gerond. Vlak voor de Slowaakse grens dacht ik nog even de benzinetank op te toppen maar dat had ik beter wat eerder kunnen doen want er stond een aardige file bij de pomp en de lucht begon al aardig te betrekken, dan maar doorrijden. In Slowakije, weer in de Schengen zone, bij Bratislava ontkwam ik echter niet aan de bijbehorende zondvloed die dusdanig was dat de maximumsnelheid met matrixborden werd beperkt tot 80 km/u. De motor werd er in ieder geval schoner van. Vlak over de Slowaakse grens in Tsjechië een pension genomen. Zag er allemaal netjes en vrij nieuw uit alleen jammer dat er geen stoel in de 3-persoonskamer stond. Die dag 800 km afgelegd, bijna op de helft.

De laatste reisdag, als alles meezat zou ik ’s avonds nog warm mee kunnen eten. Het was in ieder geval een prima reisdag, had weinig tot geen oponthoud en hield een kruissnelheid aan rond de 110-120 km/u. Vlak voor het 6 uur journaal parkeerde ik de motor weer op het erf en kwam er een einde aan een mooie reis. Volgende, laatste, bijdrage wat nabeschouwingen.

 

[Tmanneke]

Van genoten. Merci !

 

[mv250raid]

Ik kan terugkijken op een geslaagde reis. Toch zou ik, voor een eventuele volgende keer, een paar dingen anders doen.

• Gewoon Coleman fuel in de brandstoffles, met het voorverwarmen krijg ik dan geen roet meer op mijn brander. Heb dan weliswaar geen reserve meer voor de motor maar “who cares” met deze motor die een actieradius heeft van 450 km.
• Naar Griekenland zou ik de kampeeruitrusting misschien wel thuislaten. Van alle Griekse campings zit meer dan 80% aan zee en daar loopt het spoor niet vaak langs. En dan zijn een groot deel van de campings nog niet open in Mei. Scheelt een hoop spullen mee en het bagagerolletje hoeft blijft dan ook thuis. Daardoor kan ik op technische stukken mijn lichaamsgewicht wat meer naar achteren gooien om zo de motor wat beter onder controle te houden.

Verder niet eigenlijk. Nog wel een paar dingen die noemenswaardig zijn. Zo had ik een claim ingediend bij de rederij voor de extra overnachting in Ancona (I) omdat die een dag later vertrok. Die werd niet alleen gehonoreerd maar daar bovenop de helft van de ticketprijs terug. Een gedeelte van de compensatie zal ik doneren aan de TET.
Tijdens de hele reis ben ik ook geen andere TET rijders tegen gekomen, komt misschien door het voorseizoen. Toch zijn Mei en Oktober, qua weer, misschien wel de beste periode om daar te gaan rijden.
Honden, ik heb liever dat ze aangelijnd zijn. Ga ongemerkt harder rijden (meer risico nemen) om die beesten van me af te schudden of kan me minder goed focussen door de afleiding.
De moeilijkheidsgraad: De Roemeense TET (Transsylvanië deel) vond ik gemiddeld wat minder moeilijk als de Griekse. De laatste is rotsachtiger.

En als laatste, hoe hebben de banden zich gehouden (Mitas E-07 en E-07+ Dakar)? Het aanvangsprofiel voor was 6 en achter 9 mm. 7500 km later thuis waren daar nog 4,5 en 6 mm van over. Dezelfde trip met deze banden zou dus nog een keer kunnen (wettelijk) maar de terreineigenschappen gaan met het afnemen van het profiel natuurlijk wel achteruit. Een volgende keer overweeg ik misschien de E-09, E-10 of de nieuwe Heidenau K60 Ranger. De E-07's maken de reputatie waar, ADV banden voor de kilometervreter met natuurlijk de bijbehorende compromissen.

Voor de twijfelaars: Griekenland is minder ver dan het lijkt als je de veerboot neemt vanuit Venetië (1100 km) of Ancona (1400 km) en dan sta je een dag later halverwege de westkust van Griekenland in Patras.

 

[mv250raid]

Gaat dit nog aangevuld worden? Dan voeg ik 'm toe in het overzicht als het verslag af is.

@David_ZZR: Het verslag is af, zet maar in het overzicht alsjeblieft.

 

[Hans89]

@mv250raid die motorrijders in Griekenland herken ik wel. In 2014 in Griekenland van mijn motor afgereden en met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik te horen van de artsen op de spoedeisende hulp dat ze blij waren dat ik wel gewoon een helm, handschoenen, motorpak en bergschoenen droeg, want de gemiddelde motorrijder wordt met iets meer schade binnen gebracht.

 

[demifort]

@mv250raid die motorrijders in Griekenland herken ik wel. In 2014 in Griekenland van mijn motor afgereden en met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik te horen van de artsen op de spoedeisende hulp dat ze blij waren dat ik wel gewoon een helm, handschoenen, motorpak en bergschoenen droeg, want de gemiddelde motorrijder wordt met iets meer schade binnen gebracht.

Ik zit nu in zuid Frankrijk, met het koekblik, als ik hier rond zou rijden op de motor zoals ik in NL rij dan denkt men dat ik gek ben.

Slippers en korte broeken zijn hier standaard uitrusting .
Daarbij rijdt men graag zo dicht mogelijk achter je, en als men gaat inhalen dan hou ik soms mijn hart vast.