MotoRobin

Die hard MF'er
29 jun 2020
612
1.555
Nadat de vakantie met @Traffic Taurus (TT) zo goed was bevallen vorig jaar, besluiten we nog eens samen op vakantie te gaan. Ditmaal gaan we naar Marokko. TT wilde hier al lange tijd heen en ik wilde vooral in het voorjaar de warmte opzoeken. Perfecte combinatie dus. De plannen werden gemaakt en dan was het afwachten tot Marokko zijn grenzen weer ging openen. Allereerst werd het vliegverkeer weer mogelijk, maar wij wilden met de motor die kant op. Ruim een maand later mochten ook de veerboten weer varen. Dit komt allemaal net goed uit met wanneer we vrij hebben gepakt op het werk. We beginnen de trip dus met goed geluk.



DAG 1 & 2
Begin:
Helden
Eind: Istán
Landen: Nederland, België, Frankrijk, Spanje
Gereden tijd: 25.52 uur
Gereden afstand: 2345 km
Hoogteverschil: 13091 m
Gemiddelde snelheid: 91 km/h
SCQZWWyGIqZZaan7bctYElC0ZxUqO9MzYA2AEreMQ3SLiPN101GeLjSRUfRz7D8HsBYr6R0KfiaarUOjz9Ya22LyXrmYXgIwNpKSOPaAIsNwckJyUgw6Fp1LJNSjel_XOjxjsbGejPD4HeIW-oG8u-8


Het is donderdag 12 mei 2022. Vandaag werk ik een dagje thuis en vanavond heb ik afgesproken om TT te treffen bij een tankstation langs de A67 net voorbij Eindhoven in de richting van België. Alles is gisteren al ingepakt en klaargezet voor vertrek dus ik kan het vandaag rustig aan doen.

Rond een uur of 5 krijg ik bericht van TT dat hij vertrokken is. Aangezien hij nog een uur of twee onderweg is, zit ik nog niet eens aan het avondeten. Een uurtje later is het dan ook voor mij tijd om te vertrekken.

Na een uur rijden rij ik de parkeerplaats van het tankstation op. Daar staat TT al op mij te wachten onder het viaduct. Zijn koffers gaan de auto in en we laden zijn motor op de aanhangwagen. We nemen rustig de tijd om de motor goed vast te zetten. We hebben immers een hele lang tocht voor de boeg en kunnen het natuurlijk niet gebruiken dat er iets mis gaat.

UuiyqIn82JtCxh82LO5gnf3BISbrCIDnc2sndIxciRKk296L8h-vh2A10uJfNSBOng5ntrfrRyMwVDhmpm4c1lCWbN5cEj0kjDkFncGcOCZ-dCneN3R3VqFqo-nY7Fwq_M7aaUgN05ufsMdnAaVwfSY



Met een minuut of 20 staan we klaar voor vertrek. Het plan voor de rit naar het zuiden is eigenlijk vrij simpel. We kijken wel hoe goed het gaat. We hebben in ieder geval een hotel geboekt voor overmorgen, waar we de auto en aanhangwagen mogen laten staan voor onze echte vakantie.

HupMoh-G_3-nL_MGZlKcl4Fqj8UOfCvwprmONj9AHuvTUISZ0bN8WHSEHO-7MKkog31w9zUUtvnOkguFI4DS90ywYe2t97vT2LiJ8j85cB02EOcn0ErhUrEHAyXm1vgkmH_1DmYdynfFr7XNvl0HHRA



Met de gedachte van we zien wel vertrekken we richting Parijs. Er zijn onderweg genoeg hotels die 24 uur per dag open zijn, maar eigenlijk ben ik van plan de nacht door te rijden. Ik ben jaren privé chauffeur geweest en heb regelmatig nachtelijke ritten gereden. Zodoende voel ik vrij goed aan wanneer het tijd is om te stoppen.

De auto blijkt niet bepaald zuinig te zijn en na een kilometer of 450 is de tank leeg. Daarmee komen we bij de eerste van nog vele tankstops deze rit. Net na middernacht zien we in de verte een glimp van de Eiffeltoren. Wel leuk, want die heb ik nog nooit gezien. Echter nu ook alleen van zo’n afstand dat het net zo goed op tv had kunnen zijn. De navigatie stuurt ons over de binnenste ringweg van Parijs, de Périphérique. Dat hebben we geweten, want stom genoeg staan we hier om half 1 op een vrijdagochtend in de file. Dat hadden we niet verwacht, maar gelukkig valt het oponthoud en rijden we al snel weer weg bij Parijs.

Voor het volgende stuk tot aan Bordeaux is ons verteld dat het ontzettend saai rijden is. Hier krijgen we echter niets van mee, want we zijn hier al aan voorbij voor de zon op komt. Het rijden gaat redelijk goed, maar ik begin de vermoeidheid nu toch te voelen. Wetende dat we nog een lange weg te gaan hebben, wissel ik met TT en mag hij de volgende paar uur rijden. Ik probeer zo nog een paar uurtjes te slapen, wat natuurlijk niet mee valt in een rijdende auto.

Slapen in de auto lukt mij doorgaans niet, ook nu hou ik het maar een uur of twee vol. Toch is het voldoende om weer relatief fris te zijn. Bij een tankstation 50 km voor de grens met Spanje stoppen we weer. Tijd voor een ontbijtje en uiteraard was de tank weer leeg, dit is inmiddels al de derde tankstop.

Na het ontbijt neem ik het stuur weer over. Het is nog een lange weg te gaan, wat echt bizar klinkt gezien we bijna in Spanje staan. De eerste kilometers in Spanje zijn erg leuk, de snelweg heeft hier behoorlijke slingers met flinke klimmen en dalingen. Leuk voor de afwisseling en het is hier eigenlijk ook heerlijk rustig.

cVYCjPd7qEfBtkPK8DEPIPV6fh0Ca7a2fEDRTaRpbQlG2HVo5Fs0Mv4mA3FuKuRRk1ZWnzL77h5-KEkPUnYsEtqc2F6lJ6qDev_9hSpH0P752tQOtPbao9nuH0eBb08cmXmei92NH3KZe3o2OkERy04



Rond Madrid begint het weer drukker te worden, maar ook hier zijn we snel genoeg er aan voorbij. Net buiten Madrid moeten we weer tanken. Als ik de auto uitstap komt de warme lucht echt als een klap aan. De hele dag zitten we al in de airco en we komen natuurlijk van het relatief koele Nederland af, maar hier krijgen we het eerste voorproefje van wat ons de komende tijd te wachten staat.

Hier bedenken we ook dat onze eindbestemming vandaag nog haalbaar is. We bellen het hotel en vragen of we de reservering kunnen wijzigen van morgenavond naar vanavond. Dat was geen enkel probleem zeiden ze, we reserveren ook maar gelijk een tafel in het restaurant. Daarnaast boeken we ook de overtocht naar Marokko voor het begin van morgen middag.

De laatste kilometers naar het hotel gaat via een geweldig mooie stuurmansweg een nationaal park in, richting een klein dorpje dat ook meteen het einde van de weg is. Zelfs met de aanhangwagen blijft zoiets leuk. Rond 9 uur zijn we bij het hotel. We willen graag eerst wat eten, dus laten de auto nog even langs de weg staan.

z9wQODDrIbSgSzKx-HQN6GTghUQZL3nHVVQzHL_6w7mjGJ6SmCdJ63-c8qHllnOmXfTz-0DaPZZe_kb6iF8q9AmU8n8gFwPFmvyb3l34_N3EjnpcaivBkFkYJgp9-F8sggLrwxbFWrm4JFjTOEihYn4

sZDh8k1BmXDQ7m_fKAEaED04RMq8kCIObvccc7GCxCLnXAFON1bdw6XgeJ-7bk2PVl5_Nd3WLtNvCvIRY1vtvoBU2Bw_X30tvO1sGfo92kUio53zL-VSUBDy-tLN7qLc8SwQ8UTExral9c_Mi6yiamM



Kijkend naar het menu krijgt TT ook meteen een voorproefje voor hoe het avondeten er voor de komende tijd aan toe gaat. Hij is namelijk vegetariër en daar houden ze hier toch een stuk minder rekening mee dan in Nederland. Er staat daarom ook niks op de kaart voor hem. Gelukkig kunnen ze nog iets verzinnen voor hem.

Na het eten moeten we nog de auto naar de parkeerplaats rijden. Dit valt nog niet mee, want het gaat hier om een blinde bocht met een aanzienlijke hellingshoek en een relatief losse ondergrond. Daarnaast is het inmiddels ook al donker geworden. Hier wil je echt niet stil komen te staan. Met een goede dot gas rij ik naar boven.

We willen morgen eigenlijk helemaal klaar staan voor vertrek. We rollen de motoren dus nog van de aanhangwagen en nemen onze spullen mee de hotelkamer in. Hier sorteren we nog even uit wat wel en niet meegaat morgen. We hadden natuurlijk extra kleding meegenomen voor de autorit.

Dan nog even douchen en zit het er op voor vandaag. Moe maar voldaan kan ik naar bed. Morgen kan de vakantie beginnen!
 
Laatst bewerkt:
DAG 3
Begin:
Istán
Eind: Chefchaouen
Landen: Spanje, Marokko
Gereden tijd: 4.05 uur
Gereden afstand: 210 km
Maximale hoogte: 648 m
Minimale hoogte: -23 m
Hoogteverschil: 3735 m
Gemiddelde snelheid: 51.4 km/h
Oah-EtKoUcOvn3J8nPR3xx1H_wi4QNWHy4z85DLZ0B0ahZzfALakr6BPWGvaGQTKpSzYHMv3LAr7gAJcVltbjDbZkXrDleU4kmkQYzWRVtRgvcarDp1a-PNfaRR5BjUxbItSjuILEegeVmYffmKhuSY


Omdat we gisteren zo goed als alles klaar hebben gezet, hoeven we er vanochtend niet al te vroeg uit. We ontbijten nog even snel iets en hangen de koffers alvast aan de motors. De auto en aanhangwagen staan ook al netjes geparkeerd op het parkeerplaatsje van het hotel waar we gratis mogen staan. We hebben afgesproken dat we de nacht vóór vertrek naar Nederland hier nogmaals slapen.

oO3kR0_TvKka8x-ZTaJW2tGUcRCZoOBfb-kRL2Trdvv-KTpCLl569J5crEJXJBtvV5LqzLz0QbooT118Kq90bzQjb_NoLwLSuJ3NHDdigzIc4hxNl4_ElKh0IpD0ZI6XCO1G2iwcMZ6WSItLNVYnStk

GEkPAs6hhdlyWZ2TeBVdgC39S7BReFxcS7HPeG1UN9saQGAOlTg-krnRg6zenLjypsuDtt1NG_KW3XchrXoi1bqWpTVde0MOkp0og99CysdUYePOY8McmrtTNVzf_6pdvTnhC6H3TTog4JFwhkQxCkc



Dan is het tijd om te vertrekken, maar eerst nog even snel de intercoms met elkaar verbinden. Dit blijkt toch nog niet zo heel soepel te gaan, maar tien minuten later is het middels de Cardo app dan toch gelukt. Met de navigatie ingesteld op snelste route, zonder tolwegen, naar de ferry terminal kunnen we vertrekken!

We draaien natuurlijk weer gelijk het leuke bergweggetje op die we gisteren ook hadden. Dat is meteen een goed begin en ik ga er dan ook even lekker voor zitten. Uiteraard niet te bont maken. Moet er ook nog even een beetje in komen, maar de krappe bochten gaan lekker. Ook het asfalt is heerlijk.

Na een uur rijden zien we een supermarkt en we besluiten even te stoppen. Eventjes lunch halen en een watervoorraad aanleggen. Aan beide zijden van de motor heb ik een jerrycan aan de valbeugel hangen. Eentje is voor een noodvoorraad benzine, aangezien ik een liter of zeven minder kwijt kan in de tank. De ander is voor een noodvoorraad water, wel zo verstandig wanneer je het plan hebt de woestijn in te trekken.

Het los en vastmaken van de jerrycans is toch iets meer gedoe dan ik van tevoren had bedacht. Het moet er wat klungelig uit zien voor TT en hij maakt dan ook een foto van hoe ik zit te klungelen.

V5x7bUK7pN9kXfVAt8PSfMDZjQjGnHixRWS6t4-lTDHKjtm4l1tCgAidgMbbo6RwjUCp7SfWhMLQGkVtClxYtPuBDZ1vTaxj4phiYxzipPHdAvSd2GkSF-wP3DOgLu0GaIrWUaf74YW9pAReuBhFNNs



Wanneer ik eindelijk klaar ben om te vertrekken, gaan we weer op pad. De navigatie stuurt ons over een stuk snelweg. Al snel zien we de bordjes Gibraltar langs de weg staan. We komen dus al in de buurt van de haven. Gibraltar heb ik al een lange tijd willen bezoeken, maar vandaag is niet de dag. Als we op de terugweg nog tijd hebben wil ik er zeker even doorheen rijden.

Voor nu vervolgen we onze weg naar de haven, we hebben immers een boot te halen. Dan rijden we ineens over een enorme brug met uitzicht over de haven.

RUXJnz3pSUqYLxDVl5-j70AX-JeFYEyhjDWwpyji55Oeuwme-gtmojkJPUtAWpSyoCKruz5khU7xDbIG7C2zxyOpvEgtxD0ZRXn_50w-W6zebxGxekUHQGonojs4T9mwAVxoYD9j___EJBrsfwbjO5g



We zijn er dus bijna. Zoals wel vaker bij havens, is het ook hier even zoeken waar we nu eigenlijk moeten zijn. Even later staan we voor een slagboom. Na het laten zien van de boekingsbevestiging, mogen we door. Uiteraard zijn we ruim op tijd en is het nu afwachten tot we mogen inchecken.

oP5_X2Z2wYRN9AOaT9I3R642CJia1NAlQulOYybgs81JbQ2G2PC4Ax_Eqs26yO6eK1Ja_PbqI8AeBzTv0TM1eRRWMF0Ph_OQdDM0lGYIFGZRw3uLtExxKhipGBFtW1nUhDKdHUDaHhIObOQN1o2ITxk



Inmiddels is TT er achter gekomen dat zijn verstralers los hangen. We proberen ze nog vast te maken, maar dat wil uiteindelijk niet lukken. Dan maar er helemaal af halen. Hopelijk zullen ze niet nodig zijn, maar anders heb ik nog een mooie bouwlamp op mijn motor gemonteerd zitten.

Het heeft ons ongeveer een uur geduurd aan proberen en uiteindelijk maar er af halen. Zo hebben we ons in ieder geval weer mooi vermaakt tijdens het wachten. We moeten even opschieten, want de eerste auto’s rijden al richting de incheck balies. Het inchecken ging erg soepel. Na het inchecken komen we in de volgende rij te staan en zien we de veerboot al liggen.

LSVW0shP5nKL8bwaXaBA7v74pNfGDYkHva61KIfTzvSQg97NKb3zJVLTF_eT388ZlNhZpgVY5rafuyOJ-Vw33XflTmXhhuq1r2nd5aYZyBj5HVmOM0gfVDp5IRjIWy_7tg2ejcZqVLcBTv5PXnrZhpk



Wanneer blijkt dat de vrachtwagens eerst mogen, gaan we in de schaduw zitten. Dit lijkt nog wel even te duren.

lhl9E_TSua-rI7ipnZ__ypQ4-TyVySEO82oqP8uVqRzqgquuH7ftoeY-nIWYNbG-wOZH_7-qv_TxS5JqQmwTa_3sUQUBrQB-1INevOlksS6mA9G83rSoj78oNqiztONNqepJTdC-FYv66JDGkDyvMfE



De vrachtwagens moeten er achteruit in en dat gaat toch allemaal niet zo soepel. Ze zien er ook overladen uit, wat vast niet zal helpen bij het manoeuvreren.

De eigenlijke vertrektijd is inmiddels allang verstreken. Gelukkig is het hier goed vertoeven in de schaduw.

Na de vrachtwagens is onze rij aan de beurt. Nadat de auto’s voor ons de boot op zijn gereden, worden wij terug de schaduw in gewezen. We mogen blijkbaar als laatste de boot op.

Het leuke hieraan is dat we kunnen toekijken hoe de bizar overladen auto’s de boot op gaan. We maken zelfs nog wat gestuntel mee. Ze gedragen zich allemaal alsof ze mogelijk geen plekje meer krijgen op de boot. Gehaast en geïrriteerd schreeuwen ze wat tegen elkaar en het personeel van de rederij. Uiteindelijk moet eentje achteruit rijden
van het personeel. Dan rijdt die zo tegen een betonnen wand aan. Bumper kapot en hij gigantisch boos om zijn kapotte bumper. Ik snap eigenlijk niet echt waarom, het is al echt een hok waar die mee rijdt. Hij kalmeert gelukkig al snel nadat iemand de bumper er terug op klikt.

5ta1AQ0LgqXh5B-uHR5HqrDtPEkudMlEKl7gF2hH12530CLS9jL9EUUie9tDxr8rWQyXaCN4VUprh7ZG9JRjJqPO7Uf2OAnZCwNpBCqxCMgzO7aWLT7vcXC6uRlYlOsnWjNQAaVzsTC-0XbtSY9u9fQ



Snel daarna mogen wij dan ook eindelijk de boot op, een uur of twee later dan verwacht. We worden op een plekje gezet waar we precies met zijn tweeën passen. Ze worden ‘vakkundig’ vast gezet en dan kunnen we naar het dek. Aan boord moet ook al het e.e.a. geregeld worden voor de douane. Er is zelfs een kantoortje aanwezig waar iedereen langs moet.

bAoc4foTmTpzQ1kcyXDqNxRPKQ0Cg73XLTNwLOUbQMJdrVjf0YZaSe3dCcylMnEzkrSAILMHjFJ5por5d5u1zgTxWzLVb0uNCo7WoqtfZkOvZHl18CxQ2Im7Ytq-nvY-rVAV2Z4uQynul2p4kJwzmQI



Aan de overkant hoeven we gelukkig niet lang te wachten tot we van boord mogen. We worden direct doorverwezen naar de douanepost. Daar worden we, na even in de rij gewacht te hebben, doorgeweven naar voren. We worden even aan de kant gezet en ze nemen onze paspoorten mee het kantoortje in. Een minuut of 10 later krijgen we ze weer terug en kan onze vakantie echt beginnen.

Om te beginnen stoppen we even om een simkaart aan te schaffen. Tien gb voor €15, valt mij niet tegen. Ook wisselen we meteen wat cash euro's om. Het is inmiddels half 7 en we moeten nog wel een stuk naar het hotel in Chefchaouen, zo’n 120 km.

Al binnen een paar kilometer draaien we van de grote weg af. Het voelt toch bijzonder. We rijden gewoon op een ander continent en het is ook echt te zien aan de gebouwen. Het is toch allemaal net een andere stijl dan je in Europa ziet. Niet dat de 3 huizen die ik nu heb gezien iets zeggen over alle huizen in Afrika. Toch zie ik ze en denk ik meteen aan Afrika / het midden oosten. Of zal het er aan liggen dat we net een voor mij nieuw continent zijn binnengereden?

Inmiddels begint het goed op te schieten met de kilometers. Het is heerlijk weer en het is niet druk op de weg. Al snel komen we in de buurt van Chefchaouen. Dit is een stadje dat bekend staat om de licht blauwe huizen. Het is ook echt een toeristen attractie en dat is goed te zien aan de weg ernaartoe. Ineens komen we op een mooie grote weg met om de paar meter een halve boog vormige blauwe lantaarnpaal. Eigenlijk wel leuk, maar wel een beetje teveel als een attractie.

Hier moeten we al snel links af, maar deze weg blijkt afgesloten te zijn. Een snelle blik op de kaart laat zien dat we ook via de andere kant van het stadje bij het hotel zouden moeten kunnen komen. Op deze manier komen we ook al door het stadje. Het vreemde is dat ik hier eigenlijk vrijwel geen blauwe huizen zie. Ik had een oase van blauw verwacht, maar dat valt dan toch een tikkeltje tegen.

Wanneer we vlak bij het hotel komen, blijkt dat de weg die afgesloten is de weg is waar het hotel aan ligt. Bij het hek dat de weg afsluit, staan een paar agenten. Ik rij even naar hun toe en vraag of het goed is als we naar het hotel rijden. Ja, dat was goed en ze houden het hek even voor ons open. Niet veel later, iets na negen uur, zijn we bij het hotel. Van buiten is het niet blauw, maar van binnen wel. Dus toch nog een beetje een impressie van hoe het zou moeten zijn.

robPJJLzfwb1_Xorq8pSViqHLcNEAb1c5VRD3fsqj6Sb4e8lYtYVfBr3dSBmAtQSia3uR5DyK8x9A9BgI5QUykRrmeiSC48DyB5HhwHJPXA50sxVCk2RcDuXscxMmrRuOD9hQecNuPmKmQmMr6ptISs



We bedenken ons nu dat we nog niet gegeten hebben. We vragen de eigenaar of we nog iets te eten kunnen krijgen. Het is lastig, maar uiteindelijk verzinnen ze iets dat ze nog klaar kunnen maken. Kip met een salade gaan we krijgen.

Dit laat zich erg lang op zich wachten, volgens mij moeten ze het zelf ook nog ergens anders vandaan toveren. Rond een uur of elf hebben we dan eindelijk het eten. Een beetje taaie kip en een salade die bestaat uit tomaat en rauwe ui. Aangezien TT de kip niet eet, krijg ik zijn portie er bij. Hij moet het doen met de salade en een paar stukjes brood. Ik denk niet dat we moeten klagen, het is al heel wat dat we iets krijgen.

Na het eten is het tijd om te slapen, morgen weer een dag.
 
Laatst bewerkt:
MR en TT mooie start. Tja met een flinke aanhanger gaat het brandstof verbruik naar de onzuinige kant. '(

Vroeger een Subaru Forester gehad (met turbo) , met de caravan erachter was 1 op 6 meer regel dan uitzondering|(.
 
Ik volg. Gaaf!!!! MR: jij had vorig jaar toch een Suzuki Freewind? Nu een bmw denk ik, welk type en banden?
Yes, heb de Suzuki nog wel trouwens, maar met koffers hield het niet echt over qua vermogen. Wilde daarnaast ook graag ABS. Heb er nu dus de F650GS naast. Het is de 800cc variant, een lagere F800GS eigenlijk. Heerlijke motor als ie het doet. In Marokko had ik de Mitas E07 dakar banden voor en achter. Achter ligt die er nu met ruim 16k km nog steeds op. Nu ongeveer 5 a 6 mm profiel over en flink vierkant. Voor na 11k km vervangen. Was nog lang niet op, maar dacht een rare zijdelinkse trilling te krijgen dus maar vervangen. Heb er nu de E07+ op liggen. Heeft ook een ronder loopvlak, wat bochten leuker maakt.
 
Yes, heb de Suzuki nog wel trouwens, maar met koffers hield het niet echt over qua vermogen. Wilde daarnaast ook graag ABS. Heb er nu dus de F650GS naast. Het is de 800cc variant, een lagere F800GS eigenlijk. Heerlijke motor als ie het doet. In Marokko had ik de Mitas E07 dakar banden voor en achter. Achter ligt die er nu met ruim 16k km nog steeds op. Nu ongeveer 5 a 6 mm profiel over en flink vierkant. Voor na 11k km vervangen. Was nog lang niet op, maar dacht een rare zijdelinkse trilling te krijgen dus maar vervangen. Heb er nu de E07+ op liggen. Heeft ook een ronder loopvlak, wat bochten leuker maakt.

Even of topic, hoe zijn die Mitas bevallen?
En dan vooral bij gewoon straatgebruik?
 
De foto's komen hier en daar wat 'langgerekt' over. Met een groothoeklens genomen of ligt dat aan mijn scherm?
Inderdaad, sommige foto's zijn inderdaad met een groothoeklens gemaakt. Sommigen zijn overigens ook screenshots van een GoPro filmpje.

Even of topic, hoe zijn die Mitas bevallen?
En dan vooral bij gewoon straatgebruik?
Ik heb niet zo bijzonder veel ervaring met verschillende banden, maar heb zeker geen klachten over de banden. Zolang het maar droog is tenminste. Als het nat is is het een ander verhaal. Dan is het met deze knal harde banden opletten geblazen. Ik rij er woon-werk mee en ook nog eens de winter door, heb met enige regelmaat het abs achter gebruikt. Ze houden het ook nog eens lekker lang vol qua profiel.
 
DAG 4
Begin:
Chefchaouen
Eind: Zaida
Landen: Marokko
Gereden tijd: 6.29 uur
Gereden afstand: 349 km
Maximale hoogte: 2193 m
Minimale hoogte: -35 m
Hoogteverschil: 7598 m
Gemiddelde snelheid: 53.8 km/h
YzlZp3BtCOQheOVVxhZSHe1Pvro83EVKyvyy20kVTEiUcEI8kD12C-ysMRMP4yDqtLy98EzpTyeQBVbsZY5PlwQ4PyeIZHwiuXeJYW1IHlUrxoypTBHQcLqCB0_Ht4Zai80dVJzAM9bI7DTSNzW9_2s


Na het eerste nachtje in Marokko, worden we op het terras verwelkomt met het ontbijt. Uiteraard krijgen we er ook thee bij, daar zal ik nog aan moeten gaan wennen. Ik drink eigenlijk vrijwel nooit thee. Nu, 3 kwart jaar later heb ik koffie vrijwel volledig vervangen voor thee. Het wennen is dus wel gelukt.

NkcEp0inb_Hpz0K4rvj8QJgHECWWUhPFERZzZ_zgqmUA8ei9b9XsGgXLwoQxKu1m-qS5l-BRvzNE5f90lK97eVTbUg07GP7na1c1uLfAci3AzOeWUQqD3rCfV9w45YDoUw0OsT9goT4guVzEsAazBrI



Van de €50 die we gisteren gewisseld hadden, hebben we er nu al gelijk 40 van betalen. De kosten voor 1 overnachting + avondeten + ontbijt voor twee personen. Daar kun je niks van zeggen natuurlijk, maar ons geld is zo toch al bijna op. Ach Ja, een probleem voor later. Nu maar eerst eens wat kilometers maken. De navigatie stellen we in op Fez, nog steeds via de snelste route.

Maar eerst proberen we hier nog de populaire blauwe huisjes te vinden. Op Google Maps hebben we niet echt gevonden waar dit precies zou moeten zijn. We besluiten maar door het centrum te rijden, in de hoop daar iets te vinden. Helaas valt dat toch een beetje tegen. Zo nu en dan wel iets blauws, maar geen zee van blauwe huizen zoals de verwachting was. Terwijl de het stadje uit rijden, zien we tenminste nog een echt blauw huis. Hier stoppen we even om een foto te maken.

Ei7f1rWhyr-nsrRam8DrrFLwziCdMOZ9iLpngFbY3hv46SzUh4Y3b_8Y76jm8g7ogGQAZE6U7IhWw8i7DBlnbHLdGFdVtofKJ_m10109Trxv6jzZg8I8-4CME9mKH3oYtG9gMAgn58GSFIhsOcNLzZI



Onderweg naar Fez gaan we dan ook op zoek naar een geldautomaat. Eentje vinden is niet moeilijk, maar dan lopen we toch tegen een klein probleempje aan. Welke kaart we ook proberen, geen enkele lijkt te werken. Zo proberen we het bij een aantal verschillende geldautomaten die we onderweg tegenkomen, maar geld hebben we nog steeds niet. De tanks beginnen inmiddels ook aardig leeg te raken en ook bij tankstations willen ze alleen maar cash zien.

Nadat we wat rondvraag hebben gedaan, blijkt dat buitenlandse passen alleen bij specifieke automaten worden geaccepteerd. Banque Populaire is waar we moeten zijn. En inderdaad, hier krijgen we netjes geld uit de muur getrokken. Mooi, hoeven we ons hier niet meer druk over te maken. In het vervolg alleen iets beter opletten dat we op tijd cash halen bij deze specifieke bank.

Om de hoek is een tankstation, dus we gooien de tank meteen vol. Ook bijzonder is dat je hier niet zelf tankt. Misschien dat dit vroeger in Nederland ook normaal was, maar dit is voor mij de eerste keer. Het voelt voor mij in ieder geval erg ouderwets. Na uiteraard cash betaald te hebben (€1.50/L), vervolgen we onze weg.

Onderweg valt het op dat er ontzettend veel politiecontroles zijn. Ze zijn vaak ook erg uitgebreid met pionnen, een bordje dat je moet stoppen, een tentje voor schaduw en agenten die het verkeer een voor een door wuiven. We zien er altijd genoeg mensen die aan de kant zijn gezet, maar wij mogen gelukkig altijd door rijden.

LK2GJCQfMwtfaXqat_BFDhJoQFel8b2qkXvoluSyXI5X8_s7w9EJn0HQH3Ici9HG174eR2DfwQkqwwAl5Hpns4YKkBWyUe-dGFJFwR-JyZV79OuOt3_kjCAi9ZCIk6SaRXreKvUfp5xOPzBFMcGd1Fc



In de buurt van Fez beginnen de wegen weer een stuk beter te worden. Wanneer we Fez binnen rijden, zien we een moderne, nette stad. We hebben niks voorbereid om te bekijken in de stad. Dat is eigenlijk ook niet onze bedoeling. We zijn niet helemaal hierheen gekomen met de motor om door een stad te lopen, dan pak ik wel het vliegtuig. Ook hebben we geen maanden de tijd, dus we willen maximaal genieten van de Atlas en de woestijn.

Het is alweer ruim twee uur geweest, dus we gaan eens op zoek om ergens iets te eten. Uiteindelijk vinden we een restaurant met een terras in de schaduw aan een rustig zijstraatje. We zetten de motoren langs de weg en bestellen iets te eten.

Kijkend naar het menu gaan we beiden voor een pizza. Uiteraard is de kaart niet in het Engels en is enige kennis van de Franse taal wel handig om iets lekkers te bestellen. Daar gaat het bij mij al een beetje mis. Ik heb ooit wel Frans gehad en ken wel een paar woordjes, maar het stelt eigenlijk niet veel voor. Ik zie een pizza fruits du merde staan en dacht, pizza met fruit klinkt wel goed. Ik vergeet alleen even dat het dus zeevruchten betekent en daar ben ik dan juist weer geen fan van eigenlijk. Garnalen en vis gaan er bij mij nog goed in, maar het overige wat ze er op gegooid hebben is echt niet mijn ding. Uiteraard eet ik het wel op, maar ik zal deze Franse woordjes niet snel meer vergeten.

G7gq3l4dY1avfSTSpKaML-74DifBUmiqMLWDFMUWfQWp-vNsYL67LAuS9LWvKOJ3f3r9Nz5tYnq1raWxHfZL3K_75KqTK3HlywtW94VRHXAyXlX0WIz4Hmr4WmGAr8Ilh-k5BR2qw5_YuYiigk17ncE



Tijdens het eten scrollen we ook even door Booking.com voor een slaapplek vannacht. Voor morgen staat een route op de planning die we thuis al voorbereid hebben. We vinden een Hotel dat vlak bij het begin van deze route ligt.

Dit heb ik nog niet verteld, maar we hebben van tevoren een aantal routes voorbereid die we graag willen rijden. TT heeft een boek met een heleboel oude Dakar routes. Daarnaast hebben we good old Google gebruikt in onze voorbereiding. Dit zijn grotendeels offroad routes, maar ook stukken door afgelegen gebieden en langs specifieke plaatsen die we willen bezoeken. Het is altijd ons plan geweest om deze routes te verbinden door de snelste route in de navigatie te zetten. Heel veel opties heb je hier toch niet en het zijn veelal relatief kleine wegen.

De navigatie gaat dus op snelste route naar Zaida. Onderweg komen door steeds meer afgelegen gebieden. We rijden overduidelijk richting de woestijn. We zien ook steeds vaker kleine Isuzu vrachtwagens rijden beladen tot in de wolken. Het ziet er ook niet echt uit dat het licht spul is, dus ik snap eigenlijk niet hoe die kleine vrachtwagentjes dit vol weten te houden. Ze rijden natuurlijk ook niet al te hard, zo’n 60 km/h dus we gaan er meestal vlot voorbij. Het verkeer hier lijkt eigenlijk überhaupt niet vlot te rijden, 60/70 km/h lijkt een beetje de standaard. We weten eigenlijk niet precies hoe hard je hier mag rijden, maar we gaan uit van zo’n 80 à 90 km/h. In de open woestijn stukken willen we nog wel eens ietsjes harder rijden. Er is toch niks of niemand. We komen er tot nu toe ook goed mee weg, ondanks de vele politie controleposten. Een beetje gezond verstand doet wonderen.

D1q2qLWKn9so6JrKxtfVgxIM_KmBi8mdZrNChs5yWa_l2fvqO52JPhG6qKJvv5f6_6a-g25ZYo_yupVU_YTtq2XaXA8161-owbJDsz88kv2CHF3ShC4I0o26QoN3tRtKZ0EgsFmdrKbiNen_ZE8Fjkw

2FElZFA298mrENHyCcwTkeuQGaLlHOz5GP9BdzlAf4cgDDk05r4SCdLKtI7hY4sCF8tGeH_ilJowjJFpd50a2FVFC6L9B5JHJw-2Ddb9FPtPF5r63JPkvM83kIDp5Rcc6qiSErXW26Ok5Wb_9_ps5LI



Rond half 8 zijn we in Zaida. Het blijkt een handels dorpje te zijn gelegen op een t-splitsing. Het hotel bevindt zich in het centrum aan een zijweggetje. We checken in en terwijl TT een rondje gaat wandelen, spring ik snel onder de douche. Niet veel later is TT alweer terug.

Ik lust inmiddels eigenlijk wel iets te eten. TT hoeft daarentegen niets, maar hij gaat toch even mee kijken of ik ergens iets kan scoren. We besluiten gelijk nog een rondje te doen door het dorp.

Het geeft toch een vreemd en ongemakkelijk gevoel hier. Marokko is vanwege COVID-19 een lange poos volledig gesloten geweest voor toeristen en het is eigenlijk pas sinds deze maand open. Als we dan door dit dorp lopen, worden we vanuit alle kanten dan ook uitvoerig nagekeken. We zijn hier overduidelijk de enige buitenlanders en misschien wel de eerste in een paar jaar tijd. Na snel een ronde gewandeld te hebben, maak we nog snel een paar foto’s van de zonsondergang.

7EKENEBLSoMSyVrg-rZT2r0UGAdmj33CqXPOcaoRwDLh-lTOoSEHCqh7C8_OYP31_TcT0w3nqvHqTazNKD9QlkpkLXYrjVgbPY9Z8HcBUZbGtxCZbwqF3PzGds__umCEP1Ij-v76VGkXjBwaSmap4l8



Misschien heb ik teveel films gekeken, maar de huizen hier doen mij erg denken aan het midden oosten. Dat gevoel krijg ik er in ieder geval bij. Dat in combinatie met een volledig islamitische bevolking maakt dit echt een bijzonder ervaring. Als de zon eenmaal onder is, lopen we op de weg richting het hotel nog even langs de winkeltjes. Ik hoop eigenlijk iets warms te krijgen, maar dat is niet te vinden. Aangezien we pizza hadden voor de lunch is dat misschien nog niet eens verkeerd. Bij een klein winkeltje scoor ik een grote schijf van een brood en de kleinste pot pasta die ze hebben. Dat zal mijn avondeten worden.

Terwijl ik mijn eten opeet in onze hotelkamer, bekijken we ook gelijk wat we morgen gaan doen. Morgen staat namelijk onze eerste offroad route op de planning. We hebben hier de keuze uit meerdere opties, maar besluiten uiteindelijk om een relatief lange route te pakken.
 
Laatst bewerkt:
DAG 5
Begin:
Zaida
Eind: Boumalne Dades
Landen: Marokko
Gereden tijd: 7.45 uur
Gereden afstand: 349 km
Maximale hoogte: 2670 m
Minimale hoogte: 1278 m
Hoogteverschil: 8824 m
Gemiddelde snelheid: 45.0 km/h
48o8CTsEwRuc1-u4vxGAnwD3wMRUmewdvfckADh4ApG5xQN1HdM5_6biOBs5KUVrPL5UXOEuSidZKieWKSXoorWd63V7HA5N1wVgBe7HyI6SIyGC3Ty5_XAgC8rfbgMiILknWJle37wAz0sBJkn4qFg


Vandaag begint onze dag met een ontzettend uitgebreid ontbijt. Pannenkoeken, ei, brood, noem het maar op. En thee natuurlijk. Toch willen we een beetje tempo maken, we hebben natuurlijk een lange dag voor de boeg.

Na het eten staat de eigenaar van het hotel er op om onze koffers naar beneden te sjouwen. Hij is al minstens 60 dus eigenlijk doen we dat liever zelf, maar hij heeft er al eentje in de hand. De andere koffers mogen we wel zelf naar beneden brengen. Voordat we de koffers er aan hangen, smeren we de kettingen nog even. Daarna kunnen we dan toch alweer vertrekken.

Het is niet ver tot het begin van onze route en al snel draaien we een gravel weg op. De navigatie is nu slechts een lijntje op de kaart die we moeten volgen. Uiteraard stoppen we onderweg regelmatig om een foto te maken.

8sB8P0iCsWV34BoT5mfEPTBBIJaoXHhTYJXxezPj0atI4XP7ZpBD0p9H_DO5exYGnlj5Emo7SpuX_NNLTK25wc8dHKOPJOYFHrJQ-XgrWTHmB8HKJ1STXDjcOZLiVURr6gCjy0TPudHHme55ehLjgEw



Niet veel verderop wil het lijntje een shortcut nemen en rijden we ineens op iets dat amper een pad is. Daar komen we al snel genoeg achter, want iets verderop is er een greppel die het paadje scheidt van de weg die we op willen. Terwijl ik nog sta te twijfelen over wat handig is, komt TT mij voorbij en rijdt er zo doorheen. Hmm, zo kan het dus ook. Nou goed, als hij het kan, kan ik het ook dus ik rij er achteraan.

QzdLA8hHMn0IvLQ3cSqYVP99E2Pa9MJ3moMWAJYSB7jnn9lYyCUa4vuJez9YVNnX50x9OznaeOvLcDlGD6Q-ca5tWBocYupIb6XJH0p2CKeiUA9zD__CYyb2ZHMSnasiREhbXQj0dxh7dvWsY4BdSlM



Terwijl ik navigeer vliegen de kilometers voorbij. Zo nu en dan stoppen we natuurlijk nog voor een foto. Het is hier ook gewoon ontzettend mooi en afgelegen. Er is hier vrijwel niemand.

n7MtbDd8W3CcbGANUvX7R0OWz3tKPMw-nlT8qvS5S7KkOw1_xMXE24Ma8ZBMrpIiW5vX5IveqIrEkhaa9Bayki_3wzj6P3vyNtaeW8gQhIvk2vZSBauVrHMrpSFMjIEhiUiGNJIJ_s_KIUO1pzzNxcs



Na het maken van bovenstaande foto rijden we weer verder. Echter hoor ik TT al een tijdje niet meer. Wanneer ik uit de intercom hoor dat de verbinding verbroken is, schrik ik toch een beetje. Hij zal toch niet van klif af zijn gereden?

Gelukkig is dit niet het geval, maar het scheelde ook niet veel. Op de bovenstaande foto zie je het pad aan de overkant van dit dal en daar is TT behoorlijk hard onderuit gegaan. De foto is genomen in de rijrichting:

H-TXq2LigmisN4pUZwdWs6ykalMD8GGBJwJ8lCApod-cy6bORj8LgLGkwJ7IohzhQDTU9ylr8-su0ykhppLevOcQT6YmrjlnGTXoM6pL35eY5yA2N002IyjQIHLXbDfOG98NuhFRRh76jjOq5-P5S8M



Eerst check ik eens even of hij niks mankeert, maar dat blijkt gelukkig mee te vallen. Vervolgens rapen we eens samen de motor op. Dat had toch ook behoorlijk anders kunnen verlopen.

Ook is de koffer van het rek afgebroken en wil deze niet zomaar meer terug vastklikken. Alle bevestigingspunten zijn verbogen. Met een dikke steen proberen we deze weer enigszins recht te krijgen, wat lijkt te werken.

Nadat we weer zijn aangekomen, komen we er achter dat ik een stuk terug verkeerd bent gereden. Ik blijk vergeten te zijn een andere route uit te hebben gezet. Whoops, we mogen dus weer terug.

Met TT voorop rijden we terug. Na ongeveer een kilometer staat er een vrouw op het pad die ons uitnodigt voor iets te drinken. Haar huis is niet veel meer dan een zand/modder hutje. Hoewel het heel vriendelijk is van haar, willen we eigenlijk even wat kilometers maken. We bedanken haar, maar gaan dan toch verder.

Niet veel later komen we bij een kruising waar we er van de navigatie af moeten. Terwijl we dat doen, worden we erg raar aangekeken door een groepje kinderen. We zwaaien even en rijden verder. Niet veel later begint het pad steeds meer te verdwijnen tot het helemaal weg is. Kijkend op Google Maps, zou het pad recht het meer in lopen. Hmm, misschien keken ze ons daarom zo raar aan.

We zoeken nog even of we niet een andere weg vinden, maar er blijkt niks anders op te zitten dan terug.

lWN07njROHAR3otu8mnNV8wsNv0zQPPrwpIoIk6m--MBpOdlLH7bPBTTc20EiWF7NXZRwl0hDWGDYsaarbIXQ8l7HZdKlsTCa4c-3RWhXi8ULKZHB2AuYR21mkksXeeJCSgMr4bnCy7cbievhgIHACA



Uiteraard komen we weer langs het groepje kinderen die een beetje beginnen te lachen. Jep, die domme buitenlanders dachten even door een meer te kunnen rijden.

Het meer blijkt een stuwmeer te zijn. Het ziet er allemaal ook niet echt oud uit, misschien dat het daarom zo anders was op de kaart en Google Maps. Gelukkig is er een mooie asfaltweg die we voor nu kunnen volgen.

Na een tijdje stuurt de navigatie ons door een riviertje. Ook hier sta ik weer even te kijken over wat handig is. Terwijl TT wat meer richting het water rijdt, komt er een man naar mij toe gelopen. Hij probeert mij van alles te vertellen waar ik natuurlijk niks van snap.

Inmiddels staat TT al aan de overkant en verteld mij dat het goed te doen is. Dan waag ik het er ook maar op. Het water is mooi helder, dus de bodem is goed te zien. Op een grote steen na is het goed te doen. Wel een beetje diep. Daarnaast ga ik er een tikkeltje hard doorheen, waardoor de spetters tot mijn helm komen. Eigenlijk wel verfrissend zo, hier in de hitte.

BzzV6gSMEfy-cDmqi3daDcMdwLLlagc5aZ3aBH1zkDcGZxmJJSj1p0XA5Spud3-W_rO80gWv-v49S1OkC_TrOXJbsOY6nvzi3UnmcozpRh3sBONVr1YweH7ECk-klFP4TXXchNibLE3C94tiDr0vhp4



Tussen al het moois komen we een klein dorpje binnen rijden. Het jammere aan deze dorpjes is dat je vlak voor en na de dorpjes eigenlijk altijd een gigantische vuilnisbelt hebt liggen. Het is echt alsof ze al hun zooi zo het raam uit flikkeren, eeuwig zonde natuurlijk.

Aan de andere kant heb je in de dorpjes altijd veel kinderen die ons staan te verwelkomen. Zwaaien of zelfs een high five geven gebeurd regelmatig. Ook een bijzonderheid die je in de meeste Europese landen die tegen zult komen.

Ik moet wel zeggen dat sommigen van de kinderen toch behoorlijke etterbakjes zijn. Soms met het geven van een high five, slaan ze ineens keihard. Ik heb dan wel handschoenen aan, maar heel dik zijn ze niet en je krijgt er toch even tintelingen van. Hoe dat wel niet voor dat kind moet voelen weet ik niet, maar kan toch niet veel beter zijn zou je zeggen? Ach Ja, de meesten geven gelukkig wel gewoon een fijne high five.

0i6_pHZ1g87bh8Trf-k_d7snWOURbSb54ThX9FEyOkI9NRAB5ldV5qGgbYBuo8X-jK2opy1wGElJXdgxoLUMFjbERE7qNHq54ihrd4npOOP0xc5x28Rn6FZYOZ1YS-v5IuW94HV3uBwD9AB0SZPnScg



Onze weg vervolgd zich over een ontzettend slechte asfaltweg. Het hobbelt en stuitert echt enorm en het is lastig om alle gaten te vermijden. Zo rijden we verder met zo nu en dan een fotomomentje.

GlqRF-89RQy1JnynpdOH7YU7hW9uBz2sxTrGmM6VZjpDPM3kiZ3lKxGV75lt50ZJTgLLAVmpApOCY556ATcJKb39LpyIabJLQ3rHvjyKmZrC42kz-6E2jYry6OnxRVmaaPhm3HicoaLum9M77AQ7hXo

px0KQBajLXxaax6u016OwzJueu4KlxXNWaCCM3d1bDUJOE_wRqZpqsBR0inFGFECVmZKDaCEWZA3LTMGSVkM0_w8loP6j2m1Oh9OpBBqSlw1iVH1VYI07q-IW365hu2V5Iidfb3GOzlUqu_fT8pu48Q



Na het laatste fotomomentje valt mij op dat mijn koffers wel erg schuin hangen. Na wat onderzoek, blijkt een boutje te zijn losgetrild. Nadat we deze vervangen hebben, bekijk ik nog even de andere kant. Deze koffer blijkt tegen de uitlaat te hangen. Eén van de bevestigingspunten is gewoon compleet afgebroken.

Ql49ReB2dPqQnWmTVaYUVl0IC7mzf3KXQQBgWFx5uiAiy7XyWkFHR9GU7OrlmgMMLGgpMCDXhyHOJBSCUH7PBAhwRbDjoasW0jCKwT7TM9VmkrgK7_S02TvV0MSUUM1AVkAaP1G4GVu2WtCY7-Xt2Eo



Na wat gekloot met TT zijn oude onderbroek en een spanband hebben we alles weer enigszins vast weten te zetten. Voor nu dus maar rustig aan doen.

98x6_D5WPYXpMiO8o3Z6QJqQFbSl7KTzpTjBCW4nXtQHsG5VU63Ok2ARy0f-5692R7d24JF_lquvvjLdfb-DC0Q96SoonWo_5Xn6WpwykWCUqnO1oEEWCIz51XRh9sSl87DuokPNFeHLzMDvLSLlELI

zxcNzTszDeypXS7Fs1M-v4Lw_zO3yJmZUAseu5wzifHNg051p0Qj0wjnnC_Mczro_4j2zUZ1D3BjsM1FrJ54a63WVdbk1AEcekvdzPukjkcP0aQ9yQwDFJTJQ718NqrLfdwbNLO-ieSNQ7h5naUTKVk



Na weer een hoop kilometers gereden te hebben staan we in een mooie canyon. Ik hoor al een paar kilometer een raar geluid wanneer ik over hobbels rij en besluit toch even te kijken wat het zou kunnen zijn.

Ik vind twee problemen. 1, mijn kofferrek hangt weer los tegen de uitlaat aan en 2, de motor lekt olie uit de dynamodeksel. De lekkage is niet van dusdanige grootte dat ik mij er zorgen over maak. Ik moet alleen het oliepeil in de gaten blijven houden.

Het eerste probleem is wel een stuk lastiger. Terwijl ik wat sta aan te kloten met een spanband, stopt er iemand om te kijken wat er aan de hand is. Na het te hebben laten zien, zegt hij dat hij wel iemand kent die ons kan helpen.

RZwdDzOCEzEoA0dxQ8g0ABeCisBPFB6antL6Bdj55uyCGjPiORFxoHyAgGcuk4fpUh8Igvin-8CIYyeMV5Zp2OMVg5PYxnb5N_yKE4TyJzLm3TzISjjE9zKx-E4tY0x8W6uqfOKIl-sG7jfcwKcRSKg



Uiteraard volgen wij hem, maar beginnen ons toch een beetje af te vragen waar we heen gaan. We volgen hem voor zo’n 25 kilometer door de bekende Gorge du Toudra naar het stadje Tinghir. Hier rijden we ineens een klein steegje in. Achteraf gezien de perfecte plek om iemand te overvallen, maar dat gebeurt gelukkig niet en we komen bij een kleine werkplaats. Ik geef de man een tientje en bedank hem voor de hulp.

Mijn kofferrektje begint eigenlijk helemaal uit elkaar te vallen. Het blijkt dat het toch niet zo’n goed idee is om zelf een kofferrekje te bouwen van cv-buizen. Ze kijken even wat ze allemaal kunnen verzinnen en beginnen vervolgens met lassen, gewoon op straat natuurlijk.

Dit lijkt nog aardig te lukken en binnen de kortste keren hebben ze alles aan elkaar gelast. Het lijkt ook nog eens redelijk stevig in elkaar te zitten, al is het nu allemaal wel erg scheef. En dan, wat vragen ze voor het lassen? Vijf hele euro's, als fooi verdubbel ik het en wij gaan er tevreden vandoor.

rWoMpL98SbcDNnBGldrwoLLYaZm2sV4kaIEgGXKru7uDAEVplytwbxlCv5wY3nkhmZTee3FwVNcIKiUEtlgiRNWZwAShssJZmyZYlnUUm63wXdGUfFva0WlzBLI6jcbEyI1tiDP2oB-hfkGxfXuBsKY

wn5Qa44LqAnCQXDi-gSJlbUpYK2wuquBTh7YHzdxRhHhaCKLj-M8LGd85GD4mFwdIMXTq_XZeHfZc7ESfwS_MQoeNG8UvmXmYCHjsVogE6SAw7Jw3e5Plm19UgIyNDvSRsbjcRqQaAtsE9ZgAd_F2V8



Na twee uur door de woestijn te hebben gereden, komen we in het stadje waar we het hotel hebben geboekt voor vannacht. Het blijkt toch nog even zoeken waar we nu eigenlijk moeten zijn. Na een paar keer draaien zien we het dan toch en zetten we de motoren naast een hoop scooters neer. De eigenaar komt al gelijk naar ons toe en vraagt of we de motoren niet in de garage willen zetten. Uiteraard willen we dat graag, maar eerst even de koffers naar de kamer brengen, dat scheelt weer een paar meter lopen.

k_gsdBQgXo2BYGmduSvV1gI1XmhWOWwrem2g8JuuinL1nSk78DCv4ts7-SH4BoC1oVFFPerCisGmjGjfng-GFSQuE42VtAQ5lenQ7qFpHHhc-4njSL40kJ8UenSKZOigvyWwTA1xK52cSue1Q2kmWXg



Zo gezegd, zo gedaan en al snel hebben we onze spullen in de kamer staan en de motoren in een afgesloten garage. We vragen nog of we iets kunnen eten en dat is geen probleem. We worden naar het dakterras geleid waar we in de schaduw een mooi uitzicht hebben.

osgXqH9uo8is70ZGVfz04ECOnDFu1or0Rxdc4gP9qgmK3bE3O4iZd16swabEw4KA3L0Oi61mA5MxoW7z1kattMOl2MKgpBtgtAOI5OibICaMa6aZiUxDQ6mek9_S-onofNjvb_c6l-j0vmNx8RmxF7U



Er is niet bijster veel keuze, zeker niet voor TT. Toch zullen we het er mee moeten doen. Tijdens het eten genieten we nog van het uitzicht en de zonsondergang. Weer een dag overleefd en nu maar hopen dat mijn zelfbouw kofferrek het vol gaat houden.
 
Laatst bewerkt:
DAG 6
Begin:
Boumalne Dades
Eind: Erfoud
Landen: Marokko
Gereden tijd: 8.45 uur
Gereden afstand: 396 km
Maximale hoogte: 2644 m
Minimale hoogte: 893 m
Hoogteverschil: 7434 m
Gemiddelde snelheid: 45.3 km/h
qAWuFoLjnRMGOfR-QFEkj_GzhqqpJKym9VJmdC88T7K-U-bWp0U6y4xbABgzxNcqOyic0vC7M6zcBsMA2s4ymsi5b5hQcOuC77cB5UIJme5yPSXl0ndbBNRM_g_WxOUhVsOYemaw4Afjr_4swXAAA1Q


Uiteraard beginnen we ook vandaag weer met een stevig ontbijt. Voor vandaag weten we nog niet helemaal waar we uit gaan komen. We gaan in ieder geval een route rijden waar ik veel moeite voor heb gedaan om hem te vinden.

Online kwam ik een oud artikel tegen over een weg door de hoge Atlas die aangelegd is door het Franse Vreemdelingenlegioen ten tijde van de koloniale oorlog hier met de Berbers. Het is een route die nergens op een kaart terug te vinden is, maar met een beschrijving en een ongeveer locatie ben ik middels de satellietweergave op Google Maps gaan zoeken. Het bijzondere aan deze route is, is dat er een spiraal tunnel zou moeten zijn. Na heel wat uren zoeken had ik hem gevonden en deze was dus ook toegevoegd aan onze mogelijk te rijden routes. Het gaat dus om een pad dat zo afgelegen is dat het alleen nog middels de satellietweergave terug te vinden is, toch wel gaaf.

Zo ver is het nog niet, eerst maar eens iets eten.

rfbNRTN1vkJhQylZuwBzwcE9kKwfkuT7nWkcRI83L9MewmYVoKCCpZ8KL78s0_mpD8S1qsFSyr9BVSyhC6zNfLoU07Q5fBuDZ0b85hSvVZdNqhiS7_gies5z5vX-A9wqqgsg9bQoVMGJIAPOFTzZO1I



Na het eten kijken we nog even rond. Onder ons zien we een levering van drinken gebeuren. Toch wel grappig om te zien hoe dat hier gaat. Ze gooien de sixpacks zo van de vrachtwagen af en onder staan ze klaar om te vangen. Dat doen ze duidelijk vaker, want het gaat erg soepel. Leuk om te zien.

NssPvznRlTFegjOsVzsx_MA8LE9wz0AQF5HSRXf2Recct6aGgChy7cRoibZ0jaISGq-yU3O7KXU_WH35NB7JQf4SXkdDl_0_JBAfWO5JeXzHBzqUdwVMOkPaPG7GYFVLFTyGx7qzLvLTuA2SGJjoaLk



Vanmorgen blijkt mijn internet te zijn afgesloten. Ik heb een smsje gekregen dat ik over de limiet ben gegaan. Wanneer ik dan in mijn telefoon kijk, zie ik een Arabisch bericht. Nadat ik de hoteleigenaar gevraagd heb wat er staat, weet ik dat ik alle data verbruikt heb. Op mijn telefoon kan ik zien dat ik 2 gb verbruikt heb terwijl ik er 10 zou moeten hebben. Dat is dan balen, zijn we dan toch opgelicht daar bij de haven?

Ach Ja, nu niets meer aan te doen en het gaat maar om een paar euro. Ik vraag of ik ergens prepaid internet kan opwaarderen. Ja hoor, dan moet je hier hier en hier heen. Oke, top en ik ga op zoektocht.

Ik loopt het hele centrum rond, maar krijg het winkeltje niet gevonden. Toch maar even bij het hotel vragen of er iemand mee kan lopen. Gelukkig wilde er iemand mee en uiteraard komen we op een totaal andere plek dan mij eerst is gewezen. Gelukkig is hier inderdaad een telefoonwinkeltje waar ik data kan kopen. Na een paar kaartjes met elk 5 gb te hebben aangeschaft laten ze mij ook even zien hoe ik het moet opwaarderen. Daarmee heb ik gelukkig gelijk ook weer internet. Toch wel handig als ik vanmiddag het volgende hotel wil gaan boeken.

Dan is het tijd om de motoren uit hun stalling te halen. Nog even de ketting smeren en we kunnen weer op pad. Onze eerste twee stops zijn niet ver, we moeten weer geld uit de muur halen en de tanks zijn inmiddels ook weer leeg.

Als we dat geregeld hebben, kunnen we echt op pad. Er zijn in deze omgeving twee canyons. Een bekendste zijn we gisteren doorheen gereden, de ander gaan we vandaag doorheen. Onderweg daarnaartoe komen we een kleine karavaan tegen. Eén van de ezels draagt een stuk of 6 baby ezeltjes, echt schattig.

o1aUFstd1EVADNlhxWUTO6hX8eTiXLCpdsOeu1Yk82o3dPR5QeF3l3T78EFP_W-VRtF-WQ2_Qj41Z1qjJCMNMhTMSaR57VA-vJVcmOCRmnxdwOEelLdiC0AW1SAxLUe2QE_9dDl-m7oPMXz18FWhsZY



Enkele kilometers verder bereiken we de canyon. middels een paar haarspeldbochten rijden we er doorheen. Ook bereikt TT hier een echt mijlpaal. Zijn motor heeft hier namelijk zijn 100.000ste kilometer gereden. Het is nu dus echt afstellen voor die uit elkaar valt
;)


DSrmaaglbeEv0E3vjksvYNQ-zTLWkoIYKFimyKFAGL2Oyb21EtVJq89Mnlwg0_f7J3a6uTP0GOCCFqn4oTooDXKvmFKTivy4UZX2Cy3YfmOgKT-T1pwkPyF4SAH2GwmdgY7V61pex_q26IG9OHWt9Ss

AkvcG0RiLWJ8BhrxUeQMcV6d3dXqGc1WOvALRefMjKLhLruTDfU93IjBPTXnD1DjSpjU0x1Cvc4CoezV_yZFluejgRMNJwMAV-zVE9b4-ve7bQ-HM_v_ShH1JrgLSKN7O-WkmF4UmmYRV2zCRT_QYx4

dU5fRm5ntfNMn0Mu9Igh8X2NKBrthUtW0DoofJLRf6U6RSRGOn6cwdx0rMhjdCjGtpXjjUhrnz1Jm3qYTKhY7aruTKlFzqFKrFaauP2b4QMGzUThg2mxhFI90vqLI0l3TTZ7WyEvSqR2NOQqP0KGNSc



Vervolgens is het tijd om weer offroad te rijden. We gaan een doorsteek maken, terug naar de weg waar we gisteren gereden hebben. Het is hier eventjes zoeken hoe we op het juiste pad komen. Met een paar rare doorsteken, rijden we ineens op een weg in aanbouw. Alles is al gevlakt, maar het zijn vrij losse stenen. Toch kunnen we hier aardig tempo maken.

Even later vinden we waarom het zo lastig was om het juiste pad te vinden. Deze weg staat nog niet op de navigatie en het paadje dat we eigenlijk zouden volgen ligt er naast en kronkelt zich een weg lang een droge rivierbedding. We kiezen er voor nu voor om op de weg in aanleg te blijven, ondanks de borden dat het eigenlijk niet de bedoeling is. Het andere paadje kruist ons met enige regelmaat.

Een kilometer of 10 later komen we ineens bij een abrupt einde van de weg. Het paadje dat we moesten hebben vervolgd zich, maar wij staan 2 meter hoger met een steil paadje naar beneden. We kijken even wat handig is en besluiten de koffers met de hand naar beneden te brengen en vervolgens het toch te proberen op de motor. Inmiddels komt er ook een herder aangelopen die gaat staan kijken wat we allemaal aan het doen zijn.

Terwijl TT klaar staat om alles te filmen, mag ik als proefkonijn als eerste naar beneden. Ik wil het iets te voorzichtig doen en hou de voorrem daarom te lang vast. Gelukkig laat ik de rem nog op tijd los en kom ik zonder kleerscheuren, maar een tikkeltje klungelig beneden. Uiteraard moet TT dan laten zien hoe het wel moet en rijdt hij zonder problemen op zijn gemak naar beneden.

_2cFFSzx85vqJ7r2Xy_t1cH8mqXcmHAtlPVDJ417JR6pXvr_lsEZ2G54d8llGHT0iar65dYuEG0I9MTMxYjxXEEM0kaZxIePrQzhY-0K1p-HChrWzBWxio8yUPwJ2Ew_zUrNyOOTHZQlABZRuMQuExs



Nadat we de koffers weer aan de motoren hebben gehangen, vervolgen we onze weg. Het pad lijkt echt goed gekozen te zijn en al snel rijden we door een prachtige geul. Met die weg in aanbouw, vraag ik mij wel af voor hoe lang dit nog zo mooi is?

B9Zzq6R1z7nGQgYm_CUFfS-oeAnKnQVf6nyoMtfO9QpRn1e9rzftiHbWeyrkd4YlIlrV0baYaBjH_A19PlB3_GgiEtOuVIezVBMiRUqwO3ww2DcXvZHkVBj0015jSepj90AGylxiLyIqzLEnC3MIru8



Na dat hoogtepunt vervolgen we ons over een goede gravel weg met mooie vergezichten. We zijn hier net uit de geul geklommen.

yMtQkvueh6Kc296r5zCXrXl2j6XorXvLnEhZ5o7sobGJ50aDTOWv6m6QG5BUcDHc1XTzzI68i4KS1XB2LY58VRGx27N3dM3khxVKTsqzhdj-EKkrs0m2-fhG4AbrYmLYD1j1Qd_j7wX8HYy-keGYD0g



Ter compensatie van het akkefietje van eerder, wil ik hier nog even laten zien dat ik toch ook een aardig stukje offroad kan rijden. Er is hier links van ons een shortcut naar de weg daar beneden. Deze is natuurlijk een stuk steiler dan de weg. Ik besluit de shortcut te nemen naar beneden. TT heeft daar even geen zin in en neemt gewoon de weg. Deze keer gaat het voor mij wel helemaal goed en zonder al te veel moeite sta ik beneden.

Na een paar kilometer komen we een karavaan van volgens mij dromedarissen (lastig te zien door de bepakking) tegen. Ik ga uitgebreid foto’s maken van hoe ze voorbij komen wandelen. Er langs rijden zat er toch niet in. De beste man denkt natuurlijk ook nog even zijn slaatje er uit te slaan en vraagt om geld voor het maken van de foto’s van zijn dieren. Hij dringt er aardig op aan, dus ik geef hem ongeveer een euro.

3Iorvg3B24zT2nDGtvnyD0I1lnnz68gpDDpV1g9a4vxgbz_z1BWCCjMTUzjoi_GoI_yYHHQ_jbVJfGXEgl2jVNYAR6O7RmukjLtYQfTWAxcQ-2E_vS4Tk2nvTmbzPzR_F5zGol4JvyPQhTLoRtIzPJo



Wanneer we voorbij het hoogste punt zijn, komen we wederom bij dezelfde weg in aanbouw. Nu alleen de andere kant natuurlijk. Hier is het allemaal nog een stuk losser dan voorheen en dat maakt het rijden toch een stuk moeilijker. Met wat snelheid is het nog redelijk te doen, maar zo nu en dan is het toch behoorlijk lastig en ga je alle kanten op. Er is hier ook niet overal een alternatief, dus sommige stukken rijden we ook maar door de berm.

Een paar kilometer later komen we op de weg die we gisteren ook hebben gehad, maar we zullen er niet lang op blijven. Wat volgt is een geweldige stuurman weg, heerlijk. Wanneer we boven zijn, stoppen we bij een groep fietsers die in de schaduw zitten te rusten. Ze komen gelijk naar ons toe en we praten een beetje over het reizen en over hun fietstocht. Ook willen ze maar al te graag met ons op de foto. De fietsen worden langs de motors gezet en ik poseer even samen met een paar fietsers.

1WVV4npe38S-q5jlDZgvt3ob5mIRkPRUYldKtO0Q6sPKKX1A6RJ2UkxB_rbPgBVkUfcn-5_a70SwMY3HV3MBA9xK4fw3ZV9BWXF2vlgxl62nuACdEjvDBvtRolmGoNyZauo-CrKjtJqTCC6AhgqOeKM



Terwijl zij zich klaar maken om te vertrekken, beginnen TT en ik aan de lunch. In de zon is het behoorlijk warm, maar zo in de schaduw is het redelijk goed vol te houden. Alhoewel ik er nu niet aan zou moeten denken om hier te fietsen.

Na de lunch vervolgen we onze weg tot we bij een klein dorpje zijn. Aangezien de weg die we gepland hebben helemaal niet op de kaart staat, heb ik er maar lijnen voor ingetekend die ongeveer kloppen met wat op paden lijkt op Google Maps satellietweergave. Het dorpje hier is waar die lijnen beginnen.

Het begint meteen al leuk. Er lijkt hier helemaal geen normale weg te zijn en ik probeer een beetje op goed gevoel het dorp uit te komen. We komen door allerlei steegjes die een stuk smaller zijn dan een auto. Gelukkig is dat op de motor natuurlijk niet zo’n probleem. TT moet wel denken van waar gaan we in hemelsnaam heen?

Niet veel later weet ik ons dan toch uit het dorp op een pad te sturen. Mooi, dat ook weer overleefd. Dit bleek echter alleen maar een voorproefje te zijn, want het pad gaat ineens een lege rivierbedding in. Er lopen wel sporen, dus we proberen het te volgen, maar uiteindelijk verdwijnt alles. We rijden wat rond en komen de bedding uit een heel klein pad op.

Het pad is zo erg dat we af moeten stappen en elkaar moeten helpen om er op sommige stukken door te komen. In deze hitte is dat geen fijne klus en we zweten echt als de pest, maar ook hier komen we doorheen. Dan volgt nog een rivierbedding. Deze is nog eens vervelender met losse stenen en geen pad te bekennen. Aan de overkant zien we wel een pad naar een verharde weg toe. We zijn er dus bijna. Na nog meer ploeteren weten we de weg te bereiken.

jKNt3IUj8GtSN6q1dGFzO0GlS8cuoqCxIBDb5B6JS_rh4Iwrag7wUHwK_82kNL3PNPtO3fNzwpQD1fxwRNThsRRlMXj3C44x5aAHiiLa7ilUnKxCtDaISa4IhvuJiF6lx9QG-pjR19LGb4-K1dwZMws



TT is niet bepaald blij met de route die ik heb gekozen en achteraf gezien hadden we ook gewoon deze mooie weg kunnen nemen, whoops.

510bqmGPL1jrAK3bvx7hTwLXJ9iWtXpEKlGKullYimIkQgqi2gei2V8REl_4sVXjUJoWhGk9xx9EckuObm8HPfuiPaBvhDpnDV4KDuxQnT_7meKPYCZJDMN2gVupC47sK0YBv8vHyFEJ4xSx5yb-7CA



De weg is zelfs vrij nieuw en we kunnen ons in ieder geval weer even af laten koelen door de rijwind. Dat scheelt weer een beetje. Deze weg eindigt echter uiteindelijk bij nog een klein dorpje. Hier moeten we volgens de kaart weer een ander klein pad op.

Het pad zit vol met hobbels en steile stukken. Toch probeer ik enigszins tempo te maken. Na een kilometer of 20 hoor ik iets aanlopen. Ik vraag TT of mijn koffers er nog aan hangen en hij zegt dat ik beter niet kan kijken. Ja hoor, het kofferrek is weer kapot en mijn gereedschapsrol schuurt tegen de band aan.

Uiteraard zonder enige schaduw in de buurt probeer ik te fixen wat ik kan. Met twee spanbanden zet ik alles zo vast mogelijk en dan kunnen we onze weg weer vervolgen.

HQX-qUl7RgSLnvCn5-gH7nNsBYKqY4vSpY_E4e24H7up-RVSd-ExXtVq6I0QT4CuxV0YgqnXcmdyVDe9mc3OxSOoMTZHLRfDiqU4mgvuYrx0YELbWL72nR8CeJUUaQfx5Pm7M1ItopayvRfbZOFrn5Y

zveIe7maeotuG6I1pbVEB7SpYGo9forFDETNM5NtW8gEkuO0bhzkngr8k64wJO3H6wYU4TF8lEEcHoIgy9aJB51dDf_01IM3iLvgQ9P-eJBKThCw1TIBuechIiEo3cL-yoebak_LAOoVAtBtIINgDqc



Bang dat ik straks mijn koffers helemaal kwijt ben, doe ik het nu extra voorzichtig aan. Na vele kilometers door de hitte, komen we bij een geweldig vergezicht. Hier zou het moeten zijn, de weg aangelegd door het Franse Vreemdelingen Legioen.

ieQTtJIgibrzx6IoXUS_-inX84Mk74hw9GtJiMrCm1qbIwUH-VuMHjEO5BEk2awG1iL5AFH1ldAv5wqFP_B8Bz-DwRlNxjEaC4CMeubfXA5nbmRsOJqffDdnHziMoWMgYNbzoYTM4KVHAbfiGDElKGM

kF-JCdtV_c9h-m6TzfKcxvDDY7imqd5fCriaQajmJOPX95LVOwwhZyokFiR8UCOMG8Tl7OUo5Lgxk4ORNonYiEGpJnHb88DvrOYv__dllsgwgIZ-ANDhwJm3uA-t--96-AOVrIB5hYzfwpkSDcqnQcY



Wanneer we over het heuveltje heen zijn is daar dan inderdaad de pas. En wat zie ik daar in de verte? Juist de tunnel.

m3h2U7Hj62n8QB3R5idjua0Vg1KfEZtgHSruJ19w9pLn9rIQL-HOLkzzk64qB4KMqubmxcbwv15DXSIvDAT-VxUesx9hrIKJ5BxdbnoNKSpYF4gDgPw2KrDVTCy-E_meR5yEdLdSu3FCrffrAkhIKMo

mVT1qdrb7lCUo-HVNwBqcFRUBaJBccl9UJ2A0AoaLch287Hzx7hvPpJu5LPcgrSNeynYM3ruPbJ7dTMbINCmCN8AZlSCMgGC3ekMYlKvFGMMlZ2HxW1jEm3rR6l6WrnQf4SfNKvlYtDFciKIuxoaZA4



Inmiddels mag TT een stukje voorop. Ik rij toch veel te traag en krampachtig vanwege de hele koffer situatie. Rustig rij ik naar de tunnel. Deze valt stiekem wel een beetje tegen. Ik had verwacht dat dit echt een spiraal zou zijn, maar het blijkt dat het grootste gedeelte van de bocht zich aan de achterkant van de heuvel bevindt. Het tunneltje zelf is misschien 25 meter lang.

Het neemt echter niet weg van het geweldige uitzicht dat je hier hebt. Je rijdt hier langs een behoorlijk steile bergwand omlaag. toch erg gaaf.

uZb_bhTkRkK1-m2-Aqat-W2CRskNiDwtB5Tz-lNOytz31x8oWLABArvd2BlT7L2CHENyqvZEIPDxoOEGZPU_2XbcJSaO8oU8cSkqSEQfTCQnpJcTCitWS0vYf3RKJU0HLqwGWKrItU99epj8gBqWaz8

8y4XHEPNcVRKtUbMeb70JC7R1oJd_mCOWOo-FVjGQUibyIz7HKoUaKLPaXmiqBk_vSbeNzUjqpEiY6FRSj94V88h0Hk6iPIXIql-P9Ko5mhyVxD6HHgOWPmf9ebu9vWIGPBAaXZgXzlJL1E4hUlQaEs



Beneden staat TT al even op mij te wachten. Hij maakt er gelijk maar even een fotoshoot van.

VtYNDJcZgY6hm9OeXFFWFLqtDl0ypFM-Ms6cah5Id6oYML7WMoXBknMyTiJgzHVQTrMJpRTy_mDU01svZxkor526xth0J78Gb6WbOkc1HkhKAmEb4vy_-Yv_OPBI9kr9WFczU3SeSYpiqV6H2Yn527c

rLXNmupfhHvB99yEndtQ9JypJixZGjvx9uOMycxgc-lPjmYUyGJqCM5ROBYnzKTa3RuL6ncH4LcRcnRCDa51tvxtMT4L0Ao2B10znVC5yxbg76H0zLlOL9UF9oBKCJ6fVYZvfsw9y1e2rk_aLWhwvsU



Niet veel verderop komen we dan eindelijk bij een verharde weg. We moeten nu wel eens op gaan schieten. Het is inmiddels al zes uur en we moeten nog een behoorlijk stuk voor we in de bewoonde wereld zijn. Gelukkig kan het tempo nu ook flink omhoog. De wegen zijn goed, recht en overzichtelijk. Twee uur later zitten we dan toch mooi aan het avondeten al in de buurt van Erfoud.

1676736506731.png



Tijdens het eten zoek ik gelijk even een hotel. Erfoud is een stuk toeristischer en dat is te merken aan de beschikbaarheid en prijzen. Uiteindelijk boeken we een relatief luxe hotel voor €40.

Na het eten tanken we nog even bij het tankstation tegenover het restaurant. Het is inmiddels donker geworden dus ik kan mijn ledbalk eens uitproberen. Dat geeft een bak licht zeg!

Aangekomen bij het hotel wordt TT gelijk aangesproken door een man die een tourgids blijkt te zijn. TT spreekt met hem af dat we eerst even inchecken en douchen en vervolgens wel verder wil praten.

Na het inchecken mogen we de motoren op de afgesloten parkeerplaats van het hotel zetten. Wel zo fijn. Vervolgens gaan we naar onze kamer. Dit blijkt echt een suite te zijn met een bankstel en al. We maken gelijk gebruik van de ruimte en doen de was even. Die hangen we vervolgens vakkundig op.

IDAPDMQVaFkKRT6KZgeDi7Q-1zueWwaBB3jYMgfmIO1h_CCMx7iYgoXdBR9eBqNw2whOUX-UZpDfUit3MCrNpVOisD7rmlRPQLTMuqAvrPh8jvouFoff9O8HfVC7McKms9w21m-afXzlxtclTzLeNZ8



TT heeft eigenlijk geen zin om nog met de tourgids te spreken. Ik ga dus maar even alleen. Eerlijk is eerlijk, hij heeft een mooi verkooppraatje wanneer hij het heeft over alle mooie routes die hier in de omgeving zijn. Met hem zouden we echt de woestijn in kunnen trekken. Meerdere dagen zelfs, als we dat zouden willen. Daarnaast geeft hij aan dat hij iemand kent die mijn kofferrek kan repareren en versterken.

Dan komt het vervelende stukje, de prijs. Je hoeft natuurlijk niet te verwachten dat een tourgids goedkoop is en dat in dit geval niet anders. Echter, voor wat we krijgen valt het mij nog mee. Voor €138 neemt hij ons een dag mee door de woestijn, krijgen we lunch, avondeten, een nacht in een tent in de woestijn en een zonsondergang in de duinen.

Ik geef aan dat ik het wel zie zitten en dat ik het met TT zal bespreken. We spreken af dat we morgen om 9 uur klaar staan in de lobby. Wanneer de gids weg is vraag ik bij de receptie van het hotel nog na of deze man te vertrouwen is. Het zou natuurlijk stom zijn om zomaar met iemand de woestijn in te trekken. Duidelijk beledigd krijg ik te horen dat hij te vertrouwen is. Hmm, nu maar hopen dat ze mijn vraag niet terugkoppelen aan de gids. Toch vind ik het niet meer dan normaal om zoiets bij een hotel te vragen, maargoed zal wel aan mij liggen.

Terug in de hotelkamer moet ik TT nog zien te overtuigen. Voor mij is het grootste punt dat het mij niet erg verstandig lijkt om op eigen houtje maar gewoon de woestijn in te trekken. Ook al moeten we onze weg wel terug kunnen vinden middels de navigatie, het lijkt mij gewoon niet handig. Hier is TT het ook wel mee eens. Morgen gaan we dus eerst mijn kofferrekje laten fixen en vervolgens de rest van de dag spelen in de woestijn.
 

Bijlagen

  • 1676736589982.png
    1676736589982.png
    30,9 KB · Weergaven: 51
Laatst bewerkt:
DAG 7
Begin:
Erfoud
Eind: Merzouga
Landen: Marokko
Gereden tijd: 4.00 uur
Gereden afstand: 147 km
Maximale hoogte: 887 m
Minimale hoogte: 702 m
Hoogteverschil: 603 m
Gemiddelde snelheid: 36.8 km/h
0nVynK7tZ8neeQXFjVvFEcqRJIju4N3OSLZRLD9o9fNTavLdH0lGCxSGQTRfhdqZzqN9okxZzqFYUd8ElWCJCbkfLEt2Z9I8QP03ExEuq43MNV72f7RJoJHjnGNHs0orhH9LMgxzxoikEZSxdBU75JM


Na een relatief kort nachtje zitten we weer aan een ontbijttafel. Ik moet zeggen, dit is ook een mooie binnenruimte zeg. Het ontbijt gaat er weer goed in, top.

39hV_MKEohTvX4iq3f3Ptz-20qgEPYWpwducThkkSYdzxrEDCwGDJyMwwyuvNiIElIcBLAKfz1JhFEGegrb5n9fuT79UWcUF7o3rsNH3wh7VuPKzdxREuErEJx7w69LWnd0PYlYdQv3IFdB6ghbQFeg



Na het ontbijt pakken we onze koffers en treffen de tourgids. Allereerst gaan we naar de werkplaats.Daar aangekomen blijkt er nog niemand te zijn. De gids belt wat rond en geeft aan dat ze er aan komen. Het is duidelijk tijd hier toch allemaal iets minder belangrijk is.

Na een uur gewacht te hebben, gaan de deuren open en rollen we mijn motor gelijk naar binnen. We schroeven het rek er af en ze gaan gelijk aan de slag. Toch duurt het enorm lang voordat ze klaar zijn. Ze zijn werkelijk uren bezig. We vragen de gids of we niet beter morgen de woestijn in kunnen gaan, maar hij geeft aan dat we nog genoeg tijd hebben.

FoCPOu1QkNSiWd1WzlYYzngIqJSAeA_23hdo4H5rnbbKrMKB1wkmX5K1bNMOCXlBAphTGxdVaJZ546aPzEZr3w0c0xTn-rbh7TzFym-SZG190gqRzb8Vrv-IFo6FH-VQ7qUTPU01qDd5kjj96eXwtdY



TT vraagt zich tegenover mij terecht af of we niet toch moeten annuleren voor vandaag. Het is duidelijk te zien aan de gids dat hij haast begint te krijgen. Het is inmiddels ook al 12 uur dus we zouden alleen nog de middag hebben.

Dan is mijn kofferrek eindelijk klaar en kunnen we vertrekken. Uiteraard moet ik nog wel even betalen, €60 ditmaal. Dat doet toch een stuk meer pijn dan twee dagen geleden.

Onze koffers gaan overigens mee in de pickup van de gids. Dat is toch een stuk praktischer voor in de woestijn. Met een goed tempo rijden we eerst over een verharde weg steeds verder de woestijn in. Op een gegeven moment draait de gids de weg af en stopt even. Hij geeft aan dat dit een stuk is waar ze vorige week nog een rally hebben gereden. Als we willen mogen we dus even vooruit rijden en de motoren goed de sporen geven.

Dat laat ik mij geen tweemaal zeggen en ik ga er vandoor. Met TT achter mij aan begin ik met een gangetje van 80 km/h. We proberen wat shots van elkaar te krijgen met de GoPro’s, want dit is natuurlijk waarom we hier in Marokko zijn. Dan ga ik het nog eens goed uitproberen. Op een mooi recht stuk trek ik hem even goed open en zie de teller een eindje voorbij de 100 gaan. Dit geeft wel een echt rally gevoel zeg, gaaf!

Na een kilometer of vijf is het wel afgelopen met de rechte stukken en stoppen we even om wat foto’s te maken.

uESMR6JXethv5GUkO5clysWHZJgO-Hwyv1iO-XvWiaOmsRnRKP2MmreXv8G2IIj9kvd9VGTM-4RzK7RUkvbaRwn1rA2-huFqP1pDv6kupvsgU3hqRkVy2o6kp5EqlhpBck_en1lu1X_Y38m-mDmJb7o

vBFLy5BR_7_MeoVE0kpgr5Z6b9WqJdELWd4acPtz_qGT-6I2pIJNf504U2wVrvjoQj1s_Vi0tvTIX_fy7DmJhuQa1YJxBu59aQ3Ek7axd_pPl0XKeXqUKXWr3psUvp2Gw2Pv6yPnUY3RedS9iOp7lJA



Als de gids ons ook weer bijgehaald heeft, laten we hem weer voorop gaan. Terwijl TT voor mij rijdt, probeer ik nog wat mooie shots van hem te maken. Met al dat stof valt dat soms nog niet echt mee.

Even later komen we bij een oase. Kijkend op de navigatie bevinden we ons echt maar een paar kilometer van de grens met Algerije. We zijn dus werkelijk een heel stuk de woestijn in gereden.

WPbrY6GnNQ0R3HbK6bidLtWL0_k3tlxU9XtgS9AXmCrOb20KKrASAAyuu_ouYVff0Z0_1Hugqoz7DAM2HPp-k_z8IDYCBRhe2NVhsSMrNgCBfaZSlNfutt-HehMpMcWUjE48FQCdN0PRYFTtZRuPCac

oIUBU3_FYnEEE2XrYuuwqp13aJbWdF65qKE22w8v9MQS-2B5w-upOhoc0xY8s21WpGOfFqiRHBx0P8Cx-m_RfBw6OBAx0Xp8tJOgo4CxrbqnR04Cf3DrlELLP01MadT_wipWQgzWeky2TB0jTGagnM4



Terwijl wij nog wat foto’s maken, geeft de gids aan dat hij in de oase op ons zal wachten met de lunch. Prima, wij komen er zo aan.

Een paar minuten later rijden we dezelfde kant op. Wanneer je er in rijdt is het net een klein bos. Best bijzonder zo. Na wat zoekwerk vinden we hem en is hij bezig de lunch voor te bereiden.

VIgXS0xTqMMgI0Ufn93PSjcRuNj5lOFq9_kLLEDTnwi_S-wZEmSAjLqVEq7Qs2nxEE3D3UPyFPXidGCQtWx7YNSBfaYzPQlyP4j5MA5C2SKIydrJ1HLPKUGRPjlpwxvfGUlR2iIY080vLYuPehII1mQ



We mogen plaatsnemen op een kleedje in de schaduw. De gids heeft van alles voorbereidt. Vers fruit, groente en vlees. Dat laatste hoeft TT natuurlijk niet, maar dat is niet erg. Er is meer dan genoeg en het smaakt ook ontzettend goed.

B8_9VpH9Qf97sr2rT7ja2HxJPW1rxexJb414lxSYtajhI_oNWj6sFDGBYqj1bF0HDBMfDC_MAwhV3C_U494dK0iDAMnHiHXUOCDK9N-yXOH93udN042Z944lXss5aZogA-fdGywKOO8AwZlPHGT6vZY



Terwijl we aan het eten zijn, horen we ineens een aantal ezels. Op 20 meter van ons vandaan aan de andere kant van het watertje lopen een aantal wilde ezels. De gids verteld dat deze eigenlijk in Algerije leven, maar dat ze hierheen komen voor het drinkwater.

tgFpVqiXLi0bDEFHofjjMdA861S4ERrZg_hm_pVdh918qD5G00B8-jY9hbGPQrcESLyWu_NW2T4mQ14IRiHd_B9MRIWy5b8lqeieYxNvoRrFnVFN09h8CnQitcFxzci5KEnq_PShq4GSVkdPpeJZ698



We babbelen nog even verder en natuurlijk komen we ook uit op het onderwerp van corona. Het sluiten van de grenzen blijkt er hier toch wel erg hard ingehakt te hebben. De hele regio hier draait op de toeristenstroom die naar de Merzouga woestijn komen. Dat is allemaal ineens weggevallen en begint nu ruim twee jaar later heel voorzichtig op te krabbelen.

Ook praten we even over de woestijn. Als je de televisie moet geloven, bestaat de Sahara uit alleen maar duinen. Dit blijkt toch even anders te zitten. Uiteraard zijn er wel grote stukken duinen, maar het grootste gedeelte is toch een stenig gebied.

Na de lunchpauze gaan we weer verder. We krijgen te horen dat we het nu een stuk lastiger gaan krijgen vanwege het losse zand. Hij zal wel proberen de ergste stukken te vermijden. Met de auto komen ze doorgaans ook iets gemakkelijker door het losse zand dan met de motor, vertelt hij.

Prima, wij volgen wel. We rijden door het water en komen al vrij snel bij een lang stuk met ontzettend losse zand. We gaan beide alle kanten op, maar ik weet de wielen nog aardig onder te houden.

Voor mij lijkt het telkens net goed te gaan. TT grapt dat ik geluk heb, terwijl hij hem voor de tweede keer neer legt. Het is echt zacht zand. Dat voorkomt gelukkig ook schade, maar probeer nog maar eens weg te komen vanuit stilstand.

VcHk9zkrWuqbCI6cXYQFL_b-XOtgZAVwEyIyAnDV_5-wXwgD7YgCnbBGtRe5Xel5CbARin4065O69o9Zx6J8nHpSPBlI_ZDJX9GK-UV3r8T7rulaq3a4lZ4hpsqOvKnQAP5Dz5l0IammSKKlVXW5mzc

fkhHuVYSeNy11FY93C-Zg8KZjKzaWZ-YD33NOEBeIAcvcXEOKqXU5xAnwc49HuiZ8-uRBBUHc2RGK8c2NJ9aEjGLm3xugE7PzHx5T8QhOT65jvKva3UMC9npPqHYGj0CXgB-595t0rsVDVnUedQ6Qgo



We rijden van extreem losse zand naar stenige stukken woestijn. Soms mee met de sporen van anderen, soms maken we ons eigen spoor. Dat is het gave van de woestijn, je kunt echt alle kanten op. Dat is ook wel te zien aan de sporen, ze zijn ook werkelijk overal en nergens. Na een tijdje komen we echt in de duinen. Hier komen we met de motor natuurlijk niet echt doorheen, maar het is erg geschikt voor een fotootje.

xU1Hx6G52cBXY-k0yX9LYXSqf2MLZAI5YKgxM50WmQYcZe6jmJfYUWdt6pk4HH08Ery7XU3RocEi3HJWrDTIBap7NMet3gHlrqxIIh_Ary201dAWYyrtG7ibSBovA24wNrJ6Wh0XZAZnrmbA-Ul_C4c



Na een tijdje stopt de gids bovenaan een heuveltje. Ook weer een mooie locatie voor een foto, TT met de witte helm en ik met de zwarte.

4KWgkADHeUhwidAjA9HHEt_3nNwGqJ55IqYkQcgU6Uyarwn06ZYWEKFQrLDVdjas8Z8T93cNJKNTHKSG4yrOerruj6epyBOzeF0N8YR-EstgEQ-W0qkKHqjz9iMvAZwLlbU3ygklL5HapxZeL48bTDc



Ik moet zeggen dat het hier wel echt bloedje warm is. We passeren de 40 graden hier regelmatig en met de inspanning die we hier leveren vliegt het zweet er uit.

Onze route lijkt zich rond de Merzouga woestijn te vormen. De Merzouga woestijn is bekend en populair voor zijn duinen. Het is logisch dat we daar niet doorheen proberen te gaan met onze motors. Het woestijn rijden zoals wij het doen hier is eigenlijk ook perfect. Geen duinen, wel af en toe serieus los zand en veel blazen op grote stukken met niets.

Soms echter, kom je in die grote stukken met niets ineens een tent tegen. Het is allemaal echt klein en er is werkelijk niets te bekennen hier in de omgeving, maar dan rennen er ineens een paar kleine kinderen zwaaiend uit de tent. Dan vraag ik mij toch af, hoe dan?

eY6yd7Dmj6mcpznS0GbdYBGvwWGGttpNGZlORvzjdZYVaROUPurnqnWe_LuDDHZViY0bJvZm7k9V5Hlm4CvAzUDWGXrLYG9h_jvzWdqbIt9LMPFLmtGaWR_O2RjQn9kIMoYabFt2K3GhgtpjZFsuLuY



Als we denken dat we bijna een verharde weg gaan bereiken, beginnen we nog eens extra te spelen. Hier is mijn geluk (of kundigheid ;) ) ook op raakt en ga ik een tikkeltje knullig onderuit.

nPb0NUQbQU7a9Um8ilJot_cCYOPvJHEGwhS7s_0tSfXReY_ROA23w6Uc_tE-JBypsZJEWHCRFbhwT6vV-piT_GepmWYdCuQnKmKlBYicx5yXPgoVf8CXb9vYUrK6NZnUPAYvC0pzLAoon1dXCfWOUzk

qejY0t00g0MdPWvgV9EWEtnDFcaeX8_pseekhfi1Iz9HfuCymWfDK3h9ZxyUz0IExmMJMmM6rdKNaMm3clQ4KPWPlQNKJC2jXPPT4cLc_qUTYxy1RH14QXllbddlJiqlro1rj4RDjU6HdH57Lo5Y8Ek

ynUeu_hImEu3i47sDRU0V_9BRmMgBLo9Fg4o9NtQpPbrr_2uPud6ZL2ZUt_ixrU5uXNhDkXJbt_sdQEfGCstBtr2LGfx5oaaLq8WodImJXP0R2ubZYIBjp1-Fvd6aghHK5JtOEQyPJsIKnXgGKNRtdc



Ach Ja, dat hoort er natuurlijk bij dus we blijven lachen en lol hebben. Onze gids komt toch maar eens terug rijden om te kijken wat we allemaal aan het doen zijn. Het is tijd om weer te volgen.

PUxl-n8WhP32FEmWG5VgtBHOKVi0xSUQxoi0Wv0SyU0xrhVr-DjevHtkOsQwZz8eEQ5JpChv9HSpln1g-0XSfV8bfn-1meX-Af8ElZRagDjl_WmU-p1VlQrzSl1zhR4vvG-OlIQF3GGnT2FoKR19LfY

ZqVh1GmTeP89tkkM3Cs2-AeTGkJt2cr2Wp9lAXT62lGBydNRIaG49XyAgMvUxt1AkB0Bt8danismP40jIX3UxXHtYMKT83vsk8dOXtceqsqnnAuV9iFFo-vSoS4kyHO9Wj0vmnaJ2YtRNZodOZNs68M



Al snel komen we inderdaad uit bij een verharde weg. We worden naar een bar geleid. Het is inmiddels alweer zeven uur en onder het genot van een koud drankje en de airco komen we even bij.

Echter blijven we niet al te lang. We moeten nog naar de tent toe en dat moeten we natuurlijk ruim vóór zonsondergang halen. Aan deze kant van de woestijn heb je echt ontzettend veel ruimte. Daar maken we ook dankbaar gebruik van. We spelen weer een beetje als we achter de gids aan rijden.

4kIoJNueqitFmM7Imk6u7dmGOhz8U8U-vQtVw4VnfjIDNPcznUnYkk_j9hizol88vYmcL8I_GqOY9JXjB1pRxQM7PUdKxDnO7QVKNnkTGu4whPBnx2OnviNdYz2louBbvfa97SKkAD6iTPRgiLEVZJw

WCteGtkMZSgZr5Q661DjmHvWlk0cKqvTkGuiHzrLcyaXPUgvnV6UMXxYdXOxRl30m3M0VcQx2CTFieJ41zL49Bud3-0Tkuw1AkATXEezWLJCce0fRqsMyUx8aNoYq8OtHOnbR1Y4B1UUIq3CWNC8vW8



Een klein uurtje later bereiken we het tentenkamp. Het is toch allemaal iets luxer dan het kamperen dat we gewend zijn van kamperen. We hebben in ieder geval een echt bed en een zeer ruime tent.

Als we willen, kunnen we nog even douchen, maar we moeten wel opschieten. Het duurt niet lang meer voor de zon onder gaat en dan moeten we natuurlijk in de duinen staan.

We haasten ons een beetje, maar zijn ruim op tijd klaar. TT vraagt de gids of hij ook naar de duinen mag lopen in plaats van op de kameel te zitten. Het gaat namelijk tegen zijn principes in. Uiteraard mag dat ook, de geleider loopt er immers ook naast. Ik wil het toch graag eens meegemaakt hebben dus neem plaats op de kameel. Het is erg bijzonder om mee te maken, maar verre van comfortabel.

ctpeCSdD9cCOA69mJKPAmVmrEhC5ib2rduVP35HfpbRkM6SIxwJOVewSlD_uPcS0uV73_d6q4NRHlidL4zdq7ZsxjBj_8gaj-7oTATDewaGGmPQC1LP1Z3W3ju-MaMKTLUGJ_hLiEA6XE4i9XGV-5A4

vwhDFJhvkUosnNCrj-oD3aWQwvVjb4G-WBi3b_KIR72ESzmbGmuZqc2zjjxmfMTO8yH3pNkyM43UWi3qPnF2qSzzg7VxN03X1yQS0uchUN79R5skvnSL7J-gACR7LM2A-XJ8SZD8VsG-g_nc5yXBVy4



Andere toeristen worden met de 4x4 naar boven gereden. Dat is wel heel gemakkelijk.

G1avV5E9FdgezirdESAdGoUZxIX7-2VoSDxyTUmpUFUJn8I1-Ln0dTgjOWbonnYcWK2QqH8OSUkE3gtFyGdF1p7yOzKRTiCh8B0r0ocTpwLzyrYiSm-P-lPlc6vesmIrJD86vbAlcZ-EHeRRGXpwE8E



Bovenop de duin praten we nog wat met de geleider van de kameel die tevens onze gids is hier in de duinen. Dan komt het moment natuurlijk dat de zon onder gaat. Ja, ik snap wel waarom hier zoveel toeristen zijn.

4S_estQAskiggkuExjqWqDb81ZyBQiFKiVNJd0dCK1XVZh7N32WxvarBphHdqwPKe0sI3V6OMni9ttFI64PtaP7lQQEpkGzwS-6XgNFG8oXN-1Vtp6fDFqKv_QSSR4WjfcT27a5lFki49MDpwplFWaU



Als de zon helemaal onder is, lopen we weer terug naar de kameel die onder deze hoge duin staat. Hier leggen ze nog even een kleedje neer en vertellen ons dat ze hier hun geld mee verdienen, het verkopen van souvenirs. Ik koop dan ook twee stuks. Eentje voor mijn ouders en eentje voor mijzelf.

Dan gaan we terug naar het tentenkamp. Deze keer loop ik ook. Eenmaal op zo’n kameel is voor mij meer dan voldoende. Tijdens de wandeling terug, knip ik nog een foto van een stel andere toeristen met kamelen.

ktgQRNm2vBtXKrnKHaoP-cTxI4pMlgKlSNPj_RAdh_ovhiHwPgdQKZkT6jj4ogb5YWAyPJ9SobtzH72Oxd83SArZ96V-TQAm2AjQygr1JJ1kxiEg_bbXIf5WqB0fHNFG1C7IpDyMMKxcQyUfpn6O3DU



Terug bij het tentenkamp treffen we onze tourgids. Hij vertelt ons waar we kunnen gaan zitten voor het avondeten. Hij geeft aan dat er ditmaal wel rekening wordt gehouden met TT. We krijgen beiden soep en een tajine. Het smaakte ook nog eens erg goed.

Na het eten besluiten we nog eens terug te lopen naar de duinen. Het is nu echt donker en dat is natuurlijk perfect om de sterren te zien. Uiteraard gaan we niet ver, maar wel over de eerste duin heen. Dan is het strooilicht van het tentenkamp tenminste ook verborgen.

z7gP_1jmW-WKcHMbxA905r0T7v2QMto46Glk_kV_1Tuo75lAdEYbYbVPH0WqB18x-YmvrKCccjH9_8ZGWqf1gtmTCrFxwTd4O2hLQCHY9XEXqZu_zrZI1vOgZ0Ai8xKzgP1ufcdpkj2_tr5xkhotw98



We scheppen nog wat zand in een zakje om als souvenir mee te nemen en lopen dan terug. Snel kruipen we ons bed in voor een welverdiende rust, wat een dag was dit zeg!
 
DAG 7
Begin:
Erfoud
Eind: Merzouga
Landen: Marokko
Gereden tijd: 4.00 uur
Gereden afstand: 147 km
Maximale hoogte: 887 m
Minimale hoogte: 702 m
Hoogteverschil: 603 m
Gemiddelde snelheid: 36.8 km/h
0nVynK7tZ8neeQXFjVvFEcqRJIju4N3OSLZRLD9o9fNTavLdH0lGCxSGQTRfhdqZzqN9okxZzqFYUd8ElWCJCbkfLEt2Z9I8QP03ExEuq43MNV72f7RJoJHjnGNHs0orhH9LMgxzxoikEZSxdBU75JM


Na een relatief kort nachtje zitten we weer aan een ontbijttafel. Ik moet zeggen, dit is ook een mooie binnenruimte zeg. Het ontbijt gaat er weer goed in, top.

39hV_MKEohTvX4iq3f3Ptz-20qgEPYWpwducThkkSYdzxrEDCwGDJyMwwyuvNiIElIcBLAKfz1JhFEGegrb5n9fuT79UWcUF7o3rsNH3wh7VuPKzdxREuErEJx7w69LWnd0PYlYdQv3IFdB6ghbQFeg



Na het ontbijt pakken we onze koffers en treffen de tourgids. Allereerst gaan we naar de werkplaats.Daar aangekomen blijkt er nog niemand te zijn. De gids belt wat rond en geeft aan dat ze er aan komen. Het is duidelijk tijd hier toch allemaal iets minder belangrijk is.

Na een uur gewacht te hebben, gaan de deuren open en rollen we mijn motor gelijk naar binnen. We schroeven het rek er af en ze gaan gelijk aan de slag. Toch duurt het enorm lang voordat ze klaar zijn. Ze zijn werkelijk uren bezig. We vragen de gids of we niet beter morgen de woestijn in kunnen gaan, maar hij geeft aan dat we nog genoeg tijd hebben.

FoCPOu1QkNSiWd1WzlYYzngIqJSAeA_23hdo4H5rnbbKrMKB1wkmX5K1bNMOCXlBAphTGxdVaJZ546aPzEZr3w0c0xTn-rbh7TzFym-SZG190gqRzb8Vrv-IFo6FH-VQ7qUTPU01qDd5kjj96eXwtdY



TT vraagt zich tegenover mij terecht af of we niet toch moeten annuleren voor vandaag. Het is duidelijk te zien aan de gids dat hij haast begint te krijgen. Het is inmiddels ook al 12 uur dus we zouden alleen nog de middag hebben.

Dan is mijn kofferrek eindelijk klaar en kunnen we vertrekken. Uiteraard moet ik nog wel even betalen, €60 ditmaal. Dat doet toch een stuk meer pijn dan twee dagen geleden.

Onze koffers gaan overigens mee in de pickup van de gids. Dat is toch een stuk praktischer voor in de woestijn. Met een goed tempo rijden we eerst over een verharde weg steeds verder de woestijn in. Op een gegeven moment draait de gids de weg af en stopt even. Hij geeft aan dat dit een stuk is waar ze vorige week nog een rally hebben gereden. Als we willen mogen we dus even vooruit rijden en de motoren goed de sporen geven.

Dat laat ik mij geen tweemaal zeggen en ik ga er vandoor. Met TT achter mij aan begin ik met een gangetje van 80 km/h. We proberen wat shots van elkaar te krijgen met de GoPro’s, want dit is natuurlijk waarom we hier in Marokko zijn. Dan ga ik het nog eens goed uitproberen. Op een mooi recht stuk trek ik hem even goed open en zie de teller een eindje voorbij de 100 gaan. Dit geeft wel een echt rally gevoel zeg, gaaf!

Na een kilometer of vijf is het wel afgelopen met de rechte stukken en stoppen we even om wat foto’s te maken.

uESMR6JXethv5GUkO5clysWHZJgO-Hwyv1iO-XvWiaOmsRnRKP2MmreXv8G2IIj9kvd9VGTM-4RzK7RUkvbaRwn1rA2-huFqP1pDv6kupvsgU3hqRkVy2o6kp5EqlhpBck_en1lu1X_Y38m-mDmJb7o

vBFLy5BR_7_MeoVE0kpgr5Z6b9WqJdELWd4acPtz_qGT-6I2pIJNf504U2wVrvjoQj1s_Vi0tvTIX_fy7DmJhuQa1YJxBu59aQ3Ek7axd_pPl0XKeXqUKXWr3psUvp2Gw2Pv6yPnUY3RedS9iOp7lJA



Als de gids ons ook weer bijgehaald heeft, laten we hem weer voorop gaan. Terwijl TT voor mij rijdt, probeer ik nog wat mooie shots van hem te maken. Met al dat stof valt dat soms nog niet echt mee.

Even later komen we bij een oase. Kijkend op de navigatie bevinden we ons echt maar een paar kilometer van de grens met Algerije. We zijn dus werkelijk een heel stuk de woestijn in gereden.

WPbrY6GnNQ0R3HbK6bidLtWL0_k3tlxU9XtgS9AXmCrOb20KKrASAAyuu_ouYVff0Z0_1Hugqoz7DAM2HPp-k_z8IDYCBRhe2NVhsSMrNgCBfaZSlNfutt-HehMpMcWUjE48FQCdN0PRYFTtZRuPCac

oIUBU3_FYnEEE2XrYuuwqp13aJbWdF65qKE22w8v9MQS-2B5w-upOhoc0xY8s21WpGOfFqiRHBx0P8Cx-m_RfBw6OBAx0Xp8tJOgo4CxrbqnR04Cf3DrlELLP01MadT_wipWQgzWeky2TB0jTGagnM4



Terwijl wij nog wat foto’s maken, geeft de gids aan dat hij in de oase op ons zal wachten met de lunch. Prima, wij komen er zo aan.

Een paar minuten later rijden we dezelfde kant op. Wanneer je er in rijdt is het net een klein bos. Best bijzonder zo. Na wat zoekwerk vinden we hem en is hij bezig de lunch voor te bereiden.

VIgXS0xTqMMgI0Ufn93PSjcRuNj5lOFq9_kLLEDTnwi_S-wZEmSAjLqVEq7Qs2nxEE3D3UPyFPXidGCQtWx7YNSBfaYzPQlyP4j5MA5C2SKIydrJ1HLPKUGRPjlpwxvfGUlR2iIY080vLYuPehII1mQ



We mogen plaatsnemen op een kleedje in de schaduw. De gids heeft van alles voorbereidt. Vers fruit, groente en vlees. Dat laatste hoeft TT natuurlijk niet, maar dat is niet erg. Er is meer dan genoeg en het smaakt ook ontzettend goed.

B8_9VpH9Qf97sr2rT7ja2HxJPW1rxexJb414lxSYtajhI_oNWj6sFDGBYqj1bF0HDBMfDC_MAwhV3C_U494dK0iDAMnHiHXUOCDK9N-yXOH93udN042Z944lXss5aZogA-fdGywKOO8AwZlPHGT6vZY



Terwijl we aan het eten zijn, horen we ineens een aantal ezels. Op 20 meter van ons vandaan aan de andere kant van het watertje lopen een aantal wilde ezels. De gids verteld dat deze eigenlijk in Algerije leven, maar dat ze hierheen komen voor het drinkwater.

tgFpVqiXLi0bDEFHofjjMdA861S4ERrZg_hm_pVdh918qD5G00B8-jY9hbGPQrcESLyWu_NW2T4mQ14IRiHd_B9MRIWy5b8lqeieYxNvoRrFnVFN09h8CnQitcFxzci5KEnq_PShq4GSVkdPpeJZ698



We babbelen nog even verder en natuurlijk komen we ook uit op het onderwerp van corona. Het sluiten van de grenzen blijkt er hier toch wel erg hard ingehakt te hebben. De hele regio hier draait op de toeristenstroom die naar de Merzouga woestijn komen. Dat is allemaal ineens weggevallen en begint nu ruim twee jaar later heel voorzichtig op te krabbelen.

Ook praten we even over de woestijn. Als je de televisie moet geloven, bestaat de Sahara uit alleen maar duinen. Dit blijkt toch even anders te zitten. Uiteraard zijn er wel grote stukken duinen, maar het grootste gedeelte is toch een stenig gebied.

Na de lunchpauze gaan we weer verder. We krijgen te horen dat we het nu een stuk lastiger gaan krijgen vanwege het losse zand. Hij zal wel proberen de ergste stukken te vermijden. Met de auto komen ze doorgaans ook iets gemakkelijker door het losse zand dan met de motor, vertelt hij.

Prima, wij volgen wel. We rijden door het water en komen al vrij snel bij een lang stuk met ontzettend losse zand. We gaan beide alle kanten op, maar ik weet de wielen nog aardig onder te houden.

Voor mij lijkt het telkens net goed te gaan. TT grapt dat ik geluk heb, terwijl hij hem voor de tweede keer neer legt. Het is echt zacht zand. Dat voorkomt gelukkig ook schade, maar probeer nog maar eens weg te komen vanuit stilstand.

VcHk9zkrWuqbCI6cXYQFL_b-XOtgZAVwEyIyAnDV_5-wXwgD7YgCnbBGtRe5Xel5CbARin4065O69o9Zx6J8nHpSPBlI_ZDJX9GK-UV3r8T7rulaq3a4lZ4hpsqOvKnQAP5Dz5l0IammSKKlVXW5mzc

fkhHuVYSeNy11FY93C-Zg8KZjKzaWZ-YD33NOEBeIAcvcXEOKqXU5xAnwc49HuiZ8-uRBBUHc2RGK8c2NJ9aEjGLm3xugE7PzHx5T8QhOT65jvKva3UMC9npPqHYGj0CXgB-595t0rsVDVnUedQ6Qgo



We rijden van extreem losse zand naar stenige stukken woestijn. Soms mee met de sporen van anderen, soms maken we ons eigen spoor. Dat is het gave van de woestijn, je kunt echt alle kanten op. Dat is ook wel te zien aan de sporen, ze zijn ook werkelijk overal en nergens. Na een tijdje komen we echt in de duinen. Hier komen we met de motor natuurlijk niet echt doorheen, maar het is erg geschikt voor een fotootje.

xU1Hx6G52cBXY-k0yX9LYXSqf2MLZAI5YKgxM50WmQYcZe6jmJfYUWdt6pk4HH08Ery7XU3RocEi3HJWrDTIBap7NMet3gHlrqxIIh_Ary201dAWYyrtG7ibSBovA24wNrJ6Wh0XZAZnrmbA-Ul_C4c



Na een tijdje stopt de gids bovenaan een heuveltje. Ook weer een mooie locatie voor een foto, TT met de witte helm en ik met de zwarte.

4KWgkADHeUhwidAjA9HHEt_3nNwGqJ55IqYkQcgU6Uyarwn06ZYWEKFQrLDVdjas8Z8T93cNJKNTHKSG4yrOerruj6epyBOzeF0N8YR-EstgEQ-W0qkKHqjz9iMvAZwLlbU3ygklL5HapxZeL48bTDc



Ik moet zeggen dat het hier wel echt bloedje warm is. We passeren de 40 graden hier regelmatig en met de inspanning die we hier leveren vliegt het zweet er uit.

Onze route lijkt zich rond de Merzouga woestijn te vormen. De Merzouga woestijn is bekend en populair voor zijn duinen. Het is logisch dat we daar niet doorheen proberen te gaan met onze motors. Het woestijn rijden zoals wij het doen hier is eigenlijk ook perfect. Geen duinen, wel af en toe serieus los zand en veel blazen op grote stukken met niets.

Soms echter, kom je in die grote stukken met niets ineens een tent tegen. Het is allemaal echt klein en er is werkelijk niets te bekennen hier in de omgeving, maar dan rennen er ineens een paar kleine kinderen zwaaiend uit de tent. Dan vraag ik mij toch af, hoe dan?

eY6yd7Dmj6mcpznS0GbdYBGvwWGGttpNGZlORvzjdZYVaROUPurnqnWe_LuDDHZViY0bJvZm7k9V5Hlm4CvAzUDWGXrLYG9h_jvzWdqbIt9LMPFLmtGaWR_O2RjQn9kIMoYabFt2K3GhgtpjZFsuLuY



Als we denken dat we bijna een verharde weg gaan bereiken, beginnen we nog eens extra te spelen. Hier is mijn geluk (of kundigheid ;) ) ook op raakt en ga ik een tikkeltje knullig onderuit.

nPb0NUQbQU7a9Um8ilJot_cCYOPvJHEGwhS7s_0tSfXReY_ROA23w6Uc_tE-JBypsZJEWHCRFbhwT6vV-piT_GepmWYdCuQnKmKlBYicx5yXPgoVf8CXb9vYUrK6NZnUPAYvC0pzLAoon1dXCfWOUzk

qejY0t00g0MdPWvgV9EWEtnDFcaeX8_pseekhfi1Iz9HfuCymWfDK3h9ZxyUz0IExmMJMmM6rdKNaMm3clQ4KPWPlQNKJC2jXPPT4cLc_qUTYxy1RH14QXllbddlJiqlro1rj4RDjU6HdH57Lo5Y8Ek

ynUeu_hImEu3i47sDRU0V_9BRmMgBLo9Fg4o9NtQpPbrr_2uPud6ZL2ZUt_ixrU5uXNhDkXJbt_sdQEfGCstBtr2LGfx5oaaLq8WodImJXP0R2ubZYIBjp1-Fvd6aghHK5JtOEQyPJsIKnXgGKNRtdc



Ach Ja, dat hoort er natuurlijk bij dus we blijven lachen en lol hebben. Onze gids komt toch maar eens terug rijden om te kijken wat we allemaal aan het doen zijn. Het is tijd om weer te volgen.

PUxl-n8WhP32FEmWG5VgtBHOKVi0xSUQxoi0Wv0SyU0xrhVr-DjevHtkOsQwZz8eEQ5JpChv9HSpln1g-0XSfV8bfn-1meX-Af8ElZRagDjl_WmU-p1VlQrzSl1zhR4vvG-OlIQF3GGnT2FoKR19LfY

ZqVh1GmTeP89tkkM3Cs2-AeTGkJt2cr2Wp9lAXT62lGBydNRIaG49XyAgMvUxt1AkB0Bt8danismP40jIX3UxXHtYMKT83vsk8dOXtceqsqnnAuV9iFFo-vSoS4kyHO9Wj0vmnaJ2YtRNZodOZNs68M



Al snel komen we inderdaad uit bij een verharde weg. We worden naar een bar geleid. Het is inmiddels alweer zeven uur en onder het genot van een koud drankje en de airco komen we even bij.

Echter blijven we niet al te lang. We moeten nog naar de tent toe en dat moeten we natuurlijk ruim vóór zonsondergang halen. Aan deze kant van de woestijn heb je echt ontzettend veel ruimte. Daar maken we ook dankbaar gebruik van. We spelen weer een beetje als we achter de gids aan rijden.

4kIoJNueqitFmM7Imk6u7dmGOhz8U8U-vQtVw4VnfjIDNPcznUnYkk_j9hizol88vYmcL8I_GqOY9JXjB1pRxQM7PUdKxDnO7QVKNnkTGu4whPBnx2OnviNdYz2louBbvfa97SKkAD6iTPRgiLEVZJw

WCteGtkMZSgZr5Q661DjmHvWlk0cKqvTkGuiHzrLcyaXPUgvnV6UMXxYdXOxRl30m3M0VcQx2CTFieJ41zL49Bud3-0Tkuw1AkATXEezWLJCce0fRqsMyUx8aNoYq8OtHOnbR1Y4B1UUIq3CWNC8vW8



Een klein uurtje later bereiken we het tentenkamp. Het is toch allemaal iets luxer dan het kamperen dat we gewend zijn van kamperen. We hebben in ieder geval een echt bed en een zeer ruime tent.

Als we willen, kunnen we nog even douchen, maar we moeten wel opschieten. Het duurt niet lang meer voor de zon onder gaat en dan moeten we natuurlijk in de duinen staan.

We haasten ons een beetje, maar zijn ruim op tijd klaar. TT vraagt de gids of hij ook naar de duinen mag lopen in plaats van op de kameel te zitten. Het gaat namelijk tegen zijn principes in. Uiteraard mag dat ook, de geleider loopt er immers ook naast. Ik wil het toch graag eens meegemaakt hebben dus neem plaats op de kameel. Het is erg bijzonder om mee te maken, maar verre van comfortabel.

ctpeCSdD9cCOA69mJKPAmVmrEhC5ib2rduVP35HfpbRkM6SIxwJOVewSlD_uPcS0uV73_d6q4NRHlidL4zdq7ZsxjBj_8gaj-7oTATDewaGGmPQC1LP1Z3W3ju-MaMKTLUGJ_hLiEA6XE4i9XGV-5A4

vwhDFJhvkUosnNCrj-oD3aWQwvVjb4G-WBi3b_KIR72ESzmbGmuZqc2zjjxmfMTO8yH3pNkyM43UWi3qPnF2qSzzg7VxN03X1yQS0uchUN79R5skvnSL7J-gACR7LM2A-XJ8SZD8VsG-g_nc5yXBVy4



Andere toeristen worden met de 4x4 naar boven gereden. Dat is wel heel gemakkelijk.

G1avV5E9FdgezirdESAdGoUZxIX7-2VoSDxyTUmpUFUJn8I1-Ln0dTgjOWbonnYcWK2QqH8OSUkE3gtFyGdF1p7yOzKRTiCh8B0r0ocTpwLzyrYiSm-P-lPlc6vesmIrJD86vbAlcZ-EHeRRGXpwE8E



Bovenop de duin praten we nog wat met de geleider van de kameel die tevens onze gids is hier in de duinen. Dan komt het moment natuurlijk dat de zon onder gaat. Ja, ik snap wel waarom hier zoveel toeristen zijn.

4S_estQAskiggkuExjqWqDb81ZyBQiFKiVNJd0dCK1XVZh7N32WxvarBphHdqwPKe0sI3V6OMni9ttFI64PtaP7lQQEpkGzwS-6XgNFG8oXN-1Vtp6fDFqKv_QSSR4WjfcT27a5lFki49MDpwplFWaU



Als de zon helemaal onder is, lopen we weer terug naar de kameel die onder deze hoge duin staat. Hier leggen ze nog even een kleedje neer en vertellen ons dat ze hier hun geld mee verdienen, het verkopen van souvenirs. Ik koop dan ook twee stuks. Eentje voor mijn ouders en eentje voor mijzelf.

Dan gaan we terug naar het tentenkamp. Deze keer loop ik ook. Eenmaal op zo’n kameel is voor mij meer dan voldoende. Tijdens de wandeling terug, knip ik nog een foto van een stel andere toeristen met kamelen.

ktgQRNm2vBtXKrnKHaoP-cTxI4pMlgKlSNPj_RAdh_ovhiHwPgdQKZkT6jj4ogb5YWAyPJ9SobtzH72Oxd83SArZ96V-TQAm2AjQygr1JJ1kxiEg_bbXIf5WqB0fHNFG1C7IpDyMMKxcQyUfpn6O3DU



Terug bij het tentenkamp treffen we onze tourgids. Hij vertelt ons waar we kunnen gaan zitten voor het avondeten. Hij geeft aan dat er ditmaal wel rekening wordt gehouden met TT. We krijgen beiden soep en een tajine. Het smaakte ook nog eens erg goed.

Na het eten besluiten we nog eens terug te lopen naar de duinen. Het is nu echt donker en dat is natuurlijk perfect om de sterren te zien. Uiteraard gaan we niet ver, maar wel over de eerste duin heen. Dan is het strooilicht van het tentenkamp tenminste ook verborgen.

z7gP_1jmW-WKcHMbxA905r0T7v2QMto46Glk_kV_1Tuo75lAdEYbYbVPH0WqB18x-YmvrKCccjH9_8ZGWqf1gtmTCrFxwTd4O2hLQCHY9XEXqZu_zrZI1vOgZ0Ai8xKzgP1ufcdpkj2_tr5xkhotw98



We scheppen nog wat zand in een zakje om als souvenir mee te nemen en lopen dan terug. Snel kruipen we ons bed in voor een welverdiende rust, wat een dag was dit zeg!

Leuk reisverhaal!
Marokko lijkt me een mooie bestemming.
Mijn zoon zit nu in diezelfde hoek als in je laatste verslag.

Wel met de auto..
De hele dag spelen in die zandbak.

IMG-20230217-WA0005.jpg
 
DAG 8
Begin:
Merzouga
Eind: Ouarzazate
Landen: Marokko
Gereden tijd: 5.10 uur
Gereden afstand: 366 km
Maximale hoogte: 1687 m
Minimale hoogte: 734 m
Hoogteverschil: 3815 m
Gemiddelde snelheid: 70.8 km/h
JgbvhgyiubqqcEt8FTPaQrpyMgRqVUyfTizlcEWluDFmprqeEZ24xR3vQCJ07y_pTLlBQY9VtVeCPIPfHXOHhuhTzeNzakwOQLSeSWdhpi9GGEJNyVl0qwlgsP_ADY7HvueX8jae2bB9j6UYiCsCs44


Vannacht heb ik echt waardeloos geslapen. De twee reden waardoor ik nooit kan slapen werden gecombineerd. Hitte en muggen, het is werkelijke bloedje heet in de tent. Daarom zetten we maar de deur open, maar daardoor vliegen de muggen mij nu constant om het hoofd. Met die hoge getoonde zoem om mijn hoofd doe ik echt geen oog dicht. Zo duurt de nacht wel erg lang.

Ik ben dan ook maar wat blij als het tijd is voor het ontbijt dat er goed in ging. De route die we voor vandaag op de planning stond werd ons gisteren door de tourgids sterk afgeraden. Te veel stukken met te losse zand.

Na het ontbijt vertrekken we weer achter de tourgids aan naar de dichtstbijzijnde Banque Populaire, we moeten immers nog betalen. Dit blijkt toch nog een behoorlijk stuk rijden te zijn, maar dat is zeker niet erg. De tourgids kiest ook vandaag weer de leuke weg, richting Rissani. Wederom rijden we over de grote vlaktes waar je lekker kan gassen. Erg lekker na zo’n slechte nacht.

Na het betalen van de tourgids, zoeken we snel nog even een tankstation op. Daar tanken we natuurlijk even en smeren we ook weer de ketting, dat was ook wel hard nodig na al dat stof happen.

Vervolgens stellen we Ouarzazate op de navigatie in en trekken we de woestijn weer in. Ditmaal wel over uitsluitend verharde wegen. Het is wederom bloedheet en schaduw is natuurlijk ook nergens te bekennen, de echte woestijnervaring dus. Na een flink stuk gereden te hebben in niemandsland, besluiten we even te stoppen om een duidelijke er is hier niemand foto te maken.

EpkzqE4fhnwzhNLBlmwNsmW3oZGndybkzNzmlwvBwzHAp6KQ1b3oVz_GN1IFQMQXqxwNruxmyBk6QfbBN2em_1hnQsh_Xe3b0-mHZoFn2Flbr0B7KO8tROymhk-SzQ23-Ap9T8hJduOm8cj72vIosOE



Het rijden verloopt soepel en de kilometers vliegen ons werkelijk om de oren. Na verloop van tijd beginnen we zin te krijgen in de lunch. We besluiten om op zoek te gaan naar wat schaduw en hier een kant en klaar maaltijd op te warmen.

We hadden van tevoren bedacht dat we in ieder geval wel iets van eten mee moeten nemen voor het geval dat. Daarbij heeft TT ook zijn brandertje meegenomen. Hij heeft toch altijd zeeën van ruimte over in zijn koffers.

Na heel wat zoekwerk, spotten we een stukje van de weg af een boompje dat net genoeg schaduw kan bieden. Dat wordt hem dan ook. Met de koffers als stoelen proberen we het vuur in de harde wind aan te krijgen. Dat valt toch nog behoorlijk tegen. Gelukkig heeft TT ook het windschermpje meegenomen.

9ygPbnFRQ5GrnYvwLqRejsEoY49emgNfcfGuvwtdJA5V07skZzqSedle5IRVAOeZ-DA7Euui0_bS0ZrKWoweII1BNm-iIgSNAMYIxRC0jk8ErPPHOVaM9GOxfTSuJeI4izdTrWxCZBuU9NfLi5sV9e4



We zijn inmiddels ook alweer halverwege de geplande route. Dat gaat lekker. Ook de komende kilometers brengen ons door het niets. Tijdens het rijden begin ik te merken dat het water in de slang van mijn camelbak warm begint te worden. Water van een graad of 40 smaakt echt voor geen meter zeg, maar er valt niets aan te doen natuurlijk.

Na een kilometer of 70 komen we bij een pas. Het betreft een vrij nieuwe weg met op de helling omhoog een passeerstrook. Wel zo fijn, want uit de uitlaat van de vrachtwagens voor ons komt een enorme stoot zwarte rook. Daar kunnen we maar beter zo snel mogelijk voorbij. Goh wat erg nou op zo’n stuurmansweg. Een mooie afsluiter ook van vandaag.

Na de pas rijden we namelijk alweer Ouarzazate in. Ook vandaag moeten we goed zoeken naar het hotel. Het blijkt onderdeel te zijn van een ander hotel, waardoor we het maar lastig konden vinden. Echter voor het geld komen we dan ook terecht in een behoorlijk luxe hotel. We hoeven zelfs de koffers niet naar de kamer te sjouwen. Volgens mij heeft de man bedacht dat hij geen zin heeft om de koffers naar boven te sjouwen en we krijgen volgens mij een gratis upgrade naar een riante kamer op de begane grond. Mij hoor je niet klagen natuurlijk.

Omdat het hotel ook een zwembad heeft, besluiten we eerst maar eens lekker af te koelen. Wouw, dat konden we wel even gebruiken zeg. Heerlijk, zo vermaken we ons een uur of twee.

Na het zwemmen lopen we nog even een rondje door het stadje. TT wil nog souvenirs kopen voor zijn zusje en we moeten natuurlijk ook nog wat eten. We lopen wat over de markt met meer dan genoeg souvenirs, maar TT is op zoek naar iets specifieks. Na een paar uur vinden we dit bij een winkeltje. Uiteraard probeert de verkoper ons vanalles aan te smeren en doet ons een Dakar achtige sjaal om.

P8iA13wSbWgLsIgBG2rnhe8DPX1CIcsDrsh6ke6VRcynQfSSV8fsRvAlbcdRHXNUxz3xBi6RbpxzsAq4U-J2yXgp0BejXb0hBQTtDhYK2O0Jq5shK7UwGQ8oX88sX5UBOuuQ0_-mECcFRR6H8AI3cII



Uiteindelijk moeten we nog onderhandelen over de prijs. Uiteraard betalen we veel te veel voor de stukjes stof, maar hey het is vakantie en ze kunnen de sponsoring hier wel gebruiken na corona.

Het is inmiddels alweer tien uur geweest en we moeten nog eten. Veel trek hebben we niet dus we besluiten een panini te eten. Deze was nog verrassend goed.

Terug lopend naar het hotel bedenken we ons nog dat we bijna geen water meer hebben. Bij een nachtwinkeltje halen daarom nog een paar flessen. Kunnen we weer even vooruit. Terug in het hotel relaxen we nog even in de kamer onder het genot van de airco.




DAG 9
Begin:
Ouarzazate
Eind: Ouarzazate
Landen: Marokko
Gereden tijd: 0.-0 uur
Gereden afstand: 0 km
Maximale hoogte: 0 m
Minimale hoogte: 0 m
Hoogteverschil: 0 m
Gemiddelde snelheid: 0 km/h
JlslnFyl9e7ARhYeY80KzhM9Pi2vjvHyEi0iyv36nV-P9fd_7cDdE_9NiFghqP3B6lKUTwI0A-M1v2tDS7SvxcTiZhIpCWTA8GzzBOCCHCbfNfalX-Reogn8s2UhFaWYOqYD_pqfhMc1NcEqYno2UW0


Vanochtend besluiten we dat we van vandaag een rustdag maken. Ik loop daarom even naar de receptie en vraag of we nog een nachtje mogen blijven. Dat is geen enkel probleem.

Terug in de kamer kijk ik eens door al het videomateriaal dat we de afgelopen dagen gemaakt hebben. Dit kost uiteindelijk nog wel een paar uur, maar dat geeft niet. Vandaag hebben we natuurlijk alle tijd.

Aangezien mijn kofferrekje al meermaals compleet uit elkaar is gevallen besluit ik te kijken naar kofferrekjes. Uiteindelijk bestel ik er eentje van SW Motech. Die van TT is dezelfde met natuurlijk andere bevestigingspunten en deze heeft het over de jaren erg goed gehouden. De prijzen tussen de verschillende kofferrekjes lopen ook niet echt ver uit elkaar. Ik bestel hem maar meteen, dan is die er mooi als ik thuis kom.

Verder vermaken we ons vandaag wel en komen we het hotel niet meer uit. We zwemmen nog wat en relaxen verder veel. Daarnaast plannen we ook alvast wat we morgen gaan doen. Ten zuidwesten van hier is nog een offroad route die we graag willen rijden en we willen ook nog richting de kust.

‘s Avonds eten we nog wat in het hotel. Het menu is erg beperkt, maar we doen het er mee. Zo is de dag al snel weer om.
 
Laatst bewerkt:
DAG 10
Begin:
Ouarzazate
Eind: Agadir
Landen: Marokko
Gereden tijd: 9.14 uur
Gereden afstand: 572 km
Maximale hoogte: 1788 m
Minimale hoogte: 23 m
Hoogteverschil: 7752 m
Gemiddelde snelheid: 61.9 km/h
EdTgLj2t5Wf0OCKH6mk7zSc-xNv0BNkeKVR06JuJddJ-0sl93b8ek7PDBqclFbW8MaFQV4VOF65I3PRFHt529iy0oZQj9O-p5GsezzIcMh7BG1LDyRtkeOWer6cmvNtDw9BnsFYUIC1Ila8tF-E9BNw


Vanochtend vertrekken we na het eten van het ontbijt weer richting de Algerijnse grens. De route die we hebben uitgestippeld brengt ons door nog afgelegener gebied dan we twee dagen geleden hebben gehad. Met een gangetje van 100 km/h rijden we hier door de woestijn. Het schiet lekker op, is ontzettend heet en echt een bijzonder landschap op zichzelf.

Zo zijn de eerste 200 km zo om. Wanneer we een auto inhalen, hoor ik TT ineens roepen dat we moeten stoppen. Zijn ketting blijkt eraf gelopen te zijn en zit klem tussen het voorste tandwiel en het blok. Shit, dit is niet echt een handige locatie hiervoor.

We pakken de sleutelset er bij en gaan aan het werk. Na wat gekloot krijgen we de ketting gelukkig dan toch los. We spannen de ketting nog wat op en gaan dan weer verder.

pg-R6qRw6p_BOT6-_3stTqICzd5dqd7w6SHRRUzkEJZeEaLsKR_pDF6kIYke7EOBkOYPdPo0JsXtQ2OySL96xsjxM3_0WSuHis_w2aWT_9f6-X-jJ-byiUmSnoWT0gXx7-CjpE6lFtEBwbdxYN7Ta7Q



We komen steeds dieper de woestijn in en hier begint de wind ook iets in kracht toe te nemen. Samen met het losse en natuurlijk heel fijne zand, zorgt dit voor een bijna zandstraal effect. Niet heel prettig, maar gelukkig duurt dit niet al te lang.

EeP8Hfw-mkiWtC90FpA45FP0jYqVkoUtFagBxPbgbgTeGjRQVu3EaqDpBl77w0Cmr3F-i5o1w3MmM2SSdoyfsmhRu1DWdBf2J8lOfn1JFsYtAhE_eSYuPyNWiRO9YXCE6nhRefcIRSDKSd7TzatFYVQ



Dan, midden in de woestijn met 40 graden en zonder telefoon ontvangst, vliegt de ketting er nogmaals vanaf. Snel stoppen we weer en kijken we even rond of we niet enige schaduw kunnen vinden. Dat blijkt nogal hopeloos te zijn.

Ook hier waait het ontzettend hard, maar gelukkig krijgt het niet al te veel vat op het zand. Ook nu komt de gereedschapset weer tevoorschijn en leggen we de ketting er relatief snel terug op.

CGm-wKaK6ztUcAAoW-tNCJutDG4ZYqSeIWjz-JemXBiv7K67Dya8-NsQDEDupy5WmvZNdiE8p3dCPXUtVFqteFoU_ACNXGWE0sdtWH-QcqhQ6O4ninTxtHLtBJRejtceaS00smAaQfjq_Q-ktMdHNWM



TT geeft aan nu toch een stuk minder hard te durven rijden. Met een gangetje van 60 a 70 km/h rijden we verder.

Aangezien het inmiddels alweer 3 uur is geweest en TT weer wat vertrouwen heeft gekregen in zijn motor, beslissen we dat ik even tempo ga maken in de hoop ergens ontvangst te vinden om op Google Maps rond te speuren voor een stadje. Aangezien we hier toch alleen maar rechtdoor kunnen durven we dit wel aan. Ik spuit er vandoor en rij een kilometer of 5 met een gangetje van 130 km/h. De weg is verrassend goed, dus dat gaat hier prima. Goed overzicht ook natuurlijk.

Vervolgens stop ik even om mijn telefoon te checken. Shit, nog steeds geen ontvangst. Al snel komt TT mij weer voorbij gereden. De intercoms verbinden weer en ik vertel hem dat ik nog steeds geen ontvangst heb. We besluiten dat ik maar een goed stuk vooruit moet rijden.

Voor een goede 20 km rij ik met hetzelfde tempo er vandoor. Wanneer ik een stukje schaduw zie stop ik even om de telefoon te checken en ja hoor, een heel klein beetje internet hier. Ik probeer van alles te zoeken, maar krijg niks gevonden waarvan ik denk dat we er iets aan hebben. Dit is echt een afgelegen stuk van Marokko. Wel zie ik dat we niet ver meer zijn van een klein plaatsje met een tankstation. Als TT weer is aangesloten besluiten we daar maar even te stoppen om daar te vragen om een garage.

Bij het tankstation tanken we de motoren natuurlijk ook even vol en kopen er meteen een paar flessen water bij. Zo in deze hitte zijn de camelbaks wel weer leeg. Ook vragen we naar een garage, maar hij geeft aan dat we daarvoor naar Agadir moeten. We kijken even op de kaart, sow dat is nog wel een stuk zeg.

Inmiddels hebben we ook enige trek gekregen, dus we besluiten te stoppen bij een klein terrasje. Hier vragen we of we iets kunnen eten en uiteraard kan dat. Na het bestellen zien we hem er vandoor gaan op een scooter. Blijkbaar moet hij de ingrediënten nog wel even ergens anders halen.

Als we het eten hebben, proberen we toch een beetje op te schieten. Kijkend op Booking.com is hier namelijk in de verste verte geen hotel te bekennen. We besluiten daarom om toch maar richting Agadir te gaan, wat nog 260 km rijden is. Dat gaat nog wel even duren met dit tempo.

Net buiten het dorp besluiten we even van motor te wisselen. De gedachte dat de ketting er ieder moment weer af kan vliegen geeft natuurlijk behoorlijk wat stress. Door het wisselen kan hij tenminste even ontstressen. Voorzichtigjes neem ik het stuur over en zo vervolgen we onze weg.

y_b2dVPov7F6F1KCamM1bSK1e5zvRzTXUgR1PSngHQomzqwbFbsRyaRWFPzCzPcfeDKF2F6zk7BHVQqqUta9-S3OxIdLzd8NBrhC7n97kCZnYjS9xczLwYWdr4upbUnWxxU14mZaR3eNIl-o7ooHzrw



Na verloop van tijd krijgt TT de eer om nog een milestone te halen deze vakantie. Ditmaal de 70000 km op mijn motor en ook nog eens op een werkelijk prachtige locatie.

N_n7g2yQumQ-j0atAhQSTHM7iku-55l4ieCcDZi91l3dGHW79AS9g_xKY6T5I5YFvGuR52-G0TseWGv9-_pbssUZCC7ZRFatvs4hdvR4EH6KyGq4MoufGQbc07kXngCflA_REEaiwvMD4tf_EIIyOe4

Xactf_IMNY5K3H8Uw-KxY1GeH5pi6GE1jdvhL8JjqmOV0MqTXUc25xBNPZVqJu3TIJXXcAST0Yi6br7l9j2g8I1_nBmqarbd4_TVB-I3-cqkadJnKUIlYRBiOYpbrPd4bUhCALfgiWwPCLGxYOredxo

b7uimaQ2qu60s_md99mV0xCIfz4Fj-CxYsTiOpgLlxuHp4GV36zFE22N-kXMBc2cEfsaKyPAobYLRvlYokVGKGr2rx12SjAL6grdxBawEP6_zmKHdXdSL15FknYOnGsz-nmVtsTDVp-Bwm4bQ8tkutU



De weg naar Agadir is nog lang, maar als we dit tempo kunnen blijven volhouden gaan we het zeker halen. We vervolgen onze weg kronkelend door de heuvels. Hier probeer ik de Ténéré ondanks de gammele ketting toch even uit. Het is allemaal wat logger en langzamer dan mijn motor, maar het valt mij zeker niet tegen.

Wanneer we weer in iets bewoonder gebied komen verbazen we ons weer regelmatig over de belading op de kleine vrachtwagentjes. Daarnaast moeten we toch even lachen om het bord pas op voor paard en wagen, wat hier ook regelmatig ezel en wagen is trouwens.

dgub0tuTT8El-RurYuQ0k0bnSUWQk0p2-ZDrZ5GqCID9u6BM63bmlf1f8SHQCFdKkZRS00Nns3V397OFcnzLUCSBTVWwvwUee9D5N2yVuoks5hVg3ploohNANIMEz5JTQthFFd-YkR-fiyey5DX6p0s

8wzD_kZPY5hBTI7rQdmKMEw8--cwKBZmRqnq-w6tBqYde0a9VOngdYQfp4KmLiPyqbDR_zhv105UBtNC0CRfHTlNSulYEyXj8oSa-3F_cilcAc3KPZFe95rX4mZs5DssPyjcs2vB5Ba_hSPoTqBgFZA



Na verloop van tijd moeten we weer eens tanken. We zitten hier op zo’n 60 km van Agadir, dus we hoeven niet ver meer. Het is dan ook wel al negen uur. Aangezien we nog geen hotel geregeld hebben, scroll ik nog even door Booking.com. Het valt al gelijk op dat het veel scheelt om net buiten de stad iets te zoeken. Aangezien we hier toch niet voor de stad zijn, gaan we hier ook voor.

Aangezien we hier dicht bij een grotere stad komen, zouden we de snelweg kunnen pakken. Echter, omdat we niet al te hard willen rijden vanwege de ketting, kiezen we de parallelweg. Zo tokkelen we rustig richting, goed voor het verbruik ook trouwens. De afgelopen tank haalde ik dik 1 op 27.

Wanneer we in Agadir zijn, rijden we direct de drukte in. Echt een wereld van verschil t.o.v. wat we de afgelopen week ervaren hebben. Niet veel later zien we een groot winkelcentrum en we besluiten hier nog even te stoppen. We hebben vanavond natuurlijk nog niks gegeten. Terwijl TT bij de motoren blijft, ga ik naar binnen. Het blijkt een gigantische winkel te zijn en ik val hier duidelijk op. Met motorkleding en mijn crosslaarzen aan loop ik door de winkel op zoek naar iets te eten. Overal wordt ik aangekeken. Absoluut niet onvriendelijk, in tegendeel zelfs, ik krijg regelmatig een glimlach terug. Toch voelt het een tikkeltje raar. Ze zullen die buitenlanders ook niet meer gewend zijn zo vlak nadat de grenzen open zijn gegaan. Het brood ligt natuurlijk weggestopt in een verre hoek van de winkel, waardoor ik inmiddels overal al ben geweest.

Als we aan de andere kant de stad weer uit rijden is het nog maar een paar kilometer naar het hotel. Deze blijkt direct aan een tankstation te liggen. Na even te zoeken naar waar we kunnen parkeren, besluiten we pal naast de ingang te gaan staan.

Alhoewel we geboekt hebben, blijkt onze kamer nog niet klaar te zijn. Na de reservering getoond te hebben, wordt de poetsvrouw opgetrommeld. Die heeft er duidelijk geen zin in. Na wat gekibbel met de receptioniste gaat ze dan toch maar onze kamer klaar maken. Uiteraard moeten wij hierdoor even wachten.

Als we de kamer dan eindelijk hebben, proberen we de tv werkend te krijgen. Vandaag er namelijk kwalificatie van de Formule 1 en die willen we toch eventjes bekijken. Uiteraard lukt dit niet en vallen we maar terug op het telefoonscherm, kan ook.

Terwijl we F1 aan het kijken zijn wordt er nog op de deur geklopt, of we de motoren konden verplaatsen. Het is inmiddels kwart voor twaalf en TT heeft er echt geen zin meer in, maar ik ga toch maar even kijken wat er aan de hand is. Beneden staat een man met zijn twee dochters van een jaar of tien oud. Hij geeft aan het erg gaaf te vinden dat we hier met de motor zijn. Hij verteld dat hij de eigenaar is van het tankstation en dat we de motoren wel voor het hokje van de nachtwacht mogen parkeren, staan ze toch ietsjes veiliger.

Eén van de dochters wil heel graag achterop. Ik zit al op de motor van TT terwijl ik slippers aan heb en maar aan één kant met mijn tenen aan de grond kom. Ik twijfel even of dat wel zo handig is. Toch maar ja gezegd en kan het gelukkig nog net een beetje recht houden. Zegt die vader nog eens tegen zijn dochter dat ze zich goed vast moet houden. Ze luistert goed en grijpt zich ineens met een behoorlijke kracht om mijn buik. Vallen zal ze in ieder geval niet. Het kleine stukje rijden vind ze helemaal geweldig.

Dan nog mijn motor. Als ik er al op zit, kijkt ze mij vragend aan of ze niet nog een keertje achterop mag. Dus ik doe het voetensteuntje omlaag en uiteraard is ze maar al te blij. Nog even poseren voor de foto, klein stukje rijden en dan is het weer goed. Wat de simpele dingen anderen toch blij kunnen maken,, heerlijk

Toch een mooie afsluiter van de dag, zij blij en wij blij. Snel terug naar de kamer en dan is het toch eindelijk tijd om naar bed te gaan. Dat was me weer een dag zeg.
 
Laatst bewerkt:
Wanneer we een auto inhalen, hoor ik TT ineens roepen dat we moeten stoppen. Zijn ketting blijkt eraf gelopen te zijn en zit klem tussen het voorste tandwiel en het blok.
Gelukkig geen schade. Dit kan zomaar eindigen met een gat in het blok.
Een ketting geleider (net voor het achtertandwiel) kan voorkomen dat de ketting eraf loopt.

Mooi verhaal en avontuur
 
Leuk om te lezen, zelf hoop ik ergens in April richting Marokko te gaan, dus ga dit eens goed doorlezen. Leuk dat je de tijd/moeite neemt om je avontuur te delen.
 
DAG 11
Begin:
Agadir
Eind: Agadir
Landen: Marokko
Gereden tijd: 5.47 uur
Gereden afstand: 238 km
Maximale hoogte: 150 m
Minimale hoogte: -3 m
Hoogteverschil: 2508 m
Gemiddelde snelheid: 41.2 km/h
R9pt--l2cgmMZbKTk-i_ZRPwWhevEGwDzhi-wGnoWS_aw3A228FSg8LJff2UsZvzadtlx3xC_3QqqXkX0rvfG_9WYVfi2x5IMBxLMvo33CLNkHS5lWSTg40LL0YLpG1psuSq1zoQiXOcVavq0X4iBmg


Terwijl ik nog half lig te slapen, probeert TT al rond te bellen voor een ketting. Al snel is het duidelijk dat dat op zijn vroegst morgen pas gaat lukken. Dat wordt dus nog een nachtje extra in dit hotel.

We hebben het er even over wat we gaan doen vandaag. Vanwege de ketting wil TT niet gaan rijden, maar gezien we twee dagen geleden al een rustdag hadden wil ik toch graag een rondje rijden.

Hier langs de kust naar het zuiden loopt een van de offroad routes die we thuis genoteerd hadden. Die ga ik vandaag alleen rijden. We besluiten dat als het de moeite waard is, we die morgen na het vervangen van de ketting alsnog kunnen doen. TT gaat zich vandaag vermaken met een wandeling hier in de omgeving.

Buiten probeer ik toch nog even navraag te doen of er niet toch ergens een ketting te regelen is. In mijn beste Frans probeer ik uit te leggen wat er mis is met de ketting en of er niet iets open is. Helaas wordt er bevestigd wat we vanmorgen al dachten, we moeten wachten tot morgen.

1CTLQvJnsSzKm9Y64RY1FV7gNxI5kW14NQDLfH_1jM5ObpWgjn1IaEj0o3pCOO123KM7ls8qxpkT6NV4JzaQgFJWNUS4hTG1VZpq1o1gzityCPJjnhHosfCvWrc01C2ytOM1Cj7tu9Zrlzyl8iQTevo



Allereerst rij ik nog langs de Carrefour om alvast een lunch te scoren. Gelukkig weet ik nu al precies waar ik moet zijn, dus ben snel weer weg.

Met de navigatie aan rij ik naar het beginpunt van de route. Al snel ben ik er. De route van vandaag loopt volledig parallel aan de zee. Dat is goed te merken, want ik ben nog geen 10 meter van het asfalt af of ik rij al door het losse duinzand.

Hier moet ik duidelijk weer even handig in worden. De eerste 100 meter gaan dan ook langzaam en klungelig. Ik weet dat losse zand het gemakkelijkst is met een beetje snelheid, maar het blijkt toch wel erg lastig om überhaupt op snelheid te komen.

Daarnaast heb je zelfs met snelheid behoorlijk last van de sporen van anderen. Zo maak je gemakkelijk een zwieper, vertraag je en sta je ineens stil. Gelukkig ga ik niet op mijn bek, maar ik weet nu al dat dat nog wel gaat gebeuren vandaag. Eerst maar even een foto van hoe de motor er bij staat.

Tf1oelQBIyjNiedVmP7Ym6r4yDb_xI0xbLiS7XldxJYZtlhFw0Jih1-wxZYpQ75Mkal9KMUT5-sX1ip0t2lLdTDgp0R-VF0aGDyJMSyODdmLNIoi2qBzJoBH5YznRywxwN0q4DVojjRY_U-Ihx9O61s

KDWVH2vrgC923zclW075VtpWn1wzOelmjlIC7edU69MycbRP9a9_3odIh9O4hVo351fTJ5JZSBHTRoXehcd_B4bJq1Rcu6rArm4-qHBTW40psggJ31rUw38rpCMEHZyQkUmY-F_asqi3EakNBpdO5Y4



Na een tijdje klungelen, wordt ik er toch een stuk handiger in. Ik ga soms echt alle kanten op door de sporen, maar weet inmiddels een redelijk tempo te rijden. Omdat ik mij er wel bewust van ben dat ik hier helemaal alleen ben, probeer ik het tempo wel enigszins te beperken. Een harde smakker kan ik hier namelijk echt niet gebruiken.

Toch zijn er hier nog behoorlijk veel mensen in de buurt. Ik vermoed vooral vissers en mensen die een dagje uit hebben hier. Ook rij ik hier nog wel degelijk over een pad, een pad dat overigens verrassend goed overeen komt met wat ik in de navigatie heb staan. Ik dacht altijd dat de duinen van dag tot dag anders kunnen zijn. Alhoewel dit misschien ook geen echte duinen zijn.

Het rijden door het zand vereist echt een enorme fysieke inspanning en concentratie. Ik ben constant bezig met vooruit denken wat de gemakkelijkste lijn is om te rijden en ik ben constant aan het worstelen met een machine van 200 kg. Wanneer ik mijn concentratie eventjes verlies, blijkt mijn voorspelling van eerder al uit te komen. Nu is het een zwieper, vertragen en onverwacht snel afstappen. Uiteraard moet er eerst even een foto worden gemaakt.

hgDmzfUVFeB5rTsHQYGwc1ftbArX43OQbUoqL5fuKG06jJZniCUQk6ZH7QEihcyNTyo-7EAjg855JQJgsVAAxR-V_7kVYG8fUh7_U3M_I5W5RBZSkpwLrJ9WK4hfTMtOCEWg3ejJ-DVCujWvCumxCMQ



Gelukkig heb ik nooit zoveel moeite met het optillen van de motor. Ik pak hem gewoon laag bij de crash bars en het frame, dan met mijn borst tegen de tank til ik hem zo op. Dat moet je natuurlijk ook wel kunnen als je dit soort dingen in je eentje gaat doen.

Vervolgens laat ik mijzelf even tot rust komen. Alhoewel het hier met 25 graden relatief koel is t.o.v. in de woestijn, zweet ik alsnog als behoorlijk vanwege de inspanning. Het is wel duidelijk dat we dit niet met koffers moeten gaan rijden.

Terwijl ik mijn weg weer vervolg, probeer ik ook te genieten van de omgeving. Zelfs toen we echt de woestijn bij Merzouga in trokken, reden we niet door zulke grote stukken los zand. Daarnaast rij je hier direct aan de kust.

Na een tiental kilometers maak ik een klein foutje, waardoor ik weer op mijn bek ga. Ditmaal iets harder dan ik normaal doe. Gelukkig is het zand lekker zacht en heb ik nergens last van. Ook de motor lijkt helemaal oké. Mooi, dan kunnen we weer verder.

Op een gegeven moment beginnen de sporen en paden steeds meer te verdwijnen. Ook begint het er steeds meer op te lijken dat ik echt de duinen in rij. Het wordt steeds moeilijker om mijn snelheid vast te houden. Tot ik uiteindelijk echt niet meer verder kom.

Ds9BD76PJeNekpnr4wqH9A83dbUAWAkbMv77H67vQL-xuIwSTjJEcNw76aqXbB7kTw_PUvl7hiugCofbDPCdaBuUTGI0_nWhZPxq3eBPs9zYk_eBgMCrn31oACru0mm9Li9O26IAk0x7nU1KqIr6wLo



Zo met het achterwiel ingegraven gaat het hem natuurlijk ook niet worden. Dan maar de motor op zijn kant leggen en uit het gat slepen. Dan komt er ineens een man aan lopen. Het is iets dat mij wel vaker op valt hier in Marokko. Je komt overal en op de meest willekeurige en afgelegen plekken alsnog mensen tegen. Hij helpt mij even met de motor verslepen en wijst dat ik maar beter terug kan gaan. Als ik dan ook nog op de gps kijk, blijk ik een aantal kilometer terug al verkeerd te zijn gereden. Door de concentratie op het rijden, heb ik de navigatie al een tijdje niet in de gaten gehouden. Veel keuze was er dan ook niet om anders te rijden, maar ik heb er dan toch eentje gemist.

Dit is niet de eerste keer dat ik fout rij. Dit komt echter ook doordat we op de navigatie alleen maar een lijntje hebben om te volgen. Ik moet dus actief bezig zijn met de route om niet verkeerd te rijden.

Nadat ik terug ben gereden zie ik inderdaad de kleine afslag die ik eerder voorbij ben gereden. Ach Ja, heb ik toch even in de duinen gereden en bevestigd dat dat met een 200 kg adventure motor eigenlijk geen doen is.

Weer een uur later kom ik ineens echt langs de kust. Ik had eigenlijk niet verwacht dat die er hier zo uit zou zien. Had meer iets verwacht van duinen die geleidelijk overlopen in de zee. Een bijzonder gezicht zo.

7xNwjEnssqgts8gvhlJ_V3RWUZKzObUicSceqA2YAhhjbAGGA4Scs-OkAUGlSwIWs9pnCup3FI8lKUOL0pXIBq4zUk-HThDzqL_beY_fz-9UxyzMtoZVWImQUFIFd9vmJsnSDjYzXXIzdHj4JwZIpmA



Inmiddels begin ik ook aan het einde te komen van de uitgestippelde route. Niet veel later, om 20 voor 4 stuur ik TT een berichtje dat ik terug naar het hotel kom. TT vraagt of ik voordat ik naar het hotel kom nog even langs de Carrefour kan rijden. Het is slechts een ruim uur rijden naar de Carrefour, wat mij erg mee valt eigenlijk. Het is hier ook nog steeds erg leeg, dus kan ook lekker door rijden.

Bij de Carrefour bedenk ik mij dat ik nog niet geluncht had. Die heb ik dus ook voor niks meegenomen. Terwijl mijn maag goed rammelt, eet ik de lunch snel even op. Terwijl ik dat doe, loop ik ook gelijk een rondje om de motor. Bij het olielek van de dynamokap, zie ik dat het een mooie massa is geworden van olie en zand. Hopelijk dicht dat een beetje af. Dan zie ik wederom scheuren in mijn kofferrekje. Op plaatsen die al gelast zijn en ook op nieuwe plaatsen. Het is duidelijk dat de beslissing om alvast een nieuwe te bestellen de juiste is.

Nadat ik weer even het e.e.a. heb gekocht bij de Carrefour, rij ik snel terug naar het hotel. Eerst even douchen en dan kunnen we de Formule 1 race gaan bekijken.

Na de race hebben we het er over wat het plan gaat worden voor de rest van onze vakantie. Het is duidelijk dat we zeker met koffers niet de route gaan rijden hier langs de kust. Echter willen we niet nóg een dag in dit hotel verblijven. Daarnaast hadden we nog een andere offroad route gepland staan die we eigenlijk gisteren wilden rijden. Echter is deze nog veel verder richting het zuiden. Dat gaan we niet meer fatsoenlijk halen, dus die route valt ook af. We besluiten dat we de waterval bij Ouzoud willen bezoeken en dat we onderweg proberen even door Marrakesh te rijden. De dag erna nog zo snel mogelijk richting Spanje, zodat we Gibraltar nog kunnen bezoeken en nog door de omgeving daar kunnen rijden.

Eerst moeten we natuurlijk zorgen dat de ketting gemaakt wordt en ga ik proberen mijn kofferrekje wederom op te lappen. Genoeg op de planning voor morgen dus.
 
DAG 12
Begin:
Agadir
Eind: Ouzoud
Landen: Marokko
Gereden tijd: 6.45 uur
Gereden afstand: 429 km
Maximale hoogte: 1313 m
Minimale hoogte: 13 m
Hoogteverschil: 4984 m
Gemiddelde snelheid: 63.6 km/h
fNBvKWqqAUUJdo4l6OyznS6LserVdrFV4A55CW1y3n1EaNFtXWPaInOjF_OWUWfXMgjgjGK07pmYwe93q3ukjzaMl4xBABtBbj2LJrUrpI3bxqPpm9pib7lgE2IybV-Yu0o_cM4X9eGD1c7SiDFkHXI


Vanochtend begint het met een zoektocht naar de Yamaha dealer. Dat blijkt nog lastiger dan gedacht. Het eerste adres dat we gevonden hadden blijkt leegstaand te zijn. Het tweede adres blijkt behoorlijk verstopt te zijn door wegwerkzaamheden. We zoeken even hoe we er het handigst kunnen komen en besluiten uiteindelijk gewoon het stoeprandje op te rijden en de stoep te gebruiken. Recht voor de deur zetten we de motoren neer en TT gaat naar binnen.

Na een minuut of tien komt hij weer naar buiten. Ze blijken hier niets op voorraad te hebben, maar hij heeft wel een ander adresje gekregen om te proberen. Denkend aan mijn kofferrekje loop ik ook nog even naar binnen. Ik vraag of ze niet iets van metalen buisjes over hebben en slangklemmen. Ook dit hebben ze niet, maar ook ik krijg een adresje.

Mijn adresje is onderweg van TT zijn adresje. Ik loop naar binnen en zie een grote balie over de volledige breedte van de winkel met een aanzienlijk magazijn er achter. Na even in de rij gewacht te hebben, ben ik aan de beurt. Nu kan ik met mijn gebrekkige Frans uit proberen te leggen wat ik nodig heb. Ik besluit daarom maar even een paar plaatjes te pakken van de Gamma website. Dat werkt goed en ze geven aan de slangklemmen zo te hebben. Voor het metalen buisje is het iets lastiger, maar uiteindelijk nemen ze mij gewoon mee het magazijn in. Hier kan ik meteen even de maat slangklemmen kiezen. Daarna op zoek naar een metalen buisje. Uiteindelijk zie ik stukken draadeind liggen. Ik vraag of ik hier een stukje van mag hebben. Nee, ik moet minimaal een stuk van 1 meter kopen. Ik vraag of ze het dan niet in stukken kunnen zagen van 20 centimeter. Dat gaat wel lukken zeggen ze. Mooi, zo heb ik voor een euro of zeven wat materiaal om te proberen mijn kofferrekje te repareren.

Vervolgens rijden we naar de garage die hier niet veel verder vandaan ligt. Hier vraagt TT of ze een kettingset hebben voor hem en we hebben geluk, ze hebben er inderdaad eentje liggen. Origineel Yamaha zelfs. De prijs echter, valt behoorlijk tegen met dik €200. Echter, hebben we weinig keus en TT gaat akkoord.

Terwijl de monteurs gelijk beginnen met de ketting, probeer ik mijn kofferrekje enigszins te repareren. Dit lukt nog aardig en het voelt allemaal weer een stuk steviger aan.

y5UANAZmSKzz5a8dAHvgMTHjh1t9K3mB2w3rlSqKoWwMrtPcXaGJ7ryHivTRWfg4bqVZYBMKtc9K16CxmzON29N-DRPheZSX_CP4exTY68_KetO9muTagnRVV6OQkKcNqorGHda5g-kFy8gc1x_gSWM

mCdxaDlTlpqtCk7Kn7N6WFLdLTM7xL8kjUE7hdDIcLFv3lSYywdG6iWYLar7RNMXsZ3D9iWErLd9oa3y2TKo75kTwr9GVyT4i3gazKvkenfyee1_95baq-oJnd7GwUuysPFwTXflPvjAzme2pWVt0KU



Bij TT zijn motor hebben ze inmiddels het volgende probleem gevonden. De wiellagers blijken ook redelijk aan gort te zijn. Gelukkig hebben ze ook die op voorraad en kunnen ze die gelijk meepakken. Uiteraard gaat de prijs daarmee opnieuw omhoog. Inmiddels kunnen we ook wel zien dat het er af vliegen van de ketting met een enorme kracht moet zijn gegaan. Eén van de tandjes van het voorste tandwiel is namelijk afgebroken. Echter ziet die er verder nog wel aardig uit, die had anders nog wel even leven gehad. Blijkbaar is het dan toch de ketting zelf die te ver is uitgerekt. Die is dan ook al 30.000 kilometer oud, dus het was eigenlijk ook wel een beetje te verwachten.

Het erge is ook nog eens dat TT de nieuwe set thuis al klaar heeft liggen om na de vakantie te vervangen. Voortaan misschien toch maar van tevoren vervangen, maar ik moet ook niks zeggen natuurlijk met mijn kofferrekje.

unnpK7HO3xXb42Y8wPXhKObme7wx-pHnFBqBuwRhte9XumTVRiBoo__pX1uniD1e_uOnhEOUJvzCvdjlBK2-YsjR-UhS0TXAjiogNdXwmIECrWDCJFFYpmjeVn9P1N_RQkxVjFOTO4H9NTUORQ2CgiU

bNfNlopHKGAugo2ngD3xaQuaTnti1MluOOFfx4p8LLbc74lAtZpT8eKCoxVT__9oleGwAAt-RFs1EzUCESjWeWGgchdj_tEqPdMdg4yMiKGStwZqXV3BMf3Wv_W8GAW7lgpDuiOS6KOdG3pWYl41ZlU



Nu TT zijn motor weer gemaakt is, rijden we nog één laatste keer langs de Carrefour. Ditmaal om een lunch te scoren. Het is inmiddels namelijk alweer middag geworden. We halen binnen elk iets te eten, wat we op de parkeerplaats naar binnen werken. Wanneer TT op een stoeprandje wil gaan zitten, horen we ineens iets scheuren. Ja hoor, daar scheurt die dan uit zijn broek.

JrB4PwbDsbGRFWI1tk0H9fuEKOngckNu4468XXJkYr2Gm9G5cgjZxBzx7YsJ55OCEwC1BdsBVi0GSSyoRA85b3JcAHSIKc8tNjsnZLmlGvBpMt8wTM7nxdOVumQmmPwl_F49PQ07vey0Cu9LcRbqWBQ



Na dit fiasco is het dan toch eens tijd om te vertrekken. Buiten Agadir draaien we de snelweg op richting Marrakesh. Met enige regelmaat rijden we een colonne van veel te zwaar beladen vrachtwagentjes voorbij. Wanneer het steil omhoog gaat, rijden dezen natuurlijk ook nog eens gevaarlijk langzaam. Gelukkig houden ze behoorlijk goed hun baan. Veel haast lijken ze in ieder geval niet te hebben. Ook komen we eens in de zoveel tijd langs een tolpoortje waar we dan maar weer moeten proberen te betalen met cash. Toch een stuk lomper dan de credit card bij de péage in Frankrijk als je op de motor zit.

Na een tijdje lekker door te kunnen tuffen, komen we bij een stukje met wegwerkzaamheden. Dit zorgt ook gelijk voor filevorming. Normaal op de motor niet zo’n probleem, maar door de wegwerkzaamheden kom je er nu gewoon echt niet langs. Er zit niks anders op dan rustig aansluiten. Hier begint de temperatuur wel erg op te lopen, ik lees 47 graden af. Ja dat is behoorlijk zweten inderdaad. Gelukkig duurt de file niet al te lang en koelt het ook snel ietsjes af.

eHsY1sn6EvJqhSQdD5QOhQsztEX_V7FkGnUZxHe3Vdv3H1DFUm4jD4ElfEu51ndS1t7SWLaIVYb_7Ws3Z7xEozNf2k4vY4o38CfmyCQjQX1eH3XLU9jEx-lIVFyY1atIUHU2IRq_3K0RD925thx2epk



Na weer een aardig stuk gereden te hebben, voelt het alsof er een klein steentje tegen mijn nek vliegt. Zelfs na een kwartier steekt het nog behoorlijk. Bij de eerstvolgende mogelijkheid wil ik dan toch even stoppen. Het blijkt geen steentje te zijn geweest, maar ik ben gestoken. Dat verklaard in ieder geval waarom het zo blijft steken.

Het is een behoorlijk vervelende, dus ik smeer er even een zalfje op. Daarna dan toch maar even een buff om de nek, dan zal het zich in ieder geval niet herhalen. Aangezien we toch bij een tankstation staan, gooien we ook gelijk de tank vol. Hebben we dat ook weer gehad.

Wanneer we in de buurt zijn van Marrakesh, kunnen we eindelijk de snelweg af draaien. Alleen blijkt TT hier nog enige moeite mee te hebben. Na wat geklooi bij het tolpoortje mag ook hij dan eindelijk de snelweg af.

Marrakesh is echt een drukke stad. We moeten goed opletten voor het overige verkeer en waar we überhaupt heen rijden. Dat laatste valt nog niet mee, aangezien we helemaal geen plan hebben van wat we willen zien hier. We besluiten maar te proberen de stad volledig te doorkruisen.

Op een gegeven moment rijden we ineens langs (volgens mij) een van de paleizen door een erg smal straatje. Leuk om gezien te hebben, kunnen we nu weer proberen de stad uit te komen. Dit valt nog niet mee en al snel rijden we compleet verkeerd. De navigatie wil dat we keren, maar daar heb ik weinig zin in. Ik pak de volgende afslag wel en dan komen we er ook wel. Dit blijkt toch wel een aardige omweg te zijn, hadden we toch beter kunnen keren. Ach het is vakantie he.

We vervolgen onze weg tot we rond een uur of zes trek beginnen te krijgen. Wanneer we een marktje zien met kleine restaurantjes, besluiten we te stoppen en iets te bestellen. TT krijgt ze zo ver om iets vegetarisch klaar te maken, ik ga gewoon iets krijgen. Het blijkt een behoorlijke lading te zijn, van voornamelijk aardappelen. Het smaakt ook nog eens prima.

Tijdens het eten scroll ik ook weer even door Booking.com en vind een klein hotel direct in Ouzoud. Dit is het plaatsje waar de waterval is die we willen bezoeken.

8tbfT0N1HezBJ8w-d6ZnB0CSH9gPlYlWTfj81rhOe6ImE9dctGWsUVrkbnTy0Gpl3GBvicSNA8N2kgTZ5KJQkxP4YeofGX6-BMvEa0J5-ibL96NRxrAdmrgbul4JYNSNqoGoFF5AJFzm0SUTS5LyW7s



Na het eten blijkt dat we ook nog moeten betalen voor het parkeren. Niet aan het restaurant, maar aan een gast met een fluoriserend hesje die zegt van de markt hier te zijn. Ik geloof er eigenlijk helemaal niks van, maar TT tovert al wat geld tevoorschijn. Het is dan ook niet veel wat ze vragen.

Na het plaatsje draaien we dan eindelijk weer een iets minder grote weg op. In het begin is het nog steeds behoorlijk recht toe recht aan, maar na een tijdje komen er weer een paar mooie bochten aan. Echter wat ook op begint te vallen is dat de lucht steeds donkerder wordt. Daarnaast lijkt de weg ook nat te zijn. We zullen toch geen regen krijgen hier in Marokko he?

BS-SUhUwasOgzQ0-T4I0BiYizQQvJ5_3NAIW3Hd7o5j-YbFHBidtMhPEcss-rz-JaMAVzW_laS6Av45iwFl0aQgna_1p2W2i0PJPGRs8moBr1VHYKiZ4BFPE_lPMxL0Z3QnKr-o0idlBjlTfSmO9QEU



Het lijkt alsof we er achteraan rijden, voorlopig nog goed nieuws voor ons dus. Wanneer we op een steil stukje achter een vrachtwagentje komen die rokend met een gangetje van 10 km/h naar boven rijdt, besluit ik dat ik bij de eerste kans er voorbij ga. Op de motor is dat natuurlijk ook goed te doen, je hebt maar weinig meters nodig met zo’n acceleratievermogen. Vlotjes passeer ik en ook TT komt mee.

Ik had alleen nog ietsjes verder door moeten kijken, want een dikke kilometer later rijden we de bekende politiecontrolepost in. Ditmaal mogen we alleen niet doorrijden. Ze hadden goed door dat we zojuist over een doorgetrokken streep zijn gegaan en daarvoor moeten we natuurlijk goed op onze kop krijgen.

Het zijn hier twee agenten die ons aanspreken, eentje is duidelijk de meerdere van de junior. Senior is nog even bezig met ander verkeer dus het gesprek begint met junior. Ik leg hem uit dat de vrachtauto zo enorm langzaam reed en ook nog eens behoorlijk rookte dat we er toch maar aan voorbij waren gegaan. Uitleggend dat dit met de motor natuurlijk vrij gemakkelijk kan. Junior begrijpt dit ook wel en geeft aan ons wel te willen laten gaan met een waarschuwing, maar dat senior daar niet mee akkoord zal gaan.

Als senior er dan bij komt, wordt ik aan de arm meegenomen naar het midden van de weg en krijg ik een hele preek over hoe gevaarlijk het wel niet is. Uiteraard blijf ik zo beleefd mogelijk, geef aan hem te begrijpen en bied mijn excuses aan. Helaas is dit inderdaad niet genoeg om aan een boete te ontkomen, maar blijkbaar wel genoeg dat we samen één boete mogen delen. Omdat ik voorop reed, komt die dan wel op mijn naam. Je zult mij er niet over horen klagen natuurlijk, dus snel ga ik akkoord.

Het blijkt een boete te zijn van €40. Dan hebben we toch geluk dat we hem mogen splitsen, want veel meer dan dat krijgen we ook echt niet meer bij elkaar geraapt.

-wRvoCZsMeMlAMnNdZduQ7dt_j_Q8sNtfGZ2BhpYo--zuojVMySRBg_Ic5hppzRmqxGxaaa05PU7pUIvhp3rOG279c_hfCkIeH4xWCCWdTrcMZeC1mUil435JW5qMRiTdXCjW8P47CD8Jz6MZGlym_Y



Na die tegen en gelijk ook meevaller, mogen we weer door. Het heeft natuurlijk nog behoorlijk wat tijd gekost en het begint inmiddels dan ook al te schemeren. Bij een mooi uitzicht stoppen we nog even voor wat fotootjes.

W-oNp_LYgZSLUuTukkb61v-Je2AUYJTUg4ukddDaVt-hch6uWe6wr8RMABgWMY2bkxOBMXRrktRaZ84LfBTL-NlV_fjNsowr_zAIVZoUBGicAH03k6vjcdzftigMz9y-LxLXAkPTpsR2U9FBgBiuKyg



Als het inmiddels donker is komen we eindelijk aan in Ouzoud. Echter, worden we hier tegen gehouden door een politieagent. De weg die we volgens de navigatie in moeten, mogen we niet in. Ik leg uit welk hotel we proberen te vinden en hij stuurt ons een weggetje in. Na een paar 100 meter loopt dit ineens dood, hmm niet handig.

Na wat zoekwerk op Google Maps, blijkt het hotel hier rechts onder het pad te liggen. Ook is hier een trap die daar heen lijkt te gaan. Terwijl ik even op speurtocht ga, blijft TT bij de motoren. Het hotel blijkt inderdaad hier te zijn. Ik spreek de eigenaar en vraag of we de motoren daar boven moeten laten staan. Dat hoeft gelukkig niet, ze mogen hier gewoon op het terras gezet worden. Ik geef aan dat een agent ons net tegen hield en vraag hoe we hier dan met de motor moeten komen. Hij zegt dat zijn zoon wel even mee zal kopen.

Hij gaat bij TT achterop en samen rijden we terug naar het begin van het pad. Na een korte discussie met de agent mogen we dan toch door, goed geregeld. Dan blijkt waarom we niet doorgelaten werden, het is hier een smal voetgangersgebied met aan beide zijden winkeltjes en restaurantjes. We worden dan ook vreemd aangekeken als we er door komen.

Na zo’n 100 meter, komen we bij een trap met aan de zijkant een smal stukje waar we met de motor overeen zouden moeten. Ik twijfel even of dit wel zo handig is, maar TT gaat er al voor. Nog geen meter later raakt hij met het stuur net een boompje en dan is er geen houden meer aan natuurlijk. Snel komen er een paar bijstanders aangerend en hebben we de motor binnen no-time weer rechtop staan. Er lijkt niet echt iets kapot te zijn gegaan, misschien weer een extra deuk in de koffer.

mUcdmo5STJ4n-mnzD5NrnHKYaDTh6Os-YwO2gG8eAm7cjzTA_7EacSPQCJXmfvBp-I6ePl-MQIs2vRzrcsR0TZyZ2b5ULevD8H3TwrtTYOJlhGQ0OkMBPaqFNUNt8R2aod-1W00Z6QjdrRncD7xtzcQ

4BYpUWO77cx0QI-imWi7PF2y7xQ6RfBdtYOXJMB_hvPVmTXwS4Me9HZ7N6Dal--ub6H9zpi5uwuH8ut4sXBuC2tcnzXAGIPojBa31_Knpq79p-Sx5s7-8Ui2nPAJ_o6o9ggzKIkQ3-z497nuyRFCiqM



Gelukkig ligt het hotel direct onder het trappetje en kunnen we dan eindelijk even bijkomen van de lange dag. Terwijl TT even op bed gaat relaxen, ga ik beneden nog even praten met de hoteleigenaar. Zo weet ik ook dat we morgen direct vanuit het hotel naar de waterval kunnen lopen. Het complete wandelgebied hier bestaat uit trappetjes naar beneden, waar de waterval is. Veel verder waren we dus ook echt niet gekomen met de motor. Als ik terugkom op de kamer hebben we het er nog even over wat we morgen doen. Eerst uiteraard de waterval bekijken, daarna willen we proberen het te schoppen tot Ceuta. Dat is met 700 km een lange dag, maar we hebben eigenlijk ook niet iets dat we nog willen zien hier. Het is dus de bedoeling dat dit ons laatste nachtje in Marokko is.
 
Mooi verhaal

Ik heb nog nooit zo'n versleten voortandwiel gezien .|(|(...
Dit kan toch niet van die paar dagen zo erg versleten zijn ? .
Verkeerde zuinigheid. 30000km is al erg veel voor een set.
Nu kan hij er weer 60000 km tegenaan ( met zijn set thuis erbij) .:]

Ik heb zelf ook wel zo'n fout gemaakt met een achterband.:Y Voor de vakantie dacht ik dat ie nog wel 2 a 3000 km aan kon.
Tja het slijtage patroon is in het Zwartewoud toch echt anders dan thuis ww verkeer.
Kortom ik kwam thuis met een achterband waar het canvas bijna te zien was. Tot op de draad versleten. In de regen was dat geen pretje en nam het mij voor dat dit niet meer moet gebeuren.
Dus voor een vakantie kijk ik erg kritisch naar de staat van mijn banden en ketting. Aldoende leert men he
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan Onderaan