Reisverslag 2022: Zwitserland & Frankrijk (incl. video's)

[Kars]

Snel naar een nieuw deel? Klik hieronder!
Inleiding
Proloog
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13

Filmpjes (voor het betere TL;DR werk):
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Deel 7
Deel 8

Inleiding

We (@Kars en @Miramini) waren al een tijdje van plan om weer eens echt met de motor op vakantie te gaan. Vorig jaar zijn we nog wel een weekje naar de Vogezen geweest, maar toen hadden we de motoren op de aanhanger. De plannen waren al in grote lijnen uitgezet, we hebben twee weken vakantie opgenomen in eind juni/begin juli en willen richting de (Franse) Alpen. Maar veel verder dan dat waren we nog niet... OK, we gaan kamperen, dus alle kampeer-meuk moest grotendeels nog worden aangeschaft en, niet onbelangrijk, goed op de motor passen.
Ik neem jullie dan ook mee in het pré-vakantie proces want voorpret is natuurlijk ook leuk. Wellicht kan het iemand helpen die ook graag met de motor wil kamperen (al is daar natuurlijk ook een apart topic voor). Maar goed, daar komt ‘ie!

Onderdak:
Niet geheel onbelangrijk. We zijn met z’n tweeën, maar willen voldoende binnenruimte om ook onze spullen neer te kunnen plempen. Dus hebben we de keus gemaakt voor een driepersoons tent, de High Peak Ascoli 3.0. Deze viel op door zijn relatief kleine pakmaat en bescheiden gewicht, ondanks dat het een flink ding is. Ook heeft deze tent een luifeltje zodat je bij minder weer toch droog in de tent kan zitten. We hebben kleine opvouwstoeltjes en een oproltafel bij de Decathlon gescoord om in/bij de tent te zetten.

Slapen:
Wellicht net zo belangrijk. Na een dag sturen wil je ’s nachts goed slapen en daarom kozen we voor een Obelink Sleepwel 10 Duo slaapmat, een High Peak Redwood -3 slaapzak voor hem en een Vango Nitestar Alpha 450 voor haar. De keuze op deze set was vooral omdat we het liever te warm dan te koud hebben en het kan hoog in de Alpen nog best fris zijn ’s nachts. Hoewel de slaapmat groot is in afmeting, is het comfort erg hoog en isoleert deze goed.

Eten en drinken:
Bij Bever scoorde we een MSR Pocket Rocket 2 in de aanbieding, samen met 2 kleine MSR gasflesjes. Ideaal klein brandertje, alleen zonder piëzo-element dus wel even een aansteker meenemen.
We hadden nog een pannenset van de Blokker, dit is een aluminium set waarvan we de koekenpan en steelpan hebben meegenomen. Koffie zetten we met onze ViaMondo percolator.
Borden en bestek is allemaal redelijk eenvoudig en lichtgewicht, evenals de dubbelwandige RVS-mokken.

Bagage:
Op de BMW Scarver zit een origineel F650CS duo-pack softbag bagagesysteem, welke waterdicht is en waar we in ons geval de kleding en schoenen in doen. Kleding hebben we in vacuüm-zakken zitten, wat de pakmaat net iets prettiger maakt. We hebben daarvoor nog een mooi elektrisch pompje op de kop getikt, welke zowel blaast als zuigt. Blazen = matras, zuigen = kledingzakken.
De Yamaha TDM is voorzien van een driedelig Givi kofferset, maar deze vakantie gebruik ik alleen de zijkoffers. Op de top-plate gaat namelijk de slaapmat (in een Q-BAG rol). Op de buddy-zit komen de slaapzakken (in een Louis rol) en de tent. In de zijkoffers zit voornamelijk proviand, kookgerei en kleinmateriaal.

Foto en film:
We leggen het liefst onze hele trip vast. Miramini is vooral van de foto’s (en maakt fotoboeken) en ik ben van de filmpjes. We fotograferen onze trip met een iPhone 8 en een TCL 30. Beide telefoons maken mooie opnames, voldoende om hoge resolutie foto’s te maken om straks in het fotoboek te verwerken. Filmen doen we met een DJI Action 2 camera, een zeer compacte action-camera welke eenvoudig in gebruik is en desgewenst tot 4K met 120 fps kan opnemen. Ik heb ‘m standaard ingesteld op 2.7K resolutie en 60 frames per seconde. Dit is straks goed te renderen in 1440p met 60 fps.
Ook vanuit de lucht hebben we ondersteuning, ditmaal met onze DJI Spark. Het voordeel van de Spark is dat deze is voorzien van diverse sensoren en uitgebreide functies als ‘Active Track’. Opnemen gaat in 1080p (Full HD) en met 30fps.

 

[Kars]

Proloog: testovernachting in Ootmarsum (maart 2022)

Aantal kilometers: 108km
Weersverwachting: 10 graden

We twijfelde; moeten we niet een keer gaan test-kamperen in de buurt? Want op die manier kunnen we kijken wat we missen, of juist teveel meenemen. Ja, gaan we doen. Wanneer? In maart, want dan heb je nog frisse nachten en dat is ideaal om de slaapspullen te testen.
Zo gezegd, zo gedaan. We besluiten één overnachting te doen in de buurt van Ootmarsum. We plannen een mooie rit met tussenstopjes en proberen in de loop van de middag op de camping aan te komen.

22 maart is het dan zover. We rijden eind van de ochtend thuis weg en gaan langs Doetinchem richting Vorden. Mooie binnendoor-wegen kronkelen door het Achterhoekse landschap. Wat wonen we hier toch mooi! In Vorden drinken we een warme kop cappuccino met een stukje heerlijke taart (Hotel Bakker, aanrader) maar het is ondanks het zonnetje nog best frisjes. Het wordt niet warmer dan 10 graden vandaag. Vanuit Vorden rijden we via Lochem en Goor richting Delden en rijden we binnendoor over smalle landweggetjes door Twente richting Nutter.

Tegen 15.30 uur worden we warm welkom geheten in het campingrestaurant en mogen we een plekje uitkiezen op de nette en ruime camping. Uiteindelijk hebben we om 16.30 uur alles staan en gaan we nog even lekker in het zonnetje zitten voor de tent. We willen zelf ‘koken’ wat in dit geval betekent: instant pasta carbonara klaar maken. Maar hé, alles werkt en het gaat prima zo. Na het eten wassen we even af, springen we nog even onder de douche en besluiten we nog een drankje te doen in het campingrestaurant. Het is er gezellig druk, locals en (voornamelijk) camper-gasten zitten aan de bar en er wordt veel gelachen. Tegen 21.30 uur vinden we het wel welletjes en duiken we ons nest in.

Staat prima!

Dat wordt een top-maaltijd!

De nacht komen we uitstekend door! Het was koud, tegen het vriespunt aan, maar we hebben heerlijk geslapen. De slaapmat en slaapzakken zijn fantastisch.
We zetten koffie, pakken alles rustig in, rekenen af, bedanken de eigenaar en stappen op de motor. Het idee is een iets andere route naar huis, eerst richting Weerselo en dan richting Enschede.

We zijn nog geen 10 minuten onderweg en dan geheel onverwacht…

Aanrijding.

Op een gelijkwaardige kruising komt een auto van links. Ik minder vaart, kijk naar de auto en deze stopt. Mooi. Ik richt mijn blik weer naar voren maar zie de auto ineens optrekken en de kruising op rijden. Ik rem zo hard als ik kan maar kan de auto helaas niet ontwijken… Ik ga ‘m achter in de flank raken.

Het volgende moment sta ik naast mijn motor. Alsof ik zo ben afgestapt. Mijn TDM ligt op zijn zijkant op het asfalt. Ai, dat ziet er niet goed uit. Miramini heeft haar motor neergezet en vraagt eerst of ik zelf niks heb. Mijn duim bloedt een beetje, maar dat is het. Uit de auto stapt een hoogbejaarde man die compleet van de leg is. Hij krijgt geen woord uit zijn mond, maar nadat de rust is wedergekeerd geeft hij aan dat hij me totaal niet had gezien. Ik zat schijnbaar achter de A-stijl van zijn Nissan Patrol.

Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan, want achteraf besefte ik me dat ik hem eigenlijk ook niet zag. Ik heb de beste man dus nooit in de ogen kunnen kijken, iets waar ik eigenlijk altijd op bedacht ben. Maar goed, ik ben er gelukkig zeer goed vanaf gekomen.

Ai...

De motor? Mwah. Die zag er 10 minuten geleden toch beter uit. We zetten ‘m weer rechtop en het lijkt erop dat het stuur en de zijkoffer het meeste hebben opgevangen. De TDM wordt gestart en ik zet ‘m aan de kant. Oef, het stuur staat wel heel scheef. Verder functioneert alles zo op het eerste oog nog goed. Nadat we gegevens hebben uitgewisseld besluiten we rechtstreeks naar huis te rijden.

In Weerselo stoppen we. Eerst even bijkomen. Bij de koffie komen de emoties eruit. M’n lichaam voelt beurs, maar niet slecht. We rijden verder. Eenmaal thuis gekomen laden we de spullen af. Verzekering wordt gebeld, een afspraak bij de garage wordt gemaakt. Komt goed.

We sluiten deze twee dagen af met een gemengd gevoel. Maar hebben we ons doel bereikt? Ja, want we hebben een goed beeld gekregen van onze spullen. Tent opzetten? Easy. Koken op het gaspitje? Prima. Slapen? Heerlijk.

De nasleep van de aanrijding: Ik heb wat blauwe plekken op mijn benen en heb een paar dagen flinke spierpijn gehad. De TDM is helaas economisch totall loss. Veel kuipschade en een kromme voorvork. Ik besluit de motor weer op te knappen met tweedehands onderdelen want ik wil ‘m niet kwijt. Daarvoor is ‘ie simpelweg te goed en te mooi. Het is niet voor niets dat ik een laatste serie 850 heb gekocht, met goede onderhoudshistorie.

Fast-forward: De motor is weer helemaal good-to-go. In twee maanden tijd is alles gecheckt en in orde gemaakt.

Laat de vakantie maar komen!

 

[jaapst]

Ik volg, wil straks ook zodra het kan een lange roadtrip gaan maken.....
Kom maar door met de foto's + video's, en ook ben ik benieuwd naar de route ;-) Zwitserland is ook erg mooi.

 

[Kars]

Vakantie 2022

Dag 1 (zondag): ‘s-Heerenberg (Nederland) naar Reisdorf (Luxemburg)
Aantal kilometers: 345km
Weersverwachting: 35 graden

Het is zover, we kunnen vertrekken! Ons doel vandaag is om kalm aan richting de camping in Luxemburg te rijden. We hebben ons voorgenomen om rond 9.00 uur op de motor te zitten, en dat lukt. De motoren hebben we gisteren al bepakt en bezakt. Nadat we alles gedubbelcheckt hebben, rijden we om 9.14 uur weg om binnendoor via Kleve richting Goch te rijden. Daar draaien we de snelweg op en rijden we de 57 op richting Düsseldorf en daarna de 44 richting Aachen.

Volgepakt!

Onderweg pakken we natuurlijk even ons rustmomentje op een raststätte in de buurt van Grevenboich om koffie en een broodje bockworst naar binnen te werken, alsook een sanitaire stop te maken. Overigens zijn we net op tijd, want nadat we onze bestelling hebben ontvangen komt er een bus met Belgische bejaarden aan die allemaal naar het toilet moeten en allemaal koffie en een broodje bestellen.

Smakelijk!

Hup, tijd om op te stappen. Nog even een snelle check: bagage goed vast? Yep. Genoeg peut? Check. BRAVOK? In orde. Mooi, gas erop! We rijden door en besluiten net voor de Belgische grens om de snelweg af te gaan en richting Roetgen te rijden. Daar beginnen de mooie bochtige wegen en doorkruisen we een deel van de Eifel.

De zware overstromingen van vorig jaar hebben diepe sporen achter gelaten in dit gebied. Nog steeds wordt er met man en macht gewerkt aan wederopbouw van wegen, bruggen, huizen en gebouwen. Naast een rustig riviertje ligt puin en hout metershoog opgestapeld. We hebben allemaal de beelden wel gezien van hoe die rivier er een jaar geleden uitzag.

Ondanks dat we met intercom contact hebben met elkaar, blijft het hier even stil in de helm.

Net na Dahlem rijden we richting de Belgische grens. Sankt Vith ligt in de buurt, dat is altijd een mooi stukje rijden en ook hier stoppen we even. Tijd voor een heerlijke cappuccino met een flinke punt taart. Het is immers vakantie.

Taart-tijd!

Het kwik is de 30 graden-markering al een tijdje geleden gepasseerd, dus alle ventilatieritsen van de jassen gaan open voordat we weer in het zadel klimmen. We rijden de grens met Luxemburg over om via de 10 richting Vianden te gaan. Eén van onze favoriete wegen in Luxemburg. Mooie bochten en strak asfalt. Eenmaal door Vianden heen is het nog een klein stukje naar Reisdorf.

Na eerst verkeerd te hebben gereden (verkeerde camping, oepsie) rollen we om 15.30 uur camping De La Sûre op. We melden ons bij de balie en begeven ons naar de gereserveerde plek, helemaal aan het eind van de camping. Heerlijk rustig, vlak aan het water. Maar allemachtig wat is het heet... Rond 16.00 uur is het nog steeds dik 30 graden en het lijkt erop dat het niet echt af gaat koelen. Dat wordt afzien in de tent...

Zo, pootjes hoog

“Heute Nacht gibt es Gewitter” waarschuwt onze buurman. Voor de mensen die de Duitse taal niet machtig zijn: voor vannacht voorspellen ze onweer. Zo ziet het er op dat moment niet uit. Het voelt ook niet klam en de lucht is strak blauw. Maar schijn bedriegt, weten wij ook uit ervaring, vooral in deze contreien.

Mooie plek aan het eind van de camping

Heerlijk eten op deze camping!

Na een heerlijke schnitzel in het camping-restaurant drinken we nog een biertje en een wijntje, en duiken we op tijd onze tent in. Het was een warme maar heerlijke dag en we hebben al lekker genoten van en tijdens het rijden. De motoren doen het prima, kleding voldoet goed, tent staat stabiel, matras ligt heerlijk. Welterusten dan maar...

Tegen 01.30 uur worden we wakker van het dreunen van onweer. Zal het dan toch... jazeker! En hoe! Om 02.00 uur gaat het 10 minuten volledig los! De onweersbui komt vol over ons heen. Het is flits-boem. De regen lijkt een constante stroom van emmers water over onze tent. De klappen van het onweer zijn zo hard dat je de grond voelt dreunen en je het letterlijk in je borstkas voelt. Niet heel prettig zeg maar... Na 10 minuten is het een klein half uurtje droog, om daarna nog een toegift van wederom 10 minuten te geven.

De tent houdt het goed. Zelfs met deze buien blijft het binnen droog. Mooi, vuurdoop gehad. Rond 03.00 uur is de rust wedergekeerd en vallen we weer in slaap.

Morgen voorspellen ze een stralende dag.

 

[Kars]

Dag 2 (maandag): Reisdorf (Luxemburg) naar Ban-sur-Meurthe-Clefcy (Frankrijk)

Aantal kilometers: 299 km
Weersverwachting: 25 graden

Zo, dat was me het nachtje wel. Slaperig ritsen we onze tent open om te kijken hoe alles er bij staat. Het is bewolkt en vochtig, heel vochtig. De tent ook, dat wordt helaas nat inpakken. Ach, straks moet ‘ie er toch weer uit. We zetten eerst een kop koffie op onze brander. Oef, dat is een stevige bak. Thuis staat (stond, op het moment van schrijven) een Senseo en dat wordt door sommigen velen niet eens als volwaardige koffie gezien. Nou, dit bakkie pleur uit de percolator is dat zeker wel. Bijkomend voordeel; een aankondiging voor een toiletbezoek laat niet lang op zich wachten.

We pakken onze spullen weer op de motoren en inmiddels is het zonnetje doorgebroken. De rest van de dag beloofd toch wel wat bewolkt te blijven. Doel voor vandaag: Casa Boslimpré in de Vogezen.

Vanuit Reisdorf rijden we de 10 verder af en krijg ik akkoord om bij Schengen de grens over te gaan. “Welcome to France!” roep ik door de intercom terwijl ik met mijn linkerarm gebaar. Ook mijn laarzen jeuken wel eens.

Vanmorgen zijn we weggereden met het idee om onderweg bij een boulangerie wel een broodje en een tweede kop koffie te scoren. Maar het is maandag en dat is schijnbaar een echte rustdag. Omdat we veel binnendoor-wegen hebben, komen we weinig dorpjes tegen. Daarnaast is elk dorpje wát we tegenkomen compleet uitgestorven en zijn gebouwtjes die lijken op winkeltjes potdicht...

Net na Saint-Avold wordt het echt tijd om even wat te eten en te drinken, dus stoppen we op het kerkpleintje in Freybouse. De gesneden paprika en komkommer welke nog onderin de koeltas liggen blijken nog best OK te zijn en met wat water uit de voorraad zetten we een kop koffie. Stoeltjes uitklappen en even binnen het parkeervak in het zonnetje zitten. Vakantie = improviseren + genieten.

We stappen weer op en rijden helemaal binnendoor naar Arrondissement Sarrebourg en wat vooraf wat saai leek, blijkt toch wel een erg mooie route te zijn. We buigen af richting Baccarat, vervolgen onze weg naar Saint-Dié-des-Vosges en doen nog even wat boodschappen bij de Super U in Anould. Vanavond moeten we namelijk zelf ons prakkie koken, want op de camping waar we heen gaan is geen restaurant. Het wordt pasta met kip en champignons. En een biertje/wijntje ernaast, uiteraard.

We rijden vanuit Anould naar Casa Boslimpré, een rustige natuurcamping met fantastisch uitzicht. Het is een steil stuk omhoog, met een klein stuk onverhard (avontuur!) richting de camping. We worden hartelijk onthaald door Caroline, welke ons de keuze laat om zelf een mooie plek op het terrein uit te kiezen. We zetten onze tent op en beginnen met koken.

Het is nu heerlijk weer, de tent is inmiddels droog en onze vochtige spullen hangen te drogen. We kijken uit over de Vogezen en genieten nog van de prachtige laagstaande zon.

Een mooie plek op een mooie camping

Mooi uitzicht én de boel even laten drogen

Ja dit is toch mooi!

Vannacht voorspellen ze weer onweer. Het kan niet op... “Wat zullen we doen, morgen weer verder of even een dag kalm aan?” vragen we ons af. We mogen van Caroline nog best een dag extra blijven, er is plek genoeg op de camping. Als het weer een gebroken nacht wordt, dan zit je ook niet echt lekker op de motor. OK, besloten; we blijven een extra dag. Er is ook nog een mooie wandelroute in de buurt, dus dat kunnen we ook nog doen.

Terwijl we ons richting bed begeven, rommelt het al in de verte. In de nacht blijft het rommelen en lichtjes regenen, maar het onweer zet niet echt door. Miramini slaapt goed, ik niet. Ik wordt steeds wakker van een blaffende hond en kom daardoor niet goed in slaap. Gelukkig hoef ik morgen nergens heen...

 

[Kars]

Dag 3 (dinsdag): Ban-sur-Meurthe-Clefcy (Frankrijk)

Aantal kilometers: 0 km
Weersverwachting: 28 graden

Het is vrij vroeg in de ochtend en het zonnetje schijnt al. De regen viel heel erg mee vannacht, van onweer was er weinig sprake. Het lichte briesje waait voldoende om de wolken langzaamaan te laten verdwijnen. We zetten koffie en eten wat yoghurt met cruesli. Het plan voor vandaag: niets!

Nou ja, wel iets, namelijk een beetje bijkomen. We rijden niet zo heel veel kilometers per jaar en dan is twee dagen achter elkaar dik 600 km rijden voor onze begrippen best veel. Ondanks dat voelen we ons eigenlijk best wel goed; geen lichamelijke ongemakken op deze toermotoren. Dat was ten tijde van onze Ducati SS en Aprilia RSV nog wel eens anders...

We hebben besloten om een stukje te gaan wandelen vandaag. Vlakbij de camping ligt het uitzichtpunt La Roche de Boslimpré en dat is qua wandelafstand met deze hitte prima te doen. We nemen onze waterzak mee voor in de rugtas en wandelen de camping af richting het uitkijkpunt. Hoewel het niet ver weg is, is het wel steil. Een leuke klim later vergapen we ons over het prachtige uitzicht over de Vogezen.

Mooi uitzicht over de Vogezen

Eenmaal terug nemen we rust en ik besluit even de oogjes dicht te doen. We maken in de avond wat eten klaar en drinken nog een biertje en een wijntje. We maken alvast wat plannen voor morgen. Morgen wordt er niet veel soeps qua weer voorspeld, maar dat wisten we van te voren. De woensdag zou een regenachtige dag worden. We hebben besloten om alvast een paar dingen in te pakken, zodat we morgen ochtend op tijd weg kunnen.

Qua overnachting twijfelen we, we willen eigenlijk de grens oversteken en Zwitserland in rijden. Ons doel is om naar Camping Saignelegier te rijden, misschien nog wel een stukje verder. We besluiten toch maar even een mail te sturen naar Hotel Le Petit Kohlberg in Lucelle, nét voor de grens van Zwitserland. Mocht het weer echt heel slecht zijn, dan overnachten we daar. *Pling* mail terug met de opmerking “plek genoeg, jullie zijn van harte welkom”. Mooi, backup-plan gereed.

Voor nu; de tent in, want het begint donker te worden en de eerste spetters vallen. We zien wel wat het wordt morgen…

 

[Kars]

Video deel 1 (dag 1 t/m 3):

 

[Kars]

Ik heb dus net tijdens het schrijven een glas bier over m'n laptop heen gemorst... Ook niet een beetje dat is dus einde laptop... Alles was nat, snel open gemaakt maar de m.2-SSD was al nat en doorbakken Alles toch droog en schoongemaakt, maar helaas. Gaat wel aan, maar zonder beeld (fan van videokaart draait ook niet).

De rest van het verslag volgt, maar kan even duren...

 

[von Sprudelwasser]

Dat is vette pech….
Ik volg jullie mooie verslag!

 

[Oooosterling]

Slecht begin van je kampeerervaring Kars!
Beruchte weg, op de foto. De binnendoorweg v.a. Ootmarsum naar Weerselo (via Groot Agelo en de kruising na de bocht met Poppink mechanisatie)?.. Bij het café iets verder terug (in Groot Agelo) heeft mijn pa al eens een aanrijding gehad op gelijke wijze...)

Ik lees in ieder geval mee!

 

[swetty]

Ik volg jullie mooie motorfietsreis!

Weg kwam mij Idd bekend voor, lange rechte stuk vanaf Weerselo, kruising en dan Poppink….vaak geen verkeer uit de ‘zijwegen’… ….en vroeger een voorrangskruising en 80km/h.

Jammer vd laptop.

 

[swetty]

Slecht begin van je kampeerervaring Kars!
Beruchte weg, op de foto. De binnendoorweg v.a. Ootmarsum naar Weerselo (via Groot Agelo en de kruising na de bocht met Poppink mechanisatie)?.. Bij het café iets verder terug (in Groot Agelo) heeft mijn pa al eens een aanrijding gehad op gelijke wijze...)

Ik lees in ieder geval mee!

Ik sla af bij de smitsweg richting hezebergweg om via wat andere wegen in Nutter uit te komen…

 

[Thunderbolt]

Deze Twentse/Achterhoeker leest ook lekker mee !

 

[BoxerDame]

Ik volg jullie met verhaal belangstelling. Wij zijn iets soortgelijks van plan dit jaar.

 

[superrobke]

Ik ga dit jaar eind mei begin juni naar de Alpen.
Dus ik volg ook. Vorig jaar nog in de Franse Alpen geweest.

 

[Kars]

Dag 4 (woensdag): Ban-sur-Meurthe-Clefcy (Frankrijk) naar Lucelle (Frankrijk)

Aantal kilometers: 140 km
Weersverwachting: 16 graden

We worden vroeg in de ochtend al wakker van de regen op onze tent. Het regent niet hard, maar voldoende om nat genoeg te worden. Ik stel voor om het ontbijt in de gezamenlijke ruimte te maken, evenals de koffie. Er zijn weinig gasten op de camping en in de gezamenlijke ruimte is het droog en bovenal warmer. Want het is verdorie frisjes buiten!

Dikke wolken vullen de hemel en met dat ik binnen de kookspullen neerstal, stopt het met zachtjes regenen; het gaat al weer flink los! We besluiten te wachten totdat de meeste regen is weggetrokken, volgens de weer-app zou dat rond 10.00 uur zijn.

Het is inmiddels 10.30 uur en het regent nog steeds flink. Een korte blik op de (gehate/geliefde) buienradar laat zien dat het in de komende uren niet veel beter gaat worden. We wachten op een wat droger moment, maar dat is pas rond 11.30 uur.

Om iets voor 12.00 uur besluiten we toch echt te vertrekken. We doen onze regenpakken aan, stapelen alles weer op de motoren en bedanken Caroline voor de gastvrijheid. De DJI Action 2 camera blijft in de tanktas, er is niks aan om te filmen met dit weer. Off we go!

We pakken de D23 naar Xonrupt-Longemer om daar de D417 en D430 af te rijden. Het is een bekende weg, vorig jaar waren we er in de herfst maar toen hadden we veel beter weer. Nu is het regenachtig, bewolkt, af en toe mistig, winderig en vooral koud. Zo heel af en toe zijn er droge stukken en dan zien en voelen we weer wat voor een prachtige omgeving het is. Prima asfalt, nog betere bochten en super vergezichten.

Bovenop de Grand Ballon zetten we onze motoren op onze ‘vaste plek’ en gaan we binnen zitten om op te warmen. We bestellen cappuccino en een groot stuk warme quiche, heerlijk! Daarna vervolgen we onze weg richting Cernay en rijden we richting Altkirch.

Onderweg spettert het regelmatig, maar de regen zet niet erg door. We bekijken de buienradar nog maar eens even. Oei, dat ziet er niet plezant uit… We besluiten om onze los-vast reservering bij Le Petit Kohlberg te verzilveren en rijden richting de Zwitserse grens. Net voor Lucelle slaan we linksaf en rijden we de prachtige weg naar het hotel omhoog.

Hotel tijdens mooi weer (©Hotel Petit Kohlberg)

Het is nog geen 16.00 uur maar het is aardedonker. In de verte zien we bliksemflitsen en die komen rap dichterbij. We rijden het terrein op en melden ons bij de balie in het restaurant. “De motoren mogen in de garage onder het hotel staan!” zegt de receptioniste. Ha, extra luxe. Met dat we naar buiten lopen begint het te regenen en we rijden snel richting parkeergarage. De deur is al open en bij het naar binnen rollen van de motoren gaat het buiten helemaal los. Flashbacks naar Vietnam Reisdorf schieten door m’n hoofd en ik ben blij dat we nu lekker in een hotel slapen en niet in deze ellende onze tent moeten opzetten.

We leggen onze spullen op de kamer, hangen de natte kleding buiten op het overdekte balkon over de stoelen, nemen een extra hete douche en begeven ons daarna richting restaurant. Het ziet er gezellig uit, maar drie extreem luidruchtige gasten achter ons verstieren de sfeer een beetje. De eigenaar spreekt ze erop aan, maar zonder succes. Na een meer dan duidelijke “SSSST!” van Miramini richting de hofnarren, mompelen ze iets onverstaanbaars terug en dammen ze in. Wij glimlachen beleefd terug en beginnen aan het heerlijke eten.

We maken plannen voor morgen. Er wordt prachtig weer voorspeld en we moeten echt Zwitserland in. Doel voor morgen? Camping Jaunpass!

Na een wijntje en biertje vinden we het wel best en gaan we richting bed. Morgen op tijd de grens over en de bergen tegemoet!

 

[Kars]

Dag 5 (donderdag): Lucelle (Frankrijk) naar Jaunpass (Zwitserland)

Aantal kilometers: 188 km
Weersverwachting: 26 graden

Het is stil. Geen gekletter van regen op het dak, geen donderende onweer. Terwijl ik mijn ogen uitwrijf, duw ik het dikke gordijn iets aan de kant om naar buiten te kijken en zie ik zowaar een zonnetje door de bomen schijnen. Dat is effe lekker wakker worden!

Goed ontbijten!

We pakken onze tassen in en lopen de grote trap af richting de ontbijtzaal. We worden begroet door de dame die ondertussen koffie en thee neerzet en we ontbijten op ons gemak. Gisteravond heb ik op de TomTom nog een route in elkaar geprutst en die leidt ons bijna 190 km door de binnenlanden van Zwitserland. We lopen ‘m nog even na, want exclusief stops kom ik op ongeveer viereneenhalf uur rijden. Ook zag ik een mooie kronkelende weg lopen in de buurt van Welschenrohr, dus die heb ik er bij ingezet. Verder geen enkele grote weg, alles binnendoor met eindpunt de Jaunpass.

We rijden iets voor half tien weg met een heerlijk zonnetje en een fijne temperatuur. Dit is wel beter dan gisteren. We draaien de D432 op richting Lucelle en rijden nu officieel Zwitserland in. Heerlijk! Wel houden we ons enorm aan de snelheid, want de boetes zijn hier niet mals.

Een mooie dag

Via de 6 rijden we in de richting van Moutier en van daaruit rijden we de 30 op richting Gänsbrunnen. We rijden hier van kanton Bern naar kanton Solothurn, richting de plaats Welschenrohr. ‘Rechts afslaan’ zegt m’n TomTom. Een groot blauw bord met ‘Balmberg’ staat naast de weg. Zie ik dat nou goed? 25% stijging? Diezelfde vraag hoor ik ook door m’n headset.

Zo zag het eruit op de navigatie...

We rijden de alsmaar smaller wordende weg omhoog en de kronkels veranderen in krappe haarspelden. Het steilste stuk is smal, onoverzichtelijk, donker en, inderdaad, steil. De haarspelden moeten in de eerste versnelling en met de koppeling erbij. Zweten! Maar poah wat een gaaf stuk! De andere kant naar beneden is prachtig, overzichtelijk en ruim.

We rijden door richting de stad Solothurn en pakken daarna allerlei kleine weggetjes waarvan ik de nummers al weer ben vergeten. Een heerlijke cappuccino drinken we bij Ueli der Pächter, een klein restaurant wat bekend staat om zijn fantastische Indische keuken. Reden om ooit nog eens terug te komen.

We laten de bochtige-route optie van de TomTom zijn werk doen en rijden prachtige stukken. Bern laten we letterlijk en figuurlijk links liggen. Uiteindelijk moeten we richting Thun aan de Thunersee om vanuit daar net voor Spiez omhoog richting Jaun te rijden. Daar pakken we de 11 richting Därstetten, waar we de motoren nog even voltanken en we bij het kleine stationnetje een sanitaire stop plegen. Motoren onder een boom in de schaduw, want het is weer heerlijk warm vandaag. De warmte laat de chocola van de zojuist gekochte Twix achter in de verpakking en aan onze vingers.

We stappen op en rijden een kort maar schitterend stuk omhoog richting de Jaunpass. De camping ligt bovenop de pas op 1.580 meter hoogte. Cool! Om 15.15 uur parkeren we onze motoren voor de receptie en melden we ons aan.

De aardige en enthousiaste dame achter de balie praat op en top Zwitsers. Flarden Duits en Frans wisselen elkaar af wat resulteert in een schier onverstaanbare woordenbrij, maar wat warempel in m’n hoofd redelijk te volgen is. Ik antwoord in het Duits en dat is prima.

Ze loopt met ons mee en laat zien waar we de tent op kunnen zetten. Achter het trekkersveld staat een compleet ingerichte blokhut voor algemeen gebruik en aangezien we de enige zijn op het veld, kunnen we de hut gebruiken om wat spullen neer te leggen. En dat scheelt weer ruimte in de tent. Oh ja, vannacht wordt (wederom) onweer verwacht. En flink ook. Dus in het gekste geval kunnen we de slaapzakken nog in de hut leggen. Maar we gaan het meemaken.

Toen we aan kwamen rijden, viel ons op dat het restaurant tegenover de camping er niet bepaald geopend uitzag. Navraag leert dat de vorige eigenaren het in de verkoop hebben staan, maar dat er nog geen nieuwe uitbater in zit. Om iets te eten moeten we dus eigenlijk weer terug naar het dal. Daar hebben we niet heel veel zin in. Maar er is een redding: bij de receptie van de camping kun je ook pizza bestellen en op het buitenterras opeten. Makkelijke keuze.

We lopen naar de receptie en bestellen twee pizza’s. Enthousiast trekt de balie-mevrouw een la van de vriezer open en houdt twee diepgevroren met ijs bedekte pizza’s omhoog: “Schinken oder Pilzen!?” vraagt ze. Ehh doe maar. Beide. Allebei, ja die je nu vast hebt.

Dus, twee pizza, ijsthee en een biertje; 25 frank astebitte. Ka-tsjing! Welkom in Zwitserland.

Buiten zitten we heerlijk, de pizza’s smaken stiekem best OK en met het zonnetje erbij is het goed vertoeven. Na het eten wandelen we nog een stukje over de bergpas en hebben we een schitterend uitzicht richting de Rüdigenspitze. Hoog en ruig. Wat ook ruig is, zijn de donkere wolken die eraan komen…

Het regent lichtjes als we terug wandelen en we besluiten om bij terugkomst meteen het bed in te duiken. We zetten nog een route uit voor morgen. Waar gaan we heen? Waar is het lekker weer? Nou niet in de regio hier, dus we krijgen te maken met een natte dag morgen. Miramini laat haar oog vallen op een bed & breakfast in Frankrijk, in de buurt van Thonon-les-Bains aan Lac Léman. Reserveren? Ja doe maar. Ik heb geen zin om in de stortregen de tent op te gaan zetten. Is dat een luxeprobleem? Vast wel. We hebben vakantie, dan mag dat.

Slapen gaat lastig, want het is een mix van luid klingelende koeienbellen, onweer en regen die ons wakker houden. Uiteindelijk vallen we in slaap en valt de onweer gelukkig mee.

 

[Kars]

Filmpje!

 

[Kars]

Dag 6 (vrijdag): Jaunpass (Zwitserland) naar Saint-Paul-en-Chablais (Frankrijk)

Aantal kilometers: 132 km
Weersverwachting: 16 graden

Ondanks dat de camping pal aan de weg ligt, horen we bijna geen verkeer. Ook in de ochtend is het rustig. Een enkele Zwitser die richting werk gaat, de bus die langs komt, maar dat is het dan ook wel. Het is grauw en grijs buiten, maar niet eens zo heel verkeerd qua temperatuur. De tent is nat, maar het briesje zorgt ervoor dat deze toch wel iets opdroogt.

Ik zet koffie in de trekkershut en Miramini haalt broodjes bij de receptie. We pakken de spullen weer in en twijfelen of we onze regenpakken aan moeten doen. Het regent niet, maar het ziet er naar uit dat het niet heel lang zal duren. Toch nemen we de gok en laten we de regenpakken in de tas.

We rijden de camping af en rijden richting Jaun. Het idee is om de watervallen van Jaun te gaan bekijken, maar door het weer en de voorspellingen zien we daar toch van af en rijden we door.

De weg richting Charmey is fraai. Vanaf de andere kant komen er opvallend veel motorrijders voorbij mét regenpak aan. Hmm.

Restaurant De La Tour

Chateau de Gruyères

Af en toe voel je je net een marsmannetje

We zijn bijna bij Broc als we druppels voelen, dikke druppels. We stoppen bij Restaurant de la Tour voor koffie en een heerlijk huisgemaakt appeltaartje. De regenpakken gaan aan. We rijden richting Gruyères en hebben een prachtig zicht op het kasteel. We volgen de 9 naar beneden en na Rossinière gaan we rechts de 11 op richting Aigle. Het is nog droog, maar we zien in Aigle een enorme witte waas als een gordijn van regen tegen de bergen aan hangen.

We rijden langs Aigle en verder naar beneden richting Troistorrents, om vanuit daar de D22 omhoog te pakken. Althans, dat is het idee, maar bij Collombay-Muraz krijgen we te maken met een wolkbreuk. We schuilen bij een winkelcentrum en gaan bij een barretje even wat drinken. We kletsen wat met de van origine Siciliaanse eigenaar over motoren en vakanties.

De wolkbreuk is voorbij, maar heeft er voor gezorgd dat de weg richting Troistorrents is afgesloten. Dat wordt een herberekening. De snelste route is via de 21 weer omhoog richting het meer en dan richting Évians-les-Bains. Geen mooi stuk, maar moet maar. We stappen op en rijden die kant op.

Onderweg hebben we last van het water. Niet uit de lucht, maar van wat er op de weg ligt. De spray maakt het lastig kijken, dus extra oppassen geblazen. De regenpakken doen het goed, maar onze laarzen zijn niet waterdicht. Ik hoor Miramini door de intercom “aaaaaaahhh bah, mijn sokken worden nat!” en niet veel later houden mijn voeten het ook niet meer droog. Als er eenmaal water in trekt, gaat het heel snel. Lekker zompen.

De naderende onweersbui trekt langs ons heen. Bij Saint-Gingolph gaan we de grens over en rijden we richting Tourronde om vanuit daar de bergen in te rijden. Kleine weggetjes omhoog leiden ons naar Amodo Lodge, een prachtig gelegen B&B. En warempel, het zonnetje begint te schijnen! Ha!

Amodo Lodge

Tent drogen in de tuin

Onderweg hadden we via Whatsapp contact met Marketa, de eigenaresse van de B&B. Ze vroeg ons of we mee wouden eten. Eh ja, zeker! We zijn benieuwd. We zetten de motoren op de parkeerplaats naast twee andere motoren. Duitse kentekenplaten, behorende tot twee mannen die samen een rondrit doen, gestart vanuit het Schwarzwald. We worden warm onthaald door Marketa die ons de B&B laat zien. Wauw. Wát een gave plek is dit!

We leggen de tent te drogen in de tuin, slepen onze spullen naar onze kamer en gieten de laarzen leeg in de douche. Onze kleding hangen we op in de badkamer. De laarzen krijgen om de beurt de föhn erin om ze droog te krijgen. Werkt uitstekend. Eenmaal omgekleed gaan we naar de eetkamer en schuiven we aan.

We zijn met z’n zessen; de twee Duitsers, een Frans stel uit Parijs en wij. De sfeer is meteen goed. Marketa verteld tijdens het klaarmaken van het eten over haar achtergrond, de B&B en de streek. Het eten is fenomenaal. Er worden lokale wijntjes en biertjes bij het eten geserveerd. Oh ja, Duitsers hebben wel humor. De twee aan deze tafel in ieder geval wel.

Als klap op de vuurpijl een toetje. En niet zomaar één, maar eentje met kaarsjes; Miramini is namelijk jarig vandaag. Er wordt zelfs gezongen voor haar. En hoewel ze haar 50ste verjaardag eigenlijk niet wou vieren, is het op deze manier helemaal perfect.

Happy birthday Miramini!

Moe maar voldaan gaan we richting bed. De kleding is droog, de laarzen bijna. De tent is al weer droog ingepakt. Wat doen we morgen dan? Ik zou de Mont Blanc nog wel willen zien. Van daaruit kunnen we ook Zwitserland weer in. Een korte blik op Google Maps laat zien dat er rondom Chamonix voldoende campings zijn en dat er voldoende plek is. Check, doel gezet!

De weersvoorspellingen zien er al weer een stukje beter uit. Nu lekker slapen.

 

[Kars]

En deel 3 in beeld:

 

[Kars]

Dank voor de vele reacties!
Ik heb een andere oplossing gevonden; dan maar op de vaste computer typen

Ik heb de OP ook even aangepast en wat linkjes toegevoegd.

@swetty & @Oooosterling
Ja die aanrijding was dus precies daar! Kruising Agelerweg/Brokmansweg... gevalletje polderblindheid zeg ik dan maar.

 

[Oooosterling]

Je had dan ook geen geluk @Kars , in Saasveld (tussen Weerselo en Borne) zit een van de grotere handelaren in Nissan Petrol's, hier rijden bovengemiddeld veel er rond in de omgeving (of Landcruisers, heeft te maken met de 3500 KG trekgewicht van die opgevoerde trekkers)..
Gaaf verslag! leest lekker mee (zegt de man die je paddockstand overnam en haalde op een Pan European )

 

[kawaoscar]

Prachtig geschreven, doe weer leuke ideeën op uit je verslag , dank

 

[Thunderbolt]

Leuk geschreven,bekende omgeving.

 

[S. de J.]

Heb je nu ook al bier over je pc gemorst?

Ik zit telkens te F5'en man..