Reisverslag: Catalonië is het plan

[lonetraveler]

Dag 1, 17 april 2019

Het plan is Catalonië te verkennen. Ik heb ruim twee weken de tijd. Dat moet voldoende zijn. Ik vertrek een dag eerder dan aanvankelijk de bedoeling was. Ben er aan toe. Even de kop leegmaken.

Negen uur vertrokken. Het weer houdt de komende uren niet over. Pas in de middag kan ik zon verwachten. Althans volgens de weerapp en die is aardig accuraat. Om half twaalf houd ik het voor gezien. Alleen maar bewolking en de 12 graden tikken we net aan. En dat allemaal op drukke snelwegen. Een stuk voorbij Luik besluit ik om binnendoor te gaan rijden. Dit is een vooruitgang maar ik kan niet zeggen dat ik ervan geniet. Doorbijten. Als we in Frankrijk zijn en de zon gaat schijnen wordt alles beter. En inderdaad om 3 uur breekt de zon door en langzaam stijgt de temperatuur naar 19 graden. Frankrijk op zijn best.

Ik rijd door tot de camping in Louvemont die ik thuis heb uitgezocht. Iets met veel bloemen en veel rust. Na eerst inkopen te hebben gedaan bij de supermarkt kom ik na enig zoeken bij de camping aan. Ik rijd het terrein op en de eigenaar komt me tegemoet gesneld. De camping gaat pas in mei open. Ik doe alsof alle moed me in de schoenen zakt en kijk of het leven verder geen zin meer heeft. Dit heeft effect. Ik mag blijven en een plaatsje uitzoeken. Op het terrein staan blokhutten waarvan er een aantal bezet zijn. Ik kijk goed rond en nog eens, maar ik zie geen bloemen. De foto's op internet laten iets anders zien.

Ik bouw mijn tent op en even later komt de eigenaresse me begroeten en me mededelen dat de gehele streek geen water heeft. De druk is weggevallen. Geen douche vanavond. Ze verontschuldigt zich en ik hoef natuurlijk niets te betalen voor de overnachting. Komt mooi uit want ik was sowieso niet van plan om een douche te nemen. Maar dat zei ik natuurlijk niet. Er was voldoende druk om tanden te poetsen bleek later. Na het eten en tandenpoetsen duik ik de tent in. Het koelt snel af en ik had me voorgenomen om dit verslag te schrijven. Morgen verder naar het zuiden. Verder Frankrijk in. De weersvoorspellingen zijn goed.

 

[lonetraveler]

Dag 2, 18 april 2019

Alhoewel ik best vroeg op was, lukte het me niet vroeg te vertrekken. Ik had geen zin in haast met als gevolg dat ik pas na 10 uur vertrekklaar was. De camping afkomen bleek een uitdaging. De poort was gesloten en lag aan de top van een helling. Toen ik voor de poort stond zag ik dat er rechts een stukje terug een knop op een paal was waarmee de poort beloofde open te gaan. Een motor heeft helaas geen achteruit en stapje voor stapje terug op een helling op twee wielen terwijl je 250 kg balanceert gaat heel vaak mis. Dit keer niet maar het lukte me niet om vanuit de motor de knop te bereiken. Er lag te veel grind en ik zag me in gedachten al ter aarde gaan. Dan maar weer vooruit en rijdend omkeren. Beneden aan de helling de motor geparkeerd en vervolgens naar de knop gehold. Poort gaat open maar voor hoe lang? Terug naar de motor. Gas en ik ben vrij.

De rest van de dag rijd ik door glooiend landschap met kleine dorpjes. Landbouw slaat hier de klok en alles is groen, afgewisseld met velden in geel. Het is heuvel na heuvel en het lukt me niet om een stuk vlak land te ontdekken.

De wegen zijn binnendoor. Zo binnendoor dat ik weliswaar kilometers maak, maar nauwelijks dichter bij Spanje kom. Ik besluit me daar niet druk over te maken. Onderweg steekt midden in een dorpje een heel dikke rat op zijn de dooie gemak de weg over. Dat zie je niet vaak. Ik niet althans. En een vrachtwagenchauffeur dwingt respect af door zijn grote kolos met 100 km per uur over slingerende wegen te loodsen. Niet normaal zo als die kerel kan rijden. Ik rijd een tijdlang achter hem aan en voel in een bocht ineens mijn achterwiel wegglijden. Kort, maar toch. Koeiestront midden op de weg. Hier maak ik dus een heel domme fout. De vrachtwagen belemmert me het zicht op de weg. Inhalen en wegwezen is het devies.

In Nederland is het de komende tijd goed weer, maar ik schijn de regen tegemoet te gaan. Is niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Dilemma's. Ook nu weer rustig op de camping in Luzy. Buiten mij nog 1 camper van een ouder Nederlands stel. Ik denk dat alle campings rustig zullen zijn. Er is gewoon nauwelijks iemand die deze tijd van het jaar gaat kamperen.

 

[lonetraveler]

Dag 3, 19 april 2019

Acht uur wakker. Goed geslapen. Had gelezen dat je s nachts veel warmte verliest via je hoofd. Daarom met muts op geslapen. Raar, maar het werkt. Negen uur nog steeds aan de zelfgemaakte koffie en het zonnetje breekt door. Mijn plan van gisteren om via Lourdes de Pyreneeën over te steken valt letterlijk in het water. Zowel daar als aan de Spaanse kant zijn de weersvoorspellingen erg slecht. Naar het oosten, de Franse Alpen, biedt geen uitweg. Regen en regen. Hier blijven zitten of terug naar huis is ook geen optie. Verstand op nul en de navigatie richting Barcelona. Binnendoor natuurlijk. We gaan het meemaken. Ze geven harde wind en onweer aan. Pas tegen 10 voor half 12 vertrokken. Moet niet veel gekker worden. Vandaag haal ik Spanje zeker niet. Barcelona is 850 km nog volgens TomTom. En met een gemiddelde van 350 km gaat ‘m dat niet worden vandaag.

Gisteren reed ik voor aankomst bij een dorp veel harder dan is toegestaan. Ineens doemt in mijn spiegels een auto van de Gendarmerie op. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik rijd met een slakkengangetje het dorp door. Stukje 30 omdat het zo stond aangegeven. De politie blijft bumperklevend volgen. Ik zie geen signaal dat ik aan de kant moet, maar neem uiteindelijk zelf maar het initiatief en stop langs de kant van de weg. Terwijl ik me afvraag hoe hoog de boete zal worden zie ik de auto gas geven en met veel te hoge snelheid gaat ie er vandoor. Bumperkleven omdat ze me tergend langzaam vonden rijden dus. Ik mag ze wel die jongens van de Gendarmerie.

Tegen 4 uur weer op de camping. Ook hier rust. Een paar campers en stacaravans zijn bezet. De eigenaar is er niet maar er hangt een briefje dat je alvast een plek kunt uitzoeken. De rit vandaag was soms leuk, meestal niet. Door veel industrieel gebied gereden en daar was het best druk. Je moet hier echt van de doorgaande wegen af wil het landschap mooi en het rijden leuk worden. De heuvels worden al hoger en gaan soms op bergen lijken. 18.15 uur. Tijd om te eten. Tent staat in Saint-Maurice-de-Lignon. Plaats is al betaald. Morgen gaan we meters maken. Ik wil Spanje in.

 

[lonetraveler]

Dag 4, 20 april 2019

Vandaag in Catalonië geweest en toch zit ik weer in Frankrijk. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Vanochtend om 10 uur vertrokken met het doel zo snel mogelijk naar de Spaanse grens te komen. Het plan is om een paar dagen aan de Franse kant van de Pyreneeën te blijven. De snelste route is volgens de navigatie via de tolwegen. Moet nota bene ook nog een stuk terug. Er worden al files aangegeven. Dit wordt een lange zit. Ik had niet kunnen bevroeden wat me te wachten stond.

Geheel Frankrijk is op pad met de auto. De snelwegen zijn afgeladen en diverse ongevallen zorgen ervoor dat de gehele rit voornamelijk uit filerijden bestaat. Nu kan ik met de motor wel langzaam tussen de auto’s door, maar dat is erg geconcentreerd rijden. Er komt geen einde aan en de camping die ik vanmorgen heb uitgezocht zal ik pas om 18.00 uur bereiken volgens de navigatie. Eerst ook nog voor een paar dagen eten en drinken zien in te slaan want het is Pasen en de winkels zijn gesloten.

Uiteindelijk arriveer ik om 19.30 uur op de camping in Ceret. Tent opzetten en eindelijk wat eten. Zo'n dag wil ik niet herhalen. Bijna 9 uur op de motor voornamelijk snelweg is slopend. Auto's veroorzaken veel turbulentie en dat merk je op de motor boven de 110 km per uur. Je wordt door elkaar geschud en het maakt je helemaal murw.

De afslag naar de camping was afgesloten en ik moest de volgende afrit nemen om weer terug te rijden. Laat die nou net over de Spaanse grens liggen. Ben dus even in Catalonië geweest. Onderweg nog gezien dat twee motorscooters bij een oprit een Camaro cabriolet probeerden te stoppen. In de Camaro zat een grote vent die zijn vuist balde en een van de scooters naar de vangrail duwde. De scooter viel bijna. Meer zag ik niet omdat ik er al weer voorbij was. Ging er heftig aan toe.

Ik denk dat ik hier een of twee dagen blijf staan. Het weer is overal slecht en heb geen zin om in de regen een tentje op te zetten. Ik kijk morgen wel verder. Onderweg mezelf inmiddels regelmatig afgevraagd waar ik allemaal mee bezig ben. Toen ik in de verte de besneeuwde toppen van de Pyreneeën zag dacht ik het even te weten.

Deze camping was de tweede waar ik niet voor hoefde te betalen. Toen ik aan kwam was de receptie al gesloten. Heb een plaatsje uitgezocht met het voornemen om de volgende ochtend te betalen. Niemand bij de receptie. Waarschijnlijk vanwege Pasen.

 

[lonetraveler]

Dag 5, 21 april 2019

Gisterenavond met regen naar bed. Wekker op 7 uur en inderdaad nog steeds regen. Om 10 uur schijnt het even droog te worden. Dan moet ik proberen te vertrekken. Ik ga weer terug richting het noorden verder Frankrijk in. Daar is het weer minder dramatisch dan hier en in Catalonië. Ik pak wel de kleine weggetjes binnendoor. Misschien valt er zo nog wat te genieten. Heb een nieuwe vriend. Is bij me blijven eten. Schrok wel een beetje toen de muis uit mijn (niet afgesloten) zak met eten sprong. Liet zich nog niet zomaar wegjagen. Dat heb je met vrienden. Heeft aan mijn brood zitten eten. Kan ik nu weggooien. De komende dagen geen brood voor mij. Vriendschap is een illusie.

De eerste uren gingen over kleine bergpassen. Het was zwaar bewolkt en de temperatuur kwam niet boven de 12 graden uit. Het was een mooie omgeving waar kurkbomen groeiden. De weg was erg stil, maar ook smal en onoverzichtelijk. Dat is oppassen. De plaatselijke bevolking gooit hun wagen met hoge snelheid een blinde bocht om. Tot twee keer toe reed zo'n malloot me bijna van de weg af. Ik was blij dat in de vroege middag de weg breder en overzichtelijker werd. Nu kon het gas erop en was het heerlijk rijden in een soms adembenemende omgeving. Pas om 15.00 uur brak de zon door en steeg de temperatuur naar 19 graden.

Om 17.00 uur camping gevonden in Vaudreuille. Morgen richting Clermont Ferrand via het vulkaangebied. Ben daar in geen 30 jaar meer geweest. Daar zal ik waarschijnlijk ook ergens blijven overnachten. Het weer blijft onvoorspelbaar. Die weerapps geven steeds weer wat anders aan.

Langs de snelwegen heb je hier in Frankrijk zogenaamde aires. Dit zijn rustplaatsen met toiletten. Ook deze was voorzien van een tweetal. Één zo'n authentiek Frans gat en de ander een normale beschaafde pot. Beiden van staal want dat maakt zo efficiënt schoon. Met afgrijzen keek ik naar de pot. Iemand met klaarblijkelijk een aanval van schijterij, had zowel in de pot als ernaast gescheten. Ik vraag me af hoe dit mogelijk is. Opzet? Lijkt mij van niet. Je hebt wel iets anders aan je hoofd als je de schijterij hebt. Een vorm van fetisj verlangen? Zou kunnen, maar ik ken het niet. Hoogstwaarschijnlijk heeft een zwaarlijvig iemand met een heupomvang van een paar meter, onder het rijden buikkrampen gekregen van de zes ballen uit de jus. Op het moment suprême kan deze persoon de pot op de aire bereiken. Na het zakken van de enorme broek restte onvoldoende tijd om goed te positioneren. De linkerbil (de poep lag immers rechts) steunde op de pot en de smurrie vond zijn weg naar buiten, half over de pot, half over de vloer. Heel vervelend dat door het opspatten de schoenen en een stuk van de broek meegenomen werden. Zo moet het gebeurd zijn. Ik kan geen andere reden bedenken. Aire met een luchtje.

 

[lonetraveler]

Dag 6, 22 april 2019

Vanmorgen 11.00 uur vertrokken. Bewolkt maar de zon breekt af en toe door. Zo gaat het de gehele dag. We houden het droog en het wordt maximaal 19 graden. De eerst paar uur is vrij saai maar dan wordt het bergachtige en de omgeving mooier. Vanaf 14.30 uur worden de wegen beter en kan de snelheid toenemen. Tot we in de Auvergne aankomen. De wegen gaan over in smalle bergweggetjes en het is weer oppassen voor tegenliggers. Dit keer geen malloot die me van de weg wil rijden. Het is sowieso vandaag extreem rustig op de weg. Ik vind het prima zo. De camping in Thiézac heb ik via google opgezocht en voldoet aan de verwachtingen. We eten paella. Die had ik vrijdag gekocht. Trouwens, de supermarkten waren in de ochtend wel open. Vandaag niks noemenswaardig meegemaakt. Misschien vanavond nog. Het plan is om morgen de Mont-Dore op de rijden. De weersvoorspellingen zijn helaas niet best.

De paella was niet lekker. Mijn nieuwe vriend dacht daar anders over. Veel beter dan die muis van gisteren was ie niet. Toen het op was ging ie pleite. C'est la vie.

 

[lonetraveler]

Dag 7, 23 april 2019

Eerst wil ik iets rechtzetten. Die vriend van gisteren die mijn paella heeft gegeten, blijkt een vriendin te zijn en ze kwam speciaal naar mij om afscheid te nemen. Ze bleef bij me tot ik mijn bagage op de motor had gepakt. Ze kwispelde nog even voordat ze wegliep. Nou zul je denken dat een hond geen mens is, maar ze kwam oprecht haar dankbaarheid en affectie tonen. Ik was er door ontroerd. En wat heb ik nou geleerd? Dat je niet te snel moet oordelen over nieuwe vrienden of vriendinnen.

Dit geeft me een naar gevoel want de muis van eergisteren heeft me waarschijnlijk ook staan uitzwaaien, maar dat heb ik niet gezien omdat ik nooit op de kleintjes let.

Vanmorgen met regen opgestaan. Om 9.00 werd het droog. Genoeg tijd om mijn spullen te pakken want om 10.30 uur begon het feest weer. Dit zou nog enkele uren aanhouden. Tot overmaat van ramp was het ook nog koud. De temperatuur kwam niet boven de 10 graden uit. Veel van de Auvergne gezien. Mooi gebied ondanks het weer (zie foto).

Onderweg merkte ik dat mijn achterwiel niet goed aanvoelde. Een zwabberend gevoel, met name in de bochten. Blijkt dat er speling op de achteras zit. Balen. Ook mijn versnellingsbak is hapering geworden. Waarschijnlijk zit er lucht in het hydraulisch systeem. Ik wilde eerst een KTM dealer opzoeken in Clermont Ferrand, maar aangezien ik naar huis ga, heb ik dit overgeslagen. Ik kom wel veilig thuis zo. In de buurt van Clermont Ferrand schoot de temperatuur naar de 19 graden en liet de zon zich zo nu en dan weer zien. Ben verder doorgereden en een mooie camping gevonden in Châtel-de-Neuvre met een plekje aan een rivier (zie foto). Heerlijk hier.

Fransen zijn trots op hun beschaving. En niet zonder reden. Eten, kunst, literatuur en architectuur zijn bovengemiddeld. Fransen zijn ook trots op hun taal. Dat begrijp ik dan weer niet. Ik versta er maar bar weinig van.
Als je hier op het platteland komt dan kun je er vergif op innemen dat er mensen zijn die een waakhond hebben. Niet zoals bij ons, een pitbull die als een kind wordt verzorgd. Nee, hier heb je honden aan een ketting of in een hok, die hun hele leven in weer en wind buiten mogen blijven en met uitzondering van eten en drinken niets krijgen. Die honden zijn dan ook ongelofelijk gestresst met als gevolg dat ze dag en nacht blaffen. Wat moet je met zo'n hond zou je denken. Daar wordt je zelf als eigenaar toch ook gek van. Het heeft in ieder geval een slechte invloed op mijn nachtrust. Ik wordt er hier met regelmaat op getrakteerd en vind dit niets meer met beschaving te maken hebben. In Nederland hebben we deze praktijken al 30 jaar geleden achter ons gelaten. Fransen zijn blijkbaar ook nog een beetje barbaren.

 

[lonetraveler]

Dag 8, 24 april 2019

Vanmorgen 7.15 uur opgestaan. De voorspelling was dat om 9.00 uur het zou gaan regenen. Kan ik mooi voor die tijd droog en gepakt gaan rijden. Helaas, 8.00 uur gaat het al regenen. Snel de tent in met al mijn spullen die ik net buiten had staan en daarbij stoot ik mijn net vers gezette koffie om. Op zo'n moment is het beter om alleen te reizen. Kun je het niet op iemand afreageren. Geen koffie dus.

Volgens de buienradar krijgen we over een half uur een droog moment. Wachten en dan de tent nat inpakken. Terwijl ik wacht komt de wind opzetten. Heb net de spanlijnen verwijderd. Tent begint te schudden. Als ie wegwaait ga ik nooit meer kamperen, beloof ik mezelf plechtig. Uiteindelijk blijft de tent staan. Gelukkig maar want belofte maakt schuld.

Het wordt om 8.35 uur even droog en ik kan inpakken. Het is nog een kleine 800km naar huis. Voor mij te ver om verantwoord in 1 dag te doen op de motor. Waarschijnlijk wordt het vandaag ergens een B&B of een hotel. Er komt volgens de buienradar een plens water aanzetten. Niet normaal. Daar gaan we zo dadelijk kennis meemaken. 9.15 uur vertrekken. Het regent. Heel veel zin in koffie.

De reis verloopt slecht. Regen, koud en wind. En tot overmaat van ramp gaat de achterkant van mijn motor steeds meer zwabberen. Rustig rijden is het devies. Dit ga ik niet tot thuis volhouden. Gestopt en via Google maps een KTM dealer gevonden op de route. Nog 250km ver. Doorbijten en hopen dat de motor het haalt. De Mac gaf verlossing voor koffie en eten. Niet eerder was ik de Mac zo dankbaar.

Uiteindelijk de KTM dealer gevonden in Pont-Sainte-Marie. Achteras gebroken. Dat is andere koek en doorrijden is gevaarlijk volgens de monteur. Onderdeel bestellen en vrijdag kan ie gerepareerd worden. Weer houding aangenomen van moed in de schoenen en leven het geen zin meer en weer werkt het. Baas erbij en die heeft nog een jong gebruikt onderdeel. Prima. Vervangen duurt een paar uur. Prima. Onderdeel kost normaal 750 euro. Ik betaal 500 exclusief arbeidsloon. Prima. Ben al lang blij dat ik hier niet strand. En ze hebben koffie. Vriendelijke mensen.

Eten en slapen vanavond wordt de komende uitdaging. Het is in ieder geval gestopt met regenen. Al mijn bagage zit onder de modder dat opgespat is van de wegen. Ik zie eruit alsof ik een halve wereldreis achter de rug heb.

Dat hotel leek snel geregeld. Naast de KTM dealer stond een klein hotel en ik zag er een garage bij. En de prijs was redelijk volgens Google. De motor was na 2 uur arbeid weer zo goed als nieuw. Ook de versnelling had ie ontlucht en werkt weer zoals behoort. Ben heel blij. De monteur liet me het kapotte onderdeel zien en dat zag er niet best uit. Heb toch een behoorlijk risico genomen door er zo lang mee door te rijden. Moet ook zeggen dat op het laatst de wegligging meer dan verschrikkelijk was. Het hotel was ‘complet’. Dat is Frans voor vol. Andere hotels waren van die doorreisgevallen waar je je motor buiten moet stallen. En dat doe ik niet. Dan maar de camping van Troyes. Volgens Google zit er een Aldi dichtbij. De laatste dag toch maar weer kamperen. Alhoewel morgenvroeg regen wordt voorspeld. Even naar de wasstraat geweest. Meeste modder is weg nu. Kan er weer tegenaan. Zo blij dat mijn motor weer goed is.

 

[lonetraveler]

Dag 9, 25 april 2019

Vannacht heeft het (vanzelfsprekend) geregend, maar de weergoden zijn me goed gezind. Tussen 7 en 9 blijft het droog. Genoeg tijd voor inpakken en wegwezen. De weerapp voorspelde het goed. De rit naar huis gaat het eerste deel binnendoor. Ondanks de regen die op het menu staat, proberen we er gewoon het beste van te maken. De koffie vandaag niet gemorst, dus de dag begint goed. Na 4 uren rijden in regen en harde wind bij 10 graden tempert het enthousiasme met de minuut. In de middag als ik in België ben komt het zonnetje tevoorschijn en stijgt de temperatuur naar 15 en als ik in Nederland ben zelfs een tijdje naar 19. Het laatste uur gaat het weer regenen. Om 16.45 uur ben ik thuis. Honger omdat ik vandaag nog nauwelijks iets heb gegeten en een beetje moe. Eerst eten dan douchen.

Ter afsluiting:
Ik heb Catalonië aangetikt naar niet doorkruist. Het weer speelde me parten. Dit overkomt me steeds in het voorjaar en daar zou ik van moeten leren. Achteraf gezien had ik beter dichter bij huis kunnen blijven. Was het een geslaagde rit? Het is maar hoe je het bekijkt. Het duurde lang voordat ik in het ritme van reizen en kamperen kwam. Pas de laatste dag had ik dat gevoel. Dat mijn motor technisch niet in orde was zorgde ervoor dat het rijden op zich minder plezier gaf. Ik heb dit keer weinig bijzondere ontmoetingen gehad of opmerkelijke dingen gezien. Eigenlijk waren ze wel opmerkelijk, maar had ik ze al of eerder gezien of ik zag ze gewoon niet. Het positieve is dat je onderweg tegenslagen dient te overwinnen. Doorzetten en niet te veel zeuren want dat helpt toch niet. Uit je comfort zone zijn. Achteraf bekijk je een dergelijke reis vrijwel altijd positief omdat je ervan hebt geleerd.

2782 km

 

[Jaap64]

Wat een barre tocht met al die regen en kou.
Wel weer een mooi verhaal !
Thanks voor het delen.

 

[Tarwetijger]

Okee je bent niet dolenthousiast over deze regenachtige trip, maar je schrijfsels lezen erg lekker weg.
En deze moet ik onthouden:
"Ik doe alsof alle moed me in de schoenen zakt en kijk of het leven verder geen zin meer heeft. Dit heeft effect."

 

[David_ZZR]

Ondanks het slechte weer wel een leuk verslag om te lezen. Rond die periode kan het echt spoken qua weer in Catalunya. Mijn voorjaarstrups plan ik ook altijd op de weersvoorspelling. En ondanks dat ik van kamperen hou zet ik mijn tent niet in de regen op.. dan maar een hotel. Daar heb je dan van die handige trivao en bookings apps voor om te kijken wat er vrij is in de buurt. Het punt in de auvergne waar je gestopt bent met die 2 bergen komt mebekend voor. Ooit op exact hetzelfde punt gestopt om een foto te maken. Alleen toen was het er iets groener.

 

[James Bond]

Bedankt voor jouw reisverhaal! Ook herkenbaar, na 6 dagen solo volop rijden (elke dag net iets te lang gereden en te weinig gestopt) in de Alpen op een familiecamping beland aan het meer van Annecy. Blerende kinderen en geen pizza meer te krijgen. Ik overwoog toen even om alles maar weer in te pakken en vandaar in 1 keer naar huis te kachelen.."de dag van de man met de hamer"...... Gelukkig niet gedaan: na een goede lange nachtrust aldaar voelde ik mij de volgende dag weer helemaal top en mezelf gedwongen veel meer te stoppen.
(Was eind augustus, te warm eigenlijk...).

 

[David_ZZR]

Om zulke dingen te voorkomen ben ik meestal al begin december mijn zomertrip aan het plannen en de ene camping tegen de andere aan het afwegen, kijken waar ik in de buurt kan eten en waar ik kan tanken zodat ik vol vertrek.

 

[lonetraveler]

Bedankt voor jullie reacties. Het was niet dat de voorbereiding niet goed was. De weersvoorspellingen waren toen ik vertrok best wel goed en ook met de campings heb ik weinig problemen ondervonden. Probleem was dat het weer omsloeg en toen ik bij de Spaanse grens was het nog minstens 3 dagen zou duren voordat het weer beter werd. Tegen die tijd moest ik alweer onderweg naar huis zijn voor mijn werk. Daarom besloot ik de terugweg als eerder in te zetten. Al met al was het vaak afzien en de mechanische problemen hielpen ook niet echt. Maar mij hoor je niet klagen. Kan gebeuren en het zal echt niet de laatste keer zijn dat het tegenzit.

Gr. Ed

 

[Frazer]

Mooi verslag, jammer van het weer! Herkenbaar, van die dagen waarop je het gewoon even niet meer zo ziet zitten.

 

[Tomcat_]

Het weer blijft bij motorrijden een onberekenbare factor die de boel goed kan verpeten. Helaas ben je precies de verkeerde kant opgereden.
Tsja, soms zit het mee..........
Dit jaar met de familie een weekje all incusieve naar Gran Canaria. Het eerste wat ik daar deed was met 39,5 in bed kruipen.
Is ook niet echt wat je je voorstelt bij een vakantie waarbij helemaal niks mis kan gaan.