Reisverslag: Even een weekend naar Alcañiz...

[Oooosterling]

Beste reisgenoten, hierbij wil ik jullie (in woord dan) meenemen op mijn trip van afgelopen tijd om een weekendje Alcañiz te doen..

Na het debacle van vorig jaar, was ik er zeker dit jaar op gebrand om het wél tot een goed einde te brengen. Dit jaar vergde echter iéts meer voorbereidingstijd dan de laatste keer, aangezien het debacle toch wel voor enige (optische) schade en ongemak hadden geleid.

Voorbereiding, dag -365 tot dag 0 (voor vertrek).
Vorig jaar had redelijk veel (optische) schade opgeleverd, waardoor ik deze winter veel achter de computer heb moeten doorbrengen. Ik heb echter nieuwe (!) in kleur gespoten koffer(deksel)s kunnen scoren, heb div. delen naar de spuiter gebracht, heb. div. delen 2e hands aangeschaft, ben massief aan het herstellen geweest, enzovoorts, enzovoorts..
Dit heeft ertoe geleid dat ik begin dit jaar het ding toch weer 'op de beentjes' had staan, en na een redelijk voorseizoen met het ding, en enkele kleine toertjes, bleef het zeurderige stemmetje in mijn hoofd (nee, niet mijn vriendin of onze gezamenlijke kinderen) mij maar aandringen dat het dit jaar toch wél zou lukken om succesvol door de Pyreneeën te crossen. Dit stemmetje werd dusdanig luid, en een ander stemmetje fluisterde mij nog wat anders in, zodat ik mijn vaste 'dealer' begin van het tweede kwartaal van dit jaar gecontacteerd had met een vraag over een MotoGP evenement in Spanje.
Nu wordt er meerdere keren gereden in Spanje, maar om toch iets van herkenning (en toch wellicht iets sneller toestemming van haar, als ik dat al zou vragen) naar boven te halen voor mijn vriendin, besloot ik dat het September en de regio Aragon zou worden. We zijn ooit op 'liefdesvakantie' geweest met z'n 2en, zonder de kinderen, nét in het weekend van de Aragon GP in September. Héél toevallig had ik toen ook al kaarten bij mij, en ze is zelfs ook mee geweest naar de baan destijds. Sindsdien al wel enkele keren alleen geweest, maar dat was altijd met het vliegtuig, en dan vanuit Zaragoza.
Dus toen de stemmetjes zich gingen paren in mijn hoofd, kwam als "baby" eruit dat ik door de Pyreneeën zou kunnen crossen medio September, en daarbij tevens de MotoGP in de regio Aragon (nabij het plaatsje Alcañiz, het "motorland Aragon" complex) zou kunnen meepakken.

Eigenlijk bleef die wens redelijk vaag en niet ingevuld, totdat de 'dealer' belde dat de kaart binnen was en ik even moest betalen. Euh, ja en okay was ik toch even weer vergeten maar dan ga ik ook maar dan? Dus terwijl half NL met krijsende, niet opgevoede koters La France en/of Italia liepen te vervuilen in de bouwvak, was deze jongen bezig, naast zijn reguliere werk, met de technische voorbereidingen. Nieuwe banden, .Remblokken voorzijde vernieuwd, . Remvloeistof ververst, vloeistoffen nagekeken en benzinetank volgegooid? Zoals ene Jeremy C dan maar te citeren "what could possibly go wrong?"
Daarnaast de routes van vorig jaar copy paste, (MRA) aanpassen en inladen, mijn lijstje afwerken en gaan dan maar?... Ow ja, voordat ik het vergeet nog even de afwezigheidsassist aan in Outlook, de directe collega's minimaal informeren en joep, doei en de mazzel. Ik zie jullie wel weer in Oktober, en ben tot die tijd niet bereikbaar ...

En nu dan maar over naar het echte reisverslag..

 

[Tmanneke]

Ik zit er nu al op te wachten, waar blijft het?

 

[Oooosterling]

Dag 1, 15/09; Vanuit huis naar Perigueux (ca. 1255 km).
Net als vorig jaar, was mijn gedachte om als eerste slag de langste slag te slaan, én ik wou niet eindeloos op de autosnelweg doorbrengen, dus wederom was het plan om v.a. Frankrijk te starten met het binnendoor naar Spanje te gaan. Eerder gedaan, dus wist wat mij te wachten stond. Alle voorbereidingen doorlopen, motor al klaargezet, ingepakt e.d. en nog vóórdat de oudste naar bed gaat, lig ik er al op en ben bezig een frans oerbos om te zagen.
2.30u gaat mijn (interne) wekker, en zoals iemand die een one night stand beleeft heeft (nooit zelf, maar doe de aanname) uit bed gegleden, naar beneden geslopen, kleding + regenkleding aan (incl. nieuwe fluo gele regenbroek zie ik eruit als een ontplofte kanarie), naar buiten en daar staat ze al klaar..

de pan de afrit af, in de 1e versnelling, choke erop, 1x de startknop aantikken en zodra die begint te pruttelen rolt de motor ook al.. Tot ziens huis, tot over een week!

Het eerste half uur gebruik ik om naar de A31 toe te rijden, en dit doe ik in kalm tempo. Kan de motor lekker warm worden, kan de berijder zich settelen op de komende uren, laatste check in mijn hoofd doornemen en de gedachten ordenen. Ik ben nog geen 10 min. weg van huis en het begint zachtjes te regenen, en wat ben ik blij met mijn fluo broekje! Net een kind voor sinterklaas, en dat voor een paar rotcentjes..
Na het half uur draai ik de BAB (Bundesautobahn) 31 op, voer de snelheid op tot ca 130 km/h en settel mij voor de komende 3,5 tot 4 uur voor wat komen gaat.
De rit verloopt soepel, de regen houd aan tot Oberhausen en dan wordt het droog. Vanaf dat punt neemt de verkeersintensiteit ook toe, en ik worstel mij door het begin van de ochtendspits c.q. de 'werkslaven' en een heel rijtje autobanen (2,3, 52, 44, 57, 46) totdat ik uiteindelijk via de A44 bereik waar het iets rustiger word en ik rustig op België aan toer. Daar rijdt ik door tot aan Sankt Vith, ga eraf en rijdt Luxemburg binnen om voor de 1e keer deze vakantie mijn tank te vullen. Onderstaand beeld geeft mij een déjá vu van vorig jaar, minus de regen..

Alweer koud, alweer de tank leeg, alweer koffie, maar wel vol goede moed!

Hetzelfde rondje binnendoor naar Houffalize, daar de snelweg weer op richting Frankrijk, en zo tegen 7.30 tot 8u kom ik aan in Frankrijk. Voordat ik het land binnenga nog even een fotootje voor mijzelf (en plaagstoot naar m'n eveneens motorrijdend broertje mét koters en 3 week Frankrijk achtige taferelen in de bouwvak)


De rit Frankrijk in loopt voorspoedig, de mist heeft plaatsgemaakt voor een lekker zonnetje, en ik bedenk mij na een tijdje dat ik eens moet stoppen om het kanariepakje uit te trekken. Ik ben inmiddels dicht bij Reims op de D977, als ik in de verte het monument zie opdoemen die bij mij bekend staat als één van de monumenten uit WWI, het monument "Ferme de Navarin". Omdat ik wel geïntrigeerd ben in de verschrikkingen die men heeft moeten doorstaan in met name WWI (met o.a. fosforgas e.d. lekkere tactieken) gooi ik mijn stoomboot in de remmen, en neem foto's ervan..

Terwijl ik de infoborden sta te lezen (gelukkig ten dele in Engels) en er een idyllische stilte heerst, overstemt het gedreun van kanongebulder de omgeving.. Het blijkt dat aan de andere kant van de weg geoefend wordt met modern legermaterieel op het militaire terrein, terwijl ik lees dat er 100 jaar geleden in deze streek ca. 160.000 soldaten het leven hebben gelaten voor de retoriek van één of meerdere gestoorde gekken... Het stemt mij dan ook verdrietig te moeten constateren dat we (de mensheid) 100 jaar later nog geen steek veranderd zijn en zelfs een gevoel van ontzetting en minachting maakt plaats in mij.. Dit wordt nog meer versterkt als ik het volgende dorpje rechtsaf sla de D-19 op, en bijna op het kruispunt een perfect onderhouden begraafplaats tegenkom, met honderden (en wellicht meer) allemaal nette en strakke witte (oorlogs)kruizen. Ook het momument van de 26e (?) Amerikaanse brigade (Chateau-Thierry Monument ?) in de directe aanwezigheid op nog geen 2 km van het kerkhof vandan, geeft mij toch de gehele dag naderhand zeer gemengde en nederige gevoelens wat ik heb meegemaakt en het contrast tussen wat ik gelezen heb, en mijn constateringen terwijl ik daar stond...

De rest van de dag meander ik door het landschap over verschillende D wegen, waaronder de D951, D939, D606 en ettelijke van deze wegen, en er lijkt geen einde te komen aan het herhalen van tanken, benen strekken, iets drinken, en veel rijden.. Grofweg gesteld via Reims, naar Bourges, rechts langs Limoges en via de D940 richting Tulle. Vandaar had ik af willen buigen naar Perigueux en door naar Bergerac, maar ik besloot dat het goed was. Dus de navi richting Perigueux laten koersen, via Booking een goedkoop (F1 achtig) hotelletje weten te bemachtigen (met afgesloten stalling voor voertuigen) en uiteindelijk tegen 20.30 á 21u was ik dusdanig kapot en aangekomen, dat ik totaal geen zin meer had in iets van een maaltijd. Dan maar een hap lucht extra (ter beeldvorming, ik heb overgewicht en kan zeker wel een maand zonder, en overleef ik het nog wel) en uitgeput en met een zere kont val ik uiteindelijk in slaap in het el cheapo hotelletje...

 

[Oooosterling]

Dag 2, 16/09; van Perigueux naar Zaragoza (ca. 720 km).
Nadat ik vroeg in slaap ben gevallen gisteravond, ben ik helaas ook weer vroeg wakker. Een stel maffe Fransozen heeft het heerlijke tijdstip van ca. 4.30u uitgezocht om te gaan staan discussiëren kort nabij of voor mijn hoteldeur, welke uitkomt op de galerij. Heb ik weer... In slaap komen naderhand lukt niet, en wetende dat ik wederom iets van een lange rit voor de boeg heb, besluit ik dan maar om op het vroegst mogelijke tijdstip van 6.00u gereed te staan, om aan te sluiten bij het "all you can eat buffet" van het (not) Premiere classe hotel, wat er als volgt uitziet:


Ofwel keuze uit een croissant of een stuk stokbrood, met jam of chocopasta.. , daarom ben ik alleen al geen fan van fransozen.
Afijn, na een aantal croissants en een kop koffie naar binnen gewerkt te hebben, gooi ik de deurkaart om ca. 6.20u in het bestemde bakje, zeg au revoir en start de motor. Al gauw zit ik op de weg naar Bergerac, maar het is mistig en ik heb hier vorig jaar nog een bekeuring gekregen, dus ik doe het rustig aan. Terwijl ik de route in de navi aan het laden ben, neem ik de verkeerde afslag kort voor Bergerac en dwaal wat rond om de juiste weg te vinden. Ook tank ik de motor weer eens af, dit keer bij een Intermarché kort voordat ik het plaatsje verlaat en op weg ga naar de volgende grote plaats, Mont-de-Marsan. De D933 lijkt eindeloos te zijn, en al gauw dwaalt mijn blik door de wijde omgeving en vallen mij de sporen van de recente bosbranden op, die niet te ontkennen zijn en recent hebben gewoed in dit gedeelte van Frankrijk. Km na km rolt onder mijn wielen door, en na enige tijd komt inderdaat Mont-de-Marsan in zicht. Via de rondweg gaan we op zoek naar de afslag die leidt naar hert volgende concentratiepunt, te weten Bayonne. En na weer een uur van rechtuit staren over het stuur over de lange rechte weg, vrachtwagens inhalend en me ergeren aan campers, bereik ik zo tegen de middag Bayonne.
Het doorkruizen van deze stad vergt enig stuurmankunst en vooral vloeiend rijden, maar na enig geworstel ben ik de stad weer uit en rijd richting mijn uiteindelijke doel, Spanje!
Toch kom ik Spanje niet zondermeer binnen, ik wordt op de grens in Dancharia door een uiterst vriendelijke, maar doortastende, dame van de Guardia Civil aangehouden en mijn papieren worden gevorderd, zowel van motor als ook mijn identificatie. Na enige onduidelijkheid omtrent de verblijfsvergunning (van D, die ik ook in het paspoort heb zitten), loopt ze weg en blijft zeker 10 minuten weg. Ik sta met mijn pakkie aan in de brandende zon, en ik begin zowaar iets te zweten. Dit zou toch niet overkomen als dat ik iets te verbergen heb?
Maar dan komt ze met een ferme pas weer uit het gebouwtje zetten, overhandigd mijn papieren en wenst mij een goede reis. En terwijl ik het e.e.a. sta op te bergen, komt haar college naar mij toegelopen en begint zowaar een gesprek! Het blijkt ook een raceliefhebber te zijn, een zo grote zelfs dat hij een tatoeage heeft laten zetten van de cijfers 46.. Ik kan geen spaans, maar de taal van motoren blijkt universeel te zijn. Zo goed en kwaad als het kan wensen we elkaar een goed verloop van de dag toe, hij mij veel plezier in Aragon en ik spreek de hoop uit dat hij de race tenminste nog kan volgen op TV.
Na het debacle van vorig jaar (weinig benzine was de aanleiding tot het afwijkende gedrag), heb ik eruit geleerd dat ik direct dan maar ga tanken op de grens. Het wemelt hier van de tankstations, dus ik zoek er één uit, gooi de tank vol, nuttig een flesje gekocht koud water en ga beginnen aan mijn epische avontuur in Spanje!
Ik dender wederom de hemelse N-121-B af, draai linksaf wederom de NA-2600 op en ga weer richting Frankrijk! De heerlijke weg die volgt is absoluut geen straf, en na de grens met Frankrijk (weer) gepasseerd te zijn, rijd ik via de D948 een klein stukje langs de grens a.d. Franse zijde, om wederom de grens over te steken naar Spanje, welke overgaat in de N-138.

Sfeerimpressie van de N-138.


Uitzicht vanaf de N-138


En een stukje verderop lijkt de N-138 nóg beter te worden!

Dan verlaat ik de N-138, draai de N-135 op en rijdt een stukje parallel aan de Frans-Spaanse grens, alvorens ik naar rechts (of onderen) draai om op weg te gaan via binnenwegen naar mijn einddoel, Zaragoza. De binnenwegen zijn tot Sos del Rey Catolico goed te noemen, getuige de volgende foto van een rustplaats erlangs op de A-127:


Echter vanaf dit punt draai ik nog kleinere binnenwegen op, die veelal als CV worden aangeduid op de kaart. Deze wegen zijn echter dusdanig slecht dat ik er gauw flauw van ben, maar ik ben nog maar enkele tientallen kilometers verwijderd van mijn einddoel. Ik onderga de slechte wegen dan ook maar, maar kan niet ontkennen dat ik er ondertussen écht een zere kont begin te krijgen van het vele zitten en de vele kilometers die ik al gemaakt heb vandaag. Echter na enig doorbijten draai ik de A-68 op en draai de laatste 30 kilometers op zeer mooi en goed (autobaan)asfalt, alvorens ik de ring van Zaragoza opdraai en binnen de kortste keren ben ik bij mijn eindpunt, een hotel in de nabijheid van het vliegveld, en waar ik al meerdere keren heb verbleven...

Eindbestemming bereikt! Een klein beetje liefde voor het oude werkpaardje, lekker in de koele en ondergrondse stalling van het hotel..

 

[Tmanneke]

Prettig om lezen, je schrijft goed man.

 

[Oooosterling]

@Tmanneke Thanks!.. Ben niet zo'n verteller of schrijver, doet me goed dit te mogen horen..

Dag 3, 17/09: Zaragoza - Alcañiz v.v. (ca. 240 km).
Mijn (interne) wekker stond vanochtend vroeg ingesteld, eigenlijk te vroeg. Dit is het nadeel van vroeg naar bed, dan ben je toch ook weer vroeg wakker.. Maar naar eindelijk toch wel (eens) een lekkere nacht geslapen te hebben, ben ik dus tegen 5.30u wakker en lig een beetje na te denken over de afgelopen dagen, en ook de dagen die nog komen gaan. Dit duurt echter niet lang, want nadat ik mijzelf een trap onder de kont gegeven heb, meld ik mij tegen 6.15u in de fitnesszaal van het hotel. Iets wat ik normaliter nooit doe, maar ik had er zelfs rekening mee gehouden, qua inpakken van extra kleding. Na een ruime uur sport heb ik (zo goed en zo kwaad als het gaat) mijn 'vaste' training afgewerkt, ga terug naar mijn kamer en douche mij. Nu is het tijd voor het ontbijt! Strak 8u meld ik mij in de ontbijtzaal, en ik ben niet de enige met het plan om zo vroeg mogelijk te ontbijten, tis een jungle! Ik worstel mij door het ontbijtbuffet heen, terwijl links en rechts de rode shirtjes (Marc Marquez fans) mij lijken in te sluiten. Wat een grote getale motorfans hier, dit heb ik in al die jaren nog niet eerder meegemaakt!
Afijn, na het uitgebreide ontbijt nog even wat vers fruit (voor latere consumptie) 'stelen' van het buffet, omkleden en daar naar toe waar je voor gekomen bent: Motorland Aragon, het 3e MotoGP weekend dit jaar in Spanje, en telkens op een ander circuit!

Ik kleed mij om, start mijn trouwe werkpaardje voor deze trip, tank nog even in de buurt van het hotel (Super Plus 98 voor € 1,549!!) en ga op weg naar de omgeving van Alcañiz. In de nabijheid van het kleine plaatsje in the middle of nowhere en op ca. 120 km van Zaragoza ligt het circuit. Ik neem de rondweg van Zaragoza, sla af de A-68 op en kan deze stand van de gashendel ongeveer een uur lang aanhouden.. Het is en (vrijwel) rechte weg, maar ik verbaas me elke keer weer als ik hier ben over de mentaliteit van de Spanjaarden. Alles lijkt snelheid te ademen, zelfs oude omaatjes.. Maximum snelheid dien je minimaal te rijden (+ minimaal 20 km/h erbij is de standaard), inhalen is soms forceren dat je met 3 man op 2 weghelften rijdt en proberen door je voorganger te rijden is ook een nationale hobby, zo lijkt het. Als je eraan gewend bent, werkt het ook wel, maar het kan ook goed mis gaan... En dan, komt het circuit in beeld! De toegang hier is goed geregeld, elke tribune heeft zijn eigen parkeerplaats (voor motoren), dus ik kan in de directe nabijheid van "Grada 7" (tribune 7, laatste bocht voor start en finishlijn) mijn motor kwijt.
Even neuzen in de nu nog bijna fanzone buiten de hekken,


de rugtas met fruit en papieren laten controleren en dan het circuit op!


Ik stuur bovenstaande foto nog even naar mijn broertje.. Waar wij gezamenlijk ook komen op circuits, drinken we één biertje 's morgens en gaan dan uiteraard weer over op de non-alcoholica. Toch een punt van herkenning wat erin geslopen is tussen ons beide, en graag ook als zodanig koesteren..

De trainingen zijn top, hard en heerlijk om te zien. Op de tribune bij 25+ gr. in het zonnetje app ik af en toe naar het thuisfront, en terwijl die allemaal binnen zitten met dekens over hun benen, sloffen aan, dikke truien aan in de huiskamer (het was koud en regenachtig in D dat weekend, en we hadden de verwarming nog niet aangezet), moet ik constateren dat ik toch een lucky bastard ben die dit hier en nu maar mooi mag meemaken!

'S middags na afloop nog even in de fanzone staan wachten en kijken (het was er bomvol!) omdat de MotoGP sterren op het podium (links op de foto) dingen stonden uit te delen en de DJ er een show van stond te maken, maar dit ging mij ook vrij snel vervelen. Na de motor geslenterd, de korte broek voor het leren pak gewisseld en de 120 km terug naar het hotel maar weer aangevangen. Na wederom gedoucht te hebben bij terugkomst in het hotel, nog even wat gegeten in het restaurant aldaar en niet veel later vielen mijn ogen dan ook vroeg alweer dicht op de hotelkamer.. Morgen weer een dag!...

 

[Oooosterling]

Dag 4, 18/09: Zaragoza - Alcañiz v.v. (Ca. 240 km).
Dag 4 is een herhaling van zetten t.o.v. dag 3. Douchen, ontbijten, klaarmaken, tanken, rijden,
aankomst en parkeren bij de fanzone en motorparkeerplaats (die later voor ca. de helft gevuld is)


blik op de ander zijde van de fanzone, en op de achtergrond de tribune:



proosten


Mooie races zien, terugkomst bij motor en omkleden, terugreis, aftanken voor aanvang van de terugreis morgenvroeg, douchen, hapje eten, en vroeg de luikjes laten zakken..

 

[Oooosterling]

Dag 5, 19/09; Zaragoza - Soldeu (ca. 600 km).
Begin van de terugreis naar huis, met een omweg, zo is deze dag te typeren..
Vroeg in bed betekent (bij mij althans) vroeg wakker. Na een laatste keer uitgebreid douchen, de (binnen)tassen ingepakt, de souvenirs voor mijn dochter (vesten met motorgeralateerde stiksels, gekocht op de baan) alvast op de motor gebonden, het regenpak eveneens, en bij het openen van het ontbijtbuffet om 7.00u direct aanschuiven. Na wederom van een heerlijk ontbijt genoten te hebben in het hotel in Zaragoza, is het vandaag tijd om (via een omweg) weer richting huis te keren, tenminste om een begin ermee te maken.
De motorkleding aan, binnentassen in de koffers, afrekenen en voor een laatste keer de parkeergarage van het hotel uitrijden, going north!

Mijn omweg bestaat uit het feit dat ik graag het (o.a. WWII historische) treinstation van Canfranc nog wil bezoeken, een treinstation op de grens tussen frankrijk en spanje, die het verschil maakte tussen het aangelegde normaalspoor in Frankrijk en als opsta[ voor het bredere spoor dat in Spanje was aangelegd destijds. Sinds ik er een reportage ervan op Discovery heb gezien een aantal jaren geleden, stond dit nog op mijn wenslijstje 'als ik eens in de buurt zou zijn'. En laat ik vandaag in de buurt zijn...

Om toch de uren in het zadel "beperkt" te houden (ahum), en met de nare ervaring van de CV gekenmerkte wegen op de heenreis, heb ik besloten om ca. 70 km via de snelweg A23/E7 naar Huesca te rijden, en vanuit daar binnendoor naar Canfranc. De snelweg is redelijk vol met forenzende Spanjaarden, op weg naar hun werk, zo tegen 7.30u op de rondweg van Zaragoza, maar hoe verder ik naar het noorden rijd, hoe leger de snelweg begint te raken. Bij Huesca draai ik de snelweg af, sla linksaf en rijdt richting Ayerbe, waar na het eerste saaie stuk op de A-132, deze ná het plaatsje overgaat in een heerlijk bochtige weg richting de Pyreneeën.

sfeerimpressie A-132

De 132 gaat over in een andere A weg, welke bij deze een geheime tip vanuit mijn zijde is, de A-1205. Een heerlijk bochtige weg (wel af en toe met slechte stukken), maar het stuurt heerlijk weg richting Jaca, alwaar het laatste stuk via een N weg naar Canfranc leidt. De zon op dit moment verschuilt zich nog ten dele achter de bergen, en het is in de schaduw echt koud. Vooral het laatste stuk naar Canfranc breekt mij dit (iets) op, maar de nieuwsgierigheid wint het van de kou en al snel sta ik voor het (bij Discovery docu nog vervallen) station van Canfranc, wat een prachtig gebouw en terrein blijkt te zijn geworden, en nog volop gerestaureerd wordt op dit moment..



sfeerimpressie Canfranc estación

Na ik vol bewondering heb rondgelopen een tijdje, is het weer opstappen en verder! Terug naar Jaca en vandaar uit richting het oosten, richting Barcelona/Perpignon. Hoe anders doe je dit, door de beroemde N-260 te rijden? Niet dus! Wat volgt is een heerlijke dag dwars door de Pyreneeen over een even zo mooie weg, een weg die ca. 500 km lang blijkt te zijn. En laat ik nu vandaag het grootste deel van deze kilometers onder mijn wielen door laten rollen! De Pan heeft het moeilijk, het zucht, puft, piept, kraakt en drinkt gulzig onder het geweld van de gehele dag remmen, smijten, (volgas) optrekken, bochten aanvallen en achter alles aanjagen wat maar voortbeweegt op wielen..




Sfeerimpressie gedurende de dag..

Maar aan alle fantastische dagen komt een eind, en ook zo aan deze. Aan het eind van de dag ben ik moe, maar voldaan en via booking heb ik last minute nog een hotelletje geregeld. Om een keer mij miljonair te voelen (is waarschijnlijk ook de enige manier voor mij om het te bereiken), heb ik een hotel geboekt in Andorra, en aan het eind van de dag heb ik de stomstom de opdracht gegeven om naar Soldeu te navigeren.
Direct na de grensovergang met Andorra nog even de tank met Vpower vol gegooid (voor het astronomische bedrag van 1.58 per liter!), zodat ik dit morgenvroeg niet hoef te doen, en mij door de avondspits gewurmd, op zoek naar het hotel.
Daar aangekomen heb ik, na uitpakken, douchen en motor gestald te hebben, 2 radlers gehad en iets te snacken, en toen liep ik (bijna lallend) door de gang weggelopen, op weg naar het opgemaakte hotelbedje...

 

[Oooosterling]

Dag 6, 20/09; Soldeu - Thiers (ca. 680 km).
We gaan verder met de terugreis...
Nadat vroeg de luikjes dicht waren, waren ze ook vroeg weer open op dag 7. Dit gaf mij de gelegenheid om na te denken over het verdere verloop van de terugreis en een eventuele aanpassing, en hiernaar te handelen. Ik had geconstateerd dat er enorm veel file stond vanuit Andorra, Spanje in. Ik weet dat de Spanjaarden alles zo'n beetje controleren (iets met grote sommen contant geld, heeft te maken met de belastingdienst van Spanje foppen, door je geld in Andorra te stallen. Mag je p.p. max. 25K op zak hebben bij binnenkomst Spanje, per keer), en dit leidde ertoe dat ik dag 6 dit schouwspel heb mogen aanschouwen. Mijn originele plan was om weer af te zakken naar Spanje, en dan nog een deel van de N-260 te rijden, alvorens de grens richting Frankrijk over te steken. Gezien mijn ervaring (en het feit dat je in de spits de grensovergang overkomt) heb ik het plan aangepast, en het nieuwe plan is om vanuit Soldeu naar de grens met Frankrijk te rijden, en dan parallel aan de grens verder te buffelen door de Pyreneeën. De grens oversteken kon op 2 manieren, te weten via een toltunnel (2 km lang, € 4.20 voor de motor, Envalira tunnel) of via de bovengelegen bergpas. Echter doordat het 's morgens alweer f*cking koud is met max. 4 graden, kunnen jullie wel raden welke optie genomen is.. Okay, plan gemaakt, douchen, aankleden, inpakken, ontbijten, binnentassen in de koffers, afrekenen en dag 7 starten dan maar.

Plan via de tunnel, daaropvolgende N-22, rechtsaf de N-20 op en dan naar Puigcerdá rijden. Laatstgenoemde grensdorp verdwaal ik hopeloos in de kleine straatjes, maar ook daar komen we wel weer uit en hup richting uit de N-116 op, welke Perpignan aangeeft. En terwijl ik nog de afgelopen dagen de reveu laat passeren, kom ik op een kruising af. De dikke BMW die daarop staat heeft mij (waarschijnlijk) niet gezien, ondanks dat ik oogcontact zoek met de oudere bestuurster. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat ze optrok, ik met ca. 70 km/h haar niet meer kon ontwijken, en uiteindelijk blijken de strepen van haar bumper in mijn kofferdeksel te staan... Ik kon haar dus nog nét ontwijken, maar was zo overstuur, dat ik niet gestopt ben (was in mijn optiek niet aangereden) en het voor de gezondheid van de bestuurster beter was om niet af te stappen. Al een aantal x van de motor afgereden door dit soort malloten, en het went nooit, alleen de frustratie van mij wordt elke keer groter.
Wat volgt is minimaal 1,5u sturen op een prachtige weg (N-116) welke overigens ontzettend druk blijkt te zijn met vrachtwagens, bussen en withoofdjes (oudere mensen, veelal met wit of lichtgrijs haar, die hun leven lang nog nooit in een werkbusje gezeten hebben, maar nu wél zo'n ding met 30 km/h de berg op slingeren, ofwel de zogenaamde campers). Manmanman wat erger ik mij aan die withoofdjes, het is een ware plaag en ik denk dat de migratie van de withoofdjes naar het zuiden dan maar begonnen is? Waar het mogelijk is, tikkie terug, gas erop en de exemplaren inhalen en een normale snelheid hanteren.
Deze herhaling van zetten gaat door tot aan het plaatsje Ille-sur-Tét (vlakbij Perpignan), alwaar ik lingsaf sla nog éénmaal de bergen en bergweggetjes op, voordat ik bij Sigean de snelweg op draai bij Narbonne. Wat volgt zijn wederom een mix van mooie en slechte wegen

de Franse D-21, een heerlijke, nieuw geasfalteerde, weg in de Pyreneeën.


Adieu Pyreneeën, wellicht tot snel...

Na een uurtje of 1,5 á 2 stuurwerk van het betere soort, draai ik bij Sigean de snelweg op, naar het volgende doel: Millau.
UIteraard niet om het plaatsje, maar uiteraard om de hoge brug die hier gemaakt is (met inbreng van Nederlandse hulp op het constructieve vlak). Omdat ik in mijn avondstudie HBO bouwkunde meermaals heb moeten bestuderen, én gesproken heb met div. Nederlandse constructeurs die bij de bouw betrokken waren destijds, intrigeert mij dit stuk engineering mij mateloos.
Wat volgt zijn ca. 150 km van saaie autosnelweg, welke kort voor Millau nog spannend wordt, maar dit komt doordat de lamp van de reserve gaat branden, en ik in de 150 km autosnelweg géén tankstation heb gezien... Met enig billenknijpen redt ik het, en ben genoodzaakt een tankstation te bezoeken aan de snelweg. Wat volgt zijn taferelen die niet misplaatst zouden staan in een slapstick comedy (gemorste diesel door één, auto's die op elkaar klappen daardoor bij de pomp, div. withoofdjes die totaal radeloos zijn en niet weten waar de vulopening zit en dat alles gedrapeerd met een frans sausje). En na 15 minuten ergernis rijd ik de baan weer op, richting de brug.
Na de brug eraf gegaan, het infocentrum wat erbij zit bezocht, maar geen zin gehad om met 25+ gr. en volledige motoroutfit het hooggelegen uitzichtspunt te beklimmen. Dan maar een paar plaatjes vanuit de verte..

brug van Millau

plaatsje Millau, ter oriëntering a.d. rechterkant van de foto ligt de brug (niet te zien).

Goed, ik moet verder..
Wat volgt zijn eindeloze Franse D-weggetjes binnendoor door het centraal Franse Massief,

tot aan mijn eigenlijke eindpunt van vandaag, Saint-Paulien. Omdat dit echter eind van de middag bereikt wordt, en elke km die ik nu maak, morgen (nog een monsterrit van 1000+ km) niet meer hoef te rijden, besluit ik (ondanks mijn zere kont van alle km's die reeds gemaakt zijn) om nog 2 uurtjes te sturen, richting mijn eindpunt van vandaag Thiers. Het plaatsje ligt op de route van morgen, dus booking even gecheckt en opdracht gegeven voor een kamer, om vervolgens dit plaatsje te bereiken tegen 19.45u.

Ik blijk in Thiers een kamer geboekt te hebben in een pension, waar álles geautomatiseerd is en niemand tegenkom bij het pension, van de toegang tot het pension via een cijferslot, tot aan het ontbijt dat reeds klaargelegd is in de minibar (incl. een paar plakjes brood). Ik ga naar mijn kamer, maar krijg gedurende de avond het idee dat ik in een sophuis ben beland, gezien de wisselende contacten en geluiden die ik hoor vanuit buurvrouw's kamer (douchen, haardroger, hakjes op parket, gestommel e.d.). Uiteindelijk val ik in slaap en beleef een korte, onrustige, nacht...

 

[Oooosterling]

Dag 7, 21/09; Thiers - Huis (ca. 1060 km).
Zoals aangegeven in de vorige post, het was een korte nacht.. Als ik rond 5u wakker wordt (en het wél stil is bij buurvrouw), is het mijn beurt om te gaan lopen stommelen.. Mijn plan voor vandaag is om te kijken of ik het weer haal tot thuis, of dat ik nog ergens moet overnachten, al is mijn wens wel het eerste. Ondanks het contact met het thuisfront vind ik het ook altijd wel fijn dat ik mijn vriendin en dochters weer in de armen kan sluiten, dus laten we het maar proberen..
Normaliter moet je 'wachten' voordat het ontbijt(buffet) geopend is, maar aangezien ik dit ten aller tijde zelf klaar kan maken, rooster ik mijn broodjes om 5u, drink een kop (cupjes)koffie, nog een flesje sinaasappelsap erachter aan, kleed mij aan, pak de motor op, trek de deur achter mij dicht en tegen 5.30u start ik de motor.. Huis, hier kom ik!
Ik klooi wat met de navi, terwijl ik Thiers uit rijdt, en rijdt direct al verkeerd. Ik draai om, en vervolg de weg die de stomstom mij aangeeft (en ik op voorhand al enigszins had bedacht). Wat volgt is dat ik bijna direct al moet uitwijken voor een hert, daarna nog 500 mtr. offroad geleid wordt, alvorens ik de juiste weg heb gevonden. In het donker doe ik het rustig aan, terwijl de (binnendoor)weggetjes de ene na de andere bocht aan mij presenteren. Ik begin het tóch koud te krijgen, ondanks mijn voering in de jas en de winterhandschoenen aan. Ik stop, en trek hierover nog een regenjas aan, en maak hierbij het volgende plaatje

zonsopkomst boven omgeving Thiers.

Wat zich verder voltrekt deze dag is dat het een eindeloze aaneenschakeling van D-wegen is, al dan niet groter of kleiner, die mij naar mijn doel brengen, Luxemburg. Het eerste doel is echter het regionale park du Morvan, het Nationale (bos)Park en als laatste scheur ik dwars door het regionale park du Lorraine, waarbij het mij aandoet alsof dit de uitlopers zijn vanuit de Vogezen.

Over dit soort weggetjes vervolg ik mijn weg naar Metz, en vanaf daar beginnen de lange en saaie kilometers richting huis. Ik heb mijn zinnen gezet op een schnitzel of een curryworst, en terwijl ik via Luxemburg naar Koblenz rijdt, moet ik voor de voorlaatste keer tanken. Ik tank de ST1100 maar weer eens af met Vpower (1,-/ltr duurder dan in Andorra!) en terwijl ik naar binnen loop, zie ik het al vanuit mijn ooghoek...

HEERLIJK! Dit geeft mij altijd het gevoel dat ik weer bijna thuis ben, een curryworst met pommes. En terwijl ik dit naar binnen werk, mij verwonder aan het feit dat enkel buitenlanders de tankshop lijken aan te doen, en onder genot van eveneens een blikje fris, knap ik weer op en krijg hoop voor de laatste paar honderd km's over de snelweg.
Wat volgt zijn uren met 130 km/h over de snelweg, veel file's omstreeks de avondspits in de "ruhrpott" en eindeloos ertussen door laveren (en JA dit mag! Het wordt gedoogd om via de rettungsgasse te rijden bij een file, aldus de duitse rijschoolhouder die momenteel mijn bijna 16 jarige oudste dochter klaar stoomt voor haar A1 rijbewijs). En terwijl ik voor de laatste keer tank kort voor het opdraaien naar de A31, mij nog één keer de totale chaos van een tankstation doet meemaken (zo tegen 1900u, terwijl de vrachtwagens vechten om een plaatsje voor de avond/nacht op de P plaats) bij het tanken, ben ik er bijna.. Ik dender met 150 km/h op de GPS de A31 af, totdat ik na ca. 100 km 'mijn' afslag tegenkom, en na nog een half uurtje binnendoor te hebben gereden, rijdt ik met een zucht tegen 20.30u mijn oprit weer op.. Moe en voldaan sluit ik mijn gezin weer in mijn armen, waarbij uiteraard de cadeautjes voor mijn 3 dochters het niet redden om onaangeroerd te laten zitten op de motor.. Ik heb geen zin meer om de motor in de garage te zetten, ik laat deze express buiten staan, zodat de dauw zijn werk kan gaan doen om alle vliegenrestjes al los te weken voor morgen, dan wordt het ding gewassen..


Goed gedaan, makker! Jij en ik hebben dit toch maar weer tot een goed einde weten te brengen...

 

[Oooosterling]

Dag 8, conclusies en samenvatting...


Gewassen en klaar voor het volgende avontuur

De afgelopen week heeft de oude dame mij 4861 km (volgens de teller) vervoerd vanuit D naar SP en weer terug, met een kleine omweg door de bergen. In al die tijd heeft de ST1100 (ondanks dat de teller inmiddels op ca. 140K staat) geen klap verkeerd gegeven, noch een drup olie verbruikt. Het enige minpunt is dat de combi met berijder toch richting de 500 kg gaat, iets wat natuurlijk in de bergen ook afgeremd moet worden en ernaar gehandeld moet worden. Met al het geweld heeft de voorrem het zwaar te verduren gehad, zo zwaar dat de remschijven blauw gekleurd waren, nadat ik uit de bergen kwam. Desondanks heeft de combinatie (met originele blokken en frisse 5.1 remvloeistof) NIETS verkeerd gedaan... Ook niets anders dan lof voor de nieuw gestoken Dunlop sportmax Roadsmart 4 bandjes, ze hebben mij verbaast qua ruime hoeveelheid grip op in de bergen. Het heeft een circuitachtige indruk op de banden achtergelaten, getuige de foto's


Zijn er dan ook nadelen? Jazekers.. Met een gemiddelde over 5 dagen (heen/terugreis enkel gerekend in dit voorbeeld, 4381 km) van 876,2 km op één dag, zijn het (te) lange dagen enkel op de motor zitten. Ik heb niets anders gedaan dan minimaal 10 u rijden en tanken, met af en toe een stop voor een pauze (ivm een zere kont). Deze afweging is bewust voor die tijd gemaakt (ivm tijd/budget), maar ik zou er volgende keer een langere tijd voor uittrekken, zodat ik max. afstanden van 400 - 600 km aan zou houden (per dag). Dat ik deze trip alleen gemaakt heb, deert mij niets en vond het heerlijk. Het is echter in de binnenlanden van F en SP wel zo dat je soms heul weinig (tot geen) verkeer tegenkomt, soms 50 km of langer niet. Dit is zeker wel een risico, bezien het feit dat ik o.a. een hert in de vroege ochtend ben tegengekomen op dit soort wegen (dit i.r.t. potentiële ongelukken). Ik ben ook blij dat ik de trip gemaakt heb, aangezien de voorlopige kalender van de MotoGP laat zien dat v.a. volgend jaar Aragon in Mei zal worden verreden. Dát is voor mij een tijdstip dat ik niet naar SP ga, in September lekker nazomeren vond ik juist heerlijk..

Kortom een geslaagde trip (en in zekere zin afscheid van Aragon), en met een schuin oog kijk ik naar de openingsrace van de MotoGP 2023, 27/03 in Portimão, Portugal... Laat ik daar nog nooit geweest zijn met de motor en laten de kinderen nu ook vakantie hebben dat tijdstip/tijdvak.

Er kon wel eens een nieuw motoravontuur aankomen volgend voorjaar, en dat met een motorfiets die goedkoper is dan menig elektrische fiets.... Man wat wordt ik daar blij van...

 

[swetty]

En ik wacht af……

 

[OzzyTG]

Heerlijk om te lezen

 

[jean-pie]

We wachten af op het vervolg en dat trein station heb ik ook gezien op Discovery en het lijkt me ook geweldig om dit te bezoeken.

 

[David_ZZR]

Gaat op de leeslijst... ook toegevoegd aan het overzicht.

 

[AdventureGirl]

Sos del Ray Catolico.
Heerlijk dorp! Drie weken geleden overnacht.
Tapa's om van te watertanden.

Frans ontbijt... ligt echt aan jouw hotel. Hier niets te klagen gehad.
Wellicht betalen we wat meer.

 

[David_ZZR]

Leuk verslag maar alles klinkt redelijk als een haastklus. Alcañiz ben ik afgelopen zomer ook nog doorheen gereden, niet wetend dat er een circuit in de buurt lag. Het circuit wat openbare weg is... dat wel want de bochtenhoeveelheden daar zijn echt absurd.

 

[Oooosterling]

Sos del Ray Catolico.
Heerlijk dorp! Drie weken geleden overnacht.
Tapa's om van te watertanden.

Frans ontbijt... ligt echt aan jouw hotel. Hier niets te klagen gehad.
Wellicht betalen we wat meer.

Géén idee, dat van die tapa's.. Ben er snel doorgekomen, niet veel uitgerust daar...
En wellicht ligt het idd aan het hotel en het prijspijl (50,- in dit geval). Ik heb genoeg aan een bed en iets van bescherming tegen diefstal (van de motor). Voor een ex-bouwvakker die veel "in de kost" zat, vind ik bijna alles wel goed (als het maar schoon is)..

Leuk verslag maar alles klinkt redelijk als een haastklus. Alcañiz ben ik afgelopen zomer ook nog doorheen gereden, niet wetend dat er een circuit in de buurt lag. Het circuit wat openbare weg is... dat wel want de bochtenhoeveelheden daar zijn echt absurd.

Was idd een afweging tussen mijn vriendin (en 3 puberende kids) achterlaten óf uitgebreid toeren. Het is meestal een compromis, ik wil ook niet té lang wegblijven en té veel lol maken (als je kunt praten van té veel), wetende dat ik het op andere tijden ook kan met mijn gezin.. Elke euro wordt hier tegenwoordig omgedraaid, en dan maak je compromissen..
En grappig dat je het niet wist van het circuit (Motorland Aragon), je komt er langs van Alcañiz richting Hijar (ligt ca. 500 mtr. vanaf de N-232), op ca. 8 tot 10 km buiten het dorp. Ik ken de meeste circuits wel in Europa, vandaar dat ik altijd denk dat een ieder dit dan weer weet.
Ik ben het met je eens dat (bijna) heel Spanje een circuit is voor motoren, manmanman wat een mooi land..

Zo zie je maar weer, allemaal motorrijders en allemaal verschillend, maar met 1 gezamenlijke passie (in welke vorm dan ook)..

 

[David_ZZR]

Ik was op weg naar mijn vriendin, zij was met koekblik naar spanje gereden met haar kinderen en ik ga er dan met de motor achteraan in een weekje tijd, zo zijn we toch samen en heb ik mijn motortrip.

 

[James Bond]

Heel mooi verslag!! Bedankt voor het delen. En gewoon op een old skool Honda. De n260 en banderas reales staan op mijn lijstje en ja, ik heb ook maar 7 dagen in augustus. Zal wel zien.
Ik ben wel meer van het type: de heen- en terugreis efficiënt via de peage, iig tot 900km van huis. Vervelend maar tis ff niet anders ivm de tijd.