Reisverslag: IJsland, genieten en afzien!

Met genot alles in 1x zitten lezen Frazer! Heel tof en veel dingen zo herkenbaar als mede motorreiziger. Al een nieuwe bestemming? ;) Ik heb inmiddels mijn filmpje van mijn Noordkaap trip klaar. Duurt wel 45 minuten..
 
Laatst bewerkt:
Erg onder de indruk van de mooie plaatjes en het verhaal.
Nee, wrs toch niks voor mij. Toch iets te koud. (Ja, een watje!)
Ook niet de goede motor voor. Ik denk voor mezelf meer aan een Landrover.

Toch wel enkel vragen.
Welke lucht-temperaturen heb je zo ongeveer gehad?
Je meldt 1x buitentemp is bijna vriespunt. Ik neem aan de watertemp van doorwadingen met water uit de gletscher, ook maar net boven nul zal zijn. Dat zal niet anders zijn dan bij een hike bij gletschers in het hooggebergte. En dat water is vreselijk koud....brrrr.

Je zegt ook dat je, vanwege slijk, niet door het water heen kan zien, waardoor je mogelijk een grote kei kan treffen. Heb je daar ook last van alg in het water en op de stenen. Of is het daar te koud voor? Hoog in de bergen zijn die stroompjes altijd heel link omdat ze zo glad worden door de alg.

Een andere vraag is of je mss kaartje van IJsland bij kan voegen waar je hebt gereden.
Ik heb nu geen enkel idee............??

Ik heb geen thermometer op de motor, dus het blijft een beetje bij benadering. Ik heb prima dagen gehad waarbij het 15 graden of iets hoger was, maar vooral de tweede week is het naar schatting zeker niet boven de 10 graden geweest. Er staan in de bewoonde gebieden veel informatieborden die de omstandigheden op bepaalde trajecten aangeven, en daar heb ik regelmatig temperaturen van 3/4 graden voorbij zien komen. Dat is de werkelijke temperatuur, dan heb ik het nog niet over de gevoelstemperatuur door de ijskoude wind, die lag naar mijn idee soms ruim onder het vriespunt. Toch heb ik ook wel momenten gehad waarbij ik uit de wind in mijn t-shirt voor de tent zat, al waren die wel op een hand te tellen. Voor de warmte moet je er in ieder geval niet heen gaan.

Die rivieren zijn inderdaad wel ijskoud. Smeltwater, dus het zal inderdaad niet meer dan een graad of 3 geweest zijn. Die doorwadingen zijn op zich prima te doen. De kleine riviertjes zijn gewoon helder, dus daarvan kan je meestal wel goed inschatten hoe diep ze zijn en of er obstakels op de bodem liggen. De ondergrond is meestal zand of kiezel, maar geen algen en niet glad. Ik denk dat het daar inderdaad te koud voor is.

Die gletsjerrivieren zijn troebel, en dat maakt het lastig. Eerst te voet verkennen dus, want je kunt totaal niet inschatten hoe diep ze zijn. Of je moet wachten tot er een auto langskomt, maar dat kan vaak ook wel even duren. Die doorwaadbare plaatsen worden wel enigszins onderhouden, soms staan en er paaltjes met een touw erlangs om de route aan te geven. Op de eerste foto van de doorwading in mijn vorige bericht kan je dat zien. Dan weet je dat je in ieder geval binnen de lijnen moet blijven. De bodem is meestal zand, maar door de stroming worden er natuurlijk regelmatig flinke stenen meegevoerd, dus daar moet je even rekening mee houden. Het is niet glad en ook geen modder waar je in wegzakt. Als je te voet een goede route zonder obstakels hebt gevonden (en dat is niet altijd in een rechte lijn naar de overkant), dan moet je in principe gewoon zonder problemen naar de overkant kunnen komen. Maar tip van de locals, als je te voet al moeite hebt om je staande te houden, dan lukt het op de motor sowieso niet.

Ik heb zelf een aantal keer besloten om het niet te doen en om te keren. Gelukkig was er in al die gevallen een relatief makkelijke omweg, dus het zorgde niet voor al te veel problemen. Misschien had het uiteindelijk wel gelukt, maar ik heb gewoon geen risico genomen. Je hebt er niks aan om met je hele spul kopje onder te gaan, dat is gewoon einde motor en einde vakantie en dat is het niet waard. Een serieuze doorwading blijft sowieso altijd wel spannend hoor, je hoeft maar even uit evenwicht te raken en het is klaar.

Ik weet niet hoe ik hier een kaartje moet toevoegen, daar zal ik nog even naar kijken.
 
Zo, wat een reis en avontuur!
Gelukkig beschrijf je het zo goed en leuk dat ik zelf nog niet de minste neiging krijg om dit ook te gaan doen.

Kamperen met de motor is leuk maar voor mij liever met goed weer, bewoonde wereld met wat leuke terrasjes en eettentjes hahaha

Respect voor jouw trip en bedankt voor de verslaglegging.
 
Blijft het super vinden om dit te lezen en de foto's te zien. Met google maps heb ik jou tripje aardig kunnen bekijken maar wat andere ook zeggen..."adventure" is stapje te hoog denk ik :')
 
Zondag 3 september, dag 11

Het is een beetje luidruchtig door veel kampeerders die al vroeg vertrekken, dus ik ben redelijk vroeg wakker. Het druilerige weer van gisteren heeft plaats gemaakt voor een blauwe lucht. Het waait bijna niet en de temperatuur is prima. Mijn natte kleren zijn weer lekker droog, dus we kunnen er weer tegenaan vandaag. Ik wil alsnog naar de Askja vulkaan, maar dan via een andere route. Tegenover de camping gooi ik de tank nog even vol, en bij de naastgelegen tourist-info informeer ik even naar de toestand van de routes. Ik heb 2 opties, de F88 is korter maar heeft volgens de medewerker een diepe doorwading die met de motor misschien lastig is, via de F905 en F910 is het langer, maar daar zouden de doorwadingen geen problemen op moeten leveren. Ik ga voor de laatste optie. De diepe doorwading ligt overigens vlak bij de Askja, dus wellicht probeer ik die route op de terugweg.

Na een stukje over de 1 sla ik af naar de F905. Wederom laat het IJslandse weer van zich spreken, want binnen no-time heeft de blauwe lucht plaatsgemaakt voor bewolking en begint het zachtjes te spatten. Het regenpak kan weer aan. De route ligt er goed bij en met zo’n 50/60 km/u kan ik goed doorrijden. Nadat ik van de 905 naar de 910 ben afgeslagen kom ik al snel bij de eerste doorwading. Zoals inmiddels routine is geworden ga ik weer uit de kleren en loop naar de overkant. Het is niet diep, maar er liggen veel losse stenen, oppassen dus. Voordat ik terug ben gelopen zie ik in de verte een andere motorrijder tegemoet komen. Ik wacht hem even op. Het is een local op een KTM 690E. Na een kort praatje besluiten we elkaar naar de overkant te helpen. Ik stel mijn GoPro op voor een actiefilmpje en we gaan samen te water. Ik hou zijn motor in evenwicht en we lopen naar de overkant. Eenmaal aan de overkant wisselen we van functie en gaat mijn motor naar de overkant. Gaat toch een stuk makkelijker met een paar extra handen! We gaan beiden een andere kant op, dus we bedanken elkaar gaan onze eigen weg. Als ik de Gopro weer ophaal blijkt dat hij op foto-stand stond, dus het filmpje is niks geworden en jullie zullen het hiermee moeten doen:

full


Al snel volgt voor mij de volgende doorwading, maar deze is een stuk makkelijker en vormt dus geen probleem. De route is prima te rijden en het schiet lekker op. Met de regen valt het uiteindelijk erg mee, dus mijn regenpak kan weer uit. Het lijkt op sommige stukken echt weer alsof ik op de maan rij, zo uitgestrekt en onbewoond. Dit gebied is gebruikt om astronauten voor het Apollo maanlandingsprogramma te trainen, dus dat zegt genoeg over de omstandigheden.

full

full


De laatste 30 kilometer tot de Askja loopt door een prachtig gebied. De weg kronkelt tussen de lava-velden door, en soms zelfs er overheen. Het schiet totaal niet op, maar het is wel heel erg mooi rijden. Ik stop halverwege om gewoon even te gaan zitten en het landschap in me op te nemen. Hoewel er door het grijze lava nog steeds niet erg veel kleur in het landschap te zien is, is het wel prachtig hier. Met name in de bochten is het even opletten omdat het lavazand soms erg mul is, maar verder is het prima te doen. Ik ben blij dat ik voor deze route gekozen heb, het is genieten hier.

full

full


Rond 16:00 uur kom ik aan bij Askja, of eigenlijk bij Drekagil, want zo heet de hut/camping die aan de voet van de vulkaan ligt. Vanaf hier is het nog zo’n 8 kilometer rijden tot een kleine parkeerplaats van waaruit je in 2,5 kilometer naar de krater kan lopen. Dat komt straks, ik zet eerst vast de tent op en zet een bak koffie. Zonder bagage rij ik de laatste kilometers naar de vulkaan. De route loopt door een bizar landschap. Het gaat dwars door de lava-velden, die er echt uitzien alsof het zo over het landschap is heen gegoten. Dat is uiteraard ook zo, de Askja is net zoals veel andere vulkanen op IJsland nog actief en barstte in 1961 voor het laatst uit.

full


Na 8 kilometer eindigt de weg bij een kleine parkeerplaats. Ik parkeer de motor en loop te voet de laatste 2,5 kilometer naar de krater. De wandelroute loopt door een desolaat lava-landschap. Bijzonder om te zien dat de omgeving aan de andere zijde van de krater eigenlijk heel anders is dan waar ik net doorheen reed. Het is nog steeds zwart van de as en lava, maar aan deze zijde is het bijna helemaal vlak. Blijkbaar is de lavastroom ten tijde van de uitbarsting de andere kant op gedreven. Na een klein uurtje stappen en een steil klimmetje sta ik bovenaan de krater. Eigenlijk heeft de Askja meerdere kraters, waarvan ik er 2 kan zien. De grootste heeft een oppervlakte van maar liefst 12 kilometer, is 220 meter diep en gevuld met ijskoud water. De andere is veel kleiner en staat vol melkachtig water. Je kunt er in zwemmen want door de vulkanische activiteit is het water zo’n 20 graden. Dat laatste geloof ik wel, want echt warm is het niet en het stinkt bovendien enorm. Ik hou het dus maar gewoon bij kijken.

full

full


Na een tijdje rondkijken wordt het weer tijd voor de terugweg, maar de 2,5 kilometer terug naar de parkeerplaats lijken opeens wel 10x zo lang. Mijn voeten zijn nat van de doorwadingen en zitten vol met het scherpe lavazand. Langere stukken lopen op motorlaarzen is al niet echt ideaal, maar als ze ook nog nat zijn en vol zand zitten is het helemaal geen pretje. Mijn rug gaat in protest en door mijn verkoudheid is mijn conditie ook nog niet helemaal top. Het is inmiddels tegen 19:00 uur dus mijn maag laat ook wel van zich horen. Kort samengevat ben ik blij als ik weer naast de motor sta. Na een half uurtje rijden ben ik weer op de camping en blij dat ik besloten heb om mijn tent vanmiddag al op te zetten. Ik ben moe en koud, maar als eerste moeten die laarzen uit en droge sokken aan. Het schurende lavazand heeft zelfs wondjes op mijn voeten veroorzaakt en het ziet eruit alsof ik de vierdaagse gelopen heb. Als ik de hele reis nu al moet samenvatten is dat toch wel het grootste nadeel, natte voeten, ongeveer 3 weken lang. Hoewel ik de diepe rivieren wel op waterschoenen oversteek, kan je niet voor elk stroompje een verkleedpartij houden en wordt alles toch nat. De buitenkant van mijn laarzen zijn continue nat en de gespen hebben inmiddels een gat in het totaal doorweekte leer gesleten. Het water komt dus vrij snel binnen, maar het voordeel is wel dat het er ook snel weer uitloopt :+ Die kunnen thuis de container wel in.

Als ik met droge sokken even in de tent lig uit te rusten komen de buren naast me vragen of ik wat te eten wil omdat ze te veel hebben. Dat komt echt als geroepen! Hoewel alles me op dit moment waarschijnlijk had gesmaakt is het heerlijk. Het is ook nog eens de eerste verse maaltijd in 1,5 week dus een beter moment was er echt niet geweest. Verbazingwekkend hoe snel je kan opknappen van een warme maaltijd, en al snel voel ik me weer helemaal prima. Ik bedank de buren uitgebreid voor het eten en we maken nog even een praatje. Heel vriendelijke mensen uit Zwitserland, met een erg dikke Land-Rover Defender.

Na het eten zet ik nog een bakkie en loop een klein rondje over de camping. Was een prima dag vandaag, weer genoten en weer afgezien, top!


Maandag 4 september, dag 12

Het heeft vannacht even geregend, maar als ik om 7 uur weer wakker wordt is het gelukkig droog. Het is wel zwaarbewolkt en de voorspelling is niet al te best, ik hoop er het beste maar van. Ik pak mijn spullen op en ben rond half 10 klaar voor vertrek. Ik peil nog even de olie, en terwijl ik dat doe komt een van de parkrangers aangelopen en vraagt wat voor route ik ga nemen en of ik nog informatie nodig heb. Vandaag wil ik over de F88 en kom dan de rivier tegen die me gisteren werd afgeraden. Volgens deze parkranger zou het wel moeten lukken, het is niet extreem diep. Daar hoop ik dan maar op. De rivier ligt op 30 kilometer van hier, dus in het ergste geval moet ik omkeren en rij ik 60 kilometer voor niks. De tank zit nog vol genoeg, dus daar kom ik dan ook wel weer overheen.

full


De eerste 13 kilometer zijn hetzelfde als gisteren, vanaf daar scheiden de F88 en de F910 zich. Als ik na ongeveer 20 kilometer even stop ruik ik een brandlucht, en aangezien er hier in de wijde omtrek niemand is moet het wel van mij zijn. Ik check snel de motor, en schrik als ik zie dat de hele voorkant van het blok onder de motorolie zit. Het spat ook op de uitlaatbochten en dat veroorzaakt de brandlucht. De oorzaak heb ik gelukkig snel gevonden en blijkt niet ernstig, de peilstok zit niet vast en er lekt olie langs de vuldop. Omdat ik vanmorgen tijdens het oliepeilen werd aangesproken was ik even afgeleid en ben daarna helemaal vergeten de dop vast te draaien. De dop hangt door de peilstok gelukkig nog in het gat, en als ik het olieniveau check blijkt er gelukkig maar weinig uit te zijn. Het was even schrikken, maar het is gelukkig onschuldig. Voorlopig roest het blok in ieder geval niet meer :+

full


Na 40 kilometer en wat kleine riviertjes kom ik bij de doorwading waarvoor werd gewaarschuwd. Ik loop weer over, maar het blijkt erg mee te vallen. Hij is helemaal niet zo diep en de stroming is ook niet al te hard, hij is alleen een beetje breed. Ik heb ze al veel erger meegemaakt en snap alle ophef dus niet helemaal. Ik loop de motor zonder problemen de rivier in maar stap halverwege weer op en rij de rest gewoon. Bij het lopen naast de motor heb je wat meer controle bij grote stenen. Rijden is makkelijker, maar dan ga je snel te hard en kan je minder makkelijk corrigeren. Het is dus altijd een kwestie van gevoel welke optie het beste is.

full


Het begint helaas een beetje te spatten, dus bij het aankleden trek ik gelijk mijn regenpak maar aan. De rest van de dag blijft het een beetje spatten, maar echt hard regenen doet het gelukkig niet. Ik kan goed doorrijden. De weg is goed en de doorwadingen niet al te diep. Om half 1 laat ik het gravel alweer achter me en kom op de 1 uit. 100 kilometer gravel in 3 uurtjes is geen slechte score en de weg was geen enkel probleem.

Ik rij door naar de waterval Dettifoss. Dit is een van de bekende grote watervallen van IJsland. Omdat het een toeristische trekpleister is had ik gehoopt op een restaurantje waar ik wat kan eten, een bakkie kan doen, en een beetje kan opwarmen maar helaas heb ik pech. De regen valt inmiddels weer gestaag door en voor het mooie uitzicht op de waterval sta ik eigenlijk aan de verkeerde kant van de rivier. De dichtstbijzijnde brug is 30 kilometer verderop, en dat vind ik ook een beetje overdreven, dus ik hou het maar bij deze kant. Vanwege de regen blijf ik niet al te lang en zet ik snel weer koers richting de 1.

full


Verder als hier zal ik niet verder naar het Oosten gaan, dus ik ga weer in de richting waar ik gisteren vandaan kwam. Ik kom weer langs het Mývatnmeer, en aangezien de camping van gisteren me prima beviel ga ik daar weer terug naartoe. Het is nog een beetje vroeg om al te stoppen, maar een middag rust is ook best lekker en het is toch slecht weer. Ik doe wat boodschappen, was wat kleren uit, dump wat foto’s op MF en loop de motor even na. Door al het getril blijken er een paar bouten van het subframe te zijn losgelopen, maar alles zit gelukkig nog op zijn plek dus het probleem is snel verholpen. Een van de richtingaanwijzers doet het al een paar dagen niet meer, dus die bekijk ik ook gelijk maar even. Het lampje is uit de behuizing getrild, maar is nog heel dus kan er zo weer in. Ik loop nog wat essentiële onderdelen na, maar de motor houdt zich verder prima. De rest van de avond gaat op het gemakje, rustig eten, bakkie doen en een beetje hangen. Ik vind het wel best. Als het donker wordt zie ik zelfs nog klein beetje noorderlicht. Het is erg vaag, maar wel het beste wat ik tot nu toe gezien heb. Hopelijk heb ik vanaf nu geluk en ga ik het ook nog eens paar keer echt goed zien.


Dinsdag 5 september, dag 13

Als ik de tent open rits kijk weer tegen een blauwe lucht aan, dus dat is alvast een goed begin. Er staat wel een harde koude wind, maar zolang het droog is vind ik het al lang best. Ik pak de spullen weer in en haal in de supermarkt naast de camping nog even een broodje. Supermarkt is een groot woord trouwens, maar voor IJslandse begrippen is het heel wat.

Rond 10:30 uur zit ik weer op de motor. Het is erg rustig op de weg, zelfs de toeristen die normaal de 1 onveilig maken hebben blijkbaar andere dingen te doen. Ik kom bijna niemand tegen. Het is prima weer, de omgeving is mooi landelijk en met een gangetje van 70/80km/u zit ik lekker te genieten van het rijden. Soms heb je ook niet veel nodig. Ik maak een tussenstop bij de prachtige Godafoss waterval. Volgens velen de mooiste waterval van het land, en tot nu toe ben ik het daar wel mee eens. Het is indrukwekkend, wat een water stort er naar beneden, er komt geen einde aan. Het verbaasd me waarom mensen altijd helemaal tot aan het randje moeten om een foto te maken terwijl je het op een paar meter afstand net zo goed ziet, maar dat zal wel aan mij liggen.

full


Vanaf de waterval rij ik door naar Akureyri waar ik de tank weer volgooi. Ik passeer nog een automuseum, en even verderop zelfs ook nog een motormuseum. Normaal gesproken zou ik wel even gaan kijken, maar ik heb er geen zin in vandaag, ik wil lekker rijden. Ik ga verder over de F-821 richting Laugafell. Het zou volgens de kaart een onverharde route moeten zijn, maar het duurt erg lang voordat het asfalt ophoudt. Het is wel mooi rijden, langs een rivier, het zonnetje glinstert in het water. Na zo’n 30 kilometer dan eindelijk het bordje “Malbik Endar”, wat staat voor einde verharde weg. Er volgt eerst nog 15 kilometer normale gravelweg, voordat de F-weg eindelijk begint.

Mijn wachten op het onverhard wordt beloond, wat een geweldige weg! Het pad loopt parallel aan een mooi riviertje door een prachtig landschap helemaal de berg op. Veel grote losse stenen en veel water. Niet eens echt doorwadingen, maar het riviertje loopt op sommige stukken gewoon over het pad en vanaf de berg komen allemaal stroompjes naar beneden. Het doet me veel meer denken aan onverharde wegen in de Alpen dan aan IJsland. Het heeft wel wat van de door mij zo geliefde Col du Sommeiller. Dit is echt mijn ding, een technische route met veel kort draaiwerk, steile klimmetjes en losse stenen. Ik klim bijna vanaf zeeniveau tot 900 meter hoogte, voor IJslandse begrippen best hoog. Heerlijk dit, veel mooier dan met 80km/u en blik op oneindig door een lava-veld blazen. Voorlopig staat deze weg met stip op 1.

full

full



De laatste 15 kilometer naar Laugafell zijn weer als vanouds. Ik blijf een beetje op dezelfde hoogte rondrijden en het landschap is weer kaal, zand, gruis en stenen. Ik kom op de hele route slechts één auto tegen. Laugafell is ook weer een hut/camping in de middle of nowhere, zoals ik er al eerder een paar heb gehad. Toch een stipje beschaving in het eindeloze niets.

Als ik aankom word ik al vrij snel aangesproken door een stel andere toeristen. Of ik onderweg een sleepwagen tegengekomen ben? Niet echt nee, mijn route was ook onmogelijk met een sleepwagen of aanhanger te rijden. Het blijkt dat ze gisteren met hun auto in een rivier zijn gestrand. De motor heeft water binnen gekregen, hetzelfde probleem als ik al eerder heb gezien. Het verbaasd me ook niks, er rijden hier in het binnenland toeristen zonder één meter offroad ervaring, laat staat dat ze weten hoe ze een rivier over moeten steken. Ze zijn hier gisteren door een andere voorbijganger heen gebracht, en wachten nu al de hele dag op iemand die ze komt halen en de auto afsleept. Ik moet morgen ook die kant op, en dus ook door die rivier, maar dat is een probleem voor morgen.

full


Ook hier hebben ze weer een lekker warm geothermisch bad, dus zodra de tent staat plons ik lekker het water in. Het warme water komt zo gratis uit de grond hier, dat blijkt ook wel in het toiletgebouw. Uit de kranen komt alleen warm water en zelfs de toiletten spoelen met warm water door. Alle radiatoren zijn loeiheet, dus de temperatuur is lekker aangenaam binnen. Mijn broek en laarzen zijn weer als vanouds zeiknat van de doorwadingen, dus ik kan alles lekker over de kachel draperen, kan het eindelijk weer eens echt goed drogen. Ik was ook gelijk maar wat kleding uit en hang alles te drogen. Op kampeervakantie in Zuid-Frankrijk hoef je niet bang te zijn dat je je spullen niet kan drogen, maar dat kan hier een flinke uitdaging zijn. Ik laat dus geen kans onbenut om wat kleding te wassen en te drogen. Er is bijna niemand hier, dus ik neem het hele toiletgebouw in beslag en laat het vannacht lekker hangen.

full


De avond verloopt een beetje regenachtig en druilerig. Niks aan te doen, liever in de avond dan overdag als ik op de motor zit. Ik verbaas me er weer over hoe je na een dag rijden toch kunt genieten van een simpele pan warm eten. Het is dan maar gewoon instant-pasta, maar ik zit te genieten alsof ik in een sterrenrestaurant zit. Daarna natuurlijk nog even een lekker bakkie, het lijkt wel vakantie zo. Ik had nog wel een klein rondje door de omgeving willen lopen, maar het weer laat het niet helemaal toe en het begint ook al een beetje donker te worden. Dan duik ik het warme bad maar weer in, ook lekker. Het is donker, windstil en het water is rimpelloos, ultieme rust!

In gedachte zit ik de reis een beetje te overdenken, ik zit nu ongeveer op de helft, nog 12 dagen te gaan. Is het tot nu toe een beetje wat ik er van verwacht had? Ja en nee, de leegte en uitgestrektheid, de hele dag rijden en maar een stuk of 5 auto’s tegenkomen, zo had ik het me wel voorgesteld. Ik had wel meer groen verwacht, meer mos en begroeiing. Ik heb nu honderden kilometers steengruis gehad, grijs en leeg. Het ziet er allemaal hetzelfde uit en dat gaat na verloop van tijd een beetje vervelen. Misschien komt het nog. Ik besluit in ieder geval om nu richting Westfjorden te gaan. Vooraf wilde ik even aankijken of ik hier wel tijd voor zou hebben, maar ik heb tijd genoeg. Ik ga daar de tijd nemen en zie dan wel hoe ik de laatste dagen weer terug richting Reykjavik kom. Ik zit pas op de helft dus ik heb tijd genoeg, maar tussendoor even de zaken op een rijtje zetten is soms wel even goed.

Om half 11 kom ik het bad uit en duik ik lekker warm mijn bed weer in. Mooie dag vandaag!
 
Laatst bewerkt:
Leuk stukje weer, Regen, kamperen en offroad hebben nog nooit op mijn verlanglijst gestaan, maar door de reisverslagen hier op MF begin ik het zowaar ergens leuk te vinden...
 
Heerlijk leesvoer voor op de vrijdagavond met een borrel Jägermeister. Daar word je ook warm van. Morgen weer een volgende update Frazer?
 
Wat een gaaf verslag, mooi geschreven, wat foto's, gewoon top.
Vette trip ook, maar ik houd het toch bij de zuidelijke gedeeltes van ons halfrond, mij te koud en te nat daar als ik het zo lees en zie.
En daarbij komt de Vespa niet eens door 30cm water laat staan door de riviertjes die jij tegen komt.
 
Terug
Bovenaan Onderaan