Reisverslag: IJsland, genieten en afzien!

Zondag 10 september, dag 18

Na een aantal dagen rustig aan te hebben gedaan wil ik vandaag weer eens wat kilometers maken. Wekker om 7 uur en een beetje opschieten dus. Het is bewolkt, ijskoud en een harde wind, maar het is gelukkig droog. Bij de receptie is om 9 uur nog steeds niemand aanwezig, en er hangt ook geen brievenbus om de betaling in te doen. Dan houdt het op, goedkoop nachtje dus.

Het begin van de route gaat weer voor een deel over dezelfde wegen als gisteren, en ook voor de tweede keer is het genieten. Het is schitterend hier, mooie vergezichten over fjorden, rivieren en valleien, echt geweldig. Ik heb het ijskoud, en hoewel het gelukkig droog is trek ik tegen de kou toch mijn regenpak aan. Vooral mijn handen en voeten zijn ijskoud, ondanks de winterhandschoenen worden mijn vingertoppen aardig pijnlijk. Na ongeveer 1,5 uur rijden stop ik in het dorpje Bíldurdalur bij een restaurantje om even op te warmen met een bakkie.

full


Een beetje opgewarmd stap ik weer op en ga richting Patreksfjördur. Een route-informatiebord langs de weg geeft een temperatuur van 3° aan, het is waterkoud en de ijskoude wind zorgt voor een veel lagere gevoelstemperatuur. Patreksfjördur is een redelijk grote plaats, dus een mooie gelegenheid om ook weer wat boodschappen “in huis” te halen. Ondanks dat het zondag is zijn de winkels gewoon open dus kan ik weer wat voorraad inslaan. Vlak naast de supermarkt is een restaurantje, en met gevoelstemperaturen van ruim onder het vriespunt is het gewoon nodig om regelmatig even op te warmen. Flinke bak koffie met een originele IJslandse hotdog, en omdat dit menu me wel bevalt ga ik ook maar voor een tweede ronde.

Vanuit Patreksfjördur ga ik op weg naar Latrabjarg, de meest westelijke punt van IJsland en daarmee dus ook van heel Europa. De route is weer prachtig mooi, de Westfjorden zijn echt schitterend. Latrabjarg zelf is ook prachtig, steile rotsen en uitzicht op ruige kusten. Het doet me een beetje denken aan John O’Groats in Schotland. Steile kliffen gaan tientallen meters naar beneden, waar de blauwe maar ongetwijfeld ijskoude zee tegen de rotsen slaat. Ik ben niet zo’n held met hoogtes, en zeker in combinatie met de harde windvlagen waag ik me niet al te dicht bij het randje.

full

full

full


Ik hou wel van uithoeken, dus de meest westelijke punt van Europa kan ook weer van het lijstje worden afgestreept. Ik ga verder naar het even verderop geleden Raudasandur, het rode zand. Voor IJslandse begrippen een bijzonder zandstrand. De route erheen is wederom schitterend, maar het strand vind ik niet zo bijzonder. Wat er rood aan zou moeten zijn heb ik ook niet kunnen ontdekken. Vrijwel alle stranden hier zijn zwarte lavastranden, maar dit is een normaal zandstrand. Voor IJsland dus vrij bijzonder, maar het lijkt erg op de stranden die wij hier in Nederland hebben dus ik ben vrij snel uitgekeken.

Het loopt inmiddels tegen het einde van de middag, dus ik ga langzaam weer op zoek naar een camping. De camping waar ik gisteren ook stond ligt hier zo’n 50 kilometer vandaan, dus ik ga die kant weer op. Deze ligt op de route en beviel prima, dus waarom niet. De laatste kilometers van vandaag gaan volledig over asfalt. Het asfalt is ontzettend scherp en grof hier, dus om de noppenbanden een beetje te sparen doe ik het erg rustig aan. De banden slijten flink en moeten het nog wel een week volhouden, dus ik doe even een tandje terug. Er rijdt hier trouwens toch niemand, dus zelfs al had ik stapvoets gereden was ik nog niemand tot last geweest.

Als er na een tijdje plotseling een schaap de weg op rent ben ik blij dat ik niet al te hard reed. Ik schrik me kapot en probeer uit te wijken, maar hij blijft zigzaggend voor me uitrennen. Vol in de ankers, blokkerend achterwiel en ik sta gelukkig net op tijd stil. Ik maakte me echt al op voor klap en scheelde maar een paar centimeter. Een paar kilometer harder en ik had ik hem geraakt. Hij of zij krijgt een flinke lijst verwensingen naar zijn domme schapenkop geslingerd, maar lijkt zich niet bewust van het feit dat hij net aan de shoarma ontsnapt is. Door mijn hoofd gaat een stukje tekst wat ik in een informatieboekje las. "Als het niet lukt om een schaap te ontwijken is het in de meeste gevallen beter om het schaap aan te rijden dan van de weg af te rijden”. Zal best zo zijn met een auto, maar dat ligt op de motor toch net even anders. Nouja, ik sta in ieder geval weer even op scherp.

full

full


Om 18:00 uur kom ik weer aan op de camping, en rij meteen door naar de plek waar ik gisteren ook stond. Deze is nog vrij, en ik prik de haringen op bijna dezelfde plek weer de grond in. Eerst wat eten en een bakkie, en daarna maar eens op zoek naar het geothermische bad. Hier ben ik gisteren niet geweest, dus dat ga ik vandaag even goedmaken. Het is een paar minuutjes lopen vanaf de camping en ligt direct aan zee. Het is niet groot en er zitten vrij veel mensen in, dus het is een beetje vol maar wel lekker warm. Al snel vertrekken er wat mensen en ik kan ik wat beter zitten. Terwijl het donker wordt zit ik weer lekker te relaxen. Na verloop van tijd wordt het een beetje te warm en neem ik een verkoelende duik in zee, waarna ik snel het warme water weer in ga. Weer even opwarmen, en hetzelfde ritueel nog een keer herhalen. Heerlijk zo’n gratis wellness, wil ik thuis ook wel! Foto niet kunnen maken in het donker, maar zie hier.

Als ik weer terug naar de camping loop word ik wederom getrakteerd op het Noorderlicht. Het is moeilijk te beschrijven, maar het is erg indrukwekkend en bijzonder!


Maandag 11 september, dag 19

Het was koud vannacht! Ik kan goed merken dat mijn nieuwe tent een stuk minder warmte vasthoudt dan mijn oude tent, daar had ik niet op gerekend. Het ijs staat op de motor en de lucht is strakblauw. Gelukkig komt het zonnetje al snel op, en ik zoek een mooie plekje uit de wind om te ontbijten. Met een lekker bakkie koffie in de zon ben ik de kou van vannacht al snel weer vergeten. Zo lekker heb ik het nog niet vaak gehad hier, dus ik neem het er nog even van.

full


Vandaag ga ik de Westfjorden verlaten. Ik heb nog bijna een week, dus ik wil nog een stukje terug het binnenland in. Daarvoor moet ik dan wel weer wat (voornamelijk verharde) kilometers maken, ruim 300 voor vandaag. Het is min of meer dezelfde route die ik een aantal dagen geleden ook reed toen ik deze kant op kwam. Omdat ik zo lekker in de zon zat laat ik de softshell in de koffer en ga ik ook gewoon voor de zomerhandschoenen. Helaas blijkt al snel dat de rijwind het toch wel koud maakt, dus na een uurtje rijden trek ik toch maar weer een extra laagje aan. Het zonnetje blijft gelukkig schijnen, en zorgt voor prachtige uitzichten over de fjorden.

full


Het is vooral kilometers maken vandaag, dus ik geniet van het landschap maar maak verder weinig bijzonders mee. In Búdardalur stop ik even bij een tankstation om bij een bakkie even op te warmen. De mevrouw achter de balie heeft er weinig zin in vandaag, de motivatie straalt ervan af en het duurt een eeuwigheid voor ze in beweging komt. Als ik dan uiteindelijk onder het genot van een bakkie op de kaart zit te kijken valt me nog een mooie F-weg op. Deze loopt bijna parallel aan de route die ik eigenlijk in gedachte had, maar was me nog niet eerder opgevallen. Lang hoef ik niet na te denken, die is natuurlijk voor mij!

De Garmin wil niet over de F586, wat ik ook probeer in te voeren. Ik check op de kaart nog een keer goed of de route echt wel doorloopt zodat ik niet verkeerd rij, maar het kan eigenlijk niet missen dus ik ga ervoor. Het is een mooie weg, dwars door de bergen waar mijn originele route omheen liep. Geen serieuze doorwadingen, maar wel veel kleine stroompjes en (modder)plassen, een erg mooie route. Pas een paar kilometer voor het einde snapt de Garmin eindelijk wat ik van plan ben, en berekend de weg weer netjes door. De laatste kilometers lopen langs een prachtige kloof met een riviertje wat op een aantal plekken weer doorgestoken moet worden, maar het is niet diep en ik hou de voeten gelukkig droog. Zoals voorzien kom ik weer keurig op de 1 uit, mooie onverwachte bonus deze weg!

full

full


Het is nog 85 kilometer rijden naar Blönduós, mijn eindpunt van vandaag. Volledig over de 1, waar je op de meeste plekken 90 mag, dus nog een uurtje ongeveer. Daar aangekomen gooi ik eerst de tank even vol, en rij om 17:15 uur de camping op. De gure koude wind weet maar van geen ophouden, dus ik heb het alweer flink koud gekregen. De camping is nog zo goed als leeg, en de beheerder wijst me naar een mooi plekje waar ik achter de struiken perfect uit de wind sta, het beste plekje van de camping volgens hem. Ik sta inderdaad lekker uit de wind, dus wat dat betreft heeft hij in ieder geval gelijk. Het is vooral de wind die het zo koud maakt, en het scheelt al een heel stuk als die er niet meer is.

full


Blönduós is best een grote plaats en de camping ligt vlak langs de doorgaande weg, dus het is best druk in de omgeving. Dat is weer eens wat anders. Er zijn zelfs wat eetgelegenheden tegenover de camping, dus ik hou het makkelijk vanavond. Ik heb zelfs meerdere opties, maar de keuze valt op pizza. Niet echt culinair IJslands, maar het smaakt wel erg goed! Na het eten lig ik even te relaxen in de tent, wat appjes sturen en een beetje internetten op de telefoon. Gewoon niks doen, ook wel eens lekker. Het is wel koud, om 21:00 uur zakt de thermometer al onder nul. Als ik om half 11 mijn tent uitkom om te gaan douchen zie ik tot mijn verbazing opeens het Noorderlicht! Ik had het niet verwacht vandaag, want ik zit aan de rand van het dorp en het is hier eigenlijk veel te licht.

Ik loop een stukje het donkere veld naast de camping op, waar nog twee mensen staan te kijken. Al snel raken we aan de praat en blijken ze Nederlands te zijn. Zo staan we een tijdje te praten en te genieten van het Noorderlicht. Het is weer top! Na een tijdje zwakt het af en zoek ik alsnog de douche op. Het sanitair is keurig en de douche is heerlijk warm, al stinkt het wel weer enorm naar rotte eieren. Als ik lekker opgewarmd door de douche in mijn slaapzak kruip geeft de thermometer inmiddels -4 aan, het wordt weer een koude nacht.


Dinsdag 12 september, dag 20

Ik heb vannacht gelukkig geen last van de kou gehad, maar het is inmiddels dan ook bewolkt en vriest niet meer. Rustig opstarten, 2e bak koffie kan ook nog wel. De laatste week is ingegaan, en de locaties die ik nog wil bezoeken en de wegen die ik nog wil rijden liggen allemaal redelijk dicht bij elkaar. Echt grote afstanden hoef ik niet meer af te leggen, dus geen enkele reden om me te haasten. Pas om 12 uur stap ik op de motor en ga ik op pad.

Via de 731 ga ik naar de F35, de Kjölur-route. Naast de Sprengisandur die ik een dag of 10 geleden al reed de andere route die van noord naar zuid over het eiland loopt. Halverwege ligt het bekende bronnengebied Hveravellir, waar ik vannacht wil overnachten. Ongeveer 100 kilometer te gaan vandaag.

De route is eigenlijk niet zo bijzonder. Tot de laatste 5 kilometer van vandaag vraag ik me eigenlijk af waarom dit een F-route is. Het is strak gravel en ik kom eigenlijk nauwelijks onder de 70km/u. Niet zo veel aan als ik eerlijk ben. Links en rechts pak ik nog wat zijweggetjes, maar deze staan niet op de kaart of op de Garmin, dus ik wil niet te veel afdwalen. Ook heb ik vandaag weinig zin in zware onverharde stukken of doorwadingen als dat niet nodig is, dus ik blijf in de buurt van de hoofdroute. Het begint een beetje te spatten en het is koud, maar gelukkig zet de regen niet echt door. Mijn regenpak hou ik vanwege de kou lekker aan, scheelt toch weer. Pas de laatste 5 kilometer wordt de route wat lastiger, losse stenen en gruis zoals op de Sprengisandur.

full


Al rond 15:30 uur kom ik aan in Hveravellir, een bekend geothermisch gebied en mijn eindpunt voor vandaag. Het is even lastig om een vlak plekje voor de tent te vinden, maar uiteindelijk lukt het. Het spat nog steeds een beetje als ik de tent opzet, maar gelukkig gaat het niet zo hard. Als de tent staat loop ik even een rondje langs de Geysers in de omgeving. Er zijn veel verschillende, groot en klein, sommige borrelen een beetje, andere spuiten en weer andere blazen alleen stoom. Het is wel bijzonder dat het zomaar uit de grond komt.

full

full


In de hut warm ik bij een bakkie koffie weer even lekker door. Het is lekker warm binnen, dus ik blijf even zitten om een boekje te lezen en wat op de telefoon te klooien. Gewoon een beetje relaxen en vakantie houden. Rond 19:00 uur ga ik terug richting de tent om te eten. Ook hier is weer een lekker warm bad, dus na het eten en een bakkie ga ik weer verder in de relax modus.

full


Het water is echt loeiheet, ik moet echt voorzichtig en steeds een stukje verder het water in. Regelmatig ga ik even op de rand zitten om weer een beetje af te koelen. Al snel komen er 2 anderen bij, een jongen uit Tsjechië met zijn Slowaakse vriendin. We zitten gezellig te kletsen over van alles en nog wat, het is erg gezellig. Het is inmiddels donker, en het valt ons op dat we sterren beginnen te zien, dus de bewolking trekt weg. We hopen natuurlijk op het Noorderlicht.

full


Na verloop van tijd begint zich aan de hemel inderdaad weer een groene gloed af te tekenen, dus we hebben geluk. Nadat we met een handdoek de veel te felle buitenlamp hebben afgedekt wordt het pas echt goed zichtbaar. Het breid zich weer uit over de hele hemel, alles boven ons hoofd kleurt groen. Het is niet zo helder dan gisteren, maar het is wel veel breder te zien en blijft ook veel langer hangen. Het danst boven ons en het is een geweldig gezicht!

Opeens zien we aan de hemel iets heel bijzonders. Het lijkt een vallende ster, maar het is veel groter en heel helder. Een meteoriet ofzo? Het is ontzettend helder en lijkt heel dichtbij. Er is echt duidelijk een grote vuurbal en een staart van vuur te zien. Het trekt langzaam voorbij, het is zeker wel een seconde of 10 te zien voor het aan de horizon verdwijnt. Ik heb nog nooit zoiets gezien. We zijn allemaal met stomheid geslagen en zijn helemaal door het dolle heen als het voorbij is. Heel bijzonder!

Rond 11 uur neemt het Noorderlicht af en gaat iedereen het bad weer uit. Ik heb er intussen zowat 2 uur ingezeten, wisselend in het bad en op de rand. Ik ga nog even douchen en zoek mijn bed op, nog helemaal onder de indruk van wat ik net heb gezien. Ik ben benieuwd wat het nou precies was, morgen eens kijken of ik wat op internet kan vinden.
 
GAAF verhaal! En nu eens met mooiweerfoto's :t Het had toch wat geweest dat je, na alle ontberingen, je reis had moeten afbreken vanwege een botsing met shoarma op poten! Gelukkig is het niet zover gekomen, al kwam het je banden niet ten goede...
 
Heb respect voor mensen die zoiets durven hoor.
Geweldig om te lezen, mooie fotos erbij!

Maar niks voor mij zeg. Koud, regen en wel heel ergverlaten.
Ik hoop wel dat je handvatverwarming hebt!

Ik blijf t wel lezen hoor.
 
Ben ook bij :t

Verbaasd me wel heel erg hoe koud het is in September..
Dat het iets kouder is niet zo vreemd, maar 0c midden in de zomer?
Had toch echt wel 15-20gr verwacht....
Misschien had je gewoon pech:

Iceland - Wikipedia

Overdag 10c moet toch wel te doen zijn
 
Laatst bewerkt:
Ben ook bij :t

Verbaasd me wel heel erg hoe koud het is in September..
Dat het iets kouder is niet zo vreemd, maar 0c midden in de zomer?
Had toch echt wel 15-20gr verwacht....
Misschien had je gewoon pech:

Iceland - Wikipedia

Overdag 10c moet toch wel te doen zijn

Ik ben in september 2015 geweest. Wij hadden regelmatig 20 graden maar ook 5-10.. Dit jaar was september in Nederland ook 20 graden verschil met 2016 op sommige dagen (15 vs 35)..

Het weer op IJsland is net als het landschap, extreem.. dus wanneer het regent regent het goed en als het afkoeld zakt het snel richting vriespunt. Maar zodra de zon doorkomt kan het ook meteen heel zacht worden.
 
Er zijn ook wel momenten geweest dat het minder koud was, maar zeker de tweede week is het eigenlijk geen moment boven de 10 graden geweest. Toen zat ik ook wel bijna continue in het binnenland, een gure wind vanaf de gletsjers erbij, succes verzekerd.
 
Zo veel noorderlicht en dan niets om het goed mee vast te leggen... ik zou er wat schone onderbroeken voor opgeofferd hebben qua ruimte om desnoods mijn gopro mee te nemen om dit vast te leggen.
 
Daar zijn toch zat mooie foto's van te vinden? Gemaakt door mensen met veel betere apparatuur en meer kennis van fotografie.

Het verbaast mij altijd hoeveel mensen er op een prachtige locatie het overgrote deel van de tijd met hun camera aan het klooien zijn. Kijk nou eens om je heen in plaats van op dat scherm.
 
Daar zijn toch zat mooie foto's van te vinden? Gemaakt door mensen met veel betere apparatuur en meer kennis van fotografie.

Het verbaast mij altijd hoeveel mensen er op een prachtige locatie het overgrote deel van de tijd met hun camera aan het klooien zijn. Kijk nou eens om je heen in plaats van op dat scherm.
Mee eens, maar fotootje is in 10sec gepiept... en op een random foto je zelf niet op (of je motor) :)
 
Zo veel noorderlicht en dan niets om het goed mee vast te leggen... ik zou er wat schone onderbroeken voor opgeofferd hebben qua ruimte om desnoods mijn gopro mee te nemen om dit vast te leggen.
Foto's en filmpjes zijn leuk. Maak er ook zat onderweg, maar geen halszaak! Hoewel....?
Als ik iets moois zie onderweg, ga ik accuut in de ankers. 1km verder heb ik anders spijt.

Toch alle goede herinneringen zitten vooral tussen de oren.
 
Klopt maar ik wil naderhand die mooie herinneringen zoals ik ze beleefd heb terug kunnen zien en door middels van foto's of video kun je het beter herbeleven. (en delen met anderen)
 
Zo veel noorderlicht en dan niets om het goed mee vast te leggen... ik zou er wat schone onderbroeken voor opgeofferd hebben qua ruimte om desnoods mijn gopro mee te nemen om dit vast te leggen.

Ik heb een Gopro en een compactcamera, had ik ook bij me. Het is precies wat UTP schrijft, er zijn genoeg foto's te vinden die veel mooier zijn dan ik ze met amateur spullen ooit had kunnen maken. Ik had er geen zin in om de hele tijd te zitten klooien met mijn camera instellingen, en achteraf te moeten zeggen dat ik het Noorderlicht alleen via het scherm van mijn camera heb gezien. Ik wilde er gewoon van kunnen genieten zonder me druk te maken om de vraag of ik het wel goed vastleg.

Paar jaar terug heb ik in Finland een foto expositie over het Noorderlicht bezocht. Echt bizar mooie foto's daar. Als ik het zo had kunnen maken dan had ik er ook wel mijn best voor gedaan hoor, maar die kennis en materiaal heb ik er gewoon niet voor. Die lui staan nachten lang te posten, met apparatuur wat meer waard is dan mijn motor, zo mooi krijg je het zelf toch nooit.
 
Laatst bewerkt:
Woensdag 13 september, dag 21

Het was koud vannacht, en ik heb het ook echt wel gevoeld. Ik heb er met deze tent echt last van, dat ben ik niet gewend. Er valt een dikke motregen, dus ik ontbijt in de tent en pak daarna alles zoveel mogelijk van binnenuit op. Inpakken in de regen blijft gewoon ruk, kan er niks anders van maken. Tegen de tijd dat alles weer op de motor hangt ben ik onderkoelt, nat en doen mijn vingertoppen zeer van de kou. In de hut droog en warm ik onder het genot van een bakkie en een warme wafel met slagroom en jam weer een beetje op. Intussen zoek ik op internet of ik misschien iets kan vinden over de meteoriet van gisteren. Tenminste, ik neem aan dat het een meteoriet was. Ik hoef niet lang te zoeken, het was inderdaad een meteoriet en hij is over heel IJsland gezien. Heel speciaal dat ik dit gezien heb, zeker in combinatie met het Noorderlicht.

Weer een beetje opgewarmd stap ik rond 11:30 uur op de motor. Ik rij nog een tijdje in de motregen, maar al snel zie ik aan de horizon blauwe lucht aankomen. Het duurt gelukkig niet lang voor het droog wordt. De bewolking trekt op, en rondom worden steeds meer bergen en gletsjers zichtbaar. Het is prachtig hier! Ik zit nog steeds op de F35, de ondergrond is vergelijkbaar met de F26, maar het uitzicht is hier veel mooier en het landschap veel afwisselender. Het is groener en verderop zijn veel bergen en gletsjers te zien. Ik rij ook eigenlijk tussen de gletsjers door, aan de ene kant de Langjökull en aan de andere kant de Hofsjökull.

full

full


De route langs het meer Hvitárvatn brengt me al snel bij een flinke doorwading. Het ziet er diep uit, en ik heb eigenlijk weinig zin in een nat pak. Op de kaart zie ik een kilometer of 10 verderop nog een weg, dus ik gok het daar maar op. Dat blijkt een beter idee, hier is zelfs gewoon een brug. Bij het meer stop ik op een prachtige plek om te lunchen. Ik moet wel een plekje uit de wind zoeken, want het waait hard en koud, maar in het zonnetje is het goed uit te houden.

full


Na het eten de laatste 20 kilometer van de F35, waarna ik weer op het asfalt uitkom. Tot 2x toe IJsland dwars doorgestoken, maar nu nader ik toch echt weer de bewoonde wereld. Ik kom langs de waterval Gullfoss, de bekendste van het land en onderdeel van de toeristische “golden circle”. Dat is goed te merken, er staan misschien wel 100 auto’s op de parkeerplaats. Dit is even wennen, ik heb al weken bijna nergens meer dan 10 mensen tegelijk gezien, en nu lopen er honderden. De souvenirshop is groter dan de supermarkten die ik de laatste weken heb gezien. Ik loop even naar de waterval maar voel me totaal niet op mijn gemak tussen die grote groepen mensen. Het is wel erg mooi hoor, maar de drukte overvalt me een beetje. Na een bliksembezoek en een paar foto’s stap ik snel weer op de motor en kom een beetje bij van de drukte. Bijzonder hoe snel je went aan de rust en leegte, en dat het dan best een overgang is als je opeens weer in de drukte zit.

full


Ik zal toch weer aan de drukte moeten wennen. Dit is weer het toeristische zuiden dus ik ben niet meer alleen. Ik rij richting de Géysír, de geiser die over de hele wereld zijn naam heeft gegeven aan de geisers. Dit is de geiser die je van tv kent, de hoog spuitende kokend water fontein. Het is hier natuurlijk ook erg toeristisch, maar in IJsland zijn geweest zonder de beroemde geisers te hebben bezocht kan natuurlijk niet. Met z'n allen staat iedereen te wachten tot de geiser tot een eruptie komt, en het kokende water soms wel meer dan 20 meter de lucht in spuit. Het gebeurd ongeveer elke 5 minuten, dus lang hoef je niet te wachten. Het is wel erg spectaculair om te zien, zo’n enorme kracht vanuit de bodem.

full

full

full


Ik kies voor de camping die direct naast de Géysír ligt. Het ziet er prima uit en het valt mee met de drukte. Ik laat al mijn spullen even luchten na de vochtige nacht en de regen van vanmorgen, en zet dan de tent op. De camping ligt zo dicht bij de geiser dat ik hem kan horen uitbarsten en de wolk stoom kan zien. Na het eten loop ik nog een rondje door de omgeving, en loop nogmaals langs de Géysír. De busladingen met toeristen zijn weg en ik heb het gebied bijna voor mij alleen. Terwijl het donker wordt kijk ik nog een paar keer naar de uitbarstingen.

full


Het is kraakhelder en koud, dus vannacht zal ik het ook wel weer merken. Het Noorderlicht laat zich niet zien, maar de sterrenhemel is ook prachtig!


Donderdag 14 september, dag 22

Het was een koude nacht, maar toch heb ik er dit keer gelukkig minder last van het gehad. Het gras is wit van de rijp en er zit een dikke laag ijs op de motor. Het is strakblauw en het zonnetje komt al lekker door. Ik ontbijt lekker op het gemakje in het zonnetje. Er staat een mooie tuinset op het veld, dus ik kan er lekker bij zitten.

full

full



Direct naast de Géysír ga ik de F333 op. Een leuke route, die zowaar een stukje door een bos loopt. Ik heb al weken geen bomen gezien, dus het is wel een leuke afwisseling. De route is leuk, sommige stukken wat mul zand, maar prima te doen.

full


Vanaf de F333 sla ik af naar de F338. Ook weer een hele mooie en goed te rijden weg. Prachtig uitzicht op de Langjökull-gletsjer en lava-velden. Het is gewoon leuk rijden, gravel, wat mul zand en soms zelfs een paar klimmetjes. Dit alles door niemandsland, en ik kom ook vrijwel niemand tegen. Ook het weer werkt lekker mee, het is zonnig en niet eens zo koud. Een mooi uitzichtpunt boven op een heuvel wordt de lunchlocatie voor vandaag. Lekker uit de wind kan de jas zelfs even uit, genieten hoor!

full


Ik klooi een beetje met de GoPro om wat filmpjes te maken. Ik zet hem langs het pad om in het voorbij rijden wat filmpjes te maken. Helaas zal ik ooit nog eens de tijd moeten vinden om eens iets met de filmpjes te gaan doen, maar dat komt nog wel. Als ik na een stukje filmen weer omkeer om de GoPro op te halen schiet mijn voorwiel net het mulle zand in. Ik raak uit balans en kan de motor niet meer houden, dus ik kan niks anders doen dan hem neerleggen. Ging niet hard, dus niks aan de hand verder. Het is niet de eerste keer dan de motor ligt, en zal ook vast niet de laatste keer zijn. Het kost me nog wat moeite om in het mulle zand de zware motor weer overeind te krijgen, maar nadat ik hem weer op het pad heb gesleept krijg ik hem weer op de bandjes.

full


Rond 16:00 uur kom ik aan het in Thingvellir nationaal park. Ook een van de toeristische plekken uit de golden circle, maar op dit moment gelukkig niet zo druk. De camping is nog bijna leeg dus ik zoek een mooi plekje voor de tent uit. Alles is in de prijs inbegrepen, ik mag zelfs gratis gebruik maken van de wasmachine. Hoewel ik nog maar een paar dagen te gaan heb gooi ik alles toch even in de machine, dat is een stuk makkelijker dan met de hand. Ik zit even te relaxen in de zon en te wachten tot de wasmachine klaar is. Het is zelfs zo lekker dat mijn trui even uit kan!

Ik ga eerst even het nationale park bezoeken. Het is niet zo heel groot, dus dat kan mooi nog even voor het eten. Het park is voor de IJslandse geschiedenis van groot belang geweest omdat er al vanaf de Vikingtijd parlementaire vergaderingen en rechtspraak werd gehouden. Ook is het een geologisch belangrijke plek omdat hier de scheiding tussen de Euraziatische en de Noord-Atlantische tektonische platen is. Tussen de twee platen, die per jaar ongeveer 7mm van elkaar af bewegen is een prachtige kloof ontstaan. De kloof staat deels vol met koud en kraakhelder water. De Silfra kloof schijnt in de duikwereld zelfs bekend te staan als een van de plekken met het beste onderwaterzicht ter wereld. Het is een mooi gebied om even doorheen te lopen en rond te kijken, al komt de bekendheid waarschijnlijk meer door het historische en geologische belang, want ik heb wel mooiere plekken in het land gezien.

full

full



De camping is vlakbij, dus met een paar minuten rijden sta ik weer bij de tent. Eerst maar even wat eten, want het is inmiddels al 8 uur. Ik krijg bezoek van een muis, die alles even inspecteert en zelfs bovenop de motor klimt. Helaas heb ik de camera niet voorhanden, was een leuk plaatje geweest. De lucht raakt bewolkt dus het Noorderlicht hoef ik ondanks de hoge voorspelling niet te verwachten vanavond. Verder is het rustig weer en niet koud, dus dat is wel fijn.
 
Wat jij beschrijft over de golden cirkel klopt echt. Veel te druk en je wilt graag verder. Toch ga je kijken om het af te vinken.

De thingvellir is inderdaad niet zo spectaculair. Toch heb ik die mening bijgesteld na het zien van luchtfoto's. Toch wel echt een bijzondere locatie
 
Hoe hield die Mitas e09 het eigenlijk uit? Hoeveel km heb je daar uiteindelijk mee gereden? En aan de voorkant, is dat ook een e09?
 
Hoe hield die Mitas e09 het eigenlijk uit? Hoeveel km heb je daar uiteindelijk mee gereden? En aan de voorkant, is dat ook een e09?

Zowel voor als achter is een E09, de Dakar-versie, die schijnt wat stugger en slijtvaster te zijn. Slijtage viel uiteindelijk nog mee, het ging in het begin vrij hard maar naarmate de band wat breder begon te slijten ging het beter. Ik denk dat ik er nu zo'n 4500km mee gereden heb. Asfalt daar is erg scherp en grof, net als in Noorwegen. Ze zijn nog niet helemaal versleten, ik denk dat er nog ongeveer 3mm op zit. Ik gok dat ik er nog zo'n 500 tot 1000km mee zou kunnen rijden, maar daar gaan ze niet aan toe komen. Ik heb de motor deze week voor de winter binnen gezet, de winter rij ik niet met deze motor, dan is het tijd voor onderhoud. De banden gaan er ook af, volgend jaar weer een verse set (K60) erop.

Ik was niet echt onder de indruk van de banden trouwens. Als ik vooraf zeker was geweest dat ik aan het einde van de trip nog profiel over had gehad dan had ik de spanning wellicht iets lager gezet, maar dat heb ik nu niet gedaan. Op gravel doet hij het perfect, mul zand viel me tegen, vooral de zijdelingse grip had ik wat meer van verwacht. Modder heb ik daar niet echt gehad, maar afgelopen weekend even in de modder gespeelt en dat ging redelijk (wel met de druk op slechts 1bar), maar veel profiel zat er natuurlijk niet meer op. Ze zien er nog wel erg goed uit, nauwelijks schade door scherpe stenen. Als ik dat vergelijk met een Heidenau K60, daar zijn na wat pittige gravelkilometers vaak wel de nodige beschadigingen zichtbaar. Asfalt reed niet prettig met de Mitassen. Zeker nieuw was het boven de 100 niet te harden, dat werd later wel iets beter. In de bochten geven ze ook niet echt veel vertrouwen.

Normaal rij ik altijd op Heidenau's, daar heb ik al de nodige setjes van versleten. Achteraf had ik die nu ook net zo goed kunnen pakken. Het was op IJsland toch hoofdzakelijk gravel, en daarop daarop doen die Heidenau's het ook prima. Ik ga nu ook weer terug naar de K60, die bevallen prima maar ik wilde die Mitas gewoon eens proberen.
 
Zowel voor als achter is een E09, de Dakar-versie, die schijnt wat stugger en slijtvaster te zijn. Slijtage viel uiteindelijk nog mee, het ging in het begin vrij hard maar naarmate de band wat breder begon te slijten ging het beter. Ik denk dat ik er nu zo'n 4500km mee gereden heb. Asfalt daar is erg scherp en grof, net als in Noorwegen. Ze zijn nog niet helemaal versleten, ik denk dat er nog ongeveer 3mm op zit. Ik gok dat ik er nog zo'n 500 tot 1000km mee zou kunnen rijden, maar daar gaan ze niet aan toe komen. Ik heb de motor deze week voor de winter binnen gezet, de winter rij ik niet met deze motor, dan is het tijd voor onderhoud. De banden gaan er ook af, volgend jaar weer een verse set (K60) erop.

Ik was niet echt onder de indruk van de banden trouwens. Als ik vooraf zeker was geweest dat ik aan het einde van de trip nog profiel over had gehad dan had ik de spanning wellicht iets lager gezet, maar dat heb ik nu niet gedaan. Op gravel doet hij het perfect, mul zand viel me tegen, vooral de zijdelingse grip had ik wat meer van verwacht. Modder heb ik daar niet echt gehad, maar afgelopen weekend even in de modder gespeelt en dat ging redelijk (wel met de druk op slechts 1bar), maar veel profiel zat er natuurlijk niet meer op. Ze zien er nog wel erg goed uit, nauwelijks schade door scherpe stenen. Als ik dat vergelijk met een Heidenau K60, daar zijn na wat pittige gravelkilometers vaak wel de nodige beschadigingen zichtbaar. Asfalt reed niet prettig met de Mitassen. Zeker nieuw was het boven de 100 niet te harden, dat werd later wel iets beter. In de bochten geven ze ook niet echt veel vertrouwen.

Normaal rij ik altijd op Heidenau's, daar heb ik al de nodige setjes van versleten. Achteraf had ik die nu ook net zo goed kunnen pakken. Het was op IJsland toch hoofdzakelijk gravel, en daarop daarop doen die Heidenau's het ook prima. Ik ga nu ook weer terug naar de K60, die bevallen prima maar ik wilde die Mitas gewoon eens proberen.

Ok thanks, duidelijk. Ben overigens wel echt fan van de e07 zoals je weet. Probeer die anders eens? Lijkt op de K60.
 
Ik heb nu nog een setje redelijk verse Heidenau's liggen, maar daarna misschien inderdaad die e07 maar eens proberen.
 
Vrijdag 15 september, dag 23

Ik heb vannacht wel wat regen op de tent gehoord, maar het weer ziet er helemaal niet slecht uit. Veel regen kan het nooit geweest zijn, want het is nauwelijks nat buiten. De was heeft de hele nacht in het drooghok gehangen en is gelukkig lekker droog. Ik haal alles weer op, pak de spullen in en ben rond 10:30 klaar voor vertrek.

Vandaag even de vraag wat ik ga doen. Ik heb alles wat ik wilde zien afgewerkt en ik ben weer vlakbij Reykjavik. Als ik wil sta ik met twee uurtjes weer in de stad, maar ik heb nog een aantal dagen over dus het is zonde om nu al terug te gaan. Ik besluit richting Thórsmörk te gaan, een mooi gebied bij de Eyjafjallajökull gletsjer. Ik ben daar de eerste dagen al in de buurt geweest, maar het paste niet helemaal in het schema dus ik heb het laten liggen. Aangezien ik nu toch nog wat tijd over heb ga ik alsnog die kant op. Het is vrijdag, en ik wil uiterlijk morgenavond weer in Reykjavik zijn. Dan heb ik op zondag nog de tijd om even in de stad te kijken, en loop ik ook niet het risico om op het laatste moment misschien nog ergens te stranden.

full


Vanaf Thingvellir ga ik eerst richting Selfoss. Bij een supermarkt scoor ik wat broodjes en eet onder het genot van een bakkie koffie even op het naastgelegen terras. Ik volg de 1 verder naar Hvolsvöllur, waar ik de motor nog even volgooi. Als het goed is moet ik het op deze tank kunnen redden tot Reykjavik, dus waarschijnlijk is dit de laatste keer tanken op IJsland. Het tankstation ken ik al, hier stond ik een week of 3 geleden ook. Toen in de stromende regen, deze keer is het gelukkig beter.

Ik kom weer langs de Seljalandsfoss waterval en neem de F249 richting Thórsmörk. De weg is slecht, erg veel gaten en kuilen. Ik laat wat druk uit de banden, dat is wat comfortabeler en de laatste paar dagen maakt het toch niet meer uit hoe hard ze slijten. Ik kom vrij veel verkeer tegen en doorkruis een aantal kleine riviertjes. Gaat allemaal prima. Bij de eerste gletsjerrivier haal ik toch de waterschoenen maar voor de dag en loop voorzichtig naar de overkant. Het valt erg mee met de diepte dus ik kom er zonder problemen doorheen.

full


Ik maak een tussenstop bij een parkeerplaats waar een aantal auto’s en bussen staan, hier is vast iets te zien. Het blijkt een mooie kloof, de Stakkholtsgjá. Het is een brede kloof en je kan er een stuk inlopen. Het is echt schitterend hier! Ik loop de kloof een stuk in, tot deze zich splitst en je de rivier moet oversteken om verder te kunnen komen. Ik moet hetzelfde stuk teruglopen, maar dat is zeker geen straf hier.

full


Ik moet nog een klein stukje tot een berghut waar ik wil kamperen. Ik steek nog een kleine rivier over en maak me op voor het laatste stukje. In een tegemoetkomende auto zitten een aantal mensen te gebaren dat je verderop niet verder kunt. Dat wil ik natuurlijk met eigen ogen zien, dus ik rij rustig door. Al snel kom ik bij een woeste rivier, waarvan ik eigenlijk al meteen inschat dat dit inderdaad een uitdaging zal worden. De rivier is niet eens heel breed, een meter of 10 misschien, maar stroomt wel erg hard.

full


Het duurt even voor er een auto van de andere kant komt zodat ik kan inschatten hoe diep hij is. Er komt een grote IJslandse superjeep die uiteraard zonder moeite naar de overkant komt, maar ik zie al meteen dat het in het midden behoorlijk diep is. Ik gok zo’n 80/90 centimeter, maar ook de woeste stroming en grote stenen maken het moeilijk. De jeep stopt nog en de bestuurder denk dat het wel kan, maar ik ga de gok niet wagen. Zijn antwoord “I think that’s the best call” zegt genoeg. Ik heb de berghut en camping al in zicht, maar ik ga het risico niet nemen. Ik moet morgen via dezelfde weg terug, dus dat zou inhouden dat als ik de overkant al zou halen, ik ook nog een keer terug zou moeten. Ik heb 3 weken probleemloos rondgereden en het is het me niet waard om dat op de laatste dagen letterlijk in het water te laten vallen. Bij wat de laatste echte rivier geweest zou zijn moet ik realistisch zijn, IJsland heeft toch van me gewonnen!

full


Ik maak nog een paar foto’s en keer weer om, de bewoonde wereld tegemoet. In mijn spiegels de Mýrdalsjökull gletsjer, prachtig verlicht door de zon. Het voelt als een afsluiting, de gletsjer verdwijnt langzaam uit mijn spiegels, de laatste riviertjes, de laatste kilometers onverhard. Met mijn gedachten bij de afgelopen weken gaat het nog bijna mis als ik in een van de riviertjes even het verkeerde spoor kies, wat behoorlijk diep blijkt. Een flinke guts water gaat mijn laars in, en zo heb ik toch nog natte voeten. Niet te vroeg juichen, nog even bij de les blijven! Ik geniet nog even van de laatste kilometers voor ik echt weer in de bewoonde wereld uit kom. Een dag eerder dan gepland, maar dat maakt niet uit. Ik heb alsnog een mooie indruk van dit gebied gekregen en ben blij dat ik er toch nog geweest ben.

full

full



Drie weken geleden was de camping bij de Seljalandsfoss de eerste na mijn start in Reykjavik en nu is het ook de laatste voor het einde van de trip in Reykjavik. Toen kwam ik aan met natte voeten door de regen, nu door de doorwadingen. Het veld zag er drie weken geleden nog redelijk uit, maar het is nu een modderpoel geworden. Overal staan sporen van auto’s die vast hebben gestaan, je mag met de auto het veld niet eens meer op. Gelukkig is het nu mooi weer en is voor mijn tent nog wel een plekje zonder modder te vinden.

full

full


Na het eten loop ik nog even een rondje langs de watervallen. Ik ben er natuurlijk al geweest, maar het blijft mooi. Het is een prachtige avond, het klaart helemaal op en het is windstil. Ik geniet nog even van de prachtige natuur hier. Terwijl het donker wordt doe ik nog een bakkie bij de kiosk op de parkeerplaats van de waterval. De toeristen zijn weer weg, de rust is teruggekeerd en de waterval is prachtig verlicht. Als ik terug naar de camping loop zie ik zelfs nog het Noorderlicht. Het wisselt steeds een beetje in kracht, maar blijft wel lang hangen. Ik kan het zelfs vanuit de tent zien. Het was een prachtige dag vandaag, het voelt als een mooie afsluiting. Hoewel ik natuurlijk nog niet helemaal terug ben zitten de onverharde kilometers erop en laat ik de natuur achter me om morgen de stad weer in te gaan.


Zaterdag 16 september, dag 24

Het rustige weer van gisteravond is omgeslagen, het waait flink en het is zwaarbewolkt. Ik heb net aan alles droog ingepakt als het begint te spatten. Het blijft nog bij spatten, de regen zet nog niet echt door. Voordat ik richting stad ga, rij ik eerst nog naar het bezoekerscentrum over de uitbarsting van de Eyjafjallajökull, de vulkaan die in 2010 het vliegverkeer in heel Europa voor meerdere weken totaal ontregelde. Ik kwam hier 3 weken geleden ook al langs, maar ik had toen niet zo’n zin om te stoppen. Vandaag heb ik toch tijd zat, dus ik pak het nog even mee.

Het bezoekerscentrum wordt gerund door de bewoners van de boerderij die het dichtste bij de vulkaan ligt. De film laat veel indrukwekkende beelden van het natuurgeweld zien. Eigenlijk hebben ze er afgezien van de directe nabijheid van de vulkaan in IJsland zelf weinig last van gehad. De vulkaan ligt een paar kilometer van de kust en de aswolk trok grotendeels richting zee. Wel is er een door smeltend gletsjerijs een grote vloedgolf ontstaan, die met name veel stukken van de belangrijke rondweg heeft verwoest. Aangezien omrijden in IJsland vaak niet echt een optie is heeft vooral het verkeer er veel hinder van gehad. De vloedgolf trok precies door het gebied waar ik gisteren doorheen reed. Dat zag er toen zo vredig uit, maar het blijkt wel weer dat in dit land niets is wat het lijkt.

Na een bezoek aan het informatiecentrum zet ik dan echt koers richting Reykjavik. Ik had nog wat kleine tussenstops in gedachten, onder andere aan het bronnengebied Hveragerdi. Helaas zet de regen nu wel door en begint het te plenzen, en niet te zuinig ook. Het water golft over de weg. Ik heb weinig zin om met dit weer nog ergens rond te gaan lopen, dus ik geloof het wel en ga door richting de stad.

Als ik aankom in de stad is het gelukkig weer droog. Op de camping zoek ik weer een plekje en zet de tent op. Het is iets minder druk dan een paar weken geleden, maar nog steeds ben ik bepaald niet de enige hier. Als de tent staat stap ik weer op de motor en ga nog even een rondje doen. Eerst nog wat boodschappen halen, even langs de terminal van Samskip om te kijken waar het ook al weer was, en dan nog een rondje door de stad. Het bekende kunstwerk "The Sun Voyager" is niet te missen, al moet ik de zon er zelf wel even bijdenken.

full


De rest van de avond doe ik vrij weinig, beetje uitrusten, boekje lezen en een beetje met het thuisfront appen. Morgen een dagje stad, de voorspellingen zijn niet al te best maar ik hoop dat het een beetje droog blijft.


Zondag 17 september, dag 25

Vandaag de laatste volledige dag. Ik had natuurlijk nog een dag kunnen rijden, maar ik heb de afgelopen weken al genoeg kilometers gemaakt, en ik wil niet riskeren om op de laatste dag nog problemen op te doen. Morgen vlieg ik terug en moet de motor ingeleverd worden, dus dan mag er niets misgaan. Ik ga dus een dag de stad in, ik ben er toch. Ik heb de wekker om 8 uur gezet, maar ik blijf nog even liggen tot half 9. Tijdens het ontbijten kijk ik even op de kaart waar ik naartoe wil. Ik had vanwege de slechte weersvoorspelling aanvankelijk het idee om met een hop-on/hop-off bus te gaan, maar het is droog dus ik denk dat ik het maar lopend ga doen. Bovendien ligt alles in het centrum vrij dicht bij elkaar, dus lopend kan best. Ik neem wel de stadsbus naar het centrum, dat scheelt ruim een half uur lopen.

Ik stap uit bij Aurora Reykjavik, een bezoekerscentrum over Aurora Borealis, het Noorderlicht. Het geeft veel informatie over wat het Noorderlicht nou precies is en hoe het ontstaat, maar het is een technisch verhaal en blijft moeilijk te begrijpen. Het is wel erg interessant, en er hangen natuurlijk prachtige foto’s. Zeker een leuk bezoek. Ik koop als aandenken aan IJsland nog een boek met prachtige foto’s van het hele land, zo mooi kan je ze zelf nooit maken.

Het Aurora-centrum ligt aan de rand van de haven, dus na het bezoek loop ik even door de oude haven. Het ziet er gezellig uit, veel restaurantjes en cafés, maar het is nog vroeg dus het meeste is nog dicht. Bij de officieel verkozen beste hotdogkraam van het land staat een lange rij. Hotdogs zijn IJslands cultureel erfgoed, dus iedereen moet hier even langs. Daar kan ik natuurlijk niet zomaar voorbij lopen, al proef ik zelf weinig verschil met de rest van het land.

Ik slenter een beetje door de winkelstraat. Eigenlijk zijn het voornamelijk souvenirwinkels, barretjes en restaurants. In IJsland stikt het van de schapen, dus wolproducten zijn een van de weinige producten die ze zelf maken en niet hoeven in te voeren, en daar zijn ze trots op. Ook buitensport artikelen en warme winterkleding ligt overal voor het oprapen. Verder zijn het voornamelijk winkeltjes met toeristische prullaria. Vanuit de winkelstraat loop ik door naar de kathedraal en kijk even rond, maar om eerlijk te zijn vindt het niet zo bijzonder. Sowieso is de stad niet heel bijzonder. De winkelstraat is wel aardig, maar verder is er niet zo veel te beleven. Het is ook allemaal een beetje grijs en grauw, niet echt een heel gezellige stad. Ik doe nog een bakkie bij een koffiebar, want koffie is ook een heel belangrijk ding hier. Wat dat betreft voel ik me hier wel thuis.

full


Met een gratis pendelbus ga ik naar een groot winkelcentrum even buiten stad, maar al na een paar minuten is het wel duidelijk dat dit niet echt mijn ding is. Alleen maar kledingwinkels. Zo zit ik na een minuut of 10 weer in dezelfde pendelbus en ga weer terug naar het centrum. Ik loop nog een rondje door de haven. Ik heb het eigenlijk wel gezien, maar ik moet de dag toch volmaken en op de camping is ook weinig te beleven. Hoewel het niet echt weer is voor ijs, kan ik een ijsboer in de haven toch niet voorbij lopen. Als ik weer terug naar de winkelstraat loop stuit ik nog op een klein bioscoopje. Elk uur een film over het Noorderlicht, dat pak ik natuurlijk nog even mee. Het is eigenlijk niet meer dan een huiskamer, waar je zittend op een lekkere bank of luie stoel kan genieten van de film. Eerst dus het Noorderlicht, daarna nog een korte film over de uitbarsting van de Eyjafjallajökull. Allebei korte films, maar leuk om even mee te pakken.

Na de film plof ik neer in een restaurantje om wat te eten. Fish & chips, maar dan op de culinaire manier. Erg lekker! Omdat ik door mijn contante geld heen ben, en eigenlijk geen zin meer heb om nu op de laatste dag nog geld voor de bus te pinnen ga ik lopend terug naar de camping. Het is ongeveer 45 minuten lopen en mijn benen voelen nog prima dus dat kan makkelijk.

De laatste paar minuten voor ik op de camping ben begint het te spatten, dus helaas word ik net op het laatst toch nog even nat. De regen was voorspeld en gaat de rest van de avond waarschijnlijk niet meer stoppen, dus schuilen heeft geen zin. Terug in de tent probeer ik alvast wat spullen in te pakken, dat scheelt morgen weer. Na een lekker warme douche zoek ik mijn bed op voor de laatste nacht op IJsland.


Maandag 18 september, dag 25

De laatste dag vandaag, vanavond ben ik weer thuis maar er is eerst nog een hoop te doen. Ik heb een beetje onrustig geslapen, maar om half 7 word ik toch wakker van de wekker. Het regent en ik moet al mijn spullen nog uitzoeken en inpakken, dus echt handig is het allemaal niet. Een hoop van mijn spullen gaan weer samen met de motor per boot terug, dus ik probeer alles zo droog mogelijk in te pakken. Na 1,5 week worden natte spullen in een dichte tas er waarschijnlijk niet beter op, dus alles moet droog blijven. Op de heenweg was het makkelijk, toen kwam alles lekker droog van huis, maar nu is het wat lastiger. Ik pak alles voor de laatste keer op de motor en hijs mijn rugzak op mijn rug. Gaat allemaal niet echt makkelijk met een rugzak en een bagagerol, maar het is maar een paar kilometer naar de haven.

Ik meld me eerst op het kantoor van Samskip. Het duurt even, want de medewerkster heeft dit nog nooit gedaan dus moet telefonisch geholpen worden. Uiteindelijk rollen de juiste papieren uit de printer en kan ik door naar de haven waar ik de motor moet inleveren. Dit is dezelfde plek als waar ik hem heb opgehaald, dus ik weet inmiddels waar ik moet zijn. In de loods kan ik op mijn gemak alle spullen sorteren en netjes inpakken. Mijn natte tent, slaapzak en matje gaan mee in het vliegtuig. Mijn laarzen en helm zijn nat, dus die bind ik los op de bagage want als ik ze nat in de tas stop kan ik ze volgende week waarschijnlijk weggooien. Mijn motorjas is ook nat, maar die neem ik gewoon mee in het vliegtuig. De rest van de bagage is gelukkig redelijk droog dus kan in de tas.

Met dezelfde medewerkers als bij aankomst laden we de motor op het rek en zetten hem vast. Het is de laatste motor die dit jaar terug moet en hij gaat straks meteen al de container in. Hij gaat terug met de m/v Helgafell, hetzelfde schip als waar hij ook mee gekomen is. Het is weer even vreemd om de motor hier achter te laten. Hij heeft me toch weer mooi overal doorheen gesleept. De motor is na alle reizen die ik er mee heb gemaakt veel meer dan een vervoersmiddel voor mij, het is echt een reisgenoot. Het voelt raar om die dan zomaar in een vreemd land achter te laten. Is dat gek, sentimenteel zijn over een stuk ijzer? Maakt me geen zak uit eigenlijk, ik voel het zo.

full


Vanaf de haven is het maar een paar minuten lopen naar de busterminal. Ik koop een kaartje voor de transfer naar het vliegveld. De bus gaat ieder uur en staat al klaar. De laatste blikken op een regenachtig en troosteloos Reykjavik, voor ik om 11:15 uur op de luchthaven Keflavik aankom. De vlucht gaat pas om 14:55 uur, dus ik moet wel een paar uurtjes wachten. Na het inchecken en afgeven van de bagage begint het grote wachten. Ik zit op mijn telefoon een beetje te internetten en eet nog even wat bij een restaurantje. Op een tv scherm in de wachtruimte wordt op een digitale kaart de wegsituatie op de belangrijkste wegen van het land aangegeven. Ik zie dat er meerdere wegen die ik heb gereden zijn afgesloten wegens extreem weer. Zo zie je maar, een beetje geluk moet je hebben want dat had mij ook kunnen overkomen. Om 14:15 uur sluit ik aan in de rij voor het boarden, wat met wat vertraging op gang komt. Iets later dan gepland, om 15:15 uur gaan we dan eindelijk de lucht in. De laatste blikken op een regenachtig IJsland voor we al snel de bewolking induiken.

full


De vlucht gaat prima, ik kijk wat filmpjes op de tablet en klets nog wat met de mensen naast me. Om 20:00 uur Nederlandse tijd landen we op Schiphol, ik sta weer veilig op de grond. Ik moet een eind lopen van de achterste gate naar de bagageband, er lijkt geen eind aan te komen. Mijn tas komt als eerste op de band! Om 21:00 uur zit ik in de auto en om 21:30 ben ik weer thuis, voordeel als je dicht bij Schiphol woont. Het zit erop! Morgen gaat de wekker weer om half 6, dat zal wel even wennen zijn. Ik had deze dag nog vrij willen nemen om een beetje bij te komen, maar dat zat er helaas niet in.


Donderdag 28 september

Net als op de heenweg heb ik het schip weer online gevolgd, en stiekem ben ik toch wel weer opgelucht als hij in Rotterdam aankomt. Ik heb vooraf gebeld, dus als ik me meld bij het kantoor van Samskip in Rotterdam liggen de papieren al klaar. Binnen een minuut sta ik alweer buiten en kan ik door naar de Douane. Het is weer Nederland met zijn regeltjes, de motor in IJsland op halen is geen probleem, maar als je als Nederlander je eigen Nederlandse motor weer wilt ophalen in een Nederlandse haven moet er opeens een hele papierwinkel in orde gemaakt worden. Het schijnt wel tot een uur te kunnen duren. Maar het is rustig en na een kwartier is alles in orde en kan ik van het Douanekantoor door naar de terminal. Na het afgeven van de nodige papieren kan ik door naar de loods waar ik de motor in ontvangst kan nemen. Hij staat nog in de container, maar die staat gelukkig al klaar. Het zegel gaat eraf, de deuren open en het blijkt dat hij helemaal alleen in de container staat. Hij is er met de heftruck zo uit, en met wat hulp van het personeel halen we hem weer van het rek af. Hij heeft even weinig zin om te starten, maar dat gebeurd wel vaker na een tijdje stilstaan. Uiteindelijk slaat hij aan en rollen we de loods uit. Bagage in de auto bij een collega die zo aardig is geweest om even met me mee te gaan en dan kunnen we gaan. De laatste stap is ook afgerond, de motor is weer thuis, nu is het echt klaar!

Filmbeelden deel 5:


Conclusie

Het was top! 25 dagen is zeker niet niks, maar het was om voor ik er erg in had. Ik heb me geweldig goed vermaakt. Ik heb genoten, en ik heb afgezien, maar het was het zeker waard. Ik heb al de nodige motorreizen achter de rug, maar dit was toch wel een hele bijzondere en ik zou het zo weer doen! Als ik het achteraf zo teruglees lijkt het alsof ik bijna alleen maar slecht weer heb gehad, maar dat viel eigenlijk best wel mee. Natuurlijk was het koud en nat maar dat weet je van te voren. Alleen de eerste 4 dagen heeft het bijna continue geregend, maar verder viel het best wel mee. Af en toe wat buien heb ik helemaal geen moeite mee, als het tussendoor ook maar regelmatig even droog is.

Ook de motor heeft afgezien, maar hij heeft het perfect gedaan. Een paar losgelopen bouten en een losgetrilde richtingaanwijzer waren de enige noemenswaardige problemen. De banden hebben hun beste tijd gehad en de achterremblokken zijn op, maar slijtage hoort erbij. Totaal 4136 kilometer gereden, een stuk meer dan ik vooraf had verwacht, al heb ik zelf niet het gevoel dat het er zo veel waren.

IJsland is duur, en het verschepen van de motor en het vliegen zijn natuurlijk ook niet gratis, dus even een overzichtje van wat het allemaal gekost heeft. Achteraf valt me dat nog best wel mee.

- €935,- verschepen motor
- €293,- vliegticket
- €340,- benzine
- €1100,- alle uitgaven onderweg
- €2668,- totaal

Blijft natuurlijk een hoop geld, maar daar heb je dan wel een hele mooie reis voor terug!

Terugkijkend heb ik er ook geen seconde spijt van gehad dat ik niet georganiseerd ben gegaan. Ik ben ruim 2x zo lang weg geweest, en voor minder geld dan de georganiseerde reis geduurd zou hebben. Daarnaast kon ik lekker mijn eigen plan trekken en gaan en staan waar ik zelf wilde. Lekker in mijn eigen tentje met mijn eigen spullen in plaats van in hotels en hutten. Hoewel sommigen er niet aan moeten denken is dat voor mij toch de enige echte manier van reizen. Wel iets minder aanspraak dan met een groep natuurlijk, en daar moet je wel tegen kunnen, maar dat is voor mij geen probleem. Ik zou het zo weer doen!
 
Laatst bewerkt:
Tot slot nog wat foto's die het verslag niet hebben gehaald, maar toch nog wel de moeite zijn om nog even te delen.

full

full

full

full

full

full

full

full

full

full

full

full

full

full


En de filmpjes op een rij:
Deel 1:
Deel 2:
Deel 3:
Deel 4:
Deel 5:

Iedereen bedankt voor het volgen en de leuke reacties en complimenten! Voor wie nog vragen heeft of meer wil weten oven reizen naar- en op IJsland, zie hier: www.motor-forum.nl/forum/list_message/28565360#28565360
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan Onderaan