Reisverslag: Rondje Alpen in Coronatijd

[Pietje1975]

Ik had dus gedacht het vervolg te plaatsen, open ik het bestand, loopt het opeens niet verder dan de dag die hier al staat? De rest van de dagen, pleitte Snap er geen reet van, kennelijk met knippen/plakken van het weekend iets fout gegaan Herstelbestanden kan ik niet vinden, en het is op dit moment veuls te heet om nog een paar uur achter de pc te zitten en opnieuw te tikken, dus ik vrees dat jullie nog even moeten wachten

Ik was al aan het terug scrollen om te kijken of je al thuis was...

 

[Frazer]

Vrijdag 17 juli 2020, dag 8. Kilometers: 374,2, Totaal: 2406,8

Vandaag pak ik de spullen weer op en ga ik weer verder, maar ik kan het toch niet laten om de Sommeiller nog een keer op te gaan. Gisteren was hij gesloten dus kon ik er niet op, vandaag is hij weer geopend. Ook al ben ik er al zo vaak geweest, als ik zo dichtbij ben als nu wil ik toch nog een keer naar boven. Ik wil wel een beetje opschieten, want ik heb nog meer te doen vandaag. Om 7 uur de wekker, snel een bakkie zetten en ontbijten. Ik heb nog wat brood van gisteren over, dus ik hoef niet te wachten tot de bar open gaat. Alles weer inpakken en dan nog even de camping betalen. Ik vraag of ik mijn bagage even een paar uurtjes bij de receptie mag laten liggen, want na de Sommeiller kom ik hier toch weer langs en onverhard is zonder bagage natuurlijk veel leuker. Het is uiteraard geen punt om de boel even achter te laten hier. Ik pak nog snel een espresso in de bar, nog een croissantje voor onderweg, en om 9 uur ben ik op pad.

Vanaf de camping is het een kilometer of 15 naar Bardonecchia, waar ik bij de pomp eerst nog even een paar liter benzine in de tank gooi. Dan nog een kilometer of 10 naar de refugio, tot zover was ik gisteren ook al. Dit keer staat de slagboom gelukkig wel open, en na het aftikken van 5 euro tol mag ik naar boven. Het is nog vroeg, dus ik heb zowat de hele berg voor mij alleen. Ik haal alleen wat mountainbikers in. Zoals altijd is het weer genieten, het is perfect weer, en het blijft voor mij gewoon een van de mooiste bergroutes die ik ken. Hoe vaak ik er ook geweest ben.

Halverwege stuit ik op een graafmachine die het pad weer een beetje begaanbaar aan het maken is. Omdat er nog nauwelijks gereden is ligt er veel los zand, grind en stenen, maakt het rijden er niet veel prettiger op. Er staan slechts een paar verse sporen, dus blijkbaar rijden er toch nog een aantal voor me.

Op een paar honderd meter voor de top stuit ik op de eerste sneeuw op het pad, en niet veel verder is het helemaal geblokkeerd. Hier kom ik ook mijn Duitse buren van de camping tegen, die waren me blijkbaar nog voor. Er ligt zoveel sneeuw dat je niet eens hoeft te proberen om er door te komen, dat is bij voorbaat al kansloos. Ik maak op verzoek van de Duitsers nog wat foto’s van ze, en dan gaan ze weer naar beneden. Ik zit nog eventjes te zitten en te genieten van de rust en het geweldige uitzicht, croissantje erbij, heerlijk. Jammer dat het treffen dit jaar niet doorging, maar ook wel eens leuk om hier in alle rust te zijn.

Lang duurt de rust niet, want al snel komen er wat andere motoren boven. Spanjaarden dit keer. Nog even een praatje en wat foto’s, en dan daal ik ook weer af. In de afdaling komt me een groep van ik denk wel 20 4x4’s tegemoet, en ook de nodige groepjes motoren. Best druk hier dus. Zorgt er wel voor dat het losse zand inmiddels wat meer aangereden is, dus ik kan wat beter doorrijden. Al met al was het weer geweldig, blij dat ik nog even gegaan ben!

Ik daal weer af tot Bardonecchia, en ga dan weer richting Salbertrand. Iets voor 12 uur ben ik weer op de camping, tot bijna 3 uur bezig geweest, en de dagteller staat alweer op 80km. Best een eind nog. Snel de bagage weer op de motor, en dan ga ik echt op pad. Eerst richting Susa, en dan de Col du Mont Cenis op. Kort voor het stuwmeer de grens over, en Frankrijk weer in. Voor de statistieken nog even een foto bij het meer, maar veel tijd besteed ik er verder niet aan, 3 weken geleden was ik hier nog.

Eenmaal weer afgedaald gooi ik in Lanslebourg de tank weer vol, vanochtend had ik hem bewust maar halfvol gegooid. Bij de supermarkt haal ik gelijk een pain du stok, beleg en wat eten voor vanavond. Kort voor de klim naar de Iseran vind ik langs het water weer een mooie lunchplek. Het is al 2 uur geweest, dus het wordt wel tijd ook.

Na het eten is het tijd voor de Iseran, blijft toch ook altijd een mooie. De zuidkant tenminste, de kant van Val d’Isere met uitzicht op al die kale skipisten vind ik persoonlijk altijd wat minder. Op de top pak ik snel even een bakkie bij het barretje, maar ook hier hou ik het kort, er staat nog meer op het programma vandaag. Leuk detail, de top van de Nivolet is hemelsbreed maar 12 kilometer van hier, hoezo uithoek? Tot ik de Garmin even een route laat berekenen, 225 kilometer over de weg!

Ik daal weer af, Val d’Isere door, en verder naar Bourg Saint Maurice. Daar haal ik in een Product Regionaux winkeltje nog een flesje Alpenbitter voor mijn zwager, die is vandaag jarig. Geen idee of het te zuipen is, maar het gaat om het idee. Vanaf Bourg Saint Maurice pak ik een stukje doorgaande weg, even wat kilometers maken. Volgende punt op de agenda is Val Thorens, waar ik de onverharde klim naar de Cime de Caron wil maken. Dit is voor zover ik weet met 3200 meter een van de hoogste wegen in de Alpen, en staat ook al een tijdje op het lijstje. Ik weet wel dat ik de top waarschijnlijk niet ga halen, door de hoogte is het maar een hele korte periode in het jaar sneeuwvrij. Aangezien ik op de Sommeiller ook niet veel verder dan 2800 meter kwam, verwacht ik hier ook niet veel verder te komen.

Vanaf Bourg Saint Maurice is het nog een kilometer of 30 naar Moutiers, en vervolgens nog ongeveer 30 het doodlopende dal naar Val Thorens in, al met al dus nog wel een uurtje sturen. Ik hoef me niet te haasten, vanavond wil ik wildkamperen dus het maakt weinig uit hoe laat ik daar aankom.

Het is inmiddels een uurtje of 6 als ik aankom in Val Thorens. Man man wat een deprimerende omgeving is dit in de zomer zeg. Het lijkt wel een spookstad, alleen maar verlaten hotels, niemand op straat, en de inmiddels behoorlijk laaghangende bewolking werkt ook niet echt mee aan een gezellig beeld. Hotels zijn er natuurlijk nooit genoeg hier, dus alleen de bouwputten voor het zoveelste nieuwe hotel verraden nog wat menselijke activiteit. Bij een enkel hotel wat blijkbaar wel open is staan wat auto’s, je moet wel heel weinig zin in vakantie hebben als je hier in de zomer heen gaat. In de winter ken ik het niet, ik ben geen wintersporter, maar dan zal het vast beter zijn.

Het pad naar de Cime de Caron is vrij makkelijk gevonden, en slingert tussen de skiliften door omhoog. Ook niet echt een inspirerende omgeving, alleen maar grijze kaalgehakte berghellingen met ontelbaar veel skiliften. Op sommige stukken loopt het pad behoorlijk steil omhoog, en de smeltende sneeuw maakt het af en toe best modderig. Zoals verwacht red ik de top niet, al na een paar kilometer, op een hoogte van 2667 meter is het klaar, en groot sneeuwveld versperd de weg. Ik zit in de wolken, en het is ook behoorlijk fris geworden. Even een paar foto’s, en dan weer naar beneden. Op de modderige stukken even uitkijken, maar verder gaat het prima.

Ik laat Val Thorens weer achter me en daal terug af naar Moutiers. Dan nog een klein stukje terug in de richting van Bourg Saint Maurice, maar bij Aime sla ik af om richting de Cormet de Arêches te gaan. Een route die min of meer parallel aan de Cormet de Roselend ligt, alleen dan onverhard. Ik heb hier al vaker gekampeerd, dus ik weet dat ik hier wel een plekje kan vinden. Het is al half 8 als ik aan de klim begin, en rond de top zie ik de bewolking ook weer redelijk laag hangen. Ben benieuwd hoe het weer boven is. Het is nog wel een aardig stukje voordat het asfalt over gaat in de gravel. Tegen die tijd is het door de bewolking ook dusdanig koud geworden dat ik voor het eerst in dagen mijn dikkere handschoenen en een thermoshirt uit de bagage vis.

Eenmaal op het onverharde wordt het zicht snel slechter, tot ik rond de top niet meer dan een meter of 20 ver kan kijken. Het kampeerplekje wat ik voor ogen heb ligt nog een stukje verder, dus ik hoop dat het niet nog slechter gaat worden. Bij het meertje vlak na de top staat een dikke Landrover met daktent, en langs de oever zie ik ook vaag nog een paar tentjes staan. Mijn plekje ligt nog iets verder, maar hoe verder ik kom hoe slechter het wordt. Vlakbij het meertje zag ik tenminste nog iets, dus ik besluit om te keren en daar ook een plekje te zoeken. Ik rij een klein stukje een boeren paadje op, en bingo, een prachtig mooi vlak stukje, die is voor mij.

Ik zet snel de tent op, en gooi dan eerst alle spullen naar binnen. De tent inrichten komt later wel. Het is al 9 uur geweest, binnen een uurtje is het donker en dan zie ik in de mist waarschijnlijk helemaal geen reet meer. Eerst dus maar wat eten maken. Ik heb trouwens ook best honger, mijn lunchstop is alweer een goeie 6 uur geleden. Ik heb nog een zak instantpasta, uitje en tomaatje erdoor, en ik vind nog een verfrommeld bifiworstje in de tas, kan er ook wel bij. Prima maaltijd zo. De boel even afwassen met water uit het beekje, op de tast, want het is inmiddels donker en ik zie zowat niks meer. Dan zit er ook weinig anders op dan in de tent te kruipen en Netflix nog even aan te slingeren, een mooie sterrenhemel zit er helaas niet in vandaag.

 

[brunifumi]

Gave trip weer, jij zoekt wel de heel mooie plekjes op

 

[David_ZZR]

Cime de Caron met de motor is té stijl en dit is niet begaanbaar met de motor. Ik ben ooit in de zomer naar beneden gewandeld. Dat zou echt ploeteren zijn geweest daar op de top...

Wat wel haalbaar was dat was de Col de la Montée du Fond welke je omlaag kan rijden naar Orelle.

 

[A.S.Moto]

TOP. Volgende week ben ik aan de beurt.

 

[Super Blackbird]

En wij over anderhalve week.....

 

[Frazer]

Ik over 2,5 week

 

[Frazer]

Wat wel haalbaar was dat was de Col de la Montée du Fond welke je omlaag kan rijden naar Orelle.

Staat genoteerd!

 

[David_ZZR]

Staat genoteerd!

even van te voren de track uittekenen wil wel schelen... er lopen daar zo veel van die werkpaden de berg op.

Hier moet je uitkomen, dan onder de baan door (of net naar het topje er bovenlangs omheen als je de 3000+ meter net aan wilt tikken op de hoogtemeter), en dan via een smal padje en dan aan de zuidkant via de berg omlaag (zonkant dus lekker droog en niet zo'n blubber als via de kant die je omhoog hebt gereden). Je gaat dan wel via de rode piste omlaag... en dat is niet altijd een pad wat daar overdwars overheen gaat... (billenknijpmomentjes)

Je hebt vanuit dit punt de blauwe piste Lory (lag er nog niet toen ik er was) makkelijker om te boarden.... ik weet alleen niet of dat in de zomer nu ook een pad is.

 

[mean-machine]

Lees nu pas vanaf topic-start het hele verhaal.
Zolang het over de weg gaat kan ik alles goed volgen, met veel plaatsen die ik zelf, sommige stukken zelfs een paar weken geleden, heb gereden.

Als ik lees over bifi-worstjes in het eten. Dat hebben er blijkbaar al meer uitgevonden.
Als je een potje pasta-saus hebt en een (in stukjes gesneden) bifi, kan je er zo ongeveer naast pasta of rijst alles bijgooien.
Super-makkelijk en altijd goed te eten!!

Ik zie op de foto's dat het primitiever gaat dan als ik onderweg ben.
Sinds ik zijkoffers op de FZ heb is het wel een heel stuk makkelijker geworden.
Je hoeft dan niet heel precies op te letten wat thuis moet blijven en alle spullen blijven op ieder moment snel bereikbaar.

Op zich vind ik die off-road-stukken wel leuk, maar daarvoor zou ik toch beter met een ander type motor rijden.
Hoewel..............? In de Picos ben ik met de FZ ook wel eens op een 'Picos'-Alpenweide geweest met heel slechte stukken gruisweg.
Op enig moment toen gedacht: Als ik hier ga vallen dan.................... Want daar was het wel heel erg stil!
Nee, geen foto gemaakt toen, maar die zou in dit verslag niet misstaan!

Leuk verhaal!

 

[Frazer]

Zaterdag 18 juli, dag 9. Kilometers: 441,4, Totaal: 2845,2

Als ik om 5 uur wakker word en even buiten de tent kijk is de wereld nog steeds bedekt onder een dikke deken van mist. Als ik twee uurtjes later de tent weer open rits ben ik toch wel blij verrast. De zon doet zijn werk, de mist is bijna volledig opgelost. Er hangen alleen nog wat flarden in het dal, maar dat zal wel snel opgelost zijn. De bewolking zit hoog maar trekt ook al weg, en in de verte komt er een strak blauwe lucht aan. Op de foto’s komt het niet zo tot zijn recht, maar het is geweldig mooi.

Ik gooi bij het beekje eerst even een plens koud water in mijn gezicht, en loop een klein rondje door de omgeving. Nog even genieten van de rust en de ruimte, voor ik vandaag toch weer een flink eind huiswaarts wil moet rijden. Dan even ontbijten, terwijl het zonnetje over de bergrug heen komt. Het wordt gelijk warm, en binnen no time is de tent alweer zo goed als droog. Nog even genieten van het uitzicht, en ondanks dat ik een beetje op tijd wilde vertrekken kan het tweede bakkie koffie er ook nog wel bij. Met de laatste druppels water uit de camelbak heb ik precies genoeg voor het tweede bakkie, straks in Beaufort weer even vullen. Alle spullen weer inpakken, en dan komt het onvermijdelijke moment dat ik toch moet vertrekken. Dit plekje ga ik onthouden!

Ik daal weer af richting Arêches, terwijl me vanuit het dal een ware file aan dagjesmensen tegemoet komt. Blij dat ik op tijd weg ben! Ik ga niet meteen richting Beaufort, maar via de Col du Pre ga ik eerst nog even richting de Barage de Roselend. En ach, nu ik er toch ben rij ik gelijk nog maar even naar de Cormet de Roselend. Paar weken terug stond ik een aantal nachten in Bourg Saint Maurice en heb ik de Roselend wel een keer of 4 gereden, maar het blijft gewoon een topper en ik ben er nu toch!

Ook hier stroomt het alweer behoorlijk vol met dagjesmensen. Ik heb het idee dat het een stuk drukker is met wandelaars dan voorgaande jaren. Ik vermoed dat er toch wel een stuk meer Fransen in eigen land op vakantie gaan dan normaal. Ik daal weer af naar Beaufort, en gelukkig gaat de grootste stroom verkeer omhoog in plaats van omlaag, dus ik kan lekker doorrijden. In Beaufort haal ik bij de bakker nog een paar broodjes, want vanochtend moest ik het doen met wat oud brood van gisteren. Bij de drinkwatertap in het dorp vul ik de camelbak weer bij, en ben ik klaar voor de rest van de dag.

Vanaf Beaufort ga ik over de Col de la Forclaz richting Ugine, en dan richting Annecy. Er zijn nog zat mooie alternatieven, maar helaas komt er toch altijd dat moment dat je de bergen achter je moet laten en kilometers moet gaan maken. Het is niet anders. In Annecy maak ik natuurlijk een tussenstop op mijn vaste zwemstrandje. Het is pas 12 uur, dus ik gun mezelf iets meer tijd dan ik normaal gesproken doe. Even lekker opfrissen, en dan weer door.

Na een paar jaar is het me eindelijk gelukt om vanaf Annecy een redelijke mooie maar vooral rustige route te vinden om Geneve te omzeilen, dus die staat tegenwoordig als favoriet in de Garmin. Echt snel is het niet, maar het is in ieder geval lekker rustig. Om een uurtje of half 3 gooi ik in Gex de tank vol, haal nog een paar broodjes en wat te eten voor vanavond. Ik frommel alles in de tas, en zoek buiten de drukte wel even plekje langs de weg.

Op de Col de la Faucille naar de Jura doe ik het rustig aan, een paar weken terug stonden ze te laseren en kwam ik volgens mij alleen maar goed weg omdat ze al teveel slachtoffers in de wachtrij hadden staan. De route door de Jura is nog wel even leuk, maar vanaf Pontarlier wordt het allemaal wat meer doorgaand. Geeft niet, dan schiet het tenminste nog een beetje op. Vandaag wil ik tot aan de voet van de Vogezen komen, dus ik heb nog wel wat kilometers te maken.

Net als op de heenweg ga ik weer langs Morteau, Montbéliard en door naar Belfort. Op een paar stukjes na is het niet echt bijzonder, maar het schiet wel redelijk op. Om ongeveer half 8 kom ik aan in Cernay, op camping Les Cigognes. "De ooievaars" in het Frans, en die naam is niet voor niks. Het stikt hier overal van de ooievaars, de bomen zitten er vol mee en ze lopen op hun gemakje over de camping, op zoek naar een makkelijke hap. Grappig om te zien.

Voordat het hele ritueel van het opzetten van de tent, eten maken en afwassen achter de rug is begint het al flink te schemeren. Ik heb ook niet zo veel zin meer om nog een stukje te lopen, dus ik laat het er maar bij voor vandaag. Morgen nog lekker een paar uurtjes door de Vogezen, en dan door naar huis.



Zondag 19 juli 2020, Dag 10. Kilometers: 783, Totaal: 3630

Ik heb een lange dag voor de boeg vandaag, dus ik probeer een beetje op tijd te vertrekken. Om 9 uur zijn de spullen gepakt en kan ik op weg, voor mijn doen is dat redelijk op tijd. Vanuit Cernay zit je binnen een paar minuten op de Route des Crêtes. Er zijn natuurlijk nog veel meer wegen te rijden, maar het blijft een mooie route en het is een makkelijke manier om zonder route van zuid naar noord te rijden. Het is wel de bedoeling om vanavond thuis te zijn, dus heel veel tijd heb ik ook niet.

Het is nog lekker rustig, maar dat zal in de loop van de dag wel veranderen. Voorlopig kan ik in ieder geval zonder al te veel oponthoud nog lekker sturen. Over de Grand Ballon, en door naar Le Markstein. Het is pas 10 uur, maar ik ga gelijk even een bakkie doen. Het is nu nog lekker rustig, ze zijn het terras zelfs nog aan het buiten zetten. Een dubbele espresso en een grote punt Tarte aux Myrtilles, en dan kan ik er voorlopig wel weer even tegen! Terwijl ik buiten zit komen er drie motorrijders van de Gendarmerie voorbij, je zal deze regio maar in je bewakingsgebied hebben! Ik doe het straks maar even rustig aan, want ze zullen vast wel ergens met een controle staan.

Het begint inmiddels al wat drukker te worden, veel motorrijders, maar ook heel veel wandelaars. Overal staan auto’s in de berm. Ook op de Hohneck is het druk, maar zoals altijd kan ik het niet laten om nog even naar boven te rijden. Even een laatste blik op de echte bergen aan de horizon, voor ik weer richting het platte Nederland ga. Op de Col de la Schlucht staat een grote politiecontrole, maar mij hebben ze gelukkig niet nodig.

Bij de skilift bij het Lac Blanc is het nog erg druk, maar daarna wordt het rustiger. Ik ga richting Sainte-Marie-Aux-Mines, en dan door naar de Col de Donon. Ondertussen probeer ik nog een supermarkt te vinden om wat broodjes voor vanmiddag te kunnen halen. De terrasjes zitten overal stampvol, dus daar ga ik liever niet tussen zitten. Helaas kennen ze in de Vogezen kennelijk geen zondagochtend opening van de supermarkten, alles waar ik langskom is gesloten.

Tegen een uurtje of twee ben ik Turquestein voorbij, en begint het toch tijd te worden om kilometers te gaan maken. Ik heb er nog 600 te gaan, dus ik ben nog wel even onderweg. Ondertussen krijg ik toch wel trek, maar ik heb nog steeds niets te eten weten te scoren. Dan nog maar een stuk droog brood van gisteren, laatste bifi worstje en wat nootjes, daar hou ik het wel weer even op vol.

Ik heb geen zin om door Frankrijk en Luxemburg terug te rijden, dus dit keer kies ik er eens voor om door Duitsland te gaan. Wat tijd en kilometers betreft maakt het bijna niks uit. Tot Saarbrucken moet ik nog een vrij saai stuk binnendoor, maar dat had ik ook gemoeten als ik richting Nancy gegaan was. Net voor de Duitse grens vind ik zowaar een bakkerij die nog open is, dus ik haal nog even een late lunch.

Ik rij de autobahn 1 af, tot ik er ter hoogte van Gerolstein vanaf moet. Geen idee waarom, maar de snelweg houdt hier zomaar op, en in al die jaren zijn ze er nog niet in geslaagd om hem door te trekken. Hoewel, het schijnt er de komende jaren toch van te gaan komen. Een kilometer of 25 binnendoor is trouwens voor de afwisseling niet zo erg, zeker niet met een paar mooie bochten door de Eifel.

Bij een tankstation gooi ik even de tank vol, en haal gelijk even wat drinken en een ijsje, want het is flink heet. Ik kijk even op MF, en lees een nieuwe etappe in het verslag van @bommes . Toevallig over de Cormet de Areches, daar werd ik gisteren nog wakker. Bij het zien van de foto’s wil ik al meteen weer terug!

Het is inmiddels bijna 6 uur, aankomsttijd thuis is volgens de Garmin 21:00 uur. Ik moet nog eten ook, dus tel daar gerust nog maar een uurtje bij op. Als ik om 22:00 thuis ben dan ben ik tevreden. Ter hoogte van Mönchengladbach rij ik de file in, en hoewel ik weet dat het in Duitsland niet is toegestaan om er tussendoor te rijden, ga ik natuurlijk niet aansluiten, zeker niet bij een temperatuur van tegen de 30 graden. Net voor mijn neus gaat er een auto van de Polizei dwars over de weg, en wordt iedereen de afrit opgestuurd. Het is weer zover. Geluk komt mijn nieuwe Garmin XT meteen met een alternatief, hij stuurt me linksaf de stad in, terwijl een politieagent iedereen rechtsaf wijst. Binnen 5 minuten sta ik na een kleine toer door de stad bij de volgende oprit, en kan ik gelijk weer door. Later lees ik trouwens op internet dat het een ongeval betrof waarbij een Nederlandse motorrijder om het leven is gekomen, dat zorgt altijd wel weer voor kippenvel.

Ik blijf een zuinige Hollander, dus bij Kaldenkirchen gooi ik net voor de grens de tank nog even vol. Ik had het trouwens toch niet gered op deze tank, dus beter hier dan langs de Nederlandse snelweg. Dan de grens weer over, en rest me nog 200km naar huis. Ter hoogte van Nijmegen begint de lucht te betrekken, het gaat waaien, en de temperatuur stort merkbaar naar beneden. Als ik bij de Mac in Heteren buiten op het terras zit te eten begint het zelfs echt koud te worden. Binnen 100 kilometer is de temperatuur wel een graad of 10 gezakt. Als de buienradar gelijk krijgt dan ga ik zelfs nog nat worden straks, daar had ik even niet op gerekend.

Voor ik weer vertrek haal ik toch nog even een thermoshirtje tevoorschijn, want het is echt niet lekker meer. Ik krijg inderdaad wat kleine buitjes, maar gelukkig valt het mee. Laatste stukje is altijd afzien, maakt niet uit of je nou 500 of 1000km gereden hebt, dat laatste uurtje komt nooit geen eind aan.



Even voor 22:00 uur rij ik de straat weer in, en het zit het er weer op. 3630km op de klok, prachtige week gehad en motor heeft het weer prima gedaan! Leuk om eindelijk een paar plekken waar ik al een tijd heen wil te hebben aangedaan, het was de moeite waard!

Hopelijk laat de Corona het toe om in september nog weg te gaan, we zullen zien!

 

[Frazer]

Hierbij de routekaartjes per dag, bijna meer werk aan gehad dan aan het hele verslag

 

[HaagseRay]

Leuk verslag! Krijg er zelf zin in om te gaan !

 

[James Bond]

Heel gaaf verslag! Inderdaad is Nivolet flink onhandig qua ligging. Ook Bommes had het over erg veel rotondes om rond Turijn te rijden.
Ik reed een week in augustus (verslag is bezig......) en ook ik vond het druk op de 'collen'. Veel geparkeerde auto's. De mensen zie je vaak niet, die wandelen. Met name Fransen inderdaad.
Mijn broer woont in Lombardije en vertelde al: Italianen gaan of naar de hoge bergen, of naar zee. Dus vandaar dat het rustig was in de Italiaanse steden en bijvoorbeeld Appenijnen en druk in de Alpen. (En 500€ bonus voor vakantie in eigen land). Het was natuurlijk ook erg warm deze zomer.
Gave kaarten! :
Heb je de foto van Genève gemaakt vanaf een hoog punt nabij Lausanne? Dat is ver!
(In ra ra waar ben ik).
Die col de la forclaz heb ik ook al eens gereden: mini col om Albertville af te snijden.

 

[bommes]

Hé een vermelding in je verslag..

Leuke trip heb je gehad man, echt vet.

Ik heb al weer zo een spijt dat ik vroeger naar huis ben moeten komen.
Nou ja spijt niet, dat kan niet want het was geen keuze..
Balen dat is beter verwoord..
Ik baal er flink van dat ik niet langer heb kunnen blijven.
En niet wat meer off-road heb kunnen rijden.

Thanks voor weer een top verslag, heerlijk om mee te genieten van je trip.

 

[Frazer]

Heb je de foto van Genève gemaakt vanaf een hoog punt nabij Lausanne? Dat is ver!
(In ra ra waar ben ik).

Foto is inmiddels geraden, het was zuidelijk van Geneve, hier: Notre Dame des Voyageurs
Ik heb sinds een paar maanden een nieuwe Garmin, en deze stuurde me opeens over deze route. Blij verrast, lekker rustig en leuk rijden om de drukte rond Geneve te omzeilen.

 

[Frazer]

Hé een vermelding in je verslag..

Leuke trip heb je gehad man, echt vet.

Ik heb al weer zo een spijt dat ik vroeger naar huis ben moeten komen.
Nou ja spijt niet, dat kan niet want het was geen keuze..
Balen dat is beter verwoord..
Ik baal er flink van dat ik niet langer heb kunnen blijven.
En niet wat meer off-road heb kunnen rijden.

Thanks voor weer een top verslag, heerlijk om mee te genieten van je trip.

Zonde inderdaad, maar die wegen liggen er voorlopig nog wel even denk ik, volgende keer beter!

 

[James Bond]

Klopt, en je moet in de bergen ook geluk hebben met het weer (regen in mijn geval). Zie ook mijn verslag. Sterker nog: eigenlijk was het te heet voor mij om überhaupt te vertrekken.......

 

[David_ZZR]

Zeer leuk verslag!

 

[Frazer]

Klopt, en je moet in de bergen ook geluk hebben met het weer. Zie ook mijn verslag. Sterker nog: eigenlijk was het te heet voor mij om überhaupt te vertrekken.......

Zeker waar, ik had nu het geluk dat het meestal lekker zonnig was, maar toch slechts een graad of 25. Kon niet beter! Te heet is ook niks.