Ik lees hier veel reisverslagen en zag dat ik hier nog geen verslag van onze reizen heb geplaatst...
Daarom een verslagje van onze trip voorbije zomer.
Dit jaar stonden de Pyreneeën op de planning maar omdat ik daar meer tijd wilde doorbrengen dan dat we dagen ter beschikking hadden heb ik die reis nog maar een jaartje uitgesteld en trokken we dit jaar naar Kroatië.
Niet veel eisen op voorhand deze keer, enkel de Plitvice meren en de kustweg stonden aangevinkt.
Uiteindelijk slechts drie dagen in Kroatië doorgebracht, achteraf gezien geen spijt van.
Dag 1
De noodzakelijke autosnelweg.. ik ben niet degene die vanaf Limburg over binnenwegen op vakantie vertrekt. Korte pijn... de snelweg op en zo snel mogelijk zoveel mogelijk afstand overbruggen.
We hebben een kamer geboekt in Bernau aan de Chiemsee, Gasthof Kampenwand
Kort bij de snelweg, ideaal. Geen garage voor onze motoren, maar er werd onmiddellijk plaats gemaakt om ze op de binnenkoer te plaatsen.
Lekker gegeten en goed geslapen, meer hadden we niet nodig... de teller stond op 800km.
Dag 2
Vroeg uit de veren en klaar voor de eerste, echte rij-dag.
De grens van Oostenrijk bereiken we via een klein gravelweggetje, het eerste voordeel van mijn nieuwe Garmin heb ik dus al gevonden.
Onze eerste pas is de Grossglockner. Veel van verwacht maar uiteindelijk viel deze me toch wat tegen, zeker omdat we +50€ kwijt waren om er te mogen rijden.. been there, done that... maar het zal bij deze ene keer blijven.
Na een kleine 300km steken we de grens van Italië over, via Lago del Predil bereiken we Slovenië.
Daar staat vandaag de Mangart op de planning, we betalen 5€ per motor en mogen eraan beginnen. Damn... da's wat anders dan die Grossglockner... mooie, kleine slingerweggetjes leiden ons naar de top waar we getrakteerd worden op een geweldig zicht.. Wie in deze buurt komt mag deze pas zeker niet overslaan!!
Na de Mangart rijden we langs de Soca over de Vrsic pass naar Kranjska Gora waar we een overnachting geboekt hebben in Pension Lipa. Volgens de beschrijving op booking.com is er een garage voor motoren beschikbaar, dit wilde bij het inchecken niet erg lukken. Er was geen plaats meer.. Pas nadat ik m'n ongenoegen uitte kwam de uitbater tevoorschijn en werd er plaats gemaakt zodat onze motoren toch nog binnen konden slapen. Uiteindelijk hebben ze hier wel een garage, maar meer dan 3 motoren krijg je er niet in... Soit... ze stonden binnen. Ik content.
Het restaurant is wel een topper daar! Enorm lekker gegeten, kamer was ook dik in orde.
Dag 3
Richting Kroatië vandaag, maar niet zonder eens langs het meer van Bled te passeren.
Langs kleine binnenwegen rijden we verder richting Kroatië waar we voor de eerste keer aan een grenspost moeten stoppen om onze papieren te tonen.
Net over de grens stoppen we in het eerste dorpje om iets te drinken... de lokale dorpsgek staat van ver te roepen en wijst ons waar we onze motoren mogen parkeren. In een taaltje dat me onbekend is, een mengeling van Duits en Kroatisch volgens mij, verteld hij honderduit en vraagt of we nog een plaats zoeken om te slapen. Gelukkig hadden we onze overnachting al geboekt een heel stuk verder... na ons drankje content dat we van die man verlost waren. :D
Onderweg komen we nog een stuk weg tegen dat blijkbaar ook wel eens als circuit gebruikt wordt en rijden we (naar wat ik me heb laten vertellen) over de hoogste weg (?) van Kroatië.
De wegen die volgen zijn niet zo bijzonder en na een kleine 400km komen we aan in Plitvica Selo waar we twee nachten geboekt hebben bij Rooms villa Nena
Een pension in het natuurpark zelf, weg van alle drukte en op amper 100m van de grootste waterval, de Veliki Slap.
Iedereen die ooit een keer de Plitvicemeren wil bezoeken raad ik een pension aan in Plitvica Selo. Op wandelafstand van ingang 3, veel rustiger dan de toeristische ingangen 1 en 2.
Het pension waar wij verbleven was heel basic, weinig luxe maar de gastvrijheid van Nena maakte alles goed. Bij aankomst kregen we dadelijk wat te drinken, samen met de uitleg over hoe we het park het best konden bezoeken. Er is daar niets in de buurt, maar bij Nena kwamen we niets tekort. Ze maakt superlekker eten en we kregen zelfs een lunchpakket mee toen we het park gingen bezoeken. Naast het pension heeft ze nog een privé stukje natuur, inclusief een kleine waterval, hangmat, bankjes en mogelijkheid om de barbecue aan te steken.
Qua ligging zit je daar perfect. We konden 's avonds al de lower lakes en die grote waterval in alle rust bezoeken, en de dag erna stonden we alweer om half acht, voor de drukte, in het park.
Na 11u wordt het er echt druk en is het niet plezant meer...
Dag 4
De motoren krijgen een dagje rust, wij staan vroeg op om het park te bezoeken.
Eerst terug naar die grote waterval en de lower lakes om dan via ingang 3 met de boot naar de upper lakes te varen.
In één woord, prachtig. Toch wel de moeite om daar eens een dag te vertoeven.
De drukte goed kunnen voorblijven en rond 14u terug naar ons pension. De motoren even gaan tanken zodat we de dag erna met volle tank konden vertrekken en de rest van de namiddag wat gerust in het privé stukje van Nena.
's Avonds de lekkerste inktvis ooit gegeten en na een paar pivo's zat ons bezoek aan Plitvice erop.
Dag 5
Even de grens van Bosnië opgezocht, we zijn nu toch zo dichtbij.
Weer een controle aan de grens, deze keer door zowel Kroatische als Bosnische grenswachters.
Via Bihac en langs de Una terug richting Kroatië om daar via kleinere wegen richting de kustweg te rijden.
We rijden langs Lake Lika en zoeken dan onze weg naar de "Mali Alan pass". 18km onverhard. De waarschuwingsborden voor mijnen naast de weg herinneren ons er nog maar eens aan dat het hier ooit minder goed was om te vertoeven.
Vervolgens rijden we richting de kust en rijden we vanaf Rovanjska tot Sibuljna waar we in Vila Punta stoppen voor de avond.
Mooi hotel met zeer ruime kamers met airco. Achter het hotel een zwembad en door een poortje sta je zo aan zee. We waren goed op tijd dus de nodige pivo's aan het zwembad genuttigd en 's avonds lekker gegeten. Aan de praat geraakt met twee Nederlanders die er hun laatste nacht doorbrachten, deze keer dus wat te laat en met teveel drank onze kamer opgezocht... Gezellig was het wel.
Dag 6
Vandaag verlaten we Kroatië, we rijden de kustweg tot Opatija om vanaf daar dwars door Istrië richting Italië te rijden. We hebben een kamer geboekt in Muggia, een dorpje naast Triest.
De kustweg is mooi, maar eenmaal we Senj passeren wordt het drukker en zijn de wegen niet meer zo mooi. Tegen dat we bijna in Opatija krijgt het hier zelfs een industrieel karakter. Het mooie is er dan wel echt vanaf.
Eenmaal in Istrië werd het terug mooier, hier had ik wel wat meer kilometers mogen plannen. Lekker rustig daar in het binnenland.
In de vroege namiddag komen we al aan in de haven van San Rocco, in Hotel San Rocco. We gunnen ons weer wat luxe, de motoren mogen in een ondergrondse en afgesloten garage en wij krijgen een mooie kamer met uitzicht op de haven. Hotel is dik in orde en het ontbijt meer dan de moeite.
Dag 7
Na een zalig ontbijt, op de vierde verdieping van ons hotel starten we de motoren en rijden we terug richting Slovenië. Normaal gezien een lange rit gepland met een ommetje langs het Bohinsjko Jezero meer, maar na wat kleine problemen met de GS hebben we wat tijd verloren en hebben dat ommetje gelaten voor wat het was. Slovenië is ons toch bevallen, dus hier komen we nog wel eens.
Een iets kortere rit dan gepland, maar toch weer over mooie, kleinere wegen met hier en daar weer wat onverhard.
Slovenië verlaten we op dezelfde plaats dan waar we zijn binnengereden, via Lago del Predil in Italië. Onderweg komen we alweer wat meer motorrijders tegen... het is vrijdag en mooi weer...
Als afsluiter van de dag nemen we de Nassfeldpas om Oostenrijk binnen te rijden.
Slapen doen we in Bierhotel Loncium .
Het eerste, echte motorhotel van deze trip, voorzien van een grote garage met plaats genoeg voor alle gasten.
Dat het een goed motorhotel is was snel duideliljk, tegen de avond stond de garage vol, ik denk dat er geen niet-motorrijders in het hotel verbleven.
HP geboekt, genoten van het lekker (huis-)bier en een 4 gangendiner. TOP.
Dag 8
De Dolomieten!!
Deze dag deden we de Plockenpass, Passo Gau, Passo de Valparola, Passo Pordoi en Passo Fedaia. Wellicht nog enkele waar ik de naam niet van heb onthouden.
Toch wel erg goed meegevallen, die Dolomieten. Genoten van begin tot einde.
Wel veel volk, zowel motorrijders als wielrenners.. Het is er ook toeristischer dan ik had gedacht.
Slapen doen we die nacht in Hotel Bel Sit Simpel hotelletje en de motoren mogen in de garage. Het restaurant zal vol locals, dat verklaarde de lekker pizza.
Dag 9
Hier kan ik kort zijn.
Tijdens de nacht kregen we een zwaar onweer te verwerken en ook 's morgens nog bij het ontbijt zag het er niet goed uit.
Gelukkig stond vandaag niet zo'n belangrijke rit op de planning. We zouden via binnenwegen zo'n 300km moeten overbruggen om naar het Gardameer te rijden.
GPS erbij genomen en de korste route, zonder snelweg, laten berekenen. Nog 190km te doen...
Regenkledij aan en vertrokken. Het werd alleen maar donkerder, en de malse regen veranderde in een stortbui van jewelste. En omdat het haast niet erger kon begon het ook nog eens te hagelen en te onweren. Gelukkig vonden we nog een plekske tussen de tientallen auto's die ook gingen schuilen aan een tankstation.. :s
Uiteindelijk tot 20km voor het Gardameer regen gehad.
Daar geboekt in Hotel Canarino Volgens de beschrijving met garage voor motoren, maar meer dan een afgesloten parking heb ik er niet gevonden.
Het was ondertussen wel weer volop zomer, dus onze dag kon niet meer stuk. Genoten van onze vrije namiddag aan het zwembad en 's avonds lekker gaan eten in het centrum van Riva del Garda.
Dag 10
Zon!!
We trekken terug de Dolomieten in vandaag...
Via een heel mooi rustig stuk over Bolognano en Bordalo naar Lago di Caldonazzo om dan de Passo del Manghen te rijden. Deze is ons heel fel bevallen, heel mooie pas en niet teveel volk.
Verder deden we nog de Passo Sella, Passo Gardena en de Jaufenpass, plus nog enkele waarvan ik de naam niet meer weet...
Na de Jaufenpass komen we bij de start van de Timmelsjoch, we hebben een overnachting geboekt in Gasthof Schonau op 1700m hoogte. Heel fijn hotel met geweldig zicht op de Timmelsjoch!
Omdat we nog wat tijd over hadden en de zon toch nog scheen zijn we al eens tot boven gereden... Toch ook een mooie pas.
Dag 11
Een bewolkte start, content dat we de avond ervoor al eens tot boven zijn gereden.
We verlaten Italië, betalen de tol van de Timmelsjoch en rijden Oostenrijk binnen.
Vandaag nog de Hahntenjoch op de planning, we voelen wat gedruppel maar rijden van de buien weg, gelukkig. Uiteindelijk heel de dag droog kunnen houden.
Via Schaftwald rijden we Duitsland binnen en daar krijgen we nog een tof stuurwegske onder de wielen net na Oberjoch.
Aan de Alpsee houden we halt om ons lunchpakket te nuttigen en van daaruit verlieten we de bergen en reden we verder de Schwabische Alb in naar Hotel Kreuz in Gammertingen. HIer waren we in 2014 ook al eens geweest, toen tijdens het aanrijden van onze vakantie.
Geen hol te beleven in dat dorpje maar prima gelegen om als tussenstop te dienen. Motoren mogen in de garage en het eten is er zeker niet slecht.
Dag 12
Ontbijten kan in Hotel Kreuz al vanaf 06u30, dus we zaten al vroeg op de motor.
Regenpakken aan want het zag er niet goed uit... achteraf gezien viel het allemaal nog wel mee.
Zo snel mogelijk de snelweg op en naar huis...
Onze vakantie zit erop.
Kroatië hebben we gehad, denk niet dat we hier nog een keer gaan komen. De Plitvicemeren waren prachtig, maar de wegen vond ik niet geweldig. Dan sprak Slovenië ons meer aan.
Hier zullen we nog wel eens passeren denk ik, Dolomieten smaakten ook naar meer...
Maar eerst de Pyreneeën... da's voor volgend jaar.
Daarom een verslagje van onze trip voorbije zomer.
Dit jaar stonden de Pyreneeën op de planning maar omdat ik daar meer tijd wilde doorbrengen dan dat we dagen ter beschikking hadden heb ik die reis nog maar een jaartje uitgesteld en trokken we dit jaar naar Kroatië.
Niet veel eisen op voorhand deze keer, enkel de Plitvice meren en de kustweg stonden aangevinkt.
Uiteindelijk slechts drie dagen in Kroatië doorgebracht, achteraf gezien geen spijt van.
Dag 1
De noodzakelijke autosnelweg.. ik ben niet degene die vanaf Limburg over binnenwegen op vakantie vertrekt. Korte pijn... de snelweg op en zo snel mogelijk zoveel mogelijk afstand overbruggen.
We hebben een kamer geboekt in Bernau aan de Chiemsee, Gasthof Kampenwand
Kort bij de snelweg, ideaal. Geen garage voor onze motoren, maar er werd onmiddellijk plaats gemaakt om ze op de binnenkoer te plaatsen.
Lekker gegeten en goed geslapen, meer hadden we niet nodig... de teller stond op 800km.
Dag 2
Vroeg uit de veren en klaar voor de eerste, echte rij-dag.
De grens van Oostenrijk bereiken we via een klein gravelweggetje, het eerste voordeel van mijn nieuwe Garmin heb ik dus al gevonden.
Onze eerste pas is de Grossglockner. Veel van verwacht maar uiteindelijk viel deze me toch wat tegen, zeker omdat we +50€ kwijt waren om er te mogen rijden.. been there, done that... maar het zal bij deze ene keer blijven.
Na een kleine 300km steken we de grens van Italië over, via Lago del Predil bereiken we Slovenië.
Daar staat vandaag de Mangart op de planning, we betalen 5€ per motor en mogen eraan beginnen. Damn... da's wat anders dan die Grossglockner... mooie, kleine slingerweggetjes leiden ons naar de top waar we getrakteerd worden op een geweldig zicht.. Wie in deze buurt komt mag deze pas zeker niet overslaan!!
Na de Mangart rijden we langs de Soca over de Vrsic pass naar Kranjska Gora waar we een overnachting geboekt hebben in Pension Lipa. Volgens de beschrijving op booking.com is er een garage voor motoren beschikbaar, dit wilde bij het inchecken niet erg lukken. Er was geen plaats meer.. Pas nadat ik m'n ongenoegen uitte kwam de uitbater tevoorschijn en werd er plaats gemaakt zodat onze motoren toch nog binnen konden slapen. Uiteindelijk hebben ze hier wel een garage, maar meer dan 3 motoren krijg je er niet in... Soit... ze stonden binnen. Ik content.
Het restaurant is wel een topper daar! Enorm lekker gegeten, kamer was ook dik in orde.
Dag 3
Richting Kroatië vandaag, maar niet zonder eens langs het meer van Bled te passeren.
Langs kleine binnenwegen rijden we verder richting Kroatië waar we voor de eerste keer aan een grenspost moeten stoppen om onze papieren te tonen.
Net over de grens stoppen we in het eerste dorpje om iets te drinken... de lokale dorpsgek staat van ver te roepen en wijst ons waar we onze motoren mogen parkeren. In een taaltje dat me onbekend is, een mengeling van Duits en Kroatisch volgens mij, verteld hij honderduit en vraagt of we nog een plaats zoeken om te slapen. Gelukkig hadden we onze overnachting al geboekt een heel stuk verder... na ons drankje content dat we van die man verlost waren. :D
Onderweg komen we nog een stuk weg tegen dat blijkbaar ook wel eens als circuit gebruikt wordt en rijden we (naar wat ik me heb laten vertellen) over de hoogste weg (?) van Kroatië.
De wegen die volgen zijn niet zo bijzonder en na een kleine 400km komen we aan in Plitvica Selo waar we twee nachten geboekt hebben bij Rooms villa Nena
Een pension in het natuurpark zelf, weg van alle drukte en op amper 100m van de grootste waterval, de Veliki Slap.
Iedereen die ooit een keer de Plitvicemeren wil bezoeken raad ik een pension aan in Plitvica Selo. Op wandelafstand van ingang 3, veel rustiger dan de toeristische ingangen 1 en 2.
Het pension waar wij verbleven was heel basic, weinig luxe maar de gastvrijheid van Nena maakte alles goed. Bij aankomst kregen we dadelijk wat te drinken, samen met de uitleg over hoe we het park het best konden bezoeken. Er is daar niets in de buurt, maar bij Nena kwamen we niets tekort. Ze maakt superlekker eten en we kregen zelfs een lunchpakket mee toen we het park gingen bezoeken. Naast het pension heeft ze nog een privé stukje natuur, inclusief een kleine waterval, hangmat, bankjes en mogelijkheid om de barbecue aan te steken.
Qua ligging zit je daar perfect. We konden 's avonds al de lower lakes en die grote waterval in alle rust bezoeken, en de dag erna stonden we alweer om half acht, voor de drukte, in het park.
Na 11u wordt het er echt druk en is het niet plezant meer...
Dag 4
De motoren krijgen een dagje rust, wij staan vroeg op om het park te bezoeken.
Eerst terug naar die grote waterval en de lower lakes om dan via ingang 3 met de boot naar de upper lakes te varen.
In één woord, prachtig. Toch wel de moeite om daar eens een dag te vertoeven.
De drukte goed kunnen voorblijven en rond 14u terug naar ons pension. De motoren even gaan tanken zodat we de dag erna met volle tank konden vertrekken en de rest van de namiddag wat gerust in het privé stukje van Nena.
's Avonds de lekkerste inktvis ooit gegeten en na een paar pivo's zat ons bezoek aan Plitvice erop.
Dag 5
Even de grens van Bosnië opgezocht, we zijn nu toch zo dichtbij.
Weer een controle aan de grens, deze keer door zowel Kroatische als Bosnische grenswachters.
Via Bihac en langs de Una terug richting Kroatië om daar via kleinere wegen richting de kustweg te rijden.
We rijden langs Lake Lika en zoeken dan onze weg naar de "Mali Alan pass". 18km onverhard. De waarschuwingsborden voor mijnen naast de weg herinneren ons er nog maar eens aan dat het hier ooit minder goed was om te vertoeven.
Vervolgens rijden we richting de kust en rijden we vanaf Rovanjska tot Sibuljna waar we in Vila Punta stoppen voor de avond.
Mooi hotel met zeer ruime kamers met airco. Achter het hotel een zwembad en door een poortje sta je zo aan zee. We waren goed op tijd dus de nodige pivo's aan het zwembad genuttigd en 's avonds lekker gegeten. Aan de praat geraakt met twee Nederlanders die er hun laatste nacht doorbrachten, deze keer dus wat te laat en met teveel drank onze kamer opgezocht... Gezellig was het wel.
Dag 6
Vandaag verlaten we Kroatië, we rijden de kustweg tot Opatija om vanaf daar dwars door Istrië richting Italië te rijden. We hebben een kamer geboekt in Muggia, een dorpje naast Triest.
De kustweg is mooi, maar eenmaal we Senj passeren wordt het drukker en zijn de wegen niet meer zo mooi. Tegen dat we bijna in Opatija krijgt het hier zelfs een industrieel karakter. Het mooie is er dan wel echt vanaf.
Eenmaal in Istrië werd het terug mooier, hier had ik wel wat meer kilometers mogen plannen. Lekker rustig daar in het binnenland.
In de vroege namiddag komen we al aan in de haven van San Rocco, in Hotel San Rocco. We gunnen ons weer wat luxe, de motoren mogen in een ondergrondse en afgesloten garage en wij krijgen een mooie kamer met uitzicht op de haven. Hotel is dik in orde en het ontbijt meer dan de moeite.
Dag 7
Na een zalig ontbijt, op de vierde verdieping van ons hotel starten we de motoren en rijden we terug richting Slovenië. Normaal gezien een lange rit gepland met een ommetje langs het Bohinsjko Jezero meer, maar na wat kleine problemen met de GS hebben we wat tijd verloren en hebben dat ommetje gelaten voor wat het was. Slovenië is ons toch bevallen, dus hier komen we nog wel eens.
Een iets kortere rit dan gepland, maar toch weer over mooie, kleinere wegen met hier en daar weer wat onverhard.
Slovenië verlaten we op dezelfde plaats dan waar we zijn binnengereden, via Lago del Predil in Italië. Onderweg komen we alweer wat meer motorrijders tegen... het is vrijdag en mooi weer...
Als afsluiter van de dag nemen we de Nassfeldpas om Oostenrijk binnen te rijden.
Slapen doen we in Bierhotel Loncium .
Het eerste, echte motorhotel van deze trip, voorzien van een grote garage met plaats genoeg voor alle gasten.
Dat het een goed motorhotel is was snel duideliljk, tegen de avond stond de garage vol, ik denk dat er geen niet-motorrijders in het hotel verbleven.
HP geboekt, genoten van het lekker (huis-)bier en een 4 gangendiner. TOP.
Dag 8
De Dolomieten!!
Deze dag deden we de Plockenpass, Passo Gau, Passo de Valparola, Passo Pordoi en Passo Fedaia. Wellicht nog enkele waar ik de naam niet van heb onthouden.
Toch wel erg goed meegevallen, die Dolomieten. Genoten van begin tot einde.
Wel veel volk, zowel motorrijders als wielrenners.. Het is er ook toeristischer dan ik had gedacht.
Slapen doen we die nacht in Hotel Bel Sit Simpel hotelletje en de motoren mogen in de garage. Het restaurant zal vol locals, dat verklaarde de lekker pizza.
Dag 9
Hier kan ik kort zijn.
Tijdens de nacht kregen we een zwaar onweer te verwerken en ook 's morgens nog bij het ontbijt zag het er niet goed uit.
Gelukkig stond vandaag niet zo'n belangrijke rit op de planning. We zouden via binnenwegen zo'n 300km moeten overbruggen om naar het Gardameer te rijden.
GPS erbij genomen en de korste route, zonder snelweg, laten berekenen. Nog 190km te doen...
Regenkledij aan en vertrokken. Het werd alleen maar donkerder, en de malse regen veranderde in een stortbui van jewelste. En omdat het haast niet erger kon begon het ook nog eens te hagelen en te onweren. Gelukkig vonden we nog een plekske tussen de tientallen auto's die ook gingen schuilen aan een tankstation.. :s
Uiteindelijk tot 20km voor het Gardameer regen gehad.
Daar geboekt in Hotel Canarino Volgens de beschrijving met garage voor motoren, maar meer dan een afgesloten parking heb ik er niet gevonden.
Het was ondertussen wel weer volop zomer, dus onze dag kon niet meer stuk. Genoten van onze vrije namiddag aan het zwembad en 's avonds lekker gaan eten in het centrum van Riva del Garda.
Dag 10
Zon!!
We trekken terug de Dolomieten in vandaag...
Via een heel mooi rustig stuk over Bolognano en Bordalo naar Lago di Caldonazzo om dan de Passo del Manghen te rijden. Deze is ons heel fel bevallen, heel mooie pas en niet teveel volk.
Verder deden we nog de Passo Sella, Passo Gardena en de Jaufenpass, plus nog enkele waarvan ik de naam niet meer weet...
Na de Jaufenpass komen we bij de start van de Timmelsjoch, we hebben een overnachting geboekt in Gasthof Schonau op 1700m hoogte. Heel fijn hotel met geweldig zicht op de Timmelsjoch!
Omdat we nog wat tijd over hadden en de zon toch nog scheen zijn we al eens tot boven gereden... Toch ook een mooie pas.
Dag 11
Een bewolkte start, content dat we de avond ervoor al eens tot boven zijn gereden.
We verlaten Italië, betalen de tol van de Timmelsjoch en rijden Oostenrijk binnen.
Vandaag nog de Hahntenjoch op de planning, we voelen wat gedruppel maar rijden van de buien weg, gelukkig. Uiteindelijk heel de dag droog kunnen houden.
Via Schaftwald rijden we Duitsland binnen en daar krijgen we nog een tof stuurwegske onder de wielen net na Oberjoch.
Aan de Alpsee houden we halt om ons lunchpakket te nuttigen en van daaruit verlieten we de bergen en reden we verder de Schwabische Alb in naar Hotel Kreuz in Gammertingen. HIer waren we in 2014 ook al eens geweest, toen tijdens het aanrijden van onze vakantie.
Geen hol te beleven in dat dorpje maar prima gelegen om als tussenstop te dienen. Motoren mogen in de garage en het eten is er zeker niet slecht.
Dag 12
Ontbijten kan in Hotel Kreuz al vanaf 06u30, dus we zaten al vroeg op de motor.
Regenpakken aan want het zag er niet goed uit... achteraf gezien viel het allemaal nog wel mee.
Zo snel mogelijk de snelweg op en naar huis...
Onze vakantie zit erop.
Kroatië hebben we gehad, denk niet dat we hier nog een keer gaan komen. De Plitvicemeren waren prachtig, maar de wegen vond ik niet geweldig. Dan sprak Slovenië ons meer aan.
Hier zullen we nog wel eens passeren denk ik, Dolomieten smaakten ook naar meer...
Maar eerst de Pyreneeën... da's voor volgend jaar.
