V-twin Kevin
MF veteraan
Misschien niet zo spannend als sommige verhalen hier, maar het was afgelopen week mijn eerste solotrip en voor mij dus wel een hele ervaring 
De voorbereiding
Een poosje terug heb ik een Kawasaki KLE 500 gekocht met het oog om eens wat kampeertrips te gaan ondernemen. Dankzij een zomer vol werk en andere vakanties was het er nog steeds niet van gekomen. En dat hondenweer de laatste paar weken hielp natuurlijk ook niet mee
Afgelopen maandag was het dan zo ver. Aan de slag! De motor ging 's ochtends nog even weg voor een nieuw setje rubber: Heidenau K60 Scout. Onder het mom van "als ik nog eens een stukje onverhard tegenkom, dan hoef ik niet om te rijden ".
Koffers, bagagerol en kampeerartikelen had ik inmiddels al in huis.
Goed. 's Middags de KLE weer opgehaald bij het bandencentrum. Wat blijkt nou.. had ik -dankzij een aardig versleten contactslot- de motor wel uitgezet maar het licht laten branden. Accu leeg natuurlijk!
Ding aangeduwd met behulp van de bandenmonteur en via een omweg naar huis zodat de accu weer bij kon laden. Dat omweggetje bleek niet lang genoeg te zijn geweest dus hup, de halve motor uit elkaar en de accu aan de druppellader.
Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om de navigatie te verplaatsen van het stuur naar een plekje boven het dashboard voor wat beter zicht.
De boel weer in elkaar gezet en 's avonds nog een ritje gemaakt met een maatje om wat actiefoto's te maken op een soort bouwterreintje. Allemaal leuk en aardig alleen.. blijkt ineens het knipperlicht rechtsvoor kapot te zijn. Zucht
Thuis even gekeken naar het bolletje: die was nog intact. Bolletje van een ander knipperlicht geprobeerd.. niks. Nog grotere zucht. Inmiddels begon het aardig donker te worden maar gewapend met frisse tegenzin én een hoofdlamp uiteindelijk een draadbreukje opgespoord en ff houwtje-touwtje gerepareerd.
De motor was er dan eindelijk klaar voor
Dinsdag 2 september: Vertrekken naar Luxemburg
's Ochtends nog even vlug langs de Gamma voor kettingspray en een setje sjorbanden om de bagagerol mee vast te zetten. Alles op de motor gebonden, nog snel langs de kampweerwinkel voor een zakje rotspennen (altijd handig) en de reis kon beginnen![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
De navigatie ingesteld op "Snelwegen vermijden" met als bestemming Camping Le Moulin in Heiderscheidergrund, Luxemburg. Daar was ik 4 jaar geleden met een maatje geweest en dat was uitermate goed bevallen, dus dat leek me een goede uitvalsbasis voor deze reis
Zonder problemen om half 3 aangekomen in Luxemburg, iets eerder dan gepland zelfs. Tentje opgezet aan het water, koffers van de motor gehaald en nog even van het mooie weer genoten op de schitterende wegen rondom Wiltz, Kautenbach en Bourscheid. Het was maar een klein rondje, maar erg leuk om meerdere keren te doen Het asfalt van circuit-kwaliteit, geen kip op de weg en het gaat geen meter rechtdoor. Genieten dus! En gelijk een mooie kans om even de nieuwe banden uit te proberen in de bochtjes
Rond een uur of 6 ben ik weer terug op de camping en meld ik mij in het restaurant annex café voor een koude Bofferding pils en een portie spareribs met friet. Uiteraard genoeg volk om mee te kletsen en ik vind mezelf een kleine 5 uur later nog steeds slap ouwehoerend met een stel Harley rijders uit de Veluwe. Maar op een gegeven moment komt toch die man met de hamer en heb ik m'n tent opgezocht. Immers ging om half 8 de wekker weer.
Woensdag 3 september: GPS Perikelen onderweg naar de Vogezen
Die wekker ging dus wel om half 8, maar ik was om 6 uur al wakker dankzij een opblaasbaar hoofdkussen dat lek bleek te zijn. Toch maar opgestaan en op het gemak een warme douche gepakt. Hoofdkussen weggesmeten, tent ingepakt en de motor gestart. Op naar de volgende bestemming: De Vogezen. Op naar Jos en Anselma van Motorhotel La Mouche in Clerjus.
Wederom de GPS ingesteld op snelwegen vermijden en hij gaf me zo op het oog een mooie slingerende route. Dat bleek uiteindelijk nogal tegen te vallen. Oké, slingeren deed de route wel maar ik reed van het ene dorpje in het andere. Het eerste halfuur heeft dat nog wel z'n charme maar daarna ga je je afvragen of een functie "klotedorpjes vermijden" ook niet wenselijk zou zijn
Een goede 2 uur onderweg moet ik toch ff tanken. Daar valt mij op dat de navigatie aangeeft dat de batterij voor 8472982% gevuld is
Gelukkig had deze slimme jongen voor de zekerheid een andere batterij mee. De oude ging al niet zo lang meer mee op een lading.
Route vervolgd tot de navigatie bij Metz rottig begint te doen. Uitvallen, knipperend beeld, niet meer aan willen. Shit! Ik had wel een kaart bij me, maar die wil ik natuurlijk in 2014 niet meer hoeven te gebruiken! Helaas nergens kans om te stoppen dus maar doorgereden. Het probleem lijkt uiteindelijk door trillingen of schokken te komen. Wanneer ik m'n hand op de GPS houd, blijft hij het doen. Maar dat is niet altijd handig als je over de B-wegen rijdt..
Inmiddels nader ik Nancy en plof, de navigatie gaat weer uit. "Hmm, was het nou linksaf of rechtsaf hier? Rechtsaf dan maar." Fout! Helemaal fout gedacht! Plots bevind ik mij in het centrum van Nancy.
Nou kan ik je vertellen dat dat he-le-maal geen fijne stad is om doorheen te rijden 
Anderhalf uur en 9 bijna-dood-ervaringen later ben ik Nancy weer uit en komen de glooiende B-wegen weer in zicht. Oja, die navigatie. Die heb ik even geMacGyvert met behulp van moeder natuur. Wat stokjes er tussen proppen zorgde er voor dat de trillingen uit bleven en de navigatie aan
Ik vervolg mijn weg door het prachtige landschap van de Lorraine. Schitterend in al zijn eenvoud. Dorpjes waar de tijd lijkt stil staan.
Maar soms ook mooie uitzichten en hevig heuvelend landschap. Hier besluit ik een selfie -vrees niet, mijn enige van de trip - te maken.
En alle lof voor de GPS die mij het vertrouwen gaf om dit soort weggetjes in te slaan
Na een slopende dag (9 uur gedaan over 357 km) kom ik aan het eind van de middag aan bij La Mouche. Wederom de tent opgezet en 's avonds een fantastische barbecue gehad. Uiteraard met wat Kronenbourg pilsner als bijgerecht
De navigatie nog iets beter kunnen fixen met behulp van twee tiewraps, die mij de rest van de trip niet meer in de steek hebben gelaten. Helemaal gebroken van de dag duik ik om 10 uur mijn slaapzak in
Donderdag 4 september: op naar de Bodensee zonder remmen
De volgende bestemming was grofweg de Bodensee in Zuid-Duitsland. Het plan was om in de buurt van Lindau een camping te gaan zoeken. Om 7 uur schrik ik wakker van een grote peer die op m'n tentdak ploft. Kwam eigenlijk wel goed uit, was vergeten de wekker te zetten. Lange rit voor de boeg vandaag dus uit de veren.
Rond half 10 vertrek ik richting het oosten. Over de heerlijke Col de la Slucht, die helaas onderweg naar beneden bezaaid bleek met gravel. Wegreparaties noemen ze dat dan in Frankrijk
Desondanks een heerlijke rit met wederom mooie vergezichten. Het is er inmiddels aardig hoog aan het worden.
Bij Mulhouse gaan de Kawa en ik de grens over, het land der Duitsers in. Flink het gas erop gehouden de hele weg, immers is Lindau am Bodensee nog een roteind weg. Het is hier toch niet super interessant om te rijden.
Even later ben ik Freiburg voorbij en begint het weer te slingeren en te heuvelen. Bij een tankpauze onderwerp ik de brommer aan een vlugge inspectie. Ketting? Check. Nieuwe demper zit nog steeds vast? Check. Remblokken achter? Check. Remblokken voor?.. Shit. 1 blok totaal versleten. Wat bleek nou: Door een eerdere montagefout van mij (blokje verkeerd om) waren er wat pukkels metaal aan de remschijf gesmolten. Bij normaal gebruik in Nederland had ik er geen last van. Echter wordt de boel wat warmer wanneer je omhoog en vooral weer omlaag rijdt.. dus die pukkels metaal waren nu mooi helemaal verdwenen. Echter wel ten koste van het linker remblokje. Die was dus in 1000 km helemaal af.
Anyway. Toevallig was ik 20 minuten geleden langs een Zweiräder Shop gereden. Dus ff teruggereden en daar gevraagd of gibt es ein Kawasaki Händler in die Nähe? Helaas, niet dus. Ik kreeg wel een adres in Freiburg van de beste man. Dáár moest ik heen, daar hadden ze vast Bremsbeläge. Dat bleek uiteindelijk een Hein Gericke vestiging te zijn. De chef daar stond me al op te wachten met de remblokken en een doppenset want de man van zo-even had al gebeld dat ik eraan kwam!
20 minuten later was het gepiept en kon ik mijn weg vervolgen richting de Bodensee. Om de verloren tijd goed te maken was het even een kwestie van tanken-pissen-rijden en ik kom om een uur of 7 aan bij Campingpark Gohren aan de Bodensee. Typisch vakantiepark: vol met stacaravans, huilbaby's en joggingpakken. Maar goed, ik kon er slapen en ze hadden een supermarktje waar ze zowaar nog vers brood en beleg hadden voor mijn avondeten
Ze hadden er overigens ook wat ongedierte.. binnen 10 minuten jeukte het overal van de muggenbulten. Maar dat had geen verrassing mogen zijn:
's Avonds in de tent de route uitgezet voor de volgende dag. Ik wilde nog even langs het Insel van Lindau en vanaf daar zo snel mogelijk naar mijn doel van deze vakantie: de Deutsche Alpenstraße
Vrijdag 5 september: von Bodensee zur Kochelsee.
Ja, daar gaan we weer! Vandaag voelt als een klein feestje. Ontzettend veel zin om te gaan rijden vandaag. Al is het maar om bij die vervelende jengelkinderen op de camping weg te zijn
Vandaag op het programma:
Plan is om bij de Kochelsee in de buurt te stoppen, net boven Walchau.
Vanaf Lindau draai ik de B308 op richting Oberstdorf. Daar hebben we gelijk het hoogste punt van de Alpenstraße. De weg er naartoe is bezaaid met bochten van alle soorten en maten. Iedere versnelling komt veelvuldig aan de beurt en het is een traktatie om er te rijden. Het weer zit ook nog eens mee! Bovenaan kom je bij dit uitzicht.
De weg vervolgt zich richting Garmisch-Partenkirchen en het Karwendelgebergte. Ik geniet van iedere kilometer want deze weg is zo heerlijk gevarieerd
Door diepe, diepe dalen en over glooiende heuvelruggen en hier en daar een haarspeldbocht. Ik wist ineens weer waarom ik een motorrijbewijs heb
Regelmatig kom je kraakheldere meren tegen.
Inmiddels naderen we Garmisch-Partenkirchen en spot ik wat donkere wolken boven mijn route. Bij de eerste druppels op het vizier besluit ik het waterdichte colletje en bijbehorende handschoenen maar aan te trekken. Het kon wel eens los gaan barsten..
Nog geen 10 minuten later bevind ik mij in een regenbui van het kaliber Moesson in Thailand. Op de weg mag je 100 km/h maar tot 3 keer toe moest ik vol in de ankers omdat de auto's voor mij begonnen te drijven op het water. Gelukkig hielden de Heidenaus zich goed.
Maar zoals altijd komt er na regen weer zonneschijn en krijgt mijn pak de kans weer een beetje op te drogen. De Kochelsee komt in de buurt, maar dankzij de regen ben ik toch wat uitgeput en besluit wat eerder, bij de Walchensee, een campingje te zoeken. Bij een tankstation krijg ik van 2 vriendelijke Oosterburen de tip om tóch nog even door te rijden naar Kochel.
Ze vertellen mij dat "Circuit Kochel" in het weekend gesloten is voor motorfietsen en dat ik die weg toch écht wel gereden moest hebben.
De tip ter harte genomen rijd ik verder naar de Kochelsee. De mannen bij het tankstation hadden wel gelijk
Het blijkt een populaire spot te zijn voor de lokale Rossi's en je wordt er doodgegooid met Panigales en BMW's HP4. "Kosten die dingen hier niks of zo?"
Even later zet ik m'n tent op bij een camping aan de Kochelsee.
Ik gooi m'n telefoon af bij de repectie om op te laden en rijd naar het dorpje op zoek naar wat te eten. Prima Italiaan gevonden waar ik voor €9 een pizza en een groot glas fris te verwerken kreeg.
Met een volle maag duik in de tent weer in. Route opgezet naar Berchtesgaden in het Zuid-Oostelijke puntje van Duitsland.
Zaterdag: Laatste stuk Alpenstraße
Volgens de navigatie was het nog 511 km naar Berchtesgaden, dus vroeg uit de veren en om 8 uur stap ik op het stalen ros.
Via Bad Tölz en Lenggries kom ik bij de Sylvensteinsee, alwaar ik een heel klein stukje Oostenrijk mee pak.
Hier kom ik erachter dat mijn navigatie niet over de kaarten van Oostenrijk beschikt. Geen probleem, het is toch maar 20 km door dit land voor we weer in Duitsland zijn. Zodra ik de grens weer passeer Duitsland in, springt mijn navigatie van 440 naar 260 km. Heuh? Ah natuurlijk! Dat ding wilde me natuurlijk om laten rijden, in plaats van dóór Oostenrijk. Ineens is de verwachte aankomsttijd in Berchtesgaden zo'n 3 uur eerder
Dat kwam nog eens goed uit bleek later, want een stukje verder kom ik bij Bayerischzell. Het zei me niks, maar ik zal het nooit meer vergeten
Hands down het mooiste stuk weg dat ik ooit heb gereden. Niet alleen qua uitzichten, ook qua rijbeleving. Het asfalt was er super en wederom blijkt dit een hotspot voor de lokale Raser. Bij een eettentje midden aan die weg gestopt voor wat lekkers en besloten dat ik mij hier wel een uurtje kon vermaken.
Op een gegeven moment rijd ik met 4 jongens op 600cc's in de rondte. Ik in het midden van het groepje. Na een rondje stoppen we bij het eettentje en ik krijg een goedkeurend knikje van de voorste man op een R6.
We stappen af en hij loopt een rondje om de motor. Een verbaasde blik naar de "500" op de zijkant van de tank. Nog zo'n blik naar de hoeveelheid bagage achterop de motor. En de NL kentekenplaat maakte de verwarring compleet.
"Kommst du hier oft?"
-Nein, ich bin hier zum ehrsten Mal, wieso? Z'n maten begonnen al een beetje te gniffelen.
"Du fahrst ganz schnell mit ein 500cc!."
-Ich? Nein.. ich fahre nicht schnell... aber du brauchst die nicht! (Wijzend op de ongebruikte kneesliders).
Z'n maten piesten zowat in de broek. We hebben nog een halfuurtje zitten ouwehoeren, brommers gekeken en het stuk weg nog 4x op en af gereden alvorens ik weer vertrok richting Berchtesgaden
Onderweg naar de eindbestemming kom je nog wel leuke stukjes tegen Pikkedonker tunneltje, net breed genoeg voor een personenauto.
Het laatste stuk richting Berchtesgaden was ook weer genieten. Wederom die variëteit die de Alpenstraße biedt.
's Avonds de tent opgezet bij een camping zowat aan de Königssee.
Daarna nog naar het haventje gelopen waar ik een uur heb zitten genieten van het mensen kijken en het feit dat m'n doel voor deze trip bereikt was
Terug naar de camping langs een pizzeriaatje geweest en me vol gepropt. Dat had ik wel verdiend
Zondag 7 september: Autobahn galore
Het was eigenlijk de planning om in 2 of zelfs 3 dagen naar huis te rijden. De reis vanaf Berchtesgaden terug naar het Hollandse was immers 980 km schoon aan de haak. Echter wilde ik toch ook wel weer op tijd thuis zijn. Vrijdag 12 september stap ik op de SV richting Sauerland voor nog een weekend sturen dus even bijkomen is ook wel lekker
's Ochtends om 10 uur vertrokken en om 12 uur net voorbij München begon de ellende al. Gigantische file die niet onterecht bleek te zijn. Zwaar ongeval tussen een biker en een caravan, waar de traumahelikopter aan te pas moest komen. Ik was natuurlijk niet de enige motorrijder vooraan in de file
Na vervolgens tussen München, Stuttgart, Karlsruhe, Frankfurt en Keulen nog 17 keer in de Stau gestaan te hebben, kom ik om half 11 's avonds thuis aan.
Helemaal gebroken van de laatste dag maar toch voldaan tik ik nu deze laatste regels van m'n reisverslag
Deutsche Alpenstraße, es war ein Vergnügen! Auf Wiedersehen!
De voorbereiding
Een poosje terug heb ik een Kawasaki KLE 500 gekocht met het oog om eens wat kampeertrips te gaan ondernemen. Dankzij een zomer vol werk en andere vakanties was het er nog steeds niet van gekomen. En dat hondenweer de laatste paar weken hielp natuurlijk ook niet mee
Afgelopen maandag was het dan zo ver. Aan de slag! De motor ging 's ochtends nog even weg voor een nieuw setje rubber: Heidenau K60 Scout. Onder het mom van "als ik nog eens een stukje onverhard tegenkom, dan hoef ik niet om te rijden
".Koffers, bagagerol en kampeerartikelen had ik inmiddels al in huis.
Goed. 's Middags de KLE weer opgehaald bij het bandencentrum. Wat blijkt nou.. had ik -dankzij een aardig versleten contactslot- de motor wel uitgezet maar het licht laten branden. Accu leeg natuurlijk!
Ding aangeduwd met behulp van de bandenmonteur en via een omweg naar huis zodat de accu weer bij kon laden. Dat omweggetje bleek niet lang genoeg te zijn geweest dus hup, de halve motor uit elkaar en de accu aan de druppellader.Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om de navigatie te verplaatsen van het stuur naar een plekje boven het dashboard voor wat beter zicht.
De boel weer in elkaar gezet en 's avonds nog een ritje gemaakt met een maatje om wat actiefoto's te maken op een soort bouwterreintje. Allemaal leuk en aardig alleen.. blijkt ineens het knipperlicht rechtsvoor kapot te zijn. Zucht
Thuis even gekeken naar het bolletje: die was nog intact. Bolletje van een ander knipperlicht geprobeerd.. niks. Nog grotere zucht. Inmiddels begon het aardig donker te worden maar gewapend met frisse tegenzin én een hoofdlamp uiteindelijk een draadbreukje opgespoord en ff houwtje-touwtje gerepareerd. De motor was er dan eindelijk klaar voor
Dinsdag 2 september: Vertrekken naar Luxemburg
's Ochtends nog even vlug langs de Gamma voor kettingspray en een setje sjorbanden om de bagagerol mee vast te zetten. Alles op de motor gebonden, nog snel langs de kampweerwinkel voor een zakje rotspennen (altijd handig) en de reis kon beginnen
De navigatie ingesteld op "Snelwegen vermijden" met als bestemming Camping Le Moulin in Heiderscheidergrund, Luxemburg. Daar was ik 4 jaar geleden met een maatje geweest en dat was uitermate goed bevallen, dus dat leek me een goede uitvalsbasis voor deze reis
Zonder problemen om half 3 aangekomen in Luxemburg, iets eerder dan gepland zelfs. Tentje opgezet aan het water, koffers van de motor gehaald en nog even van het mooie weer genoten op de schitterende wegen rondom Wiltz, Kautenbach en Bourscheid. Het was maar een klein rondje, maar erg leuk om meerdere keren te doen
Het asfalt van circuit-kwaliteit, geen kip op de weg en het gaat geen meter rechtdoor. Genieten dus! En gelijk een mooie kans om even de nieuwe banden uit te proberen in de bochtjes
Rond een uur of 6 ben ik weer terug op de camping en meld ik mij in het restaurant annex café voor een koude Bofferding pils en een portie spareribs met friet. Uiteraard genoeg volk om mee te kletsen en ik vind mezelf een kleine 5 uur later nog steeds slap ouwehoerend met een stel Harley rijders uit de Veluwe. Maar op een gegeven moment komt toch die man met de hamer en heb ik m'n tent opgezocht. Immers ging om half 8 de wekker weer.
Woensdag 3 september: GPS Perikelen onderweg naar de Vogezen
Die wekker ging dus wel om half 8, maar ik was om 6 uur al wakker dankzij een opblaasbaar hoofdkussen dat lek bleek te zijn. Toch maar opgestaan en op het gemak een warme douche gepakt. Hoofdkussen weggesmeten, tent ingepakt en de motor gestart. Op naar de volgende bestemming: De Vogezen. Op naar Jos en Anselma van Motorhotel La Mouche in Clerjus.
Wederom de GPS ingesteld op snelwegen vermijden en hij gaf me zo op het oog een mooie slingerende route. Dat bleek uiteindelijk nogal tegen te vallen. Oké, slingeren deed de route wel maar ik reed van het ene dorpje in het andere. Het eerste halfuur heeft dat nog wel z'n charme maar daarna ga je je afvragen of een functie "klotedorpjes vermijden" ook niet wenselijk zou zijn
Een goede 2 uur onderweg moet ik toch ff tanken. Daar valt mij op dat de navigatie aangeeft dat de batterij voor 8472982% gevuld is
Gelukkig had deze slimme jongen voor de zekerheid een andere batterij mee. De oude ging al niet zo lang meer mee op een lading. Route vervolgd tot de navigatie bij Metz rottig begint te doen. Uitvallen, knipperend beeld, niet meer aan willen. Shit! Ik had wel een kaart bij me, maar die wil ik natuurlijk in 2014 niet meer hoeven te gebruiken! Helaas nergens kans om te stoppen dus maar doorgereden. Het probleem lijkt uiteindelijk door trillingen of schokken te komen. Wanneer ik m'n hand op de GPS houd, blijft hij het doen. Maar dat is niet altijd handig als je over de B-wegen rijdt..
Inmiddels nader ik Nancy en plof, de navigatie gaat weer uit. "Hmm, was het nou linksaf of rechtsaf hier? Rechtsaf dan maar." Fout! Helemaal fout gedacht! Plots bevind ik mij in het centrum van Nancy.
Nou kan ik je vertellen dat dat he-le-maal geen fijne stad is om doorheen te rijden Anderhalf uur en 9 bijna-dood-ervaringen later ben ik Nancy weer uit en komen de glooiende B-wegen weer in zicht. Oja, die navigatie. Die heb ik even geMacGyvert met behulp van moeder natuur. Wat stokjes er tussen proppen zorgde er voor dat de trillingen uit bleven en de navigatie aan
Ik vervolg mijn weg door het prachtige landschap van de Lorraine. Schitterend in al zijn eenvoud. Dorpjes waar de tijd lijkt stil staan.
Maar soms ook mooie uitzichten en hevig heuvelend landschap. Hier besluit ik een selfie -vrees niet, mijn enige van de trip
- te maken.
En alle lof voor de GPS die mij het vertrouwen gaf om dit soort weggetjes in te slaan
Na een slopende dag (9 uur gedaan over 357 km) kom ik aan het eind van de middag aan bij La Mouche. Wederom de tent opgezet en 's avonds een fantastische barbecue gehad. Uiteraard met wat Kronenbourg pilsner als bijgerecht
De navigatie nog iets beter kunnen fixen met behulp van twee tiewraps, die mij de rest van de trip niet meer in de steek hebben gelaten. Helemaal gebroken van de dag duik ik om 10 uur mijn slaapzak in
Donderdag 4 september: op naar de Bodensee zonder remmen
De volgende bestemming was grofweg de Bodensee in Zuid-Duitsland. Het plan was om in de buurt van Lindau een camping te gaan zoeken. Om 7 uur schrik ik wakker van een grote peer die op m'n tentdak ploft. Kwam eigenlijk wel goed uit, was vergeten de wekker te zetten. Lange rit voor de boeg vandaag dus uit de veren.
Rond half 10 vertrek ik richting het oosten. Over de heerlijke Col de la Slucht, die helaas onderweg naar beneden bezaaid bleek met gravel. Wegreparaties noemen ze dat dan in Frankrijk
Desondanks een heerlijke rit met wederom mooie vergezichten. Het is er inmiddels aardig hoog aan het worden.
Bij Mulhouse gaan de Kawa en ik de grens over, het land der Duitsers in. Flink het gas erop gehouden de hele weg, immers is Lindau am Bodensee nog een roteind weg. Het is hier toch niet super interessant om te rijden.
Even later ben ik Freiburg voorbij en begint het weer te slingeren en te heuvelen. Bij een tankpauze onderwerp ik de brommer aan een vlugge inspectie. Ketting? Check. Nieuwe demper zit nog steeds vast? Check. Remblokken achter? Check. Remblokken voor?.. Shit. 1 blok totaal versleten. Wat bleek nou: Door een eerdere montagefout van mij (blokje verkeerd om) waren er wat pukkels metaal aan de remschijf gesmolten. Bij normaal gebruik in Nederland had ik er geen last van. Echter wordt de boel wat warmer wanneer je omhoog en vooral weer omlaag rijdt.. dus die pukkels metaal waren nu mooi helemaal verdwenen. Echter wel ten koste van het linker remblokje. Die was dus in 1000 km helemaal af.
Anyway. Toevallig was ik 20 minuten geleden langs een Zweiräder Shop gereden. Dus ff teruggereden en daar gevraagd of gibt es ein Kawasaki Händler in die Nähe? Helaas, niet dus. Ik kreeg wel een adres in Freiburg van de beste man. Dáár moest ik heen, daar hadden ze vast Bremsbeläge. Dat bleek uiteindelijk een Hein Gericke vestiging te zijn. De chef daar stond me al op te wachten met de remblokken en een doppenset want de man van zo-even had al gebeld dat ik eraan kwam!
20 minuten later was het gepiept en kon ik mijn weg vervolgen richting de Bodensee. Om de verloren tijd goed te maken was het even een kwestie van tanken-pissen-rijden en ik kom om een uur of 7 aan bij Campingpark Gohren aan de Bodensee. Typisch vakantiepark: vol met stacaravans, huilbaby's en joggingpakken. Maar goed, ik kon er slapen en ze hadden een supermarktje waar ze zowaar nog vers brood en beleg hadden voor mijn avondeten
Ze hadden er overigens ook wat ongedierte.. binnen 10 minuten jeukte het overal van de muggenbulten. Maar dat had geen verrassing mogen zijn:
's Avonds in de tent de route uitgezet voor de volgende dag. Ik wilde nog even langs het Insel van Lindau en vanaf daar zo snel mogelijk naar mijn doel van deze vakantie: de Deutsche Alpenstraße
Vrijdag 5 september: von Bodensee zur Kochelsee.
Ja, daar gaan we weer! Vandaag voelt als een klein feestje. Ontzettend veel zin om te gaan rijden vandaag. Al is het maar om bij die vervelende jengelkinderen op de camping weg te zijn
Vandaag op het programma:
Plan is om bij de Kochelsee in de buurt te stoppen, net boven Walchau.
Vanaf Lindau draai ik de B308 op richting Oberstdorf. Daar hebben we gelijk het hoogste punt van de Alpenstraße. De weg er naartoe is bezaaid met bochten van alle soorten en maten. Iedere versnelling komt veelvuldig aan de beurt en het is een traktatie om er te rijden. Het weer zit ook nog eens mee! Bovenaan kom je bij dit uitzicht.
De weg vervolgt zich richting Garmisch-Partenkirchen en het Karwendelgebergte. Ik geniet van iedere kilometer want deze weg is zo heerlijk gevarieerd
Door diepe, diepe dalen en over glooiende heuvelruggen en hier en daar een haarspeldbocht. Ik wist ineens weer waarom ik een motorrijbewijs heb
Regelmatig kom je kraakheldere meren tegen.
Inmiddels naderen we Garmisch-Partenkirchen en spot ik wat donkere wolken boven mijn route. Bij de eerste druppels op het vizier besluit ik het waterdichte colletje en bijbehorende handschoenen maar aan te trekken. Het kon wel eens los gaan barsten..
Nog geen 10 minuten later bevind ik mij in een regenbui van het kaliber Moesson in Thailand. Op de weg mag je 100 km/h maar tot 3 keer toe moest ik vol in de ankers omdat de auto's voor mij begonnen te drijven op het water. Gelukkig hielden de Heidenaus zich goed.
Maar zoals altijd komt er na regen weer zonneschijn en krijgt mijn pak de kans weer een beetje op te drogen. De Kochelsee komt in de buurt, maar dankzij de regen ben ik toch wat uitgeput en besluit wat eerder, bij de Walchensee, een campingje te zoeken. Bij een tankstation krijg ik van 2 vriendelijke Oosterburen de tip om tóch nog even door te rijden naar Kochel.
Ze vertellen mij dat "Circuit Kochel" in het weekend gesloten is voor motorfietsen en dat ik die weg toch écht wel gereden moest hebben.
De tip ter harte genomen rijd ik verder naar de Kochelsee. De mannen bij het tankstation hadden wel gelijk
Het blijkt een populaire spot te zijn voor de lokale Rossi's en je wordt er doodgegooid met Panigales en BMW's HP4. "Kosten die dingen hier niks of zo?"
Even later zet ik m'n tent op bij een camping aan de Kochelsee.
Ik gooi m'n telefoon af bij de repectie om op te laden en rijd naar het dorpje op zoek naar wat te eten. Prima Italiaan gevonden waar ik voor €9 een pizza en een groot glas fris te verwerken kreeg.
Met een volle maag duik in de tent weer in. Route opgezet naar Berchtesgaden in het Zuid-Oostelijke puntje van Duitsland.
Zaterdag: Laatste stuk Alpenstraße
Volgens de navigatie was het nog 511 km naar Berchtesgaden, dus vroeg uit de veren en om 8 uur stap ik op het stalen ros.
Via Bad Tölz en Lenggries kom ik bij de Sylvensteinsee, alwaar ik een heel klein stukje Oostenrijk mee pak.
Hier kom ik erachter dat mijn navigatie niet over de kaarten van Oostenrijk beschikt. Geen probleem, het is toch maar 20 km door dit land voor we weer in Duitsland zijn. Zodra ik de grens weer passeer Duitsland in, springt mijn navigatie van 440 naar 260 km. Heuh? Ah natuurlijk! Dat ding wilde me natuurlijk om laten rijden, in plaats van dóór Oostenrijk. Ineens is de verwachte aankomsttijd in Berchtesgaden zo'n 3 uur eerder
Dat kwam nog eens goed uit bleek later, want een stukje verder kom ik bij Bayerischzell. Het zei me niks, maar ik zal het nooit meer vergeten
Hands down het mooiste stuk weg dat ik ooit heb gereden. Niet alleen qua uitzichten, ook qua rijbeleving. Het asfalt was er super en wederom blijkt dit een hotspot voor de lokale Raser. Bij een eettentje midden aan die weg gestopt voor wat lekkers en besloten dat ik mij hier wel een uurtje kon vermaken. Op een gegeven moment rijd ik met 4 jongens op 600cc's in de rondte. Ik in het midden van het groepje. Na een rondje stoppen we bij het eettentje en ik krijg een goedkeurend knikje van de voorste man op een R6.
We stappen af en hij loopt een rondje om de motor. Een verbaasde blik naar de "500" op de zijkant van de tank. Nog zo'n blik naar de hoeveelheid bagage achterop de motor. En de NL kentekenplaat maakte de verwarring compleet.
"Kommst du hier oft?"
-Nein, ich bin hier zum ehrsten Mal, wieso? Z'n maten begonnen al een beetje te gniffelen.
"Du fahrst ganz schnell mit ein 500cc!."
-Ich? Nein.. ich fahre nicht schnell... aber du brauchst die nicht! (Wijzend op de ongebruikte kneesliders).
Z'n maten piesten zowat in de broek. We hebben nog een halfuurtje zitten ouwehoeren, brommers gekeken en het stuk weg nog 4x op en af gereden alvorens ik weer vertrok richting Berchtesgaden
Onderweg naar de eindbestemming kom je nog wel leuke stukjes tegen
Pikkedonker tunneltje, net breed genoeg voor een personenauto.
Het laatste stuk richting Berchtesgaden was ook weer genieten. Wederom die variëteit die de Alpenstraße biedt.
's Avonds de tent opgezet bij een camping zowat aan de Königssee.
Daarna nog naar het haventje gelopen waar ik een uur heb zitten genieten van het mensen kijken en het feit dat m'n doel voor deze trip bereikt was
Terug naar de camping langs een pizzeriaatje geweest en me vol gepropt. Dat had ik wel verdiend
Zondag 7 september: Autobahn galore
Het was eigenlijk de planning om in 2 of zelfs 3 dagen naar huis te rijden. De reis vanaf Berchtesgaden terug naar het Hollandse was immers 980 km schoon aan de haak. Echter wilde ik toch ook wel weer op tijd thuis zijn. Vrijdag 12 september stap ik op de SV richting Sauerland voor nog een weekend sturen dus even bijkomen is ook wel lekker
's Ochtends om 10 uur vertrokken en om 12 uur net voorbij München begon de ellende al. Gigantische file die niet onterecht bleek te zijn. Zwaar ongeval tussen een biker en een caravan, waar de traumahelikopter aan te pas moest komen. Ik was natuurlijk niet de enige motorrijder vooraan in de file
Na vervolgens tussen München, Stuttgart, Karlsruhe, Frankfurt en Keulen nog 17 keer in de Stau gestaan te hebben, kom ik om half 11 's avonds thuis aan.
Helemaal gebroken van de laatste dag maar toch voldaan tik ik nu deze laatste regels van m'n reisverslag
Deutsche Alpenstraße, es war ein Vergnügen! Auf Wiedersehen!
