Rondje Duitsland, Frankrijk, Zwitserland met de Beemer.

Ojee

Die hard MF'er
14 dec 2010
734
430
Zoetermeer
Net terug van een paar dagen sturen met mijn R1150 GSA. Verslagje van dag tot dag.

Dag 0: Voorbereiding

Na voorgaande jaren altijd naar de Franse Alpen te zijn geweest, wilde ik dit jaar een rondje Duitsland doen. En in plaats van elke dag een al uitgezette route met campings te volgen, wilde ik dit jaar maar eens op de bonnefooi gaan. Mijn vaste motor-medereizigers hadden andere plannen, dus ik zou alleen gaan. Een voordeel daarvan is wel dat je kan gaan en staan waar je wil en stoppen als je er genoeg van hebt.
In Kurviger heb ik een aantal punten geselecteerd en daar tussen een route laten maken. Ardennen, Eifel, Vogezen, Zwarte Woud, Duitse Alpen en dan recht naar boven via het Sauerland naar huis.
Maar de Zwitserse passen liggen daar niet eens zo ver vandaan. Dus de route verlegd over de Grimsel en de Furka pas. Dan ook nog maar even doorsteken naar de Stelvio. Moet je als motorrijder toch gedaan hebben.
Nou heb ik een oud collega in Zwitserland wonen en de route loopt daar vlak langs, dus die ook maar met een bezoek vereren.
Op een verjaardag raak ik aan de praat met de zoon van een vriend van mij. Die zoon gaat elk jaar een `epische` fietstocht maken met zijn fietsclub en dit jaar werd dat Zwitserland. Goh leuk, wanneer ga jij. Dezelfde week dus. En welke route ga je rijden? Idem aan mijn route. Die ga ik dus inhalen en we hebben in één van hun overnachting hotels afgesproken. Zo wordt het dus al een stuk minder op de bonnefooi.
Ik heb twee motorfietsen. Een veertig jaar oude XS650 als boulevard cruiser en een twintig jaar oude BMW R1150GSA. Die heb ik een paar jaar geleden speciaal gekocht als reisfiets. Voor die BMW heb ik eindelijk de optionele aluminium koffers weten te kopen. Die zijn een stuk bruikbaarder dan de kunststof touring koffers die erbij zaten. Al mijn kampeerspullen moeten nu in die koffers.Alleen mijn tent mag op de buddy. Ik ben dus erg bezig met het kleiner maken van mijn camping gear. Als laatste heb ik een compacte, maar warme donzen slaapzak gekocht.
Plan is om zaterdag te vertrekken en zondagavond bij de ex-collega in Zwitserland te zijn. Ik ben van het rijden en alleen stoppen om te tanken en met een bereik van zo'n 500 km hoef ik dat niet zo vaak.
20220916_111000.jpg
 
Aangepast plan. Een blik op buienradar laat zien dat het flink gaat regenen op de eerste dagen. Althans dat is de verwachting. Ik heb een alternatieve route gemaakt. Rechtdoor via Brussel, Charleroi en Reims naar het zuiden en dan afbuigen richting Zwitserland via de Jura of via een puntje Vogezen.

Dag 1. Thuis - Baccarat
Het aangepaste plan toch maar niet uitgevoerd. Noord Frankrijk is saai en leeg en weinig campings. Ik kies toch voor de Eifel en de Vogezen,
Half acht op pad, Toch altijd weer spannend. Je gaat toch met een 20 jaar oude machine op pad. Donderdag nog bij MotorMike een nieuwe voorband laten monteren. De oude had bij nader inzien toch zijn beste tijd gehad. Achterband was nog wel ok.
Omdat de weersverwachting veel buien voorspelde, maar meteen voor full wet gegaan. Regenbroek en -jas over het motorpak en dan ook nog maar een fluorescerend hesje erop. Nog maar net op de A12 begon het te spetteren, maar dat was maar een speldenprik.
Via de A12 en A2 naar het zuiden. Bij Kerensheide richting Aken, om Aken heen en vlak voor de Belgische grens de Eifel in. Ik ben wel vaker in de Eifel geweest, maar nog niet met de motor, ik begrijp nu waarom iedereen zo lyrisch is. Wat een bochtenparadijs.
Ik rij met een route die door Kurviger gemaakt is. Ik heb wat punten neergezet en Kurviger doet de rest. Ik kies wel voor snel en bochtig. Uiteindelijk wil ik wel ergens naar toe. Na de Eifel heb ik de grensrivier Luxemburg - Duitsland gevolgd. Soms aan de ene en soms aan de andere kant. Ook nog even goedkoop getankt. Hoewel het in Frankrijk nog goedkoper bleek te zijn.
Tussen Luxemburg en de Vogezen ligt een soort niemandsland. Daar weet Kurviger toch iets leuk van te maken. Een mix van een stuk snelweg tot een paar doorsteken over smalle landweggetjes.
Een paar wegonderbrekingen mochten de pret niet drukken. Kurviger kiest al snel een alternatief zonder je via een omweg toch weer terug te sturen naar de afgesloten weg.
Om half vijf een camping gezocht. Iets eerder al iets tegengekomen, maar dat bleek een trailer parc.
Nu zit ik Baccarat aan de Meurthe. Een kristal stad meen ik in het voorbijgaan te hebben gelezen.
De buien vielen erg mee. Ik reed er vooral achteraan. Wegen kletsnat, maar eigenlijk over de hele dag maar zo’n tien minuten in de regen gereden. En in Frankrijk gewoon droog met een zonnetje.
Op de camping een stel camperaars in ruil voor een glaasje whiskey wat tips gegeven over de Vogezen. Kom er vaak. Grappig dat je als eenzame motorrijder snel aanspraak hebt op een camping.
20220917_175927.jpg
20220917_175744.jpg
20220917_162841.jpg


Morgen over de Routes des Crêtes.
 
Bijzonder dat je vaak in de Vogezen bent geweest, maar de Eifel helemaal niet kent 😳
Vogezen natuurlijk best mooi zoals Route des Crêtes. Maar voor mij is Eifel/Ardennen/ Luxemburg zeker zo leuk. (en veel dichterbij)

Dat je Noord-Frankrijk vermijdt, snap ik wel. Als je daar snel wat km's wil maken, kom je vaak op saaie rechte wegen.
Toch ben ik er een paar jaar terug ook doorheen gereden, met alleen D-wegen, en toen bleek 't best mee te vallen.
Ach, en op stap met een 20jr oude machine:? Met mijn 37jr FZ lukt 't ook altijd. Iedere keer weer thuis gekomen.
 
De Gavia is mooier dan de Stelvio.
Daarbij hoef je niet tussen vele andere motoren te slalommen en is er ook geen circus op de top.
Gavia en Stelvio liggen in elkaars verlengde. Dus doe je de één dan is makkelijk ook de volgende.
 
Dag 2. Baccarat - Nebikon
Bochten bochten bochten en zwoegende fietsers. Vandaag de Route des Crêtes door de Vogezen gereden. Al vaker gedaan, maar het blijft een feest. Ik had het drukker verwacht, maar ik had de weg grotendeels voor mezelf. Kurviger had nog een leuke aanlooproute in petto. Een soort verharde bosweg. Lekker bol met mos in het midden. Als je hier uitglijd, vinden ze je dagen later pas terug. Rustig aan dus maar. Vanaf de Col de Schlucht de bergrug gevolgd. Heerlijk weer, lekker rustig, bekende bochten. Op sommige punten even gestopt voor een foto of plaspauze. Na de Vogezen linksaf de Rijn over naar het puntje van het zwarte woud. Ook daar een heerlijk rustige route door de heuvels. Lekkere doordraaiers en overzichtelijk bochten waar je doorheen kon blèren.
De Rijn over Zwitserland in. Dat viel tegen. Veel bebouwing, veel snelheidsbeperking, weinig uitdaging. Maar goed. Oud collega gevonden en daar gegeten en geslapen.
In de bergen is inmiddels flink sneeuw gevallen. Het is de vraag of de Grimsel wel open is. Ik heb al een alternatief gevonden, we gaan morgen wel kijken.
Benzine is trouwens spotgoedkoop in Frankrijk en stervens duur in Zwitserland. In Frankrijk 1,44, in Zwitserland 2,44!
Ook wennen, in Frankrijk, Duitsland en Zwitserland is alles dicht op zondag. Zijn wij niet meer gewend.
20220918_111055.jpg
20220918_114043.jpg
20220918_114059.jpg
 
Laatst bewerkt:
Op de laatste plaatje heb je de parasols op moment van foto niet nodig.
Toen ik er was, was ik heel blij met deze parasols om wat schaduw te hebben.

Benzine-prijzen kennelijk flink gewijzigd. Plus en min.
Ik ging juist alleen tanken in CH omdat 't toen goedkoper was. F was toen duurder.
 
Ik woon op de grens met België en daar is ook alles dicht op zondag behalve de bakkers in de morgen, supermarkten en andere winkels zijn alle dicht.
Daarom komen de Belgen bij ons om de boodschappen op zondag .
 
In Frankrijk geeft de staat 30 cent korting per liter en total energies doet daar 20 cent bij.
Dat tankt heel aardig. Heb de hele tijd op 98 gereden. Loopt hij lekker op.
 
Dag 3. Nebikon - Lago della Mutta
Het eerste deel van Zwitserland is niet leuk rijden. Alleen maar bebouwde omgeving, drukte, veel verkeer. Je kan nergens lekker doorrijden. Ik laat de Grimsel schieten. Er ligt sneeuw op de pas. Met de motor wordt dat geen succes. De Furka bewaar ik ook wel voor een andere keer. Het ligt niet op mijn alternatieve route. De fietsjongens zijn vanuit Andermatt vertrokken. Ik ga daar eerst heen. Ik laat Google Maps het navigeerwerk doen met tolwegen en snelweg uit. Pas bij de klim naar Andermatt begint het leuk te worden. En dat houdt de rest van de dag ook niet meer op. Ik krijg een berichtje dat de fietsjongens in Thuris een lunchstop hebben. Na Andermatt koers ik daar op af. In het skioord van Andermatt ligt sneeuw. Van de weg is het weg, maar erlangs ligt nog genoeg. De afdeling en het vervolg erna richting Thuris is een feestje. Het is lekker rustig, het is mooi weer en de weg wijst zichzelf. Vlak voor Thuris kom ik de mannen tegen. Ik ga met de motor op kop rijden om ze de laatste paar kilometer uit de wind te houden. Bij een pizzeria wordt er spaghetti Bolognese gegeten. Ik zou eigenlijk mee gaan naar hun overnachtings adres, maar dat is voor mij te dichtbij. Ik besluit een camping te zoeken in de buurt van de Stelvio. Misschien er zelfs voorbij. De twee en half uur die volgen zijn een waar motorparadijs. Diverse passen gedaan. Veelal met sneeuw op de top. Rond vijf de camping gevonden. Aan het meer en naast de skilift. Het is vooral een camper P met een veldje voor tenten. Jong Duits stelletje in een tentje, zoeken snel de warmte van elkaar op. Zo te horen hebben ze het naar hun zin...Prachtig toiletgebouw, misschien wel het mooiste wat ik ooit gezien heb. En dat allemaal voor 13 euro.
Het is hier 1500 meter hoog, dus mijn slaapzak mag zich gaan bewijzen. Morgen steek ik de Fernpas over richting Duitsland.
20220919_153408.jpg
20220919_153416.jpg
20220919_153359.jpg
20220919_114455.jpg
20220919_114442.jpg
20220919_114431.jpg
20220919_103155.jpg
 
Dag 4 Lago Della Muta - Tittmoning
En het was koud… het ijs stond op de tent en op de motor. Half acht op, maar nog even gewacht op de zon om de boel een beetje te ontdooien. Gisterenavond kwam er ook nog een Deen op een 80 jaar oude Nimbus. Gewoon vanuit Denemarken gereden. Was op weg naar zijn vakantiehuis in Nice. Gaat morgen nog even over de Stelvio. Thee maken, krentenbol eten en de boel weer inpakken. De GSA start probleemloos ondanks de kou. Om halftien rijd ik weg.
De koers stond noord. Eerste punt was Garmisch Partenkirchen. Mooie weg er naar toe. Onder ander de Fernpass. Vlak voor Garmisch (nog 10 minuten) bleek de weg te zijn afgesloten. Zowel Google als Kurviger konden geen alternatief vinden. Dus zelf iets uitgeplozen. Was wel bijna 2 uur omrijden. Vandaar naar het oosten, deels over de Alpenstrasse. Doel was de zuid oost hoek van Duitsland, maar uiteindelijk duurde me dat te lang. In Maps een afsnijroute gepland.
Onderweg één flinke regenbui. Je merkt dat je aan de noordkant van de Alpen zit. Al dat water uit de Noordzee, valt hier naar beneden. En dan via de Rijn weer terug. Leuk dat dat plaatje uit de lagere school ook nog klopt :-) Onderweg veel natte wegen en flinke regenbuien om me heen. Gelukkig niet op mijn kop.
Ik zit in een gebied met weinig campings. De eerste die ik vond was een aftandse boerderij met twee vervallen caravans ervoor. Die heb ik overgeslagen. Een beetje van de route af een tweede gevonden. Mooie camping alleen erg nat. Veel Duitse campings zijn gevuld met seizoensplekken. Deze ook. Grote camping, maar verlaten. Het tentenveld was te nat, ik kreeg een plekje naast een bejaard echtpaar in een camper. Weinig spraakzame mensen.
Alleen reizen heeft zo z'n voor en nadelen. De route ter plekke wijzigen zonder dat je dat hoeft te overleggen. Of stoppen omdat je navigatie het niet goed doet en tien meter verder weer stoppen en dan nog keer, doordat waterdruppels op je scherm, je telefoon van slag maken. Of verkeerd rijden en dan gewoon omdraaien en een beetje zoeken om de juiste weg te vinden. Of bij de stoplichten van de wegwerkzaamheden gewoon naar voren rijden en eindeloos blijven rijden en alleen stoppen om te tanken. En dat hoef je met dertig liter in je tank niet zo veel. Allemaal dingen die je kan doen als je alleen rijdt. Maar tijdens een stop een ouwehoer praatje houden over het landschap of de route of die niet oplettende automobilist. Of het samenzijn op de camping. Tja dat mis je wel als je alleen reist. Andersom gaan wildvreemde mensen zomaar ineens een praatje met je aanknopen. Maar deze buren dus niet.
Morgen richting Sauerland.
20220920_082558.jpg

20220920_152342.jpg
 
Dag 5 Tittmooning - Hosenfeld
Snel en bochtig was de opdracht voor Kurviger. Met als doel de eerste oprit van de A12 in Nederland. In de geest van deze reis: ik kijk wel hoever ik kom. En Kurviger stelde niet teleur. De route was afwisselend snelle doorgaande wegen en rustige lokale wegen met eindeloos veel bochten. Maar… je rijdt in Duitsland van dorp naar dorp. Echt lekker in het ritme komen is er niet bij. En heel Duitsland zit vol dorpen. Kan je in Frankrijk nog hele stukken hebben waar je geen huis tegenkom, in Duitsland kom je om de paar kilometer een dorp tegen. Op zich wel handig voor tanken of eten, maar het schiet niet op. Gelukkig mag je buiten de bebouwde kom 100 rijden, dus tussen de dorpen kan je wel doorrijden.
Nog even een aardig Ojee momentje. Dacht een brug op de navigatie te zien, bleek een pont... Vroeg me al af waarom die auto's stonden te wachten.
Rond vijf een camping gezocht en op 10 minuten eentje gevonden. Weer een vaste plekken camping, maar ook een tentenveldje. Receptie was verlaten, maar een van de gasten wees mij op een telefoonnummer om te bellen. Tentje naast een picnic tafel gezet. Even later kwam de eigenaar om af te rekenen.
In negen uur tijd 450 km gereden. Op zich voldoende voor de dag. Morgen nog zo’n stuk naar het begin van de A12. En dan via de snelweg naar huis.
Een van de doelen van deze reis was kijken hoe Duitsland is. Nou, de wegen zijn schitterend, maar doorrijden is er niet bij. Voor mij geen tweede keer. Weekendje Eifel, paar dagen Sauerland OK, maar als doorreisland nee, nou ja over de snelweg misschien richting Italië.
20220921_073128.jpg
20220921_074215.jpg
20220921_124901.jpg
20220921_151559.jpg
20220921_182844.jpg
 
Dag 6 Hosenfeld - Thuis
Laatste dag van de tour. Vandaag doorkruisen we het Sauerland. Zeker 600 km voor de wielen, waarvan 200 over de snelweg in Nederland.
Vroeg uit de veren. Strakblauwe hemel om zeven uur ‘s morgens, maar ook bitter koud. Het ijs staat op de tent. Dat natte en koude ding inpakken is een beproeving op zich. Mijn vingers worden gevoelloos van de kou. Uiteindelijk zit alles weer in de koffers, het motorpak is aan, de helm op. Mijn GS ontwaakt gemakkelijk uit de vrieskou. Handvat verwarming aan en rijden maar. Strakblauwe luchten worden afgewisseld met zeer dichte mist. Gelukkig is het niet druk.
In het Sauerland heeft de bochtengod zijn werk goed gedaan, Kurviger weet ze op weg naar huis allemaal te vinden en ik sleur de oude grijze dame er graag overheen. Bordjes met 60 of 70 alleen voor motorrijders, zijn een aanwijzing dat we goed zitten. Ik heb de weg bijna voor mezelf alleen. Ik kom bekende plekken tegen uit de begintijd van mijn ski-carrière.
Maar dan is het feest ineens op. Ik verlaat het Sauerland en kom in het saaie West Falen. Een bocht om het Roergebied heen dus. Kurviger weet er af en toe nog best wat aardigs van te maken, maar is vooral even kilometers maken.
Dan zit je ineens in Nederland. Ik stop en kies in Google Maps de snelste weg naar huis. A18 en A12 met een verwachte aankomsttijd van 16:54. Dikke file van Utrecht tot Woerden, maar ruimte genoeg om de filteren.
Om 16:55 parkeer ik de dame op het grasveldje voor mijn achtertuin. De reis zit erop. Ik hang te tent over de schutting om te drogen en begin met opruimen. Niet veel later komt mijn vrouw thuis van haar werk. Het gewone leven begint weer.
20220922_072937.jpg
 
Epiloog
Ik wilde eens gewoon op de bonnefooi een route rijden en ik wilde Duitsland eens wat beter leren kennen. Rijden tot je er genoeg van had, een camping zoeken en de volgende dag weer door. Dat heb ik ruimschoots gedaan. De beoogde passen heb ik allemaal niet gereden. Grimsel was afgesloten, Furka lag niet op de alternatieve route, Stelvio had ik geen zin in. Maar ik heb genoeg passen gereden die met de Stelvio of Furka konden wedijveren, maar dan minder druk. En zonder beroemde naam.
Dit was de tweede keer een solo reis en het is me goed bevallen. Ik zou dit zomaar vaker kunnen gaan doen.
Mijn nieuwe slaapzak is het geld meer dan waard. Ondanks vrieskou heb ik het comfortabel gehad. Mijn motorkampeer uitrusting is met de originele GSA koffers en wat andere compacte spullen nu perfect. Alles op tent en tafeltje na, kan er in. Geen grote roltassen meer hoog op de buddy. Dat bevordert het rijgedrag in positieve zin.
De oude grijze dame heeft zich de afgelopen 2300 km uitstekend gedragen. Ondanks de 132.000 km die er nu op staan, heeft ze geen klap verkeerd gegeven, startte elke ochtend in de vrieskou moeiteloos en heeft nauwelijks olie verbruikt.
De beemer staat in de schuur, de kampeerspullen opgeborgen, voor het voorjaar nieuwe plannen.
Dank voor het lezen.

Ojee
 
Wat voor slaapzak heb jij? Leuk verhaal. Alleen rijden is heerlijk maar met zn 2en ook.
 
En voor de liefhebbers, de routes.
 

Bijlagen

  • Dag 1.jpg
    Dag 1.jpg
    143,2 KB · Weergaven: 28
  • Dag 2.jpg
    Dag 2.jpg
    115,9 KB · Weergaven: 28
  • Dag 3.jpg
    Dag 3.jpg
    141,4 KB · Weergaven: 27
  • Dag 4.jpg
    Dag 4.jpg
    101,3 KB · Weergaven: 26
  • Dag 5.jpg
    Dag 5.jpg
    118,3 KB · Weergaven: 29
  • Dag 6.jpg
    Dag 6.jpg
    109,2 KB · Weergaven: 28
Wat voor slaapzak heb jij? Leuk verhaal. Alleen rijden is heerlijk maar met zn 2en ook.
Ik heb een RAB Ascent 500 long. Dat is de XL versie.

Productomschrijving​

  • De Ascent 500 Long Slaapzak van Rab is een met RDS gecertificeerd 650 FP eendendons gevulde mummy.
  • Deze slaapzak is breed gesneden en biedt veel comfort.
  • De slaapzakken maken gebruik van lichtgewicht en slijtvast gerecycled Pertex Quantum als buitenstof.
  • Het dons dat waterafstotend gemaakt is door een fluorcarbonvrije behandeling van Nikwax zorgt ervoor dat de isolatiewaarde zo lang mogelijk in stand blijft, door het effect van vocht zoals transpiratie en condens te minimaliseren.
  • De Ascent 500 is de zeer breed inzetbare allrounder.
  • Uitermate geschikt voor avonturen waarbij het kwik ook wel eens rond de nul graden kan uitkomen.
  • Deze extra lange uitvoering is geschikt voor gebruikers tot 200cm.
 
Leuk geschreven hoor! Ik ben afgelopen zomer ook alleen op pad geweest. Is me eigenlijk niet slecht bevallen. Zoals je zegt kun je gaan en staan waar je wil. Ik ken een reisgenoot die heeft zeg maar een " open verbinging" met het thuisfront. Zodra de helm af gaat komt de telefoon tevoorschijn. Daar ga je je best wel aan ergeren na een paar dagen. Dus komend voorjaar eerst maar weer alleen op pad. Weet nog niet waar naar toe maar daar heb ik de hele winter nog voor :). Misschien richting Polen, Krakau, Auschwitz.
 
Mooi verhaal Oene, ben ook graag alleen op pad, laatst 6 dagen Duitsland gedaan, maar meer ri oosten, Harz en dan zuid Thüringerwoud en dan door dwars over naar Zwartewoud, Elzas ,Vogezen , Ardennen. Die oosthoek was heerlijk rijden, weinig dorpjes en anders erg klein en geen stoplichten. Er zijn gebieden waar niet lekker door te komen is, veel lintbebouwing idd. Ik ben minder van de passen en meer van het glooiende. De campings verschillen idd enorm van soort, erg veel vasteplekken campings zonder ziel, zeg maar. Ik heb de TT laten werken op "spannende routes" 🤪 en dat doetie goed, snel was deze keer geen noodzaak dus kom je over hele kleine minder gstrakke wegen, maar wel genieten.
Kortom het heeft allemaal wat 🤣
 

Bijlagen

  • 20220822_165259.jpg
    20220822_165259.jpg
    694,2 KB · Weergaven: 23
Mooi verhaal Oene, ben ook graag alleen op pad, laatst 6 dagen Duitsland gedaan, maar meer ri oosten, Harz en dan zuid Thüringerwoud en dan door dwars over naar Zwartewoud, Elzas ,Vogezen , Ardennen. Die oosthoek was heerlijk rijden, weinig dorpjes en anders erg klein en geen stoplichten. Er zijn gebieden waar niet lekker door te komen is, veel lintbebouwing idd. Ik ben minder van de passen en meer van het glooiende. De campings verschillen idd enorm van soort, erg veel vasteplekken campings zonder ziel, zeg maar. Ik heb de TT laten werken op "spannende routes" 🤪 en dat doetie goed, snel was deze keer geen noodzaak dus kom je over hele kleine minder gstrakke wegen, maar wel genieten.
Kortom het heeft allemaal wat 🤣
Duitse campings zijn niet mijn favoriet.
Idd meestal vooral vaste bewoners in stacaravans. Geen échte kampeerders dus.
Verder MOET er altijd teveel op campings in de Heimat. Laat mij nou maar, en zeur niet zo veel.
Het hoeft geen puinhoop te worden, maar kamperen is voor mij vooral relaxed. Dat snapt de Duitse Camping-Direktor vaak niet.

Paar jaar ge;leden dwars door de oude DDR gereden. (van Harz naar Rügen)
Daar is het aanmerkelijk minder druk dan de bekende Duitse vakantie-gebieden.
(en langs die vele meren daar, best wel mooi!)
 
Terug
Bovenaan Onderaan