Rondje Spanje - 8 dagen ontspannen 'tempo-toeren'

Lekker begin van mij vrije dag.......😄
Leest weer lekker weg....

Hoe zit het met het olieverbruik van je S ?
Mooi te horen :P
Olieverbruik: nog steeds niet bij hoeven vullen. Meestal moet ik tussen de beurten door (dus 10k) een 300 ml bijvullen. Valt dus nog wel mee voor een boxert...
 
Zeker. Dat is netjes.
Omdat ik regelmatig las dat je het gas er lekker opgooit, dacht ik dat je S mogelijk wat olie zou verbruiken....vandaar de vraag.
 
Zeker een mooi verhaald. Leest ook prettig. Jammer dat alleen de laatste dag nog overblijft, hadden qua lezen in ieder geval nog wel een paar dagen bij gemogen :+
 
Dag 8: Lempdes sur Allagnon - Zwolle (1074 km) / donderdag 27 juni

Als ik wakker word bedenk ik me 'Een tent? Huh?'. Maar een vluchtige seconde later is mijn brein ook up-to-date: 'O ja, hier was ik beland!' Ik slaap meestal zo diep, dat ik bij wakker worden van ver moet komen. Het voordeel is dat ik op een dag, na een nacht van weinig slaap, goed kan functioneren. Gek, kampeerspullen heb ik niet bij me, ja, het enige wat nog in de buurt kwam is een inklapbaar kampeerstoeltje, maar dat telt niet, want die is niet meer in mijn bezit. Die zal ergens in Andalusië rondzwerven. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens wakker zou worden in een tent. Het kan gek lopen. Maar gezellig, en vooral interessant was het wel. De gesprekken van gisteravond hadden inhoud. Net als de bierglazen. Nou ja, van plastic dan, dat wel.

Mijn buurman ronkt er nog over en ik besluit vast stilletjes mijn hachje op de motor te knopen. Nadat ik bij het douchegebouw mijn waterrantsoen heb aangevuld, hoor ik gestommel uit de tent komen. Ik ben er klaar voor. Hij nog niet. Maar dat geeft niet: hij gaat in één ruk naar huis, over de snelweg naar zijn woonplaats in München. Ik kies ervoor om vandaag snelwegloos te toeren. En dan vanavond de laatste snelwegstappen naar het noorden te nemen. Het is immers een toertocht, ik ben op reis. En dat gevoel wil ik zolang mogelijk vasthouden. Bovendien vertik ik het om peage te betalen 'om op een weg te mogen rijden' waar je extra betaalt voor benzine, eten, koffie en zelfs om fikkie uit te laten. Sporadisch betaal je zelfs voor een file op die wegen. Dan heb je als alternatief de Route Nationale natuurlijk nog. Als je van rotondes, flitspalen en gevaarlijk weggedrag houdt, moet je die nemen. Dan kun je je lol wel op. Waar ik van hou zijn de Franse D-wegen. Je ziet en ruikt nog eens wat. Het is er rustig en afwisselend. En je hebt wat te sturen. Vandaag kies ik lekker voor deze laatste optie.

Ik neem afscheid van mijn reisgenoot en om stipt 8.00 uur verlaat ik de camping. Ik probeer dit met zo min mogelijk toeren te doen, dan valt het lawaai nog mee. Iedereen ligt hier nog op een oor, men neemt het er hier goed van...

Ik rij de camping af, ga de brug over om aan de overkant van de rivier te komen en via de d-35 ga ik onder de A-75 door. Dag mooie snelweg! Ik volg de rivier naar het agrarische dorpje Beaulieu en al gauw krijg ik te maken met wijdse uitzichten. Het is prachtig als de zon opkomt: de hemelse gloed op de gewassen, en de bergen. Het geeft weer verwachting van de dag: wat zal ik vandaag allemaal gaan meemaken?

image.jpeg

Vanaf de d-77 dit zicht: prachtig als de zon nog klimt.

De weggetjes worden smaller en kronkeliger. Ik ga de rivier L' Allier over om noordoostelijke richting aan te kunnen houden. Het is hier lekker heuvelachtig en de dorpjes zijn klein en wat verouderd, maar niet lelijk. Het kent z'n eigen charme. Hier en daar staan er trekkers geparkeerd, het is duidelijk dat hier 'boer-zijn' een hoog goed is. De dorpjes kennen veel steegjes, hoekige bochten en hoogteverschillen. Omdat ik hier de weg niet ken, rij ik door dit soort dorpjes rustig. Mocht er opeens een grote landbouwmachine de hoek omkomen, dan heb ik nog wat marge om iets te kunnen doen.

Via de d-996 rij ik door een bos, het 'Bois de Bord' en vervolgens weer door een aantal velden. Het is glooiend en prima rijden. Wat mij voornamelijk bevalt, is dat het hier rustig is. Ik heb de weg voor me alleen.
image.jpeg

De bekende Franse grasrollen.

De zon staat nog vrij laag, maar het is niet hinderlijk: gelukkig is het zomer, dus hij schijnt niet in mijn gezicht. De wegen zijn qua asfalt van mindere kwaliteit dan in Spanje, maar ook hier is het goed vertoeven. Als ik goed om me heen kijk, zie ik veel hoogteverschil. In combinatie met de landerijen en dorpjes is dit een lust voor het oog.
image.jpeg

Pas op voor gravel. Maar de uitzichten zijn goed.

Het landschap verandert snel. Al gauw kom ik over allerlei kronkelweggetjes door glooiend gebied. Hier heb ik mijn handen vol aan: ik ben bezig met sturen, de juiste versnelling, de zon, schaduw, steentjes, koeienpoep en de juiste hellingshoek. Ook de tractie hou ik in de gaten. Je zult maar net te hard een bocht uit accelereren en je achterrubber doorkruist een vlaai van koeienmest. Dan zet 'ie wel een stapje opzij. Of in een minder fijn scenario: je ligt...

Tóch heb ik er lol in, dit is lekker actief rijden, je hebt veel meer in de gaten hoe het hier werkt: je ziet alleen maar locals, in plaats van huurauto's, caravans en internationaal vrachtverkeer. De boeren zwaaien vanuit hun tractor alsof je er 'één van hun bent'. Ik groet graag terug met een hand in de lucht. Dat het rijden dan even opletten is neem ik graag op de koop toe :)
image.jpeg

Industrie zie je hier niet. De d-7 op weg naar Vernet.

Het grind lijkt verdwenen, het asfalt wordt beter. De bochten worden harder genomen en ik zit weer in een relaxte 'tempo-toer-stand'. Dit gaat lekker zeg! De weg gaat omhoog, naar beneden, van links naar rechts, bos in, bos uit, vlakte op, dal in, het is weer aangenaam poken geblazen ;) Ik schakel lekker door de bak heen, versnelling op, tandje terug, en heb niet door dat ik bepakking met me meedraag. Ik rij deze fiets al zes jaar en ben hem nog niet zat. Het rijdt zo lekker vertrouwd. Daarom zorg ik ook zo goed voor hem. Dat verdient 'ie stiekem wel. Wat ik er voor terug krijg is fijn stuurgedrag, een stukje loyaliteit, maar bovenal: je bouwt er een band mee op. We hebben samen al aardig wat van Europa gezien. En afgelopen week beschouwen we beiden toch wel als een hoogtepuntje....

Het is half elf. Vanochtend heb ik de rugoefeningen en meditatie een keer overgeslagen. Dat is prima, want hoewel ik best gedisciplineerd ben, zijn er ook grenzen :) Vandaag even niet. Overmorgen weer. Het gaat immers goed en niets wijst erop dat ik de boel forceer. Wat ik ook overgeslagen heb, is het ontbijt. Oei, en ik ben een grote eter. Gelukkig voelde ik bij het opstaan alles nog aardig zitten: stokbrood, banaan, olijfolie en nootjes. Maar nu begin ik flink te rammelen, ik krijg trek. In het dorpje Vaumas hou ik halt: ik zie zowaar een terras. Dat is de eerste vandaag! Het ziet er uitnodigend uit, het ligt aan een minuscuul pleintje in het hart van het dorpje, tegenover de kerk en de bakker. De buurman van dit barretje is een garagehouder. Er staan oude barrels voor de deur die hun littekens van een behoorlijke crash niet verbloemen. Ook zie ik een mogelijkheid om te tanken: een paar vooroorlogse pompen zullen wel even je tank volgooien. Nu even niet... Ik vul liever wat anders, namelijk mijn maag.

image.jpeg

Vaumas. Niks te beleven hier, maar best gezellig....

Zodra ik de bimmer op de zijstandaard zet ontdek ik pas hoe heet het al is, het zweet gutst van m'n voorhoofd. Gelukkig heb ik geen dorst of hoofdpijn, met het water drinken zit het wel goed. Ik loop naar binnen en een klein meisje zit aan een tafel te kleuren. Ze roept wat en haar oma, althans dat schat ik in, stapt haar moestuintje uit, loopt door de achterdeur naar binnen, en neemt plaats achter de bar. 'Wat mag het zijn, meneer?' Ik bestel een kop koffie en een croissant met kaas. Dat eerste heeft ze wel. Dat laatste niet. 'Daarvoor steekt u over meneer, daar zit de bakker'. Even klapperen mijn oren. O ja, ik ben in Frankrijk. Dit is Spanje niet. Ik vraag of ik mijn aangekochte broodjes van de bakker bij mevrouw op het terras mag opeten. Dat mag. Kijk, dat scheelt. Ik bestel een grote 'Café au lait' en bezoek eerst maar even het toilet. En wat tref ik daar: een hurk-toilet... Het bestaat nog!

image.jpeg

Het hurk-toilet: het bestaat nog. De horror van iedere vrouw.

Tjonge, nou, daar gaan we dan. Het spettert me alle kanten op behalve de goeie. Het kletst me behoorlijk tegen de laarzen. Ben ik even blij dat ik laarzen aan heb en geen slippers. Ach, ik ben weer wat kwijt...;)

Buiten gekomen staat mijn koffie al klaar. Ik ga zitten en zie voor me de doorgaande weg die het dorpje doorkruist. Dit zijn leuke plekjes, je ziet nog eens wat: er komt van alles voorbij. Ik bedenk me ook nog dat ik die dure sigaar van m'n Zaanse zwager bij me heb. Opeens weet ik het: ik ga hier de tijd voor nemen, dit wordt een lange pauze. Ik zit immers lekker in de schaduw onder een parasol. Eet smakelijk dan maar!

image.jpeg

Half elf. Uitgestelde beloning: dubbel zo lekker :)

Het ontbijt gaat er goed in. Een warme bries blaast door het dorp: zal dit de 'Mucho Calor' zijn die het Spaanse nieuws over Europa voorspelde? Het middaguur moet nog komen, pfoe, dat belooft wat. Maar ik maak me niet druk. Ik steek de sigaar op. Ik zit lekker. De dikke Olifant smaakt heerlijk, bedankt zwager! Ik kijk naar links en zie de garagist druk aan het werk. Met een eenvoudig handkrikje pompt hij de auto van een klant de lucht in. Zonder beschutting, in volle zon, kruipt hij onder de oude Franse bolide. Ik realiseer me weer dat het hier geen decadente streek is: men werkt hier hard voor z'n geld.
image.jpeg

Nog een occasion kopen? Is van een oud vrouwtje geweest, starten en lopen....

Ik ben vijfkwartier verder, het wordt tijd om weer eens wat te gaan doen. Ook de tweede koffie smaakt heerlijk. Ik vul mijn camelbak bij het fonteintje van het toilet tot de rand, en mijn lege fles idem dito. Zo, dat is vast geregeld. Na het afrekenen stap ik weer op. Het zadel en de rubberzwarte handvatten gloeien van de hitte. Ik start hem en met een flinke dot gas verlaat Ik het plein. Gas geven is het devies voor nu: rijwind graag! Een heleboel rijwind, als het kan!

Op de kaart zag ik tijdens mijn pauze een mooie grote groene vlek: de Morvan. Het schijnt ook hier erg mooi te zijn, weinig industrie en veel boerenland. Dat laatste is op z'n Frans altijd wel mooi. Ik stuur op dit gebied aan. Na twee uur bochtendraaien kom ik aan in dit gebied. Het is hier werkelijk idyllisch! De locals hebben de gang er goed in, zij kennen de weg en sommigen nemen de bochten alsof de fiscus hun op de hielen zit. Sommigen haal ik in, maar de vervente hardrijders niet, daar kleef ik aan en volg hun. Waarom het wiel opnieuw uitvinden terwijl het makkelijk kan?


image.jpeg

De d-980 dwars door de Morvan. Deze bosweg is geen straf...

Het is half een. De temperatuur lijkt nog steeds te stijgen. Tot nu toe gaat het goed, zo af en toe rij ik hele stukken in de schaduw: de bossen bieden verkoeling. Een enkele trucker kom ik tegen en die haal ik in. Verder is het rustig. Tijdens een pisstop merk ik dat mijn handen wel wat verkoeling kunnen gebruiken. Met blote handen rijden gaat me te ver. Stel dat ik val: mijn eerste reflex zal zijn om mezelf met mijn handen op te vangen. Geen fijn idee op dat hete en ruwe asfalt. Ik trek mijn witte ventilatie-handschoenen aan.

image.jpeg

Zo, dat is beter....

Gelukkig heb ik een witte doorwaaijas en een witte helm. Verder een kevlar motorspijkerbroek en voldoende water aan boord via mijn camelbak. Nu ik met mijn witte crosshandschoenen rijd, zijn ook mijn handen niet meer zo warm. Het ventileert zo lekker. Maar achteraf bedenk ik me dat deze ook niet bestand zijn tegen asfalt. Het zijn handschoenen voor op de crossbaan. Gelukkig crash ik niet, maar het is wel een dingetje voor de volgende keer: mijn handen zijn me te belangrijk, die moet ik beschermen. Dan maar wat meer hitte.

Bourgondië is prachtig, het bevalt me om hier doorheen te toeren. Ik rij een mooi stuk van de snelweg af, het is hier rustig, de tijd lijkt hier stil te staan. Ik zie velden, boeren die onder heftige hellingshoek met hun traktor hun glooiende akkers bedwingen, oude Franse auto's die al rokend de gang er goed in hebben en zelfs enkele inwoners te paard (!). Hier en daar ga ik van het gas af en passeer ik een typisch Frans dorpje, en over het algemeen is het fijn rijden zo. Wat ben ik blij dat ik de Péage letterlijk links heb laten liggen. Dit voelt niet als een terugweg, nee, de ontdekkingstocht is nog steeds gaande. Mijn motor lijkt het ook nog steeds okay te vinden, hoewel de bak steeds meer lawaai begint te maken. Als ik de koppeling inknijp is het weg. Ik verdenk sterk de ingaande as. Op fora heb ik er meer over gelezen. Het is alleen nog niet zo zorgelijk dat ik besluit om te stoppen en de ANWB te bellen. Ik rij lekker door naar huis. Hopelijk houdt 'ie het nog even. Samen uit samen thuis, ik zal extra lief voor hem zijn ;)
image.jpeg

De d-980. Franse graanvelden hebben ook hun charme.

Het pookt lekker door en al gauw kom ik de Champagnestreek in. Ik rij een stuk oostelijker dan de heenweg, dat is mooi: geen twee keer dezelfde weg. De oorlogsmonumenten die ik op dag 1 tegenkwam zie ik hier niet. Hier is het meer gericht op de natuur. De temperatuur is nog weer wat gestegen. Met de klep open en de waterslang aan de mond volg ik met het gas erop het reliëf van het landschap. De banden gummen door de lange doordraaiers. De uitlaat brult het uit. Ik kijk actief om me heen: ook hier is het mooi.

image.jpeg

Het is half vier. Vrij warm hier. Geen kip te zien. Tijd voor een pauze in de schaduw :)

Ik vervolg de d-674 en rij Lotharingen binnen. Het verloopt allemaal erg soepel. Ook nu ben ik nog steeds blij dat de reis binnendoor gaat. Het ontspant en geeft veel mogelijkheden die de tolweg niet biedt: even stoppen? Alarmlichten aan, zijstandaard uit, en je loopt zo het veld in. Leuk dorpje? Even spiegelen, remmen, en hup, je bent op je plek van bestemming: pauze. Heerlijk. Ik ben onderweg nog geen politie tegengekomen, wel een paar flitspalen die keurig van tevoren aangekondigd worden. Die staan ook op plekken waar je niet hard wílt rijden: bij uitritten, schooltjes en gevaarlijke zijweggetjes. Verder is het hier: knallen met die hap. En dan niet een minuut of vijf, een kwartier, of een half uur. Nee, je kunt uren het tempo erin houden hier, als je het maar met je verstand doet. Onderaan de streep ben je dus binnendoor helemaal niet slecht uit als je snel van A naar B wilt komen. En het is nog een stuk leuker ook.

image.jpeg

De d-674. Het is hier allemaal net een circuit...

Even voorbij het stadje Neufchâteau check ik de temperatuur:
image.png

Warm. Maar prima te doen met wat aangepaste gear...

Tegen het begin van de avond volg ik de borden met 'Nancy'. Voordat ik de tolvrije snelweg (A-31) op kan kom ik in een omleiding terecht en rij ik verkeerd. Ik voeg in op de weg naar Épinal. Oei, dat is niet de bedoeling... Gelukkig zit ik na wat afslagen en lange lanen door randstedelijk gebied weer gauw alsnog op de A-31. Ik ben bijna thuis. Nog vijf uurtjes knallen te gaan. Ik zet de knop om: de terugreis kan beginnen. Ik durf het woord nu wel te noemen: 'terugreis'....:)

De weg is prima te rijden. Er zitten ten minste wat bochten in. En het gaat heuvel op, heuvel af. Ik kom wel in de avondspits, het wordt drukker en drukker en af en toe moet ik een stukje filefilteren. Auto's geven me ruim baan om er tussendoor te rijden, hier wordt in de spiegels gekeken, fijn! Bij Metz gooi ik mijn tank nog een keer goed vol. Het is toch druk, dus kan ik nu beter even pauzeren. Ik vraag een forens, die naast me staat te tanken, wanneer de spits hier minder wordt. 'Hoe laat is dat ongeveer?' Zijn antwoord is: over een half uur. Prima, dan ga ik nu even wat eten. Zodra ik mijn maaltijd verorberd heb, is de drukte weg en kan ik mooi verder: wat mij betreft win-win :)

De terugreis gaat lekker. De weg gaat via Thionville al gauw Luxemburg binnen, vandaar via België naar Maastricht. Ah, Maastricht, mooi. Het voelt alsof ik al bijna thuis ben. Dat krijg je als je een week lang dag in dag uit lange afstanden rijdt: alles wordt wat relatief. Om het half uur doe ik wat oefeningen om de saaiheid buiten de deur te houden, en de naald wijst de 130 aan. Ik wil mijn fiets niet teveel opjagen, nu de bak wat ratelt. Het gaat prima zo!

Het is half twaalf in de avond. Vlak voor Apeldoorn, bij Klarenbeek neem ik nog een laatste korte stop: even wat nootjes, fruit en een korte wandeling. Het gevaar is om hem maar door te trekken en nét over je grens te gaan. Dat wil ik voor zijn, dus neem even deze break. Het stikt hier van de vrachtwagens met slapende chauffeurs. Grote bouwlampen beschijnen het terrein. Na een weekje Spaanse binnenlanden is dit weer wennen. Welkom terug in de drukte... Welkom terug in het praktische en compacte Nederland...
image.jpeg

De A-50 bij Klarenbeek: de laatste stop bij romantisch halogeen-licht...

Nadat ik het boxerblok weer tot leven heb gewekt, is het een kwestie van 'de laatste loodjes'. En die wegen het zwaarst. Ik merk dat ik moe begin te worden. De klep gaat weer open, pfoe, dat helpt. O, wacht, mijn zonnevizier is zwart. Tja, dan zie je niet veel. De klep gaat weer dicht en het vizier op een kier. Dat helpt ook. Links van me zie ik de Mc Donalds bij Heerde: ik ben er bijna! Voorbij afslag Hattem maakt de weg een heerlijke doordraaier naar rechts, al invoegend de A-28 op. Ik zet nog een keer het gas erop. Onder stevige hellingshoek voel ik de adrenaline gieren, lekker! Met 150 op de klok knal ik de IJssel over. Rechts voor me zie ik de verlichte Peperbus. Ik ben weer bijna thuis. Mijn bak ik nog heel, fijn! Ik heb geen ongeluk gehad, er is geen sprake van letsel, schade of lichamelijke klachten, nee niets van dit alles! Voordat ik uitvoeg bij Zwolle-noord doe ik even een welgemeend dankgebed naar omhoog. Na drie jaar is mijn droom in vervulling gegaan: een rondje Spanje. Hoe cool is dat!

Eenmaal in de wijk aangekomen staan de stoplichten te knipperen op oranje. Mooi. Dat állerlaatste loodje is gelukkig weer niet zo zwaar, het rijdt mooi door. Al rammelend en ratelend rij ik het plein op en vervolgens met slippende koppeling mijn motorhok in. Met bepakking en al past dit allemaal maar nét. De Bimmer mag nu uitrusten. Overmorgen stuur ik hem naar de dokter. Dat komt vast goed.
image.jpeg

De bimmer is weer thuis. Met bepakking past het allemaal maar nét...

Het is half een als ik binnenstap. Er ligt een briefje klaar op het aanrecht: van mijn schoonmoeder: 'Voor jou, gehaktballen'. ze weet dat ik daar dol op ben. Die heeft ze met liefde bereid, want zo is ze. Laat ik nu net honger hebben als een paard. Ontdaan van mijn motorklof schuif ik in hemd en ondergoed aan. Het is etenstijd. Goed voor mezelf zorgen nu. Morgen is er weer een dag: dan kan ik mijn kinderen een knuffel geven. En die staan rond half zeven gezellig aan m'n bed. Ik heb mezelf alleen dit voorgenomen: als mijn vrouw vraagt 'Hoe was het??' zal ik summier antwoorden met 'Goed hoor'. En vervolgens zal ik zeggen 'Lees het verslag maar'...;)

image.jpeg

Mooi thuiskomen zo.

Het eten smaakt mij goed. Ik blik alvast voorzichtig terug op de trip: Ik heb een kleine 6.000 kilometer afgelegd in acht dagen tijd. Ik zat meer in het zadel dan dat ik elders doorbracht. Het was veel, maar ook echt mooi. Mijn conclusie is nog weer eens bevestigd: 'liever kort op een mooie plek dan helemaal niet'. Tempo-toeren is geweldig :)
 
Laatst bewerkt:
Mooi reisverslag heb je geschreven zeg! Zoals iemand al eerder zei, je hebt je roeping gemist, je kan zo reisverslaggever worden!
Ik heb er van genoten, en ik hoop dat je snel weer op vakantie gaat met je gerepareerde BMW. :] :t
 
Dank dank dank, ook voor jullie berichten!
Ik wist niet dat het schrijven van ‘n reisverslag zo leuk was, gratis na-pret zal ik maar zeggen ;)

Hopelijk volgen er nog meer Spanje-verslagen van mede-MF’ers, want die zie je niet zo veel. Misschien biedt dat weer nieuwe inspiratie voor een volgende Iberische trip :W
 
Laatst bewerkt:
Prachtig verslag, ik heb er van genoten. Tot in de details beschreven ook, top! Groot respect voor zo'n grote afstand in zo'n relatief korte tijd. Zeker de afstanden op de eerste en laatste dag, en dan ook nog voor een groot deel binnendoor, doe ik je zeker niet na. Respect!
 
Heb je onderweg een dagboek bijgehouden, of heb je zo'n goed geheugen dat je ook al die wegnummers nog weet?
Ik probeer onderweg van elke dag altijd wel wat notities te maken, maar zelfs dat kost al best veel tijd. Soms vergeet ik het wel eens, en dan weet ik de volgende dag al niet meer wat ik precies allemaal gereden heb:o
 
Nu net gelezen en wederom zoals iedereen hier, met veel plezier.
6k in een week is echt veel...

Ik snap dat dit bij de titel hoort, maar ondanks dat je veel hebt gezien en zo passend hebt opgeschreven, heb je dan niet het gevoel dat je overal langs bent geraced ??? Zou je niet zo een reis in dubbel zo veel tijd doen om nog meer van de omgeving en de mensen te genieten ?
 
Heb je onderweg een dagboek bijgehouden, of heb je zo'n goed geheugen dat je ook al die wegnummers nog weet?
Ik probeer onderweg van elke dag altijd wel wat notities te maken, maar zelfs dat kost al best veel tijd. Soms vergeet ik het wel eens, en dan weet ik de volgende dag al niet meer wat ik precies allemaal gereden heb:o

Ik maakte superveel foto’s. Als je dan in je fotomapje bij ‘kaart’ inzoomt zie je precies waar welke foto genomen is. Handig ezelsbruggetje om alle herinneringen weer op te roepen bij het schrijven van het verslag!
 
Nu net gelezen en wederom zoals iedereen hier, met veel plezier.
6k in een week is echt veel...

Ik snap dat dit bij de titel hoort, maar ondanks dat je veel hebt gezien en zo passend hebt opgeschreven, heb je dan niet het gevoel dat je overal langs bent geraced ??? Zou je niet zo een reis in dubbel zo veel tijd doen om nog meer van de omgeving en de mensen te genieten ?

Het liefste had ik drie weken gehad inderdaad, was nóg mooier geweest :P
Maar het was erg genieten zo, ook de siesta’s: ergens zitten en gewoon wat om je heen kijken ;) Het heeft nooit als ‘voorbijracen’ gevoeld eigenlijk...
 
Bedankt voor je reisverslag. Lekker om te lezen.
Word er wel een beetje jaloers van. Zo lang van huis gaat me nog niet lukken maar 3 dagen moet wel kunnen. Dit verhaal lezen werkt inspirerend.

Spanje binnenland ziet er wel wat dor en kaal uit? Maar misschien juist daardoor lekker lange goede slinger wegen.
 
Bedankt voor je reisverslag. Lekker om te lezen.
Word er wel een beetje jaloers van. Zo lang van huis gaat me nog niet lukken maar 3 dagen moet wel kunnen. Dit verhaal lezen werkt inspirerend.

Spanje binnenland ziet er wel wat dor en kaal uit? Maar misschien juist daardoor lekker lange goede slinger wegen.

Vanaf Tilburg zit jij al in 2,5 uur aan de Franse grens. Als je één keer vroeg opstaat moet in die drie dagen een mooie rit gemaakt kunnen worden. Lekker veel rijden en veel zien}):)
 
Dank Euroloodvrij :+
Na thuiskomst bleek het inderdaad de ingaande as te zijn, bak en koppeling waren nog perfect. Omdat BMW dit onderdeel niet meer op voorraad had, heb ik een gebruikte jonge bak overgenomen van een mede-MF’er voor een habbekrats, supertof! Daar zat die as al in dus het hele zwikje omgezet;)
 
In 1 ruk het bijna hele verhaal gelezen, wat een mooie trip! En superleuk geschreven! Ik ga altijd met andere mensen weg, meestal met 4 man totaal. Heb je niet momentjes gehad dat jeje wat eenzaam voelde?
 
Terug
Bovenaan Onderaan