Millencolin
MF veteraan
Na de reis van de afgelopen kleine twee weken, leek het mij wel eens tijd om een verslagje te schrijven voor de liefhebbers.
Mijn vriendin en ik hadden het idee gekregen om, na Schotland, ook eens de rest te gaan bekijken.
De reis hadden we in grote lijnen bekeken. Vrijwel niets gepland, maar gewoon zien waar je uit komt.
De rit moest sowieso beginnen met de trein naar Folkestone. De eerste nacht zouden we stoppen in Huntingdon in een vooraf gereserveerd B&B.
Voor de reis nog een goede check laten uitvoeren door Martell en gaan met die banaan.
Zaterdagochtend in alle vroegte de motor opgetuigd en op naar Calais.
Alle verhalen van de vluchtelingen zoveel mogelijk aan de kant gezet om het een toch zo plezier mogelijk reis te laten zijn.
Na niet al te lange tijd aangekomen in Calais.
De trein, daar stonden we zo op. Uitstekend geregeld daar.
We moesten even wachten voor de paspoort controle, maar daarna was het doorrijden tot we in de trein stonden.
Die gaat zo heerlijk snel voorbij. Binnen een half uur stonden we al in Folkestone.
Op naar Huntingdon, een klein plaatstje in de buurt van Cambridge.
Daar hadden we een B&B gereserveerd.
Omdat we hier natuurlijk tijdig moesten zijn, hebben we dit gedeelte de snelweg gepakt langs Londen.
Het is toch altijd weer even wennen aan het links rijden, de manier waarop afritten worden aangegeven en de servicestations.
Maar na het kopen van een kaart ging dat verder zonder problemen.
In Huntingdon hebben we gauw wat gegeten bij een pub in de buurt.
Vergezeld van een lekker glas lager, gevolgd door een heerlijke ale.
Toen naar bed na een vermoeiende eerste dag. Het was tenslotte al om 5:00 uur het bedje uit.
In de B&B heerlijk geslapen en ontbeten.
Na het ontbijt kregen we van de eigenaar een goede tip over welke weg te volgen.
De naam van het dorpje waar we doorheen moesten zijn we helaas vergeten, maar het was een leuk middeleeuws ogend dorpje.
Helaas is het hier die dag bij gebleven want we wilden graag tot aan York komen deze dag.
Het doel van Schotland in max. 3 dagen was anders niet haalbaar.
Dus op wat 100-wegen op naar York.
Snelwegen hebben we hier dus niet gepakt, maar we konden toch lekker door tuffen.
In York was niet zo snel een B&B te vinden, dus hebben we via Booking.com een kamer gereserveerd in de Saddle Inn.
Mocht je ooit in de verleiding komen hier een kamer te boeken, NIET DOEN!
Vochtige koude kamers. Net zoals de houding van de eigenaresse en de gasten in de ondergelegen pub.
Omgekleed en gaan eten in een pub in York. Dit was al een vel gezelligere plek en het eten was uitstekend.
En natuurlijk naar Engelse begrippen, veel en veel te veel.
Maar met een pint goed weg te spoelen
.
Helaas hadden we geen regenkleding meegenomen naar de pub, want toen we naar onze slaapplek wilden lopen, een gigantische regenbui op ons dak maar veilig aangekomen.
Het zij wat doorweekt.
De volgende ochtend zaten we om 8:30 uur al weer op de motor om maar weg te komen uit die verschrikkelijke overnachting.
Deze dag reden we eerst richting het noorden en stopten we bij een tankstation.
We waren eerst van plan de snelweg naar Glasgow te pakken.
Maar toen de eigenaar van de pomp ons bezig zag met de kaart vroeg hij of we verdwaald waren.
Dat niet, maar wel zoekende welke route we wilden pakken.
Hij gaf ons de tip er bij Bedale af te gaan en binnendoor te rijden.
Dit hebben we gelukkig gedaan, want wat een route!!! Prachtig tussen de weilanden door. Heuvels/bergen aan beide kanten.
Daar tussendoor rij je door pittoreske dorpjes met een echte middeleeuwse uitstraling.
Na deze mooie route toch maar weer de snelweg op naar Callander via Glasgow.
Daar aangekomen een B&B gezocht waar we de motor goed konden parkeren.
Dit werd uiteindelijk Riverview House. Echt een aanrader.
Prachtige kamers, vriendelijke ontvangst en een uitstekend ontbijt.
Na een goede nachtrust vertrokken richting Oban via Lochawe.
In Lochawe wilden we weer kijken bij St Conans Kirk (zijn we twee jaar geleden ook langs geweest per toeval).
Dit moet onze trouwlocatie worden volgend jaar.
Dus even een check of alles nog staat zoals wij het ons konden herinneren.
Na een kop thee in het naastgelegen (en bijbehorende theehuis) doorgereden naar Oban.
Een kuststad die fish & chips ademt.
Hier hebben we even gezeten en wat gegeten alvorens terug te rijden naar Callander.
Ondertussen een aantal keer gestopt bij wat Lochs om herinneringen op te halen, foto's te trekken en het waterniveau aan te vullen.
De volgende ochtend door naar Cainryan voor de ferry naar Ierland.
Ook hier kregen we de tip om een andere route te pakken via Erskine Bridge.
Net buiten Callander afgeslagen en dan is het net alsof je door een natuurpark rijdt.
Kronkelweggetjes naar boven en naar beneden.
Dat je je afvraagt waarom er in hemelsnaam borden staan dat je hier 80 mag rijden.
In sommige gevallen is het met 30 door de bochten vanwege de nattigheid en het grint.
Desalniettemin een adembenemende route die we zo weer zouden rijden.
Mistig/regenachtig, overal groene natuur. Zo mooi zie je het niet vaak denk ik.
Een inspirerende omgeving.
Toen we hier net uit reden begon het pas echt te storten dus door naar Erskine Bridge en naar Greenock.
In laatstgenoemde een stop gemaakt voor warme thee bij de Costa (blijkbaar het Engelse antwoord op Starbucks).
Na opgewarmd te zijn door naar Cainryan, wat een flinke tocht bleek te zijn zo in totaal.
We hebben het die dag tot Ballantrae gehaald waar we een B&B en pub hebben opgezocht.
Na het wekkertje, douchen en ontbijt vertrokken naar de ferry.
Twee en een half uur later sta je in Larne.
Niet zo'n hele bijzondere omgeving, dus via de kust naar Warrenpoint gereden.
Daar keken we uit vanuit onze hotelkamer naar de overkant van het loch (Ierland). Wij zaten op dat moment dus nog net over de grens van Noord-Ierland.
Omdat deze kant van Ierland ons helemaal niet aansprak hebben we besloten dwars door Ierland heen te rijden naar Killarney.
In Birr wilden we die nacht blijven, maar daar bleek alles vol te zitten vanwege een Game Fair.
Dus door naar Limerick waar we in Annacotty zijn gestopt.
Limerick en Annacotty zijn allebei niet echt noemenswaardig, dus door naar Killarney.
Een leuk plaatsje dat Killarney.
Mooie gebouwen, een beetje bedrijvigheid door alle toeristen.
We hebben dan ook besloten hier drie nachten te blijven.
De eerste dag tatoeages laten zetten, maar de tweede dag dan toch echt een rondrit gemaakt.
Eerst naar Dingle en daarna door naar Dunquin.
En vooral de tocht naar Dunquin is fenomenaal.
Wat een uitzicht. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Je rijdt daar prachtig langs de kliffen aan de ene kant. Weilanden en bergen aan de andere kant.
Een bijzonder gevoel om te omschrijven.
Het was een geniale ervaring die maakt dat wij daar zeker nog eens naar terug gaan om nog maar te zien.
Zeker niet minder mooi was de terugroute naar Killarney.
Dit keer niet dezelfde route als de weg waarop we heen gereden zijn, maar langs Connor Pass.
Een aanrader. Een slingerweggetje omhoog en weer omlaag.
Schapen staan langs de kant van de weg.
Een super gezicht hier in deze omgeving (Kerry).
Een plaats waar wij dus sowieso nog eens naar terug gaan.
De dagen daarop waren terugrijden vanuit Killarney naar Rosslare, voor de Ferry naar Fishguard (Wales) en daarna door naar Folkestone (overnachting in Dover).
We hebben 4000 km gemaakt in bijna twee weken.
De achterband is na deze reis wel aan vervanging toe.
Maar zeker een geweldige trip die wij niet meer zullen vergeten.
De omgeving is prachtig, de mensen bijzonder vriendelijk, het eten lekker en het bier in overvloed.
Toch zouden wij de volgende keer meer op plaatsen blijven hangen. Nu was het af en toe toch wat gejaagd.
P.s. Het verhaal zal ik in de komende tijd voorzien van wat foto's en (GoPro) filmpjes om de lange lap tekst wat te doen spreken.
Vragen? Stel ze hieronder.
Afbeelding van de route:
Mijn vriendin en ik hadden het idee gekregen om, na Schotland, ook eens de rest te gaan bekijken.
De reis hadden we in grote lijnen bekeken. Vrijwel niets gepland, maar gewoon zien waar je uit komt.
De rit moest sowieso beginnen met de trein naar Folkestone. De eerste nacht zouden we stoppen in Huntingdon in een vooraf gereserveerd B&B.
Voor de reis nog een goede check laten uitvoeren door Martell en gaan met die banaan.
Zaterdagochtend in alle vroegte de motor opgetuigd en op naar Calais.
Alle verhalen van de vluchtelingen zoveel mogelijk aan de kant gezet om het een toch zo plezier mogelijk reis te laten zijn.
Na niet al te lange tijd aangekomen in Calais.
De trein, daar stonden we zo op. Uitstekend geregeld daar.
We moesten even wachten voor de paspoort controle, maar daarna was het doorrijden tot we in de trein stonden.
Die gaat zo heerlijk snel voorbij. Binnen een half uur stonden we al in Folkestone.
Op naar Huntingdon, een klein plaatstje in de buurt van Cambridge.
Daar hadden we een B&B gereserveerd.
Omdat we hier natuurlijk tijdig moesten zijn, hebben we dit gedeelte de snelweg gepakt langs Londen.
Het is toch altijd weer even wennen aan het links rijden, de manier waarop afritten worden aangegeven en de servicestations.
Maar na het kopen van een kaart ging dat verder zonder problemen.
In Huntingdon hebben we gauw wat gegeten bij een pub in de buurt.
Vergezeld van een lekker glas lager, gevolgd door een heerlijke ale.
Toen naar bed na een vermoeiende eerste dag. Het was tenslotte al om 5:00 uur het bedje uit.
In de B&B heerlijk geslapen en ontbeten.
Na het ontbijt kregen we van de eigenaar een goede tip over welke weg te volgen.
De naam van het dorpje waar we doorheen moesten zijn we helaas vergeten, maar het was een leuk middeleeuws ogend dorpje.
Helaas is het hier die dag bij gebleven want we wilden graag tot aan York komen deze dag.
Het doel van Schotland in max. 3 dagen was anders niet haalbaar.
Dus op wat 100-wegen op naar York.
Snelwegen hebben we hier dus niet gepakt, maar we konden toch lekker door tuffen.
In York was niet zo snel een B&B te vinden, dus hebben we via Booking.com een kamer gereserveerd in de Saddle Inn.
Mocht je ooit in de verleiding komen hier een kamer te boeken, NIET DOEN!
Vochtige koude kamers. Net zoals de houding van de eigenaresse en de gasten in de ondergelegen pub.
Omgekleed en gaan eten in een pub in York. Dit was al een vel gezelligere plek en het eten was uitstekend.
En natuurlijk naar Engelse begrippen, veel en veel te veel.
Maar met een pint goed weg te spoelen
.Helaas hadden we geen regenkleding meegenomen naar de pub, want toen we naar onze slaapplek wilden lopen, een gigantische regenbui op ons dak maar veilig aangekomen.
Het zij wat doorweekt.
De volgende ochtend zaten we om 8:30 uur al weer op de motor om maar weg te komen uit die verschrikkelijke overnachting.
Deze dag reden we eerst richting het noorden en stopten we bij een tankstation.
We waren eerst van plan de snelweg naar Glasgow te pakken.
Maar toen de eigenaar van de pomp ons bezig zag met de kaart vroeg hij of we verdwaald waren.
Dat niet, maar wel zoekende welke route we wilden pakken.
Hij gaf ons de tip er bij Bedale af te gaan en binnendoor te rijden.
Dit hebben we gelukkig gedaan, want wat een route!!! Prachtig tussen de weilanden door. Heuvels/bergen aan beide kanten.
Daar tussendoor rij je door pittoreske dorpjes met een echte middeleeuwse uitstraling.
Na deze mooie route toch maar weer de snelweg op naar Callander via Glasgow.
Daar aangekomen een B&B gezocht waar we de motor goed konden parkeren.
Dit werd uiteindelijk Riverview House. Echt een aanrader.
Prachtige kamers, vriendelijke ontvangst en een uitstekend ontbijt.
Na een goede nachtrust vertrokken richting Oban via Lochawe.
In Lochawe wilden we weer kijken bij St Conans Kirk (zijn we twee jaar geleden ook langs geweest per toeval).
Dit moet onze trouwlocatie worden volgend jaar.
Dus even een check of alles nog staat zoals wij het ons konden herinneren
.Na een kop thee in het naastgelegen (en bijbehorende theehuis) doorgereden naar Oban.
Een kuststad die fish & chips ademt.
Hier hebben we even gezeten en wat gegeten alvorens terug te rijden naar Callander.
Ondertussen een aantal keer gestopt bij wat Lochs om herinneringen op te halen, foto's te trekken en het waterniveau aan te vullen.
De volgende ochtend door naar Cainryan voor de ferry naar Ierland.
Ook hier kregen we de tip om een andere route te pakken via Erskine Bridge.
Net buiten Callander afgeslagen en dan is het net alsof je door een natuurpark rijdt.
Kronkelweggetjes naar boven en naar beneden.
Dat je je afvraagt waarom er in hemelsnaam borden staan dat je hier 80 mag rijden.
In sommige gevallen is het met 30 door de bochten vanwege de nattigheid en het grint.
Desalniettemin een adembenemende route die we zo weer zouden rijden.
Mistig/regenachtig, overal groene natuur. Zo mooi zie je het niet vaak denk ik.
Een inspirerende omgeving.
Toen we hier net uit reden begon het pas echt te storten dus door naar Erskine Bridge en naar Greenock.
In laatstgenoemde een stop gemaakt voor warme thee bij de Costa (blijkbaar het Engelse antwoord op Starbucks).
Na opgewarmd te zijn door naar Cainryan, wat een flinke tocht bleek te zijn zo in totaal.
We hebben het die dag tot Ballantrae gehaald waar we een B&B en pub hebben opgezocht.
Na het wekkertje, douchen en ontbijt vertrokken naar de ferry.
Twee en een half uur later sta je in Larne.
Niet zo'n hele bijzondere omgeving, dus via de kust naar Warrenpoint gereden.
Daar keken we uit vanuit onze hotelkamer naar de overkant van het loch (Ierland). Wij zaten op dat moment dus nog net over de grens van Noord-Ierland.
Omdat deze kant van Ierland ons helemaal niet aansprak hebben we besloten dwars door Ierland heen te rijden naar Killarney.
In Birr wilden we die nacht blijven, maar daar bleek alles vol te zitten vanwege een Game Fair.
Dus door naar Limerick waar we in Annacotty zijn gestopt.
Limerick en Annacotty zijn allebei niet echt noemenswaardig, dus door naar Killarney.
Een leuk plaatsje dat Killarney.
Mooie gebouwen, een beetje bedrijvigheid door alle toeristen.
We hebben dan ook besloten hier drie nachten te blijven.
De eerste dag tatoeages laten zetten, maar de tweede dag dan toch echt een rondrit gemaakt.
Eerst naar Dingle en daarna door naar Dunquin.
En vooral de tocht naar Dunquin is fenomenaal.
Wat een uitzicht. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Je rijdt daar prachtig langs de kliffen aan de ene kant. Weilanden en bergen aan de andere kant.
Een bijzonder gevoel om te omschrijven.
Het was een geniale ervaring die maakt dat wij daar zeker nog eens naar terug gaan om nog maar te zien.
Zeker niet minder mooi was de terugroute naar Killarney.
Dit keer niet dezelfde route als de weg waarop we heen gereden zijn, maar langs Connor Pass.
Een aanrader. Een slingerweggetje omhoog en weer omlaag.
Schapen staan langs de kant van de weg.
Een super gezicht hier in deze omgeving (Kerry).
Een plaats waar wij dus sowieso nog eens naar terug gaan.
De dagen daarop waren terugrijden vanuit Killarney naar Rosslare, voor de Ferry naar Fishguard (Wales) en daarna door naar Folkestone (overnachting in Dover).
We hebben 4000 km gemaakt in bijna twee weken.
De achterband is na deze reis wel aan vervanging toe.
Maar zeker een geweldige trip die wij niet meer zullen vergeten.
De omgeving is prachtig, de mensen bijzonder vriendelijk, het eten lekker en het bier in overvloed.
Toch zouden wij de volgende keer meer op plaatsen blijven hangen. Nu was het af en toe toch wat gejaagd.
P.s. Het verhaal zal ik in de komende tijd voorzien van wat foto's en (GoPro) filmpjes om de lange lap tekst wat te doen spreken.
Vragen? Stel ze hieronder.
Afbeelding van de route:
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
