Rouwvlag gezocht voor op motor
- Onderwerp starter M91
- Startdatum
Ik heb lang gedacht of - en wanneer - ik weer eens wat van me zou laten horen. Wel? Niet?
Zoveel hartverwarmende reacties teruglezend: toch maar wel...
Tja, er is wel het een en ander gebeurd de laatste tijd. Ik volg nog steeds therapie bij Neurostart in Elst, doe trouw elke dag mijn oefeningen, en ga nog steeds - al is het bijna niet merkbaar - vooruit.
En... ik heb de test bij het CBR gehaald zodat ik weer auto mag rijden!
Doordat de hersenbeschadiging niet alleen maar fysieke gevolgen heeft, maar toch echt ook op andere gebieden, is dit echt heel erg moeilijk voor me. Ik voel me dan ook ontzettend onzeker. M91 is met mij meegeweest om een auto te kopen en een opmerking van hem op alle extra's die ik erop wilde "mama, je kunt ook gelijk een botsauto van de kermis kopen" illustreert wel hoe groot mijn onzekerheid is.
Het wordt een automaat waarin ik met mijn linkerbeen gas en rem moet bedienen, met ook nog allerlei hulpmiddelen zoals b.v. een takelmechanisme voor de boodschappen, rollator e.d.
Tja... dus binnenkort ga ik proberen Neerlands wegen niet onveilig te maken...
Met de lente in aantocht hoop ik voor een ieder van jullie hetzelfde.
Lieve groet,
(mama) Willy
Zoveel hartverwarmende reacties teruglezend: toch maar wel...
Tja, er is wel het een en ander gebeurd de laatste tijd. Ik volg nog steeds therapie bij Neurostart in Elst, doe trouw elke dag mijn oefeningen, en ga nog steeds - al is het bijna niet merkbaar - vooruit.
En... ik heb de test bij het CBR gehaald zodat ik weer auto mag rijden!
Doordat de hersenbeschadiging niet alleen maar fysieke gevolgen heeft, maar toch echt ook op andere gebieden, is dit echt heel erg moeilijk voor me. Ik voel me dan ook ontzettend onzeker. M91 is met mij meegeweest om een auto te kopen en een opmerking van hem op alle extra's die ik erop wilde "mama, je kunt ook gelijk een botsauto van de kermis kopen" illustreert wel hoe groot mijn onzekerheid is.
Het wordt een automaat waarin ik met mijn linkerbeen gas en rem moet bedienen, met ook nog allerlei hulpmiddelen zoals b.v. een takelmechanisme voor de boodschappen, rollator e.d.
Tja... dus binnenkort ga ik proberen Neerlands wegen niet onveilig te maken...
Met de lente in aantocht hoop ik voor een ieder van jullie hetzelfde.
Lieve groet,
(mama) Willy
NR34
Give us a number 1 score!
- 1 aug 2008
- 49.948
- 12.378
Je begint nu de blijvende beperkingen steeds meer te merken. En hier word je dagelijks mee geconfronteerd. Het lijkt me ook confronterend om dat te beseffen.
Ondanks alles, is het wel erg prettig dat je toch nog mobiel blijft. Zodat je niet helemaal van anderen afhankelijk bent.
Kom je met je nieuwe auto naar de komende MF megameet?
Laatst bewerkt:
redrider013
MF veteraan
Hoe confronterend het ook voor
Laatst bewerkt:
Op de beide reacties hierboven: confronterend is het zeker. Dat is het proces waar we (want ook voor M91 en Nadientje is dat zo) nu mee moeten dealen. Maar we zijn blij met elke stap voorwaarts. Of ik naar de megameet kom? Eerst maar eens kijken hoe het allemaal gaat lopen (daar heb je het weer: "lopen"... )
Naar het halfvolle glas kijken en niet naar het halflege... niet altijd gemakkelijk, maar dat houden we ons toch maar voor.
)Naar het halfvolle glas kijken en niet naar het halflege... niet altijd gemakkelijk, maar dat houden we ons toch maar voor.
Knutsel-Smurf
MF'er
Lees nu het draadje pas door, met vochtige ogen soms maar hoe verder naar het einde gelukkig af en toe een glimlach om je doorzettingsvermogen!
Petje af voor hoe jullie het hebben opgepakt. En probeer er inderdaad een positieve draai aan te geven. Het glas is zoals je zegt halfvol
Petje af voor hoe jullie het hebben opgepakt. En probeer er inderdaad een positieve draai aan te geven. Het glas is zoals je zegt halfvol
Eerste post hier op MF, doe het liever in het Engels...
Momma Willy and fam, so sorry for your loss... I wouldn't even want to imagine the pain and suffering you guys had to go through (and still are), but I'm happy to see y'all pushing through.. I must say, with the utmost respect; y'all are some tough MF's for dealing with this the way you did, props!!
All the best!!
Momma Willy and fam, so sorry for your loss... I wouldn't even want to imagine the pain and suffering you guys had to go through (and still are), but I'm happy to see y'all pushing through.. I must say, with the utmost respect; y'all are some tough MF's for dealing with this the way you did, props!!
All the best!!
CorvetteFreak
MF veteraan
Willy, gaaf en gefeliciteerd met je autootje!!
Ondanks alle beperkingen toch lekker mobiel weer, dat is ook erg fijn
Ondanks alle beperkingen toch lekker mobiel weer, dat is ook erg fijn
done-and-gone
MF veteraan
- 27 mei 2003
- 5.359
- 1.701
Kijk, dat zijn de betere berichten!
Ah, je hebt meteen een offerte bij arctic trucks op IJsland aangevraagd?
Mooi om zo af en toe wat te horen en de veelal positieve vooruitgang mee te mogen maken. Houd vol!!
Kcid VTX1300
MF veteraan
Op de beide reacties hierboven: confronterend is het zeker. Dat is het proces waar we (want ook voor M91 en Nadientje is dat zo) nu mee moeten dealen. Maar we zijn blij met elke stap voorwaarts. Of ik naar de megameet kom? Eerst maar eens kijken hoe het allemaal gaat lopen (daar heb je het weer: "lopen"...
Naar het halfvolle glas kijken en niet naar het halflege... niet altijd gemakkelijk, maar dat houden we ons toch maar voor.
Dat is precies de manier waarop je verder kunt komen.
Tja, ik kan ook niet meer alls, maar als je weet wat ik nog voor hele leuke dingen kan doen!
Hou je haaks!
- Onderwerp starter
- #787
Gisteren was het twee jaar geleden dat ik dit topic startte... Enigszins verdoofd door alles wat er op ons afkwam op dat moment, de rollercoaster waarin we ons bevonden. Gedurende de maanden daarna is de hectiek van die rollercoaster maar doorgegaan, voor ons gevoel zonder een moment adempauze te krijgen.
Na een maand of negen merkte ik voor het eerst dat er een keer 's avonds een moment was dat ik even niets "moest" doen voor mijn moeder. Een vreemd gevoel op dat moment, voelde bijna als een schuldgevoel, want ik zat zo in het ritme van elke dag wel iets regelen, inscannen, uitzoeken o.i.d.
Vanaf dat moment is "mama Willy", zoals ze hier zo mooi genoemd wordt, met kleine stapjes vooruit blijven gaan, steeds een stukje zelfstandiger. Natuurlijk is elke dag voor haar ook nu nog steeds een gevecht tegen haar beperkingen, maar ze houdt vol. Wat dat betreft zijn we supertrots op d'r hoor! Maar wat is het ook nog steeds moeilijk soms om die worstelingen te zien als we bij haar zijn zeg. Ik doe soms wel heel stoer of het me niet meer zoveel raakt, maar van binnen knapt er dan toch weer even iets. Gelukkig zijn er ook de momenten dat we samen kunnen lachen, humor relativeert tenslotte enorm.
Helaas hebben Red Lady en ik wel moeten constateren dat we geen lol meer konden vinden in het motorrijden. Het eerste jaar kwamen we er gewoonweg niet aan toe, maar ook het afgelopen jaar zijn de fietsen niet meer dan een keer of vijf gestart. We hebben dus de knoop op dat vlak doorgehakt, en vanmorgen zijn beide fietsen hier opgehaald... Voor mij voelt dat wel heel dubbel. Twintig jaar lang ben ik altijd in bezit geweest van een motor, en nu opeens niet meer. Bij Red is het iets minder lang, maar ook voor haar was het even slikken om "onze fietsjes" achterin die bus te zien staan. En of de duvel ermee speelt schiet ik vol terwijl ik deze tekst zit te typen.
Niet omdat ik spijt heb van deze keuze, maar het motorrijden is toch een belangrijk aandeel in mijn leven geweest altijd.
De keuze om er toch mee te stoppen was een rationele, steeds als het mooi weer was de laatste paar maanden hadden we toch totaal geen zin om op te stappen. We genieten beiden nog steeds van de geluiden van anderen, en het zien rijden van anderen, maar konden bij onszelf niet meer de behoefte vinden om te gaan rijden. Natuurlijk hadden we dat gevoel heel stoer kunnen negeren, maar dat voelt ook niet goed en dan is het toch zonde van wegenbelasting en verzekeringskosten natuurlijk. Vandaar dat we deze beslissing genomen hebben, en aankomende week komt er een leuke cabrio terug in de plaats van de motoren, zodat we op een andere manier toch kunnen genieten van een stukje gevoel van vrijheid en mooi weer.
Toch verbaasd het me wel dat alles wat er gebeurt is toch zoveel impact heeft gehad, dat het uiteindelijk hiertoe geleid heeft. Ik zal altijd even blijven omkijken als er een motor voorbij rijd, en even glimlachen als ik ergens verderop iemand het gas weer eens hoor opentrekken. En wie weet komen de kriebels over een paar jaar alsnog en gaan we weer kijken naar een leuke fiets? We weten tenslotte nooit wat de toekomst brengt...
Geniet van de zomer (als 'ie nog komt dit jaar tenminste...), en wees voorzichtig allemaal! Wij genieten wel van jullie dan! ;-)
M91
Na een maand of negen merkte ik voor het eerst dat er een keer 's avonds een moment was dat ik even niets "moest" doen voor mijn moeder. Een vreemd gevoel op dat moment, voelde bijna als een schuldgevoel, want ik zat zo in het ritme van elke dag wel iets regelen, inscannen, uitzoeken o.i.d.
Vanaf dat moment is "mama Willy", zoals ze hier zo mooi genoemd wordt, met kleine stapjes vooruit blijven gaan, steeds een stukje zelfstandiger. Natuurlijk is elke dag voor haar ook nu nog steeds een gevecht tegen haar beperkingen, maar ze houdt vol. Wat dat betreft zijn we supertrots op d'r hoor! Maar wat is het ook nog steeds moeilijk soms om die worstelingen te zien als we bij haar zijn zeg. Ik doe soms wel heel stoer of het me niet meer zoveel raakt, maar van binnen knapt er dan toch weer even iets. Gelukkig zijn er ook de momenten dat we samen kunnen lachen, humor relativeert tenslotte enorm.
Helaas hebben Red Lady en ik wel moeten constateren dat we geen lol meer konden vinden in het motorrijden. Het eerste jaar kwamen we er gewoonweg niet aan toe, maar ook het afgelopen jaar zijn de fietsen niet meer dan een keer of vijf gestart. We hebben dus de knoop op dat vlak doorgehakt, en vanmorgen zijn beide fietsen hier opgehaald... Voor mij voelt dat wel heel dubbel. Twintig jaar lang ben ik altijd in bezit geweest van een motor, en nu opeens niet meer. Bij Red is het iets minder lang, maar ook voor haar was het even slikken om "onze fietsjes" achterin die bus te zien staan. En of de duvel ermee speelt schiet ik vol terwijl ik deze tekst zit te typen.
Niet omdat ik spijt heb van deze keuze, maar het motorrijden is toch een belangrijk aandeel in mijn leven geweest altijd. De keuze om er toch mee te stoppen was een rationele, steeds als het mooi weer was de laatste paar maanden hadden we toch totaal geen zin om op te stappen. We genieten beiden nog steeds van de geluiden van anderen, en het zien rijden van anderen, maar konden bij onszelf niet meer de behoefte vinden om te gaan rijden. Natuurlijk hadden we dat gevoel heel stoer kunnen negeren, maar dat voelt ook niet goed en dan is het toch zonde van wegenbelasting en verzekeringskosten natuurlijk. Vandaar dat we deze beslissing genomen hebben, en aankomende week komt er een leuke cabrio terug in de plaats van de motoren, zodat we op een andere manier toch kunnen genieten van een stukje gevoel van vrijheid en mooi weer.
Toch verbaasd het me wel dat alles wat er gebeurt is toch zoveel impact heeft gehad, dat het uiteindelijk hiertoe geleid heeft. Ik zal altijd even blijven omkijken als er een motor voorbij rijd, en even glimlachen als ik ergens verderop iemand het gas weer eens hoor opentrekken. En wie weet komen de kriebels over een paar jaar alsnog en gaan we weer kijken naar een leuke fiets? We weten tenslotte nooit wat de toekomst brengt...
Geniet van de zomer (als 'ie nog komt dit jaar tenminste...), en wees voorzichtig allemaal! Wij genieten wel van jullie dan! ;-)
M91
Luus
MF veteraan
Ik begrijp jullie beslissing helemaal 
geniet van jullie auto en van het leven
geniet van jullie auto en van het leven
NR34
Give us a number 1 score!
- 1 aug 2008
- 49.948
- 12.378
Rationeel een heel verstandige keuze, kijkend naar alles wat jullie mee gemaakt hebben. Maar gevoelsmatig lijkt het me een soort van amputatie om jullie bikes dat busje in te zien verdwijnen.
Knappe beslissing hoor! En alle geluk toegewenst met jullie nieuwe hobby. Laat je nog even weten wat het geworden is?
Ik zou voor deze gaan:
Knappe beslissing hoor! En alle geluk toegewenst met jullie nieuwe hobby. Laat je nog even weten wat het geworden is?
Ik zou voor deze gaan:
Hoewel ik het hele verhaal van voor tot achter van begin af aan heb meegelezen, post ik hier nu pas voor het eerst.
Allereerst hulde aan jou en hen direct om je heen, over hoe jullie je moeder ter zijde hebben gestaan. Niet alleen in haar (en natuurlijk jullie) verlies, maar ook om haar weer vooruit te kunnen laten kijken, hoe moeilijk dat vaak ook is.
De keuze die jullie genomen hebben om de motoren weg te doen, is een keuze die geen enkele motorrijder hoopt te hoeven maken. Toch denk ik, en ik denk velen met mij, dat de rationele keuze in dit geval een goede keuze is geweest, kosten/baten even buiten beschouwing gelaten. Daarnaast denk ik dat het ongeval (al dan niet bewust) in je achterhoofd blijft zitten, wat zeer demotiverend kan werken.
Je geeft zelf aan dat je maar een aantal keren je motor hebt gepakt om wat te gaan rijden. Je plezier aan het rijden (voor zover jij daar nog over beschikt) en de bekwaamheid zullen daar onder te lijden hebben, hoeveel ervaring je ook hebt. Uiteindelijk zal je dan ook niet meer relaxt, maar meer verkrampt, op je motor zitten, waardoor het plezier nog meer afneemt. Nogmaals, ik vind het een moedige en verstandige keuze.
Sterkte gewenst aan je moeder. Vergeet niet een bloemetje te brengen, morgen.
@blbrd: goed te horen (lezen) dat het wat beter met je gaat. Hopelijk ga je plezier beleven aan je auto.
Allereerst hulde aan jou en hen direct om je heen, over hoe jullie je moeder ter zijde hebben gestaan. Niet alleen in haar (en natuurlijk jullie) verlies, maar ook om haar weer vooruit te kunnen laten kijken, hoe moeilijk dat vaak ook is.
De keuze die jullie genomen hebben om de motoren weg te doen, is een keuze die geen enkele motorrijder hoopt te hoeven maken. Toch denk ik, en ik denk velen met mij, dat de rationele keuze in dit geval een goede keuze is geweest, kosten/baten even buiten beschouwing gelaten. Daarnaast denk ik dat het ongeval (al dan niet bewust) in je achterhoofd blijft zitten, wat zeer demotiverend kan werken.
Je geeft zelf aan dat je maar een aantal keren je motor hebt gepakt om wat te gaan rijden. Je plezier aan het rijden (voor zover jij daar nog over beschikt) en de bekwaamheid zullen daar onder te lijden hebben, hoeveel ervaring je ook hebt. Uiteindelijk zal je dan ook niet meer relaxt, maar meer verkrampt, op je motor zitten, waardoor het plezier nog meer afneemt. Nogmaals, ik vind het een moedige en verstandige keuze.
Sterkte gewenst aan je moeder. Vergeet niet een bloemetje te brengen, morgen.
@blbrd: goed te horen (lezen) dat het wat beter met je gaat. Hopelijk ga je plezier beleven aan je auto.
Laatst bewerkt:
Lady_Di
MF veteraan
Respect voor je keuze; je hebt hem weloverwogen gemaakt. Ik wens jullie heel veel sterkte.
En inderdaad; het rijbewijs heb je en houd je; geef jezelf de ruimte dat je altijd toch weer kan beginnen als je weer de drang voelt; ook als dat over 20 jaar is. (je zou de eerste niet zijn...)
@blbrd
Gefeliciteerd met het weer mogen rijden; dat geeft in ieder geval weer een stuk mobiliteit en zelfstandigheid terug.
Met heel veel respect heb ik je posts tot nu toe gelezen. Je bent echt een doorzetter hoor! We kunnen natuurlijk zeggen, het is al 2 jaar geleden maar dat klopt niet. Het is nog maar 2 jaar geleden.
Ik hoop ook dat jullie blijven posten want jullie horen gewoon bij MF en we horen graag hoe het met jullie gaat!
motormaatje
MF veteraan
- 20 apr 2007
- 1.346
- 3
Heel begrijpelijk. Jullie zijn niet de eerste en (helaas) niet de laatste die de motor laat staan na een dergelijke ervaring. Zeker als je puur voor de hobby rijdt, moet je ook echt plezier in hebben. Als dat er niet is, is jullie keuze gewoon verstandig. Een cabrio is ook iets aparts en heeft een eigen beleving. Ik hoop dat jullie dat erin kunnen vinden. Heel veel fijne en veilige km toegewenst.
Racekip #1
MF veteraan
- 9 mrt 2003
- 49.908
- 525
Heftig.
Condoleerd en sterkte.
Condoleerd en sterkte.
- Onderwerp starter
- #795
@Luus: Van het leven genieten staat bovenaan onze prioriteitenlijst hoor. Lukt natuurlijk niet elke dag, maar waar mogelijk genieten we volop en zéér bewust!
@NR34: Was zeker een leuke geweest, maar aangezien Red de auto ook voor woon/werkverkeer gaat gebruiken en we 'm hier in het centrum moeten parkeren is de keus gevallen op een 307cc. Niet zo blits als de Honda op jouw foto, of de MR2 waarin we nog wel even hebben proefgereden, maar zal vast ook fun brengen voor ons.
@K1100LTse: Mission accomplished -> Bloemetje gebracht!
@Alias: Van mij mag je in de kerk vloeken wat je wilt hoor, en wat dat betreft denk ik dat je het ook helemaal goed uitgedrukt hebt.
@NR34: Was zeker een leuke geweest, maar aangezien Red de auto ook voor woon/werkverkeer gaat gebruiken en we 'm hier in het centrum moeten parkeren is de keus gevallen op een 307cc. Niet zo blits als de Honda op jouw foto, of de MR2 waarin we nog wel even hebben proefgereden, maar zal vast ook fun brengen voor ons.
@K1100LTse: Mission accomplished -> Bloemetje gebracht!
@Alias: Van mij mag je in de kerk vloeken wat je wilt hoor, en wat dat betreft denk ik dat je het ook helemaal goed uitgedrukt hebt.
Heb dit topic meerdere malen voorbij zien komen in de lijst, en nooit gedacht dat dit een bijzonder topic zou zijn. Tot vanavond, en heb er (als ik het zo mag noemen) van genoten om het helemaal te mogen lezen. Ik ben een extreem rationeel persoon, maar ik heb toch meerdere malen met vochtige ogen zitten lezen. Ik ben blij voor jullie dat jullie zo veel steun uit dit forum hebben gekregen, en ook bedankt dat jullie een deel van jullie leven hebben willen delen.
Het respect dat ik voor jullie heb is niet in woorden uit te drukken, ik wens heel de familie al het geluk toe in de toekomst.
en heel veel plezier in jullie cabrio
Het respect dat ik voor jullie heb is niet in woorden uit te drukken, ik wens heel de familie al het geluk toe in de toekomst.
en heel veel plezier in jullie cabrio
Laatst bewerkt:
