Ik ben vroeg wakker en heb weinig geslapen. De enfield heb ik gisteravond opgepakt en heb er aan gedacht dit keer wel een tandenborstel mee te pakken. Ik heb vannacht weinig geslapen maar ben toch wakker. Ik besluit vroeg te vertrekken en heb het voornemen vroeg een camping/pitplek te vinden om mijn nodige rust in te kunnen halen. Ik besluit een net wat andere route te nemen dat de 'gebruikelijke' omdat ik deze zo saai vind.. Het idee; Eerst naar Slovenië, waar ik vorig jaar ben geweest maar nog niet alles gezien.. Ik heb ook even geen zin in een super verre alleen-maar-rijden vakantie.. en mis verdere inspiratie. Omdat het een klein landje is speel ik met de gedachte erna via Hongarije (motorcamping in Budapest, gewoon omdat het zo'n leuk plekje is) naar Slowakije te stoken om vanuit daar via de Tatra's (toch bergen opzoeken)weer terug te gaan.
Maar goed, vanwege een recente operatie aan een klein lichaamsdeel met een grote gevoeligheid heb ik naast de gebruikelijke bagage een pak gaasjes meegenomen. Apotheken heb je echter overal dus met 15 stux kan ik wel even mee door.
Ik start het barrel, ga over de bepakte enfield zitten en duw 'm van de bok (auwe).
Het is vreemd, iedere keer als ik met de motor op vakantie ga ben ik in het begin zenuwachtig.. iedere keer weer..
Waarom? Misschien uit onzekerheid of de motor 't wel volhoud? Of het wel leuk gaat worden? Of het wel lukt de shit thuis te laten waar je van wil ontsnappen? Hoe reëel en futiel is die vluchtpoging eigenlijk?
Geen idee.. Ik kan het ook niet echt benoemen.
Goed, het geroffel van de 13 pk eencylinder diesel heeft een wat kalmerende uitwerking en ik ben blij te merken dat nadat ik het inspuitmoment heb aangepast aan de opgegeven fabriekswaarden de motor met dit tegenwindje en bagage zich kan redden. Het is zonnig, nog lekker fris van de ochtend en als ik op de eerste Duitse parkeerplaats stop is m'n flesje ijsthee nog lekker koud.
Er lijkt een vakantiestemming op de parkeerplaats te heersen en bont-geklede jongedames van het vrouwelijke geslacht- ik vermoed een vrijgezellenfeestje- proberen me snoep te verkopen.. Ik wijs naar m'n buik en zeg dat ik dat beter niet kan doen..
Even kont wat pauze geven, wat drinken, vlugge gaasjescheck en we gaan weer door. Gaandeweg zie je bij tankstations en parkeerplaatsen meer vakantieverkeer. Veel met gele nummerplaten. In de middag moet koffie van 2,50 en een broodje kaas van 4,50 me verder helpen. Ik merk dat ik moe ben. Het file-filteren is vooral een bezigheid waar je flink je kop bij moet houden en besluit na een stop in de late namiddag dat het hoog tijd is een camping op de navigatie uit te zoeken.. als het even kan wat langs de route. Aan de ene kant wilde ik snel een plaats maar aan de andere kant wil ik de eerste dag 'opschieten'. Goed, een stevige file gooit wat dat betreft roet in het eten. Bij een tankstation zoek ik een camping bij Wiesbach uit.. aan't water, en ik moet gewoon een plaatsje hebben voor de nacht..
Ik rijd weg, en een paar honderd meter voorbij de invoegstrook valt plots alle vermogen weg. Tegelijk zie ik de gaskabel van de hendel vallen.
Fuck.. Foute boel. Achterom kijken, motor op de vluchtstrook, in de vrij mikken en in de berm op de zijstandaard zetten. Ik ben hier wel even mee bezig en het is ongeveer 30 graden dus eerst helm af en jas uit.
Fuck.. het is intussen zo laat dat ik al lang de tent opgezet wilde hebben, ik ben moe en nu dit...
Vlugge inspectie laat zien dat de binnenkabel vlak voor het gesoldeerde schroeftonnetje is afgebroken. Dat gebeurd kennelijk eens in de 80.000km, en juist nu. Ik heb geen reserve-schroeftonnetje bij me en de binnenkabel word door de veer van de gouverneur zo teruggetrokken dat je letterlijk een had te weinig hebt om.. nou ja. Eerst rustig nadenken wat ik nu kan doen. (Valt niet mee naast de herrie van de snelweg).
Ik ben gewend dingen langs de weg te kunnen fixen (heb vele jaren dnepr met span gereden) maar zie nu echt niet even hoe ik dit kan oplappen dus besluit de pechservice te bellen die geliëerd is aan mijn motorverzekering.. en daar begon de werkelijke ellende..
Ik krijg iemand aan de lijn van S.O.S. International (de pechservicetoko in questie), ik verschuil achter de motor om de herrie van de snelweg wat te ontwijken, ik moet het kenteken doorgeven.. Word doorverbonden, duurt even.. moet nog een keer kenteken doorgeven..Waar ik verzekerd ben..Ze kennen mijn verzekering niet..Hoe ik aan het telefoon nummer kom.. staat op de groene kaart van mijn verzekering.. Wat is er precies aan de hand? Ik leg uit dat met een extra handje en evt met soldeerspul ik zo weer op de weg ben. Nog een keer hoe ik aan het nummer kom.. Ze gaan een polischeck doen, duurt ongeveer 20 minuten, kan ik niet gewoon de ANWB bellen word me gevraagd...
Goed, ze bellen dus terug..Ik snap niet waarom ze zo moeilijk doen..
Maar goed.
Intussen kom ik op het idee om mijn campingbrander aan te steken en het soldeer uit het schroeftonnetje te smelten zodat deze weer gangbaar is, Het probleem blijft dat ik een hand (of griptangetje)te weinig kom om het tonnetje op de juiste plek te houden zodat ik 'm in de hendel kan monteren.
S.O.S international belt terug.. Instructie die is doorgegeven is dat ik de ANWB moet bellen? En hoe kom ik aan het nummer? Dat moest ik maar vragen aan iemand die toevallig ook op de vluchtstrook stond?
Het gaat toch om een Honda type dit en dat?
-NEE!
Wat is het kenteken dan?
-Hetzelfde als net, het kenteken is intussen niet verandert!
Noem weer-hard en duidelijk- het kenteken op.
Word 2 keer verkeerd herhaalt (lijkt alsof hij het er om deed) en guess what?
Er moest weer een polischeck gedaan worden.. Of er word iemand langsgestuurd als ik de kosten op me neem;
Maar ik ben gedekt? 'Dat moeten we nog uitzoeken meneer.'
-De dekking zit bij mijn verzekering in!
'Hoe komt u eigenlijk aan ons nummer meneer?nogmaals)
'We bellen u terug.'
Later; Ja meneer u kunt de ANWB bellen of wij sturen iemand langs als u toezegt de kosten te betalen.
-Stuur maar langs-
Het kan wel een uur of 1,5 duren vanwege de drukte- kijkt naar watervoorraad-
-Is best!
Door de herrie, de bizarre vermoeiende conversatie en vechten tegen zoveel weerwil had ik niet in de gaten dat er iemand voor mij was gestopt.(niet eens een motorrijder) Een vriendelijke Duitser die vraagt of hij kan helpen.. Ja dat kan hij zeker! Met wat geprut hebben we het tonnetje op z'n plek maar er komt best veel kracht op. Ik twijfel er aan of het zonder te solderen zal houden. Maar met een paar minuten en het stationair toerental opnieuw afregelen omdat we de buitenkabel en binnenkabel wat in hebben moeten korten is de motor weer operabel. De beste man zie dat ik wankel ben en geeft me een chocoladereep en flesje water, zo kan ik niet de weg op vindt hij.
Het is inmiddels half 7..ik blijf me verbazen over S.O.S. international maar zet koers naar de uitgezochte camping, het is gelukkig maar 7 km. Verder.
Maar goed, vanwege een recente operatie aan een klein lichaamsdeel met een grote gevoeligheid heb ik naast de gebruikelijke bagage een pak gaasjes meegenomen. Apotheken heb je echter overal dus met 15 stux kan ik wel even mee door.
Ik start het barrel, ga over de bepakte enfield zitten en duw 'm van de bok (auwe).
Het is vreemd, iedere keer als ik met de motor op vakantie ga ben ik in het begin zenuwachtig.. iedere keer weer..
Waarom? Misschien uit onzekerheid of de motor 't wel volhoud? Of het wel leuk gaat worden? Of het wel lukt de shit thuis te laten waar je van wil ontsnappen? Hoe reëel en futiel is die vluchtpoging eigenlijk?
Geen idee.. Ik kan het ook niet echt benoemen.
Goed, het geroffel van de 13 pk eencylinder diesel heeft een wat kalmerende uitwerking en ik ben blij te merken dat nadat ik het inspuitmoment heb aangepast aan de opgegeven fabriekswaarden de motor met dit tegenwindje en bagage zich kan redden. Het is zonnig, nog lekker fris van de ochtend en als ik op de eerste Duitse parkeerplaats stop is m'n flesje ijsthee nog lekker koud.
Er lijkt een vakantiestemming op de parkeerplaats te heersen en bont-geklede jongedames van het vrouwelijke geslacht- ik vermoed een vrijgezellenfeestje- proberen me snoep te verkopen.. Ik wijs naar m'n buik en zeg dat ik dat beter niet kan doen..
Even kont wat pauze geven, wat drinken, vlugge gaasjescheck en we gaan weer door. Gaandeweg zie je bij tankstations en parkeerplaatsen meer vakantieverkeer. Veel met gele nummerplaten. In de middag moet koffie van 2,50 en een broodje kaas van 4,50 me verder helpen. Ik merk dat ik moe ben. Het file-filteren is vooral een bezigheid waar je flink je kop bij moet houden en besluit na een stop in de late namiddag dat het hoog tijd is een camping op de navigatie uit te zoeken.. als het even kan wat langs de route. Aan de ene kant wilde ik snel een plaats maar aan de andere kant wil ik de eerste dag 'opschieten'. Goed, een stevige file gooit wat dat betreft roet in het eten. Bij een tankstation zoek ik een camping bij Wiesbach uit.. aan't water, en ik moet gewoon een plaatsje hebben voor de nacht..
Ik rijd weg, en een paar honderd meter voorbij de invoegstrook valt plots alle vermogen weg. Tegelijk zie ik de gaskabel van de hendel vallen.
Fuck.. Foute boel. Achterom kijken, motor op de vluchtstrook, in de vrij mikken en in de berm op de zijstandaard zetten. Ik ben hier wel even mee bezig en het is ongeveer 30 graden dus eerst helm af en jas uit.
Fuck.. het is intussen zo laat dat ik al lang de tent opgezet wilde hebben, ik ben moe en nu dit...
Vlugge inspectie laat zien dat de binnenkabel vlak voor het gesoldeerde schroeftonnetje is afgebroken. Dat gebeurd kennelijk eens in de 80.000km, en juist nu. Ik heb geen reserve-schroeftonnetje bij me en de binnenkabel word door de veer van de gouverneur zo teruggetrokken dat je letterlijk een had te weinig hebt om.. nou ja. Eerst rustig nadenken wat ik nu kan doen. (Valt niet mee naast de herrie van de snelweg).
Ik ben gewend dingen langs de weg te kunnen fixen (heb vele jaren dnepr met span gereden) maar zie nu echt niet even hoe ik dit kan oplappen dus besluit de pechservice te bellen die geliëerd is aan mijn motorverzekering.. en daar begon de werkelijke ellende..
Ik krijg iemand aan de lijn van S.O.S. International (de pechservicetoko in questie), ik verschuil achter de motor om de herrie van de snelweg wat te ontwijken, ik moet het kenteken doorgeven.. Word doorverbonden, duurt even.. moet nog een keer kenteken doorgeven..Waar ik verzekerd ben..Ze kennen mijn verzekering niet..Hoe ik aan het telefoon nummer kom.. staat op de groene kaart van mijn verzekering.. Wat is er precies aan de hand? Ik leg uit dat met een extra handje en evt met soldeerspul ik zo weer op de weg ben. Nog een keer hoe ik aan het nummer kom.. Ze gaan een polischeck doen, duurt ongeveer 20 minuten, kan ik niet gewoon de ANWB bellen word me gevraagd...
Goed, ze bellen dus terug..Ik snap niet waarom ze zo moeilijk doen..
Maar goed.
Intussen kom ik op het idee om mijn campingbrander aan te steken en het soldeer uit het schroeftonnetje te smelten zodat deze weer gangbaar is, Het probleem blijft dat ik een hand (of griptangetje)te weinig kom om het tonnetje op de juiste plek te houden zodat ik 'm in de hendel kan monteren.
S.O.S international belt terug.. Instructie die is doorgegeven is dat ik de ANWB moet bellen? En hoe kom ik aan het nummer? Dat moest ik maar vragen aan iemand die toevallig ook op de vluchtstrook stond?
Het gaat toch om een Honda type dit en dat?
-NEE!
Wat is het kenteken dan?
-Hetzelfde als net, het kenteken is intussen niet verandert!
Noem weer-hard en duidelijk- het kenteken op.
Word 2 keer verkeerd herhaalt (lijkt alsof hij het er om deed) en guess what?
Er moest weer een polischeck gedaan worden.. Of er word iemand langsgestuurd als ik de kosten op me neem;
Maar ik ben gedekt? 'Dat moeten we nog uitzoeken meneer.'
-De dekking zit bij mijn verzekering in!
'Hoe komt u eigenlijk aan ons nummer meneer?nogmaals)
'We bellen u terug.'
Later; Ja meneer u kunt de ANWB bellen of wij sturen iemand langs als u toezegt de kosten te betalen.
-Stuur maar langs-
Het kan wel een uur of 1,5 duren vanwege de drukte- kijkt naar watervoorraad-
-Is best!
Door de herrie, de bizarre vermoeiende conversatie en vechten tegen zoveel weerwil had ik niet in de gaten dat er iemand voor mij was gestopt.(niet eens een motorrijder) Een vriendelijke Duitser die vraagt of hij kan helpen.. Ja dat kan hij zeker! Met wat geprut hebben we het tonnetje op z'n plek maar er komt best veel kracht op. Ik twijfel er aan of het zonder te solderen zal houden. Maar met een paar minuten en het stationair toerental opnieuw afregelen omdat we de buitenkabel en binnenkabel wat in hebben moeten korten is de motor weer operabel. De beste man zie dat ik wankel ben en geeft me een chocoladereep en flesje water, zo kan ik niet de weg op vindt hij.
Het is inmiddels half 7..ik blijf me verbazen over S.O.S. international maar zet koers naar de uitgezochte camping, het is gelukkig maar 7 km. Verder.