Zo, weer een verslagje van mij na een poos dubben. (mod's best druk met de lay-out die steeds verandert en terugsp[ring naar meerdere returns?)
Afgelopen zomer ging het helemaal niet goed.. Ik ging weg maar was binnen een week of zo weer terug. Ik kon geen vakantiestemming vinden, dingen gingen mis en had er helemaal geen zin meer in. (Vandaar vorig jaar ook geen verslag van mij).
Dit geeft voor nu ook wel een soort druk; De motorvakanties zijn wel 'een ding' voor me waar ik ieder jaar weer kracht van opdeed.
Gaat het dit jaar nu wel lukken? Wat als het weer misgaat? Hoe komt dat (wat gebeurde er vorig jaar eigenlijk?) en hoe kan ik het voorkomen?
Veel over nagedacht, kom er niet uit maar ga het toch weer proberen. Met de enfield diesel. (wat ook weer onzekerheid geeft; dit ding met dit – chinese- blok heeft al best veel gedraaid en met bagage krijgt het ding best op z'n flikker.. Zal hij het volhouden of (op een rotplek) in de soep draaien?
Goed, ik ben dus al aan het stresskippen voordat ik op weg ben.. Ik weet niet of dat de juiste instelling is.
(Mijn huidige PC heeft geen poort voor een mini-SD kaartje dus neem een afgedankte smartfoon mee voor foto's, omdat ding ding steeds moet opstarten zijn er minder plaatjes dan ik wil.. ik moet hier t.z.t. wat op verzinnen, een recentere PC of zo)
Goed, we pakken de motor op en trekken zuidwaarts. Het plan is Ardennen-Vogezen-omgeving Franse alpen.
Het is een tijd terug dat ik deze kant op ben geweest. Ik heb prima reisweer. 1 klein buitje is niet erg. Ik ga niet via Eindhoven-Hasselt maar houd een meer Oostelijke route aan.
Nog in Nederland doet de voeding van de navigatie het niet meer. Inspectie bij de bedrading laat zien dat de – zeer dunne- voedingskabel van de voeding zelf bij de soldeer met de andere draad is afgebroken. Met een kabelschoentje zet ik dit provisorisch vast en we kunnen weer verder.
Via Venlo-Maastricht kom ik tussen Spa en Verviers op een camping in Theux. Ik ben blij dat ik zo ver ben gekomen en vind, ook qua kontpijn, wel genoeg is het namiddag is.
Met campings kun je het treffen, het kan ook anders, maar goed ik ben morgen weer verder dus hoe erg kan het zijn?
Het is een camping voor de lokalo's met veel oude stacaravans en erfjes 'versierd' met tuinkabouters en dat soort prut.
Ik krijg een plekje toegewezen en zet 't spul op. Ik merk dat ik mijn uitpak- (en inpak) routine nog moet opbouwen, maar met een kwartiertje heb ik alles in orde. Een douchemunt is 1,50. het sanitair is best vies en slecht.
Bij het barretje hebben ze Rochefort nr 8 en 10 voor zeer schappelijke prijzen en bestel een nr 8.
Ervoor had ik een Jupiler maar dat vind ik echt niet lekker.. aan de tafel zitten ook mensen met echt erg slechte tatouages, zoals je ook op internet wel op compilaties ziet. Best bijzonder om zo iets eens in het echt te zien..
Ik word qua ergernis meteen in het diepe gemikt als er een gezinnetje is met een kind wat alles bij elkaar gilt. Ik snap dat echt niet; 'Ja we hebben een gillend kutkind, laten we er mee naar een camping gaan zodat iedereen er last van heeft'. Ik blijf me verbazen over het asogehalte van dit volk. In de nacht moet ik me er echt aan herinneren dat het ook leuk/rustig kan zijn als het in me opkomt al op te geven en huiswaarts te gaan.
Na een wat pruttige nachtrust heb ik na een vlug ontbijt ook best haast alles op te pakken. Vanwege gegil heb ik al oordoppen in. Moe en overprikkelt zit ik op de motor. Het plan is naar Bouillon.
Ik stel de navigatie in op 'kortste' om binnenweggetjes te pakken.
De route is leuk maar onderweg 'route barrée'. De omweg is goed aangegeven maar geeft wel 120km. Extra..
Geen ramp, geen haast, is vakantie weet je nog?
De route is verder mooi. Opvallend zijn de kogelgaten/impactsporen op kerken en andere gebouwen uit W.O. 2.
Het is bewolkt als ik in Bouillon aankom. Het stadje is erg druk, veel mensen dragen een mondkapje op straat en alles doet heel toeristisch aan. De campings die Google vond voor deze plaats zijn veel verder weg? Ik herinner me de tip van een MF-er die het had over Halliru. Met wat zoeken vind ik deze camping en de omgeving is inderdaad mooi en krijg een rustig plekje aan het water.. top!
Na alles opzetten loop ik het stadje in.. allemaal restaurants en souvenirshit..en druk!
Afstand houden doen mensen niet aan, restaurantjes zitten vol en mensen vertrouwen volledig op het mondkapje. Tijdens het eten vergeten ze het hele idee.. Men heeft hier heel andere opvatting of interpretatie van het besmettingsgevaar.
Een supermarkt kan ik niet vinden en leer bij de receptie dat ik daarvoor op de motor moet naar een plaatsje verderop.. damn.. Ik vind een supermarkt op loopafstand wel erg fijn/bijna een voorwaarde zodat je niet weer op dat herrieding hoeft maar je hebt dit niet altijd voor het zeggen(en als dit een eis voor jezelf word kun je erg lang bezig zijn met een plekje zoeken.. Misschien een ding voor mij, dat ik het 'te perfect' wil.
Misschien.. heel misschien moet ik het eens proberen anders te doen.. geen tijd/km-quotum.. maar eerder een plekje zoeken, meer tijd hebben voor op je gemak een supermarkt zoeken, stukje lopen en bij de tent chillen..
Goed, eten is vlug gehaald maar oeps? Moet best nodig tanken!
Spannend is het als de dichtstbijzijnde tankstation op de navigatie (al jaren) gesloten is en de tweede gewoon niet bestaat. Uiteindelijk vind ik er 1 die open is.. om de hoek bij dezelfde supermarkt waar ik net vandaan kom .(Omdat deze motor zo zuinig is kijk je niet veel hoeveel brandstof je hebt, en daar ging het dus bijna mis.. Met bepakking pakt de diesel toch iets meer. In de bergen zal ik hier ook rekening mee moeten houden.) In de supermarkt scoor ik, naast een pen die ik vergeten was, BIC- scheermesjes. Ik vind deze erg goed maar kan ze in mijn woonplaats niet vinden.
Omdat afgelopen nacht qua rust prut was, de camping vrij rustig is besluit ik dat ik van mezelf 2 nachten blijf..
De vakantie begint. Ergens zit er een drang dat ik dit niet 'mag' niet nu al. De gedachte dat ik vooral km's moet maken omdat.. eh, ik z.s.m. naar de Alpen wil? Nee dat is het niet.. een soort rare vakantie-dwangmatigheid? Ja misschien is dat het..
In de supermarkt- en ieder ander gebouw- is een mondkapje verplicht en ik moet er erg aan wennen. Ik vind het best een benauwend rotding. Dit zal in de loop van de vakantie wat wennen maar een hobby zal het niet van me worden.
De rivier is helder en er zit erg veel vis in. Ik zie geen forel, maar wel kopvoorn en baars zwemmen. Koud is het water niet, dus niet geschikt om drinken in te koelen. Ik maak kennis met een Duits stel met een dochter van ca. 7-8 jaar achter me. Het zijn sympathieke mensen en hoewel mijn babbel in het Duits het prima doet (mijn Frans is nog wat roestig, ook dit zal in de loop van de week beter worden) vinden ze het leuk hun Engels met me te oefenen. Ze zijn ook in Nederland geweest en vinden de douwe egberts koffie erg lekker.
Voor de tent drink ik Leffe Rouge, (hebben ze niet in NL?) gekoeld uit de supermarkt en kook mijn eten (Magnetrongroenten uit de vriezer met een pot stoofvlees er doorheen gemikt. ) met uitzicht op de rivier. De rivier ligt aan een gemengd bos. Vissen moet je een vergunning voor hebben en helaas is open vuur verboden. (dat is wat ik zo fijn vind aan campings in CZ/Slo.. je mag gewoon hout sprokkelen/slopen en overal een fikkie stoken, ze doen er niet zo moeilijk) Ik heb 't best voor elkaar maar merk dat ik zenuwachtig blijf als er nieuwe mensen komen 'als ze maar geen gillend kind bij zich hebben' na afgeloepn nacht.
Blij ben ik als er fietsers naast me komen; geen koters en mensen die hun rust ook nodig hebben.
Het is hier rustig en ik omarm het!
Gisteren is mijn motorbroek nat geworden. Ik hang 'm te drogen en herinner me een vakantie waarin dat drogen niet goed ging en hoe enorm mijn broek ging stinken.
Een extra nachtje blijven is een goed plan. Er is geen druk dat ik in de ochtend moet oppakken dus als ik niet kan slapen kan ik dat in de ochtend gewoon inhalen en/of de rest van de dag kalm aan doen.
De ochtend van vertrek vertellen mijn Duitse buren iets over een covid-verklaring die je moet invullen als je België inrijdt en je bij controle, als je dat papier niet bij je hebt 250 euro boete kan krijgen. Ik vind het een erg vreemd verhaal en heb er voor vertrek nergens wat over gelezen.. zou het alleen voor Duitsers gelden?
Ik ben vroeg wakker en wil er gebruik van maken. Ik erger me wat als ik vervolgens een half uur moet wachten totdat de schoonmaakster klaar is met de sanitairruimtes. Ik vindt het geen logisch tijdstip om het bezet te houden.
Ik vertrek terwijl de nevel nog over de rivier hangt, kom onderweg langs ene prachtig oud 19de eeuws spoorweggebouw tegen en vind het jammer dat ik geen camera paraat heb voor onderweg. Ook kom ik langs een luchtvaartmuseum (de pioniers uit die tijd waren echt helden) een motormuseum en meer, maar zie het niet zitten om onderweg dit soort dingen te doen.. ook.. omdat ik en doel heb.
Als zo iets nabij een camping is waar je bent is het leuk maar onderweg, ook vanwege de bepakking, is minder ideaal.
Het plan is via Verdun - Becanson richting Jura te rijden langs de Maas. Luxemburg schijnt nu code rood te zijn dus slaan we maar over. De route is mooi, het weer is mooi, de gravillons zijn minder. Het is aangegeven, doch men heeft hier ook erg grof asfalt waardoor je slecht ziet of het los ligt of niet.
Pijnlijk is mijn herinnering van een paar jaar terug toen ik een rib brak omdat ik in Roemenië over een zandspoortje onderuit was gegaan. Met dit in het hoofd vind ik de gravel en andere prut in bochten serieus niet leuk en doe erg voorzichtig aan.
Goed, plan is natuurdingen doen en zien.. De bergen trekken toch weer.
Wat is dat toch met mannen en stimuli? Hebben we drank, vrouwen en natuur nodig om ons af te leiden van het echte leven? Slechts 1 van de drie is niet destructief.
Hoewel.. je hebt orkanen, overstromingen, eh.. ik heb niets gezegd..
Motorrijden is wat dat betreft ook afleiding.. je bent 'bezig' en je hoeft niets anders te doen.
Ik rijd binnendoor.. het gaat rustiek (vervallen) dorpje in- en uit met veel verkeersdrempels dus schiet geen kloot op maar hey.. dat zou ik niet meer belangrijk vinden.
Zo 'dwing' ik mezelf ook op tijd een plekje te zoeken en 'het anders te doen' ook al heb ik mijn verwachtte afstand nog niet gehaald.
Soms ga je een camping voorbij met 'het is nog zo vroeg' om vervolgens een hele tijd niets te vinden en te stranden op een niet zo ideale plek.
Zo kom ik tenen 14: 00 uur in een nederzetting met een camping municipal naast een sportcomplex (komt vaker voor) de receptie komt in de namiddag en intussen mag je een plekje zoeken.
Het is rustig, zowel de camping als de plek en het sanitairgebouw is loeinieuw. Een overnachting kost 7 euro.
Lopend ga ik de stad in op zoek naar een super, ik volg aanwijzingen verkeerd op of kreeg verkeerde aanwijzingen, het duurt even voordat ik de super gevonden heb. De visafdeling is zoals wel vaker in Frankrijk geweldig en vind het jammer dat ik er geen wegwerpbarbecue kan vinden (die heb ik trouwens tijdens de hele vakantie niet gezien).
Dat ik wat aan het dolen ben is niet erg want ik ben erg op tijd en ja het is warm maar de beweging doet me goed. Er lopen hier ook van die kleine hagedisjes rond. Ik probeer er een foto van te maken maar ze zijn erg snel en tamelijk schuw. .
Teruggekomen schrijf ik me in en het valt me op dat de jonge receptioniste- best een mooie meid- ERG harige armen heeft.
Het waait, erg goed om een klein handwasje te doen en te drogen hangen, minder om eten te koken. Ik zet mijn gasdinges in de luwte van de tent en dan worden de grote garnalen wel gaar.
Er is een soort kookplaat op de camping die je -gratis schijnt - via een app kan bedienen. Dit is de eerste keer dat ik zo iets zie en vind het een leuk verschijnsel.
Dan komt er een 'buurvrouw' aanlopen en die vraagt verlegen in gebroken Engels of ik een blikopener heb. Ik geef haar mijn exemplaar (platte uitvoering, plaatje?).
Even later komt ze terug en zegt beschaamd dat ze niet weet hoe ze het moet gebruiken.
Ik 'Then give it to your husband.'
Zij; He also does not know how to use it.
Ik; You do not need a different canopener, you need a different husband! (en ik krijg een verontwaardigde blik van een bierbuikige Fransman mijn kant op!
Maar goed, ik laat zien hoe het ding werkt (aan haar) en alles komt goed.
Het blijft rustig op de camping en heb een goede nachtrust.
Ongeduldig/plandinges als ik ben, doch trots op mezelf dat ik gisteren zo vroeg een plekje heb gezocht (beviel me prima, en neem me voor dit vaker te doen) pak ik op nadat ik langs de wegens vakantie gesloten boulangerie naar de super loop om een ontbijtje en hap voor onderweg te halen.
Intussen verneem ik dat de Fransen -intussen- duidelijk meer Engels spreken dan hun Franstalige Belgische buren, doch mijn vakantie-Frans word met de dag wat beter en kan me in het wild al weer aardig redden. Onderweg kom ik ook veel klassieke auto's tegen. Niet alleen Franse, maar ook Engelse en Italiaanse exemplaren.
Ik zet eerst koers als 'tussendoel' St .Die de Vosges en als ik daar ben kijk ik afhankelijk van de tijd wat ik ga doen. Het is echter nog maar 12 uur als ik in het centrum van St. Die ben en besluit verder te rijden. Bij een parkeerplaats langs de weg stapt een kind uit een auto en springt achterwaarts 'speels' richting weg. Ik geef een kort claxonsignaal ten teken dat ik 't niet vertrouw en zie nog net dat pa het kind een standje geeft.
Ik wil de natuur in, en eens kijken waarom al die motorrijders de Vogezen zo geweldig vinden en koers via 'groene' route naar Munster. Dat is een plaatsje van enig kaliber en daar zullen ze wellicht een camping hebben?
Onderweg kom ik langs een plek waar net een ongeluk met een motor is gebeurd en het ziet er aan de brokstukken niet goed uit. En daar rijd je dan op je enfield met volledige campingbepakking en matige remmen over wegen met veel gravillons.. Ja dat geeft je wel te denken..
Het is best warm en de wegen worden steiler. Bochten worden eh, nou ja je moet goed opletten. Als ik in de spiegel zie dat er veel rook 'ergens' vandaan komt en de motor plots niet meer wil trekken schakel ik terug en laat de motor goed toeren maken (geforceerde luchtkoeling).
Als je heuvel op en – af rijdt heb je op een gegeven moment niet meer in de gaten hoe (en -of) steil je aan het klimmen bent. Ik houd de gasrespons van de motor als indicatie in de gaten.
Dan kom ik achter een camper.. Deze rijdt ERG langzaam, remt op de gekste plekken en gaat onregelmatig sturend (steeds bijsturend) de bochten door.. Ik vermoed dat de bestuurder flink bezopen is.
Als zelfs ik met de beladen enfield diesel de camper kan inhalen zie ik dat en 'gewoon' een vrouw is die het rijden erg spannend vind en een grote file veroorzaakt.
Rond 14:00 uur (jaja, het is me weer gelukt!) kom ik in Munster aan en vind zowaar de camping.
De receptie is nog niet open maar je mag alvast een plekje zoeken.
Ik ben min of meer de enige op de camping, aan de andere kant bij een klein sanitairgebouw (dat-leer ik later- is de enige die open is) staan een paar caravans maar er is verder geen leven te bekennen. Mooi, dan ga ik dichter bij het GROTE sanitairgebouw staan (wat dicht is en dicht blijft leer ik later)
Goed, dan loop ik intussen maar de stad in. Ondanks dat het geen zondag is, is de supermarkt dicht. Ik laat me vertellen dat het een katholieke feestdag is en derhalve alles dicht is op 1 supermarkt na.
Het centrum is best leuk, zoals veel Franse stadjes.. ach je moet toch na zo'n dag wat te lopen hebben nietwaar?
Ik vind zowaar de supermarkt op louter Franse aanwijzingen en hang er op rustig tempo rond want het is er heerlijk koel. Ik begin al een beetje (niet te veel) aan het mondkapje te wennen. Een oude vrouw gebaart naar mij en een product wat voor haar te hoog lig.. Onverlegen vraagt ze of ik een pak bloem voor haar kan pakken.. Ik vind het wel grappig en doe dit natuurlijk graag.. dan zegt en gebaard ze (ze heeft donders goed door dat ik 'niet van daar' ben) dat ze er nog 3 wil.
Ze bedankt me vrolijk en als we beiden de supermarkt uitlopen zwaait ze enthousiast naar me.
Op de terugweg ligt, niet ver van de camping de begraafplaats van de stad. De poorten zijn open en ik besluit de plaatselijke grafcultuur eens te bekijken. Er zijn veel oude en grote familiegraven, met foto's van de overledenen van ca.100 jaar geleden tot recent aan toe. Veel dekstenen hebben stenen/plaquettes bijgezet; vb. 'Toen en daar hebben we jullie herdacht', tot en met Homer Simpson op steen gegraveerd met 'I'll drink one to ya!'.
De grafcultuur is hier meer levend. Graven worden duidelijk vaker bezocht en stenen/gedenkvoorwerpen bijgezet. Er is meer 'interactie' met de overledenen en ik denk dat het goed is voor het rouwproces om dit wat meer lucht en ruimte te geven.
Wat ik me wel afvraag; De grond is hier erg stenig (vol gesteente) Hoe gaat dit precies met het delven in het werk en hoe gaat het bijzetten? Gebruiken ze om deze redenen wellicht hier alleen eikenhouten kisten?
Terug op de camping is de sympathieke receptionist er ook en legt me de formaliteiten uit.
Ik heb zowaar gekoeld bier kunnen scoren in de super en samen met een vishapje, radiootje en mijn schrijfselschrift vermaak ik me prima. Ik heb geen aanspraak en dat is geen probleem. Ik ben soms ergens bang dat ik me ga vervelen als ik 'te vroeg' op een camping aankom maar dat valt wel mee? Of is dat een smoes voor mezelf om maar 'dwangmatig' door te blijven kachelen, of angst om dan aan de dingen te denken waar je zo voor op de vlucht bent? Ik geef deze gedachte een half flesje bier tijd en dan zet ik 't van me af (de gedachte, niet het bier).
Die grote Franse supermarkten (supermarkt met blokker en action in 1 zeg maar) zijn wel geweldig. Ik ben vooral onder de indruk van de (verse-)visafdelingen. Ook zijn ze hier meer tuk op products regionaux.
Verder wordt er werkelijk overal nog veel jeux de boules gespeeld en valt me op dat veel ouderen erg slecht lopen.
Goed, ik ben nu op de derde plek deze vakantie en.. het gaat wel goed.. Ik krijg er langzaam weer wat vertrouwen in dat 't wel goed gaat komen.
De relatieve rust op de campings door de corona helpt hier ongetwijfeld bij.
In de avond word ik gemaakt door de dartele vluchten van dwergvleermuisjes (Pipistrellus pipistrellus) voordat ik m'n slaapzak in kruip.
Ondanks de warmte overdag was het in de nacht opvallend fris. Terwijl ik nog helemaal niet zo hoog zit? Munster ligt zelfs in een dal (waar de koude lucht inzakt.. okay..) Anyway, in de ochtend is het nog heerlijk koel en het oppakken ga vlug zonder dat ik mezelf kledder zweet voordat je op de motor zit (zoals gisteren).
Bij de receptie staat een bord dat je broodjes kan bestellen voor de volgende ochtend maar in werkelijkheid was dit niet mogelijk. Goed ik had nog crackers maar kijk uit naar verse broodjes bij een volgend ontbijt.
Het plan voor vandaag is richting Becanson. De afsluiting van een weg doen me bewegen een totaal andere route te pakken. Vanwege de hitte wil ik vooral rijden en niet druk verkeer/dorpje in/dorpje uit opzoeken.
Het is stiekum al weer veel te laat als ik besluit/denk dat bij 'dat meer' het wel leuk kamperen is. Ik kon in Becanson geen tourist info of municipal vinden en ben doorgereden. De camping waar ik aankom is ERG druk, wat duurder (op zich geen ramp) maar ook veel animatieherrie en sterft van de gezinnetjes.. eh.. De receptionist snapt me en raad me een rustigere camping, 3 campings verderop aan.
Ergens wil ik VEEL verder weg en ergens rustig ook al saai/niet aan meer maar, heb 't ook wel gehad voor vandaag.
Zo kom ik op een camping nabij een kleiner meertje, het is ook drukker dan voorgaande campings maar de sfeer lijkt open en rustig. Als ik de tent op zet in de warmte en merk dat ik moeite heb met simpele dingen besef ik dat 't hoog tijd was dat ik een plek vond en indien de nacht overleef- ik misschien weer een dagje 'pauze' moet nemen.
Goed, recent geen winkel gevonden, er is er geen op loopafstand en zit eigenlijk wel ver van alles, geen campingrestaurant dus wil mijn noodpakket opwarmen als mijn Franse buurman die mijn enfield bewonderde zegt dat ik dat niet moet doen en bij hun (plus vrouw en dochter) moet komen eten.
Ik accepteer dit spontane & geweldige gebaar van gastvrijheid en we hebben een leuke avond.
De volgende ochtend als ik m'n tent uitkruip en gapend opsta hoor ik 'Arnoow, Coffeej!?”
Check! Net wat ik nodig heb maar voordat ik er heen ga neem ik het wenselijke & wijze besluit eerst wat kleren aan te doen.
Als de vrouwen weg zijn verteld buurman dat hij ex-vreemdelingenlegionair is en we hebben wat gesprekken over politiek en 'dingen' die achter de schermen gebeuren.
Ik blijk ook Nederlandse 'buren' te hebben waar ik ook koffie mee moet drinken als ik de enfield een smeer/inspectiebeurt geef.
Het zijn 2 mannen van midden-60 die er met een camper en 2 motoren (waaronder een goldwing met een gebroken- en weer gelast- frame) op aanhanger zijn. Ze komen uit de omgeving van Katwijk en vertellen over de streng gelovige gemeenschap en de 'Katwijkse ziekte' (spontane hersenbloedingen) die het gevolg is van de inteelt die er uit voortvloeit.
Ik besluit een dagje te blijven.. dat ik vandaag op de motor moet om eten te kopen vind ik al genoeg motor voor vandaag.. Er is felle zon en ik maak de onverstandige beslissing zonder shirt te gaan zwemmen. Het water is heerlijk maar ben niet verbaasd als 3 dagen later de vellen van mijn schouders rollen.
Naast het water is het in de grote supermarkt ook lekker koel.
Ik doe een impulskoop van een sixpack blond speciaalbier. Mijn aardige NL buren die me (ook) koffie gaven hebben koeling dus ik dacht; dan hebben we ieder 2 bier vanavond.
Damn, ik heb 't op sociaal vlak best druk op deze camping? Ik vraag me af hoe het komt dat deze camping/dit gebied plots zo druk is.. echt iets bijzonders is er niet.
Mijn Franse buurman heeft me het vulkanische gebied meer centrum-Frankrijk aangeraden als erg mooi (volgens jaar?) en we kijken samen naar de kaart en routes die hij me aanraad.
In de supermarkt heb ik groenten gehaald een een 500 gr. Blik stoofvlees. Ik denk dat het uitlekgewicht de 150 gram niet haalt, maar het gaat om het idee?
In de avond kom ik 'mijn' bier drinken bij de Katwijkers.. We doen een babbel. Het tweede biertje komt niet en ik besluit op tijd te gaan slapen.
De volgende ochtend voelt goed aan. Het is duidelijk niet zo warm als gisteren en moet ontbijt en koffie doen bij mijn Franse buren die naar eigen zeggen 'plus de pain' hebben.
Afgelopen zomer ging het helemaal niet goed.. Ik ging weg maar was binnen een week of zo weer terug. Ik kon geen vakantiestemming vinden, dingen gingen mis en had er helemaal geen zin meer in. (Vandaar vorig jaar ook geen verslag van mij).
Dit geeft voor nu ook wel een soort druk; De motorvakanties zijn wel 'een ding' voor me waar ik ieder jaar weer kracht van opdeed.
Gaat het dit jaar nu wel lukken? Wat als het weer misgaat? Hoe komt dat (wat gebeurde er vorig jaar eigenlijk?) en hoe kan ik het voorkomen?
Veel over nagedacht, kom er niet uit maar ga het toch weer proberen. Met de enfield diesel. (wat ook weer onzekerheid geeft; dit ding met dit – chinese- blok heeft al best veel gedraaid en met bagage krijgt het ding best op z'n flikker.. Zal hij het volhouden of (op een rotplek) in de soep draaien?
Goed, ik ben dus al aan het stresskippen voordat ik op weg ben.. Ik weet niet of dat de juiste instelling is.
(Mijn huidige PC heeft geen poort voor een mini-SD kaartje dus neem een afgedankte smartfoon mee voor foto's, omdat ding ding steeds moet opstarten zijn er minder plaatjes dan ik wil.. ik moet hier t.z.t. wat op verzinnen, een recentere PC of zo)
Goed, we pakken de motor op en trekken zuidwaarts. Het plan is Ardennen-Vogezen-omgeving Franse alpen.
Het is een tijd terug dat ik deze kant op ben geweest. Ik heb prima reisweer. 1 klein buitje is niet erg. Ik ga niet via Eindhoven-Hasselt maar houd een meer Oostelijke route aan.
Nog in Nederland doet de voeding van de navigatie het niet meer. Inspectie bij de bedrading laat zien dat de – zeer dunne- voedingskabel van de voeding zelf bij de soldeer met de andere draad is afgebroken. Met een kabelschoentje zet ik dit provisorisch vast en we kunnen weer verder.
Via Venlo-Maastricht kom ik tussen Spa en Verviers op een camping in Theux. Ik ben blij dat ik zo ver ben gekomen en vind, ook qua kontpijn, wel genoeg is het namiddag is.
Met campings kun je het treffen, het kan ook anders, maar goed ik ben morgen weer verder dus hoe erg kan het zijn?
Het is een camping voor de lokalo's met veel oude stacaravans en erfjes 'versierd' met tuinkabouters en dat soort prut.
Ik krijg een plekje toegewezen en zet 't spul op. Ik merk dat ik mijn uitpak- (en inpak) routine nog moet opbouwen, maar met een kwartiertje heb ik alles in orde. Een douchemunt is 1,50. het sanitair is best vies en slecht.
Bij het barretje hebben ze Rochefort nr 8 en 10 voor zeer schappelijke prijzen en bestel een nr 8.
Ervoor had ik een Jupiler maar dat vind ik echt niet lekker.. aan de tafel zitten ook mensen met echt erg slechte tatouages, zoals je ook op internet wel op compilaties ziet. Best bijzonder om zo iets eens in het echt te zien..
Ik word qua ergernis meteen in het diepe gemikt als er een gezinnetje is met een kind wat alles bij elkaar gilt. Ik snap dat echt niet; 'Ja we hebben een gillend kutkind, laten we er mee naar een camping gaan zodat iedereen er last van heeft'. Ik blijf me verbazen over het asogehalte van dit volk. In de nacht moet ik me er echt aan herinneren dat het ook leuk/rustig kan zijn als het in me opkomt al op te geven en huiswaarts te gaan.
Na een wat pruttige nachtrust heb ik na een vlug ontbijt ook best haast alles op te pakken. Vanwege gegil heb ik al oordoppen in. Moe en overprikkelt zit ik op de motor. Het plan is naar Bouillon.
Ik stel de navigatie in op 'kortste' om binnenweggetjes te pakken.
De route is leuk maar onderweg 'route barrée'. De omweg is goed aangegeven maar geeft wel 120km. Extra..
Geen ramp, geen haast, is vakantie weet je nog?
De route is verder mooi. Opvallend zijn de kogelgaten/impactsporen op kerken en andere gebouwen uit W.O. 2.
Het is bewolkt als ik in Bouillon aankom. Het stadje is erg druk, veel mensen dragen een mondkapje op straat en alles doet heel toeristisch aan. De campings die Google vond voor deze plaats zijn veel verder weg? Ik herinner me de tip van een MF-er die het had over Halliru. Met wat zoeken vind ik deze camping en de omgeving is inderdaad mooi en krijg een rustig plekje aan het water.. top!
Na alles opzetten loop ik het stadje in.. allemaal restaurants en souvenirshit..en druk!
Afstand houden doen mensen niet aan, restaurantjes zitten vol en mensen vertrouwen volledig op het mondkapje. Tijdens het eten vergeten ze het hele idee.. Men heeft hier heel andere opvatting of interpretatie van het besmettingsgevaar.
Een supermarkt kan ik niet vinden en leer bij de receptie dat ik daarvoor op de motor moet naar een plaatsje verderop.. damn.. Ik vind een supermarkt op loopafstand wel erg fijn/bijna een voorwaarde zodat je niet weer op dat herrieding hoeft maar je hebt dit niet altijd voor het zeggen(en als dit een eis voor jezelf word kun je erg lang bezig zijn met een plekje zoeken.. Misschien een ding voor mij, dat ik het 'te perfect' wil.
Misschien.. heel misschien moet ik het eens proberen anders te doen.. geen tijd/km-quotum.. maar eerder een plekje zoeken, meer tijd hebben voor op je gemak een supermarkt zoeken, stukje lopen en bij de tent chillen..
Goed, eten is vlug gehaald maar oeps? Moet best nodig tanken!
Spannend is het als de dichtstbijzijnde tankstation op de navigatie (al jaren) gesloten is en de tweede gewoon niet bestaat. Uiteindelijk vind ik er 1 die open is.. om de hoek bij dezelfde supermarkt waar ik net vandaan kom .(Omdat deze motor zo zuinig is kijk je niet veel hoeveel brandstof je hebt, en daar ging het dus bijna mis.. Met bepakking pakt de diesel toch iets meer. In de bergen zal ik hier ook rekening mee moeten houden.) In de supermarkt scoor ik, naast een pen die ik vergeten was, BIC- scheermesjes. Ik vind deze erg goed maar kan ze in mijn woonplaats niet vinden.
Omdat afgelopen nacht qua rust prut was, de camping vrij rustig is besluit ik dat ik van mezelf 2 nachten blijf..
De vakantie begint. Ergens zit er een drang dat ik dit niet 'mag' niet nu al. De gedachte dat ik vooral km's moet maken omdat.. eh, ik z.s.m. naar de Alpen wil? Nee dat is het niet.. een soort rare vakantie-dwangmatigheid? Ja misschien is dat het..
In de supermarkt- en ieder ander gebouw- is een mondkapje verplicht en ik moet er erg aan wennen. Ik vind het best een benauwend rotding. Dit zal in de loop van de vakantie wat wennen maar een hobby zal het niet van me worden.
De rivier is helder en er zit erg veel vis in. Ik zie geen forel, maar wel kopvoorn en baars zwemmen. Koud is het water niet, dus niet geschikt om drinken in te koelen. Ik maak kennis met een Duits stel met een dochter van ca. 7-8 jaar achter me. Het zijn sympathieke mensen en hoewel mijn babbel in het Duits het prima doet (mijn Frans is nog wat roestig, ook dit zal in de loop van de week beter worden) vinden ze het leuk hun Engels met me te oefenen. Ze zijn ook in Nederland geweest en vinden de douwe egberts koffie erg lekker.
Voor de tent drink ik Leffe Rouge, (hebben ze niet in NL?) gekoeld uit de supermarkt en kook mijn eten (Magnetrongroenten uit de vriezer met een pot stoofvlees er doorheen gemikt. ) met uitzicht op de rivier. De rivier ligt aan een gemengd bos. Vissen moet je een vergunning voor hebben en helaas is open vuur verboden. (dat is wat ik zo fijn vind aan campings in CZ/Slo.. je mag gewoon hout sprokkelen/slopen en overal een fikkie stoken, ze doen er niet zo moeilijk) Ik heb 't best voor elkaar maar merk dat ik zenuwachtig blijf als er nieuwe mensen komen 'als ze maar geen gillend kind bij zich hebben' na afgeloepn nacht.
Blij ben ik als er fietsers naast me komen; geen koters en mensen die hun rust ook nodig hebben.
Het is hier rustig en ik omarm het!
Gisteren is mijn motorbroek nat geworden. Ik hang 'm te drogen en herinner me een vakantie waarin dat drogen niet goed ging en hoe enorm mijn broek ging stinken.
Een extra nachtje blijven is een goed plan. Er is geen druk dat ik in de ochtend moet oppakken dus als ik niet kan slapen kan ik dat in de ochtend gewoon inhalen en/of de rest van de dag kalm aan doen.
De ochtend van vertrek vertellen mijn Duitse buren iets over een covid-verklaring die je moet invullen als je België inrijdt en je bij controle, als je dat papier niet bij je hebt 250 euro boete kan krijgen. Ik vind het een erg vreemd verhaal en heb er voor vertrek nergens wat over gelezen.. zou het alleen voor Duitsers gelden?
Ik ben vroeg wakker en wil er gebruik van maken. Ik erger me wat als ik vervolgens een half uur moet wachten totdat de schoonmaakster klaar is met de sanitairruimtes. Ik vindt het geen logisch tijdstip om het bezet te houden.
Ik vertrek terwijl de nevel nog over de rivier hangt, kom onderweg langs ene prachtig oud 19de eeuws spoorweggebouw tegen en vind het jammer dat ik geen camera paraat heb voor onderweg. Ook kom ik langs een luchtvaartmuseum (de pioniers uit die tijd waren echt helden) een motormuseum en meer, maar zie het niet zitten om onderweg dit soort dingen te doen.. ook.. omdat ik en doel heb.
Als zo iets nabij een camping is waar je bent is het leuk maar onderweg, ook vanwege de bepakking, is minder ideaal.
Het plan is via Verdun - Becanson richting Jura te rijden langs de Maas. Luxemburg schijnt nu code rood te zijn dus slaan we maar over. De route is mooi, het weer is mooi, de gravillons zijn minder. Het is aangegeven, doch men heeft hier ook erg grof asfalt waardoor je slecht ziet of het los ligt of niet.
Pijnlijk is mijn herinnering van een paar jaar terug toen ik een rib brak omdat ik in Roemenië over een zandspoortje onderuit was gegaan. Met dit in het hoofd vind ik de gravel en andere prut in bochten serieus niet leuk en doe erg voorzichtig aan.
Goed, plan is natuurdingen doen en zien.. De bergen trekken toch weer.
Wat is dat toch met mannen en stimuli? Hebben we drank, vrouwen en natuur nodig om ons af te leiden van het echte leven? Slechts 1 van de drie is niet destructief.
Hoewel.. je hebt orkanen, overstromingen, eh.. ik heb niets gezegd..
Motorrijden is wat dat betreft ook afleiding.. je bent 'bezig' en je hoeft niets anders te doen.
Ik rijd binnendoor.. het gaat rustiek (vervallen) dorpje in- en uit met veel verkeersdrempels dus schiet geen kloot op maar hey.. dat zou ik niet meer belangrijk vinden.
Zo 'dwing' ik mezelf ook op tijd een plekje te zoeken en 'het anders te doen' ook al heb ik mijn verwachtte afstand nog niet gehaald.
Soms ga je een camping voorbij met 'het is nog zo vroeg' om vervolgens een hele tijd niets te vinden en te stranden op een niet zo ideale plek.
Zo kom ik tenen 14: 00 uur in een nederzetting met een camping municipal naast een sportcomplex (komt vaker voor) de receptie komt in de namiddag en intussen mag je een plekje zoeken.
Het is rustig, zowel de camping als de plek en het sanitairgebouw is loeinieuw. Een overnachting kost 7 euro.
Lopend ga ik de stad in op zoek naar een super, ik volg aanwijzingen verkeerd op of kreeg verkeerde aanwijzingen, het duurt even voordat ik de super gevonden heb. De visafdeling is zoals wel vaker in Frankrijk geweldig en vind het jammer dat ik er geen wegwerpbarbecue kan vinden (die heb ik trouwens tijdens de hele vakantie niet gezien).
Dat ik wat aan het dolen ben is niet erg want ik ben erg op tijd en ja het is warm maar de beweging doet me goed. Er lopen hier ook van die kleine hagedisjes rond. Ik probeer er een foto van te maken maar ze zijn erg snel en tamelijk schuw. .
Teruggekomen schrijf ik me in en het valt me op dat de jonge receptioniste- best een mooie meid- ERG harige armen heeft.
Het waait, erg goed om een klein handwasje te doen en te drogen hangen, minder om eten te koken. Ik zet mijn gasdinges in de luwte van de tent en dan worden de grote garnalen wel gaar.
Er is een soort kookplaat op de camping die je -gratis schijnt - via een app kan bedienen. Dit is de eerste keer dat ik zo iets zie en vind het een leuk verschijnsel.
Dan komt er een 'buurvrouw' aanlopen en die vraagt verlegen in gebroken Engels of ik een blikopener heb. Ik geef haar mijn exemplaar (platte uitvoering, plaatje?).
Even later komt ze terug en zegt beschaamd dat ze niet weet hoe ze het moet gebruiken.
Ik 'Then give it to your husband.'
Zij; He also does not know how to use it.
Ik; You do not need a different canopener, you need a different husband! (en ik krijg een verontwaardigde blik van een bierbuikige Fransman mijn kant op!
Maar goed, ik laat zien hoe het ding werkt (aan haar) en alles komt goed.
Het blijft rustig op de camping en heb een goede nachtrust.
Ongeduldig/plandinges als ik ben, doch trots op mezelf dat ik gisteren zo vroeg een plekje heb gezocht (beviel me prima, en neem me voor dit vaker te doen) pak ik op nadat ik langs de wegens vakantie gesloten boulangerie naar de super loop om een ontbijtje en hap voor onderweg te halen.
Intussen verneem ik dat de Fransen -intussen- duidelijk meer Engels spreken dan hun Franstalige Belgische buren, doch mijn vakantie-Frans word met de dag wat beter en kan me in het wild al weer aardig redden. Onderweg kom ik ook veel klassieke auto's tegen. Niet alleen Franse, maar ook Engelse en Italiaanse exemplaren.
Ik zet eerst koers als 'tussendoel' St .Die de Vosges en als ik daar ben kijk ik afhankelijk van de tijd wat ik ga doen. Het is echter nog maar 12 uur als ik in het centrum van St. Die ben en besluit verder te rijden. Bij een parkeerplaats langs de weg stapt een kind uit een auto en springt achterwaarts 'speels' richting weg. Ik geef een kort claxonsignaal ten teken dat ik 't niet vertrouw en zie nog net dat pa het kind een standje geeft.
Ik wil de natuur in, en eens kijken waarom al die motorrijders de Vogezen zo geweldig vinden en koers via 'groene' route naar Munster. Dat is een plaatsje van enig kaliber en daar zullen ze wellicht een camping hebben?
Onderweg kom ik langs een plek waar net een ongeluk met een motor is gebeurd en het ziet er aan de brokstukken niet goed uit. En daar rijd je dan op je enfield met volledige campingbepakking en matige remmen over wegen met veel gravillons.. Ja dat geeft je wel te denken..
Het is best warm en de wegen worden steiler. Bochten worden eh, nou ja je moet goed opletten. Als ik in de spiegel zie dat er veel rook 'ergens' vandaan komt en de motor plots niet meer wil trekken schakel ik terug en laat de motor goed toeren maken (geforceerde luchtkoeling).
Als je heuvel op en – af rijdt heb je op een gegeven moment niet meer in de gaten hoe (en -of) steil je aan het klimmen bent. Ik houd de gasrespons van de motor als indicatie in de gaten.
Dan kom ik achter een camper.. Deze rijdt ERG langzaam, remt op de gekste plekken en gaat onregelmatig sturend (steeds bijsturend) de bochten door.. Ik vermoed dat de bestuurder flink bezopen is.
Als zelfs ik met de beladen enfield diesel de camper kan inhalen zie ik dat en 'gewoon' een vrouw is die het rijden erg spannend vind en een grote file veroorzaakt.
Rond 14:00 uur (jaja, het is me weer gelukt!) kom ik in Munster aan en vind zowaar de camping.
De receptie is nog niet open maar je mag alvast een plekje zoeken.
Ik ben min of meer de enige op de camping, aan de andere kant bij een klein sanitairgebouw (dat-leer ik later- is de enige die open is) staan een paar caravans maar er is verder geen leven te bekennen. Mooi, dan ga ik dichter bij het GROTE sanitairgebouw staan (wat dicht is en dicht blijft leer ik later)
Goed, dan loop ik intussen maar de stad in. Ondanks dat het geen zondag is, is de supermarkt dicht. Ik laat me vertellen dat het een katholieke feestdag is en derhalve alles dicht is op 1 supermarkt na.
Het centrum is best leuk, zoals veel Franse stadjes.. ach je moet toch na zo'n dag wat te lopen hebben nietwaar?
Ik vind zowaar de supermarkt op louter Franse aanwijzingen en hang er op rustig tempo rond want het is er heerlijk koel. Ik begin al een beetje (niet te veel) aan het mondkapje te wennen. Een oude vrouw gebaart naar mij en een product wat voor haar te hoog lig.. Onverlegen vraagt ze of ik een pak bloem voor haar kan pakken.. Ik vind het wel grappig en doe dit natuurlijk graag.. dan zegt en gebaard ze (ze heeft donders goed door dat ik 'niet van daar' ben) dat ze er nog 3 wil.
Ze bedankt me vrolijk en als we beiden de supermarkt uitlopen zwaait ze enthousiast naar me.
Op de terugweg ligt, niet ver van de camping de begraafplaats van de stad. De poorten zijn open en ik besluit de plaatselijke grafcultuur eens te bekijken. Er zijn veel oude en grote familiegraven, met foto's van de overledenen van ca.100 jaar geleden tot recent aan toe. Veel dekstenen hebben stenen/plaquettes bijgezet; vb. 'Toen en daar hebben we jullie herdacht', tot en met Homer Simpson op steen gegraveerd met 'I'll drink one to ya!'.
De grafcultuur is hier meer levend. Graven worden duidelijk vaker bezocht en stenen/gedenkvoorwerpen bijgezet. Er is meer 'interactie' met de overledenen en ik denk dat het goed is voor het rouwproces om dit wat meer lucht en ruimte te geven.
Wat ik me wel afvraag; De grond is hier erg stenig (vol gesteente) Hoe gaat dit precies met het delven in het werk en hoe gaat het bijzetten? Gebruiken ze om deze redenen wellicht hier alleen eikenhouten kisten?
Terug op de camping is de sympathieke receptionist er ook en legt me de formaliteiten uit.
Ik heb zowaar gekoeld bier kunnen scoren in de super en samen met een vishapje, radiootje en mijn schrijfselschrift vermaak ik me prima. Ik heb geen aanspraak en dat is geen probleem. Ik ben soms ergens bang dat ik me ga vervelen als ik 'te vroeg' op een camping aankom maar dat valt wel mee? Of is dat een smoes voor mezelf om maar 'dwangmatig' door te blijven kachelen, of angst om dan aan de dingen te denken waar je zo voor op de vlucht bent? Ik geef deze gedachte een half flesje bier tijd en dan zet ik 't van me af (de gedachte, niet het bier).
Die grote Franse supermarkten (supermarkt met blokker en action in 1 zeg maar) zijn wel geweldig. Ik ben vooral onder de indruk van de (verse-)visafdelingen. Ook zijn ze hier meer tuk op products regionaux.
Verder wordt er werkelijk overal nog veel jeux de boules gespeeld en valt me op dat veel ouderen erg slecht lopen.
Goed, ik ben nu op de derde plek deze vakantie en.. het gaat wel goed.. Ik krijg er langzaam weer wat vertrouwen in dat 't wel goed gaat komen.
De relatieve rust op de campings door de corona helpt hier ongetwijfeld bij.
In de avond word ik gemaakt door de dartele vluchten van dwergvleermuisjes (Pipistrellus pipistrellus) voordat ik m'n slaapzak in kruip.
Ondanks de warmte overdag was het in de nacht opvallend fris. Terwijl ik nog helemaal niet zo hoog zit? Munster ligt zelfs in een dal (waar de koude lucht inzakt.. okay..) Anyway, in de ochtend is het nog heerlijk koel en het oppakken ga vlug zonder dat ik mezelf kledder zweet voordat je op de motor zit (zoals gisteren).
Bij de receptie staat een bord dat je broodjes kan bestellen voor de volgende ochtend maar in werkelijkheid was dit niet mogelijk. Goed ik had nog crackers maar kijk uit naar verse broodjes bij een volgend ontbijt.
Het plan voor vandaag is richting Becanson. De afsluiting van een weg doen me bewegen een totaal andere route te pakken. Vanwege de hitte wil ik vooral rijden en niet druk verkeer/dorpje in/dorpje uit opzoeken.
Het is stiekum al weer veel te laat als ik besluit/denk dat bij 'dat meer' het wel leuk kamperen is. Ik kon in Becanson geen tourist info of municipal vinden en ben doorgereden. De camping waar ik aankom is ERG druk, wat duurder (op zich geen ramp) maar ook veel animatieherrie en sterft van de gezinnetjes.. eh.. De receptionist snapt me en raad me een rustigere camping, 3 campings verderop aan.
Ergens wil ik VEEL verder weg en ergens rustig ook al saai/niet aan meer maar, heb 't ook wel gehad voor vandaag.
Zo kom ik op een camping nabij een kleiner meertje, het is ook drukker dan voorgaande campings maar de sfeer lijkt open en rustig. Als ik de tent op zet in de warmte en merk dat ik moeite heb met simpele dingen besef ik dat 't hoog tijd was dat ik een plek vond en indien de nacht overleef- ik misschien weer een dagje 'pauze' moet nemen.
Goed, recent geen winkel gevonden, er is er geen op loopafstand en zit eigenlijk wel ver van alles, geen campingrestaurant dus wil mijn noodpakket opwarmen als mijn Franse buurman die mijn enfield bewonderde zegt dat ik dat niet moet doen en bij hun (plus vrouw en dochter) moet komen eten.
Ik accepteer dit spontane & geweldige gebaar van gastvrijheid en we hebben een leuke avond.
De volgende ochtend als ik m'n tent uitkruip en gapend opsta hoor ik 'Arnoow, Coffeej!?”
Check! Net wat ik nodig heb maar voordat ik er heen ga neem ik het wenselijke & wijze besluit eerst wat kleren aan te doen.
Als de vrouwen weg zijn verteld buurman dat hij ex-vreemdelingenlegionair is en we hebben wat gesprekken over politiek en 'dingen' die achter de schermen gebeuren.
Ik blijk ook Nederlandse 'buren' te hebben waar ik ook koffie mee moet drinken als ik de enfield een smeer/inspectiebeurt geef.
Het zijn 2 mannen van midden-60 die er met een camper en 2 motoren (waaronder een goldwing met een gebroken- en weer gelast- frame) op aanhanger zijn. Ze komen uit de omgeving van Katwijk en vertellen over de streng gelovige gemeenschap en de 'Katwijkse ziekte' (spontane hersenbloedingen) die het gevolg is van de inteelt die er uit voortvloeit.
Ik besluit een dagje te blijven.. dat ik vandaag op de motor moet om eten te kopen vind ik al genoeg motor voor vandaag.. Er is felle zon en ik maak de onverstandige beslissing zonder shirt te gaan zwemmen. Het water is heerlijk maar ben niet verbaasd als 3 dagen later de vellen van mijn schouders rollen.
Naast het water is het in de grote supermarkt ook lekker koel.
Ik doe een impulskoop van een sixpack blond speciaalbier. Mijn aardige NL buren die me (ook) koffie gaven hebben koeling dus ik dacht; dan hebben we ieder 2 bier vanavond.
Damn, ik heb 't op sociaal vlak best druk op deze camping? Ik vraag me af hoe het komt dat deze camping/dit gebied plots zo druk is.. echt iets bijzonders is er niet.
Mijn Franse buurman heeft me het vulkanische gebied meer centrum-Frankrijk aangeraden als erg mooi (volgens jaar?) en we kijken samen naar de kaart en routes die hij me aanraad.
In de supermarkt heb ik groenten gehaald een een 500 gr. Blik stoofvlees. Ik denk dat het uitlekgewicht de 150 gram niet haalt, maar het gaat om het idee?
In de avond kom ik 'mijn' bier drinken bij de Katwijkers.. We doen een babbel. Het tweede biertje komt niet en ik besluit op tijd te gaan slapen.
De volgende ochtend voelt goed aan. Het is duidelijk niet zo warm als gisteren en moet ontbijt en koffie doen bij mijn Franse buren die naar eigen zeggen 'plus de pain' hebben.
Laatst bewerkt:
.
