Sammie probeert het eens anders te doen..

Helemaal mee eens.heerlijk om even niemand om mij heen te hebben.heb ik altijd al op het werk thuis en met vrienden ik vind het heerlijk. En nee ben geen vrijgezel. Mensen zeggen vaak..dat het niet gezellig is en zo verder..het antwoord op mijn vraag of ze wel eens alleen op vakantie zijn geweest is altijd...nee.dan zeg ik..doe het gewoon is..dan kun je het ervaren.
 
Nope, dinnetje doet dit soort ritten niet meer maar vindt het erg leuk om te zien en horen dat ik me uitermate vermaak op dergelijke trips.
En hoort graag hoe eea verlopen is.8-)
 
Deze afbeelding ben ik vergeten in het verslag te frutten..
De omgeving van Verdun en de littekens in het landschap hebben diepe indruk op me gemaakt.
De bizarre verschrikkingen en zinloos opofferen van mensenlevens van deze (of andere)oorlog is wel een ding..
Wat moet iedereen bang zijn geweest..
1602340599233.png
 
Het heeft denk ik wel een grote rol gespeeld in mijn gravelangst.. Als 1 van de wielen even een zijstapje doet meteen je hart in je strot zitten.. dat idee..
 
Ik weet nog goed dat op de Posbank iemand met een Pan American 20 meter verderop in de bosjes lag. Was net in het slingerende gedeelte met hoogteverschillen.
Er was nog een motormaatje bij en we hebben dat lompe gevaarte met 4 man naar de weg gesleurt.
Naja, zegt dat motormaatje, het lijkt mij verstandig dat we rechtstreeks naar huis gaan, want die met de Pan American was de hele dag al van de wijs en een gevaar voor zichzelf.
 
Ja Mikie Schenk, ik weet ook nog goed dat we elkaar in Italië al een paar dagen geestelijk aan het optikken waren.
Het ging er aardig vanaf, en toen s'morgens gelijk ook al weer. Ik was dus al weer aardig wilt in de kop en reed als een idioot.
Stepjes aan de grond en even later zelfs de uitlaat. Het sierkapje aan het eind was ook afgesleten.
Gewoon vonkenregens waren het.
S' avonds kwam ik erover aan het nadenken, en kwam tot de conclusie dat ik helemaal niet goed wijs was. Met al die blinde bochten en afgronden.

Die grijze massa bovenin heeft dus wel aardig invloed op jouw gedrag en rijstijl.
 
Er is minder contact, maar er hoeft niet per se -geen- contact te zijn. Mij is opgevallen dat zodra je alleen bent en je behoefte hebt aan contact, je automatisch het gaat opzoeken, door b.v. je motor te parkeren naast andere motoren, effe langs de buurman op de camping lopen of hij het Wifi wachtwoord heeft (dat je allang hebt :P ) enz :)

Dat is inderdaad wel iets waar ik mijn laatste vakantie wel wat actiever mee bezig ben geweest, maar dan moet die buurman er wel zijn... Ik zat 4 weken in Zweden, daar is het toeristenseizoen dit jaar sowieso al bijna helemaal aan voorbij gegaan, maar echt een naseizoen zoals je in veel warmere landen wel heb is daar eigenlijk niet. Eind augustus/begin september is het echt gewoon afgelopen. Ik kwam daar zeker in het noorden hele dagen lang zowat niemand tegen. Wildkamperen en veel onverhard rijden maakt het natuurlijk ook niet beter, maar ook als ik wel op campings stond dan was ik vaak alleen. Soms stonden er wat campers, maar daar zat iedereen ook de hele avond achter de verduisterde gordijnen. Ik reis veel en vaak alleen, maar nu merkte ik wel dat het soms echt saai begon te worden. Als het enige contact nog de kassière of de pompbediende is, dan begin je na een paar dagen wel een beetje eenzaam te worden. Ik hoef op campings echt niet elke avond bij iemand anders aan de koffie te zitten, maar af en toe gewoon een praatje is ook wel leuk. Al zie je alleen maar mensen om je heen zonder dat je daar direct contact mee hebt, of beperkt het zich alleen tot elkaar gedag zeggen in het voorbij lopen, dat geeft je al het gevoel niet alleen te zijn. Krijsende kinderen vind ik ook niks, maar dagen lang helemaal alleen is ook zeker niet alles.

Eerlijk gezegd was Zweden, in coronatijd, buiten het toch al zo beperkte toeristenseizoen, in je eentje, misschien ook niet het allerbeste idee. Normaal gesproken heb ik er ook nooit enige moeite mee om alleen weg te gaan. De mate waarin je contact heb bepaal je voor een groot deel ook zelf. Het is net of je er zelf voor open staat. Kijk naar jezelf, dan stappen de meeste mensen ook makkelijker af op een persoon die alleen is, dan op een groep mensen die het vooral druk met elkaar hebben. Omgekeerd is dat natuurlijk ook zo, alleen ben je voor de meeste mensen toch makkelijker benaderbaar. Maar ook als mensen niet op jou afstappen, doe het eens andersom, spreek zelf eens iemand aan, al is het inderdaad maar met een simpele vraag als het wifi wachtwoord. Vraag zelf eens iemand op de koffie, het ergste wat er kan gebeuren is dat iemand nee zegt. Maar voor veel mensen kan dat al best wel een stap zijn. Ik was vroeger ook zo, stapte ook niet zo makkelijk op iemand af. Dat is iets wat ik in de loop der jaren echt wel heb moeten leren, tot ik er nu zowaar een soort van lol in heb.
 
Wat ik oha doe is als ik ergens op een vrij stille plek aangekomen ben, even een handje opsteken als je ergens langs loopt waarvan ik vermoed dat er wel iemand is maar nog niet zichtbaar geweest is. De dag erna lijkt het dan wel alsof iemand je heel goed kent en staan ze inenen naar de motor te kijken of krijg je zomaar een koffie of een biertje aangeboden..
 
Kan ik me goed voorstellen.
Hier staat mooi omschreven hoe je daarmee om kan gaan als je maar vaak en lang genoeg alleen bent.

https://www.thehike.nl/mijn-epische...telde-vragen-over-een-wereldreis-op-de-motor/

Hij omschrijft het leuk, maar geen één persoon is hetzelfde. Ik geloof best dat het voor hem zo werkt, maar dat is niet voor iedereen zo. Maatje van me is vorig jaar een keer alleen weg geweest. Hij ging altijd samen met mij, of andere vrienden van hem, maar nu kon hij toevallig alleen maar weg in een periode dat niemand uit zijn omgeving vrij kon krijgen. Na lang aandringen van mij is hij toch alleen gegaan, probeer het nou gewoon eens een keer. Hij vond het helemaal niks. Sommige mensen kunnen gewoon niet alleen zijn, die moeten gewoon altijd gezelschap hebben. En hoeveel mensen je onderweg ook ontmoet, het is toch anders dan met vrienden of familie gaan.
 
Ik zat alleen in een hotelletje. Vorig jaar was ik daar ook en toen waren er meerdere personen die alleen aan het reizen waren. Het contact is dan ook snel gemaakt. Dit jaar zat ik in hetzelfde hotelletje en waren er alleen maar groepen aanwezig. Om nou als persoon alleen daar tussen te gaan zitten vind ik dus persoonlijk helemaal niet leuk. En die groepen zochten, heel begrijpelijk, ook geen contact met mij want ze hebben al genoeg aan elkaar.
 
Wat ik verder heb geleerd;
Interdit; mag-niet.
Route barrée; Je gaat nog touristischer doen dan je dacht.
Toutes directions; Veel geluk.
Gravillons; Sterkte

Heb je hele verslag met veel plezier gelezen en ik ging echt kapot van het lachen bij bovenstaande. Zo herkenbaar. Wat die 'koters' betreft kan ik je geen tips geven behalve dat je die ouders best enorm veel sterkte wenst.
 
Ik zou alleen rijden niet echt een probleem vinden, maar denk dat twee of meer mensen net wat gezelliger is.
Alleen dan zou je qua persoonlijkheden wel goed overeen moeten komen.
Is met rijstijl en verwachtingen.

Ik hoef zelf geen knietje aan de grond te hebben, maar ook weer niet voortsukkelend.
En ben net zo goed een terras naar terras rijder als kilometers vreten als het moet.
 
Ik rijd niet graag met meer mensen; Je moet elkaar best in de gaten houden bovenop het verkeer.
Ik had , op een paar plekken na, best veel contact met mensen. Af en toe even op mezelf is een prima afwisseling..
 
Ik rijd niet graag met meer mensen; Je moet elkaar best in de gaten houden bovenop het verkeer.
Ik had , op een paar plekken na, best veel contact met mensen. Af en toe even op mezelf is een prima afwisseling..
In de gaten houden valt wel mee. De voorganger kijkt af en toe in de spiegel of die daarachter er nog is.
Als de voorganger niets meer ziet stopt deze bij de afslag waar de route verdergaat.
Of even wachten bij een plek waar het kan. Dat ligt eraan.
 
Terug
Bovenaan Onderaan