sav
MF veteraan
Auto's. Eigenlijk zijn het gevaarlijke dingen. Niet voor zijn inzittenden, want net zoals in een blikje doperwtjes is de inhoud van het blik deugdelijk beschermd tegen invloeden van buitenaf. Vijf sterren aan potentiele dommigheid, meneer, voor minder botsautotjesgemak doen we het niet meer.
Maar, vanmiddag ben ik voor de tweede keer sinds ik de snelwegen onveilig maak van achteren geramd. De eerste keer was in een koekblik. Dat was die keer dat de schuldige (in mijn ogen) bestuurder en zijn passagiers na het ongeluk, buiten de auto, vrolijk doorkwebbelden over het komende carnaval. En mijn nieuwe leaseblikkie was total-loss, terwijl ik sindsdien zeer regelmatig pijn in mijn rug heb......
En vanmiddag reed ik over de Blaak in Rotjeknor toen een dame met een aftraphonda zonodig even mijn achterband moest kussen. Ik reed langzaam remmend op een zebra af, waar iemand overstak. Volgens de Nederlandse wet heeft zo'n voetganger voorrang op het gemotoriseerde verkeer en daarom remde ik dus. Links naast mij reed een dikke bouwvakkersbus en ook deze bus remde langzaam en netjes voor die voetganger die ook van links kwam. Net toen we stilstonden klonk het van : Piiiiieeeep, boem....
En mijn brommer stond 5 cm verder.
Op zichzelf is er eigenlijk niets bijzonders gebeurd. Een oude aftraphonda met twee relatief vriendelijke dames had zijn nummerplaatje rond gevouwen met behulp van mijn achterband.
Maar, ik heb het gevoel dat ik veel geluk gehad heb. Als mijn geluk iets minder was geweest, dan had mijn motor een meter verder gestaan en dan is de vraag: Hoe had ik er dan uitgezien? Hoeveel stalen pennen had mijn lijf dan nodig gehad?
En, weer waren het twee mensen die duidelijk een gezellig kwebbeltje hadden.
Daarnaast, als ik eerlijk ben: soms voel ik mijzelf onbeschoft naar de passagier op de rechterstoel. Dan zit daar iemand die je een verhaal probeert te vertellen en jij moet eigenlijk op het verkeer letten. Moeilijk, zeker als het verhaal dermate interressant is dat je het wil volgen.
Misschien staat (stond?) er daarom in bussen dat je niet mag praten met de bestuurder. Misschien zijn auto's daarom wel zo gevaarlijk dat het verboden moet worden om met meerderen in zo'n ding te rijden.
Een gelukje hebben we tenminste nog: Meestal zit er slechts een persoon in zo'n gemaksblikje.
Nu alleen nog het mobiele klepijzer verbieden in de auto. Want, een passagier houdt zijn of haar klep wel als het echt spannend wordt, een telefoongesprekspartner zal juist proberen aandacht te krijgen als hij denkt dat er iets belangrijks besproken moet worden terwijl hij geen aandacht krijgt.
Al met al: ik had een spannend moment. Dat wilde ik toch even kwijt.
Maar, vanmiddag ben ik voor de tweede keer sinds ik de snelwegen onveilig maak van achteren geramd. De eerste keer was in een koekblik. Dat was die keer dat de schuldige (in mijn ogen) bestuurder en zijn passagiers na het ongeluk, buiten de auto, vrolijk doorkwebbelden over het komende carnaval. En mijn nieuwe leaseblikkie was total-loss, terwijl ik sindsdien zeer regelmatig pijn in mijn rug heb......
En vanmiddag reed ik over de Blaak in Rotjeknor toen een dame met een aftraphonda zonodig even mijn achterband moest kussen. Ik reed langzaam remmend op een zebra af, waar iemand overstak. Volgens de Nederlandse wet heeft zo'n voetganger voorrang op het gemotoriseerde verkeer en daarom remde ik dus. Links naast mij reed een dikke bouwvakkersbus en ook deze bus remde langzaam en netjes voor die voetganger die ook van links kwam. Net toen we stilstonden klonk het van : Piiiiieeeep, boem....
En mijn brommer stond 5 cm verder.
Op zichzelf is er eigenlijk niets bijzonders gebeurd. Een oude aftraphonda met twee relatief vriendelijke dames had zijn nummerplaatje rond gevouwen met behulp van mijn achterband.
Maar, ik heb het gevoel dat ik veel geluk gehad heb. Als mijn geluk iets minder was geweest, dan had mijn motor een meter verder gestaan en dan is de vraag: Hoe had ik er dan uitgezien? Hoeveel stalen pennen had mijn lijf dan nodig gehad?
En, weer waren het twee mensen die duidelijk een gezellig kwebbeltje hadden.
Daarnaast, als ik eerlijk ben: soms voel ik mijzelf onbeschoft naar de passagier op de rechterstoel. Dan zit daar iemand die je een verhaal probeert te vertellen en jij moet eigenlijk op het verkeer letten. Moeilijk, zeker als het verhaal dermate interressant is dat je het wil volgen.
Misschien staat (stond?) er daarom in bussen dat je niet mag praten met de bestuurder. Misschien zijn auto's daarom wel zo gevaarlijk dat het verboden moet worden om met meerderen in zo'n ding te rijden.
Een gelukje hebben we tenminste nog: Meestal zit er slechts een persoon in zo'n gemaksblikje.
Nu alleen nog het mobiele klepijzer verbieden in de auto. Want, een passagier houdt zijn of haar klep wel als het echt spannend wordt, een telefoongesprekspartner zal juist proberen aandacht te krijgen als hij denkt dat er iets belangrijks besproken moet worden terwijl hij geen aandacht krijgt.
Al met al: ik had een spannend moment. Dat wilde ik toch even kwijt.
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Hoor ik gepiep achter me en komt er motor met een vaartje van ca. 60 km/h aan de linkerkant voorbij gescheurt. Wat een KL(piep)K. 
... Voor de rest: 
).
