The Revenge of the UnderdogZ - Kawasaki Z400 1974-1980

Tijger Tony

Die hard MF'er
5 aug 2020
557
2.181
Scherpenheuvel, België
Onbekend maakt onbemind, zo gaat het gezegde. Maar soms maakt onbemind ook onbekend. Zo verging het de Kawasaki Z400. In een tijd waarin groter beter was, waarin iedereen en z'n moeder 4-cilinders begon te produceren, waarin dikke twins met rare blokhoeken aan de bomen leken te groeien, waarin de inspiratieloze parallelle twin finaal had afgedaan, net in die tijd kwam Kawasaki met een amechtige 400cc parallelle twin. Een schrale twin die, gegeven de tijd, niet op ieders shortlist van nieuw te kopen motorfiets stond.

Ondertussen zijn we zo'n 50 jaar verder en weten we dat 4-cilinders klinken als een stofzuiger, dikke rare twins stukgati gaan, dat een kleinere fiets stiekem leuker te rijden zijn dan fietsen met het gewicht en stuurgedrag van Callisto én dat een parallelle twin gewoon een lekker blokconcept is. Dus hoog tijd om de Z400 te rehabiliteren.

In de jaren '70 dus, maakte Kawasaki, naast geschifte tweetakt 3 cilinders en viertakt 4 cilinders ook nog enkele hele brave twinnetjes, met als eerste de Z400. Veel liefde schijnen deze brommers niet te krijgen maar er lopen en rijden stiekem wel aardig wat liefhebbers rond. Als ik de Z400 parkeer krijg ik in elk geval meer aanspraak dan wanneer ik met de Z1 kom voorrijden. Op het MF is er geen verzameltopic over deze twins te vinden en dat is mijns inziens een tekortkoming die met dit topic wordt opgelost.

Dus heb je een Z400 twin uit de jaren '70, of heb je iets koddigs te melden over deze fietsen: wees welkom en deel je technische tips, anekdotes, recepten voor hutsepot met koolraap en foto's van Z400 naar believen! Ook met de laatste nieuwtjes over André Hazes Jr kun je hier uiteraard terecht.
1650463854568.png

Meer concreet gaat het om:
1974-'75 (K)Z400D
1976 (K)Z400D3
1977 (K)Z400D4
1978 (K)Z400B1
1979 (K)Z400B2
1980 (K)Z400B3

Een schat aan informatie vind je via volgende websites:
kz400.com
kawasaki kz400
Homepage - André Hazes
Z400

Zelf heb ik een Z400D3 (aankoopproces lees je hier) met wat kleine issues waarvan ik regelmatig een update zal posten. Maarik ben vooral benieuwd naar wie er nog op zo'n lekker miskende onderhond rondrijdt. Maar beginnen doe ik met een ode aan de Z400 in de eerstvolgende post.
 
Laatst bewerkt:
Woops - Z750 topic had ik niet gevonden. Misschien heb je gelijk en moet dit topic zich focussen op de Z400's. Het zijn uiteindelijk wel fundemanteel verschillende fietsen. De meeste mensen die ik spreek zijn meer gecharmeerd van de 750's dan de 400's - misschien gewoon m'n vrienden beter kiezen...

Stukje proza op de website van Z-Power is ook niet echt vleiend voor de Z400:
KAWASAKI FOUR STROKE TWINS 1974 ONWARDS.

Kawasaki did not always get it right. There were three models that they would probably like to forget. The 400, 440 twins.
After the exciting two stroke triple range of the early seventies, Kawasaki were desperate to show the world that they could build dependable, sociably acceptable motorcycles. Obviously these had to be four stroke models. The 400 class in America was very important especially now that they had a plant over there producing the 1975 model KZ400.

The 400 was introduced in 1975 as the KZ400 becoming the D3 in 1976 and D4 in 1977. It was a SOHC motor with 5 gears and a chain driven balance shaft system to combat the inherent vibration found with a twin. The 400 was a poor seller here in the UK being over shadowed by the Honda CB400-4 and Kawasaki’s own KH400. The Z400 was a bit troublesome, many examples suffering from crankshaft and oil leak problems not to mention the awful twin carb set-up. Not until the much later 440 models did things get any better.

1978 saw the introduction of the B model, which boasted a 6-speed gearbox and improved styling. There was also a Z400-G model, which was sold as a custom, basically a B model with alloy wheels and a paint job.

There were many more 400 models in the states including tourer models with built in luggage and a fairing and economy models with two into one exhaust systems and drum brakes. We were still selling 1977 models here in the UK as late as 1980, such was their attraction!!
.

Z400/440 TWIN
 
De 440 is zeker een prima ding,een vriend van me heeft er al jaren 1 ,ding ziet er niet uit maar blijft maar doorgaan,
ooit gekocht voor 175,- bij een sloper.
 
Een kleine ode aan de Kawasaki Z400 (en gezien het animo rond dit topic is een ode dringggend nodig!)

Elke familie heeft wel een zwart schaap. Een familielid die de goede naam en faam van de familie besmet, besmeurt en bezoedelt en welke de rest van de familie liever kwijt dan rijk is. Zoals je grootvader met z'n ss verleden, tante Rita met haar drankverslaving of je zwakzinnige neef Hans met z'n Harley en tattoo op z’n voorhoofd. Mijn familie heeft mij. De Nederlandse showbizz heeft André Hazes Jr. De motorwereld heeft Honda. En Kawasaki? Kawasaki heeft de Z400.
1650627237725.png

Want de Z400 was, zo is toch de algemene teneur, niet Kawasaki’s ‘finest hour’. Tamme motor, tuttig uiterlijk, blok zo lek als een mandje en uitblinker in niets. Deze reputatie is echter onterecht en werd enkel de wereld in geholpen door lieden die er werkelijk niets van snappen. Ja, in 1974 - het jaar waarin de eerste Z400 op de markt kwam - had Kawasaki al zo’n twee decennia hard aan de weg getimmerd om een reputatie op te bouwen als maker van hele snelle, een tikje gestoorde motorfietsen. Denk aan het riedeltje tweetakts: 250 Samurai - 350 Avenger - 500 H1 Mach III en als klap op de vuurpijl de waanzinnige 750 H2 Mach IV.
1650627297468.png

Om dan in 1972 deze reputatie met fluo te markeren, met rood te onderlijnen en van een uitroepteken te voorzien door de Z1 op de markt te brengen. In het jaar 1974 was het dan ook voor iedereen duidelijk: Kawasaki staat voor de meest performante motoren in elke klasse waarin ze aantreden.
1650627328718.png


En na al dat harde labeur, leek Kawasaki z'n zorgvuldig opgebouwde imago te grabbel te gooien, door een gebakje als de Z400 te lanceren. Let wel, de Z400 is na de Z1 pas de tweede viertakt van Kawasaki (de W-serie telt natuurlijk niet mee want BSA kloon, en een Meguro, geen Kawasaki)(van zwarte schapen gesproken). Waarom dan toch die Z400, Kawasaki, why, perché, warum?

Wel, dat zit zo: met de komst van de Z1 was het concept “motorfiets” voorlopig wel voldoende uitontwikkeld. De Britse industrie hing in de touwen, de Duitsers bleven stug hun boxerzooi bouwen (best visionair: BMW besefte toen al dat heelder volksstammen babyboomers vanaf het jaar 2000 massaal op de GS’en en RT’s zou gaan rijden - dus BMW moest de boxer tot die tijd in leven houden) en de Italianen bouwden tussen de diverse stakingen door wel af en toe een mooie fiets, maar met het Italiaanse arbeidsethos bedien je natuurlijk geen mondiaal en exponentieel groeiende motormarkt.

Met de Z1 had Kawasaki dus het Nec Plus Ultra, en konden ze logischerwijs enkel iets onder de Z1 gaan bouwen. Daarbij is de Z1 geen motorfiets voor zoiets vulgairs als forensen in stads- of spitsverkeer, laat staan de wekelijkse boodschappen. Nee, de Z1 is geen vehikel om het lichaam te vervoeren, maar een vehikel om de ziel te vervoeren. Het doorheen de toeren naar de 9.000rpm trekken, opschakelen en weer naar de 9.000 doorhalen - het geblikte plebs in een walm van nét te rijke carburatie en een vleugje 10W40-aroma achter je latend - onder de begeleiding van een hemels driestemmig zangkoor - basbariton van de 4-in-4; alt van de inductiehuil uit de luchtfilterkast en mezzosopraan van de gear whine van de primaire transmissie - dat is een haast transcendente ervaring. Balsem voor de ziel. Hier word je oprecht een beter mens van. SOUL SEARCHING = SOUL FINDING

Echter, een mens is ook maar een mens en er moet ook gewerkt en gevreten worden, dus voor de meer prozaïsche verplaatsingen kwam Kawasaki met een meer prozaïsche motorfiets op de proppen. Een briljant prozaïsche motorfiets that is…

Want de Z400 IS een briljante fiets! Met 185 rijklare kilo’s zeker geen pluimgewicht, maar toch makkelijk te hanteren, een schamele 1370mm aan wielbasis voor een vlot stuurgedrag, 398 ietwat iele maar oh zo smeuïge parallelle twin cc’s die je in stadsverkeer toch ook vlot wegtrekken bij het stoplicht, de gekende Kawasaki bouwkwaliteit en een omvattend, doordacht concept. En tegelijk bracht Kawasaki met de Z400 een ode aan de tanende Britse industrie. Dat Kawasaki de Britse industrie verpulverde was immers geen vooropgesteld doel, maar een spijtig bijproduct van hun geniale motorfietsproductie. Want wie, bij z’n volle verstand, koopt er in 1974 dan ook een Triumph met ontwerp uit 19-fucking-38 als je voor hetzelfde geld een Z1 kunt kopen? Helaas voor Triumph liet het antwoord zich raden: niemand. Dus bij wijze van afscheidssaluut aan de Britse Industrie, én om de stumpers die toch zo verknocht waren aan de ouwe trouwe staande twin van een nieuwe - dit keer betrouwbare - motorfiets te voorzien, bouwde Kawasaki de Z400. Een (quasi-)staande twin naar klassiek brits ontwerp, dus met 360° ontstekingsinterval voor een gelijkmatige loop, waaraan Kawasaki een toets van verfijning in de vorm van een balans-as toevoegde (Eerder werd hetzelfde probleem - excessief trillen tgv primaire onbalans - ook op de engineering afdeling van Norton besproken en werd het Isolastic systeem ontwikkeld. Volgend stukje komt uit de notulen van de vergadering tussen hoofdingenieur Bernard Hooper en zijn assistent Bob Trigg waarop het Isolastic systeem werd voorgesteld: Bob Trigg: “Oi for fack’s sake Bernie old geezer, our 750’s are shakin emselves to smithereens!Bernard Hooper: “Oi Bobbie no problem old chap, ere is a scrap of rubba, be a darlin an cram it onto the engine mounts, will you?”). Hoe dan ook, het resulterende Z400 blokje heeft dus het eerdergenoemde smeuïge motorkarakter én de magistrale diepe sound die zo typisch is voor de klassieke Britse Twin.

En zo komen we ook bij wat sommige als het grootste manco van de Z400 benoemen: de diverse olielekken. Met kwade wil zou je dit "slecht ontwerp", of "matige productiekwaliteit" kunnen noemen, maar dan mis je uiteraard het hele punt van de Z400. Want wanneer je als motorfietsfabrikant een eresaluut wil maken naar hét archetype motorfiets van hét motorland van de vorige drie decennia ‘40, ‘50 & ‘60 - de Staande Twin uit Groot-Britannië - dan kan en mag je dé eigenschap die deze Britse Staande Twin tot Britse Staande Twin maakt toch niet negeren? Een Triumph Speed Twin, een BSA Golden Flash of een Norton Dominator die geen olie lekt, die is of leeg, of een schaalmodel (kwatongen beweren dat zelfs de schaalmodellen lekken). Na vele en hoogoplopende discussies tussen het toenmalige Kawasaki engineering- en marketingteam, is er uiteindelijk beslist om de lekkages mee over te nemen en subtiel in het Z400 blokje te engineeren. En dat is waarom de olielekken van de Z400 niet moeten worden afgedaan als ontwerpfouten, maar net als toppunt van gedurfde productontwikkeling moeten worden gefêteerd - waarbij technische verfijning, respect voor traditie en een authentieke beleving voor de rijder hand in hand gaan!

Het moge dus duidelijk zijn dat enig minpunt van de Z400 enkel bestaat in de hoofden van hen die de Z400 niet begrepen hebben, en dat het de perfecte brommer is voor zowel korte, stedelijke verplaatsingen als voor lange zondagse tochten over veldbaantjes en achterafweggetjes (picknickmandje, dekentje en vrouwtje achterop) én tegelijk een rijdende ode is aan de Briljante Britse Motor Industrie - waar we allemaal zoveel aan te danken hebben.

Laat me besluiten dan ook met: Leve de Z400, Hoera! Hoera! Hoera!
1650627700194.png
 
Laatst bewerkt:
Hehe,je had er een boek over moeten schrijven,in die jaren werden bv Engelse motoren afgeschreven als olie lekkende en onbetrouwbare motoren,
koop een Jap en je problemen zijn voorbij werd er geroepen,uiteindelijk bleken die Jappen toch niet zo betrouwbaar als beweerd,
ieder model had wel wat eigenaardigheden die naar mechanische ellende voerde,heb er zelf meer dan genoeg op m,n bord gekregen,
lekkende koppakkingen,kapotte bakken,gebroken nokkenaskettingen en kapotte spanners enzzzzzzzzzzzzzzzz,daar ik vrij vroeg al in de
motorhandel werkte heb ik de hele evolutie meegemaakt van relatief onbetrouwbare jaren 70 motoren tot relatief betrouwbaar huidige motoren,
maar helemaal 100% alle ellende uitbannen lukt fabrikanten zelfs vandaag de dag nog niet,ergens sluipt er altijd wel weer een gremlin naar binnen.
 
Ook ik heb zo'n zwart schaap.
In de zomer van 2017 werd ik aangesproken door een kennis van mijn schoonouders dat hij nog wat ouds in de schuur had staan. Ik moest maar eens komen kijken of ik het wat vond. Nieuwsgierig als ik ben, ben ik gelijk met de beste man meegereden. Na veel graafwerk kwam dan uiteindelijk de "400" tevoorschijn. Ding had al in geen jaren meer gelopen, maar mbv een hulpaccu en de oude benzine nog in de tank kregen we hem toch redelijk snel aan de praat. Rammelen, ratelen, tikken alle tekenen van een zwaar versleten motor waren aanwezig. De beste man had geen trek om het apparaat weer terug in de schuur te duwen en drong erop aan dat ik hem toch maar gelijk mee moest nemen om te kijken wat ik er nog mee kon. Uiteindelijk heb ik hem meegenomen voor 2 kratjes bier. Afstand die ik moest afleggen was een kleine 4 km, dus dat moest te doen zijn. Helm op en gaan. Eerst even langs de pomp om nog wat lucht in de banden te blazen. Bij stilstand zag ik de olie al uit het blok stromen. Voor het peilglas zat nog voldoende, dus toch maar doorgereden naar huis aangezien het blok toch al aardig herrie maakte.

IMG_1519.JPG

Zo stond hij er triest bij in de tuin. En we weten allemaal dat het er foto altijd beter uitziet dan in real life.
Uiteindelijk na een aantal maanden, toen het zonnetje een stuk vroeger onderging toch maar besloten om ermee aan de slag te gaan. Afijn het hele apparaat is uit elkaar getrokken waarbij uiteindelijk nieuwe zuigers, een betere 2e hands krukas, alle kettingen en geleiders in het blok zijn vervangen. Carburateurs geheel gereviseerd. Onderdelen zijn slecht te vinden en meest kwam uit de UK en VS. Helaas was de tank te slecht om zo te houden, dus moest hier een nieuwe laklaag overheen. Aangezien ik al een blauwe Zündapp heb en groen nog niet in de collectie voorkwam is daar de keus op gevallen. Een jaar later was dit het resultaat.

IMG_1716.JPG


1638383863316.png

Tot op heden nog steeds in bezit en inderdaad heb ik deze nooit volledig lekvrij gekregen _O-. Maar op een mooie zomeravond haal ik hem nog wel tevoorschijn om even lekker rond te :]
 
Ook ik heb zo'n zwart schaap.
In de zomer van 2017 werd ik aangesproken door een kennis van mijn schoonouders dat hij nog wat ouds in de schuur had staan. Ik moest maar eens komen kijken of ik het wat vond. Nieuwsgierig als ik ben, ben ik gelijk met de beste man meegereden. Na veel graafwerk kwam dan uiteindelijk de "400" tevoorschijn. Ding had al in geen jaren meer gelopen, maar mbv een hulpaccu en de oude benzine nog in de tank kregen we hem toch redelijk snel aan de praat. Rammelen, ratelen, tikken alle tekenen van een zwaar versleten motor waren aanwezig. De beste man had geen trek om het apparaat weer terug in de schuur te duwen en drong erop aan dat ik hem toch maar gelijk mee moest nemen om te kijken wat ik er nog mee kon. Uiteindelijk heb ik hem meegenomen voor 2 kratjes bier. Afstand die ik moest afleggen was een kleine 4 km, dus dat moest te doen zijn. Helm op en gaan. Eerst even langs de pomp om nog wat lucht in de banden te blazen. Bij stilstand zag ik de olie al uit het blok stromen. Voor het peilglas zat nog voldoende, dus toch maar doorgereden naar huis aangezien het blok toch al aardig herrie maakte.

Bekijk bijlage 1753076
Zo stond hij er triest bij in de tuin. En we weten allemaal dat het er foto altijd beter uitziet dan in real life.
Uiteindelijk na een aantal maanden, toen het zonnetje een stuk vroeger onderging toch maar besloten om ermee aan de slag te gaan. Afijn het hele apparaat is uit elkaar getrokken waarbij uiteindelijk nieuwe zuigers, een betere 2e hands krukas, alle kettingen en geleiders in het blok zijn vervangen. Carburateurs geheel gereviseerd. Onderdelen zijn slecht te vinden en meest kwam uit de UK en VS. Helaas was de tank te slecht om zo te houden, dus moest hier een nieuwe laklaag overheen. Aangezien ik al een blauwe Zündapp heb en groen nog niet in de collectie voorkwam is daar de keus op gevallen. Een jaar later was dit het resultaat.

Bekijk bijlage 1753093

Bekijk bijlage 1753095
Tot op heden nog steeds in bezit en inderdaad heb ik deze nooit volledig lekvrij gekregen _O-. Maar op een mooie zomeravond haal ik hem nog wel tevoorschijn om even lekker rond te :]
Ach,is goed tegen het onkruid tussen de tegels :+
 
Sodeju @Sodeju das een mooie 400! Leuk dat je hem groen lakte, maar toch de originele striping behield. Mooie prijsje ook, moet dringend mijn inkoopstrategie eens herevalueren 😅 Maar met al het werk dat er aan gedaan is, is de prijs zo’n 10x over de kop gegaan gok ik? Dus eentje om bij te houden!

Mocht je trouwens nog wat foto’tjes en verhaaltjes van de resurectie hebben, mag je ze hier zeker delen!
 
Sodeju @Sodeju das een mooie 400! Leuk dat je hem groen lakte, maar toch de originele striping behield. Mooie prijsje ook, moet dringend mijn inkoopstrategie eens herevalueren 😅 Maar met al het werk dat er aan gedaan is, is de prijs zo’n 10x over de kop gegaan gok ik? Dus eentje om bij te houden!

Mocht je trouwens nog wat foto’tjes en verhaaltjes van de resurectie hebben, mag je ze hier zeker delen!
Nou ja 20 kratjes bier is ook nog niet veel ;) :+
 
Dank voor de leuke reacties.
Totaal is het wel meer dan 10 x over de kop gegaan, dus maar niet bijgehouden.
Van het uitgevoerde werk heb ik geen fotoverslag. Ik heb nog wel de onderdelen die uiteindelijk uit het blok kwamen bij vervanging. De Kawa is er een van de eerste serie, dus een KZ400-D. Natuurlijk de serie met de meeste kwalen. één van de vervelendste is de slijtage aan het tandwiel van de aandrijving van de balans-assen. Deze zit in het midden van de krukas en is daarmee niet los te vervangen.

IMG_2766.JPG

een verse ketting is daarmee zo weer om zeep geholpen. Totaal zitten er 3 kettingen in het blok, 1 dus voor de balansassen, 1 voor de distributie en 1 voor de primaire aandrijving.
IMG_2773.JPG

Ik heb alle kettingen kunnen vervangen waarbij de primaire ketting een 2e-handsje is geworden. Alle heb ik in Engeland kunnen vinden, toen nog voor Brexit en dus nog een beetje betaalbaar.
Bij het verwijderen van de cilinders werd ook duidelijk waar het getik vandaan kwam.
IMG_2767.JPG

Linker zuigertje had een paar millimeter aan aluminium achtergelaten op de wand van de cilinder. Warmloper of gewoon te weinig olie gekregen? Zuigertje was dus reddeloos verloren. De cilinderwand was na het verwijderen van de alu-resten nog best netjes.
Het bigend-lager had wel wat schade opgelopen. Krukas zelf zag er nog redelijk uit, op het tandwiel van de balansassen na, maar bij nameten bleek deze toch enigszins krom te zijn. Toch een aardig klap gekregen dus. Nieuwe krukas heb ik 1 x zien worden aangeboden op Ebay met een vraagprijs van 500 euro. Dat ging het niet worden. Uiteindelijk een nette krukas met drijfstangen kunnen vinden in de VS voor een hele nette prijs. Nieuwe zuigers en zuigerveren kwamen ook uit de VS. Toentertijd was dat allemaal nog voor een appel en een ei via Ebay daar te vinden. Daarmee kon het blok weer netjes worden opgebouwd.

Verdere leuke details zijn de schokdempers die, hoe kan het ook anders, van Koni zijn. De fabriek stond dan ook zoń 10 km verderop.
En de Jama dempers, die 15 km verderop werden gemaakt.
IMG_2774.JPG
IMG_2777.JPG

Hij heeft dus ooit wel een goed baasje gehad die toch wel voor hem zorgde.

De leuke details zijn ook de stickers die nog onder het zadel zijn te vinden, waarvan dit wel de mooiste.
IMG_2775.JPG
 
Van dat krukas tandwiel wist ik niet. Mijne is een D3 met een geloofwaardige <15k op de klokdus ga er maar van uit dat het geen issue is.

Onderdelen groeien inderdaad niet aan de bomen, helaas. Wat gestotter rond de 4.000rpm maakt dat de carbjes eens uit elkaar moeten, maar revisiesetjes voor het vroege model carb zijn dun gezaaid. En de rubbers (luchtfilterkast naar carbs) lijken niet te worden gemaakt. NOS is ondertussen ook al +45j dus allicht ook niet meer helemaal soepel, als je het al vindt.

Dus potjes erop (maar dan moet je met sproeiers lopen stoeien?) of knutselen met 50mm rubberen slang…
 
Dat de luitjes van het MotorRijwiel hier meelezen hoeft uiteraard niet te verbazen. En met het verschijnen van dit topic beseften ze daar ook meteen dat het voor een motorblad dat zicht richt op ouwe meuk natuurlijk onvergeeflijk is dat ze nog nooit één miezerige letter aan de Kawasaki Z400 hebben gewijd en dus in een poging een scheve situatie recht te trekken, bevat het jongste nummer dan toch e i n d e l i j k een artikel over de meest gemiddelde motorfiets ooit.

Laat ons zeggen dat het mooi is dat onze onderhond eindelijk een beetje erkenning en ruchtbaarheid gegund wordt. Maar - met alle respect voor de schrijver - het is een eerder bedroevend epistel geworden. Het opent met een slap excuus waarom er niet gereden werd (valse lucht en pijn aan z'n voetje)(Dat is toch zo'n beetje als een recensie van een restaurant beginnen met "Ja hoor es, ik heb deze middag al heul veul gevreten én ik heb tandpijn" en dan 5 pagina's vullen over het behangpapier, de tafelschikking en de achtergrodnmuziek in het restaurant). Gevolgd door een nogal droge beschrijving - de Sahara lijkt plots een vette polder-akker - van het blokje en enkele referenties naar oorspronkelijke artikels - die ik hier wel eens zal neerplempen. Ok nu sta je vast te popelen om het artikel in kwestie te lezen dus here goes:
C2E518E5-6265-47F7-87A2-5EB1D57E3297.jpeg
C66C80D5-02B5-4817-861C-6CE1CFB8F2A4.jpeg
4055FA5A-1808-412B-850F-288759D97A0E.jpeg
13B0A458-60E7-4632-A0EB-76AD160DC02F.jpeg
C324A027-C81C-47F8-BC7B-B8D4720E63B8.jpeg
 
Laatst bewerkt:
Ik weet niet of dit het goede topic is, maar kan ik hier iemand blij mee maken?
 

Bijlagen

  • 1C415D26-5362-4B48-8440-91D33D47D6EE.jpeg
    1C415D26-5362-4B48-8440-91D33D47D6EE.jpeg
    367,2 KB · Weergaven: 13
Terug
Bovenaan Onderaan