The Wrong Way Up
- Onderwerp starter rookie_rm
- Startdatum
- Onderwerp starter
- #28
Les I in Pools: Bier is Piwo en koffie Kawa..
Steek je twee vingers op en vraag je in je beste Pools om Kawa, krijg je als reactie "would you like milk and sugar with your coffee?" En zonder accent
Daar komen jullie nu mee! Onze laatste dag in Polen!
Sphyrnidus
MF veteraan
Ook leuk ik ben met een Poolse vriend in Polen geweest. We zitten ergens in een restaurant en hij bestelt twee bier in het Nederlands 
De dame keek hem natuurlijk volkomen verbijsterd aan...
De dame keek hem natuurlijk volkomen verbijsterd aan...
Laatst bewerkt:
Jaap vd Hooft
MF'er
kan beter een camikaze bestellen. das best lekker. zijn 6 shotjes sterke wodka 
Ik lees ook mee! Ik ben net terug van een ritje Zweden, Finland en de Baltische staten, ben benieuwd of ik wat herkenbare punten in jullie reis tegen kom. Binnenkort ga ik ook aan een verslagje beginnen.
Kees Den Haag
MF veteraan
Leuk! Ik lees mee!
- Onderwerp starter
- #34
(Het is nog steeds niet veel soeps maar vooruit....)
----- Day 2, the movie -----
----------
Laatst bewerkt:
Wild Turkey
Die hard MF'er
Ziet er goed uit Ryan, mooie filmpjes.
- Onderwerp starter
- #36
Hé Jan! Nachtbraker
Hou je een beetje in de gaten of ik wel altijd de waarheid vertel? 
Die filmpjes gaan steeds beter worden. Ben nog aan het kijken of ik die van jou ook kan integreren. Het programmaatje dat ik gebruik sputtert nu nog een beetje tegen.
Wild Turkey
Die hard MF'er
Ja, hou ik in de gaten, enne tot laat motor gewassen hé , dus laat nog ff social media bijhouden.
- Onderwerp starter
- #40
Jan heeft geloof ik zo'n Sena ding en ik een Scala Rider en het was onze bedoeling om die apparaten te pairen. Maar omdat ik, sinds ik een klaphelm heb, de microfoon eraf geknipt heb ging dat dus niet door. Waarschijnlijk zou ik alleen Jan kunnen horen en andersom zou het stil blijven. Nu is dat bij ons 's nachts ook al zoOMG, ze zitten de hele dag al met elkaar opgescheept, gaan ze ook nog op MF met elkaar in discussie
Rijden jullie nog met een Sena of ander communicatiedingetje? Ik gebruik die als ik met m'n broer rij, werkt super!
dus we vonden het wel prima zo zonder communicatie - Onderwerp starter
- #41
We hebben een heel tijdje de 17 gevolgd, maar omdat we de vele veerboten op die route een beetje wilden ontlopen hebben we daar de E6 naar beneden genomen.
scheffers
MF veteraan
- 7 jul 2003
- 16.037
- 85
, snap ik ! je kunt daar weeeeeeken ronddolen over die kustlijn als je wilt 
Artemecion
Kawaaa!
Kijk nieuw lees voer!
Ik ga weer met plezier meelezen
Ik ga weer met plezier meelezen
- Onderwerp starter
- #45
----- Dag 3, maandag 2 juni: "Kaliningrad, het kleine Rusland..." -----
"Wodnik" heet het tentje waar we 's morgens wakker worden. En om jullie een idee te geven hoe die 'tent' er 's morgens bij ons uitziet...
Het is dat we het water voor de koffie zelf moeten verwarmen, maar voor de rest bevalt ons deze manier van kamperen wel
Jan heeft nog een biertje over gehouden en die wordt netjes bewaard voor later. Veel later. Want tegen de tijd dat het ding weer voor de dag komt is zo'n beetje alle verf er afgesleten en had het net zo goed een blik merkloze verf kunnen zijn. Maar goed, dat wisten we toen nog niet. Voor vandaag staat Kaliningrad op het programma. Onze eerste ervaring met 'klein Rusland' want zo noemen we het maar even. Maar niet minder spannend dan straks het grote Rusland. De Russische enclave ligt strak ingespannen tussen de Poolse en Litouwse grens en heeft aan de kant van de Baltische Zee twee enorme landtongen(?) waar zich de hoogste strandduinen van Noord Europa moeten bevinden naar men zegt. We gaan het zien...
(Ik heb de kleurtjes maar even omgedraaid, groen is wat we gereden hebben, roze het plan)
Het is nog een kilometertje of 50 naar de Russische grens. Genoeg voor ons om een beetje een wakkere indruk te maken bij de grenscontrole. Tenminste, daar gaan we vanuit. We zijn uitermate benieuwd hoe dat straks gaat verlopen. Die 50 kilometer zijn overigens nog wel een beetje een uitdaging want vanuit de luie stoel hebben we meneer Garmin een lijntje laten trekken vlak langs de Poolse kust tot aan Gronowo alwaar we de grens passeren. Het eerste stuk gaat nog wel alleen zitten we hier continue achter een vrachtwagen waar we door de vele bochten maar niet aan voorbij komen. Daarna volgt een stukje binnendoor waar ze volgens mij op het laatste gedeelte, sinds de tweede wereldoorlog met uitzondering van een paar houthakkers, niet meer met normaal verkeer zijn langs gekomen. Knap slecht zeg maar. Niet heel slecht, want dat komt nog
Maar goed, we redden het tot Gronowo.Omdat we geen gedonder willen met de Russische autoriteiten besluiten we een eindje voor de grens te stoppen met filmen. Jan zet zijn bulletcammetje uit maar laat het apparaat gewoon aan het stuur zitten, het ding valt toch nauwelijks op. De mijne haal ik maar even van de helm en berg het ding op in de tanktas. Met gepaste snelheid rijden we naar de eerste controle post. Daar worden we door twee vrouwelijke douaniers opgewacht. Het enige dat we hoeven te laten zien zijn de paspoorten. Een vluchtige blik in de papieren en we mogen door. Dát gaat makkelijk denk ik nog. Je zou bijna vergeten hoe het ook al weer gaat met die grenscontroles. Eerst krijg je natuurlijk het land dat blij is dat je gaat en vervolgens het land dat je staat op te wachten
Zo ook hier. Iets verderop worden we opnieuw aangehouden. Nu zijn het Russen en de controle van de papieren gaat iets uitvoeriger, maar nog steeds soepel. Nog geen minuut later mogen we doorrijden. De weg draait met een ruime bocht naar links en voordat we er erg in hebben staan we achterin een rij van auto's voor het officiële grenskantoor.
Hier zal het dan wel "echt" gebeuren. Ons rest niets anders dan netjes op onze beurt wachten, want de enige die langs de rij auto's mogen rijden zijn 'originele' Russen en autobussen. Met setjes van 3 gaat het achter de eerste slagboom en van wat wij er van kunnen zien worden in eerste instantie alle papieren gecontroleerd. Daarna mag het hele groepje een vak verder en moeten alle deuren en de kofferbak worden geopend waarna een drietal douane beambten de handel controleren. Vervolgens moet er bij een ander loket iets met de papieren gebeuren want daar staat iedereen te wachten. Pas als het volledige mini-collonetje uit het zicht is mag de volgende groep. We kunnen dus zo'n beetje uitrekenen hoelang het gaat duren voordat wij aan de beurt zijn. Na een goed uur komt er schot in de zaak voor ons en we staan als vierde in de rij voor de slagboom. Maar wat wil het geval. Als eerste staat er een prutser in een oude Renault die niet helemaal begrijpt dat er maar 3 auto's achter de slagboom mogen staan. Hij rijdt gewoon door rood en sluit achter het rijtje van 3 aan. Ik kan nog steeds geen Russisch verstaan, maar de Russin die uit het eerste loketje komt lopen laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Met een duidelijke verwijzing naar het rode licht en een driftig arm gebaar wordt de Pool terug verwezen naar zijn oorspronkelijke plekje. Als hij vervolgens officieel aan de beurt is, ligt de man voor ons blijkbaar te slapen. Of zijn auto doet het niet, want er komt geen beweging in onze rij. Hebben wij weer
Net nu we een paar Duitse motorrijders, die achter ons in de rij staan, wijs gemaakt hebben dat het allemaal nog wel meevalt met het wachten. Eindelijk zijn we aan de beurt. Gelukkig hoeft er bij ons niets van de motor en de papieren blijken ook allemaal te kloppen. Niet veel later mogen we de motoren een vakje opschuiven en worden we doorverwezen naar het tweede loket. Wederom moeten alle papieren worden overgelegd als in het paspoort en de motorpapieren. Jan wordt aan de ene kant van het loket geholpen en de vrouw aan mijn kant begint ijverig een aantal formulieren in te vullen. Van wat ik er van kan maken gaat het om mijn identiteitsgegevens en de registratiegegevens van de motor. Dat laatste levert blijkbaar problemen op want op de één of andere manier krijgt ze het ding niet fatsoenlijk in de computer. Tenminste dat maak ik op uit de herhaalde combinatie van toetsaanslagen die per keer heftiger worden. Maar na wat overleg met de vrouw die Jan aan het helpen is komt uiteindelijk alles goed. Een viertal papieren moeten worden getekend en deze worden aan alle kanten afgestempeld. Twee daarvan krijgen we mee. Een A4tje waarop staat wie we zijn en wat we bij ons hebben en een klein papiertje wat het "Migration" papiertje blijkt te zijn. We zijn er bijna! Als we verder mogen rijden wacht ons nog 1 keer een slagboom waar ze voor de zekerheid nog een keer door de papieren kijken en dan zijn we eindelijk in Rusland. Nou ja, het kleine Rusland dan. Voor ons voelt het als een overwinning 
We stoppen bij het iets voorbij de grens gelegen tankstationnetje om even bij te komen van de afgelopen 2 uur, want zolang heeft het bij elkaar geduurd. Kaliningrad (de stad) is iets van 50 kilometer verder, maar dat is een rechte weg en daar is natuurlijk niets aan. Zowel in CityNavigator als op de OSM kaarten hebben we een leuke 'detour' gevonden dat ons via een klein paadje tot vlak aan de kust en weer terug moet brengen. We zijn benieuwd. Alsof het hier ineens zoveel anders dan 10 kilometer terug
Dat is het natuurlijk niet, maar toch voelt het anders. Gek is dat eigenlijk. Na een kilometertje of 10 hebben we het paadje bereikt en slaan we linksaf richting zee. Het weggetje is van redelijke kwaliteit maar al snel veranderd het in een met asfalt omgeven gatenkaas waar je U tegen zegt. 
Het inhalen van die paar auto's die we tegenkomen valt nog niet mee want ze rijden van links naar rechts en terug over de weg om de gaten maar te ontwijken. Op een gegeven moment kruisen we een spoorlijntje en ik schiet nog net voor een tweetal oude autobussen langs die de weg opdraaien. Later blijkt dat deze twee bussen een groep kinderen aan het ophalen zijn waar Jan toevallig middenin komt te rijden. Die vinden het maar wat gaaf om hier twee van die Globetrotters (kuch) tegen te komen. Als ik iets later even op Jan wacht passeren de twee bussen ons en niet veel later worden we door de kinderen in de bus aangemoedigd om ze vooral even snel in te halen. Dat moet dan ook maar even gebeuren...
Nu maar hopen dat er niet net een gat aan de rechterkant zit want ze kijken nergens naar hebben we al gemerkt. De weg of wat daar voor door moet gaan eindigt in een bos en wij vragen ons af waar al die mensen naar toe gaan want hier is niets te doen. We schieten door het bos en komen uit in een gebied dat een beetje op de Veluwezoom lijkt...
...alleen mogen wij hier wél rijden met onze motoren. Het pad dat hier dwars doorheen loopt nodigt uit tot een behoorlijk hoog tempo sightseeing. Meestal is Jan wat voorzichtiger op het onverhard maar als ik zie hoe zijn bagage op de motor zit als hij komt aanrijden dan heb ik het vermoeden dat ook hij zich heeft laten verleiden
Van Jan begrijp ik dat er bij hem iets mis is met de routes. Hij heeft wel het gebied op het schermpje maar geen route, terwijl ik prima over het roze lijntje rijd voor zover dat gaat met al die gaten. Daar moeten we straks maar eens even naar kijken dan.
Hoe dichter we bij de zee komen hoe slechter het pad. Op een gegeven moment is het zelfs afgesloten met een slagboom, maar deze is makkelijk open te maken. We zijn op dit stuk nog niemand tegen gekomen, dus wie gaat daar wat van zeggen denken we als we de boom achter ons weer netjes laten zakken. Het totale detourtje is maar iets van 25 kilometer en daar zijn we meer dan een uur mee bezig. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van de ondergrond. Of over onze rijcapaciteiten, maar dat laat ik in het midden
Eenmaal weer op de doorgaande weg zetten we koers naar Kaliningrad the city. Wij zijn niet zo van die 'stadrijders'. Meestal is het maar druk in de stad en schiet het niet op. Maar hier geldt blijkbaar het recht van de Net voordat we de stad verlaten denk ik dat het wel eens handig kan zijn om m'n benzine voorraad aan te vullen en eens te kijken of Peter Zandee gelijk heeft met zijn opmerking dat er geld te verdienen valt met tanken in Rusland.
Het kost evengoed nog steeds geld maar dat tanken is hier inderdaad een feest! Voor iets meer dan 70 eurocent per liter druppel ik m'n tank tot aan de rand toe vol. Laat maar komen die kilometers!
De route die we volgen biedt wederom een afwisseling van asfalt en zand. We rijden door kleine plaatsjes en volgen braaf een behoorlijk stuk achter een politie autootje. Het laatste stukje voordat we de zg. landtong bereiken kan het gas er nog even op, benieuwd als we zijn naar een eerste blik op die hoge strandduinen. Het gebied behoort tot het UNESCO werelderfgoed en wordt afgebakend door een slagboom met een mannetje. Wij hoeven enkel te stoppen en worden vrijwel meteen door gelaten. Op de eerste 10 kilometer die volgen zien we niet veel meer dan een recht stuk weg met zowel links als rechts bos. Valt dat even tegen. Bezienswaardigheden zijn leuk, maar ze moeten natuurlijk wel vanaf de motor te zien zijn
In het eerste de beste plaatsje dat we tegenkomen besluiten we dat het tijd wordt om een slaapplekkie te zoeken. Jan had thuis al gezien dat er op deze landstrook meerdere hotelletjes moeten zitten, dus dat gaat wel lukken. Ergens bij een afslag zien we een bordje dat ons naar een hotelletje leidt maar tegelijkertijd zien we ook de kust. Daar gaan we eerst even kijken. Jan parkeert alvast zijn brommer op een speciaal voor hem gereserveerd plekje.
De mijne heeft een te korte voorvork en moet het doen met een achterafplaatsje. Het uitzicht is mooi, maar van die strandduinen zien we nog niet veel.
Kan ook best zijn dat het nog wel komt. De totale lengte van de landtong is iets van 100 kilometer en wij hebben er pas 10 opzitten. Nadat we zijn uitgekeken rijden we maar eens naar het hotelletje waarvoor we in eerste instantie deze afslag hadden genomen.
Veel activiteit is er niet in het plaatsje dus het lijkt ons sterk als ze hier geen plek voor ons hebben. Ze hebben inderdaad plek, alleen duurt het wel even met de van twee zijden gebrekkige communicatie voordat we een kamertje hebben. Dan moet er natuurlijk betaald worden. Roebels hebben we nog niet dus ik
) naar de eerste grote stad aan het begin van de landtong om aan Roebels te komen. Dat lukt. We zouden hier ook kunnen overnachten want mogelijkheden genoeg, maar belofte maakt schuld en wij rijden netjes terug.Voor het avondeten worden we naar een tentje verwezen dat vlak bij de kuststrook ligt...
en dat blijkt een goed tip. Het ziet er gezellig uit en het eten is meer dan prima. Uiteraard mag dan het belangrijkste van deze vakantie niet ontbreken.
Na het eten slenteren we nog even naar de kust en op de passage vanaf het eettentje zien we allemaal foto's hangen van de beroemde strandduinen. Dat doet het ook wel voor ons
Eenmaal terug in het hotel vleien we ons als een echtpaartje in het grote bed. Iets anders hadden ze niet en wij hebben geen zaag bij ons.... ----------
Laatst bewerkt:
- Onderwerp starter
- #47
Wild Turkey
Die hard MF'er
Jan parkeert alvast zijn brommer op een speciaal voor hem gereserveerd plekje.
Toch wel aardige mensen die Russen
Ik snap niet dat er altijd over dat zagen van mij wordt geklaagd, ik hoor er niks van
Toch wel aardige mensen die Russen
Ik snap niet dat er altijd over dat zagen van mij wordt geklaagd, ik hoor er niks van
Laatst bewerkt:
Duckylovernr1
MF veteraan
Lachen.. dit ga ik maar eens volgen als inspiratie voor later als ik groot ben om samen met een vriend te doen.. 
