The Wrong Way Up

Ah ik zie nu ook pas de Preikestolen in je openingspost. (voor mij het meest indrukwekkende stukje natuur wat ik tot nog toe heb gezien, en ja ik heb op het randje gestaan :) )
 
Geweldig verslag, ook heel leuk geschreven!

Heb zelf nog niet veel rijervaring, maar ik hoop toch dat ik later ook van dit soort reizen kan gaan maken. Ik lig helemaal dubbel om de muziek in de filmpjes.

Cheers
 
----- Dag 4, dinsdag 3 juni: "Litouwen en Letland, regen en Riga..." -----​

Het regent als we 's morgens wakker worden in Hotel Teppaca. Onze brommers staan iets verderop op een privé parkeerplaatsje en die gaan we eerst halen maken we de dame duidelijk als ze ons attendeert op het klaarstaande ontbijtje. Hap-slik-weg is het devies en dan moet je niet nog eerst de brommer moeten pakken. Lang doen we niet over het ontbijtje. De 2 sneetjes brood en 3 plakjes kaas verdwijnen als stuifzand voor de strandduinen. De standaard 2 bakken koffie maken veel goed en wij kunnen er wel weer een tijdje tegen. We zwaaien nog even met het migratieformuliertje maar daar hoeft blijkbaar niets mee te gebeuren. Daarop bedanken we de gastvrouw en vergeten helemaal de kamersleutel af te geven. Dat ding heb ik nu nog steeds. Het kan trouwens maar zo zijn dat ze er naar gevraagd heeft en dat ik gewoon m'n duim heb opgestoken en ben weggereden. Niet te vertrouwen die Ôllanders. Maar ik beloof bij deze dat ik 'm netjes terug zal sturen.

De route voor vandaag moet ons ergens in de buurt van Riga brengen. Maar daarvoor moeten we wel eerst uit Kaliningrad zien te raken. Op zich is dat niet zo moeilijk, er gaat vanaf deze kant maar één weg die kant op.

vohg.png


De grens met Litouwen bevindt zich ergens halverwege deze landtong en gelukkig is het niet druk als we bij de eerste controle aankomen. Twee vriendelijke jongens willen alleen even zien of we wel een paspoort hebben, daarna mogen we verder rijden. Net zoals bij binnenkomst moeten we ons iets verderop melden bij een loketje waar we alle papieren moeten overleggen. Het geschreven A4-tje en het migratiekaartje worden nogmaals gestempeld en in beslag genomen. Daar hadden we niet op gerekend. Het was wel leuk geweest om een kopietje van die papieren te hebben. Maar niet getreurd, voor ons volgt er nog een kans als we straks het grote Rusland in rijden. Ook beide paspoorten worden voorzien van een dagstempel als bewijs dat we vandaag inderdaad Oblast Kaliningrad verlaten. De overgang naar Litouwen verloopt soepel. Eén loket voor de papieren en een tweede loket waar we 20 Litouwse Litas af moeten rekenen. Waarvoor weten we niet en die dingen hebben we ook niet, maar "kard" is ook goed. Helemaal prima, zolang wij maar verder kunnen. Net na de grens stoppen we even om de camera's gereed te maken en ik benut de tijd om er snel even eentje in de brand te steken. Even stiekem naar achteren filmen, al heb ik het idee dat die Litouwers dat niet zo erg vinden.

uown.jpg


In de eerste regen van deze vakantie rijden we het laatste stukje van de Koerse Schoorwal oftewel de Kurische Nehrung zoals de Duitsers zeggen. De enige manier om vanaf hier weer op het 'vaste' land te komen is de veerboot naar Klaipėda en daarvoor zijn we nog net op tijd. Het ding staat bommetje vol als we naar de overkant varen.

se3k.jpg


Jan staat gevaarlijk dicht op een lang aanhangertje. Als die Harrie straks een beetje raar van de boot afdraait dan neemt ie Jan met koffers en al mee naar de wal. Gelukkig lopen er genoeg mensen die aanwijzingen geven en alles gaat goed als de boot langzaam leeg rijd.

Voor ons gaat het vervolg van de route in min of meer rechte lijn naar Riga en als je daarvoor het Garmin-programmaatje Basecamp de opdracht hebt gegeven om dat zoveel mogelijk via de kortste weg te doen dan kun je je opmaken voor de meest geweldige binnenwegen. Het duurt dan ook niet lang of wij krijgen de eerste behoorlijke stukken gravel voor onze kiezels kiezen. Later zal blijken dat de Letten daar nog een schepje bij bovenop weten te doen.

rtpo.jpg


Ondertussen begint het ook wat op te klaren en we treffen aan het eind van zo'n heerlijk gravelpad warempel een boer die zijn gras aan het maaien is.

pu2b.jpg


Dat is meestal een goed teken, want dan blijft het mooi weer zeg ik tegen Jan. Hoewel ik ook wel boertjes ken die 'droog' zeggen: "wie-t nat mek, mek 't ook weer dröge" ;) Wij besluiten in ieder geval dat deze boer het bij het rechte eind moet hebben. Een stukje verbinding over de A11 afgewisseld met goede wegen, slechte wegen en echt slechte wegen zorgt ervoor dat we in een leuk tempo richting Riga tuffen. Altijd de kortste weg kiezen betekent ook dat je soms op bijna onmogelijke wegen door de kleinere plaatsjes aan het rijden bent en dan kom je de gekste dingen tegen.

0nok.jpg


Dat is ook een manier om wateroverlast tegen te gaan :P Omdat de grens hier al dusdanig vervaagt is hebben we nauwelijks in de gaten dat we al in Letland zitten. Gelukkig legt die Drift van mij alles vast.

64d5.jpg


Daarvoor heb ik het ding ook want als ik lekker aan het toeren ben vallen mij dat soort dingen vaak pas op als ik er voorbij ben. Jan heeft daar meer oog voor en stopt nog wel eens af en toe voor een mooi fotootje van iets bijzonders.

3z38j.jpg

63z0.jpg


Daarom zijn we ook met z'n tweeën op pad. Zo missen we niets ;) Sommige dingen vallen mij dan wel weer op. Hoewel ik voor de zoveelste keer weer dringend op zoek ben naar een mogelijkheid om te tanken moet ik toch even stoppen...

js83t.jpg


Ik slinger 'm wel even aan *D Het is best wel een imposant ding als je er zo kort opstaat. Lefgozers waren het vroeger ook, want zo degelijk ziet het er allemaal niet uit.
Niet veel later vinden we gelukkig een tankstationnetje en we vervolgen onze koers richting Riga. Volgens de verhalen moet dat een mooie stad zijn en dat blijft het volgens ons ook wel als wij er niet door rijden :P Toch ontkomen we er niet aan en rijden bijna dwars door de stad. Bezienswaardigheden vanaf de motor....

n4q9.jpg


Toch handig zo'n cameraatje, zo hoeven we niet van onze paarden af. Gelukkig valt het mee met de drukte en het duurt dan ook niet lang voordat we op een redelijk grote weg zitten die ons van het centrum leidt. Het idee was om na Riga de A1 te volgen langs de Oostzee naar boven. Meestal zijn die kustwegen wel aardig om te rijden. Maar deze zijn we na 20 kilometer al zat. Er is niets te zien. Als er vervolgens op het schermpje van de Zümo staat dat we de weg nog 128 kilometer moeten volgen besluiten we om "van route" te gaan. We overleggen even en prikken wat op het schermpje om te zien wat mister Garmin voor ons in gedachten heeft. Alles beter dan die snelweg. Op een gegeven moment hebben we iets waar we ons beide in kunnen vinden en het gas kan er weer op. Bovendien wordt het ook tijd om wat te zoeken om te snurken want het is al na zessen. De nieuwe route stuurt ons het binnenland van Letland in en na 5 minuten weten we al dat dit vele malen beter is dan die saaie A1.

Ondertussen heb ik ook een hotelletje in m'n scherm getoverd en omdat we toch niet meer het officiële pad volgen zetten we maar koers naar onze overnachtingsplaats. Dat blijkt echter nog tegen te vallen. Op de kruising waar het hotelletje zou moeten zijn, staan alleen maar verkeerslichten. Hey, das vreemd? Meestal zit de Zümo er niet zoveel naast. Jan heeft op zijn navigatiedingetje inmiddels een camping gevonden en omdat ik die er niet in heb staan mag hij voor de verandering voorop rijden. Ik heb geen idee waar we naar toe gaan als Jan een klein zandweggetje achter het dorpje opdraait. Maar hij heeft de sokken er aardig in. Het enige dat er aan ontbreekt is een stickertje met "eat my dust" achter op één van de koffers :+ Hij zal dus wel weten waar we naar toe gaan. Op de plek waar de camping had moeten zijn is inderdaad wel een grasveldje, maar dat lijkt te horen bij het gazonnetje van het huisje dat er achter staat. Alweer mis. We besluiten terug te rijden naar het dorpje en daar maar eens te vragen of iemand een idee heeft voor ons. We stoppen op een kruising en Jan vraagt zich af aan wie we het hier zouden moeten vragen. Ik wijs op een klein supermarktje: "die kassameisjes weten altijd alles" En dat is ook zo! Hoewel het uiteindelijk de plaatselijke timmerman is die ons via zijn aantekeningenboekje in de juiste richting wijst, maar dat maakt niet uit. Na een kilometertje of 7 rijden komen we uit bij een prachtig plekje...

eclhr.jpg

qxrb.jpg


Ķoņu Dzirnavas heet het en het wordt gerund door een groepje mensen dat zomaar uit het programma "Ik vertrek" zou kunnen zijn gelopen. Bijzonder vriendelijk en stervensdruk. Ze hebben deze week een grote groep gasten vanuit heel Europa op bezoek en dat bezorgt ze handen vol werk, zo komen we later te weten. Maar wij worden er zonder problemen tussen gepast en daar zijn we best blij mee. Het is inmiddels al half negen en we hebben niet het idee dat er in de wijde omtrek iets anders te vinden is. Het betekent wel dat we meteen aan moeten schuiven voor het eten en dat we eten wat de pot schaft. No problem! Rijst met vlees, altijd goed! :) De vraag of we er ook een biertje bij kunnen krijgen is wat lastiger in te vullen. Ze blijken geen druk op het vat te hebben: "kein gas" is het antwoord. Kein gas, kein glas.... of toch. Het duurt ongeveer een half uurtje voordat het eerste glas is vol gedruppeld maar het eerste biertje is daar en wij hoeven toch nergens heen.

0oodw.jpg


Na het eten worden we naar onze slaapvertrekken geleid. De gastvrouw begint zich te verontschuldigen dat ze niet veel andere keuze heeft, maar wij vinden het geweldig!

zr7n.jpg


We slapen in een soort van kapschuurtje dat aan de achterkant allemaal ingerichte zomervertrekken heeft.

4pyd9.jpg


We krijgen ieders een hutje aangewezen. Op de grond liggen allemaal houtsnippers (niet echt handig met je sokken, maar goed). Er staat een twee persoons bed in en er is zelfs stroom. Het bed is gevuld met hooi en heeft iets dat lijkt op een klamboe. Dat is ook wel nodig want het stikt er van de muggen. Om de hoek zitten onze latrines...

qt84.jpg


...en de douche zit in een groot gebouw iets verderop.

082l1.jpg


De brommers mogen we voor de hutjes parkeren en wij nemen een snelle douche om daarna nog even naar binnen te gaan voor een 'snel' biertje :+ We kletsen nog even met één van de eigenaren en maken vooral veel complimenten over de schitterende plek. Want dat is het!!

In het schemer van de avond, geassisteerd door een zooitje muggen, doen we nog even onze dingen zoals het leegtrekken van de camera's en het ervoor zorgen dat we de volgende morgen weer met volle batterijen in al onze apparatuur kunnen vertrekken. Jan werkt nog even de laatste memories bij in zijn dagboek en wij gaan tevreden snurken terwijl de hond van de aardige eigenaren nog geruime tijd een konijn van zijn of haar broodnodige nachtrust probeert te houden...


----------​
 
Laatst bewerkt:
----- Dag 5, woensdag 4 juni: "The road to Ivangorod..." -----​


Heerlijk uitgeslapen worden we 's morgens wakker op ons bedje van hooi. De klamboe heeft z'n werk aardig goed gedaan. Dat wil zeggen ik ga ervan uit dat het jeuken komt door de natuurlijke omgeving van het slaapvertrek. Jan is ook al wakker en zoals meestal loopt hij al een eindje voor op het inpakken van de spullen. Na het verplichte ochtendsigaretje maak ik nog even gebruik van de latrine. Dat blijkt nog een vak apart, maar het lukt zonder....
Een beetje water om de kop moet voldoende zijn om enigszins fris aan het ontbijt te verschijnen. - Nu ik het teruglees is dat een beetje een rare zin, maar jullie snappen het wel, toch?! *D -
Oeps! Naar dat ontbijt hebben we gisterenavond niet eens gevraagd bedenken we ons. Maar eenmaal binnen blijkt alles goed te komen.

drtdl.jpg


Kijk ons eens een partijtje gezond bezig zijn! We worden veel te veel verwend vinden we, als we bij het afscheid ook nog een eigen gebakken brood meekrijgen. De eigenaresse denkt daar anders over nu ze weet wat we allemaal nog van plan zijn. Een dikke pluim voor de prima service achterlatend verlaten we het zaaltje.
Jan ruziet nog wat met zijn fotocamera. Het ding blijkt op een verkeerde instelling te staan waardoor het lijkt alsof er water op de lens zit. Gelukkig is het snel verholpen. We moeten nog even kijken hoe we het mooist weer op route komen en dan zijn we klaar voor de oversteek.

9g9k.png


Het plan is om tegen de avond in Narva te zijn en dat we dan bekijken of we vandaag nog de rivier oversteken naar Rusland óf dat we wachten tot morgenvroeg. Maar eerst wacht ons nog een mooi stuk langs de Finse Golf en voordat we daar zijn ook nog een best stuk door het binnenland van Estland.
We zitten nog geen 10 minuten op de motor of we rijden via een perfect kronkelend weggetje Letland uit en Estland in. Geweldig mooi sturen is het in dit gedeelte van de Baltische Staten! De diversiteit in natuur, de afwisselende wegen en het heuvelachtige landschap maakt het een genot om te rijden.
Wat ons gisteren al opviel en vandaag weer is de enorme hoeveelheid aan ooievaars in deze landen. Vreemd genoeg hebben we ze in Kaliningrad niet gezien en ook, naar later zal blijken, komen we ze in Rusland niet of nauwelijks tegen. Het is alsof die beesten het weten! Rusland kende vroeger gezinsplanning en als de overheid het voor je regelt dan heb je ook geen ooievaars nodig natuurlijk :+

pexg.jpg


Heerlijk slingerend rijden we naar het Noorden in de richting van de Finse Golf. Het is natuurlijk hetzelfde water als dat in die Baltische zee van gisteren maar dat maakt niet uit. Het is niet de bestemming, maar de reis er naar toe ;) Volgens Google Earth zitten daar bovenin Estland nog een paar mooie weggetjes die we niet mogen overslaan. Hoe verder we het land in rijden hoe meer het opvalt dat het in Estland allemaal net even iets groter en beter ontwikkeld is dan in de twee voorgaande landen. Groot is het verschil niet maar toch. Gelukkig kennen ze ook hier leuke binnendoor stukjes en is het niet alleen maar asfalt rijden geblazen.

0p0h.jpg

lr7e5.jpg


Ik mag dan aan de hand van de materialen die de boeren hier ter beschikking hebben wel denken dat het land beter ontwikkeld is. Maar als we ergens tegen de middag gaan tanken, valt het toch nog weer mee.... :)

jgzd.jpg


Op een gegeven moment begin ik een beetje pissig te worden want mijn routemiep blijft maar verkeerde aanwijzingen in m'n oor roepen. Sla ik op commando rechtsaf verdwijnt ineens het roze lijntje op m'n scherm. Dan maar terug B| en rechtdoor. Ook niet goed! Linksaf dan? Nee! Gek wordt je daarvan! De vrouw van Jan kan beter kaartlezen en die aanwijzingen volgen we dan ook maar. Gelukkig kan ik die muts van mij uitzetten en dat is wat ik doe. Wat een rust! :)

We kachelen rustig door en als we via een mooie kronkel in de route vlak langs de kust rijden valt mijn oog ineens op een oud piertje of iets wat daar voor door moet gaan. Leuk genoeg in ieder geval voor een paar fotootjes. Onbezonnen rij ik het piertje op maar dat valt nog even tegen. Het dikke pak grove kiezels maakt het rijden er niet makkelijker op. Maar omdat terug nooit een optie is :P geef ik niet op en worstel de pakezel naar het einde van de pier. Jan is verstandig en laat zijn trekpaard aan het strand staan. Of het de moeite waard geweest is voor een fotootje mogen jullie zelf bepalen...

6utzc.jpg

dekxa.jpg

6h6ph.jpg

1mg6.jpg


Net voordat we de 1 opdraaien die ons naar Narva moet brengen pakken we nog een klein stukje binnendoor en we krijgen warempel toch nog onze strandduinen te zien. Alleen ligt deze midden in het bos en precies op ons pad.

0h63j.jpg


Er omheen is niet echt een optie. Terug al helemaal niet dus gas op die lolly en gaan! *D Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Terugkijkend vanaf mijn cameraatje lijkt het nog wel aardig, maar de beelden van Jan laten goed zien hoe lastig ik het heb. Jan vergeet zijn 4-wiel aandrijving aan te zetten en strand halverwege de zandbult. Dat wordt duwen.

jw31.jpg


Zo warm is het dus. En dan in je dikke pak met 300 kg brommer onder de arm naar boven lopen. Dat valt niet mee kan ik je vertellen! 'De BAM-route komt steeds meer binnen bereik' }) zeggen we tegen elkaar als we boven door het bos verder rijden.

De hoofdweg naar Narva die volgt gebruiken we even om uit te blazen van dit kleine avontuurtje. Maar net als de A1 in Letland zijn we ook deze snel zat en we pakken een mooi stukje langs de kust mee om het laatste eindje naar Narva nog een beetje leuk te kunnen rijden. Eenmaal in Narva is het bijna één streep naar de grens. Alleen met al de wegopbrekingen op het stuk naar het centrum wordt het toch nog een geslinger van jewelste. Voor het eerste grenskantoortje dat aan het eind van een redelijk groot plein ligt staat een kort streepje auto's. Dat valt mee! En we besluiten netjes achter in het rijtje te gaan staan en braaf te wachten op onze beurt.

n21xw.jpg


Omdat we toch moeten wachten halen we maar even wat te eten en te drinken bij één van de kraampjes die op het plein staan. Al met al duurt het een uurtje of zo voordat wij de eerst volgende zijn die onder de slagboom heen mogen. Daar mag je toch vanuit gaan als je zo dicht voor het poortje staat. Toch?

wycx1.jpg


Als we met een glimlach en de papieren in de aanslag in de richting van het loketje lopen komt de man al naar buiten gelopen. "You have ticket?" zegt ie. "Euh, no??" is ons antwoord. Hoezo ticket? Daar hebben we toch onze passen en visa voor? Maar dat blijkt niet zo te zijn. Voor een 'swift border passage' hebben ze bedacht dat je ergens buiten de stad een zogenoemde grenscoupon moet halen om hier langs de eerste slagboom te mogen. Onzin in onze ogen, maar vooruit. We vragen de man waar dat kantoortje dan wel niet moet zijn. Hij laat een redelijk grote kaart aan de zijkant van zijn kantoortje zien waarop het staat aangegeven en wijst tegelijkertijd in de richting van waar wij zijn gekomen. De man uit de auto achter ons weet ons nog te vertellen dat we de tweede keer niet meer in de rij moeten gaan staan. Meestal hebben ze er geen moeite mee als motorrijders voorkruipen zegt hij.
Niet nadenkend en met een beetje de pee erin dat we hier voor niets een uur hebben staan wachten rijden we terug. Ook niet goed wetend waar we nu precies naar toe moeten rijden we maar ergens naar toe in de hoop onderweg een aanwijzing tegen te komen. Dat lukt. We zien een groot bord met PRISMA erop en gaan ervan uit dat het dat moet zijn. Maar dat blijkt een grote supermarkt te zijn '( . Dan gaan we maar eens vragen en hoewel ik er van overtuigd ben dat kassameisjes altijd alles weten, kunnen ze me hier niet helpen omdat geen van de aanwezige dames de Engelse taal beheerst. Bovendien snappen ze mij niet. Gelukkig is er een behulpzame jongen aanwezig die ons wel kan uitleggen waar we naar toe moeten. Dat wil zeggen hij doet zijn uiterste best. Het is hem dan ook niet aan te rekenen dat wij via veel omwegen opnieuw bij het grenskantoortje uitkomen waar we inmiddels meer dan een half uur geleden waren weggestuurd. Nu maar eens goed kijken dan! Blijkt het terrein waar we moeten zijn aan de rand van de stad te liggen. "Stattoil, to the right and then on the left side" hadden we nog wel meegekregen van de jongen bij de supermarkt, maar dat helpt natuurlijk niet als je van de verkeerde kant komt :N :W |( :) Prutsers dat we er zijn! Deze keer vinden we het wel in één keer en we komen terecht op een grote parkeerplaats met een klein hokje bij de ingang en een paar honderd meter verderop nog een gelijksoortig hokje. Bij het eerste hokje moeten we onze passen en de motorpapieren inleveren én 1,30 Euro betalen. Het kauwgom kauwende meisje klopt het één en ander in een computer en haalt de pas door een scan waarna er een reçuutje uit een printertje rolt. Met dit reçuutje en onze papieren worden we doorverwezen naar het tweede loket. Daar staan een tiental auto's met bestuurders ergens op te wachten. Ik heb geen idee waarop en besluit maar gewoon om naar het hokje te lopen aangezien er niemand anders aanstalten maakt om dat te doen. "Euro!!" schreeuwt de man als hij mij achter het kleine raampje ziet staan. Ik kijk verbaast. "Euro!!!" zegt ie nog een keer. Jij je zin denk ik en schuif een Euro samen met het zojuist ontvangen reçuutje onder het raampje door. De andere papieren moet hij ook hebben en daarna begint hij te bellen. "bla,bla,bla KTM ...." hoor ik nog voordat de haak er weer op gaat. Ik krijg een ander bonnetje mee en mag vertrekken. Ik vertel Jan wat hij kan verwachten bij Mr. Nice-guy en poets ondertussen maar even de nummerplaten van onze fietsen omdat ik dat ergens gelezen had. Geen gedonder, nu we zo dichtbij zijn.
Vol goede moed rijden we weer terug naar het centrum en brutaal als we deze keer zijn zetten we de motoren meteen vooraan bij de paal. Blijkbaar heeft de man ons al gezien en nog voordat we goed en wel het bonnetje hebben afgegeven gaat de boom al omhoog. Hè, hè eindelijk!
Bij het tweede loketje moeten we even wachten omdat de auto's voor ons eerst aan een grondige inspectie worden onderworpen voordat ze verder mogen. Net voordat wij aan de beurt zijn wordt naast ons een binnenkomende auto helemaal ondersteboven gekeerd door een prachtige meid van de Estse douane. Die mag ons ook wel even onderzoeken zegt Jan *D Maar zover komt het niet want wij zijn aan de beurt. Weer moeten alle papieren ingeleverd worden en de man die mij helpt zit ongeveer 5 minuten naar mijn motorpapieren te staren zonder dat hij er wat mee doet. Wat is dat toch met dat ding van mij? "Marke?" vraagt hij op een gegeven moment. "Ké-Tí-èM" zeg ik in m'n beste Ests. Daarna gaat het snel. De tweede slagboom gaat open en wij mogen over de (Vriendschaps)brug.

w4je.jpg


Jan heeft even stiekem een fotootje gemaakt. Aan het einde van de brug komen we weer voor een slagboom. Hier krijgen we na het laten zien van onze paspoorten het inmiddels bekende A4-tje in tweevoud en 2 migratiekaartjes in de handen geduwd en mogen we doorrijden. Ook hier buigt de weg af naar links en moeten we wachten voor een derde slagboom. Als we aan de beurt zijn wordt ons eerst verzocht de papieren in te vullen....

2j0c.jpg


Ga d'r maar aan staan! Dat migratiekaartje gaat nog wel omdat daar de omschrijving nog wordt weergegeven in het Engels. Maar van het declaratieformulier zo blijkt later is werkelijk geen chocola te maken. Braaf beginnen we eerst maar eens met de migratiekaartjes. Dat lukt nog wel alleen bij Jan wat minder want zijn pen weigert dienst. De lontjes zijn inmiddels iets korter geworden door al dat geouwehoer en tegen de tijd dat we toe zijn aan de voor ons onleesbare A4-tjes brand het kruid al. We komen er gewoonweg niet uit. Ik ben al begonnen met doorstrepen op het papiertje en besluit maar dat ik beter een setje nieuwe kan vragen voordat ik verder ga. Jan heeft ondertussen zijn pen al alle hoeken van zijn laarzen laten zien en verder alle plekken van zijn lichaam om het ding maar aan de praat te krijgen, maar het mag niet baten. Als ik de formulieren onder het raampje van het eerste loket doorschuif krijg ik meteen de twee waar het mij omging weer terug. "Nyet" is het resolute antwoord en ze wijst naar het tweede loket. Op mijn vraag of ik misschien nieuwe kan krijgen wijst ze alleen nog maar. Ondertussen stempelt ze de migratiekaartjes af en daar krijg ik er één van terug.

xqjt.jpg


Het begin is er in ieder geval. Toch loop ik een beetje bedremmeld met de overige papieren terug. Hoe gaat dit nog goed komen? Om te voorkomen dat Jan vlam vat, geef ik hem mijn pen maar en die blijkt gelukkig wel te werken. Ook hij komt in bezit van een gestempeld migratiekaartje. Nu die andere nog. Als we het bijna niet meer zien zitten komt er een douanier aanlopen met nieuwe formulieren.... In het Engels!!! @#$%%^ niet te geloven!! ............. Nu zijn de vragen eindelijk wat begrijpelijker. Helemaal duidelijk is het nog niet allemaal. Maar we zorgen er in ieder geval voor dat alles is ingevuld en dat we vooral nergens vergeten een kruisje te zetten.
Eindelijk, ....eindelijk mogen we naar het laatste loketje. Daar volgen nog een zooitje formaliteiten en we krijgen de papieren
gestempeld terug.

ij0q.jpg


Jan heeft nog een beetje ruzie met de vrouw aan zijn kant omdat hij bij het land van uitreis "Noorwegen" heeft staan, net zoals bij mij overigens, en daar moet toch echt Rusland staan volgens de vrouw. Maar ook hij krijgt zijn stempels nadat de boel verbetert is en Jan praktisch bij iedere aangepaste letter een krabbel heeft gezet. Er volgt nog een laatste slagboom en een snelle controle en dan staan we, nogmaals, eindelijk in het echte Rusland. Wat een gedoe!!

Was het in Narva nog 21.00 uur, hier in Ivangorod is het inmiddels 22.00 uur. Dat heeft gelukkig niets met wachttijden te maken maar alles met de Moskou-tijd, die zomers 2 uurtjes voor loopt op de onze (één uurtje hadden we in Litouwen al ingeleverd). Tijd voor een hotelletje dus en wat wil het geval. Voor het parkeerplaatsje waar we zijn gestopt om de papieren fatsoenlijk op te bergen ligt toevallig een hotelletje.

jbm5l.jpg


Omdat Jan inmiddels redelijk Russisch kan }) gaat hij maar eens vragen of ze misschien nog een plekkie voor ons hebben. Dat blijkt geen enkel probleem. We flikkeren voor de voordeur de zooi van de motoren en mogen de machines daarna parkeren op een bewaakte plaats waarvan de slagboom (en daar blijven die Russen wel achter :+ ) netjes met een knopje wordt opengedaan door een oudere vrouw van de receptie. Op de eerste verdieping mogen we voor de zoveelste keer vandaag onze pas inleveren samen met het migratiekaartje. Nu is het slechts voor een kopietje, dus dat valt mee. 2500 Roebel moeten we afrekenen en dat is iets van 50 euro, dat valt ook mee. Eenmaal beneden in het restaurantje zijn we wel toe aan biertje vinden we zelf...

8z4h.jpg


...en die smaakt prima, dus we nemen er nog eentje.

pr2m.jpg


Bij het verlate avondmaal nemen we er zelfs nog eentje en toen ging bij ons het kaarsje uit. In Invangorod niet, daar blijft het gewoon licht.

xpl6v.jpg




----------​
 
Laatst bewerkt:
Dank jullie trouwens voor alle leuke complimenten!! Ik heb het al wel vaker gezegd: dat maakt het schrijven ook leuk :Y *D

@sakhalin: met ons eigen gepruts erbij heeft het al met al 4 uur geduurd. Dat had dus ook bijna 2 uurtjes sneller gekund :P
 
Gewoon door blijven gaan met schrijven en rijden!! oja, natuurlijk ook met foto's maken en plaatsen en natuurlijk jullie dagelijkse biertje blijven drinken.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Vergelijkbare onderwerpen

senoir
  • Gesloten
Op de Honda Deauville naar de Noordkaap
2
Reacties
30
Weergaven
2K
Erwin P
Erwin P
Frazer
Reisverslag 2023: 4 maanden door Canada&Alaska
15 16 17
Reacties
423
Weergaven
44K
David_ZZR
David_ZZR
Eric1977
Reisverslag weekje Eifel/Saarland/Rheinland Pfalz
2
Reacties
26
Weergaven
2K
Eric1977
Eric1977
James Bond
Reisverslag 2023: Piemonte Maira Stura scarsa pavimentazione stradale
2
Reacties
41
Weergaven
4K
AdventureGirl
AdventureGirl
Crossing The Rubicon
2023 - 18-daagse reisverslag naar de Balkan
2 3
Reacties
51
Weergaven
5K
David_ZZR
David_ZZR
Terug
Bovenaan Onderaan