Transnistrie een land wat niet bestaat

[sakhalin]

De voorbereidingen zoals route uitstippelen en hotels uitzoeken was na de zomervakantie 2013 al snel begonnen. Na vele avondjes achter de computer zat de route inelkaar. Eind 2013 werd in de Oekraine de president verdreven en waren er vele onlusten in de hoofdstad Kiev. De president had een overeenkomst met Europa niet getekend en had snel daarna een overeenkomst met Rusland getekent. Dit was de aanleiding dat er opstand tegen hem kwam en hij is verdreven. Was het nog veilig om door de Oekraine te reizen? In de media waren vele negatieve berichten. Ik had kontakt met Ferenc Katko waar we vorig jaar waren geweest en in de regio woont waar we door reizen. Hij gaf aan dat de situatie rustig was en dat het naar de aanloop van de verkiezingen rustig zou zijn. De regering bleef namelijk hetzelfde. We bleven de situatie op de voet volgen. Omdat Oekraine nu Europees was gericht kwam de bevolking in het oosten in opstand. Er braken hevige gevechten uit. De vraag was weer of het nog veilig was. Ook in Odessa vielen doden bij onlusten. Ik had weer kontakt met Ferenc en hij gaf aan dat het in de regio nog steeds rustig was maar dat dat kon veranderen als Rusland militaire steun zou geven aan de opstandelingen in het oosten en de Oekraine zouden binnen vallen. We volgen de media onder andere via de Kyiv post. Daar de onlusten in het oosten waren en het niet waarschijnlijk was dat Rusland zou binnen vallen hebben we de route gelaten zoals hij was. De verkiezingen waren op 25 mei. Die dag staat gepland als laatste dag in de Oekraine.

Janny & Peet

 

[sakhalin]

Donderdag 15 mei 2014
Het is half negen s’ochtends als we door Eva worden weggebracht. Het rijdt vlot door en we rijden al snel Eindhoven Airport op. Het is even zoeken naar de kis en ride. Toen we die na een klein rondje luchthaven gevonden hadden hebben we Eva bedankt voor het brengen en zijn we geland op het panorama terras. Na het tweede bakje te hebben gedronken kwamen Gino en Jolanda binnen. We hebben gezamenlijk een broodje op en niet veel later werd er om geroepen om naar de Douane te gaan. De tanktas van Gino en mij werden door de scan eruitgehaald. Maar na kleine uitleg was het goed en konden we verder en stonden we in de rij om in te stappen. Na een plaatsje te hebben uitgezocht gingen we snel het luchtruim in en hadden we een rustige vlucht en kwamen op tijd aan in Cluj Napoce. Na 10 minuten zaten we in de taxi om naar de loods van E van Wijk te gaan. Het was even zoeken maar vonden al snel de juiste persoon en niet veel later zaten we op de motor. Het hotel was in de stad en we moesten nog 10 km rijden. De communicatie zat nog in de tas dus praten ging niet. Door veel in de spiegel te kijken zag ik of alles volgde. Bij de rotonde van het vliegveld zag ik opeens niemand meer in mijn spiegel………. Omgedraaid en terug gereden. Daar stond Gino met een gas wat niet werkte. Het handvat was los van het gashandle. Doormiddel van T Raps goed vast gezet en konden we voorzichtig verder. Bij het Hotel aangekomen is Gino naar Kaufland gegaan en lijm gekocht en hebben we het handvat weer vastgelijmd. Het was inmiddel s 20.00 en we hadden hoger. In het Hotel restaurant hebben we heerlijk gegeten en even bijgepraat over de eerste dag. Morgen begint het echte rijden.
PS we hopen dat de treinen s’nachts niet rijden…… Het hotel ligt naast het spoor……

 

[sakhalin]

Vrijdag 16 mei 2014
Na een eenvoudig ontbijt de motoren opgehaald bij de buurman. Daar hadden we ze geparkeerd achter slot en grendel en met een waakhond. Eerst op zoek naar water om de rugzak te vullen. Bij een tankstation gestopt om te tanken en water in te slaan. We reden Cluj Napoce uit na paar kilometer zijn we rechtsaf geslagen en reden verder onverhard. We reden door groen glooiend gebied en kwamen al snel de eerste paarde karren tegen. In een dorp stond een boer met een koe en een opa midden op de weg. Hier ben ik gestopt voor een praatje en een foto. Met de Polaroid een foto gemaakt en geprint. De opa vond het geweldig en na een hand te hebben gekregen reden we verder. Gino en Jolanda moesten even wennen aan de soort wegen. We reden wat vooruit ieder op zijn eigen tempo. Na wat kilometers te hebben gereden in een prachtige landelijke omgeving gestopt om te vragen hoe het ging. Gino vertelde dat het slecht ging met zijn rug. De weg gesteldheid had een negatieve invloed op de rug van Gino. Na nog een paar kilometer onverhard te hebben gereden kwamen we weer op asfalt. Na weer een stuk te hebben gereden weer even gevraagd hoe het ging maar het ontwijken van de gaten had zo zijn weerslag op de conditie van Gino. Niet veel later kwam hij door de gespannenheid stil te staan en hebben we besproken hoe verder te gaan. We zouden naar de Plaats Dej rijden en daar zouden wij de route vervolgen en Gino en Jolanda de grote weg vervolgen naar Sighetu Maru. We nemen afscheid en vervolgen ieders zijns weg. Ik had gezien dat de plaats waar wij naar toe wilden was afgeplakt op de borden. Targu Marus, dat voorspelde niet veel goeds….. Maar we gaan toch rijden. We rijden door kleine dorpjes die bevolkt zijn met de Roma mensen. We zien weer een bord nog 3,5 km en dan mag je niet verder. Maar we rijden gewoon door. We rijden door een dorpje wat bestaat uit vele kleine zeer eenvoudige huisje. Achter ons rijd een politieauto. Dat was niet handig want als we niet verder mogen moet je dat zeker niet doen met een politie auto achter je. We verlagen onze snelheid en hij haalt ons in. Hij stopt bij het bord verboden in te rijden. Hier houdt ook het asfalt op. Ik stop ter hoogte van de politie auto en kijk naar de politieman. Hij wijst naar voor en…….hij zegt dat het alleen voor grote vracht auto’s is en dat we makkelijk door kunnen. Hierna rijden we een mooie weg waar we van het uitzicht genieten en onze lunch op eten ….. een snicker. Van de omgeving genietend rijden we weer het asfalt op en rijden we naar een klooster. Hier wordt net de laatste mobiele gadget opgehangen. Een telefooncel. We rijden naar het dorp Plopis waar een van de oudere kerken in Roemenie staat. Op de UNESCO lijst uit het jaar 1798. We komen weer iets in de bewoonde wereld en rijden Baie Sprie in waar een pas met vele haarspelden begint. Omdat dit een van de weinige verbindingen is in de omgeving is het redelijk druk verkeer . Na het bochtenwerk is het niet ver meer naar Sighetu Maru waar we vol tanken en om 16.30 het Hotel bereiken. Na net te hebben ingecheckt rijden Gino en Jolanda het terrein op. We spreken af om even op te frissen en om 18.30 te gaan eten en bij te praten. Al snel blijkt dat de Roemeense wegen teveel zijn voor Gino zijn rug en ze hebben een mooi alternatief gevonden om naar huis te rijden over gebaande wegen. We eten heerlijk en sluiten af met een overheerlijk desert.

 

[sakhalin]

Zaterdag 17 mei 2014
Na een gezamenlijk ontbijt hebben we Gino en Jolanda uitgezwaaid. Zij gaan via Hongarije naar Oostenrijk om daar nog een stukje te toeren. Wij rijden even later Sighetu Maru uit en rijden langs de vele huisjes waar iedereen actief is op deze zaterdag morgen. We komen in Barsana waar we een klooster bezoeken. We vervolgen onze weg en komen in Leud waar het oudste houten kerkje staat van Roemenië …….?? Hier heeft Janny nog een gezellig onder onsje met twee oma’s. We komen in Borsa en drinken bakje koffie bij het tankstation OMV waar we vorig jaar ook zijn geweest. Hierna gaan we de prislop pas over en trekken eerst nog even ons regenpak aan. De pas was mooi om te rijden maar het wegdek was minder mooi……We waren niet de enigste op de pas zo haalden we drie koeien, geladen op een pick up, in op weg naar boven.Op de top nog wat plaatjes gemaakt en weer verder. Beneden aangekomen belanden we midden in de plaatselijke markt….. langs de doorgaande weg het was een gezellige boel. Bij Moldavita zijn we afgeslagen om een stuk onverhard te rijden naar Putna. Hier loopt een smalspoor langs de weg. Het ziet er vervallen uit maar ik had borden gezien dat je kon opstappen. Volgens Janny was dit niet mogelijk. We zagen ook geen trein. Het was een mooie weg door het dal. Na een paar kilometer moesten we rechtsaf. Het was mooi pad langs snel stromend riviertje. De navigatie volgend eindigden we in een modderpoel. Waar de navigatie doorging stopte hier de weg…. Bij een splitsing nog de andere weg geprobeerd maar die eindigde ook in een modderpoel. Dan maar weer terug. En al rijdend zien we een trein staan. Er lag een meneer onder met een grote hamer. Wij keken naar de trein en de passagiers keken naar ons. Daarna nog langs het Geverfde eieren museum geweest. Een specialiteit van de regio. Bij Moldavita langs het klooster gereden en daar liepen de nonnen af en aan. Ook de omaatjes die eieren verkochte. Dit dan ook maar gedaan…. We vervolgen onze weg en rijden door mooi groen berglandschap. De ene bocht wordt afgelost door de andere. Slingerend en haarspeld nemend komen we boven.Op de top hebben we een mooi uitzicht waar we worden aangesproken door drie nederlandse mannen die ook op vakantie waren. Na een gezellig praatje, de man had zelf motor gereden een MZ, vervolgen we onze weg en komen we bij een van de grootste kloosters van Roemenie, Sucevecia. Daar liep een mooi bruidspaar fotoos te maken. Ik liep met ze mee naar het klooster. Zij vroegen aan de kassieren (een non)of ze binnen fotoos mochten nemen . Dat was niet toegestaan. In datzelfde moment heb ik wat mooie plaatjes van binnen het klooster gemaakt en liep met het bruidspaar weer mee terug. We rijden bij het klooster weg. Na een tankstop om vol morgen te vertrekken komen we niet veel later in Radauti waar we hartelijk worden verwelkomd in hotel FAST. Na een douche en eten is het nu de hoogste tijd om te gaan slapen. Morgen wacht ons de grens met Oekraine.

 

[sakhalin]

Suceava klooster

 

[sakhalin]

Moldova klooster

 

[sakhalin]

uitzicht

 

[sakhalin]

Mooi weggetje

 

[AdventureGirl]

Even markeren om terug te vinden.... Klinkt als een prima verhaal!

 

[Hans89]

Volg ik ook.

 

[pdv_moto]

lezend

 

[LePensZeur]

veel tekst, veel plaatjes, bekende volgers staat in me favorieten

 

[Frazer]

Nog een om te volgen, krijg het nog druk

 

[Wild Turkey]

Mooi verslag en foto's Peet, kom maar met het vervolg.

 

[rookie_rm]

Deze 'prik' ik ook maar even aan

 

[sakhalin]

Zondag 18 mei 2014
07.00 uur het is donker in de kamer. Ik geloof niet dat het weerbericht klopt. 22 graden en zonnig. Ik doe het gordijn open en zie tot mijn verbazing een stralend blauwe lucht. Janny is ook wakker geworden en kijkt ook naar de blauwe lucht. Dat is een mooie start. We pakken eerst de motor op. Ik bemerk een vochtige lek onder een van de voorvork poten van de XT van Janny. Ik laat haar dat zien en vertel dat dit olie kan zijn door een lekke keerring. Ze gaat het in de gaten houden. Het ontbijt staat klaar en we eten lekker omelet met kaas. Het is zo lekker weer dat we de thee buiten in de zon op het terras opdrinken. Hierbij zijn we toeschouwer van het spel: de vogel zit insecten na en de vogel wordt beslopen door de kat. Om iets na negen uur vertrekken we richting grens. Aldaar aangekomen is het niet druk. We zijn zo Roemenie uit en staan voor de grens met de Oekraine. We krijgen het welbekende papiertje waar dadelijk allemaal stempeltjes op moeten staan. Bij de Oekraine grenspolitie aangekomen is men naarstig op zoek naar de ingeslagen frame nummers. Het plaatje zien ze wel maar niet de ingeslagen nummers. Bij Janny is het net te zien maar bij mij niet. De Grenspolitie meneer vertelde: she is good you have a problem. Waarna ik vertelde dat dit de derde keer was dat ik met deze motorfiets de Oekraine bezocht. Na een tijdje kregen we de papieren terug en mochten we een hokje verder. De Douane was zo klaar en konden we ons briefje bij de uitgang weer inleveren. 40 minuten was een snelle overgang. De weg is goed en we rijden lekker door. In het eerste dorp van betekenis gaan we pinnen en op zoek naar snickers. Janny kijkt ook naar haar voorvork en die is toch nat van de olie. Na gepint te hebben verbinden we de voorvork. Hierbij hebben we lokale toeschouwers die het mooi vinden hoe we dit repareren. Aan de overkant van de straat zijn twee Oekraïense motorrijders aangekomen. Zij komen even kijken en maken praatje en wij moeten op de foto…. We gaan verder richting Beromet. Onder het rijden denk ik : hoeveel heb ik gepind? 400 UA is ongeveer 30 euro. Niet genoeg dus in Beromet nog maar wat bij gepind. Hierna komen we niet echt dorpjes van betekenis tegen. Bij Beromet slaan we linksaf richting Roemeens grens. Na een aantal kilometers eindigt het asfalt en begint de onverharde klim naar boven. Door de regen is het nat en glad. De weg is ook net gatenkaas. We rijden rustig maar gestaag naar boven. Van de ene haarspeld naar de andere. We komen auto’s tegen dus de weg moet wel doorgaand zijn. Boven aangekomen hebben we onze lunchstop: cola en chocolade. We gaan weer verder en hebben mooie uitzichten over de bergen om ons heen. We dalen en komen weer in de bewoonde wereld…… met een slagboom en soldaten. Ze vragen onze papieren en geven ons paspoort en kenteken. Hij blijft doorvragen om papieren. Ik heb niets meer. Hij vraagt wat we gaan doen. Ik laat de navigatie zien waar we naar toe willen. Hij loopt weg en gaat bellen. De weg is een grens weg met Roemenië en alleen toegankelijk voor mensen met een toestemming. Die hebben we niet. Even later komt hij terug en zegt : OK. We mogen door. We rijden door en de mensen kijken vreemd op als daar twee Nederlandse motoren voorbij rijden. We maken onderweg wat foto’s en rijden weer verder. Niet veel later staat er weer een slagboom over de weg. Er komt soldaat aanlopen en kijkt raar en vraagt waar komen jullie vandaan. Die was dus niet gebeld dat wij eraan kwamen…. Na weer uitgelegd te hebben waar we naar toe gingen ging de poort weer open. (Dit alles met handen en voeten want men spreekt alleen Oekraïens) We vervolgens onze weg over de onverharde paden. We beginnen het nu toch wel beetje te voelen. We stoppen voor snel bakje koffie met banaan en rijden de laatste kilometers. Dit laatste stuk gaat langs rivier waar men de kade aan het repareren is. De weg heeft daar flink onder te leiden en wij bonken aardig door elkaar. In het dorp Vehkonskaya aangekomen lijkt de locatie niet helemaal te kloppen. Ik zoek het adres op. Er komen wat jongelui op brommers aan en ik laat het adres zien. Zij weten alleen stuk terug. In het centrum nog keer gevraagd. Die wisten het helemaal niet. Nog een keer gevraagd en die wist te vertellen 1 kilometer terug bij een bar linksaf. Bij de bar aangekomen naar binnen en gevraagd waar Villa Perlyna was. Ze ging bellen en even later stond een jonge dame die engels sprak en vertelde dat het iets verder was en liep met ons mee. Ze deed het hek open en we stonden voor Villa Perlyna. En de bar was het restaurant waar we een heerlijke Oekraïense maaltijd hebben gegeten. Na het eten willen we naar het huis terug lopen maar het onweert en regent. We drinken nog bakje koffie en het meisje vraagt of we een parapluis willen. Hier antwoorden we met ja op. Ze gaat naar buiten en loopt door de regen om voor ons een parapluis te halen….. Dat is service met een plus…..
PS en ik was vergeten mijn dag stukje te schrijven en zit nu met de hoofdlamp te typen en Janny slaapt lekker. Welterusten.

 

[sakhalin]

Lekke voorvork kering.

 

[sakhalin]

Praatje met twee Oekraïense motorrijders

 

[sakhalin]

Selfie

 

[sakhalin]

Creatieve vervoermiddelen

 

[sakhalin]

Stop

 

[sakhalin]

Mooie wegen ;-)

 

[sakhalin]

Kijk even goed naar de wielen van de motor :-)

 

[sakhalin]

2x thumps up door de kleine dame

 

[sakhalin]

Lekkere Oekraïense maaltijd