Uitvaart VFRFred / Fred Schoenmakers

Meer dan 200 motoren!! Indrukwekkend.
Zou Fred geweten hebben dat hij voor zo veel mensen iets betekend heeft?

Ik vraag het me af. En dat maakt het meteen zo wrang. Waardering wordt bij leven vaak te weinig uitgesproken, is mijn ervaring.

Wat een indrukwekkende dag was het. En de weergoden gunden het Fred blijkbaar ook dat we daar massaal stonden.
Super mensen, echt geweldig dat we er met z'n allen stonden. Ook als steun naar de familie van Fred.
En dank aan de mensen die zich hebben ingespannen v.w.b. de informatie en het regelen dat dit vandaag zo kon worden gedaan.

1392747
 
Zoals altijd: You don't now what you've got until it's gone. :/
Het was altijd vanzelfsprekend dat hij bij een clubrit aanwezig was. Net zoals het voor hem vanzelfsprekend was om er voor een ander te zijn.
We hebben een aimabel mens verloren.
 
Meer dan 200 motoren!! Indrukwekkend.
Zou Fred geweten hebben dat hij voor zo veel mensen iets betekend heeft?
Anne,

Als ik kijk naar hoeveel mensen hij blij heeft gemaakt, op alle voor hem mogelijke manieren. Dan kan het haast niet anders, dan dat hij wist dat hij geliefd was. Hij was altijd positief en behulpzaam, zat in zoveel clubs en groepen, deed zoveel. Of hij een idee had, hoeveel mensen? Geen idee. Maar je maakt mij niet wijs, dat hij rond liep met de gedachte dat er maar enkelen zouden komen... de enige reden die ik kan bedenken, waarom hij het niet zou kunnen weten. Is het feit dat hij nog zat wilde doen en het eigenlijk zijn tijd nog niet was... ;)
 
Onderstaande heb ik op het VFROC forum geplaatst maar ik vind dat het ook hier thuis hoort...

Ik wil graag iedereen bedanken die er was en ook die er in gedachte waren omdat ze er om wat voor reden niet fysiek bij konden zijn.
Het was een kutdag en een mooie dag tegelijk, een kutdag omdat we een bijzonder mens moeten gaan missen en een mooie dag omdat Fred onmiskenbaar een bijzonder mens was.
Het ging vrij goed tot we door de haag reden, daar ben ik maar stoïcijns vooruit blijven kijken zodat ik het lang genoeg droog kon houden om de motor veilig op de standaard te zetten.
Het was een eer om Fred tot het uiterste einde te mogen begeleiden en ik ben heel dankbaar dat de familie mij en de andere vertegenwoordigers tot de besloten kring rekenden.
Ook bedankt voor de steunbetuigingen en de knuffels bij het samenzijn, ik ben normaal niet snel van het fysiek contact maar vandaag was dat anders. Fred en ik zagen elkaar buiten de club om niet maar na de bestuursvergaderingen bleef ik vaak nog even hangen en we spraken elkaar regelmatig via Skype. Ook bij de buitenlandweekenden reden we steevast met een deels vaste groep en ieder jaar wel 1 of 2 wisselde anderen en we hebben het proefweekend voor de VFROC in de Harz ook gedaan... Misschien hebben sommigen hier de foto's in de sneeuw ook wel gezien.
Er zijn velen die echt vrienden waren met Fred maar op 1 of andere manier was er toch een soort klik tussen ons. Vandaag heb ik ontdekt door de verhalen van de sprekers dat wij eigenlijk best veel gemeen hadden en de afgelopen weken is ook gebleken dat ik eigenlijk best veel van Fred weet.
Ik heb niet gesproken tijdens de dienst want ik heb al moeite met het rondje tijdens de AV van de VFROC en dat is dan een vrolijk iets, de aankondiging van wederom een jaar met mooie ritten... Wat zou het dan moeten worden in deze situatie?
Het is voor mij nog steeds onwerkelijk, het besef dat ik de laatste ben die hem gesproken heeft... de laatste die met hem gelachen heeft.
 
Ray, diep respect voor het begeleiden op de motor, dat vond ik zo knap van je.
Mooi geschreven.

Het was gister een waanzinnig indrukwekkende dag, Fred wist idd wel hoeveel levens hij positief heeft beinvloed.
 
Prachtige dienst. Ook de verhalen die verteld werden door vrienden, familie en collega's.. Benadrukt alleen maar meer dat Fred voor iedereen en overal hetzelfde was. Des te groter het verlies.

Oh. En het ijsje was heerlijk! Denk dat Fred er graag bij geweest had willen zijn.. We (ik in ieder geval) hebben veel aan hem te danken!
 
Onderstaande heb ik op het VFROC forum geplaatst maar ik vind dat het ook hier thuis hoort...
De aankomst van Fred en jullie als begeleiders was heel indrukwekkend... '( Echt heel knap én mooi dat jullie dat samen konden, wilden en van de familie mochten doen...

Voor jou heel veel sterkte met het verwerken van het ongeluk en alles wat daarna gebeurd is...
 
Absoluut mee eens. Het aankomstmoment blijft nog wel ff een dingetje. Dat hakte er bij mij wel even in. Als ik het filmpje of de foto met de begeleiding terug zie krijg ik direct weer een brok in de keel.
@ Ray: diep respect jongen.
 
Poeh...enorm indrukwekkend om het filmpje te zien. (Ondanks dat ik hem niet heb gekend, toch een klein traantje...;()
Mooi dat zoveel mensen aanwezig waren.
En wat ik zo gelezen heb, was het voor hem verdiend om zo’n mooi afscheid te krijgen.
Respect voor iedereen die dit mede heeft mogelijk gemaakt! :t
 
Ik ben een jaar of 10 niet actief geweest op MF, ik had via via hier iets over gehoord, echter nooit iets over gelezen of kunnen vinden. Nu ik dit lees (sinds een paar maanden weer op MF) Komt dit toch wel binnen. We hebben in het verleden meerdere ritten met Fred mogen rijden. Het was altijd een feest. Wat een drama. Respect man!
 
Ook heel jammer dat we dit jaar geen voorrijden (komend weekend zou dat zijn) en MF weekend hebben waar wij vast uitgebreid een ijsje (of wat) hadden genomen op Fred. Ik denk nog vaak aan Fred.... '(
 
Wij uit het Gooitopic ook. We hadden zelfs een ritje naar de onheilsplek georganiseerd om Fred te herdenken dit weekend. Maar ja, helaas coronokaas! :')
 
Vorig jaar zijn we nog even op de plek des onheils geweest, zoekend naar de reden van zijn crash, als leermoment voor ons allen. Het bleef bij het ophangen van het herdenkingslint en een momentje overpeinzen, want snappen doe ik het nog steeds niet.

1588107275138.png
 
Terug
Bovenaan Onderaan