Van je angst een kick maken?

overigens bedoel ik met 'rechtop houden' in de OP : overeind houden ;) en niet recht door de bocht :+ ;)
 
ik stel voor om na je lessen VRO1 te volgen of een circuit dag te doen. Leer je bochten techniek en durf je daarna veel verder te gaan, zonder dat het angstig wordt... heb ik ook gedaan.

ik zou eerst maar alleen wat kilometers gaan maken, zodat je genoeg/meer ervaring/vertrouwen opdoet, dan meteen een VRO of circuitdag te gaan doen.
 
Als de angst 100% weg is, begin je overmoedig worden.
Ver in je achterhoofd moet dat blijven, maar het mag niet domineren, want dan begint het weer een averrechts effect te hebben.

Als ik mezelf betrapt overmoedig worden (met m'n vespa px... hehe) denk ik gewoon even aan hoeveel pijn het zou doen om op een auto t eknallen. Dat helpt ;)
 
yup :Y voordat je aan vervolglessen begint eerst maar 's kijken wat je eigen rijstijl is, wat je eigen fiets doet, en daar 's wat km's mee maken :Y *O*

maar het kan denk ik geen kwaad om eens te gaan kijken naar kosten en 'voorwaarden' voor een dergelijke circuittraining. VRO1 lijkt me pas dat je dat na een jaartje ofzo doet :?
 
lijfspreuk van me : do something scary everyday ,and good things will happen.
geloof me ,ik ben er echt in gaan geloven na een paar jaar.
Nix mis met angst, is een gezonde raadgever ,Succes !
 
Ik denk gewoon altijd aan het feit dat de motor meer kan dan ikzelf, daardoor voel ik me rustig en gaat het rijden een stuk soepeler. Zolang je niet verkrampt en ontspannen op de motor blijft zitten gaat er niet zo snel wat mis, ik concentreer me ook voornamenlijk op het soepel rijden. Als de motor dan uitbreekt gaat het zo soepel dat je het makkelijk op kan vangen, vervolgens denk ik als ik nog wat meer gas had gegeven had ik een mooie drift kunnen maken :9

Tijdens het lessen eigenlijk ook nooit angst gevoeld, met de lesmotor (virago) 30km boven de snelheid een bocht door terwijl je het frame voelde torderen zorgde voor een big-smile. En een instructeur die over de zeik ging :P
 
Ja, hoi!

Hopelijk is het dan bijna zover: binnenkort die extra stempel in mn rijbewijs als het meezit, en dan snel een eigen motor kopen!
Zelf rijden, zelf beslissen, zelf zelf zelf! Kan al niet wachten.. *D *O*

En toch ben ik ergens bang. Bang om onderuit te gaan, dat ik 't voor mezelf laat bederven. Elke les leef ik naartoe, en rijd ik met plezier, de bochten ga ik zo netjes mogelijk in, maar probeer ook elke keer iets meer gas te geven. Logisch, lijkt me, zolang ik het binnen de perken houd ;) en ik ben een net meisje, dus dat doe ik ook ;)

Maar in elke bocht bekruipt me een gevoel van angst en 'kick' tegelijk.
Al mijn concentratie gaat naar het stabiel houden van het gas, het denken 'rechtop huoden!' etc. Heb al meerdere momenten meegemaakt dat ik het 'gevoel' had eruit te vliegen, mn gas niet stabiel genoeg is, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Koop een brik :)

Even serieus ... om meer vertrouwen op te bouwen (en beter te leren rijden) is het heel verstandig om te leren rijden op een motor die niet zo goed is, met name qua frame. Zoals al gezegd werd ... bij die Virago ging bij 30km boven de snelheid het frame torderen. Zonder nou te stellen dat een Virago de ideale fiets is, is dat wel wat je helpt om te leren wat de motor en jijzelf kunnen. Dat frame laat je namelijk voelen dat je in de buurt van de grens komt door te gaan wringen ruim voordat er echt iets misgaat. Daardoor leer je beter de veiligheidsmarge te herkennen en te gebruiken.

Generaliserend: hoe moderner de motor, hoe moeilijker om de grens te leren aanvoelen.
(met ook als mogelijk gevolg dat je er veel verder uit de buurt blijft dan nodig is)
 
Ik wil rijden, ik kan rijden (al zeg ik het zelf) en ik GA rijden, zonder enige twijfel, maar ik hoop toch snel die angst wat meer om te zetten in *O* go! *D
Je denkt te veel. Je tobt te veel. Deed ik ook hoor (met regen rijden op m'n nieuwe SV), maar mijn tip is: houd op met denken :) Klinkt raar, but don't fuck with your mind! :) gewoon gaan rijden *D
 
Zijn er meer mensen die op de een of andere manier de angst (al dan niet gegrond) omzetten in spanning, en 'kick'?
Elke bocht die ik inga (kun je nagaan: met lessen ;) ) ga ik in en kom ik uit met een enorme sterke kruising tussen beide, en vraag me af hoe ik het echt om kan zetten naar 'plezierige spanning' in plaats van dwangmatig denken: overeind blijven :?

:W

Ken je het verhaal van de 4 fasen waar iedereen doorheen gaat die iets aan het leren is? Fase 1 is onbewust onbekwaam. Je weet/kunt nog niets, maar je weet dat gelukkig niet dus je voelt je lekker *D . Fase 2 is bewust onbekwaam, je weet/kunt geen zak en je realiseert je dat en dat voelt helemaal niet lekker. Vaak is dit de fase wanneer mensen willen kappen. Als je doorzet kom je vanzelf in fase 3: bewust bekwaam. Je weet/kunt eindelijk iets, maar je moet er continu je hersens nog bij gebruiken. En als je dan maar rustig doorgaat, kom je vanzelf in fase 4: onbewust bekwaam. Je kunt iets goed en je hoeft er niet eens meer bij na te denken. Het gaat vanzelf.

Ik denk dat je nu ergens tussen 2 en 3 in zit. Je hebt de ervaring (door dat vallen) dat je het nog niet helemaal onder de knie hebt en dat maakt je angstig. Je gebruikt echter je hersens om te leren.

Uiteindelijk kom je vanzelf in fase 4. En dan is het leuk om een stapje verder te gaan. Kijken wat je verder nog wilt leren. Je gaat dan vast weer door dezelfde fasen heen, maar het leuke is dat het veel sneller gaat.
 
Ik probeer langzaam van mijn angst een kick te maken.
De wheely en stopy. Nu na het oefenen nog vaak de angst dat ik doorsla waardoor ik bij en beetje omhoog al het gas dichtdraai (terwijl ik mezelf blijf zeggen rustig dichtdraaien en het is maar een klein hupje). Ik heb geen zin om dingen te overhaasten en ga ervan uit dat me angst een goed raadgever is. Zal ooei wel eens lukken en dan heb ik de kick ipv de angst.
 
Denk eigenlijk niet zo diep na als ik aan het rijden ben :P Ben gewoon bezig met het rijden zelf en het overige verkeer niet met allerlei diepe gedachten :P
 
Ik heb nu 26 jaar mijn rijbewijs. Ben 1 keer gruwelijk hard onderuit gegaan door een rem aktie. Een bejaardeman stapte plotseling de weg op van achter een geparkeerde vrachtwagen, het wegdek was nat en ik verremde me dus. Dat gebeurde me een paar maanden na het behalen van mijn rijbewijs. Achteraf had ik natuurlijk veel beter moeten anticiperen, maar als je net 18 bent en je hebt iemand achterop, dan ben je graag stoer bezig. Mijn Rickman kuip (cult) was natuurlijk aan gruzelementen, maar verder viel de schade op het eerste gezicht. (Later bleek dat ook mijn frame krom was, maar een kniezor die daar op let. _O-

Ben direct weer opgestapt, ik moest wel want het gebeurde op mijn vakantie. Heb daarna eigenlijk nooit angst gehad. Kan ook zijn omdat we iedere avond bezopen waren, ik zal het dus wel weggedronken hebben. _O-


De overige 26 jaar nooit meer onderuit gegaan. ff afkloppen.
 
Ik vind in het zand, blubber, bos trappen met de motor altijd wel leuk.
Maar de motor staat op zand/wegprofiel en dat is niet altijd fijn..(dus soms wel een beetje bang met trappen) menig keer me hart in me keel gevoeld als nog net niet op me bek klap.

Krijg ik altijd wel een adreline stoot van :)
 
Terug
Bovenaan Onderaan