Verslag vakantie Oostenrijk juni 2020

Misschien dat het afgelopen jaar wel een gouden kans was geweest om zonder half-Azië een bezoek af te leggen..
Valt tegen. Aantal bezoekers was enorm terug gebracht ivm covid. 2 a 3 weken vooral vol geboekt. Wij dachten er ook even te gaan kijken...maar dat is niet gelukt
 
Wederom leuke episode! Leest weer lekker weg. Nu benieuwd, wel of niet gebeld? Weer een cliffhanger. Doe je goed 🤣
 
Romantische Strasse is niet heel bijzonder als je niet de daarvoor bedoelde stadjes echt gaat bekijken.
Ik maakte een rit kris-kras door D en zag ineens deze route die paste in mijn gewenste richting. Dan maar gelijk meenemen!

Ik ben nog wel naar/ een poging gedaan om Rothenburg ob der Tauber te gaan bekijken.
Wat ik van dit stadje heb gezien (heel kort) was wel mooi. Maar de middag dat ik er was, was 't veel te heet. 35'Cplus...Pffff
Dus ik had er niet echt de moed voor. 's Avonds op een camping bij een meertje vlak bij Augsburg gestaan. Effe zwemmen!
Volgende dag was heel veel betere temp om dingen te bezoeken. Dus Neuschwanstein kon wel worden bekeken bij normale temp.
En de route........................Ach ja, sommige stukjes waren wel leuk en altijd beter dan de Autobahn.
 
Er komt nog maar één deel, dan is ieders leed voorbij :P

Wel toevallig dat het weer vrouw is die de laatste tijd voor afleiding zorgt en dus geen me-time voor schrijven, maar verder is natuurlijk alles ruk en wat Hans zegt:

Maar fijn om te weten dat er nog mensen meelezen!
 

De ontknoping​

Ik wordt wakker in het fraaie Titisee. Alleen de naam alleen is reden genoeg om hier te overnachten. Er zal toch wel ontbijt zijn hé? vraag ik mezelf af. Wanneer ik de ontbijtzaal binnen kom schuifelen zie ik wel tafels maar geen stoelen staan. En een grote plexiglazen wand waarachter twee vriendelijke gezichten mij aankijken. Het is een Engels stel dat hier in het Zwarte Woud is komen wonen en omdat ze weten dat ik Nederlands ben praten ze uiteraard in het Engels met mij. Op mijn verzoek moeten ze dat niet doen want het restje Duits dat nog over is gebleven van de middelbare school bederft elk jaar een beetje meer. Der die das, mit ohne um, wat waren de ezelsbruggetjes ook alweer? Fuck it, Engels is makkelijker. Want ik ken een leuk verhaal dat ik kan ophangen over mijn Engelse maat die dicht bij het Peak District woont. Als ik dat in het Duits probeer zit ik aan het einde van het verhaal in een duizendknoop waar ik nooit meer uit kom.

Ondertussen krijg ik mijn ontbijt via een luikje ter breedte van precies een bord en ter hoogte van precies een kaiserbroodje met de instructies om deze op mijn kamer te nuttigen. Een glas jus d'orange past niet door het luikje dus ik krijg een pakje met zo’n irritant verpakt rietje dat op zijn kant mijn richting op wordt geschoven. Ondanks dit afstandelijke en belachelijke ritueel gaat het smakelijke ontbijt rap naar binnen, een tweede afhaalronde was geen probleem. De reden achter de zeer strikte hygiënische maatregelen ben ik niet te weten gekomen maar een persoonlijke medische conditie kan natuurlijk niet worden uitgesloten. Een kat in het nauw maakt rare sprongen zullen we maar denken.

Tijd om het ruime sop te kiezen. De weg leidt door het Zwarte Woud, ditmaal de alternatieve route en dus niet de B500. Parallel aan deze bekendere weg loopt de B294 en later de B462. Onderweg kom ik nog de fabriek van de bekende velgenfabrikant BBS tegen. Deze velgen worden vooral met Porsche en BMW geassocieerd terwijl tegenhanger Ronal/Speedline vooral bij de Italiaanse merken populair was. Mooie staaltjes techniek maar verder irrelevant voor een motorverslag. Ik rijd door een rustige vallei van de rivier de ‘Murg’ met naast mij een verhoogde spoorlijn wanneer ik een geluid hoor dat het best als een ontsporende trein kan worden omschreven. Even dacht ik dat het ook zo was tot een straaljager vlak boven de weg waarover ik rijd door de vallei heen raast en met een scherpe bocht voor mij uit het zicht verdwijnt. Holy shit, was het een Tornado of een Eurofighter Typhoon? Geen idee, hij vloog behoorlijk hard.

Een plaspauze is wel aan de orde en bij terugkomst bij de motor zie ik dat de ketting een eigen leven is gaan leiden. Het is dat er nog een rubber geleider op de achterbrug zit anders hadden er slijtsporen dat aluminium kunstwerkje gezeten, zo slap is hij inmiddels gaan hangen. Dat is toch wel balen want nu moet ik wel twee keer nadenken voordat ik het pk-stuwmeer van de Brutale volledig laat losbarsten. Verkeerde zuinigheid, maar goed: wie z’n gat brandt mag op de blaren zitten. Beetje meer kettingspray en volhouden makker.

Over tegenslagen gesproken, Tatjana wil niet weg van de plek waar ze nu woont en werkt, namelijk Budapest, zo kwam ik gisteren te weten. Alleen een Alpenland zou ze nog overwegen zijn maar ik voel er weinig voor. En zonder de woorden letterlijk te hebben uitgesproken was de hoop op een vaste relatie ook vervlogen. Some birds aren’t meant to be in a cage. Gelukkig heeft de MV nog niet de brei gegeven en kan ik mij van mijn eigen gedachten afzetten door het tempo te verhogen.

Volgens mijn routebestand zou ik via het Pfälzerwald en Simmern naar Treis-Karden hebben gereden, maar ik heb er geen herinnering meer aan. Behalve dat ik net voor de donkere wolken en onaangenaam verrast door de koudere lucht weer in een warm gezelschap werd ontvangen bij aankomst in de Bike-Inn. John en Petra runnen daar een hele fijne tent en ik mag hun inmiddels tot mijn vrienden rekenen. Ik bestel een groot glas bier en vermaak mij in het gezelschap van de andere gasten. Ik blijf hier nog een dag langer om samen met John een rondje te rijden waarna ik weer huiswaarts ben gegaan.

Vriendelijk bedankt voor het lezen en de leuke reacties, dat doet mij goed. Ik hoop dat ik in deze tijd wat heb kunnen bijdragen aan ieders lees- en motorplezier. Ik ben in ieder geval al volop aan het plannen voor de aanstaande reis. To be continued…

20200626_101706.jpg
 
Laatst bewerkt:
Mooi verslag! Dat van die ketting ken ik. Zo reed ik afgelopen zomer geheel volgepakt ven de camping in de Franse Alpen weg en ik hoorde een bak herrie... oeps..... Alle bagage er weer af, achterwiel lossen... kettingspanners los, beide een slagje gedraaid, wiel weer vast, bagage er weer op en ineens reed alles een heel stuk lekkerder. Mijn middenbok was kapot dus ook alles nog op de zijstandaard moeten doen.
Is dit zo'n lastige klus bij een MV????
 
Nee het gaat juist vrij makkelijk. Gaat met twee borgbouten en een excentrische as waarvoor je een haaksleutel nodig hebt om te verdraaien. Die was ik vergeten bij het gereedschap te stoppen... en ik had ook geen zin om mijlenver om te rijden naar een Ducati dealer, die misschien de juiste maat sleutel heeft.
 
Weer een leuk reis verslag om te lezen , maar ook hier komt jammer genoeg een eind aan .
 
Terug
Bovenaan Onderaan