SvenSP
Die hard MF'er
Mayday, mayday!
Ken je het verhaal van een Chinees die een vleermuis at? 2020 is het jaar waarin ik voor het eerst afvroeg of mijn vakantieplannen van tevoren al in het water zouden vallen, gaat er überhaupt iets door dit jaar? Landen op slot, niemand weet wat het gaat worden. Toch heb ik er geen moment over getwijfeld om dit jaar over te slaan. Capituleren is geen optie, ik wil leven! Alleen hoe? Ben ik bereid om als een smokkelaar de grens over te glippen? Wat is de beste periode en welke landen die een grote inkomstenbron uit toerisme halen dit jaar hebben het meeste baat bij het opengaan van hun land? Beslist Frankrijk. Dat komt mooi uit want de reis die ik voor ogen had was geheel gericht op Frankrijk, door de Vogezen langs de Route des grandes Alpes en een week in de Ardèche. Afwachten op de berichtgeving dus.
Maar naarmate de tijd verstreek, hoe krachtiger vanuit Frankrijk de boodschap klonk dat geen enkele toerist in 2020 welkom is. Dit ging gepaard met nieuwsberichten van andere landen die zeiden toch medio juni open te willen gaan, Oostenrijk voorop. Ondertussen was de grens met Duitsland nog niet echt dicht geweest. De keuze was snel gemaakt, 3 telefoontjes naar de hoofdbestemmingen in Frankrijk en de annulering was geregeld, kosteloos nog wel. Ik had bedacht dat juni de beste maand moest zijn om te vertrekken, het aantal besmettingen was op retour en grote vakantie migratiebewegingen die dat aantal weer zouden doen oplopen zijn er dan nog niet. Over september had ik nagedacht maar dat had toch meer risico mijn inziens.
De route had ik snel voor elkaar. Eerst een tussenstop na Luxemburg, (als je mijn voorgaande verslagen hebt gelezen zal je herkennen dat mijn tussenpunten niet ver uit elkaar liggen. Ik haat namelijk snelwegen en rijd het liefst alles binnendoor). Gevolgd door een paar dagen Zwarte Woud zodat ik daar de boel is goed kan verkennen (vorig jaar maar 1 nacht verbleven maar smaakte zeker naar meer!). Vervolgens een tussenstop in Oetz (Oostenrijk) en op naar de eindbestemming in Zell am See. Vanaf daar zijn de Grossglockner en andere motor uitlaatplaatsen goed aan te rijden.
Het stalen ros voor onder de kont is dit jaar mijn MV Agusta Brutale. Vorig jaar gekocht nadat ik de buikschuiverhouding beu was geraakt. De eerste vuurdoop voor de MV geschiedde al geruime tijd voor de vakantie na een weekendje Eifel. Bepakking gaat goed na een slimme oplossing te hebben toegepast. Er bestaan namelijk handige lussen van het merk Kriega waarmee je een roltas aan het subframe kan bevestigen, en het paste allemaal ook nog. Ter versteviging van de roltas en tegen het schuiven (vergroten contactoppervlak met duozadel) heb ik een hardboard plaat ter grootte van de bodem van de roltas gezaagd. Dit werkte perfect met minimaal ruimteverlies. Doordat een naked bike meer ruimte biedt voor een tanktas heb ik deze ook geüpgraded naar een uitschuifbaar exemplaar. Zit niet in de weg tijdens het rijden en verdeelt het gewicht meer evenwichtig dan alle bagage achterop. MV601, runway 12, cleared for take-off.
Voorproefje:
Maar naarmate de tijd verstreek, hoe krachtiger vanuit Frankrijk de boodschap klonk dat geen enkele toerist in 2020 welkom is. Dit ging gepaard met nieuwsberichten van andere landen die zeiden toch medio juni open te willen gaan, Oostenrijk voorop. Ondertussen was de grens met Duitsland nog niet echt dicht geweest. De keuze was snel gemaakt, 3 telefoontjes naar de hoofdbestemmingen in Frankrijk en de annulering was geregeld, kosteloos nog wel. Ik had bedacht dat juni de beste maand moest zijn om te vertrekken, het aantal besmettingen was op retour en grote vakantie migratiebewegingen die dat aantal weer zouden doen oplopen zijn er dan nog niet. Over september had ik nagedacht maar dat had toch meer risico mijn inziens.
De route had ik snel voor elkaar. Eerst een tussenstop na Luxemburg, (als je mijn voorgaande verslagen hebt gelezen zal je herkennen dat mijn tussenpunten niet ver uit elkaar liggen. Ik haat namelijk snelwegen en rijd het liefst alles binnendoor). Gevolgd door een paar dagen Zwarte Woud zodat ik daar de boel is goed kan verkennen (vorig jaar maar 1 nacht verbleven maar smaakte zeker naar meer!). Vervolgens een tussenstop in Oetz (Oostenrijk) en op naar de eindbestemming in Zell am See. Vanaf daar zijn de Grossglockner en andere motor uitlaatplaatsen goed aan te rijden.
Het stalen ros voor onder de kont is dit jaar mijn MV Agusta Brutale. Vorig jaar gekocht nadat ik de buikschuiverhouding beu was geraakt. De eerste vuurdoop voor de MV geschiedde al geruime tijd voor de vakantie na een weekendje Eifel. Bepakking gaat goed na een slimme oplossing te hebben toegepast. Er bestaan namelijk handige lussen van het merk Kriega waarmee je een roltas aan het subframe kan bevestigen, en het paste allemaal ook nog. Ter versteviging van de roltas en tegen het schuiven (vergroten contactoppervlak met duozadel) heb ik een hardboard plaat ter grootte van de bodem van de roltas gezaagd. Dit werkte perfect met minimaal ruimteverlies. Doordat een naked bike meer ruimte biedt voor een tanktas heb ik deze ook geüpgraded naar een uitschuifbaar exemplaar. Zit niet in de weg tijdens het rijden en verdeelt het gewicht meer evenwichtig dan alle bagage achterop. MV601, runway 12, cleared for take-off.
Voorproefje:
Laatst bewerkt: