SvenSP
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #51
Passen en Arabieren
Vanaf het dorp Oetz kan je direct de Kühtaisattel op. Letterlijk vertaald de ‘Koe-Alpen-zadel’, dat belooft wat. Bergop liggen er in ieder geval genoeg bochten, dat gaat gelijk lekker. Onderweg komen er inderdaad kuddes koeien voorbij. Ze staan ook pontificaal op de weg, het zal de koe namelijk een zorg zijn dat ik er langs wil. Toch maar even wachten tot zij klaar is met herkauwen en van de weg af beweegt. Na nog een aantal keer voor een koe te hebben gewacht kom ik op het hoogste punt van de pas waar een groot stuwmeer ligt. Als je vanaf hier nog een stukje verder zou rijden over een geitenpaadje had je dit uitzicht kunnen hebben, maar ik vond het eigenlijk wel mooi zo.
Na de afdaling ga ik richting de Duitse (!) grens om nog de Wallgaustrasse te pakken. Dit lijkt vreemd maar het alternatief is een saaie N-weg of snelweg door Oostenrijk vanaf Innsbruck. Of mijlenver om via Italië (misschien als ik ooit een GS aanschaf). Maar voordat ik daar kom passeer ik de eerste bewaakte grensovergang die ik tegenkom. Hier wordt door de Oostenrijkse politie gecontroleerd maar ik hoef niet te stoppen, enkel auto's met gezinnen staan aan de kant. Vermoedelijk moeten ze aantonen niet in de rode gebieden te zijn geweest, dat waren toen delen van Italië en Spanje, meen ik. De Wallgaustrasse is vreemd genoeg een tolweg omdat het tegelijk een soort natuur/recreatieterrein is, 4 euro kost het. Maar wel weer een paar leuke bochten kunnen pakken.
Via de Achensee kom ik weer terug in Oostenrijk. Vanaf hier rijd ik naar de Gerlospas. Een mooie pas met variërende landschappen en een rijke mix van haarspeldbochten, doordraaiers en snelle zwiepers. Het heeft even hiervoor geregend dus het wegdek is nat. Door de keuze voor een sport-tour band achter heb ik hier profijt, hij doet het namelijk uitstekend in de regen. Ik passeer veel motorrijders die het verstandig rustig aan doen. Maar grip kan je toch echt voelen en zolang je geen gekke dingen doet kan je een aardig tempo aanhouden. Voor bijna alle Oostenrijkse passen dien je tol te betalen, zo ook deze (€7,-). Na de tolpoortjes te hebben gepasseerd begint de afdaling. Ik stop even op een panorama punt waar je aan de ander kant van het dal waar de Kimmler watervallen kunt zien. Dit zijn de hoogste van Oostenrijk. Ze worden deels in wolken gehuld en de lucht om mij heen ziet er ook steeds dreigender uit.
Ik raak in gesprek met een paar Oostenrijkse motorrijders die vanuit het dal komen en in vol regen-ornaat zijn gekleed. Hoe erg is het? vraag ik. “Trek je pak maar aan en sterkte”. Fijn, daar heb je wat aan. Even later zit ik ook ingepakt en ga ik weer verder. Zit toch niet zo lekker zo’n regenpak. Ik ben gewend om veel te bewegen en dat gaat een stuk minder. Ik besluit om de route iets in te korten want inmiddels komt het echt met bakken uit de hemel. Ik volg de N-weg richting Zell am See. Als ik eenmaal bij het Hotel aankom ben ik gelukkig helemaal droog gebleven, alleen zit mijn prachtige MV van top tot teen onder de shit. Veel zand en ander gruis dat door wegopbrekingen op de weg lag en met opspattend water in elk hoekje en gaatje van de Brutale is gekomen.
De eigenaren van het Hotel verwelkomen mij hartelijk en ik sta een tijdje met de ze te praten. Het is een uiterst vriendelijk echtpaar die graag motorrijders verwelkomen naast het andere publiek. De man, Bernd, maakt veel grapjes en ik krijg een schnaps van het huis. Met leden ogen zit ik uit het raam te kijken naar mijn arme MV. Dat merkt Bernd en hij heeft gelukkig een emmer water en een spons voor mij. Eerst maar is een paar emmers overheen kappen zodat al dat zand eraf is en daarna met de spons de meeste shit van mijn veercomponenten halen.
's-Avonds eet ik wat in een gezellige eettent, ze hebben er reuze grote en lekkere schnitzels. Hierna verken ik het plekje Zell am See. Wel bijzonder hier, veel rijke stinkerds en pracht en praal. En veel uithangborden in het Arabisch? Als ik terug ben maar is aan de hoteleigenaar Bernd vragen wat hier precies aan de hand is. Hij verteld dat Zell am See sinds een jaartje of 10 door voornamelijk Saoediërs wordt bezocht en hun eigen restaurants en hotels hebben. “Was het je ook opgevallen dat ze allemaal dicht zijn?” Ja inderdaad. “Dat komt omdat ze Oostenrijk door Corona niet meer binnen mogen komen.” Ik bemerk toch een licht negatieve ondertoon maar als ik er naar vraag laat hij niet veel los, behalve dat het normaal gesproken in de zomer er zwart van die lui ziet. Zal wel gevoelig liggen. Ik ben ondertussen wel toe aan een lange nachtrust. Morgen staat de Grossglockner mij te wachten!
Na de afdaling ga ik richting de Duitse (!) grens om nog de Wallgaustrasse te pakken. Dit lijkt vreemd maar het alternatief is een saaie N-weg of snelweg door Oostenrijk vanaf Innsbruck. Of mijlenver om via Italië (misschien als ik ooit een GS aanschaf). Maar voordat ik daar kom passeer ik de eerste bewaakte grensovergang die ik tegenkom. Hier wordt door de Oostenrijkse politie gecontroleerd maar ik hoef niet te stoppen, enkel auto's met gezinnen staan aan de kant. Vermoedelijk moeten ze aantonen niet in de rode gebieden te zijn geweest, dat waren toen delen van Italië en Spanje, meen ik. De Wallgaustrasse is vreemd genoeg een tolweg omdat het tegelijk een soort natuur/recreatieterrein is, 4 euro kost het. Maar wel weer een paar leuke bochten kunnen pakken.
Via de Achensee kom ik weer terug in Oostenrijk. Vanaf hier rijd ik naar de Gerlospas. Een mooie pas met variërende landschappen en een rijke mix van haarspeldbochten, doordraaiers en snelle zwiepers. Het heeft even hiervoor geregend dus het wegdek is nat. Door de keuze voor een sport-tour band achter heb ik hier profijt, hij doet het namelijk uitstekend in de regen. Ik passeer veel motorrijders die het verstandig rustig aan doen. Maar grip kan je toch echt voelen en zolang je geen gekke dingen doet kan je een aardig tempo aanhouden. Voor bijna alle Oostenrijkse passen dien je tol te betalen, zo ook deze (€7,-). Na de tolpoortjes te hebben gepasseerd begint de afdaling. Ik stop even op een panorama punt waar je aan de ander kant van het dal waar de Kimmler watervallen kunt zien. Dit zijn de hoogste van Oostenrijk. Ze worden deels in wolken gehuld en de lucht om mij heen ziet er ook steeds dreigender uit.
Ik raak in gesprek met een paar Oostenrijkse motorrijders die vanuit het dal komen en in vol regen-ornaat zijn gekleed. Hoe erg is het? vraag ik. “Trek je pak maar aan en sterkte”. Fijn, daar heb je wat aan. Even later zit ik ook ingepakt en ga ik weer verder. Zit toch niet zo lekker zo’n regenpak. Ik ben gewend om veel te bewegen en dat gaat een stuk minder. Ik besluit om de route iets in te korten want inmiddels komt het echt met bakken uit de hemel. Ik volg de N-weg richting Zell am See. Als ik eenmaal bij het Hotel aankom ben ik gelukkig helemaal droog gebleven, alleen zit mijn prachtige MV van top tot teen onder de shit. Veel zand en ander gruis dat door wegopbrekingen op de weg lag en met opspattend water in elk hoekje en gaatje van de Brutale is gekomen.
De eigenaren van het Hotel verwelkomen mij hartelijk en ik sta een tijdje met de ze te praten. Het is een uiterst vriendelijk echtpaar die graag motorrijders verwelkomen naast het andere publiek. De man, Bernd, maakt veel grapjes en ik krijg een schnaps van het huis. Met leden ogen zit ik uit het raam te kijken naar mijn arme MV. Dat merkt Bernd en hij heeft gelukkig een emmer water en een spons voor mij. Eerst maar is een paar emmers overheen kappen zodat al dat zand eraf is en daarna met de spons de meeste shit van mijn veercomponenten halen.
's-Avonds eet ik wat in een gezellige eettent, ze hebben er reuze grote en lekkere schnitzels. Hierna verken ik het plekje Zell am See. Wel bijzonder hier, veel rijke stinkerds en pracht en praal. En veel uithangborden in het Arabisch? Als ik terug ben maar is aan de hoteleigenaar Bernd vragen wat hier precies aan de hand is. Hij verteld dat Zell am See sinds een jaartje of 10 door voornamelijk Saoediërs wordt bezocht en hun eigen restaurants en hotels hebben. “Was het je ook opgevallen dat ze allemaal dicht zijn?” Ja inderdaad. “Dat komt omdat ze Oostenrijk door Corona niet meer binnen mogen komen.” Ik bemerk toch een licht negatieve ondertoon maar als ik er naar vraag laat hij niet veel los, behalve dat het normaal gesproken in de zomer er zwart van die lui ziet. Zal wel gevoelig liggen. Ik ben ondertussen wel toe aan een lange nachtrust. Morgen staat de Grossglockner mij te wachten!
Laatst bewerkt:
Brrrrrrrrr
