Vietnam Deel 2

Omgeving Cam Ranh (1)

Het vliegveld van Nha Trang (Cam Ranh) ligt op een schiereiland. Het onderste deel daarvan is volledig militair terrein en dus helaas afgesloten.

Aan de zeekant van het schiereiland ligt de 17 km. lange hotel- en bungalow-goudkust.

Aan de westkant van het schiereiland is een ca. 20 km. lange inham vanuit zee. Daar lopen een aantal smalle wegen langs. Kwestie van weten en anders gewoon proberen. De foto’s van de komende dagen zijn ergens langs die inham genomen.

Dit is een voorbeeld van een zij”weggetje” dat naar het meer loopt. Inrijden bleek uiteindelijk een wat minder goed idee. Zoals te zien is er geen ruimte om te keren. Zeker niet met de draaicirkel van mijn fiets. Op de zij-standaard keren zoals de meeste hier doen met de gewone motorfietsjes lukt mij bij deze ook niet echt lekker. Dus dat betekende heel veel keren heen en weer steken en de Nederlandse taal verrijken. :(

Cam 1.jpg



Onderstaande foto is gemaakt vanaf de plaats waar ik de eerste foto heb gemaakt.

Cam 2.jpg



En voor deze ben ik een stukje dichter naar de hut gelopen tot aan de plaats waar ze als hek wat takken over het pad hadden gelegd.

Cam 3.jpg
 
Hanoi man suffers memory loss after hit by falling wheelbarrow

Wheel 1.jpg

A male pedestrian is surrounded by witnesses after being hit by a falling wheelbarrow near a construction site in Hanoi, Vietnam, August 3, 2020 in a provided photo.


A Vietnamese pedestrian could barely remember his name and home address after he was struck by a wheelbarrow that fell from the fifth floor of a semi-refurbished apartment in Hanoi this week.

The accident occurred in Alley 2A on Van Cao Street, Thuy Khue Ward, Tay Ho District of the Vietnamese capital city at around 10:30 am on Monday. A construction worker told local media that he heard a loud bang while he was plastering the ceiling on the fourth floor of the apartment and people on the street began shouting that someone had been hit by a wheelbarrow.

As the worker rushed to look down at the scene, he saw a male pedestrian conscious and lying in front of the building’s front door. The worker said that the wheelbarrow was left on the fifth floor and that it was empty when it fell out of the building.

At the time of the accident, many workers were working inside the semi-refurbished building. After being struck by the empty wheelbarrow, the victim reportedly managed to sit himself up.

He was rushed to the hospital but was unable to remember his name, age, and home address.

The construction site was not covered properly and there were no safety warning signs, according to many witnesses.

The police of Thuy Khue Ward said workers had employed a rod to pull up wheelbarrows and bricks from the bottom of the apartment. They were not using any specialized machines for the job at the time of the accident, so the wheelbarrow was free-falling when it hit the passing pedestrian.

The case was the second occupational accident recorded in Hanoi in five days.

Earlier, three workers were killed on the spot and another pronounced dead at the hospital after a scaffold they were standing on to install glass panes on a building collapsed at a construction site in Hai Ba Trung District at around 7:45 pm on July 30.


wheel 2.jpg

The scene of a collapsed scaffold which killed four construction workers in Hanoi, Vietnam, July 30, 2020. Photo: Tuoi Tre Contributor


Bron: Hanoi man suffers memory loss after hit by falling wheelbarrow - Tuoi Tre News


Als geheugenverlies het enige is dat hij heeft overgehouden toen een kruiwagen vanaf de 5e verdieping op zijn hoofd viel, dan is hij er in verhouding nog “goed vanaf gekomen”. Maar het toont wel weer aan hoe het hier met veiligheidsmaatregelen is gesteld.

Ehh...veiligheidsmaatregelen??? Hoebedoelu?? Tis dat?? O-)
Zoals GreenMeanie al opmerkte: westerse onzin-terminologie.
 
Laatst bewerkt:
Omgeving Cam Ranh (2)

Naast een enkele overdekte sloot zoals gisteren lopen er ook een heleboel geasfalteerde wegen richting het meer, zelfs compleet met wegmarkeringen. Dit maakte me behoorlijk nieuwsgierig: waar zou dit heen gaan?

Cam 4.jpg



Simpel, naar een T-kruising met naar beide kanten ca. 10 m. asfalt. Goh, tja…
Ach, ook hier zal vast wel weer een briljant meerjarenplan achter zitten. Ik vrees dan wel voor het voortbestaan van het huisje.

Cam 5.jpg


Cam 6.jpg
 
Cool, cool water..

Even een tussendoortje.

Deze week kreeg ik tijdens warm weer in NL een mailtje van een bekende met de vraag: “hoeveel water drink jij daar nu in dat warme klimaat?”

Het antwoord was simpel: “geen flauw idee”.

En ik heb een toelichting gegeven hoe ik daar al jaren mee om ga.

In de koelkast staat standaard een vol halve-liter flesje water.
Zodra ik een beetje dorst krijg drink ik dat voor de helft tot driekwart leeg, vul het meteen bij en zet het terug. Dat herhaalt zich de gehele dag een onbekend aantal keren, afhankelijk van hoe heet het is, waar ik mee bezig ben etc. Vandaar dat ik niet weet hoeveel ik drink.

Er wordt ook vaak gezegd dat als je dorst krijgt je eigenlijk al te laat bent met drinken. Zou best kunnen, maar blijkbaar is mijn lichaam na al die jaren aan deze gewoonte gewend geraakt.

Daarnaast check ik elke keer, als ik naar het toilet ga, de kleur van mijn urine. Zodra die donkerder wordt dwing ik mijzelf om meer te drinken. Maar dat is maar hoogst zelden.

Kortom, als het in NL warm is, probeer deze manier.

Het artikel was al klaar, toen ik deze in de AD-app zag: Privacy settings


 
Bird nest fabriek

In Vietnam Deel 2 merkte ik al op dat “die dingen hier echt in ongelooflijke hoeveelheden als rijstplantjes uit de grond schieten”. En een paar dagen geleden, dat er binnen een straal van 5 km. al 16 van die krengen zicht- of hoorbaar zijn.

Welnu, mijn angstige voorgevoelens komen uit, ze zijn nr. 17 op nog geen 100 m. van ons huis aan het bouwen. Achter het huis van één van de nieuwe karaoke-aso’s. Omdat hier in onze tuin maar incidenteel een enkele vogel te zien is zal het volume van het artificiële vogelgekrijs op dak dus ook wel op max. komen te staan. En uiteraard 24/7.

Het blijft ook een asociaal g*dvergeten k*tland, waar iedereen gewoon alles doet wat ze willen. Ondanks alle klagen –voor wie tenminste durft en niet bang is om voor jaloers uitgemaakt te worden- wordt er he-le-maal niets aan gedaan. Van de daders kun je een grote bek en dreigementen krijgen. Complete anarchie.

Met altijd van iedereen als stompzinnigste aller argumenten: “we / ze doen het op hun eigen land”. Hoe hersendood kun je wezen. Nou, heel erg, als ik hier de nabije omgeving beschouw.

Ah, maar natuurlijk, daarom wordt er niets aan de veel te hoge brug gedaan (geen geasfalteerde op- en afritten, geen behoorlijk wegdek, etc.): die ligt op “eigen terrein”. O-)

Ongetwijfeld zal die 24/7 in de ogen van ons dorpshoofd vast ook geen probleem zijn. Hoewel hij mij denk ik niet meer onder ogen durft te komen, hoor ik het hem al zeggen:
“leuk toch, natuurgeluiden. Tja, vogeltjes tjilpen ook wel eens ’s nachts”.”.
“Ja, maar niet op vol volume uit een luidspreker, uilskuiken”.
Natuurlijk, HIJ woont er niet vlak naast.
Struisvogelgedrag. (Om het bij alles even bij de vogel-achtigen te laten (jawel, schijtlijsters kwam ook nog even naar boven, maar weer heel snel weggedrukt :+ ))

Bird 1.jpg



Nederland mag dan de naam hebben van veel regeltjes, door de bank genomen zijn de bewoners een enorm stuk beter beschermd tegen overlast dan hier. Hier ben je gewoon “bird free”. O-)

Zelfs het bestaan van de wet
Civil Code 2015
Law on Environmental Protection 2014
Decree 155/2016 / ND-CP
Circular 39/2010 / TT-BTNMT

wordt gewoon ontkend of op een manier geïnterpreteerd, die ik nergens (in de Engelse vertaling) terug heb kunnen vinden. Denk aan: alleen voor bedrijven, alleen voor cafés, niet voor mensen en wat er nog meer voor onzin uit de dikke duimen wordt gezogen. Zie Vietnam Deel 2

Hoewel dit een beetje “the year of living dangerously” begint te worden, hou ik de rest van mijn ongezouten en niets en niemand ontziende mening toch nog maar even voor me. Maar ik moest me met de vrijwel continue pestherrie weer eens even afreageren.En aangezien ik geen Vietnamees spreek kan dat niet tegen de mensen hier. Omwille van lijfsbehoud misschien ook maar beter. Trouwens, je praat toch tegen de plaat voor een ieders kop (zie foto).

Dus voor de zondag dit keer geen zondige dingen. Hoewel mijn gedachten over wat er met het geteisem moet gebeuren niet erg stichtelijk zijn… (ik heb de uitgezochte video zojuist toch maar weer verwijderd).

Duimen dat die tweede Covid-19 golf snel minder wordt, zodat ik kan gaan rondkijken.
 
Dat zou kunnen. Al is zoiets mij nooit opgevallen. Wat verder ook niets zegt: je ziet alleen wat aan het betrekkelijk smalle doorgaande weggetje ligt. Dit was de eerste keer dat ik zijweggetjes ben ingeslagen.
Ik associeer dit gebied ook veel meer met vis, gezien de vele netten en visrestaurantjes dichter bij de doorgaande wegen.
Misschien van zeekoeien?? :+
 
A small, peaceful corner for book lovers in central Vietnam

Book 1.jpg

Young people read books borrowed from the Free Reading Station created by the Hueseed club beside the Huong (Perfume) River in Hue City, Thua Thien-Hue Province, Vietnam. Photo: Minh Hieu / Tuoi Tre


A reading station has become a new mecca for local bookworms since it was opened by a riverbank in Vietnam this year. On the weekend, many readers of all ages come to the reading station, located along the iconic Huong (Perfume) River in Hue City, for reading all kinds of books for free while indulging in the relaxing atmosphere. Readers are allowed to freely choose from any books in the Free Reading Station in a park opposite Hai Ba Trung High School.

The reading station was launched in May by Hueseed, a club whose members are working at the Hue Institute for Development Studies in the central part of the country.

Phan Dang Nhat Huy, a student from the Hue University of Sciences, has become a regular visitor to the reading station since it was opened. He comes here every weekend and finds it fantastic to read books beside the people who share his love of books and reading while cherishing the fresh air from the beautiful surrounding nature. "This reading space introduces many interesting books to us and inspires us to read more,” Huy told Tuoi Tre (Youth) newspaper.

Phan Thi Linh, a senior at the Hue University of Medicine and Pharmacy, is one of the members of the reading station project. As a person who has been fond of reading ever since she was a child, Linh finds it saddening that books nowadays are not loved by as many people. Driven by a desire to promote reading among the people living in Hue City, Linh and other members decided to open the reading station project.

Not everything was smooth sailing for the group. According to Linh, in the beginning, they encountered many difficulties, from finding a location to sourcing the books. "The biggest challenge for us was the lack of variety regarding the number of book titles and genres available for readers to choose from,” Linh said. “Fortunately, after the reading station went into operation, we received many donations of books from both individuals and organizations, which helped the project operate properly."

The project's members now aim to create a useful, enticing space to read for the local community, and later to turn it into a networking venue where people can connect and exchange books, said Le Nguyen Kieu Xuyen, a project co-founder. Currently, Hueseed is trying to create more spaces for reading books across the city and urges the community to lend a helping hand to the cause.

The club plans to connect with publishing houses and cultural companies to hold book events or competitions relating to book reading or writing for readers across Thua Thien-Hue, whose capital is Hue City.

The project has received approval from the leaders of the Hue Institute for Development Studies, where most of the project members are working as contributors. "Although Hueseed's Free Reading Station was only recently opened, it has drawn in good support and become an inspiration for book readers,” said Cung Trong Cuong, director of the institute.



Bron: A small, peaceful corner for book lovers in central Vietnam - Tuoi Tre News
 
Looking forward nieuwsbrief (1)

Op http://www.looking-forward.nl/wp-content/uploads/2011/07/Nieuwsbrief-23-definitief.pdf is de meest recente nieuwsbrief van LF te vinden. En ook die deed weer de wenkbrauwen fronsen.


“De mensen moesten thuis blijven. Een complete Lock-down dus. Het heeft gewerkt; er zijn (officieel) slechts 328 Covid-19 besmettingen gemeld en géén sterfgevallen.”
Even terzijde. Dit klopte op moment van versturen van de nieuwsbrief. Inmiddels zijn er 15 doden. Wat opvalt is dat in alle overheids-berichten sterk de nadruk wordt gelegd op een complete medische encyclopedie aan bijkomende klachten.
Is dat slim?
Gaan mensen hier nu niet denken dat je alleen Covd-19 kan krijgen als je al bijne terminaal bent?

xxxxx​

“Anderzijds is de economie ingestort. Bijna niemand heeft nog werk en dus geen inkomen.
Behoorlijk overdreven. De economie heeft het even moeilijk, maar de meeste mensen werken nog. De toerisme-sector heeft de grootste problemen.
Hier in de omgeving zijn in ieder geval zo te horen nog geen karaoke-boxen verkocht om voedsel of benzine te kunnen kopen. O-)

xxxxx​

De overheid heeft beloofd om iedere werknemer 1,8 miljoen Dong (70 euro) per maand uit te keren, maar alleen overheidspersoneel heeft een geregistreerde baan. Van onze gezinnen, welke boeren, dagloners, bouwvakkers en fabriekspersoneel zijn heeft tot nu toe nog niemand iets ontvangen. Er heerst nu grote armoede bij veel gezinnen.”
Dit blijkt "iets anders" te liggen.
Minh: Dat “iedere werknemer” klopt niet. Volgens het arbeidsrecht wordt een werkloosheidsvergoeding betaald
  • als: de werknemer heeft minimaal 12 maanden betaald voor een WW-verzekering
  • de arbeidsovereenkomst wordt beëindigd door de werkgever
Problemen voor de ongeschoolde werknemers zijn:
1) geen contract, betaald door het dagelijkse werk
2) geen of onvoldoende werkloosheidsverzekering betaald.

Als de werknemers aan de bovenstaande vereisten voldoen, wordt hen beloofd 60% per maand van hun gemiddelde maandsalaris in de afgelopen 6 maanden te ontvangen per maand, geen vast bedrag.

Om deze verzekering te krijgen, moeten ze zich aanmelden bij het arbeidsbureau van het gebied waar ze werkloosheidsvergoeding betalen. Ik heb gehoord dat het daar behoorlijk druk is.

xxxxx​

“Op 20 mei vervielen in heel Vietnam de restricties. Fabrieken, winkels, hotels ect. mochten weer open. Scholen hebben weer normale klassen en lestijden, mondkapjes zijn niet meer nodig.”
Of dat helemaal klopt is wat moeilijk na te gaan. Feit is wel dat nu met de tweede covid-19 golf de mondkapjes weer verplicht zijn.


Morgen het slot: daar moet vandaag nog wat aan gesleuteld worden.
 
Laatst bewerkt:
...
Het bewijst mijn stelling, dat Vietnam niet naar de kloten gaat, maar dat al lang is:
...
Ach man ... ik kan in deze stelling Vietnam wel vervangen door Filipijnen :')

En toch ... toch droom ik ervan om er naartoe te verhuizen ...

Maar dan wil ik in een remote area gaan wonen, erg remote, liefst zonder gebetoneerde weg ernaartoe, zo een weg waar je met een auto, of zelfs een 4X4 niet over geraakt, en graag boven de 1.000m hoogte, liefst zelfs vanaf 1.500m hoogte, en zonder directe geburen ... een km of 3 tot de volgende buur zou wenselijk zijn ...
 
Iets meer dan 1 km. tot de volgende buren is denkelijk al voldoende om geen last te hebben van herrie en BBQ.

Maar waarom de hoogte in? Uitzicht? Schonere lucht? Beter astronomisch zicht? Base-jumpen?

Derde-graad's rotswandje als toegangsweg? Kun je nog soleren.
 
Iets meer dan 1 km. tot de volgende buren is denkelijk al voldoende om geen last te hebben van herrie en BBQ.

Maar waarom de hoogte in? Uitzicht? Schonere lucht? Beter astronomisch zicht? Base-jumpen?

Derde-graad's rotswandje als toegangsweg? Kun je nog soleren.
Voor de nachtelijke koelte, en voor de rust en stilte aldaar. Bijna niemand wil er wonen :t
Hier zat ik op ongeveer 1300m hoogte, de "weg" loopt rechts langs de motor
20191111_133314.jpg



Iets lager waren de "wegen" nog zo:
20191112_145326.jpg

20191112_150128.jpg


Er worden daar momenteel wegen bijgebouwd dat het geen naam meer heeft. Heb er een dubbel gevoel bij. Goed voor de bevolking, voor werkgelegenheid, maar het land verliest zijn charme. Het aantal auto's (lees: pick-ups), neemt enorm toe. De drukke steden mijd ik er sowieso. Ik ben meer een natuurmens, en houd van rust. Beetje ambiance mag wel, af en toe een gezellig samenzijn, BBQ'en, karaoke zingen kwelen, zeveren over koetjes en kalfjes enz met familie, (verre) buren, en vrienden kan wel. Maar als je omsingeld bent met buren waar altijd wel immens veel lawaaioverlast is van vanalles en nog wat, tot een kot in de nacht, of zelfs nachtje door, nee, dat is aan mij niet besteed.

Daar ergens lekker hoog, een "houten barakje", met amper elektriciteit en blablabla, maar lekker rustig, stil, en idd ook adembenemend mooi, daar zou ik nu meteen voor tekenen moest ik kunnen.

Nochttans hebben we een stukje bouwgrond op Samal Island (google maar eens ;) ), maar dat is eerder als back-up of investering.

Ik zou ook wel best vlak bij een of andere kustlijn willen gaan wonen hoor, elke morgen het water in duiken, lekker! Maar aan de kust heb je nooit zekerheid van rust. Voor je het weet wordt er vlakbij weer een gebied "onteigend" om er weer zo een luxe villa wijk of immens resort op te zetten. Weg mooi natuurlijk Aziatische natuur ...
 
Ziet er inderdaad aantrekkelijk uit.
Iets meer "luxe" stel ik inmiddels wel op prijs voor normale bewoning. Voor vakantie heb ik weinig eisen. Ik ging tot aan mijn vertrek naar Vietnam nog steeds met de tent op stap.
Maar die rust is wel een eis, net als elektriciteit. Veel van mijn hobby's zijn daarvan afhankelijk.

Hier heb je eigenlijk nergens zekerheid. Ik heb al teveel plaatsen gezien en over gehoord, waar mensen het huis uit moesten of van alles en nog wat werd gebouwd.
 
En over bouwen gesproken. Het was hier vanmiddag beestenweer met harde regen en onweer vlakbij. Zo dichtbij, dat ik alle antennes en het internet heb afgekoppeld (herkenbaar aan rode tape om de kabel). Maar bij de bird-nest-fabriek in aanbouw zag ik nog steeds mensen op de bovenste verdieping aan het werk. En dat is binnen een geschatte straal van pakweg 400 - 500 m. toch echt het hoogste object in de omgeving.

Ach, ze zullen wel weer redeneren dat ze nog nooit door de bliksem zijn getroffen.
 
Looking forward nieuwsbrief (2)

“Eind mei heeft L-F-leerling Quoc Hien (3-2. MDC.9/ 15 jaar) zijn linker hand gebroken tijdens de gymles op zijn school (Mac Dinh Chi). Bij ons zou de schoolverzekering de ziekenhuiskosten waarschijnlijk volledig vergoeden. In Vietnam ligt dat echter een stuk ingewikkelder. Ten eerste moeten alle ziekenhuiskosten VOORAF betaald worden, onder het mom: geen geld- geen operatie e.d.. De kwaliteit van de behandeling is afhankelijk van de beschikbaarheid van geld. Ten tweede moet de persoonlijke verzorging, zoals wassen en eten, gedaan worden door een familielid die ook in het ziekenhuis dient te verblijven. Ten derde krijgt men veel (te veel) medicijnen voorgeschreven die men moet kopen bij een van de vele commerciële apotheken bij de ingang van het ziekenhuis. Onduidelijk is gebleven wat de schoolverzekering voor Hien kon betekenen/vergoeden. “

“Onze plaatselijke managers Thanh en Thuy hebben ons foto’s van 3 ziekenhuisrekeningen gestuurd met een totaal van 5.500.000 Dong/±€220,- met de vraag erbij of LookingForward ook kan bijdragen in de onkosten voor Hien’s operatie van zijn hand?”


Tja, een warrig en niet bepaald logisch verhaal. Wat losse opmerkingen.

In het algemeen is hier een verhaal over ziekte DE manier om geld te lenen. Minh heeft al vaker verzoeken gehad. In veel gevallen was het zeer twijfelachtig, dus het antwoord is standaard ‘nee’.

Het stukje suggereert van alles: wel of geen ziekenhuisopname, wel of geen verzekering etc. Dus vanuit die vaagheid een paar vragen:
  • Moest hij met een gebroken pols dagen in het ziekenhuis blijven? Klinkt onwaarschijnlijk.
  • Ziekenhuisrekeningen voor wat? Alleen gips aanbrengen? Doktoren? Toch ziekenhuisopname? Operatie??? Ik blijf nieuwsgierig naar de omschrijvingen.
  • In principe is iedere leerling hier, die schoolgeld betaald, via de school verzekerd. Waarom geen contact gezocht met de verzekeringsmaatschappij?
  • En weer even advocaat van de duivel spelen: je kunt hier zelfs masters-scripties gewoon in de winkel kopen ($5.000, geen-plagiaat-garantie), dus waarom geen ziekenhuisrekeningen?
Kortom, het hele verhaal rammelt aan alle kanten.

Wat extra toelichting:
  • Familie die in het ziekenhuis blijven om familie te verzorgen hoeven dat niet te betalen. Als ze een extra bed willen om ook te kunnen liggen en slapen, dan wel. Ook kunnen ze dan natuurlijk niet werken en geld verdienen.
  • Als je een overheidsverzekering hebt, dan kan je de medicijnen bij het ziekenhuis kopen, of bij een pharmacy die de verzekering accepteert. Nu is met name alleen de pharmacy bij een ziekenhuis of overheidscentrum die dat accepteren. Dus het is niet verplicht, maar je hebt weinig keus.
  • Minh: Studenten zijn in 2020 verplicht ongeveer VND 750.000 per jaar te betalen voor (overheids) ziektekostenverzekering. Volgens de procedure wordt de vergoeding voor de behandeling van een gebroken arm door deze zorgverzekering met een bepaald percentage vergoed. Elke student heeft een ziekteverzekeringskaart en moet deze in het ziekenhuis laten zien.
    Probleem in Vietnam is dat de vergoeding van de ziektekostenverzekering van de overheid vrij laag is, waardoor de behandeling niet van hoge kwaliteit is. Als je een betere behandeling wilt, moet je extra betalen.
    Daarom kan ik in dit geval niet zeggen of het goed of fout is.
 
Omgeving Cam Ranh (4)

Omdat het pad op de tweede foto in deel 2 nog een stukje doorliep, heb ik dat ook maar gedaan.

Bij de “hindernis” op deze drie foto’s ben ik maar teruggelopen en heb de motortrip vervolgd.

Cam 9.jpg


Cam 10.jpg


Cam 11.jpg
 
Ik zet zojuist de TV aan om VT1 van de F1 te gaan kijken. Krijg ik een soort testbeeld dat er vanwege het overlijden van de voormalige Secretaris-Generaal van de Communistische partij de gehele dag geen uitzending is. OK, kan ik inkomen. Fox-2 idem.

Maar als je dan verder doorbladerd blijkt er op ELK ander kanaal gewoon ontvangst te zijn: de stompzinnige nagesynchroniseerde soaps, tenniswedstrijden en andere bagger. Dus alleen Fox 1 en 2 niet.

Iemand die mij deze briljante en vooral consistente gedachtegang kan toelichten? Ik ben daar echt veeeel te dom voor.
 
Bánh tráng xoài

Ofwel Mango Papier. Vergelijkbaar met rijstpapier. Die zijn gemaakt van rijst en deze met mango.

Na het tonen van mijn camera en wat wijzen dat ik graag wat foto’s wilde maken werd ik met een weids gebaar hartelijk uitgenodigd dat ik mijn gang kon gaan. Toen ik vertrok kreeg ik nog een pakje mee. De smaak was goed, maar voor mij helaas veel te heet. Minh heeft ze doorgegeven aan de moeder van één van haar leerlingen, die rijstwafels meenam, toen ze haar dochter naar de Engelse les bracht. En die rijstwafels waren voor mij net te doen.

Mango 1.jpg


Mango 2.jpg


Mango 3.jpg


Mango 4.jpg
 
Hebben ze bij dit soort "voedselplanken" geen last dat vogels en ander gedierte de boel opeten? Het ligt zo open en bloot, de kans op een wafel met een dikke flats van een vogel erop zou mij ook niet verbazen... (misschien was dat wel die hete smaak Fred....;-) )
 
Nee, alle vogels zitten hier in de omgeving in de bird nest fabrieken nesten te bouwen om de gouden dromen van de eigenaren van die fabrieken uit te laten komen Ze hebben dus geen tijd om pannenkoeken te gaan eten. O-)

Ok, weer serieus. Goede vraag. Ik moet bekennen dat ik me dat nog nooit heb afgevraagd. Bird nest fabrieken zijn me in die omgeving eigenlijk nooit opgevallen. Maar vogels ook niet echt. Kortom, geen flauw idee. Als ik weer eens in die buurt een tochtje maakt zal ik het gaan vragen.
 
Laatst bewerkt:
Omgeving 77

Hotels in aanbouw aan de goudkust.

De witte “poort”’ die links op de foto te zien is, is over een weg gebouwd en er zit een soort wachthok in. Op dit moment loopt de weg gewoon door tot aan het strand dus het nut is nog niet helemaal duidelijk. Er zit wel regelmatig iemand op een stoel voor het wachthok, dus daar zal wel weer een Vietnamees-logische lange-termijn-planning achter zitten.

Omgeving 77.jpg
 
Prik

Een late bijdrage vandaag. Ik werd vanmorgen zwetend wakker: geen prik dus geen airco. We hadden tevoren ook geen melding gekregen. Maar met de huidige temperaturen de gehele dag zonder fan o.i.d....

Toegegeven, de laatste keer was alweer ruim 2 weken geleden dus ik heb weinig te klagen. O-)

Hoewel, de karaoke-kisten hebben een ingebouwde accu dus de pestherrie gaat gewoon door. |(
 
Laatst bewerkt:
Omgeving 78

Tijdens een motortrip kwam ik via een soort aquaduct onderaan een dijk uit. Zie Vietnam Deel 2

Dat was dus hier, achter het (pomp?)huisje. Via smalle paadjes (en vraag me niet waarom niet op het zo te zien veel bredere pad vóór de bebossing) ben ik uiteindelijk boven op de dijk beland.

Omgeving 78-1.jpg


Omgeving 78-2.jpg
 
Terug
Bovenaan Onderaan