dwaal
MF veteraan
Het zal wel moetenKan wel...
Vietnam Deel 2
- Onderwerp starter FredVN
- Startdatum
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.028
Kan niet... (2)
De midi-controller, die ik gebruik om mijn foto’s in Lightroom aan te passen, is defect. Dus wil ik hem eind van de week meenemen naar HCM om te laten repareren bij Behringer.
Omdat ik hem ook graag weer liefst gerepareerd mee wil nemen als ik terug vlieg heb ik al weken geleden gevraagd om een afspraak te maken, dat reparatie binnen die twee dagen plaats vindt, dat ik in HCM ben.
“Kan niet...”
“Zo werken ze hier niet.”
“Je moet hem brengen en hopen dat hij binnen die twee dagen klaar is.”
“Maar ik geef het nu ruim van tevoren op, zodat ze wat tijd kunnen reserveren.”
“Kan niet.”
Zucht...
“Wat kost het om te kijken of ze hem kunnen repareren.”
“Ze zeggen dat ze dat pas weten als hij gerepareerd is.”
“Nee, wat moet ik betalen als ik besluit om hem niet te laten repareren.”
Zucht...
Pleegt telefoontje...
“Dat is gratis.”
“En tijd reserveren?”
“Dat zei ik al.”
O ja.
Kan niet...
Maar of dat ook echt zo is…?
Het is in ieder geval een denkpatroon, waar je niet doorheen komt. Niet bij de mensen om mij heen (in de ruimste zin van het woord), niet bij de bedrijven waar ik zaken mee wil doen of dingen wil regelen.
Morgen de laatste post deze week..
De midi-controller, die ik gebruik om mijn foto’s in Lightroom aan te passen, is defect. Dus wil ik hem eind van de week meenemen naar HCM om te laten repareren bij Behringer.
Omdat ik hem ook graag weer liefst gerepareerd mee wil nemen als ik terug vlieg heb ik al weken geleden gevraagd om een afspraak te maken, dat reparatie binnen die twee dagen plaats vindt, dat ik in HCM ben.
“Kan niet...”
“Zo werken ze hier niet.”
“Je moet hem brengen en hopen dat hij binnen die twee dagen klaar is.”
“Maar ik geef het nu ruim van tevoren op, zodat ze wat tijd kunnen reserveren.”
“Kan niet.”
Zucht...
“Wat kost het om te kijken of ze hem kunnen repareren.”
“Ze zeggen dat ze dat pas weten als hij gerepareerd is.”
“Nee, wat moet ik betalen als ik besluit om hem niet te laten repareren.”
Zucht...
Pleegt telefoontje...
“Dat is gratis.”
“En tijd reserveren?”
“Dat zei ik al.”
O ja.
Kan niet...
Maar of dat ook echt zo is…?
Het is in ieder geval een denkpatroon, waar je niet doorheen komt. Niet bij de mensen om mij heen (in de ruimste zin van het woord), niet bij de bedrijven waar ik zaken mee wil doen of dingen wil regelen.
Morgen de laatste post deze week..
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.032
Nogmaals een waarschuwing. Boek NOOIT, NOOIT, NOOIT een binnenlandse vlucht in Vietnam, waar kort achter iets belangrijks zit. Als dat een internationale vlucht is, ALTIJD een overnachting ertussen.
Mijn terugvlucht is gisteren vervallen en vervangen door een vlucht ruim 1 1/2 uur later.
Een uur geleden is die vlucht met ruim 1/2 uur uitgesteld.
Ik verwacht op het vliegveld op basis van ervaring nog wel meer vertraging.
Ofwel, geen enkele zekerheid, behalve dat je vertraging hebt.
Mijn terugvlucht is gisteren vervallen en vervangen door een vlucht ruim 1 1/2 uur later.
Een uur geleden is die vlucht met ruim 1/2 uur uitgesteld.
Ik verwacht op het vliegveld op basis van ervaring nog wel meer vertraging.
Ofwel, geen enkele zekerheid, behalve dat je vertraging hebt.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.033
Vrachtvervoer
Ik kreeg deze link doorgestuurd.
Een aantal foto’s, die ik heel graag zelf had willen maken…
Voor meer fraaie opnames zie de bron.
Bron: WTF Is on that Motorbike?? The Craziest Things You'll See on Motorbikes in Vietnam
Bij ons werd de koelkast voor een reparatie niet zo vervoerd…
…maar op deze wijze. Het pad voor ons huis is ongeveer even breed.
En voor het “aquarium” van hierboven…
Ik kreeg deze link doorgestuurd.
Een aantal foto’s, die ik heel graag zelf had willen maken…
Voor meer fraaie opnames zie de bron.
Bron: WTF Is on that Motorbike?? The Craziest Things You'll See on Motorbikes in Vietnam
Bij ons werd de koelkast voor een reparatie niet zo vervoerd…
…maar op deze wijze. Het pad voor ons huis is ongeveer even breed.
En voor het “aquarium” van hierboven…
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.034
Kan niet (3)
Vorige week drie dagen in HCM geweest. Oogarts bezocht, visum verlengd (een post komt over een paar dagen) en midi-controler weggebracht voor reparatie.
Behringer was nog best een eind van ons hotel en bleek gewoon een winkeltje, waar ze mengpanelen verkopen. Het apparaat werd vrijwel zonder een woord te zeggen aangenomen, er werd een stuk papiertape op geplakt met de klacht en dat was het.
Meteen door naar de oogarts. Net gearrivceerd en daar kwam het telefoontje…
Kan niet!
Tja, viel te verwachten.
Volgens die toko is het apparaat te oud
Gezien de ontvangst, waar je niet echt vrolijk van werd, heb ik eerder het idee, dat ze er gewoon geen zin in hadden.
Maar eens kijken of ik ergens een schema kan opduikelijk en zien wat ik zelf kan. Mocht iemand toevallig iets hebben of een geschikte link weten…
Vorige week drie dagen in HCM geweest. Oogarts bezocht, visum verlengd (een post komt over een paar dagen) en midi-controler weggebracht voor reparatie.
Behringer was nog best een eind van ons hotel en bleek gewoon een winkeltje, waar ze mengpanelen verkopen. Het apparaat werd vrijwel zonder een woord te zeggen aangenomen, er werd een stuk papiertape op geplakt met de klacht en dat was het.
Meteen door naar de oogarts. Net gearrivceerd en daar kwam het telefoontje…
Kan niet!
Tja, viel te verwachten.
Volgens die toko is het apparaat te oud
Gezien de ontvangst, waar je niet echt vrolijk van werd, heb ik eerder het idee, dat ze er gewoon geen zin in hadden.
Maar eens kijken of ik ergens een schema kan opduikelijk en zien wat ik zelf kan. Mocht iemand toevallig iets hebben of een geschikte link weten…
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.035
Schattingen
De meeste Vietnamezen kunnen niet schatten.
Zelf vind ik het prettig dat ik, als ik iets gedaan wil hebben, ik tevoren globaal weet, wat me dat ongeveer gaat kosten. Bv. toen we onze verhuizing naar Vietnam aan het voorbereiden waren wilde ik graag weten wat de verhuizing zelf zou gaan kosten en belde een verhuizer.
“Dat hangt van de hoeveelheid huisraad af”.
“Ja, dat snap ik, maar ik heb geen flauw idee van de kosten. Moet ik op 5.000 of 50.000 rekenen?”
Deze man snapte het tenminste, want na even zoeken gat hij mij het bedrag van een verhuizing naar Vietnam van kort daarvoor met het aantal kubieke meters. Als ik mij goed herinner gaf hij ook nog een globaal bedrag voor elke m3 meer. Vanzelfsprekend kwam een paar keer de waarschuwing dat een offerte na een bezoek de enige manier was om het juiste bedrag te weten te komen. Maar voor mij was die eerste globale schatting voldoende.
Als ik die vraag hier stel grijpen ze hun smartphone, starten de rekenmachine op en geven een bedrag tot op de dong nauwkeurig. Ik kan me eigenlijk geen situatie herinneren, waar zo uit de duim een globaal bedrag kwam. Zelfs Hai, mijn lasser, die me nu toch goed kent, kan heet niet.
Op andere gebieden lukt dat soms wel.
Vorige week op de heenweg naar de grens met Cambodia vroeg ik de chauffeur hoe lang het nog was.
Hij keek op zijn routeplanner, zei “55 km. “, keek naar achteren en weer naar voren en zei nog een uurtje .Na precies 63 minuten stonden we bij het begin van het douaneterrein.
Op de terugweg stelde ik dezelfde vraag.
Hij keek weer op zijn routeplanner, zei “11 km.” , wees naar voren naar de gigantische file en zei “de tijd mag je er zelf bij verzinnen”. Achteraf had hij zijn eerdere antwoord “nog een uurtje” gewoon kunnen herhalen: na 55 minuten stonden we voor ons hotel.
De meeste Vietnamezen kunnen niet schatten.
Zelf vind ik het prettig dat ik, als ik iets gedaan wil hebben, ik tevoren globaal weet, wat me dat ongeveer gaat kosten. Bv. toen we onze verhuizing naar Vietnam aan het voorbereiden waren wilde ik graag weten wat de verhuizing zelf zou gaan kosten en belde een verhuizer.
“Dat hangt van de hoeveelheid huisraad af”.
“Ja, dat snap ik, maar ik heb geen flauw idee van de kosten. Moet ik op 5.000 of 50.000 rekenen?”
Deze man snapte het tenminste, want na even zoeken gat hij mij het bedrag van een verhuizing naar Vietnam van kort daarvoor met het aantal kubieke meters. Als ik mij goed herinner gaf hij ook nog een globaal bedrag voor elke m3 meer. Vanzelfsprekend kwam een paar keer de waarschuwing dat een offerte na een bezoek de enige manier was om het juiste bedrag te weten te komen. Maar voor mij was die eerste globale schatting voldoende.
Als ik die vraag hier stel grijpen ze hun smartphone, starten de rekenmachine op en geven een bedrag tot op de dong nauwkeurig. Ik kan me eigenlijk geen situatie herinneren, waar zo uit de duim een globaal bedrag kwam. Zelfs Hai, mijn lasser, die me nu toch goed kent, kan heet niet.
Op andere gebieden lukt dat soms wel.
Vorige week op de heenweg naar de grens met Cambodia vroeg ik de chauffeur hoe lang het nog was.
Hij keek op zijn routeplanner, zei “55 km. “, keek naar achteren en weer naar voren en zei nog een uurtje .Na precies 63 minuten stonden we bij het begin van het douaneterrein.
Op de terugweg stelde ik dezelfde vraag.
Hij keek weer op zijn routeplanner, zei “11 km.” , wees naar voren naar de gigantische file en zei “de tijd mag je er zelf bij verzinnen”. Achteraf had hij zijn eerdere antwoord “nog een uurtje” gewoon kunnen herhalen: na 55 minuten stonden we voor ons hotel.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.037
Visum verlengen
Inleiding
Wij hebben allebei een 5-jaars visum. Dat moet elke zes maanden worden verlengd. Ja, ja, je verzint het zelf niet. Na die zes maanden moet je het land uit.
Het gemakkelijkst is, als we het kunnen combineren met een vakantie of een bezoek aan Nederland. Dan hoef je niets extra te doen. Dat lukt meestal voor één van de twee keren per jaar.
Zo niet, dan is de eenvoudigste en goedkoopste manier naar de grens met Cambodia te rijden, de grens over en vervolgens aan de andere kant weer terug.
Ik heb voor mijzelf de procedure om mijn visum te verlengen even op papier gezet. Voor de enkeling, die ook een vijfjaars-visum heeft en dit misschien ooit moet doen, heb ik het hieronder wat verder uitgewerkt en nog wat toelichting gegeven.
Procedure verlengen visum.
1. Met een taxi van HCM naar de grens met Cambodia.
Deze stopt aan het begin van het douaneterrein.
2. Stukje doorlopen
3. Het eerste grote gebouw in het midden naar binnen.
Dit is Vietnam verlaten.
Niet de rij met bordje Tourist kiezen, die is voor groepen.
De grenspolitie stempelt je paspoort.
4. Doorlopen naar Cambodia
5. Formulier invullen
Dit is een formulier waar rechtsboven een tekening van een paspoortfoto staat. Je kunt het krijgen aan het loket van het kleine huisje.
6. Het ingevulde formulier, paspoort, pasfoto en $30 bij loket van het kleine huisje afgeven. Je krijgt dan na een paar minuten wachten het paspoort met visum terug 7. Het grote gebouw in waar de paspoortcontrole zit.
Hier moest ik opnieuw een formulier invullen. Ik kreeg het van de politie, nadat ik eerst in de rij had gestaan. Geen idee of je dat ook op een andere manier kunt krijgen.
8. Paspoort + ingevulde formulier inleveren bij de politie.
Soms wordt een gezichtsfoto gemaakt en vingerafdrukken genomen, en soms ook niet, zoals bij mij.
9. Met het paspoort naar buiten en linksaf om het gebouw aan de andere kant terug.
10. Meteen aan die kant bIj een klein gebouwtje je paspoort laten stempelen omdat je Cambodia weer uit gaat.
11. Een stuk doorlopen en een groot gebouw in.
Hier kom je Vietnam weer binnen. Je paspoort wordt gestempeld. Niet de rij met bordje Tourist kiezen, die is voor groepen.
12. Naar buiten en klaar.
Toelichtingen
Algemeen
Na veel acties zit vaak een paar meter verder iemand achter een bureau, die de voorgaande actie controleert.
Buiten staan heel veel mensen die aanbieden om te helpen of je op de motor naar het volgende gebouw te brengen. Dat is maar een paar minuten lopen. Ze kunnen behoorlijk opdringerig zijn. Gewoon negeren. Dit geldt zowel voor de aankomstplaats met de taxi, de Vietnamese exit als de Cambodjaanse aankomst.
Per stap
1. Er schijnt ook een bus te gaan, maar daar hebben we geen ervaring mee.
3. Als je in de toeristenrij staat, moet je VND 25.000 betalen omdat het sneller gaat.
5. Het formulier heb ik heel lomp uit de handen van zo n opdringerige figuur getrokken.
6. Omdat we één van de vorige keren geen pasfoto hadden moesten we $10 extra betalen boven de $30,.
Vorige keer vroegen ze aan Minh $ 40, wat ze terug kon brengen naar $ 35.
Aan mij vroegen ze $ 35. Ik wees op het bordje boven het loket waar $ 30 op stond.
“Hoe lang blijf je” , was de vraag.
“Twee dagen”. Ik had speciaal voor die vraag mijn rugzak om (met iPad en één onderbroek).
“Ok dan is het $ 32.”
“Maar daar staat $ 30.”
“Je wil nu verder, dat is express en dus $ 32.” En dan weet je dat als je maar $30 betaald, je een uurtje op de bank naast het huisje kan gaan zitten wachten.
Zijn collega s zaten ook breeduit te lachen.
Toen ik mijn paspoort weer in handen had heb ik glimlachend iets gezegd in de geest van dat het glas bier wat ik nu voor hem had betaald, hem goed mag smaken. En grijnzend gaf hij aan dat dat wel zou lukken.
Inleiding
Wij hebben allebei een 5-jaars visum. Dat moet elke zes maanden worden verlengd.
Ja, ja, je verzint het zelf niet. Na die zes maanden moet je het land uit.Het gemakkelijkst is, als we het kunnen combineren met een vakantie of een bezoek aan Nederland. Dan hoef je niets extra te doen. Dat lukt meestal voor één van de twee keren per jaar.
Zo niet, dan is de eenvoudigste en goedkoopste manier naar de grens met Cambodia te rijden, de grens over en vervolgens aan de andere kant weer terug.
Ik heb voor mijzelf de procedure om mijn visum te verlengen even op papier gezet. Voor de enkeling, die ook een vijfjaars-visum heeft en dit misschien ooit moet doen, heb ik het hieronder wat verder uitgewerkt en nog wat toelichting gegeven.
Procedure verlengen visum.
1. Met een taxi van HCM naar de grens met Cambodia.
Deze stopt aan het begin van het douaneterrein.
2. Stukje doorlopen
3. Het eerste grote gebouw in het midden naar binnen.
Dit is Vietnam verlaten.
Niet de rij met bordje Tourist kiezen, die is voor groepen.
De grenspolitie stempelt je paspoort.
4. Doorlopen naar Cambodia
5. Formulier invullen
Dit is een formulier waar rechtsboven een tekening van een paspoortfoto staat. Je kunt het krijgen aan het loket van het kleine huisje.
6. Het ingevulde formulier, paspoort, pasfoto en $30 bij loket van het kleine huisje afgeven. Je krijgt dan na een paar minuten wachten het paspoort met visum terug 7. Het grote gebouw in waar de paspoortcontrole zit.
Hier moest ik opnieuw een formulier invullen. Ik kreeg het van de politie, nadat ik eerst in de rij had gestaan. Geen idee of je dat ook op een andere manier kunt krijgen.
8. Paspoort + ingevulde formulier inleveren bij de politie.
Soms wordt een gezichtsfoto gemaakt en vingerafdrukken genomen, en soms ook niet, zoals bij mij.
9. Met het paspoort naar buiten en linksaf om het gebouw aan de andere kant terug.
10. Meteen aan die kant bIj een klein gebouwtje je paspoort laten stempelen omdat je Cambodia weer uit gaat.
11. Een stuk doorlopen en een groot gebouw in.
Hier kom je Vietnam weer binnen. Je paspoort wordt gestempeld. Niet de rij met bordje Tourist kiezen, die is voor groepen.
12. Naar buiten en klaar.
Toelichtingen
Algemeen
Na veel acties zit vaak een paar meter verder iemand achter een bureau, die de voorgaande actie controleert.
Buiten staan heel veel mensen die aanbieden om te helpen of je op de motor naar het volgende gebouw te brengen. Dat is maar een paar minuten lopen. Ze kunnen behoorlijk opdringerig zijn. Gewoon negeren. Dit geldt zowel voor de aankomstplaats met de taxi, de Vietnamese exit als de Cambodjaanse aankomst.
Per stap
1. Er schijnt ook een bus te gaan, maar daar hebben we geen ervaring mee.
3. Als je in de toeristenrij staat, moet je VND 25.000 betalen omdat het sneller gaat.
5. Het formulier heb ik heel lomp uit de handen van zo n opdringerige figuur getrokken.
6. Omdat we één van de vorige keren geen pasfoto hadden moesten we $10 extra betalen boven de $30,.
Vorige keer vroegen ze aan Minh $ 40, wat ze terug kon brengen naar $ 35.
Aan mij vroegen ze $ 35. Ik wees op het bordje boven het loket waar $ 30 op stond.
“Hoe lang blijf je” , was de vraag.
“Twee dagen”. Ik had speciaal voor die vraag mijn rugzak om (met iPad en één onderbroek).
“Ok dan is het $ 32.”
“Maar daar staat $ 30.”
“Je wil nu verder, dat is express en dus $ 32.” En dan weet je dat als je maar $30 betaald, je een uurtje op de bank naast het huisje kan gaan zitten wachten.
Zijn collega s zaten ook breeduit te lachen.
Toen ik mijn paspoort weer in handen had heb ik glimlachend iets gezegd in de geest van dat het glas bier wat ik nu voor hem had betaald, hem goed mag smaken. En grijnzend gaf hij aan dat dat wel zou lukken.
Laatst bewerkt:
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.038
Voortgang
Ik ben gisteren weer even langs de objecten gefietst, die ik al eerder heb beschreven.
Pand nr. 1
Zo te zien is het hoogste punt hier wel bereikt en zijn ze de buitenkant aan het stucen.
Pand nr. 2
Tja, wat het moet worden weet ik nog steeds niet. Komt nog wel.
Brug
Dit begint ook al aardig op te schieten. Alleen de reden is me nog steeds onbekend. Op de tweede foto is de oude brug goed te zien.
Ik ben gisteren weer even langs de objecten gefietst, die ik al eerder heb beschreven.
Pand nr. 1
Zo te zien is het hoogste punt hier wel bereikt en zijn ze de buitenkant aan het stucen.
Pand nr. 2
Tja, wat het moet worden weet ik nog steeds niet. Komt nog wel.
Brug
Dit begint ook al aardig op te schieten. Alleen de reden is me nog steeds onbekend. Op de tweede foto is de oude brug goed te zien.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.039
Wie is arm?
Goede vraag.
Alleen, ik heb geen antwoord.
En dat ondanks ruim 20 jaar van 1-2 bezoeken per jaar aan Vietnam en de ruim 7 jaar dat ik hier nu met Minh in the middle of nowhere woon.
Is die vraag dan echt zo moeilijk te beantwoorden?
Wel…
Wat is armoede?
Eerst maar wat definities.
"The World Bank defines poverty in absolute terms. The bank defines extreme poverty as living on less than US$1.25 per day> (PPP), and moderate poverty as less than $2 a day. "
Minh vindt dit te theoretisch, volgens deze definitie is bijna niemand in Vietnam arm.
Deze definitie van de The World Bank Organisation klinkt beter:
"The most commonly used way to measure poverty is based on incomes. A person is considered poor if his or her income level falls below some minimum level necessary to meet basic needs. This minimum level is usually called the "poverty line". What is necessary to satisfy basic needs varies across time and societies. Therefore, poverty lines vary in time and place, and each country uses lines which are appropriate to its level of development, societal norms and values."
In Vietnam wordt enige ondersteuning gegeven als er in een gezin meerdere personen onder de 18 of boven de 60 zijn en er niet minstens één persoon tussen 18 en 60 is, die normaal kan werken.
Twijfels
De definities lijken toch vrij duidelijk. Vanwaar dan die twijfels?.
We wonen in een vrij arme omgeving. Toch zie je bijna iedereen op een motorfiets of scooter rijden, er worden veel nieuwe huizen gebouwd en staat in veel huizen een TV en geluids- en/of karaoke-installatie.
Op school hebben vrijwel alle kinderen in de hogere klassen een mobieltje, waarvan de meeste zelfs een smartphone “want dat is zo gemakkelijk om Engels te vertalen”.
Wat specifiekere ervaringen.
Minh geeft bij ons thuis als vrijwilligster Engelse les aan kinderen uit de buurt en heeft een poosje een leerling van haar gesponsord. Vader overleden, moeder werkt in de fabriek. Voor de jongere zoon kon nog wel iets worden gedaan, voor de dochter eigenlijk niets. Totdat de moeder ineens op een splinternieuwe scooter reed van VND 42 M (= ca. € 1600). Ter vergelijking: garnalen pellen levert ca. VND 50.000 – 100.000/dag op (= € 2 - €4).
Uit een ander project dat kinderen sponsort door het schoolgeld te betalen. Daar stond bij een controlebezoek bij één van de gesponsorde kinderen ineens een nieuw huis. En ja, de school, die de kinderen opgeeft, was op de hoogte.
Korte-termijn-denken
Uiteraard viert ook hier het korte-termijn-denken hoogtij. Als er wat geld is, wordt dat uitgegeven aan “belangrijke zaken” als motor, smartphone en herrie. Niet aan lange-termijn-zaken of aan zaken, die belangrijk zouden moeten zijn. Of misschien beter gezegd, die we in het algemeen als westerling belangrijk vinden.
School? Volstrekt onbelangrijk. De garnalen-pelfabriek kan altijd personeel gebruiken.
Vlees? We draaien volgende week wel een kip de nek om.
Etc.
Mijn denken
Dit alles heeft mijn denken over armoede, ontwikkelingshulp etc. behoorlijk beïnvloedt. Ik ben ook steeds kritischer gaan kijken naar projecten op dit gebied. Met nadruk, uitsluitend die in Vietnam want over die situatie kan ik enigszins oordelen. Maar mijn vraagtekens blijven en worden eigenlijk alleen maar groter.
Ondersteuning
We hebben daarom al lang geleden een voor ons principiële beslissing genomen.
Individuele hulp
Er wordt geen enkele individuele hulp in de vorm van geld, goederen of lening gegeven. Alleen Engelse les en adviezen voor studie, studiebeurzen, vervolgopleidingen etc. En die zijn en blijven gratis. Evenals onze bibliotheek voor de kinderen.
Groepen
Geld en goederen alleen voor groepen. Dat moet bij voorleur ook op de één of andere manier controleerbaar zijn.
Een paar voorbeelden.
We hebben bv. een sponsor gevonden om iemand te betalen, die voor overblijvende schoolkinderen kookt, een duidelijke en door de overheid aangewezen groep.
Zie https://www.kleinegoededoelen.nl/verhaal/koken-voor-schoolkinderen/
Voor een door een privépersoon geschonken bedrag hebben we een bluetooth versterker met speakerboxen gekocht, waar alle klassen van profiteren die Engelse les krijgen. Minh’s leerlingen hebben al verteld dat alles nu veel beter verstaanbaar is.
Tot slot
Ik ben me er heel goed van bewust dat deze opstelling voor sommige mensen best moeilijk is. Er zijn echter meer valide redenen, due tot deze beslissing hebben geleid, maar die vallen buiten de oorspronkelijke vraagstelling. Maar alles tezamen is dit voor ons de enige en vooral zo eerlijk mogelijke optie.
In feite is dit artikel een kleine opstap voor de post van morgen.
Goede vraag.
Alleen, ik heb geen antwoord.
En dat ondanks ruim 20 jaar van 1-2 bezoeken per jaar aan Vietnam en de ruim 7 jaar dat ik hier nu met Minh in the middle of nowhere woon.
Is die vraag dan echt zo moeilijk te beantwoorden?
Wel…
Wat is armoede?
Eerst maar wat definities.
"The World Bank defines poverty in absolute terms. The bank defines extreme poverty as living on less than US$1.25 per day> (PPP), and moderate poverty as less than $2 a day. "
Minh vindt dit te theoretisch, volgens deze definitie is bijna niemand in Vietnam arm.
Deze definitie van de The World Bank Organisation klinkt beter:
"The most commonly used way to measure poverty is based on incomes. A person is considered poor if his or her income level falls below some minimum level necessary to meet basic needs. This minimum level is usually called the "poverty line". What is necessary to satisfy basic needs varies across time and societies. Therefore, poverty lines vary in time and place, and each country uses lines which are appropriate to its level of development, societal norms and values."
In Vietnam wordt enige ondersteuning gegeven als er in een gezin meerdere personen onder de 18 of boven de 60 zijn en er niet minstens één persoon tussen 18 en 60 is, die normaal kan werken.
Twijfels
De definities lijken toch vrij duidelijk. Vanwaar dan die twijfels?.
We wonen in een vrij arme omgeving. Toch zie je bijna iedereen op een motorfiets of scooter rijden, er worden veel nieuwe huizen gebouwd en staat in veel huizen een TV en geluids- en/of karaoke-installatie.
Op school hebben vrijwel alle kinderen in de hogere klassen een mobieltje, waarvan de meeste zelfs een smartphone “want dat is zo gemakkelijk om Engels te vertalen”.
Wat specifiekere ervaringen.
Minh geeft bij ons thuis als vrijwilligster Engelse les aan kinderen uit de buurt en heeft een poosje een leerling van haar gesponsord. Vader overleden, moeder werkt in de fabriek. Voor de jongere zoon kon nog wel iets worden gedaan, voor de dochter eigenlijk niets. Totdat de moeder ineens op een splinternieuwe scooter reed van VND 42 M (= ca. € 1600). Ter vergelijking: garnalen pellen levert ca. VND 50.000 – 100.000/dag op (= € 2 - €4).
Uit een ander project dat kinderen sponsort door het schoolgeld te betalen. Daar stond bij een controlebezoek bij één van de gesponsorde kinderen ineens een nieuw huis. En ja, de school, die de kinderen opgeeft, was op de hoogte.
Korte-termijn-denken
Uiteraard viert ook hier het korte-termijn-denken hoogtij. Als er wat geld is, wordt dat uitgegeven aan “belangrijke zaken” als motor, smartphone en herrie. Niet aan lange-termijn-zaken of aan zaken, die belangrijk zouden moeten zijn. Of misschien beter gezegd, die we in het algemeen als westerling belangrijk vinden.
School? Volstrekt onbelangrijk. De garnalen-pelfabriek kan altijd personeel gebruiken.
Vlees? We draaien volgende week wel een kip de nek om.
Etc.
Mijn denken
Dit alles heeft mijn denken over armoede, ontwikkelingshulp etc. behoorlijk beïnvloedt. Ik ben ook steeds kritischer gaan kijken naar projecten op dit gebied. Met nadruk, uitsluitend die in Vietnam want over die situatie kan ik enigszins oordelen. Maar mijn vraagtekens blijven en worden eigenlijk alleen maar groter.
Ondersteuning
We hebben daarom al lang geleden een voor ons principiële beslissing genomen.
Individuele hulp
Er wordt geen enkele individuele hulp in de vorm van geld, goederen of lening gegeven. Alleen Engelse les en adviezen voor studie, studiebeurzen, vervolgopleidingen etc. En die zijn en blijven gratis. Evenals onze bibliotheek voor de kinderen.
Groepen
Geld en goederen alleen voor groepen. Dat moet bij voorleur ook op de één of andere manier controleerbaar zijn.
Een paar voorbeelden.
We hebben bv. een sponsor gevonden om iemand te betalen, die voor overblijvende schoolkinderen kookt, een duidelijke en door de overheid aangewezen groep.
Zie https://www.kleinegoededoelen.nl/verhaal/koken-voor-schoolkinderen/
Voor een door een privépersoon geschonken bedrag hebben we een bluetooth versterker met speakerboxen gekocht, waar alle klassen van profiteren die Engelse les krijgen. Minh’s leerlingen hebben al verteld dat alles nu veel beter verstaanbaar is.
Tot slot
Ik ben me er heel goed van bewust dat deze opstelling voor sommige mensen best moeilijk is. Er zijn echter meer valide redenen, due tot deze beslissing hebben geleid, maar die vallen buiten de oorspronkelijke vraagstelling. Maar alles tezamen is dit voor ons de enige en vooral zo eerlijk mogelijke optie.
In feite is dit artikel een kleine opstap voor de post van morgen.
jaap43
MF veteraan
De voorbeelden van ondersteuning die jij opnoemt zijn kleinschalig en daar door goed controleerbaar op resultaat en niet echt gevoelig voor corruptie.
Verder is de tweede omschrijving van wat men onder armoede moet verstaan een goede, want rekbaar en daardoor toepasbaar in verschillende situaties en landen. Ik\zou het ook op die manier omschrijven.
Verder is de tweede omschrijving van wat men onder armoede moet verstaan een goede, want rekbaar en daardoor toepasbaar in verschillende situaties en landen. Ik\zou het ook op die manier omschrijven.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.042
Looking Forward…
…maar in welke rchting?
Ik heb toch maar weer even wat nieuwe frustraties van mij afgeschreven. Zo af en toe heb ik die behoefte nu eenmaal. Gaat vanzelf over (althans, dat hoop ik voor jullie ).
Ik weet het, het heeft geen enkele zin. Maar ik blijf -tegen beter weten in- hopen dat er toch ooit op de een of andere manier iets in gang wordt gezet zodat het geld wel bij de juiste kinderen terecht komt en niet bij de manager voor nutteloze Engelse lessen of bij ouders, die vervolgens een nieuw huis kunnen bouwen of hun kinderen naar een dure (particuliere) universiteit of HBO kunnen sturen.
Al is dat laatste minieme beetje hoop nu eigenlijk ook wel vervlogen.
Lees en huiver.
…maar in welke rchting?
Ik heb toch maar weer even wat nieuwe frustraties van mij afgeschreven. Zo af en toe heb ik die behoefte nu eenmaal. Gaat vanzelf over (althans, dat hoop ik voor jullie
).Ik weet het, het heeft geen enkele zin. Maar ik blijf -tegen beter weten in- hopen dat er toch ooit op de een of andere manier iets in gang wordt gezet zodat het geld wel bij de juiste kinderen terecht komt en niet bij de manager voor nutteloze Engelse lessen of bij ouders, die vervolgens een nieuw huis kunnen bouwen of hun kinderen naar een dure (particuliere) universiteit of HBO kunnen sturen.
Al is dat laatste minieme beetje hoop nu eigenlijk ook wel vervlogen.
Lees en huiver.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.043
Looking Forward
YES!!!
Het is nu eindelijk glashelder.
Je mag sponsors officieel belazeren als je niet officieel bent.
Voor het geval dat mensen nu gaan twijfelen: nee, nee, ik heb nog geen druppel Dalatwijn op. Ik ben broodjenuchter.
En ok, ik geef toe dat ik hier en daar heel misschien wat kleinigheden een heel klein beetje uit zijn verband ruk.
Alhoewel…
Op grond van een aantal gebeurtenissen (waar ik verder niet op in ga) heb ik bezwaar gemaakt tegen LF bij het CBF. “Het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF) is een onafhankelijke stichting die toezicht houdt op de inzameling van geld voor goede doelen. Een van de belangrijkste taken van het CBF is het beoordelen van fondsenwervende instellingen. Bron: Wikipedia.”
Het belangrijkste argument van mijn bezwaar was, dat sponsorgelden voor 60-80% niet bij de meest arme kinderen terecht komen die het echt nodig hebben, maar bij kinderen die na de highschool (bijdrage VND 350.000/maand) moeiteloos het 10-20-voudige van de bijdrage voor highschool kunnen ophoesten. Zelfs in één bekend geval voor een particuliere universiteit (kosten VND 6.500.000/maand). En daardoor worden naar mijn mening de sponsors belazerd, want die verwachten dat hun geld naar een echt arm kind gaat. Maar volgens de mail van LF mag dat, want het zijn bijna allemaal familie, vrienden en bekenden.
Kan niet
Helaas.
Meneer Wiki vergeet één belangrijk punt te vermelden. Het CBF neemt alleen klachten in behandeling die eerst bij de organisatie zelf zijn ingediend en die daarover hebben gecommuniceerd!. En dan is er meteen een levensgroot probleem want LF gooit structureel alles van mij onmiddellijk in de prullenbak, denkelijk zonder het zelfs te lezen. Want stel je voor dat daar onwelgevallige inside information in staat. En dat staat er natuurlijk. Per definitie.
Daarom werd door het CBF mijn klacht alleen als melding aangemerkt en voornamelijk de jaarrekening bekeken. En daar ben je heel snel mee klaar want daar is absoluut niets te zien, al helemaal niet als in de sterk gecomprimeerde balans onder ‘Lasten’ alles in één pot wordt samengevoegd: “Schoolgeld project Vietnam”. OK, toegegeven, slim gedaan.
En werd mijn melding afgewezen.
Natuurlijk. Ik weet dat er zoiets bestaat als zwijgrecht. Maar dat zoiets in deze situatie impliceert dat je in feite meteen niet-schuldig bent –er wordt immers dan geen nader onderzoek ingesteld-, daar heb ik toch wel “enige moeite” mee. Ofwel, organisaties als LF worden ook nog eens “beloond” voor hun niet-erkend-zijn en een weigerachtig kop-in-het-zand-beleid. Hoe krom kun je het verzinnen.
Kan wel, tenminste…
Maar wie schetst mijn verbazing toen er daarna alsnog een mail van LF kwam. OK, het was uitsluitend een PR-praatje over het nut van onderwijs voor kinderen -nu net het enige punt waar we het volmondig over eens zijn- en ging op echt geen enkele manier op mijn bezwaren in maar toch.
Dus opnieuw mijn bezwaar ingediend….
EN DIE WORDT BLIJKBAAR NIET NOGMAALS IN BEHANDELING GENOMEN!
Kan niet
Althans, na zo’n twee weken is er nog geen enkele reactie gekomen dat er iets met mijn verzoek zal worden gedaan, anders dan in de prullebak gedeponeerd. Dus jawel, er zou heel misschien mogelijk een heel klein miniem kansje kunnen zijn dat er wellicht ooit alsnog…
Dit alles ondanks het wijzen op een aantal specifieke artikelen uit het op de website van CBF gepubliceerde reglement Klacht, Bezwaar en Beroep (https
/www.cbf.nl//Uploaded_files/Zelf/reglement-klacht-bezwaar-en-beroep-versie-3-0-12-maart-2018.7a7596.pdf), die mijns inziens mij volledig gelijk geven.
Ook het eerder gebruikte argument, dat het CBF niet naar beleid van niet-erkende organisaties kijkt -en Looking Forward is uiteraard niet door het CBF erkend- houdt m.i. geen stand als ik art. 1.1 lid 2 zie.
Maar zoals ik al naar het CBF schreef: “zie je het spanningsveld, hier dat kastje, daar die muur…”. Ach ja, het is een tactiek.
Mijn uitgebreide mening over (de uitvoering van) dit soort regelgeving, met name omdat “het CBF ook bijdragen ontvangt van gemeenten en het Ministerie van Justitie om toezicht te houden op de sector.(Bron: Wikipedia)”, alleen op een terras bij een paar dozen Dalat-wijn.
Goed nieuws
Maar er is ook goed nieuws te melden. Jazeker!
Per 24 april 2015 is LF erkend als ANBI-instelling. Dat betekent dat giften aftrekbaar zijn voor de belastingen. Dat betekent ook dat de dienst, om hetzelfde bedrag aan belastingen binnen te halen, alle andere mensen iets meer moet laten betalen. Ofwel, indirect betalen jullie allemaal mee aan die arme zielige kindertjes hier uit de buurt. Nou, geeft dat geen ontzettend goed gevoel? 
Even zo vrolijk blijft het natuurlijk allemaal diep treurig. Want je kan er dan wel wat cynische grappen over maken: een oplossing is verder weg dan ooit.
Slecht nieuws
LF gaat juichend –en met “officiële toestemming”- onder het mom van “goed doen” en “arme zielige kindertjes helpen” verder met het selecteren van de “verkeerde” kinderen. Ik ben ervan overtuigd dat door dit wanbeleid de aantallen geselecteerde kinderen, die na de gesponsorde high school naar HBO of universiteit gaan, structureel op hetzelfde peil (60-80%) zullen blijven. Als al zo vaak gezegd: ik gun iedereen de meest uitgebreide opleiding die er is. Maar in dit geval niet ten koste van degenen die het echt nodig hebben. En die niets krijgen door een arrogante stronteigenwijze egotripper met zijn…
De gebruikte terminologie voor de eigenaar van LF is trouwens behoorlijk mild te noemen, gezien de vele denigrerende opmerkingen in de privé mails. Misschien meer details bij de Dalat-wijn.
De manager hier in Vietnam (is / was lerares Engels) kon geschat zo’n €1500 in haar zak steken voor zeer slecht bezochte Engelse conversatielessen, die LF vergoedt “omdat het hogere cijfers op het eindexamen geeft”. Helaas, conversatie is al jaren geen examenvak meer en dat heb ik hem vaak genoeg gemaild. En manager Hiep zal ongetwijfeld haar mond daarover houden. Het totale verhaal erachter is tekenend voor het gehele beleid. Dat sponsorgeld had heel wat beter besteed kunnen worden. De kinderen zijn er in ieder geval niet wijzer van geworden, hetgeen ook bleek toen Johan een les volgde. Ik citeer: “Afgelopen maandag hebben we de Engelse les bezocht en het geheel is ons tegengevallen. Slechts 5 van de 10 L-F-leerlingen waren aanwezig. Volgens Hiep komen de kinderen onregelmatig naar haar les. De bedoeling van de extra lessen is Engels conversatie, maar geen van de leerlingen komt verder dan een voor ingestudeerd verhaaltje. Zodra ik een vraag stel, slaan ze dicht. De leerlingen zijn allen 13 jaar en krijgen deze lessen al 2 jaar.”
En ter vergelijking.
Voor ruwweg hetzelfde bedrag dat Hiep heeft gevangen voor –ik dacht- 2 lesjes van 1-1½ uur Engels per week moet Hồng, die voor de minority-kinderen kookt, 2 schooljaren 8 uur/dag-5 dagen/week hard werken: FredVN in "Vietnam Deel 2" Maar wel met veel betere resultaten: de werkwijze van de minority-kinderen wordt zelfs in Nederland door iemand gebruikt tijdens cursussen.
Daarnaast is het wrang dat de gestuurde link naar mijn e-book over de “Kleine bedrijven in Vietnam” E-book Kleine bedrijven in Vietnam - Een kijkje van binnenuit
ook onmiddellijk was verdwenen. In mijn cynische brein komen dan gedachten op als: “sponsors moeten alleen maar dokken en mogen niets over de omgeving van hun kind weten” en “stel je voor dat ze dit topic gaan lezen”. Maar meer nog dat we van de opbrengst o.a. boeken kopen voor de bibliotheek voor de kinderen en dat dit blijkbaar geen enkele rol speelt. Waardoor ik grote vraagtekens zet bij het “goed doen”: het komt bij mij over als “het in Nederland daarover kunnen ‘vertellen’ is belangrijker dan de kinderen zelf hier in Vietnam”.
Ondertussen zit in Dongen nu iemand gniffelend in zijn handen te wrijven: “hebben we die halve zool daar in Vietnam even mooi klem gezet? Hij denkt dat hij alles beter weet dan ik. Dit zal hem een lesje leren. Ziet hij gelijk dat regel 1 klopt: Johan heeft altijd gelijk. Regel 2 is niet eens nodig. Zijn er nog mensen die een arm, zielig, Vietnamees kind willen sponsoren?
Succes in de vorm van een academische titel is bij voorbaat gegarandeerd.“
Nou, ik durf hem volmondig aan: mensen die dit topic al wat langer volgen weten meer van Vietnam dan Johan, die hier al jaaaaren komt.
We schieten er alleen geen bal mee op.
En de echt arme kinderen in deze omgeving nog veel minder…
YES!!!
Het is nu eindelijk glashelder.
Je mag sponsors officieel belazeren als je niet officieel bent.
Voor het geval dat mensen nu gaan twijfelen: nee, nee, ik heb nog geen druppel Dalatwijn op. Ik ben broodjenuchter.
En ok, ik geef toe dat ik hier en daar heel misschien wat kleinigheden een heel klein beetje uit zijn verband ruk.
Alhoewel…
Op grond van een aantal gebeurtenissen (waar ik verder niet op in ga) heb ik bezwaar gemaakt tegen LF bij het CBF. “Het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF) is een onafhankelijke stichting die toezicht houdt op de inzameling van geld voor goede doelen. Een van de belangrijkste taken van het CBF is het beoordelen van fondsenwervende instellingen. Bron: Wikipedia.”
Het belangrijkste argument van mijn bezwaar was, dat sponsorgelden voor 60-80% niet bij de meest arme kinderen terecht komen die het echt nodig hebben, maar bij kinderen die na de highschool (bijdrage VND 350.000/maand) moeiteloos het 10-20-voudige van de bijdrage voor highschool kunnen ophoesten. Zelfs in één bekend geval voor een particuliere universiteit (kosten VND 6.500.000/maand). En daardoor worden naar mijn mening de sponsors belazerd, want die verwachten dat hun geld naar een echt arm kind gaat. Maar volgens de mail van LF mag dat, want het zijn bijna allemaal familie, vrienden en bekenden.
Kan niet
Helaas.
Meneer Wiki vergeet één belangrijk punt te vermelden. Het CBF neemt alleen klachten in behandeling die eerst bij de organisatie zelf zijn ingediend en die daarover hebben gecommuniceerd!. En dan is er meteen een levensgroot probleem want LF gooit structureel alles van mij onmiddellijk in de prullenbak, denkelijk zonder het zelfs te lezen. Want stel je voor dat daar onwelgevallige inside information in staat. En dat staat er natuurlijk. Per definitie.
Daarom werd door het CBF mijn klacht alleen als melding aangemerkt en voornamelijk de jaarrekening bekeken. En daar ben je heel snel mee klaar want daar is absoluut niets te zien, al helemaal niet als in de sterk gecomprimeerde balans onder ‘Lasten’ alles in één pot wordt samengevoegd: “Schoolgeld project Vietnam”. OK, toegegeven, slim gedaan.
En werd mijn melding afgewezen.
Natuurlijk. Ik weet dat er zoiets bestaat als zwijgrecht. Maar dat zoiets in deze situatie impliceert dat je in feite meteen niet-schuldig bent –er wordt immers dan geen nader onderzoek ingesteld-, daar heb ik toch wel “enige moeite” mee. Ofwel, organisaties als LF worden ook nog eens “beloond” voor hun niet-erkend-zijn en een weigerachtig kop-in-het-zand-beleid. Hoe krom kun je het verzinnen.
Kan wel, tenminste…
Maar wie schetst mijn verbazing toen er daarna alsnog een mail van LF kwam. OK, het was uitsluitend een PR-praatje over het nut van onderwijs voor kinderen -nu net het enige punt waar we het volmondig over eens zijn- en ging op echt geen enkele manier op mijn bezwaren in maar toch.
Dus opnieuw mijn bezwaar ingediend….
EN DIE WORDT BLIJKBAAR NIET NOGMAALS IN BEHANDELING GENOMEN!
Kan niet
Althans, na zo’n twee weken is er nog geen enkele reactie gekomen dat er iets met mijn verzoek zal worden gedaan, anders dan in de prullebak gedeponeerd. Dus jawel, er zou heel misschien mogelijk een heel klein miniem kansje kunnen zijn dat er wellicht ooit alsnog…
Dit alles ondanks het wijzen op een aantal specifieke artikelen uit het op de website van CBF gepubliceerde reglement Klacht, Bezwaar en Beroep (https
/www.cbf.nl//Uploaded_files/Zelf/reglement-klacht-bezwaar-en-beroep-versie-3-0-12-maart-2018.7a7596.pdf), die mijns inziens mij volledig gelijk geven.Ook het eerder gebruikte argument, dat het CBF niet naar beleid van niet-erkende organisaties kijkt -en Looking Forward is uiteraard niet door het CBF erkend- houdt m.i. geen stand als ik art. 1.1 lid 2 zie.
Maar zoals ik al naar het CBF schreef: “zie je het spanningsveld, hier dat kastje, daar die muur…”. Ach ja, het is een tactiek.
Mijn uitgebreide mening over (de uitvoering van) dit soort regelgeving, met name omdat “het CBF ook bijdragen ontvangt van gemeenten en het Ministerie van Justitie om toezicht te houden op de sector.(Bron: Wikipedia)”, alleen op een terras bij een paar dozen Dalat-wijn.
Goed nieuws
Maar er is ook goed nieuws te melden. Jazeker!
Per 24 april 2015 is LF erkend als ANBI-instelling. Dat betekent dat giften aftrekbaar zijn voor de belastingen. Dat betekent ook dat de dienst, om hetzelfde bedrag aan belastingen binnen te halen, alle andere mensen iets meer moet laten betalen. Ofwel, indirect betalen jullie allemaal mee aan die arme zielige kindertjes hier uit de buurt. Nou, geeft dat geen ontzettend goed gevoel?
Even zo vrolijk blijft het natuurlijk allemaal diep treurig. Want je kan er dan wel wat cynische grappen over maken: een oplossing is verder weg dan ooit.
Slecht nieuws
LF gaat juichend –en met “officiële toestemming”- onder het mom van “goed doen” en “arme zielige kindertjes helpen” verder met het selecteren van de “verkeerde” kinderen. Ik ben ervan overtuigd dat door dit wanbeleid de aantallen geselecteerde kinderen, die na de gesponsorde high school naar HBO of universiteit gaan, structureel op hetzelfde peil (60-80%) zullen blijven. Als al zo vaak gezegd: ik gun iedereen de meest uitgebreide opleiding die er is. Maar in dit geval niet ten koste van degenen die het echt nodig hebben. En die niets krijgen door een arrogante stronteigenwijze egotripper met zijn…
De gebruikte terminologie voor de eigenaar van LF is trouwens behoorlijk mild te noemen, gezien de vele denigrerende opmerkingen in de privé mails. Misschien meer details bij de Dalat-wijn.
De manager hier in Vietnam (is / was lerares Engels) kon geschat zo’n €1500 in haar zak steken voor zeer slecht bezochte Engelse conversatielessen, die LF vergoedt “omdat het hogere cijfers op het eindexamen geeft”. Helaas, conversatie is al jaren geen examenvak meer en dat heb ik hem vaak genoeg gemaild. En manager Hiep zal ongetwijfeld haar mond daarover houden. Het totale verhaal erachter is tekenend voor het gehele beleid. Dat sponsorgeld had heel wat beter besteed kunnen worden. De kinderen zijn er in ieder geval niet wijzer van geworden, hetgeen ook bleek toen Johan een les volgde. Ik citeer: “Afgelopen maandag hebben we de Engelse les bezocht en het geheel is ons tegengevallen. Slechts 5 van de 10 L-F-leerlingen waren aanwezig. Volgens Hiep komen de kinderen onregelmatig naar haar les. De bedoeling van de extra lessen is Engels conversatie, maar geen van de leerlingen komt verder dan een voor ingestudeerd verhaaltje. Zodra ik een vraag stel, slaan ze dicht. De leerlingen zijn allen 13 jaar en krijgen deze lessen al 2 jaar.”
En ter vergelijking.
Voor ruwweg hetzelfde bedrag dat Hiep heeft gevangen voor –ik dacht- 2 lesjes van 1-1½ uur Engels per week moet Hồng, die voor de minority-kinderen kookt, 2 schooljaren 8 uur/dag-5 dagen/week hard werken: FredVN in "Vietnam Deel 2" Maar wel met veel betere resultaten: de werkwijze van de minority-kinderen wordt zelfs in Nederland door iemand gebruikt tijdens cursussen.
Daarnaast is het wrang dat de gestuurde link naar mijn e-book over de “Kleine bedrijven in Vietnam” E-book Kleine bedrijven in Vietnam - Een kijkje van binnenuit
ook onmiddellijk was verdwenen. In mijn cynische brein komen dan gedachten op als: “sponsors moeten alleen maar dokken en mogen niets over de omgeving van hun kind weten” en “stel je voor dat ze dit topic gaan lezen”. Maar meer nog dat we van de opbrengst o.a. boeken kopen voor de bibliotheek voor de kinderen en dat dit blijkbaar geen enkele rol speelt. Waardoor ik grote vraagtekens zet bij het “goed doen”: het komt bij mij over als “het in Nederland daarover kunnen ‘vertellen’ is belangrijker dan de kinderen zelf hier in Vietnam”.
Ondertussen zit in Dongen nu iemand gniffelend in zijn handen te wrijven: “hebben we die halve zool daar in Vietnam even mooi klem gezet? Hij denkt dat hij alles beter weet dan ik. Dit zal hem een lesje leren. Ziet hij gelijk dat regel 1 klopt: Johan heeft altijd gelijk. Regel 2 is niet eens nodig. Zijn er nog mensen die een arm, zielig, Vietnamees kind willen sponsoren?
Succes in de vorm van een academische titel is bij voorbaat gegarandeerd.“
Nou, ik durf hem volmondig aan: mensen die dit topic al wat langer volgen weten meer van Vietnam dan Johan, die hier al jaaaaren komt.
We schieten er alleen geen bal mee op.
En de echt arme kinderen in deze omgeving nog veel minder…
michel_NC
MF'er
Dag Fred, elke keer geniet ik weer van je verhalen uit dat verre Vietnam. Zelf ben ik voor mijn werk 2x in Hanoi geweest.
Nu gaan we over drie weken een rondreis maken met de hele gezin te beginnen in Hanoi en dwars door het land naar HCMC.
Sinds januari kunnen Nederlanders een visum aanvragen via internet. https://www.xuatnhapcanh.gov.vn/
Is dit wellicht ook een optie voor jou aanvraag ?
Nu gaan we over drie weken een rondreis maken met de hele gezin te beginnen in Hanoi en dwars door het land naar HCMC.
Sinds januari kunnen Nederlanders een visum aanvragen via internet. https://www.xuatnhapcanh.gov.vn/
Is dit wellicht ook een optie voor jou aanvraag ?
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.045
Xin Chao Michel
Leuk. Alvast een goede reis gewenst. Er komen toch wel wat foto's en verhalen hier? Kan ik het even rustig aan doen en hoort men ook de mening van iemand anders.
Ik heb de link even geforward naar Minh. Die zit op dit moment in Europa voor een reünie met een drietal schoolvriendinnen. Een snelle blik leerde me, dat het denkelijk niets voor ons is omdat we een 5-jaars visum hebben. Maar ik laat dit graag aan de expert over.
Leuk. Alvast een goede reis gewenst. Er komen toch wel wat foto's en verhalen hier? Kan ik het even rustig aan doen en hoort men ook de mening van iemand anders.
Ik heb de link even geforward naar Minh. Die zit op dit moment in Europa voor een reünie met een drietal schoolvriendinnen. Een snelle blik leerde me, dat het denkelijk niets voor ons is omdat we een 5-jaars visum hebben. Maar ik laat dit graag aan de expert over.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.047
Bruiloft met hindernissen?
Zoals al vaker aangegeven, dit is een betrekkelijk arme omgeving en bruiloften worden vaak op eigen terrein of desnoods gewoon op de openbare weg gevierd. Hier wordt de tent opgebouwd met het podium, waar de ceremonie plaats zal vinden (en ongetwijfeld ook de onvermijdelijke karaoke).
Een kleine complicatie was er ditmaal wel, al weet ik niet of de bouwers dat op het moment van de foto al wisten.
Dit is een doodlopende weg met aan het eind een toeristische attractie: een rivier waar je kunt relaxen, wat drinken en ook zwemmen.
Ik kwam terug fietsen vanaf de attractie. Ik rij dan tot op het terrein, wuif naar de kassier dat ik niet blijf, draai een rondje en fiets weer terug. Het is een mooie en bijna altijd rustige weg.
Ditmaal dus niet. Ik kwam een enorme kudde wandelende Chinese toeristen tegen, die ondanks continue bellen gewoon midden op de weg bleven lopen, blind als lemmingen op weg naar het verfrissende water.
Weer een stukje verder een grote touringcar met een onmiskenbare lekke band.
En nog een paar kilometer verder de tent in opbouw.
Tot op de dag van vandaag vraag ik mij af hoe dit is afgelopen, want volgens mij paste er echt geen bus tussen de tent en de muur aan de andere kant.
Zoals al vaker aangegeven, dit is een betrekkelijk arme omgeving en bruiloften worden vaak op eigen terrein of desnoods gewoon op de openbare weg gevierd. Hier wordt de tent opgebouwd met het podium, waar de ceremonie plaats zal vinden (en ongetwijfeld ook de onvermijdelijke karaoke).
Een kleine complicatie was er ditmaal wel, al weet ik niet of de bouwers dat op het moment van de foto al wisten.
Dit is een doodlopende weg met aan het eind een toeristische attractie: een rivier waar je kunt relaxen, wat drinken en ook zwemmen.
Ik kwam terug fietsen vanaf de attractie. Ik rij dan tot op het terrein, wuif naar de kassier dat ik niet blijf, draai een rondje en fiets weer terug. Het is een mooie en bijna altijd rustige weg.
Ditmaal dus niet. Ik kwam een enorme kudde wandelende Chinese toeristen tegen, die ondanks continue bellen gewoon midden op de weg bleven lopen, blind als lemmingen op weg naar het verfrissende water.
Weer een stukje verder een grote touringcar met een onmiskenbare lekke band.
En nog een paar kilometer verder de tent in opbouw.
Tot op de dag van vandaag vraag ik mij af hoe dit is afgelopen, want volgens mij paste er echt geen bus tussen de tent en de muur aan de andere kant.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.048
Vietnamese regering stemt voor zeer strenge internetwet
De regering van Vietnam heeft voor een veel strengere internetwet gestemd, die onder meer eist dat internetbedrijven informatie over Vietnamezen alleen in het land zelf opslaan.
De goedkeuring van de wet volgt na dagen van gewelddadig protest op meerdere plekken in het land. De nieuwe wet kreeg goedkeuring van 91 procent van de aanwezige wetgevers, meldt Reuters.
Bedrijven als Facebook en Google moeten onder de nieuwe wet alle belangrijke data over Vietnamezen opslaan in Vietnam. Ook zijn de bedrijven verplicht om kantoren in Vietnam te openen om snel aan dataverzoeken van de regering te kunnen voldoen.
Facebook en Google hebben zich tegen de wet uitgesproken. Naast de demonstrerende burgers zijn ook de mensenrechtenorganisaties Human Rights Watch en Amnesty International niet blij met de wet.
Censuur
Volgens Human Rights Watch is de wet een bedreiging voor vrijheid van meningsuiting en vrije toegang tot informatie. Amnesty vreest dat de Vietnamese overheid techbedrijven gaat dwingen om data van gebruikers te overhandigen, met censuur tot gevolg.
De VS en Canada hadden bij Vietnam aangedrongen de stemming uit te stellen en zijn nieuwe cyberwet te herzien, om er zeker van te zijn dat die strookt met internationale regels. Volgens het comité voor defensie en veiligheid van het communistische land is de nieuwe wet nodig om computercriminaliteit aan te pakken en in lijn met internationale regels.
"Datacenters in Vietnam plaatsen, verhoogt de kosten voor bedrijven, maar is noodzakelijk voor de cyberveiligheid die Vietnam nodig heeft", zei Vo Trong Viet, hoofd van het comité.
Bron: Vietnamese regering stemt voor zeer strenge internetwet | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl
Op zich verwacht ik niet dat dit voor mij direct consequenties zal hebben. Ik heb niets met social media en in geval van twijfel controleert Minh het geschrevene.
Maar we zullen het zien.
De regering van Vietnam heeft voor een veel strengere internetwet gestemd, die onder meer eist dat internetbedrijven informatie over Vietnamezen alleen in het land zelf opslaan.
De goedkeuring van de wet volgt na dagen van gewelddadig protest op meerdere plekken in het land. De nieuwe wet kreeg goedkeuring van 91 procent van de aanwezige wetgevers, meldt Reuters.
Bedrijven als Facebook en Google moeten onder de nieuwe wet alle belangrijke data over Vietnamezen opslaan in Vietnam. Ook zijn de bedrijven verplicht om kantoren in Vietnam te openen om snel aan dataverzoeken van de regering te kunnen voldoen.
Facebook en Google hebben zich tegen de wet uitgesproken. Naast de demonstrerende burgers zijn ook de mensenrechtenorganisaties Human Rights Watch en Amnesty International niet blij met de wet.
Censuur
Volgens Human Rights Watch is de wet een bedreiging voor vrijheid van meningsuiting en vrije toegang tot informatie. Amnesty vreest dat de Vietnamese overheid techbedrijven gaat dwingen om data van gebruikers te overhandigen, met censuur tot gevolg.
De VS en Canada hadden bij Vietnam aangedrongen de stemming uit te stellen en zijn nieuwe cyberwet te herzien, om er zeker van te zijn dat die strookt met internationale regels. Volgens het comité voor defensie en veiligheid van het communistische land is de nieuwe wet nodig om computercriminaliteit aan te pakken en in lijn met internationale regels.
"Datacenters in Vietnam plaatsen, verhoogt de kosten voor bedrijven, maar is noodzakelijk voor de cyberveiligheid die Vietnam nodig heeft", zei Vo Trong Viet, hoofd van het comité.
Bron: Vietnamese regering stemt voor zeer strenge internetwet | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl
Op zich verwacht ik niet dat dit voor mij direct consequenties zal hebben. Ik heb niets met social media en in geval van twijfel controleert Minh het geschrevene.
Maar we zullen het zien.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.049
Babbeltje
Dit is dezelfde vrouw die ik al eerder heb gefotografeerd met een fiets vol blikjes en karton. Zie FredVN in "Vietnam Deel 2"
Ze sprak me weer in het Engels aan toen ik vorige week de foto’s van de brug maakte. En ik mocht ook een paar foto’s van haar maken. Ze is daarin toch wel een uitzondering. Ik vraag het vaak maar iedereen schudt “nee”. De meeste vinden zich niet knap genoeg, terwijl ik juist vind dat ze dat wel zijn of anders boeiend / interessant / karakteristiek.
Dit is dezelfde vrouw die ik al eerder heb gefotografeerd met een fiets vol blikjes en karton. Zie FredVN in "Vietnam Deel 2"
Ze sprak me weer in het Engels aan toen ik vorige week de foto’s van de brug maakte. En ik mocht ook een paar foto’s van haar maken. Ze is daarin toch wel een uitzondering. Ik vraag het vaak maar iedereen schudt “nee”. De meeste vinden zich niet knap genoeg, terwijl ik juist vind dat ze dat wel zijn of anders boeiend / interessant / karakteristiek.
Laatst bewerkt:
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #1.050
Kennis (is macht?)
Over deze zin uit de post over Looking Forward “Nou, ik durf hem volmondig aan: mensen die dit topic al wat langer volgen weten meer van Vietnam dan Johan, die hier al jaaaaren komt.” kreeg ik de vraag of ik dit echt meende.
Natuurlijk meen ik dat!
Het hele artikel mag dan een wat cynische toonzetting hebben maar de inhoud is bloedserieus, zo ook deze zin. Ik zal dat toelichten.
Johan
Johan is nu pakweg 6-8 keer in Vietnam geweest maar is in feite nog steeds een toerist. Hij verblijft voor zover ik dat uit zijn verhalen kan opmaken in de toeristenwijk. Hij is er nog steeds heilig van overtuigd dat als men roept “special price”, dit ook echt de laagste prijs is, die zelfs Vietnamezen betalen.
Mis.
Ongeacht de redenen, die de verkoper opgeeft (in zijn geval “goed komen doen voor de arme zielige kindertjes”) is het gewoon de hoogste prijs, die ze uit hem kunnen wringen. Als voorbeeld de door hem zelf aangedragen motorhuur. “Special price, omdat je iets voor de kinderen komt doen” zoals hij n.b. zelf aangaf. Vervolgens noemt hij in diezelfde vakantie een bedrag van €8 per dag, ca. VND 200.000. Op dat zelfde moment betaalde iedere gewone toerist bij onze vaste motorleverancier aan de boulevard VND 100.000/dag en wij VND 80.000, omdat we ieder jaar terugkwamen en de motor standaard voor een paar weken huurden.
Op dezelfde manier betaal je bij afdingen nooit de laagste prijs. De fiets FredVN in "Vietnam" is een mooi voorbeeld hiervan. Ondanks afdingen 50% teveel betalen bij een zwendelaar voor een barrel van Chinees pisbakkenstaal en 25% teveel t.o.v. een originele en kwalitatief betere Martin 107 (terwijl ik tevoren het adres van mijn shop aan hem had doorgegeven en –maar dat had ik niet verteld- een afspraak met de eigenaar had gemaakt).
De kennis, die hij op die manier opdoet, is vrijwel uitsluitend afkomstig van mensen, die in meer of mindere mate “economisch afhankelijk” van hem zijn. De motorleverancier, de manager, de verhuurder van het appartement, de eigenaren van de restaurants, waar hij gaat eten, etc. En die willen –niet geheel ten onrechte- zoveel mogelijk geld vangen en passen hun handelwijze en conversatie daar naadloos op aan. En geloof me, dat kunnen ze als de beste, zeker als hij ieder jaar terugkomt.
Fred
Vanaf 1997 kom ik al in Vietnam en vanaf 1999 bij de fanilie van Minh over de vloer. Vanaf ca. 2001 tot aan ons vertrek 1-2 keer/jaar. De meeste keren verbleven we bij familie in huis en pas de laatste jaren in een hotel. We leefden dus “als Vietnamezen”, niet als toeristen en ik leerde veel dingen rechtstreeks. Ik was voor mijn informatie niet afhankelijk van hoteleigenaren en restauranthouders, maar kreeg die van Minh en familie, dus niet gekleurd vanuit financieel oogpunt.
Inside Information
Ik heb de afgelopen jaren hier heel veel inside information beschreven.
• Dingen die niet in reisgidsen staan.
• Dingen, die je alleen leert als je hier daadwerkelijk woont en omgaat met de Vietnamezen.
• Alle informatie, die we van familie, vrienden, buren, Minh’s leerlingen en Vietnamese internet-sites opdoen. Het immense voordeel van een Vietnamees sprekende partner.
Maar ook:
• Zaken waar we zelf de boot mee in zijn gegaan.
• Alles waamee we door schade en schande wijs zijn geworden
Mensen, die dit topic langer volgen hebben dus kennis kunnen nemen van heel veel van deze inside information.
OK, met uitzondering van de terras-en-Dalatwijn-zaken..
En weten dus veel meer dan Johan, die weliswaar denkt, dat hij alles weet, maar in de praktijk nog steeds niet veel verder komt dan “als ik kan afdingen of men roept ‘special price’ betaal ik hetzelfde als de Vietnamezen”. En wordt dus aan alle kanten van voor tot achter belazerd waar hij bij staat.
Ach, gelukkig zijn we allebei even dom.
Over deze zin uit de post over Looking Forward “Nou, ik durf hem volmondig aan: mensen die dit topic al wat langer volgen weten meer van Vietnam dan Johan, die hier al jaaaaren komt.” kreeg ik de vraag of ik dit echt meende.
Natuurlijk meen ik dat!
Het hele artikel mag dan een wat cynische toonzetting hebben
maar de inhoud is bloedserieus, zo ook deze zin. Ik zal dat toelichten.Johan
Johan is nu pakweg 6-8 keer in Vietnam geweest maar is in feite nog steeds een toerist. Hij verblijft voor zover ik dat uit zijn verhalen kan opmaken in de toeristenwijk. Hij is er nog steeds heilig van overtuigd dat als men roept “special price”, dit ook echt de laagste prijs is, die zelfs Vietnamezen betalen.
Mis.
Ongeacht de redenen, die de verkoper opgeeft (in zijn geval “goed komen doen voor de arme zielige kindertjes”) is het gewoon de hoogste prijs, die ze uit hem kunnen wringen. Als voorbeeld de door hem zelf aangedragen motorhuur. “Special price, omdat je iets voor de kinderen komt doen” zoals hij n.b. zelf aangaf. Vervolgens noemt hij in diezelfde vakantie een bedrag van €8 per dag, ca. VND 200.000. Op dat zelfde moment betaalde iedere gewone toerist bij onze vaste motorleverancier aan de boulevard VND 100.000/dag en wij VND 80.000, omdat we ieder jaar terugkwamen en de motor standaard voor een paar weken huurden.
Op dezelfde manier betaal je bij afdingen nooit de laagste prijs. De fiets FredVN in "Vietnam" is een mooi voorbeeld hiervan. Ondanks afdingen 50% teveel betalen bij een zwendelaar voor een barrel van Chinees pisbakkenstaal en 25% teveel t.o.v. een originele en kwalitatief betere Martin 107 (terwijl ik tevoren het adres van mijn shop aan hem had doorgegeven en –maar dat had ik niet verteld- een afspraak met de eigenaar had gemaakt).
De kennis, die hij op die manier opdoet, is vrijwel uitsluitend afkomstig van mensen, die in meer of mindere mate “economisch afhankelijk” van hem zijn. De motorleverancier, de manager, de verhuurder van het appartement, de eigenaren van de restaurants, waar hij gaat eten, etc. En die willen –niet geheel ten onrechte- zoveel mogelijk geld vangen en passen hun handelwijze en conversatie daar naadloos op aan. En geloof me, dat kunnen ze als de beste, zeker als hij ieder jaar terugkomt.
Fred
Vanaf 1997 kom ik al in Vietnam en vanaf 1999 bij de fanilie van Minh over de vloer. Vanaf ca. 2001 tot aan ons vertrek 1-2 keer/jaar. De meeste keren verbleven we bij familie in huis en pas de laatste jaren in een hotel. We leefden dus “als Vietnamezen”, niet als toeristen en ik leerde veel dingen rechtstreeks. Ik was voor mijn informatie niet afhankelijk van hoteleigenaren en restauranthouders, maar kreeg die van Minh en familie, dus niet gekleurd vanuit financieel oogpunt.
Inside Information
Ik heb de afgelopen jaren hier heel veel inside information beschreven.
• Dingen die niet in reisgidsen staan.
• Dingen, die je alleen leert als je hier daadwerkelijk woont en omgaat met de Vietnamezen.
• Alle informatie, die we van familie, vrienden, buren, Minh’s leerlingen en Vietnamese internet-sites opdoen. Het immense voordeel van een Vietnamees sprekende partner.
Maar ook:
• Zaken waar we zelf de boot mee in zijn gegaan.
• Alles waamee we door schade en schande wijs zijn geworden
Mensen, die dit topic langer volgen hebben dus kennis kunnen nemen van heel veel van deze inside information.
OK, met uitzondering van de terras-en-Dalatwijn-zaken.
.En weten dus veel meer dan Johan, die weliswaar denkt, dat hij alles weet, maar in de praktijk nog steeds niet veel verder komt dan “als ik kan afdingen of men roept ‘special price’ betaal ik hetzelfde als de Vietnamezen”. En wordt dus aan alle kanten van voor tot achter belazerd waar hij bij staat.
Ach, gelukkig zijn we allebei even dom.
