Vietnam Deel 2

[FredVN]

Het maakte me als zo vaak nieuwsgierig (restanten van een vakafwijking). Het enige getal dat ik kon vinden is 9.400 ton in 2018. Aangezien ik nul komma nul kennis van deze materie heb, kan ik dus op geen enkele manier nagaan of dit dezelfde troep is als de 100.000 ton in Vietnam.

Als leek roep ik dus op basis van bovenstaand (100.000 > 9.400) dat Vietnam veiliger is.

 

[FredVN]

Vietnam beats global average in sustainable lifestyles

Customers shop at a vegetable section of a supermarket in District 9, Ho Chi Minh City in March 2020. Photo by VnExpress/Quynh Tran.


Vietnam is ahead of the global average in adopting healthy and sustainable lifestyles, a survey has found.

Forty seven percent of respondents in Vietnam said they had supported a socially responsible company last year, against a global average of 33 percent, the survey by research company GlobeScan and digital payment firm Visa said.

Eighty two percent said they had sought out information related to healthier lifestyles last year, well above the global average of 56 percent.

The survey, which polled 27,000 people in 27 countries and territories, also found that people in Vietnam are taking proactive steps towards healthier and more sustainable lifestyles.

Ninety percent said they had made changes to their lifestyles last year to be more environment-friendly, and 87 percent made changes to be healthier.

Vietnamese also display a high interest in environment-friendly lifestyle choices, with 81 percent saying they had sought out information about them last year against a global average of 47 percent.

"It is encouraging to see that consumers in Vietnam are already taking concrete steps to lead healthy and sustainable lifestyles," Dang Tuyet Dung, Visa country manager for Vietnam and Laos, said.

Asked what companies could do to help them live healthily and sustainably, Vietnamese listed a desire for new products that are better for both people and the environment as a top priority.


Bron: Vietnam beats global average in sustainable lifestyles - VnExpress International


Fred, zie je nu wel. Jij altijd met je gezeik over pesticiden, geluidsoverlast, wereldtop in alcohol drinken, roken en smog etc. Bij deze representatieve steekproef onder maar liefst 1000 Vietnamezen wordt aangetoond, dat bijna 90% daarvan concrete stappen hebben ondernomen.











Die 90% komt vrij aardig overeen met de groei van het aantal karaoke-installaties in de omgeving…

 

[FredVN]

Ho Chi Minh City museum to create online exhibition showcasing historic treasures

Items in a collection once owned by Victor Thomas Holbé's are seen in the cover photo for the online exhibition on the Ho Chi Minh City Museum of History's website.


The Ho Chi Minh City Museum of History is introducing a collection of never-before-seen antiques to the world through an online exhibition.

The museum first began developing the exhibition in early February, when administrators realized an online display would allow them to showcase invaluable collections to the public while fulfilling a demand for museum going amongst those too worried to venture into public during the ongoing pandemic.

The online exhibit can be found at baotanglichsutphcm.com.vn, where dozens of antiques are on display alongside their full details of origin, initial owners, and value. Hoang Anh Tuan, the museum’s director, said the online exhibition is an experiment in the application of technology to archive management and data extraction. “We have many collections that have yet to be exhibited. This online archive will help us gather information we can use to plan future events,” he said.

Ivory seals from the Victor Thomas Holbé collection


Currently on display in the online exhibition is a collection of works once owned by Victor Thomas Holbé (1857 – 1927), a French naval pharmacist who served as deputy Cochinchina governor and was known for his stunning art collection.

After his death, the Society of Indochina Studies raised 45,000 Indochinese piastre to buy his collection of 2,160 pieces rooted in Asian cultures of Vietnam, China, Japan, Thailand, Laos, and Cambodia.

The collection, along with the society’s other pieces, was the foundation for the establishment of the Blanchard de la Brosse Museum (now the Ho Chi Minh City Museum of History) in 1929.

On its opening day, January 1, 1929, Holbé’s collection was exhibited in the museum’s main hall. Some pieces were also presented in France at the Eiffel Tower.

The online archive is divided into four categories based on the material and origin of each piece, including ivory from Vietnam, China, and Japan; 18th- and 19th-century gem stones from China; ceramics from Vietnam and China; and worship statues.

The Ho Chi Minh City Museum of History was formed on the legacy of the Blanchard de la Brosse Museum – Saigon’s earliest museum, formerly known as the National Museum of Vietnam.

Having grown its collection from the 5,000 pieces originally on display at the National Museum of Vietnam, the Ho Chi Minh City Museum of History now manages over 43,000 documents and artifacts, including 13 collections and 12 national treasures reflecting Vietnam’s culture and history.

Below are some of the artifacts on display in the online archive. All photo are courtesy of the museum.

18th- and 19th-century gem stone wine goblets from China

18th- and 19th-century disc-shaped ornaments made from gem stones from China

A 19th-century Buddha statue from Tibet

19th-century Japanese guardian god statues

Tubes from King Minh Mang’s reign (1820 – 1840)

Ceramic ornaments made in the 12th, 13th, and 17th centuries

19th- and early 20th-century jars


Bron: Ho Chi Minh City museum to create online exhibition showcasing historic treasures


Als je naar de Vietnamese site gaat van het museum, zie je hetzelfde artikel als hierboven. Ga je van daar uit naar de Engelse vertaling, bestaat het artikel niet.

Tja…

 

[FredVN]

Geruisloos?

Ik kreeg deze toegestuurd met de opmerking dat dit voor mij een voortreffelijke keus zou zijn. Na alle karaoke-herrie nu eens iets dat geruisloos is.

Ehh, hoe kan ik dat politiek correct beantwoorden?

Hier in mijn omgeving valt de elektriciteit soms een paar keer per week uit. Soms korte onderbrekingen, soms een hele dag.

Dat doorgetrokken betekent vast en zeker dat de motor bij het inhalen soms uitvalt of de hele auto er mee stopt als je op het verste punt van je rit bent, meestal zonder dat in de verre omgeving ook maar één stopcontact of verlengsnoer te vinden is.
Toegegeven: geruisloos.

Over de kwaliteit van het geheel, wel, lees het lijstje met (een selectie van) de problemen aan mijn Vietnamese motor nog eens door. Totdat het tegendeel wordt aangetoond heb ik voorlopig niet de illusie, dat dit bij auto’s ook maar een fractie beter zal zijn.

Samengevat: voor mij nog niet met geld toe.


Ik zag ook Vietnam's Vinfast gets permit to test self-driving vehicles in California
Per definitie veiliger dan met een echte Vietnamese chauffeur erin.

 

[Badgast]

Op die foto is trouwens ook goed te zien dat ze aardige karaoke installaties aan het inbouwen zijn, daarom moest de motor electrisch, dat stoort niet op de muziek!

...

 

[FredVN]

 

[FredVN]

HCMC chief wants stringent action against karaoke commotion

A man sings karaoke via a portable set at a street-side restaurant in Ho Chi Minh City's Go Vap District in 2020. Photo by VnExpress/Ngoc Binh.


The HCMC government has ordered relevant authorities to crack down on mobile karaoke services following complaints about their loudness at night.

City chairman Nguyen Thanh Phong said at a meeting on Friday that he has received numerous complaints about the din caused by the portable loudspeaker and wireless microphone, especially after 10 p.m. "People work hard all day and it is unacceptable that they come home only to be tormented by such noise. Local authorities and related agencies should take responsibility for this situation, which should not be considered a normal occurrence."

Mobile karaoke is often seen at street restaurants or cafes, operated by a pair, of whom one member would be singing songs and the other trying to sell snacks among the diners or drinkers. They can also rent out the tools to some patrols to sing on the spot.

Phan Dinh An, chairman of Ward 6, Go Vap District, said local authorities could not deal with the problem because they have no means to measure the volume of the noise. He wanted the city to mandate the use of specific software or apps by local authorities to measure the noise.

Vo Trung Truc, deputy director of the Department of Natural Resources and Environment, said it should be noted that karaoke noise does not just come from the street karaoke service, but also many households. His department would set up a team with police officers to fine people causing too much karaoke noise.

City deputy chairman Vo Van Hoan said the laws related to noise violations are specific but their application and the accountability of agencies are confusing, he pointed out. He said the environment department should be the main agency handling the problem and it has to take into account all existing regulations and draw up specific guidelines for various agencies and local authorities.

The mobile karaokes have sparked a lot of fights over the noise, even resulting in deaths.
Last October, a man in the southern Dong Nai Province was stabbed to death by his neighbor for singing karaoke loudly until near midnight, and reactly aggressively when asked to stop. Similar incidents have been reported often.

To Thi Bich Chau, president of the city Fatherland Front Committee unit, which monitors the city government's activities and policies on behalf of the public, said at a meeting last year that one of the reasons why the problem persisted was the lack of strict and resolute action by local authorities.

Huynh Thanh Nhan, director of the Department of Culture and Sports, had said then two inspection teams had been formed to tackle the problem, but dealing with noise pollution was the police’s responsibility.

And the police had failed to take stringent action against offenders, he said.

The problem has to be tackled forcefully at the district level, he said.

The government issued a decree in 2013 that imposes a fine for causing "loud noises, making noises, or commotions in residential areas or public places between 10 p.m. and 6 a.m." but the fine of VND100,000-300,000 ($4.33-13) has been criticized as being too paltry.


Bron: HCMC chief wants stringent action against karaoke commotion - VnExpress International


Morgen “commentaar”

 

[FredVN]

HELIOS

Ik heb er een paar dagen over lopen denken en dubben maar ik stop met de huidige vorm van dit topic.

De primaire reden is “geen zin” door de vrijwel continue pestherrie hier. Vaak al beginnend vóór 07:00, in bed door de airco heen. En stopt rond 22:00. Enerzijds omdat officieel schijnt te moeten, meer waarschijnlijk is dat de hufters vroeg naar bed moeten en dit ook één van de weinige zaken is waar mensen over (durven) klagen.

Mee speelt de “Herrie En Lawaai Is Ons Streven” mentaliteit van een groot deel van de egocentrische bevolking. Dit is geen probleem van alleen deze omgeving, dit is een landelijk probleem. En nog een gigantisch ook.

Waar niets aan wordt gedaan.

Denk niet dat er na het artikel van gisteren ook maar iets gebeurt: ik zie dit soort af- en doorschuifkreten al jaren en denk: “Zie je het spanningsveld: hier het kastje, daar die muur?”

“…even resulting in deaths.”
Klopt: Covid-19 nu 35 doden, karaoke-gerelateerd 34 doden. Overzicht met links beschikbaar: uitsluitend Engels-talig, dus het werkelijke aantal kan Covid-19 al lang ingehaald hebben. Geloof me, ik krijg echt gelijk met mijn stelling, dat karaoke hier een dodelijker virus zal blijken dan Covid-19. Denk met name op de wat langere termijn aan de flatspringers met tinnitus. Alleen zullen die aantallen nooit worden herkend en bijgehouden. In NL wel, als er sprake is van euthanasie.

De opmerking van Phan Dinh An, chairman of Ward 6 over metingen is volstrekt onwaar: Zie o.a. “…Minpuntje is wel dat een mobiele telefoon het geluid iets minder nauwkeurig meet dan een officieel meetpunt. ,,Er kan sprake zijn van een afwijking van 2 decibel…” in DPG Media Privacy Gate
Twee hele decibellen!!! Toegegeven, je kunt hem niet voor boetes gebruiken. Maar met een art. 5-achtige aanpak…
B.v. indien op 30 meter > xx dB (dan zien ze nog niet dat er wordt gemeten): uitzetten en een waarschuwing. Nog een keer: in beslag nemen en ter plaatse de shredder in. Lijkt me een stuk zinvoller dan een boete.

Maar dat is het niet alles: er speelt veel meer mee.

N.a.v. het artikel hebben Minh en ik een vrij heftige discussie gehad, niet alleen over dit maar ook over veel andere zaken.
Die ik niet ken want die staan alleen in het Vietnamees op internet.
Die wel bekend zijn maar waar iedereen over zwijgt.
Meteen ook het heikele punt. Als je geen Vietnamees spreekt of geen Vietnamezen kent die je bij willen praten (en die zijn echt zeldzaam), kom je hier NOOIT achter.

Het stoppen in de huidige vorm, waar ik me enorm moet inhouden en toch met enige regelmaat over het randje ga, is mede een gevolg van die discussie

Nee, ik probeer niet interessant te doen (was het maar waar)
Nee, ik ben echt niet paranoia.
Nee, er is geen sprake van complot-denken, noch van dementie.
Nee, ik heb geen zin om achter de dikke deur te moeten verdwijnen.
En nee, ik kan daar absoluut niets over zeggen. Zelfs niet waarom ik dat niet kan. Behalve dat mijn naam “hier bekend is” en niet in positieve zin. Zaken als sponsors voor de kokkin van de school vinden en een zwembad willen sponsoren zijn dan plotseling “vergeten”.

En het 35e slachtoffer van het karaoke-virus te worden is ook geen aantrekkelijk idee maar wel een zeer reëel risico. Er zijn er meerdere mensen in de omgeving bedreigd. En aangezien men hier veel ervaring met slachten heeft (onze honden lopen dus ook risico)…

Minh denkt nog dat het misschien ooit aangepakt zal worden. Zelfs als dat zo zou zijn heb ik, als ik het hier lokaal bekijk, mijn gerede twijfels of het beter zal worden. Redenen? Sorry

Omdat ik dit na zoveel jaren niet helemaal abrupt wil stoppen (wat wel mijn eerste idee was) ga ik voorlopig verder met een paar smaken en restricties:

• Lonely-Planet-gids-achtige artikelen. Zal zelden commentaar bij nodig zijn.
• Overige artikelen. Meestal zonder mijn commentaar en zeker geen sarcasme: wordt hier toch niet begrepen, dus geen risico. De elektrische auto Vietnam Deel 2 was dus de laatste.
• Foto’s van de “omgeving”
• Klein herenleed, ofwel mijn belevenissen zolang ook die ”geen risico opleveren”. Dus hooguit over de “immens domme buren”, maar niet over…

Xin Loi (sorry). Ik had het ook graag anders gezien.

Achteraf is het als altijd gemakkelijk praten: op moment van plannen maken was dit niet te voorzien. En met de rest van de puinhoop hier was –en zelfs is- nog wel min of meer “mee te leven”. Maar dat verhuizen naar Vietnam met voorsprong de allergrootste blunder van mijn leven is gebleken lijdt geen twijfel.

 

[magnamaniac]

Jammer dat het allemaal zo loopt voor je Fred. Uit je artikelen is al te halen dat je je enorm frustreerd en al flink in moet houden.
Is er voor jezelf licht aan de horizon in de vorm van bv verhuizen? Naar het buitenland dan, want naar een andere plek in vietnam verhuizen is zinloos blijkbaar.
Wat betreft je laatste opmerking, men kan nooit in de toekomst kijken en aan de tendens in je artikelen over de jaren heen is te lezen dat het een flinke tijd wel een prima beslissing is geweest maar dat de vooruitgang <---sarcasme je in heeft gehaald.

 

[FredVN]

Je slaat voor werkelijk elk punt de spijker op de kop.

De frustratie is inderdaad gigantisch. Vandaag tussen de middag tijdens lunch de achterdeur dicht, oordoppen in en nog was het gedreun te horen. Op moment van schrijven zit ik in mijn kamer, deur dicht, computergeluidsinstallatie met muziek aan op een redelijk niveau omdat ik zelf geen tinnitus op wil lopen, en het gebonk komt er riant doorheen. Je bent volslagen machteloos: er wordt absoluut niets aan gedaan. Ze willen niet eens luisteren. Minh is al gewaarschuwd dat ik me gedeisd moet houden en bv. geen brieven meer moet sturen.

Grote probleem is dat ik mijn hele carrière bij en na privatisering voor de overheid heb gewerkt. De laatste 10 jaar ben ik als consultant bij vele tientallen gemeenten binnen geweest en heb ik in de keuken kunnen kijken. Op die basis kan ik moeiteloos en met harde argumenten ehh… Laat ook maar

Ik heb het idee dat v.w.b. de grote steden de overlast in HCM groter is dan in Hanoi. Ik kan dat verder niet hard maken met cijfers, maar ik heb er wel een mogelijk verklaring voor.

Op basis van wat ik hoor en lees is verhuizen binnen Vietnam zinloos, omdat het overal een zooitje is en alleen maar erger wordt. Zoals ik al eerder aangaf: de geest is uit de fles en die krijg je er nooit meer in terug.

Ik woon hier nu 10 jaar. De eerste 5 jaar waren geweldig. 5 jaar geleden is de ellende begonnen. Dat is nog steeds de grootste proleet en de bedreiger van diverse mensen. Het schijnen trouwens 2 families naast elkaar te zijn. Daarna is het steeds erger geworden.

Hier is een kleine groep die de problemen veroorzaakt: drie vaste adressen met continu herrie en 5-10 incidenteel in een straal rond 500 m. van mijn huis. Ofwel, als je hier in drie huizen een handgranaat naar binnen rolt, ben je voor geschat zeker 60-70% van alle problemen af: herrie, bedreigingen en de grote bek. Tja…

Het plan voor een verhuizing is grotendeels rond en doorgerekend. Ben daar vorig jaar tijdelijk mee gestopt ivm de tweede Covid-golf. Gaat heel veel geld en emotie kosten. Maar dit is ook geen leven.

 

[magnamaniac]

Duidelijk

 

[FredVN]

Wagenings succes in de strijd tegen malaria, dankzij Gates-miljoenen

Een Wageningse vinding blijkt zeer succesvol in de strijd tegen malaria, een ziekte waaraan jaarlijkse meer dan 400.000 mensen sterven. Toch moeten de makers wachten voor de vinding op grote schaal kan worden verspreid.

Het Wageningse bedrijf In2Care kreeg enkele jaren geleden 10 miljoen dollar van de Bill & Melinda Gates Foundation om hun vinding, genaamd Eave Tubes, te ontwikkelen en te testen in Ivoorkust in West-Afrika. De resultaten van een tweejarig onderzoek zijn deze week gepubliceerd in The Lancet, een prestigieus medisch magazine.

De testresultaten laten zien dat de Eave Tubes werken. In dorpen waar alle huizen ermee zijn voorzien, is er een teruggang van 47 procent van het aantal malariabesmettingen bij kinderen. In combinatie met het gebruik van klamboes is dat van grote invloed op de gezondheid van de bevolking. Malaria is een infectieziekte die zich verspreid door parasieten die via een muggenbeet in het lichaam komen.

De Eave Tubes © In2care


Simpel en geavanceerd
De Eave Tube is een ronde buis met daarin gaasjes, die met insecticide zijn behandeld. De werking is even geavanceerd als simpel: de buizen worden aangebracht boven in de buitenmuur. Dat is de plek waar opgestegen warme lucht van binnen naar buiten wil. De lucht, vermengd met menselijke geur, heeft een grote aantrekkingskracht op muggen. Zij vliegen het gat in en komen dan in de buis in aanraking met de giftige insecticide, waarna ze sterven.
,,Het unieke is dat we er muggen mee kunnen bestrijden die resistent lijken te zijn geworden tegen reguliere insecticide. Bovendien gebruiken we veel minder insecticide, waardoor het op termijn een stuk goedkoper is dan huizen volspuiten met chemicaliën’’, zegt Tim Möhlmann van het Wageningse In2Care, ooit begonnen als spin-off van de Wageningen Universiteit.

De Eave Tubes boven in een woning in Ivoorkust © in2care


Goedkeuring WHO
Toch staan de Afrikaanse landen, waar malaria een groot probleem is, nog niet massaal op de stoep in Wageningen. De reden: de WHO heeft zich nog niet achter de Eave Tubes geschaard. Steun van de Wereldgezondheidsorganisatie is vaak dé reden dat landen met een bepaald middel aan de slag gaan.

De WHO ondersteunt op dit moment alleen campagnes met klamboes en het sprayen met insecticide. Voordat de Eave Tubes aan dat rijtje toegevoegd kunnen worden, moet het bedrijf nog een proef uitvoeren, vertelt Möhlmann. ,,We moeten laten zien dat de Eave Tubes niet alleen in West-Afrika, maar ook in Oost-Afrika goed werken. Daar gaan we nu een nieuw project starten.’’ Dat kost tijd. Minimaal twee jaar. ,,We hopen eigenlijk dat voor die tijd landen het al aandurven om de vinding te gaan verspreiden.’’

De data van het onderzoek © In2care


Eave Tubes werken ook overdag
Want klamboes alleen werken niet afdoende, aldus Möhlmann. ,,De mug verandert ook in gedrag, de muggen gaan eerder bijten en niet meer alleen in de nacht. En dan zijn mensen niet beschermd door de klamboe. Maar de Eave Tubes werken dan wel

De Wageningse vinding beschermt niet alleen de bewoners van één woning; het hele dorp profiteert mee als in elke woning de vinding is aangebracht. ,,We zagen dat als meer dan 70 procent van de woningen Eave Tubes had, het aantal muggen zelfs met bijna de helft afnam.

Dat is ook de reden dat de bewoners daar er heel blij mee zijn. ze zagen het gemeenschapseffect.’’

De miljoenen van de Bill & Melinda Gates Foundation zijn dus goed terechtgekomen, menen ze in Wageningen. Nu is het nog tijd om er daadwerkelijk het verschil mee te maken. ,,We zijn er om mensen te helpen. Dan is het frustrerend om te zien dat je nóg een grootschalig onderzoek moet doen, terwijl je nu al ziet dat het helpt.’’

Een malariamug. © ANP


DPG Media Privacy Gate


Hoewel malariamuggen hier in mijn omgeving zeldzaam zijn, komen ze wel degelijk voor. Eén van Minh’s studenten heeft met malaria in het ziekenhuis voor tropische ziekten in Dien Khanh gelegen. Al blijven een hele serie nitwits vlakbij dat feit hardnekkig ontkennen –evenals de Dengue-epidemie in Nha Trang een poosje terug- en sloten blokkeren.

Sinds mijn eindexamen-opdracht voor de opleiding Tropische ziekten ging over Malaria in Sri Lanka blijf ik de ontwikkelingen een beetje volgen. Daarbij spreken dit soort simpele oplossingen mij altijd zeer aan.

Zie ook de video op de link en de website Home - In2Care

 

[FredVN]

On the truth about learning Vietnamese in Vietnam

It’s time to fess up: after several years of living in Vietnam, my Vietnamese language skills remain a disaster. It’s a veritable train wreck, there’s no getting around it.

I have excuses which I replay in my mind in an effort to dull the pain of defeat, most of which are pretty lame. Vietnamese is a tough language for most foreigners to grasp, with endless pronunciation quirks representing the biggest obstacle between us and success. Fair enough, we all know that.

Every Tom, Dick, and Harry wants to practice their English with us, so we, as guests, should indulge them, even at the expense of our own progress. That approach conveniently twists a feeble excuse for tires spinning in mud into a benevolent gesture, so that we feel we are making a contribution to the community when the truth is it’s laziness on the part of us foreigners.

Those damn accents are the crux of the problem, and the cause for much despair, and there are lots of them – rising, falling, short, long, flat, bim, bam, bop, humpty, dumpty, and probably a few I’m forgetting.

As if that’s not enough, sometimes the accents are stacked up on top of letters, while others appear underneath – a circle, a French-style circumflex hat thingy, a teeny-weeny dot, and a rising or falling symbol. The speaker needs to decipher them together with all the corresponding letters, then amalgamate the entire mess, and spit it all out masterfully in one fell swoop.

Some words demand complementing facial movements and gesticulations, which are as critical to the word as the letters and accents, such that without those gyrations a listener won’t have the faintest idea what we’re on about.

All that is great theory, very logical, so now let’s put ourselves in a day-to-day scenario in the local market. Check out this linguistic work of art: ‘cá lóc’ (snakehead fish), a freshwater beauty commonly used in Vietnamese soups and hotpots.

A snakehead fish – ‘cá lóc’


‘Cá’ is the generic term for fish – pretty straightforward if pronounced with a rising tone. (If it’s so simple, why do I screw it up so often? It’s only two damn letters.) I try various versions of it with moderate success, then finally in desperation making a swerving, twisting motion with my hand to mimic a fish wriggling through water, which works just fine.

The real challenge comes with ‘lóc’ because we must billow out our cheeks ever so slightly for a brief moment or the word will be incomplete and unintelligible, just as if letters were absent. I’ve tested it ad nauseam and am thrilled to report that at least this one mystery has been resolved:
Me: “Ca”
Poor Vietnamese victim trying to understand: (blank stare)
Me: “Ca”
Victim: “Cá? Cà?”
Me: “CA!!” (thinking if I say it louder it will be easier to understand, but in fact it just intimidates the victim, ultimately hindering communication)
Victim: “Tên ngốc này đang muốn nói gì vậy?” which loosely translates to “What is this idiot trying to say?”
Me: “Cà” (with a falling tone) which when uttered alone defaults to “cà pháo,” that funny little oft-pickled round, white member of the eggplant family, which has absolutely sod all to do with the fish at hand.
Me: “Cá lóc” (without billowing my cheeks)
Victim: (blank stare)
Me: “Cá lóc’ (billowing cheeks)
Victim: “Cá lóc!” followed by a huge grin as light suddenly goes on…

‘Cà pháo’ white eggplants


The cheek billowing business also includes names, such as ‘Ngọc’ (which means jade or a precious stone) and ‘Lộc’ (a plant bud, also symbolizing fortune or wealth). When researching this piece, I found a 56-second instructional video about how to pronounce the Vietnamese name ‘Ngoc.’ No joke, it’s out there.

In an effort to repair my damaged ego, I watch it again and again doubled over laughing at some of the attempts to say it. One university official at a graduation ceremony (of all places to muff up a name!) actually said ‘En-gok’ when congratulating a student named Ngoc.
En-gok!

After years of toiling away, studying your arse off in a foreign language, that’s what they call you? The Vietnamese student never blinked, took his diploma with gratitude and carried on, where many of us would have kicked the presenter in the shins. Thinking of that clip lifts my spirits even during the darkest hours of Vietnamese linguistic hell.

Language limitations have never presented an obstacle to forging friendship with locals in Vietnam, a true testament to the welcoming spirit of the Vietnamese. Some of my dearest friendships are with people who can’t understand a word I’m saying and vice versa, so we’ve found ways to understand each other through our movements, demeanour, sleight of hand tricks, pantomime, sketching in the dirt, and dancing little jigs.

Props help too, so I carry fruit around with me in case the situation gets dicey.

Here is an excerpt from a real-life conversation between myself and the lady that sells vegetables and fruit up the street:
Me: “Xin chao!”
Lady hears: “Xin chao!”
Me: “Tôi hy vọng bạn tận hưởng một ngày!” (I hope you enjoy the day!)
Lady hears: “Tôi chúc bạn một ngày kinh hoàng.” (I wish you a horrid day.)
Then I hand her a tangerine, a peace offering in the event I insulted her, which I sensed I had.
Me: “Tôi hy vọng điều này làm cho bạn bị ốm!” (I hope this makes you ill!)
Lady laughs uncontrollably: “Bạn hoàn toàn mất trí.” (You are surely insane)

Staying with a commercial theme, I’ve realized a healthy dialogue really takes two to tango. Some people squint and make an effort to understand, others look at me as if I’m from a faraway planet, and the odd person grasps the message of my rant immediately.

The elderly lady in the local market definitely gets it, but that’s mostly thanks to her intuitive skills and ability to anticipate. She knows that nine times out of 10 I forget something critical to the success of my recipe and will return to fetch it, and, I suspect, often knows what I’m going to request before I do so.

I’ll say ‘quen hung que’ (forget basil) and she hands over that treasured herb without further ado. No blank stares, she has a mind like a trap, maybe even knows which dish I’m trying to make (unlikely since I make them up as I go). She also gives me a humble, foreigner-sized portion of chili peppers instead of the enormous clump locals get, tosses in coriander and spring onions knowing they’ll come in handy, often saving me another trip.

Let’s move over to Daytime Headquarters for another glittering example of what us students are up against. I always drink the same black coffee at HQ and the entire staff know it. The confusion starts based on the weather and how far I’ve walked – I sometimes drink hot tea on the side, sometimes cold.
‘Nóng’ is hot – I have it down more or less, so people know what I mean.
The issue is with ‘đá,’ meaning ice, rock, icicle, or ice cube. The word is only two bloody letters, what could possibly go wrong?

I started off by using all possible pronunciations of the word which include ‘đã’ (means ‘is already/was’ and ‘right away’), ‘da’ (skin), ‘da’ (leather), ‘da’ (cloth), and đá (ice), which is what I was trying to say in the first place.

Suppressing hysteria over my pronunciation


The staff try to stifle their giggles, or pretend they’re laughing at something else, but I know exactly what they’re up to, and I can’t blame them in the least.

Stubborn as always, I keep flailing away like a blindfolded kid trying to hit a pinata at a party. I’ve noted greater success with ‘đá’ if I say it with a screech and a little scream, like a crow, as if I was angry or being bitten by a snake.

Despite all these challenges, sooner or later I will speak passable Vietnamese, simply because I can’t avoid success forever. The fact is if enough monkeys tapped on enough typewriters for long enough, they would spit out the entire works of William Shakespeare.

There is a faint glimmer of hope - after all, even an old, blind squirrel finds a nut sometimes.


Bron: On the truth about learning Vietnamese in Vietnam


Als eerder gezegd: Rick Ellis weet het goed te brengen.

Zelf gebruik ik altijd het woord “ma” om de moeilijkheid van het Vietnamees aan te geven. Dat betekent niet alleen moeder, maar ook geest, graf, paard, rijstplantje en de zesde vergeet ik altijd.

Deze is meer tricky dan het voorbeeld van Rick, want voordat je het weet maak je je schoonmoeder voor een geest of paard uit.

 

[FredVN]

Measuring karaoke noise remains a challenge: Ho Chi Minh City officials

A man sings karaoke at a beer parlor in Ho Chi Minh City. Photo: Tu Trung / Tuoi Tre


Although Ho Chi Minh City Chairman Nguyen Thanh Phong ordered competent authorities to assertively deal with loud karaoke noise, leaders at district level have bemoaned the difficulty in measuring noise levels.

Many residents in the metropolis have pinned high hopes on the authority’s recent efforts to put an end to the noisy karaoke singing, which has been said to bring terror and nightmare to many people.

T., who resides in Hoa Thanh Ward, Tan Phu District, said he had been bothered by karaoke noise from a nearby beer parlor for quite a long time.
“They were still singing even at 11:00 pm. We have reported it to ward-level police but nothing has changed,” T. recalled.
“I had to take sleeping pills on some occasions but was still unable to sleep.”

Le Thi Ngoc Chau, a resident in Binh Tan District, said many men at her neighborhood often drank beer and sang karaoke almost every night.
However, they have not organized this kind of entertainment following the Lunar New Year holiday.
“Maybe they fear the COVID-19 pandemic. Furthermore, the city’s authorities have recently announced to take assertive measures to deal with the situation,” Chau elaborated.
Chau hoped that the peacefulness would last for a long time so that children can focus on their homework and the elderly can take a rest.

Minh, who lives at an apartment complex in District 1, also hoped that competent authorities will continue taking bold actions to eliminate noise pollution caused by karaoke singing.

Noise measurement almost impossible
According to Nguyen Thi Thu Nga, chairwoman of District 10 People’s Committee, local officers have fined many people for making loud karaoke noise. Officers would first issue warnings following reports from residents, and a fine would be imposed if violators repeated the wrongdoing, Nga elaborated. Most of the violators have stopped their noisy activities after being warned, the chairwoman added.

Do Anh Khang, vice-chairman of Go Vap District, said that the local administration had established two special teams.
The first is in charge of dealing with karaoke singing using large loudspeakers at local neighborhoods and parties.
The second team was tasked with inspecting karaoke parlors to make sure they do not violate regulations on noise limits and fire safety.
Measuring noise levels remains a challenge because of the lack of specialized devices, both leaders of District 10 and Go Vap District stated.

An official in Binh Thanh District added that he had to ask the bureau of natural resources and environment for assistance in measuring noise levels.

Pham Dinh An, chairman of Ward 6, Go Vap District, suggested that the city should develop a software or application that can measure noise, along with a corresponding legal corridor to make dealing with the issue an easier task.

In accordance with government Decree No.167, singing loud karaoke in residential areas from 10:00 pm to 6:00 am is punishable by a fine worth VND100,000-300,000 (US$4-12) for individuals and up to VND600,000 ($24) for organizations, said Tran Minh Cuong, a lawyer from the Ho Chi Minh City Bar Association.

Under government Decree No.155, karaoke noise at two decibels or higher is prohibited at any time.

Violating this regulations is punishable by a fine worth up to VND160 million ($6,880) for individuals and VND320 million ($13,770) for organizations, depending on the noise level, Cuong added.


Bron: Measuring karaoke noise remains a challenge: Ho Chi Minh City officials


Ik was het niet meer van plan maar bij dit karaoke-geneuzel…

“Pham Dinh An, chairman of Ward 6, Go Vap District, suggested that the city should develop a software or application that can measure noise, along with a corresponding legal corridor to make dealing with the issue an easier task.”
Tsss… Dit soort dingen bestaan al enorm lang. Dat noemen ze dB-meters en iedere smartphone heeft een uitgebreide selectie om te downloaden..
En zoals de Nederlandse overheid al heeft bekeken, ze wijken hooguit 2 hele decibellen af. Maak iets als een artikel-5, maar dan voor herrie-aso’s!
En doe ook gelijk wat aan de genoemde tijden: maak ze geldig voor de gehele dag!

“Under government Decree No.155, karaoke noise at two decibels or higher is prohibited at any time.”
Ik vermoed dat hier wordt bedoeld 2 dB hoger dan de ondergrens.
Je zou denken dat dit artikel voldoende zou moeten zijn voor onmiddellijk actie. Ehhh…

 

[jaap43]

Ik vraag mij af op de persoon op de foto boven aan het artikel een man is, gezien het kapsel en de oorlelverlengers.

 

[FredVN]

Mooi. Zie je nu met eigen ogen wat karaoke met een man doet.

 

[Badgast]

En dan ook nog de speaker met spanbanden aan zijn (of haar..) brommer vastgebonden...
Moet ik hieruit zien dat je lekker rustig op een terasje zit en dat Sjonnie_VN langs komt rijden om je te verblijden met wat geza.. euh herrie?
Ik weet niet waarom maar er schiet me ineens een beeld naarbinnen van Fred die daar met een draai-orgel staat te draaien.... ;-) (Wel een leuk idee wellicht, kijken hoe ze daar op reageren....) ff googlen hoe lang een draai-orgel erover doet NL -> Vietnam ...

 

[Badgast]

Nou, Den-Haag - Nha Trang Vietnam is lopend zo'n 2535 uur, non-stop zo'n 105 dagen.... Stoplichten uiteraard niet meegerekend...

 

[FredVN]

Er zit een accu in zo'n ding dus je hebt geen verlengsnoer nodig. Een dergelijk mobiele (debiele?) attractie zou me niet verbazen. Je ziet en hoort hier genoeg motorfietsen rondrijden met een wat kleinere versie om zwaar vervormd reclame te maken voor wat ze dan ook trachten te verkopen.

Dat draaiorgel, tja, ik weet niet of ze hier "mijn wiegie was een stijfelskissie" en "bij ons in de Jordaan" wel kunnen waarderen. Ze vinden Gary Moore, Clapton, Mayall en Hendrix ook al nix.

En 2535 uur tegen zo'n ding aan duwen (en tegelijkertijd ook nog draaien?): zie ik zo bleek?

 

[FredVN]

Lusjes

Een paar weken geleden beloofde ik langs te rijden om te zien of de lusjes nog steeds in de afdekplaten zitten.

Welnu, kijk en overtuig uzelf.

Ik moet daar wel bij zeggen dat dit een paar honderd meter vóór de plaats is waar de dekplaten werden neergelegd. Maar, ook daar zitten de lusjes er nog stevig aan vast. En liggen de dekplaten even schots en scheef.

 

[jaap43]

En die lusjes zullen wel blijven zitten zolang die platen heel blijven. Het zijn "controle"lusjes.

 

[FredVN]

En heeeel misschien om de plaat op te tillen als er een echte, zeeeer langdurige verstopping onder zit.

 

[FredVN]

After two decades of free-for-all traffic, Da Lat City considers traffic light system

Congestion are seen in a junction of Da Lat City during the 2021 New Year holiday. Photo: Duc Tho / Tuoi Tre


The People’s Committee of Lam Dong Province recently launched a contest to solicit solutions for the Da Lat City’s long-standing traffic issues.

Visitors to Da Lat during the Lunar New Year holiday season are likely to find themselves facing one of the city’s longest infrastructure issues: traffic.

While a slew of planned projects, including the constructions of belt roads, have yet to materialize, local authorities are mulling pleas for a traffic light system to manage the ever-growing congestion issues facing the locality.

A ‘human traffic light’
Motorbike collisions are common at the intersection of Phan Chau Trinh, Tran Quy Cap, and Quang Trung Streets in Da Lat. Typically, drivers who find themselves in an accident will pull themselves up, hurl a few insults at anyone else involved, and be on their way without actually settling the dispute.

Locals say that such common occurrences could be totally avoided if the city would seriously consider a traffic light system in lieu of the current system of ‘human stop lights’ – traffic police officers mobilized throughout the city to attempt to regulate congestion.
“It takes a team of twelve to mediate traffic at Kim Cuc and Hai Thuong junctions during holidays. We’re out there all day. From 6:00 am and 9:00 pm,” said Lieutenant Colonel Nguyen Van Hung, head of traffic police in Da Lat City.
“It’s very taxing for the team and there’s little we can do to actually help since all we have are whistles and batons. During peak seasons, we have to bring in ward-level police and provincial traffic forces to help us.”

According to Hung, the root of Da Lat’s traffic problems can be traced to a lack of coordination between vehicles, manpower, and technological systems.

Nguyen Dang Phuong Nguyen, a Da Lat native, said she once spent 90 minutes in a terrible traffic jam to traverse the 2-kilometer length from Prenn Pass to Xuan Huong Lake waterfront near Da Lat Market.
“I decided to avoid going outside for days after that. Our family now stays home during the peak tourism days. We only go out in off-peak periods to stock up on food,” Nguyen shared.
“I think city authorities need a solution to this issue so that they can develop tourism without disrupting the daily lives of locals,” she added.

Are traffic lights necessary?
“The sound application [of urban planning] is a way to preserve the merits of all cities, including Da Lat. A lack of problem-solving for our issues will eventually bring us down,” said Nguyen Huu Tranh, a writer and Da Lat expert, during a recent exchange on preserving the historical values of Da Lat in a contemporary context.

In reference to the city’s traffic problem, Tranh shared that “During the 1950s, we would be told off by police if we violated [road traffic] laws. There was no traffic light, but the town’s population was so low that police were only needed at a few junctions. Traffic has since evolved, as if it’s two different worlds.”

Truong Huu Hiep, director of Lam Dong Province’s Department of Transport, said that relevant authorities did suggest that installation of traffic lights at three important junctions of Da Lat City in the past, but the plan failed to gain traction.

Now, however, as senior officials in the city see that other locales have built traffic lights with success, those who did not support the plan in the past seem to have changed their minds.

The installation of traffic lights is crucial, but we still need to figure out where we’ll put them,” Hiep said.

The city’s authorities are currently devising a detailed plan for traffic light installation, which will be presented to city residents for feedback. The plan will be part of the smart city system that the city is currently envisioning.

According to Le Minh Chien, president of Da Lat University, the absence of traffic lights is hardly an issue for locals who know their way around the city. Instead, Chien said, tourists who visit the city without understanding of local traffic are the cause of the chaos.

A traffic police mediate traffic flows in Da Lat City. Photo: M.Vinh / Tuoi Tre

An artist’s vantage point
Da Lat has long been referred to as ‘the city without traffic lights,’ a small quirk that adds to the eccentricity of the place, said Nguyen Trung Hien, founder and director of the Da Lat-based art residency program Pho Ben Doi, also an activist with involvement in art initiatives and architecture preservation projects in the central highland township.

As Hien indicated, development pressure can erase that quirk from the city, but it can also open the window for future unique characteristics.
“I’m talking about discrete traffic light post designs that depart from Vietnam’s uniform blueprint. It fits Da Lat’s orientation of becoming a cultural tourism destination,” Hien suggested, referring to references of traffic light posts in the likes of Paris and Venice.

Attention to the small design details of traffic lights and ornamental lamps will render Da Lat a much more charming place. It will appease the yearning for traffic light peculiarity of city residents and tourists, while also ensuring traffic safety.

This initiative, however, will require deep research from relevant agencies so that the city can maintains its reputation as one of Vietnam’s six Cultural Cities as named by the British Council, and eventually achieve the Asia-level ‘City of art’ title.


Bron: After two decades of free-for-all traffic, Da Lat City considers traffic light system


Voor wie zijn kansen op de prijs voor het beste verkeersplan wil vergroten. Dit is natuurlijk veel meer revolutionair dan mijn plan om heel Dalat af te sluiten en uitsluitend openbaar vervoer toe te laten.
Over de laatste zin

 

[jaap43]

Laat ze maar eens kijken naar hoe het bij het Hofplein is opgelost Als het aan sommige leden van de gemeenteraad ligt moet dat plein helemaal autovrij worden

 

[FredVN]

Het is volgens mij jaren gelden dat ik over het Hofplein ben gekomen (alleen af en toe onderdoor. )
Dus hoe de situatie daar nu is heb ik geen flauw idee van.

Maar is er minimaal één groot principieel verschil. De gemiddelde Nederlandse weggebruiker houdt zich behoorlijk aan de verkeersregels.

Hier is het verkeer één grote ongedisciplineerde bende met slechts één verkeersregel: “als het niet recht voor je zit is het er niet”. Er wordt over stoepen gereden, straten en pleinen worden vastgezet, iemand voor laten gaan is er nooit bij. Auto’s hebben al helemaal niets te vertellen zodra het wat drukker wordt. Zie de eerste foto van het artikel.

In de steden met verkeerslichten is het trouwens geen millimeter beter. Ook hier lopen kruispunten in no time vol omdat de straten vollopen. En van “het kruispunt vrijhouden” heeft niemand hier ooit gehoord.

Mijn suggestie om DaLat volledig verkeersvrij te maken had wel degelijk een serieuze en doordachte achtergrond. Dat niet iedereen die zal kunnen waarderen, tja...