Vietnam

[Lrrrrr]

@Lrrrr. Er staan ook wel goede dingen tegenover.

Uiteraard, maar die wegen voor mij persoonlijk niet op tegen de rest. Ik ben simpelweg niet de persoon die zich buiten de europese grenzen moet begeven. Budapest zou ik wel eens willen zien, maar zelfs daar krijg ik het al een beetje benauwd van.

Nee nee, spanje-italie-duitsland, en alles daartussenin. Waar ik me nog enigszins verstaanbaar kan maken, en waar de beschaving al enigszins grip heeft gekregen. Dat is waar ik me goed voel...

Een kennis van me ging eens backpacken door Thailand. De verhalen die hij vertelde deden me gruwelen, terwijl hij juist kostelijk geamuseerd heeft.

Ik zou er ook zo ontzettend moe van worden dat ze me voortdurend proberen op te lichten...

Langs de andere kant ben ik wel een beetje jaloers op mensen die wel de ballen hebben om zoiets te ondernemen. En zou ik wel een aantal dingen willen proberen die je alleen daar kan doen/zien/eten. Bijvoorbeeld, ondanks dat ik wel een dierenvriend ben en een hond heb, zou ik wel eens hond/kat/slang willen proeven.

Over dat communisme (marvelousM) - politiek en economisch - heeft Troy Nguyen nog een interessant filmpje.

 

[FredVN]

@Lrrrr
Met je laatste post breng je me een beetje in verwarring. Enerzijds geef je aan dat je niet ver weg wil. En aan de andere kant ben je avontuurlijk genoeg om slang en hond te willen proberen, de eerste ongetwijfeld met slangenbloed in rijstwijn als drank.

Is misschien een georganiseerde (groeps)reis dan een optie? Je hebt dan niet zoveel last dat je de taal niet spreekt en je kunt met een groepje dingen doen. Teveel betalen doe je per definitie, maar van oplichten heb je dan ook minder last. Dat laatste valt overigens wel mee als je je verstand een beetje gebruikt (en de tips uit dit forum ).

Give it a try!

See you in Nha Trang.

 

[FredVN]

Over dat communisme (marvelousM) - politiek en economisch - heeft Troy Nguyen nog een interessant filmpje.

Minh en ik hebben het filmpje bekeken. Ons gevoel is dat het “tamelijk oppervlakkig" is. Of deze persoon heeft Vietnam alleen voor een korte tijd bezocht, of hij heeft nooit economie gestudeerd, of hij heeft nooit zaken gedaan in Vietnam, of alles bij elkaar...

Verder commentaar "in detail" is terras en Dalat wijn...

 

[Lrrrrr]

@Lrrrr
Met je laatste post breng je me een beetje in verwarring. Enerzijds geef je aan dat je niet ver weg wil. En aan de andere kant ben je avontuurlijk genoeg om slang en hond te willen proberen, de eerste ongetwijfeld met slangenbloed in rijstwijn als drank.

Is misschien een georganiseerde (groeps)reis dan een optie? Je hebt dan niet zoveel last dat je de taal niet spreekt en je kunt met een groepje dingen doen. Teveel betalen doe je per definitie, maar van oplichten heb je dan ook minder last. Dat laatste valt overigens wel mee als je je verstand een beetje gebruikt (en de tips uit dit forum ).

Give it a try!

See you in Nha Trang.

Ik zou idd als eerste in de rij staan voor rijstwijn met slangenbloed!

In een australisch restaurant in de buurt eet ik ook wel eens dingen als kangaroo en krokodil. Ik vind de houding en bijhorende waarde-oordeel van de meeste europeanen over het eten van dieren die wij als huisdieren beschouwen nogal hypocriet. De ene eet graag een paardenbiefstuk, maar iemand als mijn zus zal dat bijvoorbeeld niet eten omdat ze graag paarden ziet. Ik vind dat hypocriet.
Een boer kent z'n koeien ook bij naam. Dat wil niet zeggen dat hij geen biefstuk eet. Ik ken zelfs iemand met een varken als huisdier, maar eet ook gewoon spek en ham. Waarom dan niet eens hond of kat proberen als je de kans krijgt.

Ik zie alle dieren graag ... vooral op de gril, met een looksausje en een stukje brood

Zo'n groepsreis is misschien wel eens interessant, maar dan zit je weer met van die typische toeristentoestanden en bijhorende irritante toeristen die vinden dat iedereen maar engels/frans/... moet kunnen en liefst van al in de plaatselijke McDrek gaan eten, want kijk "hier hebben ze de McVietnam, dat hebben ze bij ons niet".

Het komt er eigenlijk op neer dat ik dat allemaal wel graag zou doen, maar dat ik een bange schijtluis ben en het niet durf. En momenteel zit het er financieel toch niet in, dus ...

En ik zou dan eerder richting thailand of laos gaan voor de keuken. Minder vis-toestanden (denk ik?) en vooral pikanter. Ik heb het graag zo pikant dat ik ervan moet huilen... en de volgende dag nog eens :-)
Maar ik ben er intussen al aan gewend. Ik heb bij de lokale Thai al even niet meer moeten huilen, en heb 's anderdaags ook geen last meer van. Ik heb er blijkbaar een vuurvast darmstelsel van gekregen...

Ik houd wel van de aziatische keuken... of tenminste de (verwesterde) aziatische keuken die we hier kunnen vinden.

Misschien moet ik maar eens op zoek naar een aziatische vriendin die graag kookt

 

[Lrrrrr]

Minh en ik hebben het filmpje bekeken. Ons gevoel is dat het “tamelijk oppervlakkig" is. Of deze persoon heeft Vietnam alleen voor een korte tijd bezocht, of hij heeft nooit economie gestudeerd, of hij heeft nooit zaken gedaan in Vietnam, of alles bij elkaar...

Verder commentaar "in detail" is terras en Dalat wijn...

Wel, het is een vietnamees en spreekt ook de taal (maar heeft dacht ik in AU of NZ gewoond of is daar opgegroeid). Uit z'n filmpjes blijkt dat hij niet al te positief tegenover westerlingen staat. Voor de rest ken ik natuurlijk de situatie niet om er een oordeel over te vellen.

Klopt het dan niet wat hij zegt dat je zonder al te veel poespas een eigen zaakje kan beginnen?

 

[FredVN]

Eetcultuur

Minh heeft wat antwoorden op de vragen hieronder. Omdat dit bij elkaar eigenlijk een zelfstandig geheel is heb ik er maar een aparte post van gemaakt.

Als je beelden of foto's van die contreien ziet, zie je eigenlijk nauwelijks dikke mensen.

Is dat omdat het eten eigenlijk niet echt vettig of voedingsrijk te noemen is, of eerder omdat de mensen daar over het algemeen nog echt (en lang en hard) moeten werken en dus veel calorieën verbranden?

Of is de eetcultuur daar gewoon heel anders? Hier bij ons is het heel normaal dat je heel de avond voor de tv ligt je pens vol te stouwen met chips/bier/worst/... Is het ginds misschien minder normaal om buiten de gewone maaltijden nog andere dingen te eten/snoepen?

Of misschien al het bovenstaande, wat dan misschien weer samenhangt met een armere omgeving en een lagere levensstandaard?

Interessante vraag: hoe kunnen Vietnamezen hun hele leven een slank lichaam houden? In de huidige gekke wereld van dieeten zal iemand wel uitgroeien tot een "bestseller guru", als hij/zij hier een goed antwoord op vindt. Voor nu probeer ik een paar aannames op basis van mijn eigen ervaringen (oh ja, gelukkig ben ik een Vietnamese en nog steeds slank ... )

Allereerst is de traditie van Vietnamees eten gebaseerd op rijst met groenten en vlees en vis als toevoeging. Melk, kaas, snoep en fastfood waren tot voor kort niet populair. In Nederland en andere westerse landen is vlees en calorierijke voedsel minstens de helft van de maaltijd (tenzij iemand op dieet is natuurlijk ) In Vietnam zijn de porties ongeveer een kwart of minder. Een typische maaltijd bevat soep (canh), vis of vlees en groenten (zie de foto van Internet; in werkelijkheid zonder bloemen )

De gewoonte om iets te eten tussen de maaltijden in en het drinken van frisdranken gedurende de gehele dag is niets voor de Vietnamezen. Ze drinken water en thee, eten drie maaltijden per dag met voornamelijk rijst en groenten. Met dit dieet ze krijgen nauwelijks de kans om dik te worden.

Ten tweede, de lage inkomens doen ook goed aan het Vietnamese lichaam. Je ziet meer dikke mensen in de steden, waar ze veel meer inkomsten hebben, dan op het platteland. Vooral de jongere Vietnamese generaties in de grote steden zijn in de afgelopen 15 jaar gegroeid in gewicht. Ze drinken veel melk en frisdranken en eten te veel fastfood. Ik vraag me af, of ze in latere jaren nog steeds hun "slanke lichaam" door buitenlanders kunnen laten bewonderden. Bovendien, meer en meer Vietnamese mannent krijgen een dikke buik door het drinken van teveel bier.

En eerlijk gezegd, hard werken is in sommige bijzondere gevallen goed voor een slank lichaam, maar in het algemeen denk ik niet dat het de belangrijkste reden is in Vietnam. (Wat jammer nou, kan ik zeggen dat het voor mij juist wel geldt? )

Ik hoop dat dit een deel van je vragen beantwoordt. Als je nog vragen hebt, gewoon stellen en we zullen proberen ze te beantwoorden.

Groetjes, Minh

 

[Lrrrrr]

Bedankt Minh, voor het duidelijke antwoord.

Net nog lekker met ex-collega's bij de Thai gaan eten. Ik heb het pikantste op de kaart genomen en... ofwel maken ze het niet meer zo pikant als vroeger, ofwel kan ik er veel te goed tegen.

 

[FredVN]

@Lrrrrr: Eet smakelijk ! Ik vind Thai eten ook lekker maar kan niet erg pikant eten zoals een "local Thai". Erger, Fred heeft absoluut niets met chilli. Gelukkig in Vietnam, chilli wordt vaak apart gezet, dan je kan nemen zoveel je wilt, en geen probleem voor degeen die niet tegen chilli kan.

 

[FredVN]

Platteland (2)
===========
Wat opnames van een micro-markt, zo langs de weg. Ze verkopen o.a. vis, vlees en groente.

 

[FredVN]

Platteland (3)
=======
Een aantal foto’s van het Vietnamese platteland.

 

[RemcoNL]

Ten tweede, de lage inkomens doen ook goed aan het Vietnamese lichaam. Je ziet meer dikke mensen in de steden, waar ze veel meer inkomsten hebben, dan op het platteland. Vooral de jongere Vietnamese generaties in de grote steden zijn in de afgelopen 15 jaar gegroeid in gewicht. Ze drinken veel melk en frisdranken en eten te veel fastfood. Ik vraag me af, of ze in latere jaren nog steeds hun "slanke lichaam" door buitenlanders kunnen laten bewonderden. Bovendien, meer en meer Vietnamese mannent krijgen een dikke buik door het drinken van teveel bier.

Overgewicht is dan ook typisch een welvaartsziekte.

 

[FredVN]

Schietbaan

Een groot deel van het schiereiland Cam Ranh is afgesloten militair terrein. Dat is heel jammer want het ziet er mooi uit voor toertochtjes op de motor.

Blijkbaar vinden de militairen het daar ook te mooi om iets te doen. Want wie schetste mijn verbazing toen ik vlak naast de grote weg naar Dalat een schietbaan zag met een heleboel militairen. Toen ik langsreed waren ze net de treffers aan het tellen. Bij de schietschijf stond een man met een rode doek die blijkbaar voor elke treffer de doek naar beneden bewoog. Door een luidspreker hoorde ik iemand meetellen: mot, hai, ba.....

En dan vinden sommige mensen het nog steeds gek dat ik zoveel commentaar heb. Het wordt mij dan ook wel erg gemakkelijk gemaakt. Een natuurgebied volledig en voor iedereen afsluiten en je schietoefeningen vervolgens gewoon langs de openbare weg houden. Kan het stompzinniger?




Ach, ja. Natuurlijk. Stom van mij.

Natuurbescherming! .

 

[Jurgendb]

Bedankt voor het leren tellen in het Vietnamees! Mot, hai, ba is 1,2,3 neem ik aan. Neem je trouwens ook wel eens het risico om wat uit Nederland over te laten komen of weet je gewoon dat het niet aankomt?

 

[FredVN]

Een heel duidelijk verhaal over tellen staat in Vietnamees/Les 2 - Wikibooks


Met het aankomen van dingen heb ik wisselende ervaringen. Toen ik naar Vietnam verhuisde liep het abonnement op ComputerTotaal! nog een maand of 8 door. Ik heb speciaal daarvoor een postbus genomen. Van de ca. 8 nummers heb ik er geloof ik 3 ontvangen. Zie ook FredVN in "Vietnam"

Sindsdien is Minh’s broer in Nha Trang het postadres. Een kwartaaltijdschrift uit Engeland is tot op heden elke keer gearriveerd, zij het 1 keer total-loss. Maar een mailtje aan de hoofd/eindredacteur (een goede bekende) was voldoende om een extra exemplaar naar NL te laten sturen. Een boek uit de USA echter moet nog steeds arriveren.

Erich heeft vergelijkbare ervaringen. Bij hem is o.m. een helmcamera “zoek geraakt”. Maar hij bestelt toch nog steeds regelmatig dingen voor zijn motor.

Zelf probeer ik zaken zoveel mogelijk op vakantie in NL te kopen of door bezoekers mee te laten nemen. Een aanbieding business-class bij Quatar vorig jaar was heel fijn: we mochten samen 80 kg. meenemen. De weegschaal stopte bij 77 kg.

 

[Jurgendb]

Een heel duidelijk verhaal over tellen staat in Vietnamees/Les 2 - Wikibooks


Met het aankomen van dingen heb ik wisselende ervaringen. Toen ik naar Vietnam verhuisde liep het abonnement op ComputerTotaal! nog een maand of 8 door. Ik heb speciaal daarvoor een postbus genomen. Van de ca. 8 nummers heb ik er geloof ik 3 ontvangen. Zie ook FredVN in "Vietnam"

Sindsdien is Minh’s broer in Nha Trang het postadres. Een kwartaaltijdschrift uit Engeland is tot op heden elke keer gearriveerd, zij het 1 keer total-loss. Maar een mailtje aan de hoofd/eindredacteur (een goede bekende) was voldoende om een extra exemplaar naar NL te laten sturen. Een boek uit de USA echter moet nog steeds arriveren.

Erich heeft vergelijkbare ervaringen. Bij hem is o.m. een helmcamera “zoek geraakt”. Maar hij bestelt toch nog steeds regelmatig dingen voor zijn motor.

Zelf probeer ik zaken zoveel mogelijk op vakantie in NL te kopen of door bezoekers mee te laten nemen. Een aanbieding business-class bij Quatar vorig jaar was heel fijn: we mochten samen 80 kg. meenemen. De weegschaal stopte bij 77 kg.

Ik hoef maar tot 3 te kunnen tellen. Na 3 bier lul ik vloeibaar Vietnamees.
Ik kom regelmatig in de VS en dan is 23Kg veel te weinig om mee terug te nemen. 80Kg is echt heel veel. De prijs van een BC ticket helaas ook..

 

[FredVN]

Dan kun je hier Ba Ba Ba (333) bier drinken. Zie ook MarvelousM in "Vietnam"

40 kg. per persoon, 80 met z'n tweeën. Tickets met korting (en wat hogere rekenkunde)!

 

[FredVN]

Platteland (4)
=======
Nog een aantal foto’s van het Vietnamese platteland.

 

[FredVN]

Infrastructuur

Aanvulling op FredVN in "Vietnam"

Ik schreef in die post o.a.:
Water
Volgens iemand hier in het dorp, die iets (hoogs?) bij de People Committee van ons dorp is, zou er eind vorig jaar (= 2012) een waterleiding worden aangelegd voor water uit de bergen. Helaas, niets meer van gehoord. Dus moeten we het nog steeds doen met het water uit onze eigen put.

We zitten inmiddels in 2014 en er is nog steeds niets. De laatste geruchten zijn dat er mogelijk misschien iets (vaag genoeg?) in 2015 zal gebeuren. Maar of de waterleiding verder doorgetrokken zal worden dan de omgeving van de People Committee (zit op ca. 3 km.) blijft een grote vraag. Daarnaast schijnen er twijfels te zijn over de kwaliteit van het geleverde water. Dus als het al bij ons komt moet het waarschijnlijk nog steeds door onze filters.

We houden hier maar geen rekening mee en trekken ons eigen plan.

De overige punten van de post zijn onverminderd geldig, m.u.v. de brug, maar dat had ik al eerder gemeld.

Op de foto’s het gebouw van de People Committee, de inmiddels goede brug en één van de plaatsen waar je je huisvuil kunt dumpen. Dit ziet er nog redelijk uit. Binnenkort andere opnames.

 

[FredVN]

Platteland (5)

En weer aantal foto’s van het Vietnamese platteland.

 

[Ellan Vannin]

prachtig landschap !

 

[FredVN]

Ja, het is hier absoluut erg mooi. Komende dagen nog wat meer van dit soort opnames.

 

[FredVN]

Grote weg naar Dalat (1)

Dit zijn wat opnames van de grote weg naar Dalat. Delen van dit eerste stuk gebruik ik als testbaan. Dit omdat het wegdek vrij goed is en er genoeg periodes zijn dat het redelijk rustig is. Een groot deel van de weg leidt door een schitterend bergachtig gebied. Aanbevolen route!

 

[FredVN]

Grote weg naar Dalat (2)

Dit is ook de grote weg naar Dalat. Daar loopt dus gewoon een voetganger midden op de weg. Ik was net te laat met mijn eerste foto, want dan was te zien geweest dat een autobus volledig naar de andere weghelft moest. Onze wandelaar ging geen millimeter opzij. Op de laatste foto zie je hem in de verte lopen, nog steeds midden op de weg.

 

[FredVN]

Medisch

Onderstaand is een deel van een nieuwsbrief van een verzekeringsmaatschappij, die wij ontvangen. Er staan wat zakelijke mededelingen in maar ook een aantal zeer harde feiten over doktoren etc. Kortom, lees en verwonder (hoewel dat na al mijn posts eigenlijk niet meer....).


Case study: Hospitalization in Vietnam
When you're hospitalized, you shouldn't be worrying about the quality of the hospital or the ethics of the doctor. Hospitalization in Vietnam, however, is not that straightforward. This brief article will give you an overview of the hospitals, doctors, infrastructure, and the culture of the medical practice in Vietnam.

Update on hospitals
• The Vinmec International Hospital in Hanoi is now ‘getting international’ after securing more rotational French doctors. Bookings with these doctors are now available.
• The obstetrics and childcare services of the Hanh Phuc Hospital in HCMC have been very popular as of late. It is now even mentioned on the Thomson Group website.
• Hoan My Hospitals have been divested by Fortis Health Care of India, with 80% of shares purchased by New Zealand entrepreneur group Richard Chandler Corporation.

The doctors
• All hospitals employ Vietnamese doctors and sometimes freelancers and consulting foreign doctors. Check the managed by information on hospital websites when booking at a particular hospital.
• A few things you should know about local doctors:
• Foreign language—Vietnamese doctors may speak English well but can have trouble with pronunciation and with understanding the nuances and idioms of native English speakers.
• Doctors prescribe what pharmaceutical labs ‘persuade’ them to sell, similar to what a sales agent would do for a commission.
• Client versus patient—Generally you will be considered as a client rather than a patient. As a result, Vietnamese doctors do not usually refer to specialists in other hospitals even if your case is beyond their area of expertise.
• Doctors know it all—doctors do not want to lose face by referring cases to their peers. Doing so would be admitting that they don’t know how to treat a particular case. The doctor will try everything. “We try our best’ is their line of defense. Suggesting a second opinion is not a local practice.
• Doctors don’t share their knowledge—don’t expect any information, pedagogy or explanation regarding their diagnosis. They consider this their trade secret.
• Doctors are not psychologist—they will deliver their diagnosis bluntly, or not.

The infrastructure
The Viet Sing International clinic is a case study.
• Located in the very posh Pacific Place building in Hanoi, the centerpiece of the hospital is a US$1+ million lab with testing machines (GE or Siemens).
• Consultation rooms and emergency exits are distributed around the ‘latest equipment in the aquarium’, museum or clinic.
• Contracts for maintenance, chemical testing, and supplies are subject to ‘hard discounts and commissions’, if given at all to the original supplier. However, it is common knowledge that the key to medical best practice is professionals and the latest supplies, not machines.

The cultural environment
• Vietnamese don’t question the authority of doctors.
• Vietnamese doctors will assess your wealth to see what level of cure you can afford. The poor are sent home with a few painkillers and advised to work on a will. Richer patients may be referred to a friend place for more expensive treatment. For any question about evacuation for treatment in Singapore or Thailand, their response may be ‘sorry we don’t speak Singaporean’.
• Newspapers and the geomancy have a strong influence on what is curable or not in Vietnam.
• Staff can be corrupt as in the recent case of the lab director who photocopied of the same ‘good results’ and delivered them to thousands of patients, saving his time and pocketing testing supplies money.
• Paper pushers—I experienced first-hand a nurse who gave me blood type test results as type A, and not the (correct) Rhesus positive, because “I did not ask for it.”

The overcharging
• At international clinics, the consultation cost is US30+ for tests and medicines. The average outpatient consultation is U$150-200, which is roughly one month’s salary for the average Vietnamese. There is often much testing at the first signs of being ill.
• The usual cost of medical in the region is the benchmark for the insurer. A CT Scan or IRM can costs roughly $100 at a Vietnamese hospital and $350 at a ‘high-end’ clinic sub-contracted for the same CT scan. Some clinics charge the same as Singapore, Tokyo or New York-based practitioners.
• The reason that you pay a high insurance premium (that increases year-after-year) is due to ‘medical inflation’, or the ‘missing link’. Clients pay the insurer and the insurer pays the clinic. There is no link to regulate the 3 parts. Insured members want the best treatment at whatever the costs, hospitals offer the best because the cost is irrelevant, and insurers pick up the bill and then invoice the client at premium renewal.
• Vietnamese doctors are authorized to sell medicines, but this is changing. They receive commissions from pharmaceutical companies, which explains why local doctors prescribe bags of medicines. As they do not want to reveal their trade, the pills come in a bag with colors, no box, no printed notice, and just a prescription with pill color and intake frequency.

Conclusion: Who can you trust?

Bron: Insurance in AsiaCase Study Hospitalization in Vietnam - Insurance in Asia


Goh, ik had het zelf geschreven kunnen hebben. Dit mede omdat Minh de genoemde feiten uit eigen ervaring kan onderschrijven. Als ze naar ons vaste privé-hospitaal in Nha Trang gaat en ze krijgt medicijnen voorgeschreven, staat de naam van de dokter bij de medicijnen en wordt die naam ook in de computer ingevoerd. Tja, lijkt op......
Ook heeft ze wel eens pillen gekregen zonder naam, bijsluiter etc..


[OffTopic/On] De zich orthopeet noemende nitwit, die mijn dochter in NL heeft behandeld, kan beter naar Vietnam verhuizen. Bovenstaande profielschets is hem op het lijf geschreven. [Offtopic/Off]

 

[FredVN]

Huwelijken

De sterren stonden blijkbaar goed afgelopen zaterdag.

We werden ’s morgens vroeg dwars door de dubbele beglazing en de herrie van de airco heen uit ons bed gedreund door een luidkeels krijsende dame die met de titel “master of ceremony” via een op volle kracht loeiende geluidsinstallatie een huwelijk hier vlakbij in goede banen probeerde te leiden. Toen zo rond 10 uur het gejank en gehuil van de karaoke op een hoogtepunt begon te komen en Minh niet wilde gaan vragen of het gejammer kwam, omdat ze niet trouw hun medicijnen hadden ingenomen, ben ik maar een rondje gaan fietsen. Tijdens dat niet eens zo lange rondje –het is vrij heet hier de afgelopen dagen- kwam ik nog 3 van dit soort zeer luidruchtige huwelijksfeesten tegen.

Toen ik weer in de buurt van mijn huis kwam zag ik aan de behoorlijk slingerende motorfietsen, die mij tegemoet kwamen (ik kon er 2 maar net ontwijken), dat het feest (gelukkig!) was afgelopen. De landelijke rust was toen nog niet helemaal teruggekeerd: de dichtsbijzijnde festiviteiten op ca. 200 meter zijn nog een paar uur langer aan het doordreunen geweest.

Ik hoop dat de eerstvolgende dag, dat de sterren weer goed staan, zo ergens rond 2020 is.