voorstelling CB 750 (F2) caféracer project

Heeft een zwaar ongeluk gehad met z'n CB750. Heeft een tijdje in het ziekenhuis gelegen ,maar gaat wel weer o.k.(voor zover ik weet)

Gaat geen motor meer rijden
 
Tjemig :( , dat is dan echt een zwaar ongeluk geweest... En hij was zo goed en fanatiek bezig... Hopelijk heeft 'ie er niet teveel aan overgehouden '(

Ik ben ook wel benieuwd naar zijn eigen verhaal, maar dat wachten we dan maar af...
 
ik hoop dat het ok gaat met hem.Is een aardige kerel.Zal hem missen als hij niet meer op de treffens komt.Was altijd leuk om met hem een praatje te maken.
 
ai mattig!
kan iemand mij vertellen wat dat tape kruis op de koplamp is? betekenis ik zie meerdere motoren op de foto's met dat kruis?
 
ik dacht altijd dat dat was om geen last van scherven te hebben als de lens breekt, iets typisch van de racery...

dacht ik

maar ik vind het erg lelijk |(
 
Na lange tijd hier afwezig geweest te zijn, heb ik dan toch eens de moed bij elkaar geraapt om hier het triest verhaal neer te schrijven van wat me overkwam op 11-9-05, ik zal mijn best doen om het zo kort mogelijk te houden, op de bewuste zondag reden ik en Hans Tattoo (organisator caféracer treffen Lochristi) richting Leuven (naar de meeting "onder de brug") omdat we hadden afgesproken aan een pompstation langs de autosnelweg reden we het eerste stuk langs binnen wegen omdat dat toch leuker rijden is dan via de autosnelweg. Toen we met een snelheid van +-70 km/u aan het cruisen waren zag ik dat Hans die voor me reed plots een uitwijke beweging maakte en pas toen zag ik een cirtoën saxo de baan opkomen gereden, door het plots schrikken van het zien van de wagen was mijn reactie de voorrem in te trekken met als gevolg dat het voorwiel blokkerde en ik onderuit ging. ik ben zo naar de wagen geschoven om hem dan voluit in de zijkant terecht te komen, het gevolg daarvan was dat ik een gebroken pols, 8 gebroken ribben waarvan er 4 mijn long hebben doorboord, klaplong en een hersenschudding heb aan overgehouden, heb 2 weken in het ziekenhuis gelegen en heb dan samen met mijn vriedin besloten om het motorijden te laten voor wat het was, heb dan 5 maanden gerevalideerd en ben nu sinds januari aan het werk en heb nog steeds last van mijn pols en mijn ribben, het zal nooit meer worden wat het is geweest zeker de pols niet die kan ik maar voor de elft meer plooien, ik heb echt veel geluk gehad of het was met me afgelopen, de cb was van voor tot achter geplooid dus daar was ook niks meer goed aan behalve hier en daar een onderdeeltje. Ook al rijd ik niet meer met de moto ik zal toch nog op de meetings te zien zijn hoor dus wie weet komen we elkaar niet eens tegen en kunnen we eens bij praten.

Groeten John
 
Na lange tijd hier afwezig geweest te zijn, heb ik dan toch eens de moed bij elkaar geraapt om hier het triest verhaal neer te schrijven van wat me overkwam op 11-9-05, ik zal mijn best doen om het zo kort mogelijk te houden, op de bewuste zondag reden ik en Hans Tattoo (organisator caféracer treffen Lochristi) richting Leuven (naar de meeting "onder de brug") omdat we hadden afgesproken aan een pompstation langs de autosnelweg reden we het eerste stuk langs binnen wegen omdat dat toch leuker rijden is dan via de autosnelweg. Toen we met een snelheid van +-70 km/u aan het cruisen waren zag ik dat Hans die voor me reed plots een uitwijke beweging maakte en pas toen zag ik een cirtoën saxo de baan opkomen gereden, door het plots schrikken van het zien van de wagen was mijn reactie de voorrem in te trekken met als gevolg dat het voorwiel blokkerde en ik onderuit ging. ik ben zo naar de wagen geschoven om hem dan voluit in de zijkant terecht te komen, het gevolg daarvan was dat ik een gebroken pols, 8 gebroken ribben waarvan er 4 mijn long hebben doorboord, klaplong en een hersenschudding heb aan overgehouden, heb 2 weken in het ziekenhuis gelegen en heb dan samen met mijn vriedin besloten om het motorijden te laten voor wat het was, heb dan 5 maanden gerevalideerd en ben nu sinds januari aan het werk en heb nog steeds last van mijn pols en mijn ribben, het zal nooit meer worden wat het is geweest zeker de pols niet die kan ik maar voor de elft meer plooien, ik heb echt veel geluk gehad of het was met me afgelopen, de cb was van voor tot achter geplooid dus daar was ook niks meer goed aan behalve hier en daar een onderdeeltje. Ook al rijd ik niet meer met de moto ik zal toch nog op de meetings te zien zijn hoor dus wie weet komen we elkaar niet eens tegen en kunnen we eens bij praten.

Groeten John

'( '( '( , wat een kloteverhaal, meer kan ik er niet van maken, wat moet dit ongelofelijk K@T zijn om mee te maken...
 
Fijn dat je het verhaal toch nog met ons wilt delen. Ik kan me je besluit helemaal voorstellen. Gelukkig leef je nog zeg...
 
ben er zeker van dat ik je nog wel eens tegenkom :}
succes nog met de verdere revalidatie

oja die polsen gaan over,ik zelf ben 4 meter omlaag gesukkeld en op men beide polsen men "landing"gebroken ,we zijn nu 2 jaar verder en ik heb er maar zeer sporadisch nog eens last van,soms nog een sals ik zware lasten til;motorrijden gaat ook weer enkel hele lange ritten zijn lastig.


Sterkte met je beslissing om te stoppen,ik weet niet wat ik zou doen in dezelfde situatie
 
full
 
Terug
Bovenaan Onderaan