Bananeman
MF veteraan
De VRO2 in Lelystad op 15-6-2002: gaat iemand deze doen?
Ik zal er in ieder geval zijn. Na afloop zal ik hier een verslag plaatsen, maar ik ben benieuwd of ik nog M-Fers tegen kan komen!
Edit: Het verslag.
Een dagje VRO2 te Lelystad - 15/6/2002
Nadat ik op 1 juni al de VRO1 had gevolgd in Lelystad, was het twee weken later tijd voor de VRO2. Wederom in Lelystad, omdat de baan daar me meer aanspreekt dan bijvoorbeeld Veldhoven.
Op typerende Bananeman wijze verslaap ik me met ruim een uur, waardoor het rustige opstaan-met-ontbijtje plaats moet maken voor chaotisch haastwerk. Op dit soort momenten ben je altijd je handschoenen en oordopjes kwijt, maar nadat ik die heb gevonden en me heb gewassen (lees: strategische lichaamsdelen heb bevochtigd) kan ik eindelijk op pad. Stevig doorblazen op de snelweg, Eindhoven->Lelystad is nog altijd een goede 150 kilometer en de klus moest in een uur worden geklaard. Gelukkig ben ik goed voorbereid (knorrende maag, slaap nog in de ogen, niet getankt) en na een rappe rit kom ik aan bij het politie oefenciruit te Lelystad.
De andere deelnemers zitten al klaar en terwijl ik binnenstommel krijg ik nog net de laatste paar lettergrepen van het openingswoord mee. De groepsindeling wordt bekendgemaakt en tot mijn verbazing en teleurstelling wordt de naam Bananeman2002 (of welke jaargang dan ook) in het geheel niet genoemd... niet echt netjes, KNMV! Gelukkig doet de instructeur hier niet moeilijk over en nadat hij mijn gegevens heeft genoteerd kan ik bij hem in de groep. Ik heb de brief van de KNMV bij me en kan later dus ook aantonen dat ik geen ongenode gast ben.
Het hele gezelschap begeeft zich naar de motorfietsen om echt van start te gaan. De oefeningen beginnen eenvoudig: een korte VRO1 opfrisser. Keren op de weg en slalommen. Gelukkig zit ik in een groep die wat vlotter is dan tijdens de VRO1, want mijn groep destijds leek op een kudde zeugen die op eigen houtje naar het slachthuis moest kruipen. Kijktechniek is hier belangrijk (óver de pilonnen heen!) en wordt door de meesten afgeraffeld, maar de instructeur is er als de kippen bij om ons daar op te wijzen.
Hierna gaan we naar de "speeltuin", waar verschillende oefeningen worden gedaan:
* Dijkje: steile heuvel op, steile heuvel af.
* Touwtje: rondje rijden met één hand aan het stuur, touwtje vastpakken, nog een rondje rijden en weer op de plek terugleggen.
* Wip: rustig oprijden, wip kantelt, rustig afrijden en even stilstaan.
* Trottoir: slalom, waarbij je trottoir op, trottoir af rijdt.
De volgende oefening bestaat uit een soort verkeersspel, waarbij je wordt gedwongen om rekening te houden met elkaar terwijl je zelf druk bezig bent. Een kort parcours moet slalommend worden afgelegd, waarna je op een rotonde terecht komt waar je wat rondjes moet draaien. Op de weg terug moet je de slalommers voorrang verlenen. Coördinatie en communicatie zijn de zwaartepunten van deze oefening. Achteraf bekeken vind ik dit de minst interessante oefening van de hele dag.
Ook het competitieve element wordt niet vergeten op deze dag: één voor één gaan we een tijdrit rijden. De bedoeling is dat je vanaf de heuvel naar beneden rent, op de motor stapt, via het denkbeeldige tuinhekje naar boven rijdt, twee maal de garage handig weet te overwinnen, verder naar beneden rijdt, een pilon op de andere pilonnen zet, het betere bochtenwerk laat zien, naar boven scheurt en daar stopt. Mocht je het één en ander verkeerd, of gewoon helemaal niet hebben opgelost, dan krijg je 10 strafseconden per fout. Ik had er 40. Volgende keer wat minder afraffelen...
De enige oefening die dag waar ik het vooraf dun in de broek van krijg is de negatieve verkanting: een doorgaande weg onder een niet onaanzienlijke hellingshoek (als het ware gekanteld om de as van de weg), waarop pilonnen zijn geplaatst. En wanneer een motorrijder pilonnen ziet komt de oerdrang om te gaan slalommen bovenborrelen. Dat is dus ook de bedoeling en na een paar korte oefeningen om je vertrouwd te maken met de situatie blijkt slalommen op een schuine weg heel eenvoudig te zijn. Ook dit is één van de doelen van de VRO2: je te leren de "knop" om te draaien die je er van weerhoudt onwennige situaties gecontroleerd (en zonder kleerscheuren) te overwinnen.
Tijdens het middagprogramma ligt de nadruk op remmen, remmen en nog eens remmen. Remmen in de bocht, remmen in het water, remmen met hoge snelheid... het komt allemaal aan bod. Tijdens de noodstop sta ik naast een Duits uitziende BMW-rijder, compleet met oversized Tell-sell zonnebril. Uit de ingebouwde radio/CD-speler van zijn logge toermotor blèrt een meezinger van een Italiaanse zangeres. Hij geniet zichtbaar, maar gelukkig blijft het beperkt tot meeneurieën. Het remmen zelf gaat uitstekend, tot snelheden van 140 km/uur aan toe. Ook hier word je gedwongen om rechtuit te blijven kijken en wordt op je zithouding gelet. Remmen in de waterbak gaat ook zonder problemen, maar hier is als extra oefening het uitwijken voor de dikke Scania (vormgegeven met behulp van vijf pilonnen) toegevoegd.
Het lekkerst is voor het laatst bewaard: rondjes rijden op het hele circuit. De hele club gaat achter de instructeur aan, inclusief opa op z'n Pan, en probeert de ideale lijn te volgen. Hierbij wordt, in tegenstelling tot de VRO1, gebruik gemaakt van de hele breedte van de weg. Niet iedereen kan het tempo bijbenen en een enkeling wordt dan ook apart genomen om het wat rustiger aan te doen. Er wordt zeker niet bot hard gescheurd, de nadruk ligt op het goed aansnijden van de bochten. Je mag ook niet gaan verzitten omdat je zoveel mogelijk contact moet houden met je motor, dus kneedownen e.d. is er niet bij.
Na uitgewaaid te zijn wordt de dag afgesloten met de gebruikelijke evaluatie en slotwoord. Leuk om te zien is ook dat de grapjes bij de VRO1 en VRO2 exact dezelfde zijn. Als bewijs van deelname ontvangt iedereen nog een certificaat waarmee je eventueel korting op je verzekeringspremie kunt krijgen, alsmede een KNMV piercing voor in de prullenbak.
Al met al vond ik het absoluut een geslaagde dag en ik heb ook veel meer geleerd dan tijdens de VRO1. Wel had ik graag wat lange, snelle slaloms geoefend, maar misschien komt dat bij de VRO3 wel aan bod. Niets dan lof voor de instructeur (Theo), die duidelijk en met groot enthousiasme zijn verhaal wist te brengen. Ik heb begrepen dat de mensen die de MFCD hebben gedaan een groot deel van de VRO2 hebben meegepikt, maar alle andere motorrijders kan ik deze cursus van harte aanbevelen. Je dient overigens wel de VRO1 al gevolgd te hebben.
Inschrijven en meer informatie: KNMV site
Ik zal er in ieder geval zijn. Na afloop zal ik hier een verslag plaatsen, maar ik ben benieuwd of ik nog M-Fers tegen kan komen!
Edit: Het verslag.
Een dagje VRO2 te Lelystad - 15/6/2002
Nadat ik op 1 juni al de VRO1 had gevolgd in Lelystad, was het twee weken later tijd voor de VRO2. Wederom in Lelystad, omdat de baan daar me meer aanspreekt dan bijvoorbeeld Veldhoven.
Op typerende Bananeman wijze verslaap ik me met ruim een uur, waardoor het rustige opstaan-met-ontbijtje plaats moet maken voor chaotisch haastwerk. Op dit soort momenten ben je altijd je handschoenen en oordopjes kwijt, maar nadat ik die heb gevonden en me heb gewassen (lees: strategische lichaamsdelen heb bevochtigd) kan ik eindelijk op pad. Stevig doorblazen op de snelweg, Eindhoven->Lelystad is nog altijd een goede 150 kilometer en de klus moest in een uur worden geklaard. Gelukkig ben ik goed voorbereid (knorrende maag, slaap nog in de ogen, niet getankt) en na een rappe rit kom ik aan bij het politie oefenciruit te Lelystad.
De andere deelnemers zitten al klaar en terwijl ik binnenstommel krijg ik nog net de laatste paar lettergrepen van het openingswoord mee. De groepsindeling wordt bekendgemaakt en tot mijn verbazing en teleurstelling wordt de naam Bananeman2002 (of welke jaargang dan ook) in het geheel niet genoemd... niet echt netjes, KNMV! Gelukkig doet de instructeur hier niet moeilijk over en nadat hij mijn gegevens heeft genoteerd kan ik bij hem in de groep. Ik heb de brief van de KNMV bij me en kan later dus ook aantonen dat ik geen ongenode gast ben.
Het hele gezelschap begeeft zich naar de motorfietsen om echt van start te gaan. De oefeningen beginnen eenvoudig: een korte VRO1 opfrisser. Keren op de weg en slalommen. Gelukkig zit ik in een groep die wat vlotter is dan tijdens de VRO1, want mijn groep destijds leek op een kudde zeugen die op eigen houtje naar het slachthuis moest kruipen. Kijktechniek is hier belangrijk (óver de pilonnen heen!) en wordt door de meesten afgeraffeld, maar de instructeur is er als de kippen bij om ons daar op te wijzen.
Hierna gaan we naar de "speeltuin", waar verschillende oefeningen worden gedaan:
* Dijkje: steile heuvel op, steile heuvel af.
* Touwtje: rondje rijden met één hand aan het stuur, touwtje vastpakken, nog een rondje rijden en weer op de plek terugleggen.
* Wip: rustig oprijden, wip kantelt, rustig afrijden en even stilstaan.
* Trottoir: slalom, waarbij je trottoir op, trottoir af rijdt.
De volgende oefening bestaat uit een soort verkeersspel, waarbij je wordt gedwongen om rekening te houden met elkaar terwijl je zelf druk bezig bent. Een kort parcours moet slalommend worden afgelegd, waarna je op een rotonde terecht komt waar je wat rondjes moet draaien. Op de weg terug moet je de slalommers voorrang verlenen. Coördinatie en communicatie zijn de zwaartepunten van deze oefening. Achteraf bekeken vind ik dit de minst interessante oefening van de hele dag.
Ook het competitieve element wordt niet vergeten op deze dag: één voor één gaan we een tijdrit rijden. De bedoeling is dat je vanaf de heuvel naar beneden rent, op de motor stapt, via het denkbeeldige tuinhekje naar boven rijdt, twee maal de garage handig weet te overwinnen, verder naar beneden rijdt, een pilon op de andere pilonnen zet, het betere bochtenwerk laat zien, naar boven scheurt en daar stopt. Mocht je het één en ander verkeerd, of gewoon helemaal niet hebben opgelost, dan krijg je 10 strafseconden per fout. Ik had er 40. Volgende keer wat minder afraffelen...
De enige oefening die dag waar ik het vooraf dun in de broek van krijg is de negatieve verkanting: een doorgaande weg onder een niet onaanzienlijke hellingshoek (als het ware gekanteld om de as van de weg), waarop pilonnen zijn geplaatst. En wanneer een motorrijder pilonnen ziet komt de oerdrang om te gaan slalommen bovenborrelen. Dat is dus ook de bedoeling en na een paar korte oefeningen om je vertrouwd te maken met de situatie blijkt slalommen op een schuine weg heel eenvoudig te zijn. Ook dit is één van de doelen van de VRO2: je te leren de "knop" om te draaien die je er van weerhoudt onwennige situaties gecontroleerd (en zonder kleerscheuren) te overwinnen.
Tijdens het middagprogramma ligt de nadruk op remmen, remmen en nog eens remmen. Remmen in de bocht, remmen in het water, remmen met hoge snelheid... het komt allemaal aan bod. Tijdens de noodstop sta ik naast een Duits uitziende BMW-rijder, compleet met oversized Tell-sell zonnebril. Uit de ingebouwde radio/CD-speler van zijn logge toermotor blèrt een meezinger van een Italiaanse zangeres. Hij geniet zichtbaar, maar gelukkig blijft het beperkt tot meeneurieën. Het remmen zelf gaat uitstekend, tot snelheden van 140 km/uur aan toe. Ook hier word je gedwongen om rechtuit te blijven kijken en wordt op je zithouding gelet. Remmen in de waterbak gaat ook zonder problemen, maar hier is als extra oefening het uitwijken voor de dikke Scania (vormgegeven met behulp van vijf pilonnen) toegevoegd.
Het lekkerst is voor het laatst bewaard: rondjes rijden op het hele circuit. De hele club gaat achter de instructeur aan, inclusief opa op z'n Pan, en probeert de ideale lijn te volgen. Hierbij wordt, in tegenstelling tot de VRO1, gebruik gemaakt van de hele breedte van de weg. Niet iedereen kan het tempo bijbenen en een enkeling wordt dan ook apart genomen om het wat rustiger aan te doen. Er wordt zeker niet bot hard gescheurd, de nadruk ligt op het goed aansnijden van de bochten. Je mag ook niet gaan verzitten omdat je zoveel mogelijk contact moet houden met je motor, dus kneedownen e.d. is er niet bij.
Na uitgewaaid te zijn wordt de dag afgesloten met de gebruikelijke evaluatie en slotwoord. Leuk om te zien is ook dat de grapjes bij de VRO1 en VRO2 exact dezelfde zijn. Als bewijs van deelname ontvangt iedereen nog een certificaat waarmee je eventueel korting op je verzekeringspremie kunt krijgen, alsmede een KNMV piercing voor in de prullenbak.
Al met al vond ik het absoluut een geslaagde dag en ik heb ook veel meer geleerd dan tijdens de VRO1. Wel had ik graag wat lange, snelle slaloms geoefend, maar misschien komt dat bij de VRO3 wel aan bod. Niets dan lof voor de instructeur (Theo), die duidelijk en met groot enthousiasme zijn verhaal wist te brengen. Ik heb begrepen dat de mensen die de MFCD hebben gedaan een groot deel van de VRO2 hebben meegepikt, maar alle andere motorrijders kan ik deze cursus van harte aanbevelen. Je dient overigens wel de VRO1 al gevolgd te hebben.
Inschrijven en meer informatie: KNMV site
Laatst bewerkt:
Ik post ASAP ff een verslag........
